ဧရာ၀တီ ပင္မစာမ်က္နွာမွာ မေန႔က ေဖာ္ျပထားတ့ဲ ေရႊည၀ါဆရာေတာ္ ရန္ကုန္မွာ ဆြမ္းခံၾကြတ့ဲ သတင္းမွာ စာဖတ္သူမ်ား ေပးထားတ့ဲ မွတ္ခ်က္ေတြထဲက မင္းသူရ ရဲ႕ မွတ္ခ်က္ကုိ ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။
မၾကာမီရက္အတြင္းမွာ ေရႊည၀ါဆရာေတာ္ ေက်ာင္းတိုက္က ထြက္ခြာရပါေတာ့မယ္။ ဒီအတြက္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေရႊည၀ါဆရာေတာ္ရဲ႕ ေနေရးထိုင္ေရးအတြက္ စိတ္ပူပန္မိသလို မဟနဆရာေတာ္ႀကီးေတြအတြက္လဲ အျပစ္ေျပာစရာျဖစ္သြားရတာကို စိတ္မေကာင္းပါဘူး။
ဒီျဖစ္စဥ္ကို ၿခံဳငုံသုံးသပ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အားနည္းခ်က္ ေလးခုေလာက္ ေတြ႕ရပါတယ္။
ပထမအခ်က္ကေတာ့ ေရႊည၀ါဆရာေတာ္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ပါ။ ဆရာေတာ္အေနနဲ႔ မဟနဆရာေတာ္ႀကီးေတြ တားျမစ္ထားတ့ဲ ကာလအတြင္းမွာ ေနာက္ကြယ္က လူေတြက ဆရာေတာ္ႀကီးေတြကို တရားေဟာခြင့္ ပိတ္ပင္ခိုင္းတယ္ လို႔ ယူဆစရာရွိေနသည့္တိုင္ေအာင္ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြအေပၚမွာ ေလးစားေသာအားျဖင့္ တားျမစ္ခ်က္ကို တိတိက်က် လိုက္နာသင့္ပါတယ္။ လိုက္နာမႈမရွိခ့ဲတာဟာ ဆရာေတာ္ဘက္က အားနည္းခ်က္ပါ။ ေနာက္ၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီးေတြကို အသနားခံစာတင္တ့ဲေနရာမွာလဲ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို စာပို႔ခိုင္းတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ အလွည့္က်အဖြဲ႕ခြဲ ၁၅-ပါးရွိရင္ ၁၅-ပါးလုံးထံသို႔ ကိုယ္တိုင္သြားေရာက္ၿပီး ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားသင့္သလို ရွင္းျပစရာရွိတာေတြကိုလဲ ရွင္းျပသင့္ပါတယ္။ ဒါေတြ မလုပ္ႏိုင္ခ့ဲတာဟာလဲ ဆရာေတာ္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ပါ။
ဒုတိယအားနည္းခ်က္ကေတာ့-မဟနဆရာေတာ္ႀကီးေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္ပါ။ ေရႊည၀ါဆရာေတာ္ဟာ ဗုဒၶတကၠသိုလ္ႀကီးဖြင့္လွစ္ၿပီး သာသနာျပဳေနတ့ဲ ဆရာေတာ္တစ္ပါး ျဖစ္တယ္ ဆိုတာကို ေထာက္ထား င့ဲညွာသင့္ပါတယ္။ ဒီအလုပ္မ်ိဳးဟာ တပည့္ပရိသတ္မ်ားစြာကို ထိန္းေက်ာင္းၿပီး အစစ အရာရာ အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရတာျဖစ္လို႔ အလြန္ပင္ပမ္းတ့ဲ အလုပ္ပါ။ ေတာ္ရုံစိတ္ထားမ်ိဳးနဲ႔ လုပ္ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ ဒီလို အပင္ပမ္းအဆင္းရဲခံၿပီး သာသနာျပဳေနတ့ဲ ဆရာေတာ္တစ္ပါးအေပၚမွာ င့ဲညွာသင့္ပါတယ္။ ေဟာတ့ဲ တရားေတြမွာ ခက္ထန္မာေက်ာမႈေတြ ရွိေနသည့္တိုင္ေအာင္ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳးအေပၚထားတ့ဲ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ေစတနာကိုေတာ့ အသိအမွတ္ျပဳသင့္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြအေနနဲ႔ ေရႊည၀ါဆရာေတာ္ဘက္က တားျမစ္ခ်က္ကို မလိုက္နာဘဲ ဆက္ၿပီး တရားေဟာေနတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ တပည့္ရင္းတစ္ပါးလို သေဘာထားၿပီး ရင္းရင္းႏွီးႏီွး ေခၚယူဆုံးမသင့္ပါတယ္။ သတိျပဳစရာအေျခအေနေတြရွိေနရင္လဲ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ သတိေပးထားသင့္ပါတယ္။ ဒီလို မလုပ္ခ့ဲၾကတာဟာ ဆရာေတာ္ႀကိးေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္ပါ။
ေရႊည၀ါဆရာေတာ္နဲ႔အတူ ဆြမ္းခံၾကြတ့ဲ စာသင္သား သံဃာမ်ား (ဓာတ္ပုံမ်ား - ဧရာ၀တီ)
တတိယအားနည္းခ်က္ကေတာ့ ေရႊည၀ါဆရာေတာ္ကို ေထာက္ခံအားေပးၾကတ့ဲ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္ပါ။ သူတို႔ေတြဟာ ေစတနာေကာင္းနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ၾကတာပါ။ ဒါေပမ့ဲ ျပႆနာကို ခ်ဥ္းကပ္ရာမွာ ခ်ဥ္းကပ္ပုံ မမွန္ပါဘူး။ စုေပါင္းလက္မွတ္ေရးထိုးၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီးေတြထံကို စာတင္တာတို႔၊ သမၼတထံကို စာတင္တာတို႔ဟာ အင္အားျပရာေရာက္ပါတယ္။ ကိုယ္ေလးစားတာ မေလးစားတာ အပထား၊ တဘက္က ဆရာေတာ္ၾကီးေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈရႈေထာင့္က ၾကည့္ရင္ မသင့္ပါဘူး။ ဒီကိစၥမ်ိဳးကို ဒီနည္းနဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္တာဟာ မီးကို ေရနဲ႔ ၿငိမ္းသတ္ရာ မေရာက္ဘဲ ေလာင္စာထပ္ျဖည့္ေပးရာေရာက္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြဘက္က အားနည္းခ်က္ပါ။
စတုတၳအားနည္းခ်က္ကေတာ့- ေရႊည၀ါနဲ႔ မဟန ၾကားမွာ ၀င္ေရာက္ျဖန္ေျဖၿပီး အေကာင္းဆုံးအေျဖထြက္ေအာင္ ညွိႏိႈင္းေဆာင္ရြက္ေပးမယ့္ ႏွစ္ဖက္လုံးနဲ႔ ရင္းႏွီးတ့ဲ ဆရာေတာ္တစ္ပါးတစ္ေလမွ ေပၚထြက္မလာတာပါ။ သေဘာထားကြဲျပားေနတာကို ညွိႏိႈင္းေစစပ္ေပးရတာ၊ ကိုယ္ေစ့စပ္ေပးလိုက္လို႔ ညီညြတ္မႈရသြားၾကတာေတြဟာ အလြန္ကို ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ေကာင္းတ့ဲ ကုသိုလ္အလုပ္ပါ။ ဒီကုသိုလ္ကို ယူမယ့္ဆရာေတာ္ တစ္ပါးတစ္ေလမွ ေပၚမလာတာဟာ ကံေချခင္းပဲလုိ႔ ေျပာရမယ္ထင္ပါတယ္။
ဒီအားနည္းခ်က္ေတြကို ဒီအခ်ိန္မွာ မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ေနာက္ေနာင္ ကိစၥရပ္တိုင္းမွာ တတ္ႏိုင္သမွ် အားသာခ်က္ေတြ ေပၚထြက္လာေအာင္ သတိျပဳမိဖို႔ ေျပာလိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေရႊည၀ါဆရာေတာ္လဲ ေနရာသစ္မွာ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းေတြကို ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ခ်မ္းသာစြာနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳလိုက္ပါတယ္။
ၾကားက ညွိနွိဳင္းေပးဘုိ႔ဆုိတာ မျဖစ္နုိင္သေလာက္ပါ။မေျပာခ်င္ဘဲနဲ႔ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ မဟနဆရာေတာ္မ်ား ကို္ယ္တုိင္ ဆုံးျဖတ္ခြင့္ မရွိလုိ႔ပါ။သာသနာေရး၀န္ၾကီးဌာိလက္ေအာက္ခံ သာသနာ႕တကၠသုိလ္ၾကီးေတြရဲ႕ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ေတြကုိ ေရြးခ်ယ္တာေတာင္ စာအိတ္ပိတ္ျပီး ေရြးျပီးသားကုိ အစည္းေ၀းမွာ ဖြင့္ဖတ္ရတာပါ။ဒါ သက္ေသပါ။