ကိုယ္ေဖ်ာက္၀ိဇၨာ (Burma Media Wash ေ၀ဖန္သည္ အေ၀ဖန္ခံသည္)
ႏိုင္ငံေရးဒီလိႈင္းက အရွိန္ျပင္းသည္ထက္ ပိုျပင္းလာသည္။ ဒီလႈိင္းစီးသူ အခ်င္းခ်င္း လက္တဲြ ခိုင္ျမဲဖို႔၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ထား၏ အခန္းက႑က ပို၍ အေရးႀကီးလာျပီ။ ဤအခ်က္ကို ကၽြႏ္ုပ္ကိုယ္ေဖ်ာက္၀ိဇၨာႏွင့္ အာစရိ, ဦးအလံမလွဲတို႔ ေဆြးေႏြးျဖစ္ႀကသည္။
ထိုသို႔ေဆြးေႏြးစဥ္က၊ အာစရိ, ဦးအလံမလွဲက သူသိထားေသာ ဂဠံဳဆရာစံ လယ္သမား သူပုန္ တပ္စိပ္တစိပ္၏ ထူးျခားျဖစ္ရပ္ဆန္းကို သင္ခန္းစာယူႏိုင္ႀကဖို႔ရာ.၊ ေနာက္ေႀကာင္း ျပန္ေလသည္။
“ဒီမယ္..ကိုယ္ေဖ်ာက္၀ိဇၨာ။ ဆရာစံသူပုန္ရဲ႕ဘူမိနက္သန္က သာယာ၀တီကဲြ႕။ ဒါေႀကာင့္, သာယာ၀တီသား ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ေတြက ျမိဳ႕အ၀င္မွာ ဧရာမကဗ်ည္းႀကီး စိုက္ထူထားေလရဲ႕..။ ’ဆရာစံနယ္ေျမ´တဲ့..”
စကားေျပာဆိုေနရင္း အာစရိ, ဦးအလံမလွဲ၏ စတိုင္က၊ ဖိုးျပံဳးခ်ိဳပံုဟန္အတိုင္း ျပံဳးစိျပံဳးစိျဖစ္လာ၏။
“ဟဲ..ဟဲ..နည္းနည္းေတာ့ ႀကြားရဦးမယ္..။ အာစရိ က ဆရာစံ နဲ႔ တေျမတည္းေန, တေရတည္းေသာက္။ အာစရိ..ရဲ႕, အဘိုးဦးစိန္ခိုက၊ ဆရာစံ..ရဲ႕, လက္ရင္းတပည့္ႀကီး..။ သူ႔ရြာမွာေတာ့ကာလသားေခါင္း..”
ထိုသို႔ေျပာရသည္ကို၊ အာစရိ, ဦးအလံမလွဲက အာေတြ႕ေနပံုရသည္။ ဇာတိမာန္ဆိုသည္က ေစ့ေဆာ္၍လား..။ မာန္ပါပါျဖင့္ အားပါးတရ ဆက္ေျပာသည္။
“ဆရာစံရဲ႕ အစီအရင္ေႀကာင့္၊ အဘိုးဦးစိန္ခိုစြမ္းလိုက္ပံုးမ်ား, အံ့ဘနန္းပါပဲ..”
ထို႔ေနာက္ ဦးအလံမလွဲက ထိုင္လ်က္စကားေျပာရသည္ကို အားမရ၍ ျဖစ္မည္။ ဇတ္ခနဲ မတ္တတ္ရပ္လိုက္ျပီးမွ၊ စကားကို အားမာန္အျပည့္ျဖင့္ ဆက္ေျပာသည္။
“ဟိတ္..အဘိုးဦးစိန္ခို စြမ္းလိုက္ပံုက၊ ေဟာဒီလို..။ ခါးေတာင္းကိုေျမာင္ေအာင္ က်ိဳက္လိုက္တယ္။ ေပါင္ႏွစ္ဘက္မွာ ထိုးကြင္းေတြက ထင္းေနတာပဲ။ ေအာက္ခံ အနက္ေရာင္စိုစိုေပၚမွာ၊ အစိမ္းေရာင္က ရႊမ္းလက္လို..။ သူ႔ေခတ္နဲ႔သူ, ႀကည့္ေကာင္းသား..”
ဦးအလံမလွဲက ေျပာေျပာဆိုဆို သူ႔ဘာသာသူ ခါးေတာင္းက်ိဳက္လိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ ဒူးႏွစ္ဘက္ကို အနည္းငယ္မွ်ေကြးခ်လိုက္သည္။ ေပါင္ႏွစ္ဘက္ကို လက္၀ါးႏွစ္ဘက္ျဖင့္ျပိဳင္တူ သံုးခ်က္ရိုက္လိုက္သည္္။
“ဖ်န္း..ဖ်န္း..ဖ်န္း..။ ေနာက္ဆံုး`ဖ်န္း´သံရပ္သြားတာနဲ႔၊ ေဟာဒီလို ထခုန္လိုက္တယ္။ ”
ဦးအလံမလွဲက မိုးေပၚခုန္တက္သည့္`ဟန္´ျဖင့္ သရုပ္ျပလိုက္၏။ ျပီးေတာ့, မတ္တတ္ရပ္ေနရင္းက၊ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ စကားကို ဆက္ေျပာသည္။
“ဟိုက္..အဘိုးဦးစိန္ခို..လႊားခနဲ ေျမာက္တက္သြားလိုက္တာ..၊ ၀ါးတရိုက္အျမင့္ေလာက္ထိ ေရာက္သြားတယ္။ ေနာက္မွ တျဖည္းျဖည္းျပန္က်လာတာ။ ေႀကာင္ကေလးတစ္ေကာင္..ေျမႀကီးေပၚ ျငိမ့္ျငိမ့္ေလး ျပန္က်လာသလိုပဲ။ `ဖုတ္´တဲ့..”
“ဗ်ာ..”
“ဒီမွာ..ကိုယ္ေဖ်ာက္၀ိဇၨာ..။ ေနာက္တစ္မ်ိဳး ေျပာျပဦးမယ္။ ႀကားရသူေတြကေတာ့၊ မယံုတ၀က္ ယံုတ၀က္ ယံုရ ခက္ခက္ ျဖစ္ႀကပါလိမ့္မယ္..”
ဦးအလံမလွဲက ႀကိဳတင္စကားအခံထားျပီးမွ ေျပာေလသည္။
“နံမည္ကသူတို႔အေခၚ, ထြန္းတင္ႀကီး, တဲ့..။ ဆရာစံရဲ႕ ဂဠံဳတပ္ဖဲြ႕၀င္ သူပုန္တပည့္ပဲ။ အဘိုးဦးစိန္ခိုေအာက္ အသက္ေလးငါးႏွစ္ငယ္တယ္။ ”
ဦးအလံမလွဲက ထြန္းတင္ႀကီးဆိုသူကို မိတ္ဆက္အျပီးမွာ၊ ထူးေပ့ဆန္းေပ့ဇာတ္လမ္းကို ေျပာျပ၏။
“တိုက္ပဲြတပဲြမွာပုလိပ္က ႏွစ္လံုးျပဴးေသနတ္ထဲ စရိတ္က်ည္ဆံ ထဲ့ျပီးပစ္လိုက္တယ္….။ က်ည္ဆံခြံထဲမွာ ယမ္းမႈန္႔နဲ႔`ခဲ´အလံုးေတြ ထည့္ထားတာ။ က်ည္ဆံခြံထဲက`ခဲ´အလံုးတစ္လံုးကထြန္းတင္ႀကီးရဲ႕ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္ကို လာမွန္တယ္…။ ထြန္းတင္ႀကီးလဲက်သြားေရာ..”
“ အိုး…”
ကၽြႏ္ုပ္ကိုယ္ေဖ်ာက္၀ိဇ္ဇာ..၊ စိတ္ထဲ`ထင့္´သြားပါ၏။ ထြန္းတင္ႀကီးခမ်ာ၊ ဘာေတြ ဘယ္လို ျဖစ္ေတာ့မည္နည္း..။
“အား..ထြန္တင္ႀကီးက, ခ်က္ခ်င္း အရုပ္ႀကိဳးျပတ္ပံုလ်က္သား ေခြခနဲ လဲက်သြားတယ္။ ဂဠံဳတပ္ဖဲြ႕၀င္ သံုးေယာက္က၊ ထြန္းတင္ႀကီးကို တလွည့္စီ ထမ္းလို႔.။ ထမ္းေျပး, ေျပးျပီး ကေသာကေမ်ာ ျပန္ဆုတ္ခဲ့ရတယ္။ က်ည္မွန္တဲ့ေနရာမွာ ေသြးထြက္တာ မရွိ္။ ေပါက္တာျပဲတာမရွိ။ ဖူးတာေရာင္တာမရွိ။ အညိဳအမဲစဲြတာ မရွိ။ ဒါေပမယ့္..”
ဦးအလံမလွဲ၏မ်က္ႏွာကေျပာရင္းဆိုရင္း ရႈံ႕ကာမဲ့ကာ မျပံဳးမခ်ိဳျဖစ္လာျပီးဂရုဏာသံျဖင့္ ဆက္ေျပာ၏။
“ထြန္းတင္ႀကီးခမ်ာ..ခဲသီးထိမွန္ထားတဲ့ ဘယ္ဘက္ရင္အံုက၊ တအားနာ, တအား ေအာင့္လို႔ တဲ့။ ညာဘက္လက္၀ါးနဲ႔ဖိျပီး ေအာ္ဟစ္ ညည္းျငဴေနရတာကေတာ့ တရစပ္ပဲ။ ဒီသတင္းပ်ံ႕သြားရင္၊ ပုလိပ္က လာဖမ္းမယ္။ ဒါေႀကာင့္ ထြန္းတင္ႀကီးကို လူသူေ၀းတဲ့ စပါးက်ီႀကီးတစ္ခုထဲမွာ၊ လူမသိသူမသိ သြားထားရတယ္..”
ဦးအလံမလွဲက ဆက္ေျပာသည္မွာ၊ လူနာ ထြန္းတင္ႀကီးႏွင့္အတူ ဂဠံဳတပ္ဖြဲ႕၀င္ ရဲသံုးေဘာ္က၊ အေဖၚအျဖစ္ အတူရွိေနႀကသည္….။ ရဲသံုးေဘာ္ဟူသည္ ထြန္းတင္ႀကီးကို သယ္လာခဲ့ေသာ ရဲေဘာ္ရဲဘက္(၃)ေယာက္ကို ဆိုလိုသည္။
ထြန္းတင္ႀကီးက အစာမစား။ ေရအနည္းငယ္မွ်ကိုသာ ေသာက္သည္.။ တရစပ္ ေအာ္ညည္းေနသည္။ ေအာ္ညည္းသံက ပို၍ပို၍က်ယ္ေလာင္လာသျဖင့္..၊ ရဲသံုးေဘာ္တို႔ အခ်င္းခ်င္း..သူ႔ႀကည့္, ငါ့ႀကည့္ ျဖစ္ကုန္ႀကျပီ။ ေခါင္းခ်င္းရိုက္ကုန္ျပီ..။
မႀကာမတင္မွာပဲ၊ ရဲသံုးေဘာ္က အခ်င္းခ်င္းလက္တို႔ကာ၊ အျပင္ဘက္ထြက္လိုက္သည္။ ထြန္းတင္ႀကီး မႀကားႏိုင္ေလာက္ေသာ မလွမ္းမကမ္းေနရာတြင္’စကား၀ိုင္း’ထိုင္ႀကျပီ..။
အသက္ႀကီးဆံုးသူက စတင္ေဆြးေႏြး၏။
“ဒီပံုနဲ႔ဆို ဒို႔တေတြအျပံဳလိုက္ အဖမ္းခံရလိမ့္မယ္.။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအတြက္မို႔၊ အဖမ္းခံရမွာ မေႀကာက္ဘူး။ အသတ္ခံရမွာ ဂရုမစိုက္ဘူး။ ဒါေႀကာင့္ သူပုန္ထခဲ့တာပဲ..”
ထိုသူ၏မ်က္ႏွာေႀကာက၊ ဘာဆိုဘာကိုမွ်မမႈသည့္မ်က္ႏွာေႀကာ..။ သို႔ေသာ္သူ႔တြင္စိုးရိမ္ခ်က္ကရွိေနသည္။ ဒါကိုသူကဖြင့္ဟျပီ။
“ကိုႀကီးထြန္းတင္ကို ငဲ့ညွာျပီး မခြဲႏိုင္မခြာရက္လုပ္ေနရင္..၊ တပ္အင္အားမွာ ဒို႔သံုးေယာက္ေလ်ာ့ေနမယ္။ တိုက္အားက ဆက္က်မယ္။ တိုက္တိုင္း ရံႈးမယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ တပ္ျပိဳမယ္။ ေဖါင္ပ်က္ကိန္းဆိုက္မယ္။ ကိုင္း..ဒီေတာ့, မဆိုင္းမတြ ဘာလုပ္ႀကမလဲ..”
တစ္ေယာက္ကမ၀ံ့မရဲေလသံျဖင့္ဆို၏။
“ဒီလိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလား....
ထိုလူသည္စကားကို`စ´ရံုမွ်သာ`စ´ႏိိုင္သည္။ ရုတ္ခ်ည္းပင္`တန္႔´သြားသည္..။ `ေတြ´သြားသည္…။ ခဏတြင္းပင္ စိတ္ပ်က္ပ်က္ေလသံျဖင့္သူ႔စကားကို သူ႔ဘာသာသူ ျပန္လည္ ရုတ္သိမ္းလိုက္သည္။
“ဟာ..ကြာ။ ..မလုပ္ရက္ပါဘူး။ ”
စကားကအဂၤါမစံုသျဖင့္အျပင္လူမ်ားနားလည္ႏိုင္မည္မဟုတ္..။ သို႔ေသာ္ ထိုသံုးဦးစလံုးကမူ..၊ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း ေသြးျဖင့္ ေျပာသည့္စကားျဖစ္၍၊ ေသြးျဖင့္ နားလည္ႀကသည္..။
ဤနားလည္မႈက ရဲသံုးေဘာ္အား သူတို႔ ထမ္းေဆာင္ရမည့္ တာ၀န္ကို လွစ္ဟျပလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ သံေယာဇဥ္ေႏွာင္ႀကိဳးက ခ်ီတုပ္ထားသျဖင့္ ရဲသံုးေဘာ္တို႔ ေတြေ၀ခဲ့သည္။ မျပတ္မသားျဖစ္ခဲ့သည္။ တာ၀န္ပ်က္ကြက္ခဲ့သည္။
သို႔ျဖင့္ရဲသံုးေဘာ္မွာ၊ သူတို႔အေခၚ ကိုႀကီးထြန္းတင္ အပါးသို႔ ျပန္ေရာက္သြားႀကျပန္သည္။ ထိုစဥ္ ထြန္းတင္ႀကီးက ေအာ္ညည္းရင္းကေန ႀကိဳးစားျပီး အားယူကာ စကားဆိုေလသည္။
သူ႔စကားလံုးေတြက ပံုမွန္အတိုင္း မေျပျပစ္၊ မျပီသ။ ထစ္ေငါ့လြန္းသည္။ အသံ အနိမ့္အျမင့္, အတိုအရွည္, အျဖတ္အေတာက္, တို႔ကမမွန္..။ ဂီတဆရာတို႔ကမူ၊ နရီစည္း၀ါး ကေမာက္ကမျဖစ္သည္ဟု ဆိုေလမလား..။ အိုးနင္းခြက္နင္းႏိုင္လြန္းလွသည္။
ထို႔ေႀကာင့္ထြန္းတင္ႀကီး၏ စကားကို အမ်ား နားလည္လြယ္ေအာင္၊ ေအာက္ပါအတိုင္း စာစီ ေရးသီလိုက္ရေပသည္။
“ရဲေဘာ္တို႔…
ထြန္းတင္ႀကီး၏ႏႈတ္မွဦးစြာ ထြက္လာေသာ စကားျဖစ္သည္။ ထိုစကားလံုး၏ နက္ရိႈင္းမႈကို၊ ရဲသံုးေဘာ္က သိသည္။ ထို႔ေႀကာင့္ သံုးေယာက္စလံုးကခ်က္ခ်င္း မတ္တတ္ရပ္ျပီးနာခံႀကေတာ့သည္။ ထြန္းတင္ႀကီး၏ စကားလံုးမ်ားက ထြက္လာႀကျပီ။
“ငါသည္.. ရဲေဘာ္တို႔၏ တပ္စိတ္မွဴးျဖစ္သည္။ တပ္စိတ္မွဴး အျဖစ္ျဖင့္၊ ေျပာစရာ ရွိတာကို ေျပာခဲ့မည္။ ေျမ၀ယ္မက်, နားေထာင္ႀက။ အမိန္႔ေပးစရာရွိတာကို အမိန္႔ေပးခဲ့မည္။ တိက်ျပတ္သားစြာ ေဆာင္ရြက္ႀက။
“ရဲေဘာ္တို႔..
ေသခ်ာနားေထာင္..။ ရဲေဘာ္တို႔သည္ ငါ့အတြက္ တိုက္ပဲြ၀င္လာႀကသူမ်ား မဟုတ္။ တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ိဳး သက္သက္ အတြက္ တိုက္ပဲြ၀င္ေနသူမ်ားသာျဖစ္သည္။ ဒီအခ်က္ကိုသတိျပဳ။
“ငါသည္လည္း ငါ့အတြက္ တိုက္ပဲြ၀င္လာသူမဟုတ္။ တိုင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ိဳးသက္သက္အတြက္၊ တိုက္ပဲြ ၀င္ေနသူသာျဖစ္သည္။ ဒီအခ်က္ကိုလည္း သတိျပဳ။
“ငါသည္ ယခုဘ၀တြင္ ဆက္လက္ တိုက္ပဲြ၀င္ႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ့ျပီ….။ တိုက္ပဲြ၀င္ခြင့္ ဆံုးရံႈးရေခ်ျပီ..။ ေနာင္တမလြန္ဘ၀တြင္ ဆက္လက္ တိုက္ပဲြ၀င္မည္ဟု ငါကတိျပဳသည္။
ထြန္းတင္ႀကီး၏ကတိျပဳခ်က္ကိုႀကားရသည္ႏွင့္..၊ ကၽြႏ္ုပ္ကိုယ္ေဖ်ာက္ ၀ိဇၨာ ၾကက္သီးဖ်န္းသြားသည္။ ဆံပင္ေတြ, ေမႊးညွင္းေတြ ေထာင္တက္ကုန္သည္.။ ထြန္းတင္ႀကီးေျပာဆိုေနသည့္ စကားသံေတြကိုမူ ဆက္လက္ႀကားေနရသည္။
“ရဲေဘာ္တို႔..ငါ၏ လက္ရွိလူနာဘ၀က၊ ရဲေဘာ္တို႔ကို စစ္မခ်ီႏိုင္ေအာင္ ရစ္ပတ္ေႏွာင္ဖဲြ႔ထားေလျပီ။
“ရဲေဘာ္တို႔..ငါ့ေႀကာင့္ စစ္သည္အင္အားသံုးေယာက္၊ စစ္ေျမျပင္တြင္ ေလ်ာ့နည္းေနသည္။ ငါ၏ လက္ရွိဘ၀သည္ ေတာ္လွန္ေရးကို အေႏွာက္အယွက္ ျပဳေနျပီ။
“ရဲေဘာ္တို႔..တိုင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ိဳးအက်ိဳးကို ဦးထိပ္ထားေလာ့..။ ငါ့အား ယခုပင္လွ်င္ စေတးေလာ့..။ ဒါသည္..ငါ၏အမိန္႔..။
ကၽြႏ္ုပ္ကိုယ္ေဖ်ာက္၀ိဇၨာ တုန္လႈပ္သြားမိ၏။
“ရဲေဘာ္တို႔.. ငါ့အားစေတးျပီးသည္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းပင္လွ်င္ စစ္ခ်ီေလာ့..။ ဒါသည္..ငါ၏အမိန္႔။
“ရဲေဘာ္တို႔..ငါ့အမိန္႔အတိုင္း ခ်က္ခ်င္း ေဆာင္ရြက္ႀက။ ဒါပဲ။ ”
စူးစူးစိုက္စိုက္ နားေထာင္ေနေသာ ရဲသံုးေဘာ္တို႔ ရုတ္ခ်ည္း မ်က္ႏွာပ်က္ကုန္ႀကသည္။ အခ်င္းခ်င္း သူ႔မ်က္ႏွာကိုယ္ႀကည့္...။ ကိုယ့္မ်က္ႏွာသူႀကည့္...။ အျပန္အလွန္ႀကည့္ကုန္ႀကရျပန္ျပီ။
ထြန္တင္ႀကီး အမိန္႔ေပးလိုက္ေသာ တာ၀န္ကို.၊ ရဲသံုးေဘာ္က အေစာေလးက ‘စကား၀ိုင္း’ ထိုင္ျပီး၊ ေသြးခ်င္းေျပာသျဖင့္ နားလည္ သိရွိခဲ့ႀကျပီးျဖစ္သည္.။ သို႔ေသာ္ရဲေဘာ္ရဲဘက္ သံေယာဇဥ္ ေႏွာင္ႀကိဳးက အထပ္ထပ္ ရစ္ပတ္ေႏွာင္ဖဲြ႕ထားသျဖင့္၊ ထိုတာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔၊ ဟိုငဲ့, ဒီငဲ့, ငဲ့ခဲ့သည္..။ ေတြေ၀ခဲ့သည္။
တိုက္ေဘာ္တိုက္ဘက္, ေသေဘာ္ေသဘက္, ရဲေဘာ္ရဲဘက္..။ ရန္သူသတ္လို႔မေသသူကို၊ ကိုယ္, ကိုယ္တိုင္က ျပန္သတ္ဖို႔ရာ ခက္ခဲ တြန္႔ဆုတ္လြန္းလွသည္။
ယခုေတာ့ ကာယကံရွင္လည္းျဖစ္သူ၊ ရဲသံုးေဘာ္၏ အႀကီးအကဲလည္းျဖစ္သူ ကိုယ္တိုင္က၊ အမိန္႔ျဖင့္တာ၀န္ေပးလိုက္ျပီ။
ရဲသံုးေဘာ္တို႔က စဥ္းစားသည္။ အမိန္႔ဆိုတိုင္း နာခံရမည္ေလာ။ တာ၀န္ဆိုတိုင္း ထမ္းေဆာင္ရမည္ေလာ။
အမိန္႔ဟုဆိုရာတြင္ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕ျဗိတိသွ်အစိုးရ ဖိႏိွပ္သူက ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားကို ဖိႏွိပ္ရန္ေပးအပ္လိုက္သည့္ အမိန္႔ေလာ..။ ထိုအမိန္႔သည္ မတရားေသာအမိန္႔..။
ဖိႏွိပ္ခံရသူ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားကို ကိုယ္စားျပဳေခါင္းေဆာင္သူ ဆရာစံက ျဗိတိသွ်အစိုးရ ဖိႏွိပ္သူကို ခုခံတြန္းလွန္တိုက္ထုတ္ရန္ ေပးအပ္လိုက္သည့္ အမိန္႔ေလာ..။ ထိုအမိန္႔သည္ တရားေသာအမိန္႔..။
ယခု ဂဠံဳတပ္စိတ္မွဴး ကိုႀကီးထြန္းတင္က၊ သူ၏ ရဲသံုးေဘာ္အားေပးလိုက္ေသာအမိန္႔သည္၊ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားအား ဖိႏွိပ္ေသာ ျဗိတိသွ်အစိုးရဖိႏွိပ္သူကို ခုခံတြန္းလွန္တိုက္ထုတ္ရန္ ေပးအပ္လိုက္သည့္အမိန္႔..။ ထိုအမိန္႔သည္ တရားေသာအမိန္႔..။
ေဖၚျပခဲ့ေသာ ေတြးဆခ်က္မ်ားကို ရဲသံုးေဘာ္က ဆရာစံ၏တပည့္မ်ားပီပီ သေဘာေပါက္ထားျပီးျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ရဲသံုးေဘာ္ထဲက အႀကီးဆံုးသူက၊ သူ႔တပ္စိတ္မွဴးကိုႀကီးထြန္းတင္ကို ဘ၀တပါးသို႔သူ ကိုယ္တိုင္ပို႔ေပးမည္။ ဘ၀အကူးတြင္ ခံစားရမည့္ နာက်င္မႈေ၀ဒနာ သက္သာႏိုင္သမွ် သက္သာေစရန္၊ သူ႔လက္သံုးေတာ္ ငွက္ႀကီးေတာင္ဓါးရွည္ကို၊ ဓါးေသြးေက်ာက္ေပၚတင္၍ တျမျမထက္ေအာင္ ေသြးေလျပီ။
ဓါးေသြးသည့္ အသံႏွင့္ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ႀကားရသည့္အသံက ျမင္းခြာသံ.။ ျမင္းခြာသံက နီးသည္ထက္ ပို၍ပို၍ နီးနီးလာသည္။ ထိုသို႔ နီးနီးလာျပီးကာမွ ျမင္းခြာသံက ရုတ္ခ်ည္းပင္..၊ ေပ်ာက္သြားျပီ..။ သို႔ေသာ္ျမင္းရွင္ကိုယ္တိုင္က၊ ေရာက္ခ်လာျပီ..။
ေႀသာ္..ျမင္းရွင္က..ဦးစိန္ခို..ကိုး..။
ရဲသံုးေဘာ္တို႔ အားတက္သြားသည္။ စိတ္လက္ေပါ့ပါးသြားသည္။ ကာယကံရွင္ ကိုႀကီးထြန္းတင္၏အမိန္႔အရ ထမ္းေဆာင္ရေတာ့မည့္ ရင္နင့္ရင္နာဖြယ္ တာ၀န္ႀကီး ကိုဦးစိန္ခိုအား ထိုးအပ္ခြင့္ရျပီ..။ ဦးစိန္ခို၏အမိန္႔အတိုင္းတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရသည္က၊ စိတ္သက္သာရာ အနည္းႏွင့္အမ်ား ရလိမ့္မည္ဟု တြက္ဆႀကသည္။
ဦးစိန္ခိုက ခရီးေရာက္မဆိုက္နဖူးမွ ဒီးဒီးက်ေနေသာ ေခၽြးမ်ားကို သူ႔လက္ညိႈးျဖင့္ ရွင္းထုတ္ပစ္လိုက္သည္။
ရဲသံုးေဘာ္က ကိုႀကီးထြန္းတင္ ေ၀ဒနာ ႀကီးႀကီးမားမား ခံစားရပံု၊ ကိုႀကီးထြန္းတင္၏ အမိန္႔၊ မိမိတို႔၏ သေဘာထားမ်ား..။ အစံုအလင္ကို ဦးစိန္ခိုအား တီးတိုး အစီရင္ခံလိုက္သည္။
ဦးစိန္ခိုမွာ ခရီးပမ္းသျဖင့္ေလးလံထိုင္းမိႈင္းေနရာမွ၊ ခ်က္ခ်င္းဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္ျဖတ္လတ္လာေတာ့သည္။ သူ႔ပင္ကိုယ္သံႀသႀသႀကီးျဖင့္ဆိုေလသည္။
“ဟိုက္..ဒီေကာင္ႀကီး ဘယ္မွာလဲ။ ရဲေဘာ္ေလးေတြ..ငါ့ကိုထြန္းတင္ႀကီးဆီပို႔စမ္း..။ ေဟး..ထြန္းတင္ႀကီး။ ငါရယ္..စိန္ခိုေလကြာ။ ”
ေျပာေျပာဆိုဆို ဦးစိန္ခိုသည္ ရဲသံုးေဘာ္ႏွင့္အတူ ထြန္းတင္ႀကီး၏အပါး ေရာက္လာသည္။ ထြန္းတင္ႀကီးက သူ၏ အစ္ကိုႀကီးသဖြယ္လည္းျဖစ္၊ ေခါင္းေဆာင္လည္းျဖစ္ေသာ ဦးစိန္ခိုကိုျမင္ရေတာ့ ႀကိဳးစားျပီးျပံဳးသည္။ ဤအျပံဳးသည္ မထင္မရွား ၀ိုး၀ါးလွသည့္အျပံဳး..။ တန္းမ၀င္သည့္ အျပံဳး..။ မခ်ိျပံဳး..။
“ရဲေဘာ္ေလးေတြ..။ ထြန္းတင္ႀကီးကို ထူေပး..။ မတ္မတ္ထိုင္လို႔ ရေအာင္ တစ္ေယာက္က ေနာက္ဘက္ကေနေက်ာကုန္းကို ဒူးနဲ႔ေထာက္ျပီးတြန္းထား..။ က်န္ႏွစ္ေယာက္ကေဘးတစ္ဘက္စီကေန ထိန္းထား..”
ဦးစိန္ခိုက လုပ္ငန္း’စ’ျပီ။
“ထြန္းတင္ႀကီး..နာတဲ့, ေအာင့္တဲ့ေနရာကိုျပ..”
ထြန္းတင္ႀကီးက ညာဘက္လက္ကို အားယူျပီး.၊ ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္က တေနရာကို၊ လက္ညိႈးျဖင့္ ေထာက္ျပသည္။
“ေဟ့..ေနာက္ကရဲေဘာ္ေလး..ထြန္းတင္ႀကီးရဲ႕ေခါင္းကို ငိုက္မက်ေစနဲ႔..။ မင္း့ညာဘက္လက္က သူ႔ေမးေစ့ေအာက္ကေနျပီး`ပင့္´တင္လိုက္….။ ဘယ္ဘက္လက္က သူ႔ဘယ္ပါးခံုးကို ထိန္းထား..။ က်န္ရဲေဘာ္ႏွစ္ေယာက္ကလည္း ေဘးဘက္ကေန ၀ိုင္းထိန္းထား..”
ဦးစိန္ခို လိုခ်င္သည့္ပံုစံ ပီျပင္သြားျပီ။ ခ်က္ခ်င္း ခါးေတာင္းက်ိဳက္လိုက္၏..။ ဒူးႏွစ္ဘက္ကို သင့္သေလာက္ ညႊတ္လိုက္သည္။ ညာဘက္ လက္၀ါးျဖင့္၊ ညာဘက္ေပါင္ကို သံုးခ်က္ ရိုက္လိုက္သည္။ ဖ်န္း..ဖ်န္း..ဖ်န္း..။
ေစာေစာက, ထြန္းတင္ႀကီး လက္ညိႈးျဖင့္ ေထာက္ျပသည့္ ေနရာကို.၊ ညာဘက္ေျခဖ၀ါးျဖင့္ ဇတ္ခနဲ ေဆာင့္ကန္လိုက္သည္။
ထြန္းတင္ႀကီးႏွင့္ သူ႔ေနာက္ဘက္က ရဲေဘာ္တို႔၊ ပက္လက္လန္သြားေတာ့၏…..။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သား, ကပ်ာကယာ, ဂမူးရွဴးဒိုး, လူးလဲ ထထိုင္လိုက္ႀကသည္။
ေစာေစာက သာေခြယိုင္ေနေသာ ထြန္းတင္ႀကီး၏ ရိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီထဲထိ..၊ အင္ေတြအားေတြ ဘယ္လို ေရာက္သြားေလသနည္း။ လူပံုပန္းက လန္းဆန္းလာသည္။ မ်က္လံုးေတြက ပံုမွန္အတိုင္း အေရာင္ျပန္ေတာက္လာသည္။
“ဟိတ္..ထြန္းတင္ႀကီး..။ ဘယ္ေနရာမွာ နာေသးလဲ၊ ေအာင့္ေသးလဲ..”
“မနာေတာ့ဘူး..။ မေအာင့္ေတာ့ဘူး..။ အားေတာ့ နည္းေနတယ္ဗ်ာ..”
“ဟယ္..ဒါက..ထမင္းမွမစားတာကိုးကြ..ဟား..ဟား..ဟား..”
အားလံုး ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ရယ္ေမာႀကသည္။
ထိုစဥ္ဦးစိန္ခိုကထြန္းတင္ႀကီး အပါအ၀င္ သူ႔ရဲေလးေဘာ္အား၊ မွာႀကား ႏႈတ္ဆက္သည္။
“ကိုယ့္အလုပ္ကို၊ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ဆက္လုပ္ႀက။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအတြက္ ကိုယ့္မွာရွိသမွ် စြမ္းပကားေတြကိုဒ ါနျပဳတယ္လို႔ ႏွလံုးသြင္းျပီး ေပးလွဴႀက။ ကိုယ့္အသက္ကိုပင္လွ်င္ ဇီ၀ိတဒါနျပဳတယ္ လို႔ ႏွလံုးသြင္းျပီး ေပးလွဴႀက။ ကဲ..ဒါပဲ..”
ဦးစိန္ခိုသည္ လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ေပးျပီးျပီ။ မိန္႔မွာစရာရွိတာ မိန္႔မွာျပီးျပီ။ စီးေတာ္ျမင္းကို ခြကာ ခရီးႏွင္ေလျပီ။ ထိုစဥ္ ေနသည္ မိုးကုပ္စက္၀ိုင္းေအာက္သို႔ ၀င္သြားျပီ..။ ေန’သည္’၀င္း’ရာမွ၊ ’၀င္’ျပီ..။ ’ေႀသာ္..ေန၀င္း’ မွသည္’ေန၀င္’ျပီ။
ဤသို႔ ဦးအလံမလွဲက ေနာက္ေႀကာင္းျပန္ဇာတ္လမ္းတပုဒ္က ိုနိဂံုးခ်ဳပ္သြားေလျပီ..။
ကၽြႏ္ုပ္ ကိုယ္ေဖ်ာက္၀ိဇၨာကမူ-“ေသေရး, ရွင္ေရး၊ တိုက္ေဘာ္, တိုက္ဘက္၊ ေသေဘာ္, ေသဘက္၊ ရဲေဘာ္, ရဲဘက္ဟူေသာ ေ၀ါဟာရမ်ား..
“ထိုမွတဖန္‘ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ထား’ ဟူေသာ ဆိုစကား..
ဤသည္တို႔၏ အဓိပၸာယ္ နက္ရိႈင္းပံုကို စဥ္းစားေတြးေတာေနမိ၏။
သိုျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္ကိုယ္ေဖ်ာက္၀ိဇၨာသည္ကား၊ စဥ္းစားေတြးေတာ အလ်င္ေႀကာတြင္..၊ ေမ်ာရင္း..ေမ်ာရင္း..ေမ်ာရင္း..။ // ျပီးပါျပီ //
ကိုယ္ေဖ်ာက္၀ိဇ္ဇာ (Burma Media Wash ေ၀ဖန္သည္ အေ၀ဖန္ခံသည္)
[5:30PM;Feb 14, 2012]
bar ko so lol dar lal