ေသာင္ရင္းမွ ေရႊလီသုိ႔

အထက္ပါ အီးေမးလိပ္စာမ်ားကုိ ေပးပုိ႔ထားတ့ဲ စာတေစာင္ပါ။
ဧရာ၀တီဘေလာ့ပရိသတ္မ်ားထဲက ႏုိင္ငံေရးစိတ္၀င္စားသူတုိ႔အတြက္ ေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။

ေရႊလီျမစ္နားမွာရိွတ့ဲ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ရဲေဘာ္မ်ားကုိ သူတုိ႔ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဘက္ေဟာင္းတဦးက ေရးသားအႀကံျပဳတ့ဲ အိတ္ဖြင့္ေပးစာ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာ့နိုင္ငံေရး-ဘယ္လမ္းေလွ်ာက္ေနပါသလဲ? ေသာင္ရင္းျမစ္ကမ္းေပၚမွာေရႊလီျမစ္ကမ္းဆီသို႔-
ကိုးကိုးကၽြန္းျပန္တစ္ဦး

၂၀၁၂ခုနွစ္ နွစ္ဦးမွာ အင္တာနက္သတင္းမ်ား နဲ႔ ျပည္တြင္းဂ်ာနယ္တစ္ခ်ဳိ႕ကို ဖတ္ရႈေလ့လာမိပါတယ္။ ျမန္မာ့နိုင္ငံေရး နဲ႔ ဆက္စပ္ျပီး မတူျခားနားတဲ့ လမ္းစဥ္ (၂) မ်ဳိးတို႔ကိုသတိထားမိပါတယ္။ အၾကမ္းဖ်ဥ္း ေျပာရရင္ အဲဒီလမ္းစဥ္ေတြက ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို လိုလား ေထာက္ခံၾကတယ္လို႔ ေျပာနိုင္ပါတယ္။

(၁၀.၁၂.၁၁) ေန႔မွာ ထုတ္ေ၀လိုက္တဲ့ ျပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္မွာ ေဖၚျပထားတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ နဲ႔ ဦး၀င္းတင္တို႕ရဲ႕ မိန္႔ခြန္းမ်ားမွာ ေတြ႔ရပါတယ္။ သူတို႔ (၂) ဦးရဲ႕ နိုင္ငံေရး အျမင္ သေဘာထားမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ (သာဓုေက်ာင္းတိုက္မွာ ေျပာခဲ့ၾကတာပါ။ )

ဒုတိယစာတမ္းကေတာ့ အင္တာနက္မွာေဖၚျပလိုက္တဲ့ တရုတ္ျမန္မာနယ္စပ္ ေရႊလီျမစ္ကမ္းေပၚက လက္၀ဲေခါင္းေဆာင္ၾကီးရဲ႕ ``နိုင္ငံေရးအစီရင္ခံစာ``ျဖစ္ပါတယ္။ အထူး ကြန္ဖရင့္မွာ တင္သြင္းလိုက္တဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ နို္င္ငံေရး လမ္း စဥ္ျဖစ္ပါတယ္။

စာဖတ္သူမ်ား ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က် ေလ့လာခ်ိန္ဆနိုင္ရန္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ နဲ႔ ဦး၀င္းတင္တို႔ရဲ႕ မိန္႔ခြန္းပါ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ေတြကို ေဖၚျပမွာျဖစ္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့မွ လက္၀ဲလက္က်န္ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးရဲ႕ သေဘာထားေတြကို ေကာက္ႏႈတ္ျပမွာ ျဖစ္ပါတယ္.

ေဒၚစုက

``က်မတို႔ေခတ္မွာ အရင္ေခတ္အဆက္ဆက္က မရရွိခဲ့ဘူးတဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ရေအာင္ လုပ္နိုင္ဖို႔ အခြင့္အေရး ရေနျပီ ဆိုတဲ့ စိတ္ေတြ ထားျပီးေတာ့ ဒီအခြင့္ အေရးကို လက္မလြတ္တမ္း ဆုတ္ကိုင္ဖို႔ အေရးၾကီးပါတယ္။ အခြင့္အေရး ဆိုတာ တစ္ခါတေလ ေတာ္ေတာ္ နဲ႔ ျပန္မလာတတ္ဖူး- လာတဲ့အခါ ဆုတ္ကိုင္ဖို႔ အေရးၾကီးပါတယ္။ ဒီအခြင့္အေရးကို အမ်ားအတြက္ အက်ဳိး ရွိေအာင္လို႔ သံုးစြဲသြားရမယ္။ အဲဒီလိုစိတ္ နဲ႔ က်မတို႔ အားလံုး ဆက္ျပီးေတာ့ သြားနုိင္လို႔ ရွိရင္ က်မတို႔နိုင္ငံထဲမွာ မၾကာမီကာလမွာ အားလံုး လိုခ်င္တဲ့ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရးကို အျပည့္အ၀ အကာအကြယ္ေပးတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရးကို အျပည့္အ၀ေပးတဲ့ ဒီမိုကေရစီ နုိင္ငံ တစ္ခု ျဖစ္လာမွာပါ။

(၁၀.၁၂.၁၁) ေန႔တြင္ေျပာၾကားတဲ့ မိန္႔ခြန္းမွျဖစ္ပါတယ္။

ေဒၚစုကဆက္ျပီး

``လူေတြက ျငိမ္းခ်မ္းေရး ျငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုျပီးေျပာေနၾကေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရဲ႕ ခံစားမႈကို ဘယ္လို နားလည္ၾကသလဲ? ဆိုတာ က်မ စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ကို လိုခ်င္တယ္လို႔ ေျပာေနၾကတဲ့လူေတြ ကိုယ္တိုင္က ျငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုတာ ကို တကယ္ ရိုးရိုးစင္းစင္း နဲ႔ လြယ္လြယ္ကေလး ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ ဒီလို ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ဆုိတာဟာ အိပ္တဲ့အခါ ခ်မ္းသာရမယ္။ နိုးတဲ့အခါခ်မ္းသာရမယ္။ ဒါပါပဲ``အိပ္တဲ့အခါမွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း နဲ႔ လံုလံုျခံဳျခံဳ နဲ႔ အိပ္နို္င္တယ္။ နိုးတဲ့အခါမွာလဲ ဒီအတိုင္းျဖစ္ရမယ္။

(အထက္ပါ-မိန္႔ခြန္း)

ဦး၀င္းတင္ကေတာ့

`` ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ျငိမ္းခ်မ္းေရး ပန္းတိုင္ကို ခ်ီတက္ေနတဲ့ေလွၾကီးကို ပဲ့ကိုင္ျပီး ေလွာ္ခတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ျပည္သူေပါင္းမ်ားစြာ လူငယ္ေက်ာင္းသားေပါင္း မ်ားစြာ ပါ၀င္ ေလွာ္ခတ္ေနသလိုပဲ- တစ္ခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားစြာဟာ မိမိတို႔ ဆႏၵ အေလ်ာက္ ၾကိဳးပမ္းေနၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားလဲ ရွိပါတယ္။ ဘာ နဲ႔ တူသလဲ ဆိုေတာ့ ေလွၾကီးေပၚက ေနေဘးမွာ ဆင္းျပီး ေရကူးလိုက္ေနတဲ့ ပုဂၢဳိလ္မ်ားလဲ ရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမတၱာရပ္ခံ တိုက္တြန္းခ်င္တာက ေစာေစာက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္းပဲ-ဒီ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ခရီးအတြက္ ေလွၾကီးကို ေလွာ္ခတ္ျမဲျဖစ္ပါတယ္။ ေလွ ေပၚမွာလဲ ျပည္သူေတြေက်ာင္းသား လူငယ္ေတြ ရဟန္း သံဃာေတာ္ေတြ အားလံုး ပါ၀င္ျပီး ေလွာ္ခတ္ေနၾကပါတယ္။ အဲဒီအ ခ်ိန္မွာေဘးကေနျပီး မိမိတို႔ရဲ႕ ဆႏၵသေဘာထား ဆံုးျဖတ္ခ်က္အတိုင္း ေရကူးျပီး သြားေနၾကတဲ့ ပုဂၢဳိလ္မ်ားကိုလဲေလွေပၚ တက္ျပီးေတာ့ တစ္စုတစ္ေ၀းတည္း ျငိမ္းခ်မ္းေရး ပန္းတိုင္ေရာက္ေအာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈေအာက္ကေန ေလွာ္ခတ္သြားၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္ပါတယ္။

(အထက္ပါ အခမ္းအနားမိန့္ခြန္း)

ေဒၚစုမိန္႔ခြန္းက ျငိမ္းခ်မ္းေရး နဲ႔ ပါတ္သက္လို႔ လိုရင္းတိုရွင္း ေျပာထားတာပါ။ ဦး၀င္းတင္မိန္႔ခြန္းမွာ ေဖၚျပထားတဲ့ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစု ေလွၾကီးေဘး ေရကူး ခ်ီတက္ေနသူေတြဟာ ဘယ္ပါတီ ဘယ္သူေတြကို ဆိုလိုပါသလဲ? ျဖစ္နိုင္ေျခ (၂) မ်ဳိးရွိ ပါတယ္။ ေဒါက္တာသန္းျငိမ္း နဲ႔ ဦးခင္ေမာင္ေဆြတို႔ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုပါတီ နဲ႔ ေရႊလီျမစ္ကမ္း ေပၚက လက္၀ဲလက္က်န္ အင္အားစုေတြကို ဆိုလိုသလားမသိ။ ျဖစ္နိုင္ခ်က္ကို မွန္းဆၾကည့္ျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗကပ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္းကလဲ ေဆြမ်ဳိးေပါက္ေဖၚၾကီးေတြရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္ နဲ႔ ေရႊလီ ျမစ္ကမ္းေပၚမွာ ေနထိုင္ရသူျဖစ္ပါတယ္။

ေရႊလီျမစ္ကမ္းေပၚက လက္၀ဲေခါင္းေဆာင္ၾကီးကလဲ (၂၅.၁၂.၁၁) ေန႔မွာ နိုင္ငံေရးစာတမ္းတစ္ေစာင္ အင္တာနက္မွာ ေဖၚျပတာကို ဖတ္ရႈမိပါတယ္။ ``ဗဟိုစည္းရံုးေရးေကာ္မတီ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဧ။ ္အထူးကြန္ဖရင့္သို႔ တင္သြင္းတဲ့ အစီရင္ခံစာ``လို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ထားပါတယ္။

ဖိုးသံေခ်ာင္း ကိုစုိးခ်စ္တို႔ဟာ (၁၉၆၉-၇၁) နွစ္ ကာလေတြတံုးက ကိုးကိုးကၽြန္းမွာ စာေရးသူ နဲ႔ အတူတကြ လက္တြဲျပီး အစာငတ္ခံ တိုက္ပြဲေတြ ဆင္ႏႊဲခဲ့သူေတြျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၈၆ခုနွစ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ နိုင္ငံေရး စည္းရံုးေရး လမ္းစဥ္ေတြ နဲ႔ ဆက္စပ္ ပါတ္သက္ျခင္း မရွိေတာ့ပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ပါတီ နဲ႔ ကင္းကြာခဲ့တယ္။ (၁) သိပၸံနည္းက် ဆိုရွယ္လစ္၀ါဒရဲ႕ စီးပြား ေရးနိုင္ငံေရးသီ၀ရီေတြေခတ္မမွီေတာ့ဘူးလို႔ ယူဆခဲ့တယ္။ (၂) ဒုတိယအခ်က္က ၁၉၈၆ခုနွစ္ မွာ စီစီ၀မ္-တာပန္စစ္ဆင္ေရး မွာၾကဴကုတ္ဌာနခ်ဳပ္ သိမ္းပိုက္ခံလိုက္ရပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ စာေရးသူဟာ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြရဲ႕ ဥာဏ္ အေျမွာ္အျမင္အ စြမ္းအစေတြကို ယံုၾကည္မႈ ကင္းမဲ့ခဲ့တယ္။ ေနာက္နွစ္ေတြမွာ ေ၀းေ၀းက ေရွာင္ခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့လဲ၂၀၀၀ခုနွစ္ နို၀ဘၤာေရာက္ေတာ့ ေရႊလီက လက္၀ဲ၀ါဒီေတြက စာေရးသူကို ဆက္သြယ္လာခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္း ျပန္ (၂) ဦး နဲ႔ အင္းစိန္ နရသိမ္စခမ္းက လြတ္ခဲ့သူ (၃) ဦးတို႔က ဆက္သြယ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စာေရးသူဟာ မိမိ နဲ႔ ရင္းနွီးသူေတြျဖစ္ ခဲ့လို႔ သြားေရာက္ ေတြ႔ဆံုခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ လမ္းစဥ္ကို သိခ်င္တာရယ္ မိမိသေဘာထားကို သူတို႔ကို တင္ျပဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။ (၁) မဟာဗ်ဴဟာလမ္းစဥ္ကို ခ်မွတ္ရာမွာ ေစ်းကြက္ စီးပြားေရးစနစ္ ဒီမိုကေရစီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္ ပါတီစံုစနစ္တို႔ကို အေျခခံဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။ (၂) လိပ္-ကန္တို႔ဟာ ကိုလိုနီ လက္သစ္ ၀ါဒီမ်ား ဗီယက္နမ္ စစ္ပြဲျပီးကတဲက မဟုတ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ သေဘာမတူၾကပါ။

ေဆာင္းပါးအစပိုင္းကို ျပန္ေကာက္ရရင္ ေရႊလီျမစ္ကမ္းေပၚက လက္၀ဲေခါင္းေဆာင္ၾကီးရဲ႕ အစီရင္ခံစာပါ စာပိုဒ္တစ္ခ်ဳိ႕ကို စာဖတ္သူမ်ား စဥ္းစား ခ်ိန္ဆနိုင္ရန္ ေကာက္နႈတ္ တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

``အခုေတာ့ အင္အားၾကီးနိုင္ငံေတြ ပါ၀ါေပ်ာ့ လြန္ဆြဲေနၾကတံုးပါ။ တစ္ဖက္ကလဲ ပါ၀ါအမာကို အျပိဳင္အဆိုင္ထုတ္ ျပေနၾကတယ္။ အခ်ိန္မေရြး ထိမ္းသိမ္းမရ ေပါက္ကြဲမဲ့ အႏၱရာယ္ ရွိပါတယ္`` (တရုတ္-အေမရိကန္ ဆက္ဆံေရးကို ဆိုလိုဟန္ ရွိပါတယ္။ )

``၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒကို အတင္းအၾကပ္ က်င့္သံုးဖို႔ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရက လုပ္ေနရင္ဘယ္လိုမွ ျငိမ္းခ်မ္းေရး နဲ႔ တည္ျငိမ္ေရး ရနုိင္စရာ မရွိပါ။ အဲဒီလို လုပ္ရင္ ဗမာျပည္အတြက္ အလြန္ အႏၱရာယ္ ၾကီးပါတယ္။ ``

``ကၽြန္ေတာ္တို႔ ယူဆတာက ျမန္မာ့ဟန္လူထုအံုၾကြမႈဘဲျဖစ္မွာပါ။ ``

``အနာဂါတ္ လူမႈအံုၾကြမႈကလဲမ်ဳိးဆက္သစ္ေခါင္းေဆာင္စုကို ေဖၚထုတ္လာပါလိမ့္မယ္။ ဘယ္ေတာ့-ဘယ္လို-ဘယ္သူေတြ ေပၚလာမလဲလို႔ ေတာ့ ေျပာဖုိ႔ ေစါပါေသးတယ္။ ေသခ်ာေပါက္ ေျပာနိုင္တာက ဘယ္သူမွ ဟန္႔တားလို႔ မရဘူး ဆိုတာ ပါ။ ``

``ပါတီတစ္ခုလံုး ယူဂ်ီ (ေျမေအာက္) နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း လုပ္ေနရခ်ိန္မွာ ဘာ့ေၾကာင့္ အထူးကြန္ဖရင့္ က်င္းပရသလဲ? ေခါင္းေဆာင္မႈ စဥ္ဆက္မျပတ္ေရးကို အေလးထားဖို႔ဘဲ ယူဂ်ီဘ၀က အေတာ္ၾကာေတာ့မွာပါ။ ဒါေသခ်ာပါတယ္။

``ေရွ႕ခရီးက ရွည္လ်ားတယ္။ ၾကမ္းတမ္းမယ္။ အခက္အခဲေတြ ျပြမ္းတီးေနမယ္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္က သာမက လစ္ဘရယ္မ်ားကပါ ဗကပကို ၀ိုင္း၀န္းထိုးနွက္တာ ခံရနိုင္တယ္။ (အခုကိုဘဲ အေတြးအေခၚအရ ထိုးနွက္ေနပါျပီ)

``ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ေခတ္ျပိဳင္ပါတီေတြကို ေလးစားပါတယ္။ သူတို႔အေနအထားကိုလဲ ေထာက္ထားပါတယ္။ သူတို႔ကစျပီး မထိုးနွက္သမွ်မိမိက မထိုးနွက္ မေ၀ဘန္ပါဘူး။ ``

``လစ္ဘရယ္ပါတီေတြရဲ႕ ေျမေပၚ တရား၀င္ပါတီဘ၀ကိုလည္း အားမက်ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ တစ္ခါက ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြျဖစ္တဲ့ သခင္စိုး ဦးသိန္းေဖျမင့္တို႔လို ပါတီ ဖ်က္သိမ္းရတဲ့ ဘ၀မ်ဳိးလဲ အေရာက္ မခံနို္င္ပါ။ ``

အထက္မွာ ေကာက္နႈတ္ေဖၚျပလိုက္တဲ့ နုိင္ငံေရး သေဘာထားမ်ားကိုစာဖတ္သူမ်ား ကိုယ္တိုင္ ခ်ိန္ဆၾကည့္ေစလို ပါတယ္။ ဘယ္သူေတြက မွန္ျပီး ဘယ္သူေတြက မွားပါသလဲ?

ေရႊလီျမစ္ကမ္းေပၚက လက္၀ဲလက္က်န္ေတြဆိုတာ က တစ္ေခတ္ တစ္ခါတံုးက စာေရးသူ နဲ႔ အတူ ကိုးကိုးကၽြန္း နဲ႔ အင္းစိန္ နရသိမ္စခမ္းေတြမွာ ေသတူရွင္ဘက္ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ လမ္းစဥ္ သေဘာထားေတြကို လက္ခံနိုင္စရာ မရွိပါ။ ျပည္တြင္းမွ ာ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲေတြ က်င္းပေနၾကတယ္။ အပစ္အခပ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီ ခ်က္ေတြ ရရွိေနၾကတယ္။ ေဒသတစ္ခ်ဳိ႕မွာ ေသနတ္သံေတြ ရပ္စဲသြားၾကျပီ။ ျပည္သူေတြက ၀မ္းသာၾက။ ၾကိဳဆိုေနၾကပါျပီ။ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေရာင္ျခည္လဲ သန္းေနပါျပီ။

လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြကို နိုင္ငံေရးအရအၾကံျပဳလိုပါတယ္။ ၁၉၆၃ခုနွစ္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲ ျဖစ္ေပၚခဲ့တာက ၁၉၆၂ခုနွစ္ ဇြန္လ ဗကပ ဗဟိုေကာ္မတီ စည္းေ၀းပြဲ အျပီး သခင္သန္းထြန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ေန၀င္းဆီ ျငိမ္းခ်မ္း ေရးေဆြးေႏြးဖို႔ ကမ္းလွမ္းခ်က္စာ ေပးပို႔ခဲ့တယ္။ အဲဒီစာကို ျပန္ၾကားရာမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းက ဗကပပိုသာမက အျခား အဖြဲ႔အစည္း ေပါင္းစံုတို႔ကိုလဲ ေဆြးေႏြးပြဲ က်င္းပၾကဖို႔ ကမ္းလွမ္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္မို႔ ၁၉၆၃ခုနွစ္ နွစ္လယ္ပိုင္းကေန ၁၉၆၃ခုနွစ္ နို၀ဘၤာလ (၁၄) ရက္ေန႔အထိ ေဆြးေႏြးပြဲေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဘာ့ေၾကာင့္ေဆြးေႏြးပြဲပ်က္သြားရပါသလဲ? စစ္ေကာင္စီက အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ တပ္ေပါင္းစုအဖြဲ႔၀င္ ပါတီေတြကို စည္းရံုးေရး မလုပ္ရ ရန္ပံုေငြ မေကာက္ရ ေဒသအလိုက္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေနရာေတြမွာ စုစည္းေနရမယ္ ဆိုတဲ့ ေတာင္းဆို ခ်က္ေတြကို လက္မခံနိုင္ၾကလို႔ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲေတြ ပ်က္စီးသြားခဲ့ရတယ္။

လက္ရွိအစိုးရ နဲ႔ လူမ်ဳိးစု လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးေတြ ေပၚလာတယ္။ နို္င္ငံေရး ျပႆနာေတြကို ဆက္လက္ ေဆြးေႏြးၾကမယ္။ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရးကို ဦးတည္တဲ့ ေအာင္ျမင္မႈ တစ္ခ်ဳိ႕ ရရွိေနပါတယ္။

ေရႊလီျမစ္ကမ္းေပၚက လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြကို အရပ္ရပ္ အေျခအေနေတြ နက္နက္ ရႈိင္းရိႈင္း ေလ့လာၾကဖို႔ တိုက္တြန္းပါတယ္။

ရဲေဘာ္တုိ႔ကို ထပ္မံ အၾကံျပဳလိုတာက ခင္ဗ်ားတို႔မွာ ေရြးခ်ယ္စရာ (၂) ခု ရွိပါတယ္။

(၁) ပီကင္းမွာရွိတဲ့ျမန္မာသံရံုး နဲ႔ ဆက္သြယ္ျပီး နို္င္ငံေရး အရ လက္နက္ခ်တာ မဟုတ္တဲ့ ျပည္တြင္းမွာ ပါတီ တည္ေထာင္ခြင့္ ၾကိဳးစားေစခ်င္တယ္။

(၂) ကခ်င္လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔ နဲ႔ ေနထိုင္ခြင့္ရရွိဖို႔ ေဆြးေႏြးသင့္တယ္။ မန္းျငိမ္းေမာင္ အျဖစ္အပ်က္ကို သင္ခန္းစာယူဖို႔ လိုပါတယ္။

အထူး အၾကံျပဳလိုတာက ပါတီရဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာ လမ္းစဥ္ကို ေစ်းကြက္ စီးပြားေရးစနစ္ ပါတီစံု ဒီမိုကေရစီစနစ္တို႔ေပၚမွာ အေျခခံဖို႔ လိုပါတယ္။ အဲဒီမဟာဗ်ဴဟာကို ခ်မွတ္နိုင္ရင္ ရန္ကုန္ မႏၱေလးမွာ ရွိေနၾကတဲ့ လက္၀ဲ၀ါဒီေတြ ဘာလုပ္ၾကရမယ္ ဆိုတာ သူတို႔ ေကာင္းေကာင္း သိၾကပါတယ္။

အဲဒီလိုဆိုရင္ ဖိုးသံ (မႏၱေလး) ကိုစုိးခ်စ္ (ျမင္းျခံ) ဆရာေလး (ဒလ) တို႔လဲ မိမိတို႔ရဲ႕ ဇာတိခ်က္ေၾကြ ေမြးရပ္ေျမကို (၂) နွစ္အတြင္း ျပန္ေရာက္နိုင္တယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္က ေသာင္ရင္းျမစ္ကမ္းေပၚက မုန္တိုင္းထန္တဲ့ ကိုးကိုးကၽြန္းေန႔ရက္ေတြကို ဘယ္တံုးကမွ မေမ့ခဲ့တဲ့ ကေလာင္တစ္ေခ်ာင္းပါ။

၂၄.၁.၁၂