အက်ဥ္းေထာင္တြင္း ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားနွင့္ သံဃာေတာ္မ်ား သီတင္းသံုးရပံု

(ဦးခင္ညႊန္႔ သာဓုေခၚေစရန္..)
ရဲမင္းထြန္း

ဦးခင္ညႊန္႔တေယာက္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ကေနလြတ္လာေတာ့ ၀မ္းသားအားရႀကိဳဆိုသူေတြ ႐ိုေသေလးစားသူေတြျမင္ေတာ့ မုဒိတာပြားပါ သည္။ ထို႔အတူ က်ေနာ္က ဦးခင္ညႊန္႔ သာဓုေခၚရေအာင္။ ဦးခင္ညႊန္႔ ျပဳျပဳသမွ် ကုသိုလ္ေတြထဲ က်ေနာ္တို႔လို မလိမ္မိုး မလိမ္မာေလးေတြ ေထာင္ထဲမွာ သိကၡာေတာ္ရဆရာေတာ္ေတြ ဖူးေမွ်ာ္ရေလေအာင္ ပင့္ေဆာင္ေပးထားခဲ့ေသာ ေက်းဇူးကုသိုလ္။

မုဒိသာေလးပါြးလို႔ရေအာင္ သံယာေတာ္ ဆရာေတာ္ေတြျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ေထာင္ခ်တဲ့အမိန္႔ခ်သည့္ စစ္ခံု႐ုံးနွင့္ ေထာင္က်ေထာင္မွဴး႐ုံးခန္း အေဆာင္ေထာင္မွဴး႐ုံးခန္းမ်ားကို က်ေနာ္ျဖတ္ခဲ့တာေတြ ေရးသားေပးလိုက္မည္။ သို႔မွသာ ဆရာေတာ္ေတြ သံဃာေတာ္ေတြ ျဖတ္သန္းခဲ့ တာကို အမ်ားျပည္သူမ်က္စိထဲ ျမင္ႏုိင္ ေတြးႏုိင္ၿပီး ဘုရားတကာ ေက်ာင္းတကာ ဦးခင္ညႊန္၏ ကုသိုလ္အစုစု သဒၶါထုတို႔ကို သာဓုေခၚႏုိင္ေပ မည္။ ဗုဒၶဘာသာႏုိင္ငံျဖစ္တဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ န၀တ ဆြမ္းကြမ္းအလွဴဒါနကို ကံေဆာင္ေတာ္မူတဲ့ အရွင္သူေတာ္ျမတ္မ်ားကို အက်ဥ္းခ် လိုက္သည့္အတြက္၊ သံဃာေတာ္အရွင္သူျမတ္မ်ားမွာ ေထာင္တြင္းက်ပ္တည္းစြာ သီတင္းသံုးရျခင္း၊ ဆြမ္းကြမ္း မျပည့္မစံု ဘုန္းရျခင္း၊ ရုပ္ ပိုင္း စိတ္ပိုင္း ႏွိပ္စက္ခံရျခင္းမ်ားျဖစ္ေသာ ေထာင္ေျပာင္းေရႊ႕သီတင္းသံုးရျခင္း၊ ေထာင္တြင္းမွာ ပ်ံလြန္ေတာ္မူျခင္း စသည့္ ဦးခင္ညႊန္၏ ကုသိုလ္မ်ားကို အမွ်ေ၀ေပးပါသည္။ ဦးခင္ညႊန္႔ႏွင့္အတူ အားလံုးေသာ သာဓုေခၚ၀့့ံသူမ်ား သာဓုေခၚၾကပါေလကုန္ .... ...

● နိဒါန္းအေနနွင့္ စစ္ခံု႐ုံးလုပ္ပံုကို ေျပာျပမည္
က်ေနာ္ေထာင္က်ေတာ့ စစ္ခံု႐ုံးအမွတ္ (၁) ဒု-ဗိုလ္မွဴးႀကီးလွေရႊ (ၾကည္း)၊ ဗိုလ္မွဴးေအာင္ရင္ (ေလ)၊ ဗိုလ္မွဴးေအးကို (ေရ) တို႔က က်ေနာ့္ အမႈကို စီရင္တာျဖစ္သည္။ တရားစီရင္တာလည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မွ်မွ်တတရွိပါသည္။ ေထာင္ဗူးထဲကေန က်ေနာ္ရယ္၊ မရင္ရင္ (လသာ) ကို လက္နက္ကိုင္စစ္သားအျခံအရံေတြ ျခံရံၿပီး ႐ုံးထုတ္လာပါတယ္။ ဒီေနာက္မွာေတာ့ ေအာက္ပိုင္းတဝက္က အုတ္၊ အေပၚပိုင္းက သံ ဇကာနဲ႔ကာထားတဲ့ (၁၀) ေပပတ္လည္ အျပာေရာင္အေဆာက္ဦးထဲမွာ ထည့္ထားလုိက္ပါတယ္။ တရားလိုအျဖစ္ အမည္မသိအရပ္၀တ္ အာဏာႀကီးသူတဦးနဲ႔ ဗဟန္းရဲစခန္းက ရဲအုပ္တဦးေရာက္လာၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကို.... “ညီေလးတို႔ မင္းတို႔ကို စစ္ခံု႐ုံးက အမိန္႕ခ်မယ္ ၀န္ခံလိုက္ရင္ မင္းကို ငါးနွစ္၊ ညီမေလးကို ေလးနွစ္ပဲခ်မွာလို႔” ေစတနာဗလပြနဲ႔ လာသင္ေပးတယ္ဗ်။

က်ေနာ္ႏွင့္ မရင္ရင္တို႔ကေတာ့ တိုင္ပင္ထားသလိုပါပဲ ဘာမွကိုျပန္မေျပာဘဲ ျပံဳးျပလိုက္ပါတယ္။ ခဏေနေတာ့ မသႏၱာခ်ဳိကိုလည္း ထုတ္ လာၿပီး က်ေနာ္တို႔ရွိေနတဲ့ အခန္းေလးထဲပဲ ထည့္လိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ တိုင္ပင္ထားတာက ႐ုံးထြက္တိုင္း စစ္ခံု႐ုံးတင္တဲ့ေနမွာ ေပ်ာ္ ရႊင္စြာေနဖို႔နဲ႔ အျဖဴေရာင္ ရွပ္အက်ီနွင့္ ေယာဂီေယာင္ ေယာပုဆိုးေတြ၀တ္လာဖို႔ပါပဲ။ သံုးေယာက္လံုး ျဖဴေဖြးေနတဲ့ မႏၱေလးရွပ္အျဖဴ လက္ တုိကိုယ္စီနွင့္ ေယာပုဆိုး၊ ေယာထမိန္ ၀တ္ထားတဲ့ ျပံဳးရႊင္ရယ္ေမာေနတဲ့ ေၾကာက္ရြံထိန္႔လန္႔တဲ့ ဟန္အမူအရာ အလ်ဥ္းမရွိတဲ့လူငယ္သံုးဦးကုိ ေစာင့္ၾကပ္ေနရတဲ့ ၀တ္စံုျပည့္ႏွင့္ စစ္သားမ်ားက တအံ့တၾသကိုၾကည့္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလိုကို သူတို႔ကို အံ့ၾသေစခ်င္တာ က်ေနာ္တို႔ဆႏၵပါ။

သူတို႔ထဲက အသက္ႀကီးႀကီး (၂) ရစ္ႏွင့္ တပ္ၾကပ္ႀကီးက “ေကာင္ေလးတို႔ မင္းတို႔ကိုအမိန္႕ခ်မွာကြ ဒီေန႔။ ေတာင္းပန္လိုက္ေပါ့ကြာ အဘ ႀကီးေတြက သနားမွာပါ။ မင္းတို႔ရုပ္ကေလးေတြ သနားကမားနဲ႔” လို႔ေျပာလိုက္တာကို မရင္ရင္နွင့္ မသႏၱာခ်ိဳတို႔ရယ္လိုက္တာ မွတ္မိ ပါေသးတယ္။ ထုိလူႀကီးလည္း ဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ က်ေနာ့္ကို ေဆးလိပ္ေသာက္လားလို႔ ေမးေတာ့ က်ေနာ္လည္း ေသာက္တယ္ေျပာေတာ့ စီးကရက္တလိပ္ထုတ္ၿပီး မီးညႇိေပးပါသည္။ က်ေနာ္အားရပါးရ ဟန္ႏွင့္ ပန္နွင့္ ႐ႈိက္ဖြာတာကို အမေတာ္ႏွစ္ေယာက္က မ်က္ေစာင္းထိုးလို႔ အပိုးျပန္သတ္ရကာ ရိႈးပဲ့ရပါေသးတယ္။

အခ်ိန္က်ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကို စစ္ခံု႐ုံးခမ္းမက်ယ္ႀကီး (ေနာက္ပိုင္း အင္းစိန္ေထာင္မွ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာႏွင့္လြတ္သူမ်ားကို ၾသ၀ါဒေပးေသာ ခန္းမ) ေခၚသြင္းလာပါတယ္။ အေရွ႕အေနာက္ ဘယ္ညာ႐ိုက္သံ ညီညီညာညာနွင့္ စစ္သားေတြျခံဳရံၿပီး ၀င္ခဲ့ရတဲ့အရသာေလး မွတ္မိ ေသးတယ္။ (ငယ္ေတာ့လည္း ဘ၀င္ျမင့္တာမ်ား.... ငါ့တို႔ကို ဒီလိုႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတာင္လုပ္ရတယ္ဟဆိုၿပီး ၾကံဖန္ၿပီးဂုဏ္ယူေနတာ စိတ္ထဲမွာ)။ အမွန္က ငရဲတြင္းထဲကို အခမ္းအနားနဲ႔ ပို႔တာေပါ့ဗ်ာ။

ေနာက္ေတာ့ စစ္ခံု႐ုံးအရာရွိေတြေရာက္လာတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္အလံကို အေလးျပဳၿပီး က်ေနာ္တို႔ထိုင္ရတယ္။ ဖတ္လိုက္တာ၊ ေျပာလိုက္တာ ေတြကလည္း စံုလို႔။ တခုပဲ တဦးစီ ေျဖာင့္ခ်က္ယူမွ်ပံုက“ရဲမင္းထြန္း နို္င္ငံေတာ္ ဖ်က္ဆီးေနွာက္ယွက္ေသာလႈပ္ရွားမႈေတြ လုပ္ရပ္ေတြ လုပ္ခဲ့တဲ့မင္းမွာ အျပစ္ရွိသလား” တဲ့။ က်ေနာ္က “မရွိပါ” လို႔ ေျဖေတာ့ .... “ေဟ” တဲ့ ။

ေနာက္ မရင္ရင္အလွည့္လည္း မရင္ရင္က “မရွိပါ” လို႔ ေျဖတယ္။

တရားလိုလုပ္သူကထၿပီး ၁၉၈၉ မွာ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးဖမ္းဆီးတာကို အၾကမ္းဖက္ၿပီးထြက္ေျပးသည္မွစ၍ ကိုဘိုနီေအာင္နွင့္ အတူေပါင္း သင္း လႈပ္ရွားသည္အဆံုး ျပန္ဖတ္ၿပီး “အျပစ္ရွိပါသလား” ေမးျပန္တယ္။
က်ေနာ္ကလည္း “မရွိပါ” ပဲေပါ့။

အမိန္႔ခ်မယ့္ စစ္ခံု႐ုံးအရာရွိေတြက အခုခံု႐ုံးေခတၱနားမယ္ တရားလိုက္ို မင္းတို႔ ေသေသခ်ာခ်ာလုပ္ကြာဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္နဲ႔ စကားေတြေျပာၿပီး ခံု႐ုံးခဏနားလိုက္တယ္။

ဒီေတာ့မွ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးလို႔ ထင္ရတဲ့လူကလာၿပီး “မင္းေပးထားတဲ့ေျဖာင့္ခ်က္ေလကြာ မင္းစစ္ေၾကာေရးျပန္သြားမလား” လို႔ ခ်ိမ္း ေျခာက္ေမး ေမးေတာ့ မရင္ရင္က ၀င္ေအာ္ေရာ။ “က်မတို႔က မမွန္ဘူးလို႔ ျငင္းေနလို႔လား၊ အျပစ္မရွိဘူးေျပာတာေလ၊ ဘာအျပစ္လဲ” လို႔ ျပန္ေျပာပစ္လိုက္တယ္။ ခဏေနေတာ့ စစ္ခံု႐ုံးျပန္စတယ္။ ျပန္ဖတ္တယ္။ အျပစ္ရွိလားဆိုေတာ့ ... က်ေနာ္တို႔က “မရွိပါ” မွ တျပားမွ မေလွ်ာ့ဘူး။ ရယ္ဖို႔ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းသားဗ်။ ဘာနွင့္တူေနလဲဆိုေတာ့ ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ကြင္းမွာ ကပ္ ကပ္ လုပ္သလိုျဖစ္ေနတယ္။ သူတို႔ကလည္း သူတုိ႔လိုခ်င္တဲ့ ပံုစ ံ(အေျဖ) မရမျခင္း ထပ္ခါထပ္ခါ ေမးတယ္။ က်ေနာ္တို႔က “မရွိပါ” ဆိုလုိက္ရင္ အရာရွိသံုးေယာက္လံုးက ၿပိဳင္တူ တရားလိုေတြဖက္ကို ၾကည့္တယ္။ က်ေနာ္ျဖင့္ ရယ္ခ်င္လိုက္တာ။

ေထာင္ခ်မွာပဲဗ်ာ။ တရားသျဖင့္စီရင္တာလည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႔။ တရားခံျပ သက္ေသ၊ တရားခံေရွ႕ေန မရွိ၊ ၾကားနာသည့္ ပရိတ္သတ္မရွိ၊ မိသားစုေတာင္မသိတဲ့ တဖက္သတ္စီရင္တဲ့ ဒီတရားစီရင္မႈကိုမ်ား အစီအေငၚ အတိုင္အေဖာက္က တည့္ခ်င္ေနေသးတယ္။ တကယ္ဆို စာအိတ္ေဖာက္ဖတ္ၿပီး အမိန္႔ကိုခ်တာပါ။ ဦးခင္ညႊန္ေခတ္ဆိုေတာ့လည္း အရာရာကို မွ်တေၾကာင္းျပခ်င္တဲ့အထာႏွင့္ ႐ုပ္ရွင္႐ုိက္ျပတာ ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီလိုႏွင့္ စစ္ခံု႐ုံးျပန္နားရျပန္သည္။

ဒီတခါေတာ့ အလယ္က ခံု႐ုံးတရားသူၾကီးေခၚမလား ဘယ္လိုေခၚမလဲမသိတဲ့ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးလွေရႊ (ၾကည္း) မ်က္ေထာင့္ႀကီးနီလို႔ “ေကာင္ ေလး မင္းတို႔ ႏုိင္ငံေတာ္ကလူႀကီးေတြက သက္ညႇာၿပီး စီစဥ္စဥ္းစားမွာကိ္ု မင္းတို႔ ဒီလုိမလုပ္နဲ႔။ မင္းတို႔ဘ၀ဘဲ ပ်က္မွာ။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္မိုက္ၾကတာပဲ” လို႔ ေျပာတယ္။

ေဘးဘယ္ညာက ေလတပ္ႏွင့္ေရတပ္က ဗိုလ္မွဴးနွစ္ဦးကေတာ့ ဘာမွမေျပာဘူး ႐ုပ္ေသး႐ုပ္လိုပဲ အလယ္ကထိုင္ရင္ လိုက္ထိုင္တယ္။ ထ ရင္ လိုက္ထတယ္။ စာရြက္ေကာက္ဖတ္ရင္ ဖတ္တယ္ပဲလုပ္ေနၾကတယ္။ ဒီလိုႏွင့္ ေနာက္တႀကိမ္ျပန္နားတယ္။ ဒီတခါေတာ့ နည္းနည္း ၾကာသြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ျပန္စေတာ့ တရားလို ျပန္ဖတ္တယ္။ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးက အျပစ္ရွိလားေမးေတာ့ “မရွိပါ” ထပ္ေျဖတယ္။ တိုက္ပံု အမဲႏွင့္ တရားေရးအရာရွိဆိုသူက မတ္တပ္ထရပ္က စစ္ခံု႐ုံးဥကၠဌၾကီးဆိုလား သဘာပတိၾကီးဆိုလား အစခ်ီလိုက္ၿပီး .... “ယခု႐ုံးေရွ႕ ေရာက္ တရားခံရဲမင္းထြန္းနွင့္အေပါင္းပါသည္ ၎တို႔၏လဲြမွားေသာအယူဆမ်ားျဖင့္ ႏုိင္ငံေတာ္ကို ဖ်က္ဆီးေနွာက္ယွက္ခဲ့ၿပီး။ အျပစ္မရွိပါ ဟု ထင္ျမင္ေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ျဖစ္ပါ၍ အေရးေပၚစီမံခ်က္ပုဒ္မ ၅ (ည) နွင့္ မတရားအသင္းဆက္သြယ္မႈဆိုင္ရာပုဒ္မ ၁၇ (၁) တို႔ျဖင့္ စီရင္ခ်ေပးပါရန္ တင္ျပပါသည္” လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ဒုဗိုလ္မွဴးၾကီးက တင္ျပခ်က္ကို လက္ခံပါေၾကာင္းနွင့္ စီရင္ခ်က္ခ် မွတ္ေပးမည္ဟုဆိုကာ ခဏနားလိုက္ပါတယ္။

ဒီေနာက္မွာေတာ့ သူတို႔ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားတဲ့အတိုင္း က်ေနာ့္ကို ၅ (ည) ၁၇ (၁) နွင့္ ေထာင္ဒဏ္ (၇) ႏွစ္က်ခံေစဟူ၍လည္းေကာင္း၊ မရင္ရင္ကို ၅ (ည) ၁၇ (၁) ျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ (၆) ႏွစ္က်ခံေစဟူ၍လည္းေကာင္းခ်မွတ္ကာ စစ္ခံု႐ုံး ႐ုပ္သိမ္းလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီ့ေန႔က ၁၉၉၁ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၂၃ ရက္ေန႔ပါ။ က်ေနာ္တို႔မွာ အဲဒီတုန္းက နည္းတယ္လို႔ေတာင္ ထင္ေနေသးသည္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္ တို႔ဆက္စပ္အမႈတဲြ ကိုဘိုနီေအာင္ကို တသက္တကြၽန္း ခ်ထားၿပီးၿပီ။ က်ေနာ့္ကို အနည္းဆံုး (၁၀) နွစ္လို႔ ထင္ေၾကးေပးထားၾကတာ။

(စစ္ခံု႐ုံးအျပင္ဆင္ေျပာျပတာက ဦးခင္ညႊန္႔ရဲ႕စီမံခန္႕ခဲြပံုကို မွန္းဆႏိုင္ေစဖို႔ ေရးတာျဖစ္တယ္။ ဆရာေတာ္ေတြ သံဃာေတြကို ဒီလုိပဲ ေထာင္ခ်ခဲ့တာ မ်က္လံုးထဲ ျမင္ၾကည့္ပါ။)

ေထာင္က်႐ုံးေရာက္ေတာ့ ကိုေဇယ်ာ၀င္း၊ ကိုထြန္းထြန္း၊ ကိုဂြၽန္ဂလင္း၊ ကိုသုတေအာင္ (ကြယ္လြန္) ကိုထြန္းေနာင္ႏွင့္ ကို၀င္းေဇာ္တို႔ကို လည္း ငုတ္တုပ္ကေလးေတြထိုင္လ်က္ ေတြ႔ရပါတယ္။ ေထာင္ထဲမွာ ေမွာင္ေနလို႔ေတာင္ ေထာင္က်႐ုံးကို မီးေမာင္းေတြထိုးကာ ေထာင္က် အက်ဥ္းသားေတြ မွတ္ပံုတင္ပါတယ္။

က်ေနာ့္ကို ေထာင္က်႐ုံးေထာင္မွဴးႀကီးက သူ႔႐ုံးခန္းထဲမွာ ေခၚေတြ႕တယ္။ လူရည္သန္႔တဦးပါပဲ။ သူက က်ေနာ့္ကို ဒီလိုေျပာတယ္ဗ်။ “မိုက္ လိုက္တာကြာ မင္းေက်ာင္းမွာ စာမသင္ဖူးဘူးလား Physics မွာအလုပ္ဆိုတာ ဘာလဲ” တဲ့။ “အေရြ႕” လို႔ က်ေနာ္ျပန္ေျဖေတာ့ “ေအး မင္း ဒီေန႕ျပန္ေျပာခဲ့တဲ့ စစ္ခံု႐ုံးကလုပ္ရပ္ေတြက အေရြ႕မရွိဘူးကြ။ မင္းေထာင္က်လာရတယ္” “တကယ္ဆို မင္းက ေထာင္ငါးႏွစ္ေလာက္ပဲ က်မယ္လို႔ ငါတို႔ထင္တယ္ကြ”

“ဘာပဲေျပာေျပာ မင္းမွန္တယ္ထင္တာကို မင္းရပ္တည္ခဲ့တဲ့အတြက္ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္” “မင္းယံုၾကည္ခ်က္ေတြ မင္းစိတ္ဓာတ္ေတြကို ေမ့ လိုက္။ မင္းနဲ႔ ငါတို႔နဲ႔ ရန္သူမဟုတ္ဘူး။ ငါတို႔က လက္ခံထိန္းသိမ္းေပးရတဲ့ဌာန” “မင္းအေနနဲ႔ ငါတို႔ကို ရန္သူလိုသေဘာထားၿပီး ဆက္ဆံမယ္ဆိုရင္ မင္းမွားသြားမယ္။ ဆန္႔က်င္မယ္ဆိုရင္ မင္းအိမ္ျပန္ခ်ိန္ ေနာက္က်သြားမယ္ ေကာင္ေလး။ မင္းကို ငါသနားလို႔ ဆံုးမတာ။ ဒီေထာင္မွာ ေအးေးအေဆးေဆးေနပါ” “ေထာင္အျပင္ တန္းမရွိဘူးဆိုတဲ့ အရပ္စကားပံုက မွားတယ္ကြ။ ေထာင္အျပင္ တိုက္ရွိတယ္ စစ္ေခြးတိုက္” လို႔ အစခ်ီကာဆံုးမစကားကို ႐ုပ္သန္႔သန္႔ အမည္မသိေထာင္မွဴးၾကီး ေျပာလိုက္တာ မွတ္မိေနပါေသးတယ္။

ေထာင္က်သြားၿပီေပါ့ဗ်ာ အမည္- ရဲမင္းထြန္း အဖအမည္-ဦးတင္ထြန္းေ၀ ေထာင္အမွတ္ ၅၀၈၆ (မ်ဥ္းေစာင္း) စီ။ (မွတ္ခ်က္။ ။ အရင္က ပိုစ့္တခုမွာ ေထာင္က်ရက္ကို တနဂၤေႏြလို႔ မွားေရးလိုက္သည္။ ျပန္တိုက္ၾကည့္တာ တနလၤာေန႔သာျဖစ္ပါသည္။) ဒီလိုဆက္ဆံမႈ အျပင္ ဆင္ေတြကို သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္ႀကီးေတြ သံဃာေတြျဖတ္သန္းရတာကို ေတြးၾကည့္ပါ ျမင္ၾကည့္ပါ။

● ၃ ေဆာင္နွင့္ ေထာင္မွဴးသိန္းျမင့္
အမွတ္(၅)ေဆာင္မွာ မေအ နွမ အဖြါးပါ မက်န္ တိုင္းထြာ ဆဲဆို ရိုတ္နွက္ၿပီး ေထာင္ပံုစံသင္ၾကားေပးသည့္ ပံုစံခန္းလူၾကီးဗလၾကီးနွင့္ လူမိုက္မ်ား၏ ေထာင္က် ပံုစံခန္းကို တညတျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးေနာက္။ အက်ီခၽြတ္ ခါးေတာင္းၾကိဳက္ၿပီး ပံုစံရပ္ကာ ေထာင္က်မွတ္ပံုတင္ကို ႏြားသတ္ရံုလို ရင္ပတ္မွာ တံဆိပ္ထုၿပီး တင္ရပါသည္။ (ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္ေတြလည္း ဒီလို ေက်ာ္ျဖတ္ရပါသည္။ ဘာလိုလဲဆိုေတာ့ ေထာင္က်လာရင္ အက်ဥ္းသားသာ ျဖစ္သည္ဆိုတဲ့ ေထာင္ဥပေဒအရ၊ သီးျခား ဦးစားေပးဆက္ဆံမႈမျပဳပါ)

က်ေနာ့္ကို အမွတ္ (၃) ေဆာင္ပို႔လိုက္ပါတယ္။ တန္းစီးသရဲႀကီးနွင့္ ေထာင္မွဴးသိန္းျမင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ (၃) ေဆာင္ကို က်ေနာ္ ေရာက္သြား တာေတာ့ ေထာင္မွဴးသိန္းျမင့္က ဒီလိုၾသ၀ါဒေပးတယ္။ “ေထာင္က်သြားၿပီျဖစ္တဲ့မင္းကို ငါတို႔အက်ဥ္းဦးစီးက တိုက္႐ိုက္အုပ္ခ်ဳပ္တယ္။ ေထာင္မွာ မင္းသာ မင္းနဲ႔ဆိုင္တယ္ မင္းအေၾကာင္း မင္းေျပာရမယ္။ မင္းကိစၥကလဲြလို႔ အျခားအက်ဥ္းသားတဦးဦးရဲ႕ကိစၥဆိုတာ မရွိရဘူး။ အမ်ားဆိုတာ ေထာင္မွာမရွိဘူး။ ရွိခဲ့ရင္ ေထာင္ဥပေဒႏွင့္ ဆန္႔က်င္တယ္။ ေထာင္ဥပေဒႏွင့္ဆန္႔က်င္ရင္ အျပစ္ဒဏ္တိုက္ (စစ္ေခြးတိုက္)ကိုေရာက္မယ္။ ေထာင္မွာ အရွင္ေတြ သခင္ေတြစသျဖင့္ ဘဲြ႕ထူးေတြမရွိဘူး။ (အဲဒီတုန္းက ဘာေၾကာင့္ေျပာမွန္းမသိဘူး။ ေထာင္မွဴး႐ုံးခန္း ေရွ႕ ေျမျပင္မွာပံုစံဆဲြထိုင္ၿပီး နားေထာင္ရတာ ေညာင္းလိုက္တာ။ ေနာက္မွသိေတာ့တယ္ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြႏွင့္ အဘသခင္အုန္းျမင့္တို႔ ရွိေနတာကိုး)

ပံုစံေအာ္ရင္ ေခါင္းငံုထားရမယ့္အက်ဥ္းသားပဲ ေထာင္မွာရွိတယ္။ မင္းတို႔အက်ဥ္းသားေတြကို အက်ဥ္းသားလိုပဲ ငါတို႔အက်ဥ္းဦးစီးက အုပ္ ခ်ဳပ္တယ္။ အက်ဥ္းသားမျဖစ္ခ်င္ရင္ ေထာင္ထဲေရာက္မလာနဲ႔။ ေထာင္ထဲေရာက္လာရင္ ဘာႀကီးပဲျဖစ္ျဖစ္ အက်ဥ္းသားပဲ... ဟုတ္ၿပီလား” စသည္သျဖင့္ မိန္႔႔ခြန္းရွည္ႀကီးကိုမိန္႔ဆိုၿပီး က်ေနာ္တို႔ ေစာင္နဲ႔ပါလာတဲ့ အ၀တ္အစားကို ရွာေဖြၿပီး ပံုစံပုဆိုး ပံုစံအက်ီသာ ၀တ္ဆင္ရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းနွင့္ အရပ္၀တ္မ်ားကို၀တ္ဆင္ပါက အျပစ္ဒဏ္က်ခံရမည္ျဖစ္ေၾကာင္းကိုပါ သတိေပးပါတယ္။

ေထာင္မွဴး႐ုံးက အခန္းသတ္မွတ္ေပးလိုက္ေတာ့ က်ေနာ္က အမွတ္ (၄) ခန္းကို ေရာက္သြားပါတယ္။ ေထာင္ထဲမွ ထံုးစံအတိုင္း ႏုိင္ငံေရး အမႈအခ်င္းခ်င္း ႀကိဳဆိုၿပီး အားေပးစကားေျပာၾကတယ္။ အဲသည့္မွာ အဘဦးအုန္းျမင့္ (သခင္အုန္းျမင့္-လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပဲြ၀င္)၊ အဘရဲနိီ သက္ဝင္း (ခ) သံမဏိစိန္လွတို႔နဲ႔အတူ ကိုမိုးျမင့္ (မဆလ ဦးခ်စ္လိႈင္သား)၊ ကိုမင္းမင္းခန္႔ (မြန္ႀကီး)၊ ကိုဗညား၊ ကိုစည္သူ၀င္း (သာေကတ)၊ ကို၀င္းသူရႂကြယ္(နဂါးေလး)၊ ကိုျမင့္ထြန္းေအာင္ (ျပည္)၊ ကိုခင္ေအာင္ (ျပည္) ေမ်ာက္ညိဳ (စမ္းေခ်ာင္း) တို႔နဲ႔ လူႀကီးေတြျဖစ္ေသာ ကိုသီ ဟ (ျပည္)၊ ကိုေအးၾကည္ (ေျမာက္ဥကၠလာ)၊ ဦးေအာင္ေရႊ (အေရးေတာ္ပံုပါတီ)၊ ကိုညီေမႊးတို႔နွင့္တကြ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားစြာ ေတြ႕ ရပါေတာ့တယ္။ (က်ေနာ့္ဘ၀အတြက္ အဖိုးတန္လွတဲ့ ဘဝအေတြ႕အၾကံဳေတြ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းခ်ိန္သမိုင္း၊ ဖဆပလ ေခတ္သမိုင္းေတြကို ထဲထဲဝင္ဝင္ သိ႐ွိခဲ့ရတဲ့၊ ႏုိင္ငံေရးကို ပိုမိုနားလည္လာေအာင္ ဘဝနဲ႔ရင္းၿပီး သင္ၾကားခဲ့ရတဲ့ အင္းစိန္ေထာင္ေက်ာင္းရဲ႕ အမွတ္ (၃) ေဆာင္ပါ။)

အခုက်ေနာ္ျဖတ္သန္းရသည္မ်ားကို ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်တဲ့ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးမ်ား ျဖတ္သန္းရမွာ မလဲြပါ။ ဗုဒၶဘာသာထြန္းကားေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ျဖစ္သင့္ ျဖစ္ထိုက္သည္မ်ားလား။ ဒီလို သာသနာပိုင္အဆင့္ ဆရာေတာ္မ်ားကိုလည္း သံဃာအတုေတြ အေယာင္ေဆာင္ ေတြပါလို႔ ျပန္ေခ်ပဦးမွာလား။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။