ျပင္ဦးလြင္ေခၚ ေမ့ၿမိဳ႕ (ေခၚရမည့္ အမည္ ေမ့သြားေသာေၾကာင့္ ဦးလြင္က ျပင္ေပးလိုက္ရေသာၿမိဳ႕) ရွိ စစ္သတ္ကတို ခ်ိဳကုပ္ေလာင္း ဆင္းပြဲတြင္ ဖိတ္ၾကားမခံရေသာ္လည္း ေရာက္ရွိသြားေသာ ဦးရုကၡစိုးႀကီး ျပန္လည္ ေဖာက္သည္ ခ်သမွ်ကို ရန္ကုန္သားတာေတက အရင္းအတုိင္း ေရးသားပါမည္။ ယခု ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး မိန္႔ခြန္း စေျပာ … အဲ … စဖတ္ေနၿပီ ျဖစ္၏။ခ်ိဳကုပ္။ ။ ၁၉၅၃ ခုႏွစ္ကေန ၅၆ ခုႏွစ္မွာ တရုတ္ကူမင္တန္တပ္ေတြ က်ဴးေက်ာ္လို႔ သတ္မေတာ္က ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံ ကာကြယ္ ခဲ့တယ္။ ၁၉၅၈ မွာေတာ့ တိုင္းျပည္က ပါတီစံုႏုိင္ငံေရး အားၿပိဳင္မႈေတြေၾကာင့္ သတ္မေတာ္ကပဲ တာဝန္မယူခ်င္ဘဲ ယူခဲ့ ရျပန္တယ္။ ေနာက္တခါ ၁၉၆၂ က်ျပန္ေတာ့လည္း ပုဂၢိဳလ္စြဲ လူတခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ သတ္မေတာ္က …. က ...။
ရုုကၡစိုး။ ။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး … ၾကည့္လည္း လုပ္ဦး … တမိုးလံုး ေဖ်ာက္ဆိပ္ခ်ည္းပဲ ျဖစ္ေနၿပီ။ သတ္မေတာ္ခ်ည္းပဲလား။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဒီတုိင္းပဲ ေရးထားတာကို ဦးရုကၡစုိးရဲ႕ … ။ ဒါေတာင္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ပဲရွိေသးတယ္။ မရႈပ္နဲ႔ဗ်ာ … ဆက္ေျပာမယ္။ ရဲေဘာ္ ခ်ိဳကုပ္ေလာင္းတို႔ … ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ လူထု အံုႂကြမႈႀကီးျဖစ္ေတာ့ သတ္မေတာ္ကပဲ တုိင္းျပည္ကို ေစာင့္ေရွာက္ ရျပန္တယ္။ သတ္မေတာ္သာ မရွိရင္ ဘာျဖစ္သြားမယ္ထင္သလဲ။
ရုကၡစိုး။ ။ သတ္မေတာ္သာ မရွိရင္ ခုေလာက္ဆို ဒီမိုကေရစီ ရေရာေပါ့။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟုတ္တာေပါ့ … အယ္ ဟုတ္ပါဘူး။ သတ္မေတာ္သာ မရွိရင္ တုိင္းျပည္ဟာ မီးဟုန္းဟုန္း ေတာက္ၿပီး … ဇီးကုန္းက ေက်ာက္ေတြလို ... အဲ … အဲဒီလိုေပါ့ေလ။ အဲဒီလို ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မွာဆိုေတာ့ ႀကိဳတင္ၿပီး တုိင္းျပည္ကို အာဏာ သိမ္းလိုက္ပါတယ္…။ ၿပီးတဲ့ အခါမွာက်ေတာ့ အမ်ိဳးသားညီလာခံႀကီးကို သတ္မေတာ္ကပဲ ေခၚေပးရျပန္တယ္။ ေအာင္မေလး ပင္ပန္းလိုက္တာ ဖတ္ဖတ္ေမာပါပဲ။
ရုကၡစိုး။ ။ ဟာ … ေက်ာ္သြားၿပီ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး ...။ ၁၉၉၀ တုန္းက ေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္ေပးေတာ့ NLD ႏုိင္တယ္ဆိုတာ က်န္ခဲ့တယ္ေလ။ ၿပီးမွ အမ်ိဳးသားညီလာခံေလ ...။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ သိတယ္ မရွည္နဲ႔။ စာထဲမွာ ေရးထားတာ အဲဒါမပါဘူး။ ဒါက အေရးမႀကီးဘူးေလ ...။ ဆက္ေျပာမယ္။ ရဲေဘာ္တို႔ … အဲဒီကေန စၿပီး သတ္မေတာ္ဟာ သတ္တဲ့အလုပ္တင္မကဘူး … ေထာင္ခ်တဲ့အလုပ္ ေတြအျပင္ အဲ … တည္ေဆာက္ေရး၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး အလုပ္ေတြကိုပါ အင္တုိက္ အားတုိက္ လုပ္လိုက္ၾကတာ … ၁၉၈၈ မတုိင္ခင္ကဆိုရင္ တံတားေတြ … ဆည္ေျမာင္း တာတမံေတြ ဘာမွ မရွိေသးေပမယ့္ … အခုဆိုရင္ လမ္း တံတား ဆည္ေျမာင္း တာတမံေတြဟာ လက္ညႇိဳးထိုး မလြဲျဖစ္ေနၿပီ။
ရုကၡစိုး။ ။ ဒါေပါ့ … ဒါေပါ့ … စီမံကိန္းတခုတိုး လုပ္လိုက္ ခ်ိဳကုပ္ေတြ အိတ္ ပိုေဖာင္းလိုက္ ...။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ အဲဒီလို အိတ္ေတြ ေဖာင္းသထက္ ေဖာင္းလာတဲ့အခါမွာ သတ္မေတာ္ဟာ … အာဏာကို လက္မလႊတ္ ခ်င္ေတာ့တာနဲ႔ … စိန္ေတြ ဝယ္စု … အယ္ ေယာင္ကုန္ၿပီ။ ဦးရုကၡစိုး ၿငိမ္ၿငိမ္ေနပါဗ်ာ။ ဒီမွာ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ကို ေရာက္ခါနီးေနၿပီ။
ရုကၡစိုး။ ။ မေရာက္ေသးဘူးေလ … ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး ရြတ္ျပရမယ့္ စာရြက္က ေတာ္ေတာ္မ်ားတာ။ ၾကည့္လိုက္ဦး။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ကဲ … ရဲေဘာ္ခ်ိဳကုပ္ေလာင္း အေပါင္းတို႔။ ရဲေဘာ္ခ်ိဳကုပ္ေလာင္းေတြဟာ တခ်ိန္က်ရင္ အိတ္ေဖာင္းၾကဦးမွာပဲ။ အဲဒီလို အိတ္ေဖာင္းၿပီးရင္ လိပ္ေခါင္း … ဟာ … စာလံုးေလးေတြက ေသးေတာ့ သိပ္မျမင္ရဘူးဗ်။
ရုကၡစိုး။ ။ မျမင္ရလည္း … စိတ္ထဲ ထင္တာသာ ရႊီးလိုက္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ား ေျပာသမွ်ကို ေအာက္ကလည္း ဘာမွ ျပန္ ေျပာမွာ မဟုတ္ဘူး။ ငုတ္တုတ္ႀကီးေတြ အိပ္ေပ်ာ္ေနၾကတာပဲဟာ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဒီေတာ့ ရဲေဘာ္တို႔ … အဆံုးသတ္ရရင္ … သတ္မေတာ္ဟာ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးကတည္းက မနားရေသးပါဘူး။
ရုကၡစိုး။ ။ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ နီးပါး ျပည္သူလူထုကို ႏွိပ္စက္ခဲ့ၿပီးၿပီလို႔ ေျပာေလ။
ဦးရုကၡစိုးကို ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက “ဝင္မေျပာနဲ႔” ဆိုသည့္သေဘာျဖင့္ လက္ကာျပသည္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဒါေပမယ့္ ဝၿပီလား ဆိုေတာ့ မဝေသးပါဘူး။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈလုပ္ငန္းေတြ လုပ္လို႔ မဝေသးတာကို ေျပာတာေနာ္။ အခုဆို လယ္သမားေတြဆီကေန ေျမေတြ ယာေတြ သိမ္းၿပီးေတာ့ တကူးတက မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ စီမံကိန္းႀကီးေတြ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ဖို႔ေတာင္ လုပ္ေနၿပီ။ ဒီအလုပ္ေတြကိုေတာ့ သတ္မေတာ္က မလုပ္ေတာ့ဘူး ...။ ေရြးေဂါက္ပြဲမွာ ၁၀၅ ရာခိုင္ႏႈန္း အႏုိင္ရထားတဲ့ လႊတ္ေတာ္ အမတ္ႀကီးေတြကို လုပ္ခြင့္ေပးထားတယ္။ ဒါ သတ္မေတာ္ရဲ႕ အနစ္နာခံမႈ ...။
ရုကၡစိုး။ ။ ဖိုးေလာက္လန္းကို မန္ယူ ဝယ္ေပးမယ့္ကိစၥကေကာ ...။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ အမ်ားေျပာစရာ ျဖစ္မွာစိုးလို႔ ဝယ္မေပး ေတာ့ဘူးေလ။
ရုကၡစိုး။ ။ သာဓုဗ်ာ … သာ …...........။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ မန္ယူ မဝယ္ေပးေပမယ့္ ပန္းကန္ျပားပ်ံ ဝယ္ေပးမလို႔ အခု ၿဂိဳဟ္သားေတြကို တင္ဒါ ေခၚထားတယ္။ ေလလံစနစ္နဲ႔ ဝယ္မယ္ေလ။
ဦးရုကၡစိုး၏ သာဓုမွာ ေလထဲတြင္ တန္းလန္း ရပ္သြားသည္။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက ၎၏ မိန္႔ခြန္းကို ဆက္၏ ...။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ရဲေဘာ္တို႔ … အႏွစ္ ၂၀ အတြင္း တုိင္းျပည္မွာ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္မႈ မရွိတဲ့ က႑ဆိုတာ မက်န္ရေလေအာင္ သတ္မေတာ္က ဘယ္လိုေတြ လုပ္ခဲ့လဲဆိုတာ သမိုင္းမွတ္တုိင္မွာ လူေစာင့္ေနတဲ့ ကားေတြကိုသာ ေမးၾကည့္ … အဲ … သမိုင္းမွတ္တိုင္ … စုိက္ထူႏိုင္ခဲ့ၿပီ မဟုတ္လား။ အဲဒီေတာ့ သတ္မေတာ္က လာမယ့္ အစိုးရသစ္ကို ကူညီၾကရမယ္။
ရုကၡစိုး။ ။ အစိုးရသစ္က ဘယ္သူေတြလဲဟင္ ...။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဘယ္သူကမွာလဲ … က်ဳပ္တို႔ပဲေပါ့ဗ်။ ဆက္ေျပာမယ္ ရဲေဘာ္တို႔ … က်ဳပ္တို႔ သတ္မေတာ္ဟာ … အဲဒီအစိုးရသစ္ႀကီးနဲ႔အတူ စည္းကမ္းျပည့္ဝေသာ ဒီမိုကေရစီ ႏုိင္ငံသစ္ႀကီးဆီကို ခ်ီတက္ၾကမယ္။
ရုကၡစိုး။ ။ စည္းကမ္းျပည့္ဝတဲ့ ႏုိင္ငံဆိုတာ ဘယ္လိုဟာမ်ိဳးလဲ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ က်ဳပ္ေျပာသမွ် ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ ေခါင္းညိတ္တာကို ေျပာတာေလ။ ေနဦးဗ်ာ။ တေၾကာင္းတည္း က်န္ေတာ့တယ္။ အဆံုးသတ္ရရင္ … ရဲေဘာ္တို႔လို ခ်ိဳကုပ္ေလာင္းေတြလည္း ခ်ီတက္တဲ့ထဲ ပါရမယ္ ဆိုတာ ေျပာၾကားရင္း နိဂ်ံဳးခုတ္လိုက္ရပါတယ္။
ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး၏ မိန္႔ခြန္းၿပီးသြားၿပီ ျဖစ္သည္။ အိပ္ငိုက္ေနရာမွ ေယာင္ယမ္း လန္႔ႏိုးလာေသာ ခ်ိဳကုပ္ တေယာက္က မတ္တပ္ရပ္ကာ လက္ေဝွ႔ရမ္း ျပလိုက္ေတာ့မွ ေက်ာင္းဆင္း ခ်ိဳကုပ္ေလာင္းမ်ားအားလံုး လက္ခုပ္ တီးလိုက္ၾကသည္။
“မင္းတို႔ ေရးတဲ့မိန္႔ခြန္းက ေတာ္ေတာ္ရွည္တာပဲ။ ေနာက္တခါ ခပ္တိုတိုေရး ...” ဟု ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက ခ်ိဳကုပ္တေယာက္အား လွမ္းေငါက္လုိက္စဥ္ ေျမးေတာ္ ဖိုးေလာက္လန္းေလး အနားေရာက္လာသည္။
ေလာက္လန္း။ ။ ဘိုးဘိုး … ဘိုးဘိုး … ပန္းကန္ျပားပ်ံ ဝယ္ေပးမယ္ဆို။ လုုပ္ပါ ဘုိးဘိုးရယ္။ ကမၻာမွာ ဘယ္သူမွ မစီးႏုိင္ေသးတဲ့ ယာဥ္ကို ေျမးေလး လိုခ်င္လို႔ပါ။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဝယ္ေပးပါ့မယ္ ေျမးရယ္။ ဘယ္ေစ်းမွာ ဝယ္ရမွန္းမသိလို႔ပါ။ သီရိမဂၤလာ ေစ်းသစ္ႀကီးမွာမ်ား ရမလား။
ေလာက္လန္း။ ။ ဟာ … ဘိုးဘုိးကလည္း … သီရိမဂၤလာေစ်းမွာ ရမလား။ အဂၤါၿဂိဳဟ္မွာ သြားဝယ္မွ ရမွာေပါ့။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဘိုးဘုိးကလည္း အဂၤါၿဂိဳဟ္မေျပာနဲ႔ ဂီရိ ေဒသေတာင္ ေရာက္ဖူးတာမဟုတ္ဘူး။ နာဂစ္ျဖစ္တဲ့ ဧရာဝတီတုိင္းေတာင္ ေရာက္ဖူးတာ မၾကာေသးဘူး။ ဘိုးဘိုးက တရုတ္နဲ႔ အိႏၵိယ ေလာက္ပဲ သြားဖူးတာေလ။
ေလာက္လန္း။ ။ ဟာ … ဘိုးဘုိးကလည္း … ပန္းကန္ျပားပ်ံ ဝယ္ေပးမယ္ဆိုလို႔ သားက ဒီအခမ္းအနားကို တက္တာေနာ္ …။ အဘိုးက ႏွေျမာေနတာလား။ မဝယ္ေပးရင္ေတာ့ ဒါပဲ ... ဒါပဲ။
ဖုိးေလာက္လန္း မ်က္ႏွာညိဳေတာ့ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး ပ်ာပ်ာသလဲ ျဖစ္သြားသည္။
ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟာ မႏွေျမာဘူး ေျမးေလးရဲ႕ … ဝယ္ေပးမယ္ ဝယ္ေပးမယ္။ ဘယ္သြားဝယ္ရ ဝယ္ရ၊ ဘယ္ေလာက္ ေပးရ ေပးရ … အဘိုး ပိုက္ဆံမွ မဟုတ္တာ။ ျပည္သူလူထု ပိုက္ဆံပဲဟာ။
ေဒၚကြိဳင္ကြိဳင္က သူေျဖရွင္းမွ ျဖစ္ေတာ့မည္ဆိုသည့္ မ်က္ႏွာေပးႏွင့္ ေျမးအဘိုးနားကို ေရာက္လာသည္။
ကြိဳင္ကြိဳင္။ ။ ဒီမွာ ေမာင္ေတာ္။ ေျမးေတာ္ေလး လိုခ်င္တဲ့ဟာ ခ်က္ခ်င္း ဝယ္ေပးလိုက္ပါ။ အခုနကပဲ သတင္းတခု ရတယ္။ ေျမာက္ဒဂံုမွာ ပန္းကန္းျပားပ်ံ ေတြ႕တယ္တဲ့၊ ေမာင္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ သြားဝယ္ေပးလိုက္ ဒါပဲ။ တခ်က္လႊတ္အမိန္႔။
စကားခ်ပ္ - ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး မိန္႔ခြန္းဖတ္ေနစဥ္ ေဒၚကြိဳင္ကြိဳင္က ပ်င္းပ်င္းႏွင့္ ဂ်ာနယ္မ်ားကို လွန္ေနရာမွ “ေဂၚဗ်ဴဟာ” ဂ်ာနယ္တြင္ ပါရွိေသာ ပန္းကန္ျပားပံ် သတင္းကို ေတြ႕ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ေဒၚကြိဳင္ကြိဳင့္စကားကို မပယ္ရွားႏိုင္ေသာ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးမွာ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေမ့ၿမိဳ႕မွေန၍ ေျမာက္ဒဂံုသို႔ ဟတ္စကီးျဖင့္ ခရီးႏွင္ရ ေလေတာ့သည္။ ဦးရုကၡစိုးလည္း သူ႔တန္ခိုးျဖင့္ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးေနာက္က ကပ္လိုက္သြား၏။
ေျမာက္ဒဂံုၿမိဳ႕သစ္တြင္ ေဒၚကြိဳင္ကြိဳင္ေျပာသကဲ့သို႔ ပန္းကန္ျပားပ်ံမ်ား ပ်ံဝဲေနသည္ကို အံ့မခန္း ေတြ႕လိုက္ရသည္။
မီးမလာသည္ကို အင္ဗာတာျဖင့္ ကိုရီးယားကား အၾကည့္မပ်က္ေသာ မိန္းမအား ေယာက္်ားျဖစ္သူက ျမည္တြန္ေတာက္တီး ရာမွ ရန္ထျဖစ္ၾကရာ … ကိုရီးယားကားကုိ အထိမခံသည့္ မိန္းမျဖစ္သူက ပန္းကန္ျပားမ်ားျဖင့္ ေကာက္ေပါက္ေနေသာေၾကာင့္ ထုိသုိ႔ ဝဲပ်ံေနျခင္း ျဖစ္သည္။
အဆိုပါ ပန္းကန္ျပားပ်ံမ်ားကို တန္ခိုးရွိေသာ ဦးရုကၡစိုးႀကီးက ေရွာင္ရွားႏုိင္ေသာ္လည္း မိန္႔ခြန္းရွည္ႀကီးကို ဖတ္လာရ ေသာေၾကာင့္ ပင္ပန္းေနသည့္ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးမွာ မေရွာင္ရွားႏုိင္ေတာ့ဘဲ ထိပ္တည့္တည့္သို႔ “ဂြပ္” ခနဲ မွန္သျဖင့္ သတိလစ္ လဲက်သြားေလေတာ့သည္။
ေနာက္တေန႔ ေဒဝါလီ မဂၢဇင္းအပါအဝင္ ျပည္ပအေျခစိုက္ မီဒီယာမ်ား၌ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး က်န္းမာေရးခ်ိဳ႕ယြင္းေနေၾကာင္း၊ အိပ္ရာထဲ လဲေနေၾကာင္း၊ ေသလုေမ်ာပါး ျဖစ္ေနေၾကာင္း၊ ဆန္႔ငင္ ဆန္႔ငင္ႏွင့္ ေသေတာ့မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း … ဝမ္းသာအားရ သတင္းမ်ား ေရးသားေဖာ္ျပၾကေလ သတည္း …။ ။
ရန္ကုန္သားတာေတ
ေထြရာေလးပါး က႑သည္ Satire ေခၚ သေရာ္စာ က႑ ျဖစ္ပါသည္။ သတင္းအခ်က္အလက္ အမွန္မ်ား အေပၚ အေျခခံ ေရးသားထားျခင္း မဟုတ္ပါ။
No comments:
Post a Comment