အရပ္သား အစိုးရဆိုတာ

(ေဖ့စ္ဘုတ္မွာ ခ်ိဳတူးေဇာ္ရဲ႕ ေရးသားခ်က္ကို ျပန္လည္မွ်ေဝပါတယ္။)

အရပ္သားအစိုးရတရပ္ ေပၚထြန္းလာၿပီ ဆိုတဲ့အသံုးအႏႈန္းကို သံုးၾကေတာ့ အရပ္သားအစိုးရဆိုတာ ဘယ္လိုအစိုးရမ်ိဳးပါလဲလို႔ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕မိပါတယ္။ အရပ္သူအရပ္သားေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းတဲ့အစိုးရလို႔ အၾကမ္းဖ်ဥ္းအားျဖင့္ေတာ့ ေျပာလို႕ရသလို၊ အရပ္သူအရပ္သားေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းတယ္ဆိုတာ အရပ္သူအရပ္သားေတြ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ အဲဒီအရပ္က အရပ္သူအရပ္သားေတြကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ အဲဒီ အရပ္သူအရပ္သားေတြကိုယ္တိုင္ ပါ၀င္ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့အစိုးရလို႔ ဆက္စပ္မိလာပါတယ္။ ဒီေတာ့ အရပ္သားအစိုးရဆိုတာ အရပ္အေခၚ လြယ္လြယ္ကူကူ ေခၚေနေပမယ့္ စာသံေပသံေပါက္ေအာင္ ေခၚမယ္ဆိုရင္ ျပည္သူ႕အစိုးရပါပဲ။ ျပည္သူ႕အစိုးရဆိုမွေတာ့ ဒီမိုကေရစီ စံတခုျဖစ္တဲ့ The government by the people, for the people, of the people ဆိုတာကို သတိရမိပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕တိုင္းျပည္ မွာ ႏွစ္ကာလၾကာရွည္စြာ ကြယ္ေပ်ာက္ေနတဲ့ ျပည္သူ႔အစိုးရတရပ္ဟာ အမွန္တကယ္ ေပၚထြန္းလာၿပီလားလို႔ ေတြးၾကည့္စရာ၊ ေမွ်ာ္လင့္စရာပါပဲ။

ဒီ့အရင္ စစ္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္မႈနဲ႕ အရပ္သားအစုိးရအုပ္ခ်ဳပ္မႈနဲ႕ ဘာကြာမလဲလို႔ ပိုင္းျခားစိတ္ျဖာၾကည့္မယ္ဆို စစ္တပ္နဲ႔ အရပ္ဘက္နဲ႔ ဘာကြာသလဲဆိုတာကို သံုးသပ္ၾကည့္ရင္ ျမင္သာထင္သာပါလိမ့္မယ္။ စစ္တပ္ဆိုတာ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းပါ။ ႏိုင္ငံတကာ စံထံုးစံထားေတြအရ စစ္တပ္တတပ္ရဲ႕ အဓိက ဖြဲ႕စည္းမႈဟာ အမိန္႕နာခံမႈပါ။ ဘယ္စစ္တပ္မဆို တေသြးတသံတမိန္႔ အမိန္႔နာခံမႈရွိမွ အုပ္ခ်ဳပ္လို႔ရပါတယ္။ စစ္တပ္ထဲ တန္းစီတဲ့အခါမွာ ၾကယ္သီးနဲ႕ေဘာင္းဘီခါးပတ္ေခါင္းနဲ႕၊ တညီထဲရွိရပါသတဲ့။ မရိုမေသ့စကား ငယ္ပါေတာင္ေဘာင္းဘီရဲ႕ ဘယ္မွာဆို ဘယ္မွာ၊ ညာမွာဆိုညာမွာ တညီတည္းရွိေနရပါသတဲ့။ ဗိုလ္မွဴးေဟာင္းတေယာက္ေျပာျပလို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နားေထာင္ရင္း ရယ္ခဲ့ရပါတယ္။ စည္းကမ္း ႀကီးတာေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရပ္ထဲရြာထဲမေတာ့ အဲဒီလို တေသြးတသံတမိန္႔ လုပ္လို႕မရပါဘူး။

အေရးႀကီးတာက ဘယ္ေလာက္ပဲစည္းကမ္းႀကီးႀကီး၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ အမိန္႕နာခံနာခံ ဒါေတြအားလံုးဟာ အဲဒီစစ္တပ္ ကိုယ္စားျပဳတဲ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ဆိုတာကိုေတာ့ အၿမဲလက္ကိုင္ထားဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါနဲ႔ တဆက္တည္း ျပည္သူ႔အစိုးရ ေျပာင္းၿပီဆို စစ္တပ္ကေကာ၊ တပ္မေတာ္ကေကာ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္ျပန္ေျပာင္းဖို႔ မလိုဘူးလားလို႔ ေမးစရာေတြးစရာ ရလာျပန္ပါတယ္။ ျပည္သူေတြထဲက ျပည္သူေတြအတြက္ ျပည္သူေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ တပ္မေတာ္ဆိုတာ မေကာင္းလို႕လားဗ်ာ။ ျပည္သူ႕တပ္မေတာ္ဆိုတာ အသံုးအႏႈန္းကိုလည္း ျပန္သံုးသင့္တယ္လို႔ ေတြးမိေၾကာင္းပါ။ ျပည္သူေတြနဲ႔ တကယ္တသားတည္းျဖစ္ခ်င္ရင္၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ေထာက္ခံမႈကို တကယ္လိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ အေခၚအေ၀ၚကအစ အေရးႀကီးတယ္ ထင္ပါရဲ႕ ။

အရပ္သား အရပ္ဖက္မွာေတာ့ စစ္တပ္နဲ႕လံုးလံုးလ်ားလ်ားဆန္႕က်င္ဘက္ျဖစ္ပါတယ္။ အရပ္သား လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတရပ္ရဲ႕ အဓိကဖြဲ႔စည္းမႈဟာ ဘာလဲဆိုရင္ေတာ့ စာနာမႈ sympathy ပါပဲ။ စာနာစိတ္ နဲ႔သာ အျပန္အလွန္ဆက္ဆံတဲ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွသာ ေအာင္ျမင္တဲ့ ယဥ္ေက်းတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းတည္ၿငိမ္တဲ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတရပ္ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ပိုက္ဆံရွိတဲ့သူက မရွိတဲ့သူကို၊ ရာထူးအာဏာရွိတဲ့သူက မရွိတဲ့သူကို၊ ပညာတတ္တဲ့သူက မတတ္တဲ့သူကို ႏိုင့္ထက္စီးနင္း ေခါင္းပံုျဖတ္ အျမတ္ထုတ္ခြင့္ရွိေနတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမ်ိဳး၊ စာနာမႈကင္းမဲ့တဲ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမ်ိဳးကို ေအာင္ျမင္တဲ့ တည္ၿငိမ္တဲ့ ယဥ္ေက်းတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းလုိ႔ သတ္မွတ္လို႔ မရပါဘူး။

ဒီေတာ့ အရပ္သားေတြ အရပ္ဖက္လူ႕အဖြဲ႕အစည္းေတြကို စစ္တပ္ပံုစံတေသြးတသံတမိန္႕နဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္လို႕ရမရ၊ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မေအာင္ျမင္ႏိုင္ ကို အထူးေျပာစရာေတာင္မလိုေတာ့ပါဘူး။

စစ္တပ္ပံုစံအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ စစ္အစိုးရကေန၊ အရပ္ဖက္ပံုစံ အုပ္ခ်ဳပ္မယ့္ အရပ္သားအစိုးရ အသြင္ကို ကူးေျပာင္းတဲ့အခါမွာ စစ္ဗိုလ္ေတြက အရပ္၀တ္လဲၿပီး အရပ္သားအျဖစ္ခံယူအုပ္ခ်ဳပ္ရံုနဲ႕ေတာ့ ေအာင္ျမင္တဲ့ အရပ္သားအုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ အရပ္သားအစိုးရျဖစ္လာမွာမဟုတ္ပါဘူး။ အရပ္သားလိုေတြး၊ အရပ္သားလိုေန၊ အရပ္သားလို စာနာစိတ္နဲ႕ အရပ္သားေတြအက်ိဳးစီးပြားကိုေရွ႕ရႈမွသာ အရပ္သားအစိုးရေကာင္း (၀ါ) ျပည္သူ႕အစိုးရေကာင္းျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္ ။

ခ်ိဳတူးေဇာ္