က်ခဲ့ရတဲ့ မ်က္ရည္ေတြ ...
႐ႈံးဆံုးခဲ့တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ...
ေမွးမွိန္ခဲ့ရတဲ့ အလင္းေတြ ...
မည္းညစ္ေနတဲ့ ေက်ာမြဲေတြ ...
ညိႈးႏြမ္းေနတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြ ...
နံ႐ိုးကိုင္းေနတဲ့ ကေလးေတြ ...
ဗိုက္ႏွိပ္ၿပီး ငိုေနတဲ့ကေလးေတြ ...
ပညာအတြက္ သင္ပုန္းမဲ့ ဘ၀ေတြ ...
၀မ္းစာအတြက္ ခြက္စုတ္နဲ႔ ဘ၀ေတြ ...
အခ်ိန္တန္ အိမ္မျပန္ႏိုင္ေသးတဲ့ ညဥ့္ငွက္ကေလးေတြ ...
ေၾသာ္ ... သူတို႔တေတြကို ညိႈးႏြမ္းေစလို႔ ... ဘယ္သူေတြကမ်ား ဖန္းဆင္းေနပါလိမ့္ ... ။
အဥၨလီ
No comments:
Post a Comment