ေအးႏွင္းညိဳ
ၿပီးခဲ့တဲ့လ လဆန္းပုိင္းက အဂၤလန္ႏိုင္ငံက အစုိးရမဟုတ္တဲ့ လူမႈေရးအသင္း တခုမွာ သီတင္းပတ္ ၂ ပတ္တိတိ လုပ္အားေပးလုပ္ခဲ့တဲ့ အေတြ႔အႀကဳံေလးေတြကုိ ျပန္ေဖာက္သယ္ခ်လုိ႔ ဒီေဆာင္းပါးေလး ေရးျဖစ္တာပါ။ အဲဒီလုပ္အားေပး အလုပ္ကေန ဘယ္လုိ အေၾကာင္းအရာေတြက အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ကေန သတိထား ဆင္ျခင္စရာေလးေတြ ျဖစ္လာတယ္ဆုိတာကုိ ေဝငွခ်င္လုိ႔ပါ။ တကယ္ေတာ့ လုပ္အားသြားေပးျဖစ္တဲ့ အဲဒီလူမႈေရး အသင္းအဖြဲ႔ေလးက တပုိင္တႏိုင္ အေသးစား လူမႈကူညီေရး အသင္းေလး ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီအသင္းေလး ဘယ္လုိဘယ္ပုံ ေပၚေပါက္လာလဲ ဆုိတာကုိ ၾကည့္ၾကရေအာင္ပါ။ မသန္စြမ္း (မသန္ေပမယ့္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သူ) ကေလးငယ္ေတြရဲ့ မိဘစုံတြဲ ၂ တြဲက မသန္စြမ္းေလးငယ္ေတြလည္း တျခားကေလးေတြလုိ ေဆာ့ႏိုင္၊ ျပဳႏိုင္ေအာင္ စုေပါင္းအားနဲ႔ ဝုိင္းဝန္းလုပ္ေဆာင္ၾကမယ္ဆုိၿပီး ရပ္ကြက္သူ၊ ရပ္ကြက္သားေတြက သူ႔တုိ႔ရပ္ကြက္ထဲက ပန္းၿခံေလးတခုမွာ အတူထုိင္၊ ညွိႏိႈင္းေဆြးေႏြးကာ အေကာင္ထည္ေဖာ္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိနဲ႔ ေပၚေပါက္လာတဲ့ ဒီလူမႈကူညီေရး အဖြဲ႔ေလးက ဒီနွစ္ ၂၀၁၁ ခုနစ္ ဇြန္လမွာ အႏွစ္ ၄၀ ျပည့္ခဲ့ပါၿပီ။ ဒီအနွစ္ ၄၀ အတြင္း ေႏြရာသီပိတ္ရက္မွာ အခ်ိန္ျပည့္ ၂ ပတ္တိတိ အစီအစဥ္တခုရယ္၊ ေနာက္ၿပီး စက္တင္ဘာလကေန ႏိုဝင္ဘာလအထိ ၃ လအတြင္းမွာ ၁၄ ရက္တႀကိမ္ စေန၊ တနဂၤေႏြေန႔ေတြမွာ လုပ္အားေပး အစီအစဥ္ဆုိတာရယ္၊ နွစ္သစ္ကူးခ်ိန္ ၅ ရက္စခန္းဆုိၿပီး အစီအစဥ္အမ်ဳိးမ်ဳိး သတ္မွတ္ၿပီး မသန္စြမ္းတဲ့ လူငယ္လူရြယ္ကုိ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ ၾကပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ အလ်ဥ္းသင့္လုိ႔ မသန္စြမ္းတဲ့သူေတြကုိ နာမ္စားအမည္ေခၚမႈနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ၾကားျဖတ္ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ မသန္စြမ္း လူငယ္လူရြယ္ေတြအားလုံးကုိ အဲဒီလူမႈေရးအသင္းကေန သူတုိ႔အသင္းရဲ့ အဖြဲ႔ဝင္ (member) ေတြလုိ႔ ေခၚေစပါတယ္။ အမည္မွည့္ေခၚမႈကလည္း အေရးႀကီးပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ သူတုိ႔ေတြကုိ မသန္စြမ္းေတြ၊ အက်ဳိးအကန္းေတြ၊ က်ပ္မျပည့္ေတြ၊ အ’ အေတြ၊ ေရႊအေတြလုိ႔ ေခၚလိုက္မယ္ဆုိရင္ သူတုိ႔တေတြမွာ ပုိၿပီး စိတ္အားငယ္စရာ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္ကုိ စကားျပန္မေျပာႏိုင္ေပမယ့္ သူတုိ႔ကို အဲဒီလုိ မေခၚရ၊ မေျပာရဘူးဆုိတဲ့ အထူးၾကပ္မတ္တဲ့ စည္းကမ္းရွိပါတယ္။
ပုဂၢလိက လူမႈကူညီေရးအသင္းေလးမွာ မသန္းစြမ္းတဲ့သူေတြ တီးႏိုင္ မႈတ္ႏိုင္၊ ဆုိႏိုင္ ကႏိုင္ေအာင္ ကူညီေပးမယ့္ အတီးအမႈတ္ပညာရွင္ေတြ၊ ေနာက္ အုပ္စုလုိက္ ကစားႏိုင္ဖုိ႔ အားကစားနည္းျပေတြ၊ မသန္စြမ္းသူေတြအတြက္ အထူးအေရးပါတဲ့ အနွိပ္ပညာရပ္ ကြ်မ္းက်င္တဲ့လူေတြ၊ ပန္းခ်ီဆရာ၊ ပန္းပုဆရာ စတဲ့ အတတ္ပညာရွင္ေတြ နဲ႔ မသန္စြမ္းေတြကုိ ေစာင့္ေရွာက္ေပးမယ့္ လုပ္အားေပးေတြ ပါဝင္ပါတယ္။
ေႏြရာသီလုပ္အားေပး သီတင္း၂ ပတ္ အစီအစဥ္မွာ ပါဝင္လုပ္အားေပးမယ့္သူေတြဟာ မနက္ ၉ နာရီခြဲတာနဲ႔ လုပ္အားေပးစခန္းကို အေရာက္လာၾကရၿပီး ညေန ၅ နာရီခြဲမွ ျပန္ၾကရပါတယ္။ ကုိယ္လုပ္အားေပး လုပ္ေပးရမယ့္ ကုိယ့္အဖြဲ႔ဝင္ေတြ မလာခင္မွာ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ မုန္႔စားရင္း ကုိယ့္အဖြဲ႔ဝင္ရဲ့ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘာလုပ္မယ္ဆုိတဲ့ တေန႔တာ အခ်ိန္စာရင္းကုိ မွတ္သားၾကရပါတယ္။ အဖြဲ႔ဝင္ေတြက မနက္၁၀ နာရီကေန ၁၀ နာရီ ၁၅ မိနစ္အတြင္းမွာ တဖြဲဖြဲနဲ႔ေရာက္လာၾကပါတယ္။ ကုိယ့္အဖြဲ႔ဝင္ ေရာက္လာၿပီဆုိရင္ သူနဲ႔ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း တေန႔တာ အစီအစဥ္ေတြကုိ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ရွင္းျပရပါတယ္။ အဖြဲ႔ဝင္ေတြအားလုံးနဲ႔ လုပ္အားေပးမယ့္သူေတြအားလုံး မနက္ ၁၀ နာရီ ၁၅ မိနစ္ကေန ၁၀ နာရီခြဲအထိ ၁၅ မိနစ္တာ ေသြးပူေလ့က်င့္ခန္းစလုပ္ရင္း တေန႔တာ အစီအစဥ္ကုိ စၾကရပါတယ္။
အဖြဲ႔ဝင္ေတြရဲ့တေန႔တာ အခ်ိန္စာရင္းမွာ ၄၅ မိနစ္စီ ပုိင္းျခားထားတဲ့ အစီအစဥ္ ၄ ခု ပါဝင္ ပါတယ္။ အစီစဥ္ တခုနဲ႔တခုအၾကား အကူးအေျပာင္းကုိ ၁၅ မိနစ္၊ မိနစ္ ၂၀ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ အေအးေသာက္ လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ တေန႔တာ အခ်ိန္စာရင္းကုိလည္း အဲဒီအဖြဲ႔ဝင္ရဲ့ စိတ္ဝင္းစားမႈအေပၚ မႈတည္ၿပီး ေရးဆြဲထားလုိ႔ အဖြဲ႔ဝင္တုိင္းလုိလုိက သူတုိ႔ လုပ္ေဆာင္ရမယ့္ ပန္းခ်ီးဆြဲျခင္း၊ ပန္းပုထုျခင္း၊ သီဆုိတီးမႈတ္ျခင္းေတြမွာ တက္တက္ၾကြၾကြပါဝင္တာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ သူတုိ႔ ေရးျခယ္ထားတဲ့ ပန္းခ်ီေတြနဲ႔ ထုဆစ္ထားတဲ့ ပန္းပုေတြကုိ ညေနေစာင္းလုိ႔အိမ္ျပန္ရင္ ယူေဆာင္သြားခြင့္ရွိပါတယ္။
တခါ တပတ္ကုိ ၁ ရက္ အဖြဲ႔ဝင္ေတြဟာ ၿမိဳ႕ထဲမွာရွိတဲ့ အပန္းေျဖေနရာေတြနဲ႔ ျပတုိက္ကုိ သြားေရာက္ လည္ပတ္ခြင့္ ရရွိၾကပါတယ္။ ဒါေတြလုပ္ႏိုင္ဖုိ႔ အဖြဲ႔ဝင္တဦးကုိ ကူညီဖုိ႔ လုပ္အားေပး ၂ ေယာက္ ေပးပါတယ္။ ဒီလုပ္အားေပး၂ ဦးဟာ အဲဒီအဖြဲ႔ဝင္ရဲ့ လုိအပ္ခ်က္ေတြကုိ ပုိၿပီး နားလည္ကူညီႏိုင္ေအာင္ အတြက္ သူတုိ႔ ၃ ဦးကုိ အဲဒီ ေႏြရာသီလုပ္အားေပး ၂ ပတ္လုံး အတူရွိၾကပါတယ္။
ညေန ၄ နာရီထုိးရင္ အဲဒီအဖြဲ႔ဝင္ေတြကုိ သူတုိ႔ မိသားစုေတြ၊ သူေနထုိင္တဲ့ အေဆာင္ေတြက တာဝန္ရွိသူေတြကေန အသီးသီး ျပန္လာေခၚၾကပါတယ္။ အဖြဲ႔ဝင္ေတြအားလုံး ျပန္ပီဆုိရင္ က်န္ခဲ့တဲ့ လုပ္အားေပးအဖြဲ႔ဝင္ ၁၀ ဦး တအုပ္စုကေန သူတုိ႔ရဲ့ အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ဆီမွာ တေန႔တာ ေပ်ာ္စရာျဖစ္ျဖစ္၊ အဖြဲ႔ဝင္ရဲ့ က်န္းမာေရးအေျခအေန၊ ကုိယ့္အဖြဲ႔ဝင္က ဘယ္အစီအစဥ္မွာ ပါဝင္မႈ အားေကာင္းတယ္၊ မေကာင္းဘူးဆုိတာေတြကုိ အေသးစိတ္ တင္ျပေဆြးေႏြးၾကရပါတယ္။ ဒီအစည္းအေဝးဟာ အခ်ိန္ ၁ နာရီကေန ၁နာရီခြဲေလာက္ အထိၾကာပါတယ္။
အားလုံးၿပီးၿပီ ဆုိရင္ေတာ့ လုပ္အားေပးအဖြဲ႔ဝင္ အားလုံး ကုိယ့္အိမ့္ကုိယ့္ရာကုိ ျပန္လုိ႔ရပါၿပီ။ အိမ္ကုိျပန္ဖုိ႔အတြက္ ဘတ္စ္ကားမွတ္တုိင္၊ ရထားမွတ္တုိင္ဆီ သြားရာလမ္းတေလ်ာက္ လုပ္အားေပးအခ်င္းအခ်င္း ကုိယ့္ရဲ့အေတြ႔ႀကဳံ သူ႔အေတြ႔ႀကဳံေတြ ဖလွယ္ရင္း ေနာက္ေန႔အတြက္ အျပန္အလွန္ အားေပးၾကတာက တကယ့္ကုိ ေပ်ာ္ရႊင္စရာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီလုပ္အားေပး ၂ ပတ္ဟာ လုပ္အားေပးၾကတဲ့သူေတြအတြက္ အင္မတန္ ပင္ပန္းၾကပါတယ္။ မနက္ ၇ နာ၇ီ ၈ နာရီေလာက္ ကတည္းက အိမ္ကေန ထြက္ၿပီး ညေန ၆ နာရီခြဲ ၇ နာရီမွ အိမ္ကုိ ျပန္ေရာက္ ၾကရပါတယ္။
အဖြဲ႔ဝင္ေတြကုိ တေန႔လုံး ကူညီေစာင့္ေရွာက္ရတဲ့ အလုပ္က တျခားအလုပ္ေတြ တေနကုန္ လုပ္ရတဲ့ အလုပ္ထက္ပုိၿပီး စိတ္ပင္ပန္း လူပင္ပန္းျဖစ္တယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ ကုိယ့္အဖြဲ႔ဝင္အမ်ားစုက စကားမေျပာတတ္တဲ့သူေတြ ကို္ယ္ခႏၶာခ်ဳိ႕တဲ့သူေတြ၊ ပုံမွန္ စိတ္အေျခအေန မရွိသူေတြ ျဖစ္ၾကလုိ႔ပါဘဲ။ စိတ္ပင္ပန္း လူပင္ပန္းျဖစ္ရသလုိ တဖက္မွာလည္း သူ႔တုိ႔ေနရာမွာ ကိုယ္သာဆုိရင္ဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔အတူ ပုိၿပီး ၾကင္နာတဲ့ စိတ္ခံစားမႈရရွိပါတယ္။ အဲဒီ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔အတူ သူတုိ႔ေတြကုိ ဘာတခုကမွ မထိခုိက္ေအာင္၊ သူတို႔လုပ္ခ်င္တဲ့ အရာေတြကုိ ဝုိင္းဝန္းလုပ္ေဆာင္ေပးခ်င္တဲ့ စိတ္မ်ဳိးျဖစ္လာေအာင္ လံႈေဆာ္တဲ့ စိတ္ကူးေကာင္းေလးေတြ ရလာပါတယ္။
(လုပ္အားေပးလုပ္ႏိုင္ဖုိ႔ အဲဒီလူမႈကူညီေရး အသင္းကေန ဘယ္လုိ သင္တန္းမ်ဳိးေပးသလဲ၊ ေနာက္ လုပ္အားေပးလုပ္ေနစဥ္ ဘယ္လုိ အေၾကာင္းအရာေတြကုိ ႀကဳံေတြ႔ရလဲဆုိတာကုိ ဆက္ၿပီး ေျပာျပပါမယ္)
No comments:
Post a Comment