၀င္းေဖ
ေသာတရွင္မ်ားခင္ဗ်ား …
က်ေနာ္တုိ႔ လူထုတုိက္မွာ အလုပ္လုပ္ေနခဲ့ၾကတာကုိ တင္ျပရင္း အဲဒီကာလေတြက ကာတြန္း ေရးသားမႈဆုိင္ရာ လြတ္လပ္ခြင့္ အေျခအေနကေလးကုိ တင္ျပခ်င္စိတ္ေပၚလာပါတယ္။ ဒီတုန္းက တည္ျမဲ ဖဆပလ နဲ႔ သန္႔ရွင္း ဖဆပလ ဆုိၿပီး ဖဆပလ ႏွစ္ျခမ္းကဲြေနခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္၊
သန္႔ရွင္း ဖဆပလ ကုိ ဦးႏုနဲ႔ သခင္တင္က ဦးေဆာင္ၿပီး တည္ျမဲ ဖဆပလ ကုိ ဦးဘေဆြနဲ ့ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတုိ႔ ဦးေဆာင္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ႏုတင္နဲ ့ေဆြၿငိမ္းအုပ္စုလုိ႔လည္း ေခၚၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ကာတြန္းေရးတဲ့အခါမွာ ဇာတ္ေကာင္ေတြရဲ ့ကုိယ္ေပၚမွာ ေဆြတုိ႔ ၿငိမ္းတုိ႔ ႏုတုိ႔ တင္တုိ႔ စသျဖင့္ ေရးၿပီး ေျပာင္ေလွာင္ေရးသားၾကပါတယ္။
အဲဒီေခတ္ေတြတုန္းက ဒီလုိလုပ္ပုိင္ခြင့္ေတြဟာ သတင္းစာေတြရဲ ့အေျခခံလုပ္ပုိင္ခြင့္ေတြပဲလုိ႔ တႏုိင္ငံလံုးက နားလည္လက္ခံၾကတဲ့အတြက္ အာဏာပုိင္ေတြက အေရးယူတာ ရန္ရွာတာ တားဆီးပိတ္ပင္တာမ်ဳိးေတြ မရွိပါဘူး။ အလြန္ လြတ္လပ္ပါတယ္၊ ဒါက အဂၤလိပ္ေခတ္ တပါးကြၽန္ဘဝကတည္းက ရွိခဲ့တဲ့ အစဥ္အလာ လြတ္လပ္ခြင့္တခုပါပဲ။
ဒုတိယကမၻာစစ္မျဖစ္ခင္က အလြန္နာမည္ႀကီးခဲ့တဲ့ ကာတြန္းဆရာႀကီး ဘကေလး ေရႊတေလးရဲ ့“ဘႀကီးေမတၱာတံုးရဲ ့ အာဒါသမုခဒီပနီ” ကာတြန္း႐ုပ္ေျပာင္ကြက္ေတြမွာလည္း ၿဗိတိသွ်ဘုရင္ခံရဲ ့နာမည္ကစ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ နာမည္တတ္ၿပီး ေရးဆဲြေျပာင္ေလွာင္ခဲ့တာပါပဲ။ ကန္႔သတ္ပိတ္ပင္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့ ဆင္ဆာေတြ ဘာေတြ မရွိခဲ့ပါဘူး။
ေနာက္ ဒုတိယကမၻာစစ္အၿပီးကာလနဲ႔ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ေခတ္ဦးကာလမွာ အလြန္ ထင္ရွားလႊမ္းမုိးခဲ့တဲ့ ကာတြန္းဆရာႀကီး ဦးဘဂ်မ္းဆုိရင္ သူ႔ကုိ ဝင္ေငြခြန္ေကာက္လုိ႔ ဆုိၿပီး ကန္႔ကြက္တဲ့အေနနဲ႔ ေန႔စဥ္ သတင္းစာေတြမွာ ကာတြန္းမဆဲြဘဲ ဆႏၵျပ သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဖဆပလ အစုိးရက ခ်က္ခ်င္း သူ႔ကုိ ကင္းလြတ္ခြင့္ေပးခဲ့ရပါတယ္။
ဆရာႀကီး ဦးဘဂ်မ္းဟာ အာဏာရ ဖဆပလ ပါတီ အစိုးရကုိ ေန႔စဥ္ ေဝဖန္ေျပာင္ေလွာင္ေနသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဖဆပလ အစုိးရဟာ ကာတြန္းပညာရဲ႕ အခြင့္အေရးကုိ မထိပါးရဲပါဘူး။ ဟီရိၾသတပၸ အရွက္တရား အေၾကာက္တရား ရွိၾကပါေသးတယ္။
အဲဒီလုိ အေျခခံ ကာတြန္းလြတ္လပ္ခြင့္ဟာ က်ေနာ္တုိ႔ေခတ္ မဆလ စစ္အစုိးရမတက္ခင္ ပထစ အစုိးရလက္ထက္အထိ ရွိေနပါေသးတယ္၊ က်ေနာ့္ ဖခင္ ေရႊျပည္ဦးဘတင္နဲ႔ ဖဆပလ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုတုိ႔ဟာ ပုဂၢိဳလ္ခ်င္းအလြန္ ခင္မင္ ရင္းႏွီးၾကပါတယ္။ ဖခင္ႀကီး သြားရာကုိ တေကာက္ေကာက္လုိက္ရတဲ့ က်ေနာ့္ကုိလည္း ေက်ာင္းသား ငယ္ဘဝကတည္းက ဦးႏုက ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူထုသတင္းစာမွာ က်ေနာ္ ကာတြန္းဆရာျဖစ္လာေတာ့ ဦးႏုကုိ က်ေနာ္က ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းပဲ ေဝဖန္ ေျပာင္ေလွာင္ေရးဆဲြတာပါပဲ။
ဦးႏုရဲ႕သားအႀကီးနဲ႔ က်ေနာ္က ရင္းႏွီးေလေတာ့ ဦးႏုအိမ္ကုိ ဝင္ထြက္ၿပီး စားေသာက္ေပမယ့္ ဦးႏုက က်ေနာ့္ကုိ မင္း ငါ့ကုိ လူထုသတင္းစာကေနၿပီး ကာတြန္းနဲ႔ ေဆာ္တဲ့ေကာင္ပဲလုိ႔ တခြန္းျပစ္တင္ေျပာဆုိတာမ်ဳိး မရွိခဲ့ပါဘူး။ က်ေနာ့္ ဖခင္ႀကီးအေၾကာင္းကုိသာ ေမးမယ္၊ တျခား အာလာပ သလာပသာ ေျပာမယ္၊ က်ေနာ့္ကုိ အျပစ္မေျပာပါဘူး။ သူ႔ သားႀကီးေတာင္ က်ေနာ့္ကုိ ခင္ခင္မင္မင္ပဲ ေပါင္းေနတာပါပဲ။ က်ေနာ္ ကုိယ္တုိင္ကလည္း ဦးႏုအိမ္ကုိ စိတ္ရွင္းရွင္းနဲ႔ ဝင္ထြက္ရဲပါတယ္။ ဘာျပႆနာမွ မႀကီးခဲ့ပါဘူး။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္ စစ္အစုိးရ တက္လာေတာ့ ဘယ္လုိသေဘာထားနဲ ့ဘယ္လုိအုပ္ခ်ဳပ္မယ္မွန္း မသိေသးေလေတာ့ ႏုိင္ငံေရးကာတြန္းမေရးဘဲ သာမန္ ရယ္ဘြယ္ကာတြန္းေတြ ေရးပါတယ္။ ဥပမာ သတင္းစာပါ ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနေတြကုိ လံုးဝ မကုိးကားေတာ့ဘဲ ပထမ တလမွာ တလလံုး “ဗံု ” နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကာတြန္းေတြ ေရးပါတယ္။ “ဗံု” ပံု ဒါမွမဟုတ္ ဗံုဆုိတဲ့ စကားလံုးပါတဲ့ ရယ္စရာဟာသ ကာတြန္းေတြ ေရးပါတယ္။ ေနာက္လက်ေတာ့ တလလံုး ေရသူမ အ႐ုပ္ ဒါမွမဟုတ္ စာလံုးပါတဲ့ ဟာသေတြ ေရးပါတယ္။
ဒါကုိစစ္တပ္က သူတုိ႔ကုိ ဘုံဝါဒနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ေဝဖန္တယ္ ဒါမွမဟုတ္ ေရသူမလုိ ဖားတပုိင္း ငါးတပုိင္းလုိ႔ ေဝဖန္တာပဲ စသျဖင့္ မလံုမလဲ မယံုမၾကည္ျဖစ္ေနပါတယ္။
ဥပမာ ပင္လယ္ကမ္းေျခတခုမွာ ေျခေထာက္မပါတဲ့ ေရသူမက စက္ဘီးစီးၾကည့္ဖုိ ့ႀကိဳးစားေနပံုေရးၿပီး ေဘးကၾကည့္ေနတဲ့ တံငါသည္ေတြကုိ “ငါ့ဟာငါ ဘယ္လုိလုိ နင္းနင္း နင္တုိ႔အပူလား” ဆုိတဲ့ စာတမ္းထည့္လုိက္ပါတယ္ ။ “ဝ” မရွိဘဲ “ဝိ”လုပ္လုိ ့မရတာကုိ ဓမၼဓိ႒ာန္ ေရးတဲ့ ကာတြန္းပါ၊ ဒီကာတြန္းကုိ စစ္တပ္က သူတုိ႔ကုိ ေစာင္းေျပာတယ္လုိ႔ ထင္ၿပီး အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ဦးေလးလွကုိ ေခၚၿပီး သတိေပးပါတယ္။
လူထုသတင္းစာမွာ ေန႔စဥ္ပါတဲ့ကာတြန္္းေတြကုိ ပုရပုိဒ္ေခါက္လုိ ဂ်ပ္ထူက္ေတြနဲ႔ ကပ္ထားၿပီး မ်က္ေစ့ ေဒါက္ေထာက္ ၾကည့္ေနၾကတယ္။ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ဦးေလးလွကုိ စစ္တပ္က ႏွစ္လအတြင္း သံုးေလးခါေလာက္ေခၚၿပီး သတိေပးပါတယ္၊
ေနာက္ဆံုး ကာတြန္းေတြဆဲြတဲ့အခါမွာ အဓိပၸာယ္တမ်ဳိးပဲထြက္ေအာင္ ေရးဖို႔၊ တမ်ဳိးထက္ မထြက္ေစရဘူးလုိ႔ မႏၱေလးတုိင္းမွဴးက ၫႊန္ၾကားပါေတာ့တယ္။
က်ေနာ္က ဦးေလးလွကုိ တတ္ႏုိင္လုိ႔ ဘာပံုမွ မပါဘဲ အစက္ တစက္ပဲေရးၿပီး ျပည္သူကုိျပရင္ေတာင္ ျပည္သူေတြဆီက အျမင္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ ့ အဓိပၸာယ္အမ်ဳိးမ်ဳိး ထြက္လာမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အေကာင္းဆံုးကေတာ့ သတင္းစာမွာ ဘာကာတြန္းမွ မထည့္ေတာ့တာက အရွင္းဆံုး ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္ပါတယ္။
ဦးေလးလွက သူလည္း ဒီလုိပဲသေဘာေပါက္ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ အဲဒီေန႔ကစၿပီး က်ေနာ္လည္း အလုပ္ျပဳတ္ေတာ့တာပါပဲ။
ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ ့ကာတြန္းဝိဇၨာ ဦးဘဂ်မ္းကုိယ္တုိင္ အသက္ထင္ရွား ရွိေနေသးရင္လဲ က်ေနာ့္လုိပဲ အလုပ္ျပဳတ္သြားမွာပါပဲ။
စစ္တပ္မွာ အာဏာလက္လႊတ္ရမွာေၾကာက္တဲ့ အေၾကာက္လြန္ေရာဂါ ရွိပါတယ္၊ အဲဒီေရာဂါႏွိပ္စက္ေနလုိ႔ စစ္တပ္မွာ တျခားေဝဒနာဆုိးေတြလည္း အမ်ားႀကီး ကူးစက္ျပန္႔ပြားကုန္ပါတယ္၊ စစ္တပ္ကုိယ္တုိင္က ဒီလုိ အေၾကာက္လြန္ေရာဂါ ရွိေနတာကုိသိပါလ်က္နဲ႔ မကုစားႏုိင္ဘဲ မေထြးႏုိင္မၿမိဳႏုိင္ ျဖစ္ေနပါတယ္။
က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ၊
က်ေနာ္ ဝင္းေဖပါ။
(ဘီဘီစီ ျမန္မာပိုင္းအစီအစဥ္က တဆင့္ ျပန္လည္ ကူးယူတင္ျပပါတယ္)
ညႊန္း - ၀င္းေဖလြယ္အိတ္ ၁၇
http://moemaka.blogspot.com/2010/03/win-pe-bags-17.html
ဟုတ္ပ ဦး၀င္းေဖ။ ဗုိ္လ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြ ေၾကာက္လုိက္ပုံမ်ား ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြကိုေတာင္ ရဲအထူးတပ္ဖြဲ႔နဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ခုိင္းတယ္ဗ်ာ။ အာဏာလက္လႊတ္ရမွာ ေၾကာက္တဲ႔စိတ္က သူတုိ႔ကုိ ေခ်ာက္ခ်ားေအာင္ လုပ္ေနေတာ့ မေသမီက ငရဲက်ေနသလုိျဖစ္ေနတာ သနားစရာပါဗ်ာ။