ေခါင္းအုပ္အျဖဴနဲ႔ မိန္းကေလးကေတာ့ မာရီ ပါ။ သူ႔မိသားစုနဲ႔ အတူ (ဓာတ္ပံု - AP)
အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံ အေနာက္ အာေခ်းေဒသ၊ Meulaboh မွာ ၂၀၀၄ ဆူနာမီတုန္းက ဖခင္လက္ကေန လြတ္ၿပီး ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ ၇ ႏွစ္အရြယ္ မိန္းကေလးငယ္ဟာ ၇ ႏွစ္ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္ မိသားစုနဲ႔ ျပန္ဆံုရပါတယ္။
မိသားစုနဲ႔ ကြဲၿပီးေနာက္ ဘန္ဒါအာေခ်းၿမိဳ႕ေတာ္မွာ ၇ ႏွစ္လံုးလံုး ေတာင္းရမ္းစားေသာက္သူ အျဖစ္ ခိုင္းေစခံခဲ့ရပါတယ္။ အခုဆိုရင္ မာရီ ယုရန္ဒါလို႔ ေခၚတဲ့ ဒီကေလးမဟာ အသက္ ၁၄ ႏွစ္ ရွိေနပါၿပီ။
မာရီဟာ ကားဂိတ္တခုကေန ၆ နာရီၾကာ ကားတက္စီးလာခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ကားဂိတ္တခုက ေကာ္ဖီဆိုင္ အျပင္ဘက္မွာ ထိုင္ေနခဲ့ပါတယ္။ ကားသမားတေယာက္ ဘယ္ကလာသလဲ၊ ဘယ္သြားမလို႔လဲ စပ္စပ္စုစု ေမးျမန္းခဲ့ပါတယ္။
မာရီက သူ႔မိသားစုဟာ Ujong Baroh ရြာမွာ ရွိေၾကာင္း၊ ဒါေပမယ့္ သူမသြားတတ္ေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ကားဆရာလည္း အဲဒီရြာက ေခၚသြားေပးေတာ့ သက္ဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္ေတြက အီဘရာဟင္ ဆိုသူကို ဆင့္ေခၚေပးပါတယ္။ မာရီက သူ႔အဖိုးဟာ အီဘရာဟင္ပါလို႔ ဆိုတာကိုး။
အဘိုးျဖစ္သူ အီဘရာဟင္ကလည္း သိပ္မမွတ္မိ။ ဆူနာမီကလည္း တရြာလံုးကို ဖ်က္ဆီးသြားတာကိုး။ ၇ ႏွစ္ၾကာၿပီဆိုေတာ့လည္း မမွတ္မိ ျဖစ္ေနတယ္။
ဒါနဲ႔ မာရီရဲ႕ ဖေအျဖစ္သူကို ေခၚျပျပန္ေတာ့လည္း သူကလည္း ရုပ္ကို ဖမ္းမရျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေတြ အားလံုးက မေအျဖစ္သူ ယြတ္စနီဒါ လာမွပဲ ရွင္းသြားပါေတာ့တယ္။
"မာရီက သူ႔အေမကို အေမလို႔ ေအာ္ၿပီး ေျပးဖက္တယ္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ငိုၾကတယ္" လို႔ အီဘရာဟင္က ေျပာပါတယ္။
မေအျဖစ္သူက သမီးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္အမွတ္အသား၊ ေျခလက္ေတြကို မွတ္မိတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ဇာတ္လမ္းက ရွင္းသြားပါတယ္။
ဆူနာမီ ကံဆိုးသူ မိမာရီတေယာက္ အခုေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ မိသားစုနဲ႔ ျပန္ဆံုသြားပါၿပီ။ ႏွစ္သစ္ကူးမွာ ကံေကာင္းမႈ တရပ္ေပါ့။
Ref: Jakarta Globe
မိခင္ရဲ႕ ေမတၱာကို ရွင္းလင္းျပတ္သားစြာ ျမင္နိဳင္တယ္၊
အေဖလည္း မမွတ္မိ၊
အဖိုးလည္း မမွတ္မိ၊
အေမသာ ေသသြားခဲ့ရင္ ဒီကေလးမဘ၀ကို ေတြးၾကည့္။