စိတ္ဝင္စားစရာ ေဆာင္းပါးႏွစ္ပုဒ္

မေန႔က အြန္လိုင္းမွာ ေတြ႔ရတဲ့ စိတ္ဝင္စားစရာ ေဆာင္းပါး ႏွစ္ပုဒ္ကို လက္တို႔ခ်င္ပါတယ္။ နယူးေယာက္တိုင္းမ္ သတင္းစာမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ေဒါက္တာ သန္႔ျမင့္ဦးရဲ႕ လသာတုန္း ဗိုင္းငင္ပါ In Myanmar, Seize the Moment နဲ႔ The Economist မဂၢဇင္းႀကီးမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ မလိုခ်င္လည္း ဝဲလိုက္ေပါ့ Dammed if they don’t တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ဘာေျပာသလဲ သိရေအာင္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ပါတယ္။

ဦးသန္႔ျမင့္ဦးရဲ႕ ေဆာင္းပါးကေတာ့ အစိုးရအဖြဲ႔အတြင္း ေခါင္းမာတဲ့ အုပ္စုေတြက လက္ဦးမႈမရခင္ သမၼတ အိုဘားမားအေနနဲ႔ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္စဥ္ေတြကို လူသိရွင္ၾကား ေထာက္ခံသင့္ေၾကာင္းနဲ႔ ဒီလို ေထာက္ခံျခင္းအားျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အထီးက်န္မႈကို အဆံုးသတ္ႏိုင္ဖို႔ အကူအပံ့ေပးႏိုင္မွာျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသားထားပါတယ္။

ဦးသန္းေရႊဟာ သူ႔လူေဟာင္းေတြနဲ႔ခ်ည္း အစိုးရသစ္မွာ ထားခဲ့တာမို႔ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ နည္းခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္းျဖစ္တဲ့ သမၼတဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြက အားလံုးကို အံ့အားသင့္ေစတယ္။ သမၼတ မိန္႔ခြန္းမွာလည္း အရင္က မၾကားဖူးတာေတြ ေျပာျပၿပီး ကတိေတြ ေပးခဲ့တယ္။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ တိုက္ဖ်က္ေရး၊ ကုန္သြယ္ေရးဆိုင္ရာ စည္းမ်ဥ္းခ်ဳပ္ကိုင္မႈေတြကို ေလွ်ာ့ခ်တာ၊ ႏိုင္ငံျခား ေငြလဲႏႈန္း ျပင္ဆင္သတ္မွတ္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းတာေတြ လုပ္တယ္။ အသိပညာရွင္ အတတ္ပညာရွင္နဲ႔ စီးပြားေရးသမားေတြရဲ႕ အႀကံဥာဏ္ကို ယူတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈေတြ လုပ္တယ္။ ျမစ္ဆံုဆည္ စီမံကိန္း ရပ္တန္႔ထားဖို႔ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ ဆံုးျဖတ္တာကိုလည္း ေဆာင္ပါးမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

သမၼတ အိုဘားမား အစိုးရဟာ အခ်က္သံုးခ်က္ကို အျမန္ဆံုး လုပ္သင့္တယ္။ ပထမတခ်က္က အေလာတႀကီး ျဖစ္ခ်င္တာေတြခ်ည္း ေတာင္းဆိုမေနဘဲ စိတ္ရွည္ရွည္ထားၿပီး လက္ရွိ အေျပာင္းအလဲေတြကို ေထာက္ခံမႈ ေပးသင့္တယ္။

ဒုတိယအေနနဲ႔က ျမန္မာျပည္ဟာ အထီးက်န္ေနလို႔ က႑တိုင္းမွာ လူသားအရင္းအျမစ္ေတြ လိုအပ္ေနတာမို႔ အေမရိကန္အေနနဲ႔ တင္းၾကပ္ထားမႈေတြကို ေလွ်ာ့ေပါ့ေပးၿပီး လုိအပ္တဲ့ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ အကူအညီေတြကို ေပးသင့္တယ္။ အဲလိုေပးတာမွာ ေငြခ်ည္းသက္သက္မဟုတ္ဘဲ အသိပညာနဲ႔ အတတ္ပညာေတြပါ ေထာက္ပံ့ေပးဖို႔။

ေနာက္ဆံုးတခ်က္ကေတာ့ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔ထားတာေတြကို ဖယ္ရွားေပးဖို႔ပါ။ အရင္းအႏွီးေတြ လွိမ့္ဝင္လာရင္ အလုပ္အကိုင္ေတြ ေပၚလာမယ္၊ လူလတ္တန္းစား အားေကာင္းလာမယ္၊ ဒီမိုကေရစီ အေရး ျမန္ဆန္လာမယ္။

ဒါကေတာ့ ေဒါက္တာသန္႔ျမင့္ဦးရဲ႕ ေဆာင္းပါးကို အႏွစ္ခ်ဳပ္ ျပန္ေျပာျပတာပါ။



The Economist မဂၢဇင္းႀကီးမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ Dammed if they don’t မွာေတာ့ ျမစ္ဆံုဆည္စီမံကိန္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ျပည္တင္းရင္ မင္းမခံႏိုင္ဘူး ဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအေပၚ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ား အျမင္ကို ေရးထားတာပါ။ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြ ပိတ္ဆို႔ထားမႈေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ဟာ တ႐ုတ္ကို ပိုကပ္သြားတယ္။ တ႐ုတ္ဟာ ျမန္မာျပည္မွာ အႀကီးဆံုး ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံသူ ျဖစ္လာတယ္။

သမၼတဦးသိန္းစိန္က ျမစ္ဆံုဆည္ တည္ေဆာက္မႈကို ဆိုင္းငံ့လိုက္ေတာ့ တ႐ုတ္က အနာေပၚတုတ္က် ျဖစ္သြားတယ္။ The Economist မဂၢဇင္းရဲ႕ ေလ့လာမႈအရ တ႐ုတ္ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းခြင္အတြက္ လမ္းေတြေဖာက္၊ တန္းလ်ားေတြေဆာက္၊ ေဒသခံေတြကို ဖယ္ခိုင္းတယ္။

ျမန္မာအစုိးရဟာ ျမစ္ဆံုဆည္ ေဆာက္လုပ္မႈကို ဆိုင္းငံ့ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ျခင္းအားျဖင့္ အိမ္နီးခ်င္း တ႐ုတ္ရဲ႕ ၾသဇာကေန လြတ္ေျမာက္ဖို႔ အခ်က္ျပမႈ တခုလည္းျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာအစိုးရဟာ ျပည္တြင္းက အတိုက္အခံေတြေရာ ျပည္ပက သူတို႔ကို ေဝဖန္သူေတြနဲ႔ပါ သင့္ျမတ္ဖို႔ လုပ္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပႆနာက အေနာက္ႏုိင္ငံေတြ ဘဝင္က်ေလာက္တဲ့ အေျခခံျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ ျမန္ျမန္နဲ႔ မ်ားမ်ား ျဖစ္မလာေသးတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ သင့္ျမတ္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းမႈ မေအာင္ျမင္တာနဲ႔ က႑ေကာစ လုပ္မယ့္ ေခါင္းမာတဲ့သူေတြက အသင့္ရွိခဲ့ဖူးတယ္တဲ့။

ဒါကေတာ့ The Economist မွာ ေရးထားတာကို အက်ဥ္းခ်ံဳး ေျပာျပတာပါ။