အေရးႀကီးၿပီ ေသြးနီးၾကစို႔

(ဧရာဝတီ ျမန္မာပိုင္း သတင္းဆိုဒ္မွာ တင္ခဲ့တဲ့ ေပးစာတပုဒ္ကို ျပန္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ မဖတ္ျဖစ္လိုက္သူေတြလည္း ဖတ္ရေအာင္ပါ။)

ဗမာႀကီး ေရးသားေပးပို႔သည္။

ဒီမိုုကေရစီအင္အားစု အေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ အတိုက္အခံ အင္အားစုေတြ အားလံုးက နအဖကိုတိုက္ခိုက္မွ မွန္တယ္လို႔ ယူဆၾကပါတယ္။ ယံုုၾကည္ယူဆတဲ့ အတိုင္းလည္း အနည္းဆံုး ႏႈတ္စကားနဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အၿမဲတိုက္ခိုက္ေနခဲ့ ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အားလံုးရဲ႕ အင္အားမပါရင္ အေရြ႕မရွိရင္ အလုပ္မျဖစ္ဘူး ဆိုတာကို တခါတရံမွာ သူတို႔ေမ့ေလ်ာ့ ေနၾကပါတယ္။

အဓိကအခ်က္တခုက သူတို႔က အၿမဲတေစ မလြဲမေသြ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေခါင္းေဆာင္တင္ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဝန္းရံေပးေနၾကတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ NLD ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သလို အတိုက္အခံ အင္အားစုအားလံုးရဲ႕ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ေရးေခါင္းေဆာင္လည္း အလိုအေလ်ာက္ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ NLD ကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မ႐ိွရင္ဘယ္ေတာ့မွ ထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္ေရးလမ္းကို ဆက္မသြားခဲ့ပါဘူး။ ဒီေန႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဖမ္းလိုက္ရင္ မနက္ျဖန္မွာပဲ လႈပ္္႐ွားမႈေတြ အကုန္ရပ္လိုက္တာပါပဲ။ အနည္းဆံုး ဦးတင္ဦးနဲ႔ ဦးဝင္းတင္ မ႐ိွတဲ့ကာလေတြမွာ ဒီလုိပဲက်င့္သံုးခဲ့ပါတယ္။

ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ႔ NLD ကို အမည္သစ္၊ လူသစ္၊ စိတ္သစ္ေတြနဲ႔ ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းဖို႔ အခ်ိန္အခါ အေျခအေနသင့္ေနပါၿပီ။ ျပည္သူေတြရဲ႕ ျပႆနာေပါင္းစံုကို ေရွ႕တန္းတင္စဥ္းစားၿပီး ပါတီတြင္း ဒီမိုကေရစီစနစ္ က်င့္သံုးတဲ့ ပါတီတရပ္ေပၚထြန္းဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး လမ္းစဥ္ကို တကယ္ လက္ခံယံုၾကည္တဲ့ အင္အားစုေတြ ဝန္းရံထားတဲ့ အေတြးသစ္၊ အျမင္သစ္ လုပ္ဟန္သစ္ေတြနဲ႔ အနာဂတ္ကို ပံုေဖၚဖို႔ အခ်ိန္က်ေရာက္လာပါၿပီ။ လူငယ္ကြန္ယက္ဆိုတာ တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈအားလံုးရဲ႕ အစတခုပါ။ ဒီကြန္ယက္ကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဦးေဆာင္ေပးမယ္။ တတ္သိပညာရွင္ေတြ၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရး အေတြးအေခၚရွင္ေတြက ဝန္းရံေပးၾကမယ္ဆိုရင္ ဒါဟာေခတ္သစ္ရဲ႕အစလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္၊


ဒီအင္အားစုအားလံုးကို စုစည္းၿပီး ႏိုင္ငံေရးအင္အားစု တရပ္အျဖစ္ ထူေထာင္လိုက္ရင္ ဒီမိုကေရစီလမ္းစကို ျမင္ရဖို႔ မေဝးေတာ့ပါဘူး၊

ထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္ေရးသမားေတြ၊ အျပဳတ္တိုက္ေရးသမားေတြကလည္း ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္၊ ကိုယ့္အစြမ္းအစနဲ႔ကိုယ္ လႈပ္႐ွားၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အမႈထဲ ဆြဲမထည့္ၾကဖို႔လိုပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အၾကမ္းမဖက္တဲ့နည္းနဲ႔ ရင္ၾကားေစ့ေရး၊ ေတြဆံုေဆြးေႏြးေရးကို သီးျခားလြတ္လပ္စြာ လႈပ္႐ွားခြင့္ျပဳခဲ့ရင္ တိုးတက္မႈေတြ ျမင္လာရမွာပါ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အမ်ိဳးသားရင္ၾကားေစ့ေရးကို ႀကိဳးပမ္းေနခ်ိန္မွာ တတ္သိပညာ႐ွင္မ်ားကလည္း တိုင္းျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္းကို ေျဖရွင္းဖို႔ နည္းလမ္းရွာရပါမယ္။ တိုင္းရင္းသားမ်ားက စည္းလံုးညီညြတ္ေရး တည္ေဆာက္ေနခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံေရးသမားအေပါင္းကလည္း တိုင္းျပည္အတြက္ သင့္ေတာ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးလမ္းစဥ္မ်ားကို ခ်မွတ္ႏိုင္ရပါမယ္။

တိုုင္းျပည္တခုလံုးကို ဦးသန္းေရႊတေယာက္တည္းက ခ်ဳပ္ကိုင္ေနတာ မွန္ေပမယ့္ ျပႆနာအားလံုးကို ဦးသန္းေရႊတေယာက္တည္းက ေျဖရွင္းလို႔ မရတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဦးသန္းေရႊကို ဝန္းရံပိတ္ဆို႔ေနၾကတဲ့ ကိုယ္က်ိဳးရွာ အလိုေတာ္ရိတစုရဲ႕ေႏွာက္ယွက္မႈေတြကိုလည္း မ်က္ေျခမျပတ္ အနီးကပ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနဖို႔ လိုပါတယ္။ ဦးသန္းေရႊ တဦးတည္းက အာဏာရွင္ျဖစ္ေနသမွ် အထက္အဏာပိုင္နဲ႔ နီးကပ္ေလ၊ ျပည္သူနဲ႔ေဝးေလ လမ္းမွားလိုက္ေလ ျဖစ္ေနမွာပါ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လက္ရိွက်င့္သံုးေနတဲ့ လမ္းစဥ္က ျပည္သူနဲ႔နီးေလ၊ အာဏာရွင္နဲ႔ ေဝးေလ၊ ဒုကၡေပးခံရေလ အျဖစ္မ်ိဳးမျဖစ္ေအာင္ နားလည္မႈ တည္ေဆာက္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အလြန္လည္း မွန္ကန္ထိေရာက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လိုအပ္တဲ့ ေထာက္ခံပံ့ပိုးမႈေတာ့ မရေသးပါဘူး။ အၾကမ္းမဖက္ေရး အင္အားစုအသီးသီးက ဝိုင္းဝန္းပံ့ပိုးၾကဖို႔လိုပါတယ္။

ျပည္သူေတြအေနနဲ႔လည္း လက္ရိွအေျခအေနကို ႏိုင္ငံေရးသမားတခ်ိဳ႕နဲ႔ မီဒီယာေတြက ပံုေဖာ္ေနၾကတဲ့ အဖိႏိွပ္ခံျပည္သူေတြက တဘက္၊ ဖိႏွိပ္သူ အစိုးရႀကီးကတဘက္လို႔ မျမင္ၾကဖို႔ လိုပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ အစိုးရဝန္ထမ္း ၉၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ဟာလည္း ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေပါင္းစံုကို ခံစားေနၾကရလို႔ပါပဲ။ က်န္တဲ့ ၅ ရာခိုင္ႏႈန္းပင္လွ်င္ ဦးသန္းေရႊကို သစၥာခံထားၾကတာ မဟုုတ္ပါဘူး။ စစ္တပ္ထဲမွာပင္လွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အဆင့္ မဆိုထားႏွင့္ ဒု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားပင္ သစၥာခံမထားပါဘူး။ ဦးသန္းေရႊကလည္း သူတို႔ကို မယံုပါဘူး။ ဒု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးအဆင့္က ဦးသန္းေရႊကို ေတြ႔ခ်င္ ကန္ေတာ့ခ်င္ရင္ေတာင္ ခြင့္မျပဳပါဘူး။ လုပ္ႀကံမွာစိုးလို႔ ဘယ္သူ႔မွ အကပ္မခံပါဘူး။

အဲဒီလူေတြကို သူ႔လူေတြပဲဆိုၿပီး အကုန္တိုက္ေနဖို႔ မလိုပါဘူး။ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္ ပီျပင္ေအာင္ လုပ္ဖို႔က ပိုအေရးႀကီးပါတယ္။ တပ္မေတာ္ တခုလံုး ကိုယ့္ဘက္ပါလာေစခ်င္ရင္ ကိုယ္က ေလးစားစရာ ေကာင္းေအာင္ အရင္ေနျပဖုိ႔လိုပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တေယာက္တည္းကို ေရွ႕တန္းတင္ အားကိုး ခိုလိုက္ေနၾကလို႔ မရပါ။

မိမိတို႔ဘာလုပ္သင့္တယ္။ ဘာကိုအရင္လုပ္ၾကရမယ္ဆိုတာ သိေအာင္ အရင္လုပ္ၾကရပါမယ္။ အေျပာင္းအလဲကို တကယ္ပဲ လိုလားၿပီး တကယ္ ဖန္တီးရပါမယ္။ လူတန္းစား အလႊာအသီးသီးက အေျပာင္းအလဲကို တကယ္ လိုလားလာေအာင္ စည္း႐ံုးရပါမယ္။ နည္းလမ္းကို လမ္းၫႊန္ႏိုင္ရပါမယ္။ အေျခအေနကို ဖန္တီးေပးၾကရပါမယ္။

ဒီအတြက္ ျပည္သူေတြက ေငြကုန္စရာမလိုပါ။ ႏိုင္ငံျခား စြက္ဖက္မႈကိုလည္း ေစာင့္ဖို႔မလိုပါ။ ပထမဆံုး မိမိကိုယ္တိုင္ ယံုၾကည္ဆံုးျဖတ္ဖို႔ပဲလိုပါတယ္။ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ပဲလိုပါတယ္။ ညီညြတ္ဖို႔နဲ႔ ေလ့လာဖို႔ေတာ့ လိုပါတယ္။

“ျပႆနာဆိုသည္မွာ အျခားမဟုတ္။ အေျဖက ႐ုပ္ဖ်က္ထားျခင္းသာ ျဖစ္သည္” ဆိုတဲ့ ဆို႐ိုးစကား ရွိပါတယ္။ “No one can save us, from us, but us” ဆိုတဲ့စကားဟာလည္း ဘာသာတရား အဆံုးအမ အားလံုးနဲ႔ ကိုက္ညီပါတယ္။

ေခါင္းေဆာင္ေတြက နားလည္ၾကၿပီး ျပည္သူေတြကို လက္ခံက်င့္သံုးလာေအာင္ လမ္းၫႊန္ စည္း႐ံုးႏိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔က “ဒီမိုကေရစီ ရရိွေရး” လို႔ ေအာ္ေနမွ မဟုတ္ပါဘူး၊ မိမိလက္ေတြ႔ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ျပႆနာေတြကို ကိုယ္တိုင္ေျဖရွင္းႏိုင္ေအာင္ ဝိုင္းဝန္းႀကိဳးစားၾကဖို႔ပဲ လိုပါတယ္။

စက္႐ုံအဆင့္၊ ရပ္ကြက္ေက်း႐ြာအဆင့္မွာ ေျဖရွင္းလို႔ရတဲ့ ျပႆနာေတြရွိပါတယ္၊ ေအာက္ေျခအဆင့္မွာပဲ အုပ္ခ်ဳပ္သူနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ခံသူတို႔ ပူးေပါင္းအေျဖရွာၾကရပါမယ္။ ေအာက္ေျခမွာ အေျဖမရိွေသးရင္ ၿမိဳ႕နယ္၊ ခ႐ိုင္၊ တိုင္းကိုတက္ၿပီး အေျဖရွာရမွာပါ၊ မနက္ျဖန္ အေျဖေတြ႔မယ္၊ ေနာက္တႏွစ္မွာ အားလံုး ေကာင္းသြားမယ္လို႔ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္လို႔မရပါဘူး။ သို႔ေသာ္ တိုးတက္မႈေတြ အဆက္မျပတ္ေတြ႔လာရၿပီး အခ်ိန္နဲ႔အမွ် ေအာင္ျမင္မႈေတြ ရလာမွာပါ။

က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ နအဖကို ရင္ဆိုင္ရာမွာ အနည္းငယ္ခက္ခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းတခုကေတာ့ အေျခအေနမွန္ကို ႐ႈျမင္ရာမွာ အနည္းငယ္ ပံုစံလြဲေနလို႔ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔က နအဖကို ႐ႈျမင္ရင္ မီဒီယာေတြပံုေဖာ္သလိုပဲ ထိပ္တိုက္ ဆန္႔က်င္ဖက္ အင္အားစုႀကီး ၂ ခုအျဖစ္ ႐ႈျမင္ၾကပါတယ္။

အေသအခ်ာ ခြဲျခားၾကည့္ရင္ နအဖ အစိုးရနဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားျခင္း အမွန္တကယ္ ထိပ္တိုက္ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္ေနတဲ့ေနရာက အင္မတန္နည္းပါတယ္။ လူတိုင္းမိမိတိုင္းျပည္ကို တိုးတက္ႀကီးပြားေစခ်င္ ၾကတာပါပဲ။ ျပည္သူေတြက အာဏာကို အတင္းလုုယူၿပီး နအဖေတြကို ေထာင္ထဲထည့္ ႏိွပ္စက္ခ်င္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ျပည္သူအမ်ားစုႀကီးက ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္ ေအးခ်မ္းစြာလုပ္ၿပီး အသက္ေမြးခ်င္ၾကတာပါ၊

နအဖကလည္း ျပည္သူေတြ ဆင္းရဲေၾကာက္လန္႔ၿပီး ထြက္ေျပးကုန္ေစခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူေတြ ဒုကၡေရာက္ရျခင္း အေၾကာင္းအရင္း အမ်ားစုဟာ အုုပ္ခ်ဳပ္ေရး ညံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ထိပ္ဆံုးက အာဏာပိုုင္ေတြ အတြက္သာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးတဲ့ အုုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၲယားႀကီးရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ယိုယြင္းေနမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာပါ။ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီေတြ အာဏာရလာခ်ိန္မွာလည္း ဒီအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၲယားႀကီးကို ျပဳျပင္ႏိုင္မွသာလွ်င္ ျပည္သူေတြ ခ်မ္းသာရာရလာႏိုင္ပါတယ္။

တကယ္မွာ အထူးလြဲမွားေနတာက ယိုယြင္းေနတဲ့ အုုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၲယားရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းေလးတခုျဖစ္တဲ့ ျမန္မာစစ္တပ္က အာဏာပိုင္လူတန္းစား တရပ္လို ျဖစ္ေနတာပါပဲ။ ဖြဲ႔စည္းပံုအသစ္မွာ စစ္တပ္ဟာ အျပည့္အဝအာဏာပိုင္ လူတန္းစားမဟုုတ္ေတာ့ေပမယ့္ အာဏာရဲ႕ ၄ ပံု ၁ ပံုကို လုယူထားသူေတြျဖစ္ ေနဦးမွာပါ။ ပိုုအေရးႀကီးတာက အုုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၲယား ေတာ္တည့္မွန္ကန္လာ ဖို႔ပါပဲ။

ေနာင္တခ်ိန္ ဒီမိုုကေရစီအင္အားစုေတြ အာဏာအျပည့္ ရလာရင္ေတာင္ ယိုုယြင္းေနတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၲယားနဲ႔ ေဖာက္ျပန္တဲ့ ဝန္ထမ္းေတြ ဆက္လက္ လႈပ္ရွားေနၾကမယ္ဆိုရင္ တိုုင္းျပည္ဟာ ဆင္းရဲတြင္းက မထြက္ႏိုင္ဘဲ ျပည္သူေတြလည္း ဒုကၡပင္လယ္ေဝ ေနဦးမွာပါပဲ။

ပါတီမ်ားရဲ႕ တာဝန္က အာဏာပိုင္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားမႈအျပင္ တရားေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြက ဥပေဒစိုးမိုးေရး ေဆာင္ရြက္လာေအာင္၊ ဝန္ထမ္းေတြ ျခစားေဖာက္ျပန္မႈ ေလ်ာ့ပါးလာေအာင္ အစီအမံေတြ၊ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈေတြ၊ လိုအပ္ခ်က္ ျဖည့္ဆည္းမႈေတြကို ယခုကတည္းက အစြမ္းကုုန္ ႀကိဳးပမ္းလုပ္ေဆာင္ၾကဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ဟာ ကိုယ္ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ျပႆနာတခုကို ႐ႈေထာင့္တခုကသာၾကည့္ၿပီး တျပည္လံုး ျပႆနာအတြက္ အေျဖမွန္တခုတည္းကို ရွာေနရင္ မ်က္မျမင္ပုဏၰားေျခာက္ေယာက္ ဆင္ကိုစမ္းသပ္သလို အေျဖတလြဲ ထြက္ေနမွာျဖစ္ပါတယ္။ ေနရာအလိုက္၊ က႑အလိုက္၊ အခ်ိန္အလိုက္ ျပႆနာ အမ်ိဳးမ်ိဳးအတြက္ အေျဖအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ရွာေဖြဆက္စပ္ႏိုင္မွသာ တိုုင္းျပည္အတြက္ အက်ိဳးရွိပါလိမ့္မယ္။

ေခါင္းေဆာင္လုုပ္သူမ်ားက အေျခအေနမွန္ကို ယထာဘူတက်ေအာင္ ႐ႈျမင္ၿပီး မၾကာခင္က စတင္ခဲ့တဲ့ လူငယ္ကြန္ယက္လို ကြန္ယက္အသီးသီးကတဆင့္ စတင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္လို႔ ရပါတယ္။

နအဖျဖစ္ေစ၊ ျပည္ေထာင္စု ႀကံ့ဖြံ႔ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳ႕ေရးပါတီ (ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီ) +ျဖစ္ေစ ဦးသန္းေရႊနဲ႔ တသားတည္း အလံုးအခဲႀကီးအျဖစ္ ႐ႈျမင္လို႔မရပါဘူး။ ၎တို႔ကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ၾကည့္ျမင္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။

ႀကံ့ဖြံ႔ဆိုတာ ေက်ာ႐ိုးမရိွတဲ့၊ ဦးေႏွာက္မရွိတဲ့ ႀကိဳးဆြဲရာကေနတဲ့ ႐ုပ္ေသး႐ုပ္ သက္သက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အလားတူပဲ စြမ္းအား႐ွင္ဆိုတာလည္း ရဝတ အဆင့္က လက္သပ္ေမြးထားတဲ့ လက္မရြံ႕ လူမိုုက္တစုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ရဝတနဲ႔ ျပည္သူနဲ႔ ဆက္သြယ္စကားေျပာလိုက္ရင္ စြမ္းအားရွင္ဆိုတာ ျပည္သူေတြရဲ႕ လက္သံုးေတာင္ေဝွး ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။

ကိုယ့္ေက်းရြာ ဥကၠ႒၊ ရပ္ကြက္ေကာ္မတီဝင္ေတြနဲ႔ စကားမေျပာၾကရင္၊ ေျပာဖို႔မႀကိဳးစားၾကရင္ ဒီအခက္အခဲေတြဟာ မပေပ်ာက္ႏိုင္ဘဲ ရွည္ၾကာေနလိမ့္မယ္ဆိုတာ ျပည္သူေတြ လက္ခံလာေအာင္ ေျပာျပ ႏိုင္ရပါမယ္။ ကိုယ္တိုင္က တာဝန္ယူမႈမရွိၾကရင္ တိုးတက္မႈကို ေမွ်ာ္လင့္ လို႔မရႏိုင္ယံုမက ပိုမိုဆိုးရြားတဲ့ ကံၾကမၼာေတြ က်ေရာက္လာႏိုင္ပါတယ္။

ဦးသန္းေရႊရဲ႕လက္ရင္းလူယံု ကပ္ဖားမ်ားပင္လွ်င္ တေယာက္ကို အက်ိဳးစီးပြားတမ်ိဳးစီနဲ႔ ရွင္သန္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးသိန္းေဇာ္ကိုျဖစ္ေစ၊ ဦးေသာင္းကိုျဖစ္ေစ၊ ဦးေအာင္ေသာင္းကိုျဖစ္ေစ၊ ဦးစိုးသာကိုျဖစ္ေစ သူ႔နည္းသူ႔ဟန္နဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္ ထြက္ေပါက္ေပး ျပဳျပင္မယ္ဆိုရင္ ေျပာင္းလဲ တိုးတက္လာႏိုင္ပါတယ္။

ယခုအခိ်န္မွာ ဘီလူးသဘက္လိုျဖစ္ေနၾကတဲ့ ဦးသန္းေရႊရဲ႕ မိသားစုဝင္မ်ားဟာလည္း လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ ၂၀ က သူလိုငါလို လူမ်ားသာျဖစ္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ေရွ႕မွာ အစြယ္က်ိဳးသြားၾကတဲ့သူေတြရဲ႕ဘဝကို မသိၾကလို႔ အာသာငမ္းငမ္း ျဖစ္ေနၾကတာပါ။ မွန္ကန္တဲ့ ခ်ဥ္းကပ္လႈပ္ရွားမႈေတြ လုပ္ခဲ့ၾကရင္ အေျခအေန အားလံုးဟာ ပံုမွန္ကိုျပန္ေရာက္ၿပီး ျပည္သူတရပ္လံုး ရႊင္ၿပံဳးႏိုင္မယ့္ တေန႔ကို မၾကာမီေရာက္လာမွာ မလြဲေသခ်ာပါပဲ။

အေရးအႀကီးဆံုုးက တာဝန္သိတဲ့ျပည္သူတိုင္း ကိုယ့္အခန္းက႑ကို တာဝန္ယူၿပီး အခုခ်ိန္မွာ ညီညီညာညာ အလုပ္လုပ္ၾကဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

“ညံ့တဲ့စစ္သားမရိွ၊ ညံ့တဲ့စစ္ဗိုလ္သာရိွတယ္” လို႔ ဆို႐ိုးစကားရွိပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူမ်ားဟာ အလြန္ေတာ္တဲ့ ျပည္သူမ်ားျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ အျငင္းမပြားၾကပါ။ တခါတုန္းက ၿဗိတိသွ်ဘုရင္ခံက “အိႏိၵယတြင္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေပါမ်ား၍ ေနာက္လိုက္ေကာင္း နည္းပါးသည္။ ဗမာျပည္တြင္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းရွား၍ ေနာက္လိုက္ေကာင္းေပါသည္” လို႔ မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့ဖူးပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔မွာ မ်ိဳးဆက္သစ္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းမ်ား အၫြန္႔ျပဴထြက္ေနၾကပါသည္။ ကြန္ရက္မ်ားမွတဆင့္ သူတို႔ကို ေနရာေပး ျမႇင့္တင္ေပးဖို႔ လိုပါသည္။ လူႀကီးမ်ားက ဘုတ္ထိုင္ ထိုင္မေနၾကဘဲ လူငယ္မ်ားကို ဝန္းရံ၊ ပံ့ပိုး၊ ေနရာေပးၾကဖို႔ အခ်ိန္က်ေရာက္ပါၿပီခင္ဗ်ား။