“ကိုတူေမာင္ေရ။ ဦးေလးႀကီးအျပင္ကို ေတာ္ၾကာထြက္ရလိမ့္မယ္။ အေရးေပၚကိစၥ ျဗဳန္းကနဲ ေပၚလာလို႔။ ဒီေတာ့ သိုဟန္ဘြား သန္းေရႊ၊ ဒင္းႀကီးကို ဘယ့္ႏွယ္ရွင္းမယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေနာက္တေန႔က်မွ ေဆြးေႏြးရေအာင္”
“ဆယ့္ေလးငါးမိနစ္ေလာက္ အခ်ိန္ရႏိုင္မလား ဦးေလးႀကီး။ အတိုအထြာေလးပါ” ဦးေလးႀကီးက သေဘာတူသည္။
ဤတြင္ ကိုတူေမာင္က အတိုအထြာေလးဆိုသည္ကို ေျပာျပေလ၏။
“ကိုတူေမာင္ ေျပာျပခ်င္တာက ဗိုလ္ေရႊမန္းရဲ႕ျဖစ္ပံု။ ဦးေလးႀကီးက မွတ္ခ်က္ေပးပါ”
“ဗိုလ္ေရႊမန္းရဲ႕အေၾကာင္း၊ ေအး..စိတ္ဝင္စားစရာပဲ။ ေျပာ … ေျပာ … ကိုတူေမာင္”
“ဗိုလ္ေရႊမန္း ဧရာဝတီစစ္တိုင္းမႉး ဘဝတုန္းက ကိုတူေမာင္ၾကားခဲ့၊ သိခဲ့ရတာ။ ေျမစာရင္းဦးစီးဌာန တိုင္းဦးစီးမႉးက ကိုတူေမာင္ကို ေျပာျပခဲ့တယ္။ ဗိုလ္ေရႊမန္းရဲ႕အရင္ ဗိုလ္ျမင့္ေအာင္ လက္ထက္က ေန႔တိုင္း စိုးရိမ္ေၾကာက္ရြံ႕မႈနဲ႔ အလုပ္လုပ္ခဲ့ရတာတဲ့။ ဗိုလ္ၿမင့္ေအာင္က လူထူထူေရွ႕မွာ ဌာနဆိုင္ရာ အရာရွိႀကီးေတြကို ေဟာက္တယ္။ ႀကိမ္းတယ္။ဆဲေတာင္ဆဲဆိုပဲ” ဦးေလးႀကီးက မေနႏိုင္၍ ဝင္ေျပာေလသည္။ ေျပာရင္းေဒါသျဖစ္လာသျဖင့္ သက္ျပင္းႀကီးကိုပင္
မႈတ္ထုတ္လိုက္ေသးသည္။
“ဗိုလ္ျမင့္ေအာင္က လူရန္းကား။ ေရာက္ေလရာရာမွာ လူပါးဝ၊ ဗိုလ္က်၊ ႏိုင္ထက္ကလူျပဳ။ မိန္းမ ရႈပ္။ ေငြစား။မေတာ္မတရားမွန္သမွ် တခုမက်န္ အကုန္ႏွံ။ လူတကာကို ထုကၡေပး … ဟင္း”
“ဟုတ္ပါတယ္ ဦးေလးႀကီး။ အဲဒီထုကၡေတြဟာ ဗိုလ္ေရႊမန္းေရာက္လာေတာ့မွ သက္သာရာရေတာ့တာတဲ့။ေကာင္းတယ္မေကာင္းဘူး၊ မွန္တယ္မွားတယ္၊ သင့္တယ္မသင့္ဘူးဆိုတာ ဗိုလ္ေရႊမန္းကို တင္ျပလို႔ရတယ္။ေဆြးေႏြးလို႔ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အလုပ္လုပ္ရတာ စိတ္ဖိစီးမႈ သက္သာရာရတယ္တဲ့”
“ေကာင္းၿပီ၊ ဒီကိစၥကို ဦးေလးႀကီး မွတ္ခ်က္ေပးမယ္။ ဗိုလ္ျမင့္ေအာင္က အရိုင္းစိတ္၊ တိရစၦာန္စိတ္ ရွိတယ္။ဗိုလ္ေရႊမန္းက အယဥ္စိတ္၊ လူစိတ္ရွိတယ္..ဟဲ..ဟဲ။ ကဲ..ဆက္ေျပာပါဦး..ကိုတူေမာင္”
“ဗိုလ္ေရႊမန္းကို သိုဟန္ဘြား သန္းေရႊက မ်က္စိက်တယ္”
ဤသို႔အစခ်ီၿပီး ကိုတူေမာင္က ဆက္လက္ေျပာၾကားသည္မွာ သိုဟန္ဘြား သန္းေရႊသည္ ဗိုလ္ေရႊမန္းကို အားကိုးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗိုလ္သိန္းစိန္ကဲ့သို႔ေသာ စီနီယာမ်ားကိုပင္ ေက်ာ္ခြၿပီး ဗိုလ္ေရႊမန္းကို ဆြဲတင္ခဲ့သည္။ သို႔ျဖင့္ ဗိုလ္ေရႊမန္းသည္ ဒိတ္ဆိုသည့္ ရာထူးႀကီးကိုရလာခဲ့၏။
“ဦးေလးႀကီး..ေရ။ ဗိုလ္ေရႊမန္းကလည္း သစၥာရွိတပည့္ေကာင္း ပီသပါေပတယ္။ သူ႔ဆရာႀကီး သိုဟန္ဘြား သန္းေရႊရဲ႕အလိုက် ခိုင္းတာေတြကို ပိပိရိရိလုပ္ေပးခဲ့တယ္”
ကိုတူေမာင္က ထိုသို႔နိဒါန္းပ်ိဳးလိုက္ၿပီး တကယ့္အျဖစ္မွန္မ်ားကို ေျမကိုလွန္သကဲ့သို႔ လွန္လိုက္သည္။
“ပမာေျပာရရင္ အေဖႀကီးဗိုလ္ေနဝင္းလိုဟာကိုေတာင္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့တယ္။ ဒီလုပ္ရပ္ဟာ သမိုင္းဝင္မယ့္လုပ္ရပ္ပဲ။ ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ႕ အသည္းႏွလံုးျဖစ္တဲ့ အခ်စ္ဆံုးသမီးရယ္၊ ေျမးကေလးေတြရယ္၊ေနာက္ၿပီး သားမက္ရယ္၊ အတူေနတဲ့ မိသားစုလံုးကို ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့တယ္”
ကိုတူေမာင္က အကန္႔တကန္႔ကိုျဖတ္ၿပီး ေနာက္တကန္႔ကိုဆက္သည္။
“ေနာက္တပြဲရွိေသးတယ္။ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ကို ပစ္မွတ္ထားၿပီးခ်တဲ့ပြဲ။ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ကိုလည္း ခ်တယ္။ ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္ သားေတြနဲ႔ သမက္ကိုပါ ဆြဲထည့္ၿပီးခ်တယ္။ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ရဲ႕ ယႏၱယား ေထာက္လွမ္းေရးတပ္ အားလံုးကိုလည္း တစမက်န္ ဖ်က္သိမ္းပစ္ခဲ့တယ္”
ဗိုလ္ေရႊမန္း၏ ထိုထိုလုပ္ရပ္မ်ားကို အေၿခခံ၍ ဦးေလးႀကီးက ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖည့္စြက္တန္းစီၿပီး ေျပာလိုက္ေလသည္။
“ေနာက္ေက်ာမလံု ရင္ခုန္ၿပီး သရဲေဘာေၾကာင္ေနတဲ့ ဆရာႀကီး သိုဟန္ဘြား သန္းေရႊ..ဟဲ..ဟဲ..။ ဒင္းႀကီးအတြက္ ဗိုလ္ေရႊမန္းက..ဟင္း.. ေက်းဇူးဆပ္ခဲ့တာက၊ သစၥာေစာင့္သိခဲ့တာက ေဟာဒီလိုပါခင္ဗ်ာ။ တရံေရာအခါက ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ ဆိုးသည္ျဖစ္ေစ သူ႔ေခတ္နဲ႔သူ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ေနဝင္..ဟဲ..ဟဲ..။ အဲ..ေနာက္ၿပီး
နဝတ၊ နအဖေခတ္တေလွ်ာက္လံုး.. အဲ.. သူကလည္း..ဟဲ..ဟဲ.. ေကာင္းသည္ဆိုးသည္ ေဘးခ်ိတ္၊ သူ႔ေခတ္နဲ႔သူ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ေနတဲ့ ဗိုလ္မမညြန္႔..။
အဲဒီလွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ႀကီး ႏွစ္ေယာက္ကို အဆြယ္အပြားေတြပါမခ်န္၊ျပန္ကာလွန္မရ၊ အျပတ္ခ်။ အဲဒီလိုအျပတ္ခ်ၿပီး ဗိုလ္ေရႊမန္းက သိုဟန္ဘြားသန္းေရႊကို မဟာ့မဟာ ေက်းဇူးဆပ္ခဲ့တာ။ သစၥာေစာင့္သိခဲ့တာ။ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ သိုဟန္ဘြား သန္းေရႊက ေမာင္ေရႊမန္းကို ခ်စ္ခင္ၾကင္နာလို႔ သူေကာင္းျပဳထားတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒင္းႀကီးနဲ႔ ဒင္းႀကီးရဲ႕မိသားစုအတြက္ သက္စြန္႔ဆံဖ်ား အမႈေတာ္ထမ္းမယ့္သူကို ေခါင္းေခါက္ေရြး၊ ရာထူးႀကီးႀကီးေပးၿပီး လက္သပ္ေမြးထားတာ။
ဒါကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း သေဘာေပါက္ေအာင္ေျပာရရင္ .. ဗ်ိဳ႕ .. ကိုေရႊမန္း၊ စိတ္မေကာင္းမျဖစ္နဲ႔ စိတ္မဆိုးနဲ႔ဗ်ာ။ခင္ဗ်ားအတြက္ ကိုယ္ခ်င္းစာ ရင္နာလြန္းလို႔ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေျပာတာဗ်။ ဒင္းႀကီးက သူ႔ရန္သူေတြကို ရွင္းေပးဖို႔ ခင္ဗ်ားကို အကိုက္သန္တဲ့ေခြးလို သေဘာထားၿပီး ထမင္းၾကမ္းခဲ ပစ္ေကြ်းထားတာ။ ဘာေက်းဇူးမွ ဆပ္ဖို႔မလိုဘူး။ ဘာသစၥာမွ ေစာင့္သိဖို႔မလိုဘူး။ ကိုေရႊမန္း ေက်းဇူးဆပ္ရမွာက၊ သစၥာေစာင့္သိရမွာက ထမင္းရွင္မိဘျပည္သူ”
ဦးေလးႀကီးက ရွင္းသည္ထက္ပို၍ရွင္းေအာင္ တန္းစီကာ ေျပာခ်ခဲ့ၿပီး ေအာက္ပါအတိုင္း မွတ္ခ်က္ေပးေလသည္။
“ကဲ.. ဦးေလးႀကီး မွတ္ခ်က္ေပးမယ္။ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ကို ခ်အၿပီး တီဗီမွာ ဗိုလ္ေရႊမန္းေျပာသြားတဲ့ စကားတခုကို ၾကားေယာင္ေနတယ္။ ဥပေဒရဲ႕အထက္မွာ ဘယ္သူမွမရွိရဘူးတဲ့..ဟဲ..ဟဲ။ ဒါဟာ ဗိုလ္ေရႊမန္းရဲ႕ ႏွလံုးသားထဲက ရင္တြင္းျဖစ္ ရိုးရိုးသားသား ေပၚလစီစကားလား။ ေလႀကီးေလက်ယ္ စကားအလွ ေျပာသြားတာလား။ ဒီစကားရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း စဥ္းစားစရာေတြက ဘာေတြလဲ”
ဦးေလးႀကီးက သည္တခါမွတ္ခ်က္တြင္ ေမးခြန္းကေလးေတြ ခ်ိတ္ေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုတူေမာင့္ေခါင္းထဲမွာ လွ်ပ္စီးလက္သြား၏။ ဘာရယ္ညာရယ္ဟု ကိုတူေမာင္ အတိအက်နားမလည္။ သည္ပေဟဠိကို ကိုတူေမာင္က အေျဖမညႇိႏိုင္ေသးသျဖင့္ ဆိုင္းငံ့လုပ္ထားလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔မူလအစီအစဥ္အတိုင္း ဆက္၍ေျပာသည္။
“နံပါတ္ (၁) က သိုဟန္ဘြား သန္းေရႊ။ နံပါတ္ (၂) က ဗိုလ္ေအး။ နံပါတ္ (၃) က ဗိုလ္ေရႊမန္း။ ဗိုလ္ေရႊမန္းက အိမ္ေရွ႕မင္းသားျဖစ္သြားၿပီ။ (၁) ႏွင့္ (၂) တို႔က အသက္အရြယ္ ရြဲေနၾကၿပီ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အနိစၥသေဘာအရ ကိစၥေခ်ာၾကရင္ နံပါတ္ (၃) အိမ္ေရွ႕မင္းသား ဗိုလ္ေရႊမန္းက နံပါတ္ (၁) ျဖစ္လာမယ္။ ဗိုလ္ေရႊမန္းဘဝက ခိုင္သြားၿပီ။ဗိုလ္ေရႊမန္းရဲ႕ကေတာ္ ေခၚမလား၊ ဇနီးမယား ေခၚမလား၊ စစ္သားမယား ေခၚမလား၊ မယ္မယ္ႀကီး ေခၚမလား၊မယ္မင္းႀကီးမ ေခၚမလား။ ေခၚခ်င္ရာေခၚ၊ အႏွီမိန္းမသားဟာလည္း ဒီတိုင္းဌာနီ မိန္းမသားေလာကဝယ္ ဝင့္ဝင့္ထည္ထည္ တင့္တင့္တယ္တယ္ ျဖစ္ေတာ့မယ္”
ကိုတူေမာင္က သူ႔စကားစဥ္ကို ဤေနရာတြင္ အျဖတ္တျဖတ္ျဖတ္ကာ ခဏကေလးနားသည္။ ၿပီးေတာ့သူ႔စကားစဥ္ကို ဆက္သည္။
“အဲဒီလို တမိသားစုလံုးက ဧရာမေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးနဲ႔ အားခဲထားတာ။ အဲဒီအထဲ သမီးေပးၿပီး ခမည္းခမက္ရာထူး ယူထားတဲ့ ေခတ္ပ်က္သူေဌး ေဒါက္ခ်ာ ေဇကမၻာ ဦးခင္ေရႊလည္းပါေလရဲ႕။ ေဒါက္ခ်ာက အိမ္ေတာ္ေရာက္ကို ေတဇကို ေက်ာ္ႏိုင္ဖို႔ ဗိုလ္ေရႊမန္းေခတ္ကို ဆင္ႀကံႀကံၿပီး ေစာင့္ေနတာ”
ဦးေလးႀကီးက ကိုတူေမာင္၏ ေျပာပံုဆိုပံု ေလမွာ မိမိ၏ ေလေနာက္ အမီလိုက္ေန၍ အားရဝမ္းသာ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးၿပံဳးၿပီး ကိုတူေမာင္ကို ေမးခြန္းထုတ္လိုက္သည္။
“ဒီေလာက္ေတာင္ ဗိုလ္ေရႊမန္းရဲ႕ အဝန္းအဝိုင္းက သည္းသည္းလႈပ္ေနတာကိုး။ ဆိုင္းမဆင့္ဗံုမဆင့္ပဲ ဒိုင္းကနဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေရႊမန္း စစ္အေရခြံ အခြာခံလိုက္ရေတာ့..”
ဦးေလးႀကီးက ေမးခြန္းကို အဆံုးမတိုင္ဘဲ တန္းလန္းျဖတ္ထားသည္။ သည္အထာကို ကိုတူေမာင္က ေနာေက်ေနၿပီးသားျဖစ္၍ ခ်က္ခ်င္းပင္တုန္႕ျပန္လိုက္သည္။
“ဟာ..ဘာေျပာေကာင္းမလဲ၊ ဦးေလးႀကီးရာ။ မိန္းမသူေတြ တၿပံဳလံုး၊ ခ်ံဳးပြဲခ်ၿပီး ငိုပြဲႀကီးဆင္ခဲ့ၾကသတဲ့။ ေဒါက္ခ်ာ ေဇကမၻာလည္း သူ႔အႀကံအစည္ေတြ အိပ္မက္ျဖစ္သြားလို႔ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ဂြ်မ္းပစ္သြားပါသတဲ့။ေမာင္မင္းႀကီးသား ဗိုလ္ေရႊမန္းတျဖစ္လဲ ဦးေရႊမန္းကေတာ့ လူ႔ဘဝကို စိတ္ကုန္သြားၿပီ၊ ဘုန္းႀကီးဝတ္ေတာ့မယ္၊ ဘုန္းႀကီးဘဝနဲ႔ပဲ အရိုးထုတ္ေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို သြားဖို႔ ျပင္ဆင္ပါေလေရာ”
ဦးေလးႀကီးက မ်က္ႏွာႀကီးနီၿပီး ေဒါခီးခီးျဖင့္ ေျပာပစ္လိုက္သည္။
“ဟ..ဟ..ကိုတူေမာင္..ရ။ ဗိုလ္သန္းေရႊရဲ႕ရန္ေတြ၊ ေညွာင့္ေတြ၊ ဆူးေတြတၿပံဳလံုးကို ဒလၾကမ္း ရွင္းေပးခဲ့ရတာ။ ဒါေတြကိုမွ မေထာက္ထား။ ေတာင္ထိပ္ကေန ေတာင္ေအာက္က ေခ်ာက္ထဲပစ္ခ်ခံလိုက္ရတာ။ ဘုန္းႀကီးဝတ္မေနနဲ႔။ ကိုယ္ညံ့လို႔ ကိုယ္ခံရတာ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာ သတ္ေသလိုက္”
ဤသို႔ေျပာၿပီးလွ်င္ ဦးေလးႀကီးက စစ္ဗိုလ္ေတြ၏ သတၲိကို ဖြင့္ဆိုရွင္းလင္းေျပာျပသည္။
“စစ္ဗိုလ္ေတြဟာ ရာထူးရွိတုန္းသာ လက္နက္အားကိုးနဲ႔ လူတကာကို ညႇဥ္းပမ္းႏွိပ္စက္ သတ္ျဖတ္တာ။ တကယ္က သတၲိရွိတာ မဟုတ္ဘူး။ သူရဲေဘာေၾကာင္တာ။ ဒါေၾကာင့္ ရာထူးလည္းမဲ့ေရာ ၾကက္အီးေတြျဖစ္ကုန္ေရာ။ ေျပာရဦးမယ္ ကိုတူေမာင္။ အဲ..နားနဲ႔မနာ၊ ဖဝါးနဲ႔သာနာေပေတာ့”
ဦးေလးႀကီးက ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေျပာေတာ့မည္။ ဒါကို ကိုတူေမာင္သိ၏။ နားကိုဖဝါးအလား သေဘာထားၿပီး နာရေတာ့သည္။
“စစ္ဗိုလ္ေတြမွာ ေသာက္က်င့္တခုရွိတယ္။ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းေတာင္ ယူနီေဖါင္းခြ်တ္သြားရသူကို ယူနီေဖါင္းဝတ္ေနရသူက ေရွာင္တယ္။ အေပါင္းအသင္းစာရင္းထဲက ထုတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ဒီေလာက္ထိ စိတ္ဓာတ္က ေအာက္တန္းက်မွေတာ့ ဘယ္လာ ေသာက္သံုးက်ေတာ့မွာလဲ။ ေက်ာင္းသား၊ ဘုရားသား၊ ျပည္သူျပည္သားေတြလို လက္နက္မဲ့တိုက္ပြဲဝင္ရဲတဲ့ သံမဏိသတၲိမ်ိဳး သူတို႔မွာရွိတာမဟုတ္ဘူး”
ဤသို႔ျဖင့္ ဦးေလးႀကီးက စစ္ဗိုလ္လူတန္းစား၏ ေအာက္တန္းစား စရိုက္လကၡဏာဆိုးကို ဖြင့္ဟကာ မွတ္ခ်က္ေပးလိုက္ျပန္သည္။ ဦးေလးႀကီး၏ ဘြင္းဘြင္းမွတ္ခ်က္ကို နာယူအၿပီး ကိုတူေမာင္က
သူ႔စကားစဥ္ကို စီကာစဥ္ကာ ေျပာေလသည္။
“သိုဟန္ဘြား သန္းေရႊနဲ႔ မယ္မင္းႀကီးမတို႔ လင္မယားတစံုလံုးက ဗိုလ္ေရႊမန္းကို အလိုေတာ္မက် မ်က္မာန္ေတာ္ရွလာတာက ရက္ကိုလစား၊ လကိုႏွစ္စား၊ အဲဒီလို အေၿခအေနက တေျဖးေျဖးရင့္သထက္ပိုရင့္လာၿပီ။ အေၾကာင္းအေၾကာင္းေတြထဲမွာ ရဟန္းသံဃာကိစၥလည္းပါတယ္။ ေနာက္တမ်ိဳးက သိုဟန္ဘြား သန္းေရႊက မရိုးမသားအကြက္ဆင္ၿပီး ကစားထားတာ”
အကြက္ဆင္ၿပီး ကစားထားတာဆိုသည့္စကားက ဦးေလးႀကီး၏စိတ္ကို ယားက်ိက်ိျဖစ္ေအာင္ ကလိ၏။ထို႔ေၾကာင့္ ဦးေလးႀကီးက ကိုတူေမာင့္စကားကို အေလးထားနားေထာင္သည္။
“မူလအစက သိုဟန္ဘြားသန္းေရႊက အကြက္ခ်ၿပီး ဗိုလ္ေအးကို ဗိုလ္ေရႊမန္းနဲ႔ ေထာက္ထားတာ။ ဒီအကြက္ကို ဗိုလ္ေအးကသိလို႔ သတိႀကီးႀကီးနဲ႔ အသင့္ျပင္ထားတယ္။ သည္အေနအထားကေန အလွည့္အေျပာင္း အခ်ိဳးအေကြ႔တခုကိုလည္း ေရာက္လာပါေလေရာ။ သိုဟန္ဘြား သန္းေရႊနဲ႔ ဗိုလ္ေအးတို႔ႏွစ္ေယာက္ အေပးအယူတည့္သြားၾကတယ္”
ကိုတူေမာင္က သူ၏ေျပာစကားမ်ားကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျဖစ္ေစရန္ အျဖတ္တျဖတ္ျဖတ္ၿပီး ေနာက္တဆင့္ေရွ႕ကို ဆက္သည္။
“သိုဟန္ဘြား သန္းေရႊတို႔ လင္မယားက ဗိုလ္ေရႊမန္းကို သူတို႔လိုခ်င္တဲ့အတိုင္း အျပည့္အဝျဖစ္မလာလို႔ မလိုခ်င္ေတာ့တာက တေၾကာင္း..။ ဗိုလ္ေအးကို ေနာက္ေက်ာလံုၿပီး စိတ္ေအးသြားေအာင္ ရွင္းေပးတဲ့နည္းနဲ႔ အပင္းသြင္းလိုတာက တေၾကာင္း..။အဲဒီအေၾကာင္း ႏွစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ နံပါတ္ (၃) ဗိုလ္ေရႊမန္းကို စစ္အေရခြံခြာလိုက္တာ”
“ဟုတ္ၿပီ ကိုတူေမာင္။ ဦးေလးႀကီးက မွတ္ခ်က္ေပးမယ္။ စစ္ဗိုလ္ဆိုတာမ်ိဳးဟာ ေကာင္းရင္ေကာင္း၊မေကာင္းရင္ေစာင္းတဲ့ လူစား..ဟဲ..ဟဲ။ ဒို႔တိုင္းဌာနီက သိုဟန္ဘြား သန္းေရႊကေတာ့ မေကာင္းဘူး၊ ေစာင္းတယ္။အာဏာသက္ဆိုးရွည္ၿပီး ရာဇာပလႅင္ ဖင္ၿမဲေရးအတြက္ သူ႔လက္ေအာက္ရွိရွိသမွ် ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကအစ ရဲေဘာ္အဆံုးအားလံုးကို စစ္ေျမျပင္စစ္တလင္း
ေသမင္းခံတြင္းဆီ ပို႔ရမလား၊ ပို႔တယ္။ သူ႔သား၊ သူ႔ေၿမးေတြကို၊ သူဒီလိုလုပ္ရက္မလား။ စစ္တလင္းမွာ စစ္ခင္းရတာကလည္း ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို ဂုတ္ေသြးစုပ္ေနတဲ့ ဂုဏ္သိကၡာမဲ့ တရုတ္ ကုလားမဟုတ္ဘူး။ကိုယ့္ညီအစ္ကို လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းကို သတ္ခိုင္းေနတာ။ သိုဟန္ဘြား သန္းေရႊဟာ လူစင္စစ္က ဘီလူးျဖစ္သြားၿပီ”
ဦးေလးႀကီးက သိုဟန္ဘြား သန္းေရႊႀကီး လူစင္စစ္က ဘီလူးျဖစ္သြားပံုကို သရုပ္ခြဲျပသြားသည္။ ဦးေလးႀကီးဆီက ရသမွ်မွတ္ခ်က္ကို ကိုတူေမာင္က အားရေက်နပ္သည္။ ဦးေလးႀကီးလည္း အျပင္ထြက္ဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီ။ကိုတူေမာင္ နိဂံုးခ်ဳပ္ရေတာ့မည္။
“ဦးေလးႀကီး..ေရ။ ဗိုလ္ေရႊမန္းတျဖစ္လဲ ဦးေရႊမန္းက ဘုန္းႀကီးဝတ္မယ္လုပ္ေတာ့ ဇနီးမယားနဲ႔သမီးသားေတြက ဝိုင္းၿပီးေတာင္းပန္ၾက။ မိတ္ေဆြရင္းခ်ာေတြကလည္း ေဖ်ာင္းဖ်ၾက။ ဒါေပမယ့္ ေတာင္းပန္လို႔လည္းမရ၊ ေဖ်ာင္းဖ်လို႔လည္းမရ။ဒီေတာ့ အရင္းအခ်ာေတြက သတိေပးရၿပီ။ ဘုန္းႀကီးဝတ္ရင္၊ ကလန္တာ၊ အာခံတာ၊ ဂြတိုက္တာ၊ ဆႏၵျပတာလို႔၊သိုဟန္ဘြားသန္းေရႊက မွတ္ယူလိမ့္မယ္။ ဒင္းႀကီးက သူခ်ထားတဲ့ဂြင္ထဲဝင္ၿပီး ႀကံ့ဖြံ႕အမတ္ မလုပ္ရင္ သူ႔စစ္ဗိုလ္ေတြအားလံုး ေနာင္က်ဥ္သြားေအာင္ ကိုေရႊမန္းကို နမူနာအျဖစ္ ဦးခ်ိဳးျပလိမ့္မယ္။ တျခားအမ်ားႀကီး ေလွ်ာက္မၾကည့္နဲ႔။ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔တေယာက္ကိုပဲ ၾကည့္တဲ့”
သည္ေတာ့မွ နံပါတ္ (၃) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေရႊမန္းတျဖစ္လဲ ဦးေရႊမန္းသည္ တသက္လံုး ဘုန္းႀကီးလုပ္ေတာ့မည့္ အစီအစဥ္ကို လက္ေလွ်ာ့လိုက္ေတာ့သည္။ ဤတြင္ဦးေလးႀကီးက မွတ္ခ်က္ေပးၿပီး ရယ္စရာေမာစရာျဖင့္ နိဂံုးခ်ဳပ္ေလသည္။
“ေၾသာ္.. ေမာင္ေရႊမန္းရဲ႕ဘဝဟာ အျပင္ကို လံုးလံုးကန္ထုတ္ခံရတာဆိုရင္ လြတ္ၿပီ၊ ကြ်တ္ၿပီ။ ဇာတ္ပြဲထဲက ဝန္ႀကီးတို႔ စစ္သူႀကီးတို႔လို ေစာေစာေသရင္ ေစာေစာအိပ္ရၿပီ..ဟဲ..ဟဲ။ ခုဟာက အျပင္ကို လံုးလံုးကန္ထုတ္ခံရတာလည္း မဟုတ္။ဒီေတာ့ လြတ္ၿပီ၊ ကြ်တ္ၿပီးမဟုတ္။ ကင္းကင္းရွင္းရွင္း မဟုတ္။ ရၿပီးသား၊ ယူၿပီးသား ဧရာမစားစရာႀကီးေတြကို ေနာင္ဘဝအဆက္ဆက္မွာ ဖဲ႔ကာဖဲ႔ကာ..ဖဲ႔..ဖဲ႔.. စားရင္းနဲ႔..ဟဲ..ဟဲ၊ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းလည္း ေနလို႔မရ”
ဦးေလးႀကီးက ပထမပိုင္းကို ခ်ဳပ္လိုက္ၿပီ။ ဒုတိယပိုင္းကို ဆက္သည္။
“ေျပာင္းထိုင္ရတဲ့ ကုလားထိုင္ အမ်ိဳးအစားက အက်ႌပုဆိုးကုလားထိုင္။ ဟိုးတုန္းက ဗိုလ္ေရႊမန္းရဲ႕ဂ်ဴနီယာ့၊ ဂ်ဴနီယာ၊ဟိုး..အေဝးႀကီးက ဂ်ဴနီယာကေလး ဗိုလ္မင္းေအာင္လွိဳင္..။ ကေန႔မွာေတာ့ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး မင္းေအာင္လွိဳင္..။ေမာင္မင္းေအာင္လွိဳင္ကေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာေတာ္ကို ဦးေရႊမန္းႀကီးက ဘယ္လိုဖူးေမွ်ာ္ရမလဲ”
အခ်ဳပ္တကာတို႔၏အခ်ဳပ္ ေနာက္ဆံုးအခ်ဳပ္ကို ဦးေလးႀကီးက ခ်ဳပ္လိုက္ၿပီ။
“ဗိုလ္ေရႊမန္းရဲ႕ဘဝက လြတ္လြတ္ကြ်တ္ကြ်တ္ ထြက္သြားရတာလည္း မဟုတ္။ အထိုင္ခ်ၿပီးသား နဂိုမူလေနရာမွာ ဟန္မပ်က္ေနရတာလည္းမဟုတ္။ ႀကိဳးခ်ည္ၿပီး အလွန္ခံထားရတဲ့ ..အဲ.. အားနာလိုက္တာ..၊ ႀကိဳးခ်ည္ၿပီး အလွန္ခံထားရတဲ့.. ဟိုဟာအလား။ အဲေလ.. ႏြားလို႔သာ ဆိုၾကပါစို႔လား..အား.. ဟားဟား”
No comments:
Post a Comment