မိမိုးကို မုန္းလိုက္ၿပီ …

က်ေနာ္ “ငအင္” ႏုနယ္စဥ္ ႏွပ္ေခ်းတြဲေလာင္း အရြယ္မွစ၍ ယခု ၁၇ ကို ၂ နဲ႔ေျမာက္ အရြယ္အထိ မိုးႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္ အလြန္ေပ်ာ္ခဲ့သည္၊ အလြန္ခံစားတတ္ခဲ့သည္။ ငယ္စဥ္က မိုးေလထဲ ေဆာ့ကစား ေျပးလႊားေနရတာကိုက နတ္ျပည္ေရာက္သည္ထင္ခဲ့သည္၊ ဆရာ ဆရာမမ်ား၏ ထားဝယ္ႀကိမ္ကို မေၾကာက္တတ္ပဲ မိုးရြာလွ်င္ ေက်ာင္းေျပးကာ မိုးရြာထဲတြင္ ေဘာလံုးကန္၊ က်ဳိင္းေကာင္ဖမ္း၊ ပုဇြန္လံုး (ဂဏန္း) ႏိႈက္ျဖင့္ အေတာ္ေလးကို အေပ်ာ္က်ဴးခဲ့သည္။

လူပ်ဳိေပါက္ ဂီတာ စတီးတတ္အရြယ္မွစ၍ ယခုခ်ိန္အထိလည္း မိုးသီခ်င္းမ်ားကို ခံစားခ်က္ျဖင့္ ဖြဲ႔ဖြဲ႔ႏြဲ႔ႏြဲ႔ သီဆိုဟစ္ေႂကြးခဲ့သည္။ ေကာင္မေလး အိမ္ေရွ႕ ညညဂစ္တာသြားတီးတာေတာင္ ေႏြေခါင္ေခါင္တြင္ပင္ မိုးသီခ်င္းမ်ားကို မဆီမဆိုင္ သီဆိုခဲ့သည္၊ ထိုသီခ်င္းမ်ားေၾကာင့္ပင္ ေကာင္မေလးက အိမ္ေပၚထပ္မွေန၍ သနပ္ခါးတံုးျဖင့္ ထုခဲ့ဖူးသည္ကိုလည္း အမွတ္ရေနခဲ့သည္။ ေကာင္မေလးႏွင့္ ပတ္သက္တာကို မသီဆိုဘဲ မိုးသီခ်င္းကိုသာ သီဆိုေသာေၾကာင့္ ေကာင္မေလးက အေပၚထပ္မွေန၍ “နင္ ငါ့ဆီမလာနဲ႔ေတာ့ … နင့္မိုးဆီကိုသာသြားေတာ့ … ေသာက္ညင္ကပ္တယ္” ဟု ဆုေပးခဲ့ဖူးသည္။ မိုးကို အဲေလာက္ အဲေလာက္ခ်စ္တာ။

အခု လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ ေရာက္လာသည္အထိ မိုးကို ခင္တြယ္ေနတုန္း၊ သို႔ေသာ္ အရင္လို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ မရွိသလို ခံစားရသည္။ အေၾကာင္းကား …


သူမ်ားလို ကားမစီးႏိုင္သျဖင့္ ဆိုင္ကယ္ ဖြတ္ခ်က္ ဖြတ္ခ်က္ေလးစီးကာ မိုးရြာထဲတြင္ သြားရသည့္ဘဝကို ရြံမုန္းလာသည္၊ ပင္ပန္းလြန္းသည္ဟု ခံစားရလာသည္။ အလုပ္သြား မိုးမိ၊ အလုပ္ျပန္မိုးမိ၊ စိုစိုစိစိျဖင့္ ညညအိပ္လွ်င္လည္း ေခါင္းမိုးယိုသည့္ ကိစၥအား ေျဖရွင္းရသည္မွာလည္း တစ္မႈ။ မေန႔ညက အလုပ္က အျပန္ ေဖာက္ျပန္သည့္မိုးက အညွိဳးႀကီးစြာ ေႏြေခါင္ေခါင္ ရြာသြန္းေလေတာ့ ေမာင္မင္းႀကီးသား ငအင္ မိုးမိပါေလေရာ။ အိမ္ေရာက္သည္ႏွင့္ ေဆးေတြ ကမန္းကတန္းေသာက္ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ေနလိုက္ေတာ့ မဖ်ားျဖစ္လိုက္ပါ။

သို႔ေသာ္ … မနက္မိုးလင္း အလုပ္သြားေတာ့ တစ္လမ္းလံုး မိုးမိျပန္သည္၊ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းရင္း မိုးကို တစ္လမ္းလံုး ႀကိမ္ဆဲလာသည္ (မိုးႀကိဳးမကလို႔ ဘာႀကီးနဲ႔ပဲ ပစ္ေစေတာ့)။

ဘယ္လိုပင္ ျဖစ္ေစ မိုးႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္ ငယ္စဥ္ကလို သံေယာဇဥ္ မရွိေတာ့တာ အမွန္ပင္၊ အမွန္တကယ္လည္း မိုးကို မုန္းလာမိသည္၊ အမွန္အကန္ ပက္ပက္စက္စက္ကို မုန္းသြားမိသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ … “ဟတ္ … ဟတ္ … ဟတ္ခ်ဳိး …” မိမိုးကို မုန္းလိုက္တာေလ ... မိမိုးကို မုန္းလိုက္တာေလး ေဟး ......................

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ …
ငအင္