မဲေဆာက္အတြက္ အဖဲြ႔တဖဲြ႔

ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာလူမ်ိဳး အလုပ္သမားတို႕ဘ၀

ေက်ာ္ဇင္မင္း
မဲေဆာက္ညေစ်း

(ဓာတ္ပုံ-ဧရာ၀တီ)

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံမွာ ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ႏိုင္ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းကလည္း အရမ္းကိုနည္းလာေတာ့ ျပည္ပ ႏိုင္ငံေတြကိုထြက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ၾကရပါတယ္။

ဒီလိုေျပာေတာ့ ျပည္ပႏိုင္ငံ ဆိုလို႕အထင္မႀကီးလိုက္ပါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တင္ျပမယ္ ႏိုင္ငံက ထိုင္းပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ေစ်းႀကီးေပးရတဲ့ ဂ်ပန္ လို႕ ဘယ္သြားႏိုင္ၾကမလည္း ဒီေတာ့ နယ္စပ္ကို ျဖတ္ၿပီး ထိုင္းကို၀င္ရတယ္ေလ တာခ်ီလိပ္၊ မဲေဆာက္၊ ဘုရားသံုးဆူ ဆိုတဲ့ေနရာေတြကေန ၀င္ၾက အလုပ္ လုပ္ၾကတာေပါ့။ ဒီလို႕တရားမ၀င္လာေတာ့ ထိုင္းရဲက လူ၀င္မွဳ႕ ဥပေဒအရ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ဖမ္းပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေရႊေတြက မေခပါဘူး၊ အခက္အခဲကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး ဘန္ေကာက္မွာဆိုရင္ ေရႊေတြ သိန္းခ်ီေနပါၿပီ။

ဒီလိုနဲ႕ နယ္စပ္ျဖစ္တဲ့ မဲေဆာက္ ဆိုရင္လည္း တစ္ၿမိဳ႕လံုးလူဦေရရဲ႕ ၃ခ်ိဳး၂ ခ်ိဳးက ေရႊျမန္မာေတြဘဲ လို႔ ဆိုရရင္ မွန္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါဆိုေတာ္ေတာ္ ေကာင္းလား လို႕ ေမးရင္ေတာ့ အားလံုးဟာ အလုပ္သမားပါဘဲ၊ ထိုင္းသေဌးကို သေဌး သေဌး ဆိုၿပီး ေၾကာက္ေန ၾကရတဲ့ သူေတြပါဘဲ။

ဒီအထဲက အနဲစုကေတာ့ ကိုယ့္လူမ်ိဳးေကာင္းစားေရးအတြက္ ဘ၀စြန္႕အႏွစ္နာခံၿပီး လုပ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံျခားအ ေထာက္အပံ့ခံ လူႀကီးေတြကေတာ့ လူနဲစုအေနနဲ႕ နဲနဲရိွပါတယ္ ဒါေပမယ့္ သူတို႕က အဆင့္အတန္း ျမင့္လြန္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕လို႕ ညေစ်းမွာ ကုန္တင္ကုန္ခ် လုပ္တဲ့သူ တစ္ေယာက္ကိုေတာ့ သိမယ္မထင္ပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ အလုပ္လုပ္ေနရင္းက ထိုင္းမွာေနလို႕ ရေအာင္ဆိုၿပီးေတာ့ ၁ ႏွစ္ေနထိုင္အလုပ္လုပ္ခြင့္အတြက္ ေဆးစစ္ခ ဘတ္ (၁၉၀၀) နဲ႕ အလုပ္သမားလုပ္ခြင့္ ဘတ္ (၁၀၀၀) အကုန္အက် ခံၿပီး လုပ္လိုက္ရပါတယ္။ တစ္ရက္မွ (၁၃၀)ဘတ္ ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေငြကို( ၂၀)ဘတ္ အထိုးနဲ႕ ေခ်းၿပီး လုပ္ရတာပါ။ ဒီေတာ့ ဒီအေႀကြးက လေပါင္းမ်ားစြာ မေၾကႏိုင္ပါဘူး။ ၁၃၀ နဲ႕ စားေရးေသာက္ေရးက ခက္ပါတယ္။

ဒီၾကားထဲမွာ ကိုယ္ပိုင္အိမ္မရိွတဲ့ ဘ၀မို႕ လကုန္ရင္ အိမ္လစာကလည္း ရွာရပါေသးတယ္။ ဒီလိုနဲ႕အေႀကြးသံသရာက လြတ္တယ္ဆိုတာ ရိွကိုမရိွဘူး၊ အခု ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေအာက္ေျခက လူေတြမွာ ျပသာနာ တက္လာပါတယ္ ဘာလဲ ဆိုေတာ့ ပါတ္စပို႕ ဆိုတာပါဘဲ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ အခုကိုင္ထားတဲ့ လက္မွတ္ေတြကို သက္တမ္း မတိုးေပးေတာ့ဘူးလို႕ ေၾကညာလိုက္ပါၿပီ။ သက္တမ္းတိုးခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ပါတ္စပို႕လုပ္ရပါမယ္တဲ့၊ ပါတ္စပို႕မရိွရင္ ဆက္ၿပီးေနထိုင္ဖို႕ ရိုင္းရိုင္းေျပာရရင္ (ဆက္ကၽြန္ခံဖို႕ --ကၽြန္ေတာ္ရိုင္းျပတယ္ဆိုရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္--) မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

ပါတ္စပို႕လုပ္ဖို႕က ဘတ္ (၅၀၀၀) ကုန္က်မယ္လို႕ဆိုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ဘတ္သက္တန္းဆက္လာတာ ၃ ႏွစ္ရိွၿပီမို႕ ဒီေစ်းနဲ႕ရတာ လို႕ေျပာပါတယ္၊ ေက်းဇူတင္ပါတယ္ ေအးဂ်င့္ရယ္။ ပါတ္စပို႕က ၂ ႏွစ္ရတယ္ ၆ ႏွစ္ရတယ္ ေျပာၾကတာေပါ့ မသိပါဘူး။

ေသခ်ာေလ့လာၾကည္႕လိုက္ေတာ့ စာအုပ္ရဲ႕သက္တန္းပါ စာအုပ္သက္တန္းနဲ႕ ေနထိုင္ခြင့္သက္တန္းကလည္း ေသေသခ်ာခ်ာကြဲေအာင္ ေျပာၾကဖို႕လိုေသးတယ္ဗ်ာ့။ ကၽြန္ေတာ္က စာအုပ္ရၿပီေပါ့ဗ်ာ ထားပါေတာ့ ရရင္ေနလို႕ရၿပီလား ဆိုေတာ့ မရေသးဘူးတဲ့ လူေဟာင္းေတြဘတ္သက္တန္းတိုးတဲ့ ၂ လပိုင္း ၂၈ ရက္အတြင္းကို ဘတ္သက္တန္းတိုးရမယ္တဲ့ ဒုကၡပါဘဲ။ ေဆးစစ္ရမယ္ စုစုေပါင္း ၂၉၀၀ ကုန္အံုးမယ္ေပါ့၊ ဒါကတရား၀င္ေစ်းေနာ္ သူေဌးခဆိုတာပါ ထဲ့ရင္ ဒီေလာက္နဲ႕ မရဘူး။ ဒါဆိုစုစုေပါင္း ေအာက္ထစ္ (၈၀၀၀) ဘတ္ ကုန္ၿပီေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တစ္ရက္ (၁၃၀)ရတဲ့ သူေတြ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။

ဒီေတာ့ သူေဌးက ေငြစိုက္ေပးတယ္ ၿပီးေတာ့ လစာထဲက ေျဖေျဖ ျဖတ္မယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အလုပ္သမားေတြ ၀မ္းသာၾကရတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူဆီမွာေတာ့ ၂ ႏွစ္ေလာက္ အလုပ္အေႀကြးျပဳရမယ္ ဆိုတာကို ေခါင္းထဲ မထ့ဲခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ သ႔ူစိတ္မၾကည္လို႕ ဆဲဆဲဆိုဆို ရိုက္ရင္လည္း ခံလိုက္ရံုဘဲေလ။ ေငြေတာင္စိုက္ေပးတာဆိုေတာ့ မဟာေက်းဇူးရွင္ႀကီးေပကိုး။

ဒါက ေငြစိုက္တဲ့ သူေဌးရိွလို႔ ဒီလူေတြက ပါတ္စပို႕ကို ေအးဂ်င့္ေတြကတဆင့္ တင္ၿပီးၾကေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕လို႕ စိုက္ေပးမယ့္သူမရိွတဲ့ အုပ္စုက မလြယ္လွဘူးေလ။ ေနတိုး၊ လတိုး၊ ထပ္ဆင့္တို႕၊ ေနျပန္တိုး၊ အရင္း မေပးႏိုင္သ၍ သြင္းရမယ့္ အတိုး၊ စသည့္ အတိုးေတြေတာင္ ေခ်းလို႕မရဘူး၊ ကိုယ္ထက္ဦးသူေတြက ရိွေနၿပီေလ။

ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္သတိရမိတာက ကၽြန္ေတာ္တို႕လူမ်ိဳး အလုပ္သမားေတြဘက္က မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ေပးမယ္ ဆိုိုတဲ့ သူေတြကိုပါ။ ဒါနဲ႕ အလုပ္သမားအေရး လုပ္တဲ့ သူေတြကိုသြားၾကည္႕ေတာ့ အစည္းအေ၀းက မ်ားေနလို႕ မေတြ႕ရပါဘူး။

ေနာက္တစ္ေနရာကို သြားေတာ့လည္း လူႀကီးက အေနာက္ႏိုင္ငံႀကီးတစ္ခုကို သြားတယ္ဆိုလားပါဘဲ မေရရာ ခ့ဲပါဘူး။ ဒါနဲ႕ လူႀကီးနဲ႕ မေတြ႔ရရင္ လူငယ္နဲ႕ ေတြရပါေစေတာ့ ဆိုၿပီး ေတြ႔တဲ့ သူကို ဒီလိုေတြျဖစ္ေနပါတယ္ ေျပာျပေတာ့လည္း “ ဒါကေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံ- ျမန္မာႏိုင္ငံ တို႕ရဲ႕ ဥပေဒပါ” လို႔ ျပန္ေျပာပါတယ္။

ဥပေဒ ဆိုတာ လူက သတ္မွတ္ျပဌာန္းရတာပါ။ ဒီမိုကေရစီနဲ႕ လူ႕အခြင့္အေရးဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ဥပေဒ တစ္ခုဆိုတာ လြတ္ေတာ္က ျပဌာန္းတာပါ ျပဌာန္းဖို႕ဆိုတာကလည္း အမ်ား ႏွစ္သက္ရမယ္။ ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြ နစ္နာမွဳ႕ အနည္းဆံုးျဖစ္ရပါ့မယ္။ တကယ္လို႕ ဒီဥပေဒကို ျပည္သူက ေသာ္လည္းေကာင္း သို႕တည္းမဟုတ္ အလုပ္သမား လယ္သမားေတြကေသာ္လည္းေကာင္း ေက်ာင္းသားက ေသာ္လည္းေကာင္း တစ္ဦးဦးက အရမ္းႏွစ္နာတယ္ ဆိုရင္ ကန္႕ကြက္ရမယ္ အေရးဆိုရမယ္ ဒီလိုလုပ္လာရင္ ဒီဥပေဒ ဆိုတာကို ျပန္ၿပီး စဥ္းစားရမွာပါ။ ဒါကို ဒီမိုကေရစီနည္းက်တယ္ လို႕ ေျပာရင္ ရမလား မရဘူးလား။ ဒီလိုဘဲ ထင္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာလည္း ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းအမွန္ေပၚကို သြားေနသလို ထိုင္းႏိုင္ငံကလည္း ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံတစ္ခုလို႕ ကၽြန္ေတာ္ ဒီရက္ပိုင္း ဂ်ာနယ္ေလးဘာေလးဖတ္ရလို႕ သိထားပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရမ္း ဒုကၡေရာက္ေနတာကေတာ့ အမွန္ပါဘဲ။ ဒီအတြက္ စာနာႏိုင္ၾကၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕ အခက္အခဲေတြကို ေျဖရွင္းေပးမယ့္ ဦးေဆာင္ေပးမယ္ အမွန္တစ္ကယ္ အလုပ္ လုပ္ေပးႏိုင္တဲ့ ျမန္မာ အမ်ိဳးသားေကာင္း အဖြဲ႔တစ္ခုေလာက္ မဲေဆာက္မွာ ရိွရင္ အရမ္း ေကာင္းမွာဘဲလို႕ ေတြးရင္းနဲ႕ ေနာက္ေန႕မိုးလင္းရင္ ေရာက္လာမယ့္ ေနျပန္တိုးသမားကို ေပးဖို႕ ညဘက္ ကုန္ထမ္း အလုပ္ဆင္းဖို႕ ေစ်းကိုထြက္ လာခဲ့ရပါတယ္။