ဟိုတုန္းကဆို သူ႔လက္ရင္း ရဲေဘာ္ႀကီးေတြ။ သူ႔ပလႅင္ ျမင့္သည္ထက္ ျမင့္ေစဖို႔ ျပည္သူတို႔ရဲ႕ အမုန္းတရားကို ေဘးခ်ိတ္ၿပီး သူ႔ထက္ငါ အမွတ္ပိုလို႔ရေအာင္ အစြမ္းရွိသမွ် တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၾကတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ။ ထိုထို ဗိုလ္္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြကို ေျပးလို႔ျမင္မိပါရဲ႕။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေရႊမန္းတို႔၊ သိန္းစိန္တို႔၊ တင္ေအာင္ျမင့္ဦးတို႔၊ တင္ေအးတို႔၊ ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ အမ်ားႀကီးေပါ့ဗ်ာ။ သူတို႔က တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးကို စစ္ေသြးစစ္မာန္အျပည့္နဲ႔ ရင္ေျမကတုတ္ဟန္၊ လက္၀ဲလက္ယာ ရံေနၾကတာကို ေျပးၿပီးျမင္ေယာင္မိေတာ့၊ လြမ္းသလိုလို၊ ေဆြးသလိုလို၊ ရယ္စရာဟာသလိုလို၊ခံစားမိတာအမွန္ပါခင္ဗ်ာ။
ကာယကံရွင္ေတြရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ ဆူေလာင္ပြက္ေလာ ရိုက္လိုက္ၾကမလဲ ဆိုတာကို မသိႏိုင္ေပမယ့္ ကိုယ္ခ်င္းေတာ့ စာမိတယ္ဗ်။ ဒါေပမယ့္ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးကေတာ့ လူေသေကာင္ မ်က္ႏွာနဲ႔ မတုန္မလႈပ္ေက်ာက္ရုပ္။ သူ႔အာဏာပလႅင္ ခိုင္ၿမဲတည္တံ့ေရးကိုသာ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားပံုပါပဲ။သူ႔မွာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္၊ ေသေဖာ္ေသဘက္ရယ္လို႔၊ သံေယာဇဥ္တရား၊ သစၥာေမတၱာ အသည္းေတြ၊ ႏွလံုးေတြမရွိတာကေတာ့၊ မရွိ..မရွိ..မရွိလို႔ကို ျမည္ေနတာ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေရႊမန္းဆို သူတို႔ကို စစ္တကၠသိုလ္ကေန ေမြးထုတ္ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့တဲ့ စစ္အာဏာရွင္ လက္ရင္းဖခင္ႀကီး ဗိုလ္ေန၀င္းကိုေတာင္ ေသသည္အထိ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ခဲ့တယ္။ အဖိုးႀကီး ေသျပန္ေတာ့လည္း ေခြးေသေကာင္လင္းတဆြဲသလို ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ မသာခ်ခဲ့တယ္။ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးမႉးခ်ဳပ္၊၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညႊန္႔ကိုလည္း ေျပာင္ေျပာင္ေျမာက္ေျမာက္ဖမ္းၿပီး ၿဖဳတ္၊ ထုတ္၊ ခ်ဳပ္ လုပ္ခဲ့တယ္။
ဗိုလ္ေရႊမန္းက တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးအတြက္ အဲဒီလိုေျပာင္ေျမာက္တဲ့ ေအာ္ပေရးရွင္းႀကီးေတြ ဆင္ႏႊဲၿပီး လက္စြမ္းကုန္ အမႈေတာ္ထမ္းေပးခဲ့ေသာ္လည္း တေလာက ဗိုလ္ေရႊမန္းကို တပ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေပးလိုက္တဲ့ ဆုလဒ္ကေတာ့ အမ်ားအသိပါပဲဗ်ာ။
အစတုန္္းကေတာ့ သူ႔႔အထက္က တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးနဲ႔ ဗိုလ္ေအးတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကလြဲၿပီး တပ္မေတာ္သားအားလံံုး၊ျပည္သူတရပ္လုံးကို အမိန္႔ေပးညႊန္ၾကားေနတဲ့သူ။
တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ့ အရိုက္အရာကို ဆက္ခံရမယ့္သူ။
အိမ္ေရွ႕မင္းသားအျဖစ္ သတ္မွတ္ခံထားရသူ။
တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕ သစၥာေရကို ေသာက္ထားတဲ့ အတြင္းလူ။
အႏွီလူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေရႊမန္းကား ယခုေတာ့ ပုခံုးေပၚက အခက္ႀကီးေတြ၊ အပြင့္ႀကီးေတြ အျဖဳတ္ခံရၿပီး ဦးေရႊမန္းဘ၀သို႔ ေရြ႕ေလ်ာသက္ဆင္းသြားရၿပီ။ သူ႔ကို ဟိုတုန္းက တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕အပါးမွာ ေတြ႕ေနက်၊ျမင္ေနက်။ ယခုမေတြ႔ရ၊ မျမင္ရေတာ့ပါကလား။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေရႊမန္းရဲ႕ ေနရာမွာ ဒု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး မင္းေအာင္လိႈင္ကို အစားထိုးလိုက္ၿပီ။ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ေကာ္တင္လိုက္လို႔ စင္ေပၚေရာက္လာရေပမယ့္ ၾကည့္ရတာ သူ႔ခမ်ာ ကုတ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းနဲ႔ စိတ္မခ်မ္းသာစရာပါဗ်ာ။ ဗိုလ္မွဴးေအာင္လင္းထြဋ္ ေျပာတာကေတာ့ စစ္တကၠသိုလ္မွာတုန္းက ဗိုလ္မင္းေအာင္လိႈင္ကို ေၾကာင္ခ်ီးလို႔ေခၚၾကသတဲ့။ ေပ်ာ့ေပ်ာ့နဲ႔ နံတယ္ေပါ့ဗ်ာ။သူ႔စိတ္ သူ႔စရိုက္ကိုေတာ့ ငယ္ေပါင္းေတြက ပိုသိၾကမွာပါဗ်ာ။
မေန႔တေန႔ကေတာ့ ဗိုလ္ေရႊမန္းနဲ႔ ဗိုလ္မင္းေအာင္လိႈင္တို႔ကို ယွဥ္ၾကည့္မိတယ္။ ဗိုလ္မင္းေအာင္လိႈင္ခမ်ာ မ၀ံ႔မရဲနဲ႔ခင္ဗ်။ ဒါေၾကာင့္မိုလည္း တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးက သူနဲ႔ကပ္လ်က္ေဘးမွာထားၿပီး ပြဲထုတ္ ရဲေဆးတင္ေပးေနတာေပါ့။
ထူးတာတစ္ခုကေတာ့ ဗိုလ္မင္းေအာင္လိႈင္ခမ်ာ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕ အာဏာရွင္အသည္းႏွလံုးကို အသည္းနာေနတာလား၊ ႏွလံုးနာေနတာလား၊ ေၾကာက္ရြံေနတာလားလို႔ ေတြးမိတယ္ခင္ဗ်။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔၏ သခၤါရတရားကား ျမန္ဆန္လြန္းရံုမက အက်လည္း နာလွတယ္လို႔ က်ေနာ္ မြန္ေဇာ္ႏိုင္က မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္ခ်င္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား။
မြန္ေဇာ္ႏိုင္
0 comments :
Post a Comment