မင္းေခၚလို ့ သူတို ့မလိုက္ရင္
မင္း တကိုယ္ထဲ ေလွ်ာက္ေပေတာ့။
ေၾကာက္ဒူးတုန္လို ့
နံရံဘက္လွည့္ၿပီး သူတို ့ႏုတ္ဆိတ္ေနရင္
မင္း ကံဆိုးတာေပါ့၊
စိတ္ရွင္းရွင္းနဲ ့တကိုယ္ထဲသာ
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာေပေတာ့။
ေတာႀကီးမ်က္မဲထဲ ျဖတ္သန္းေနတုန္း
မင္းကို သူတို ့စြန္ ့ခြါသြားရင္
မင္း ကံဆိုးတာေပါ့၊
ဆူးေျငာင့္ခလုတ္ေတြ နင္းေခ်ရင္း
ေသြးစြန္းတဲ့လမ္းမွာ မင္းတကိုယ္ထဲ ေလွ်ာက္ေပေတာ့။
မုန္တိုင္းထန္တဲ့ညမွာ
မီးအိမ္ကို သူတို ့မကိုင္ရင္
မင္းကံဆိုးတာေပါ့၊
ေဝဒနာမီးလွ်ံနဲ ့ မင့္ႏွလံုးသားကို ထြန္းၫွိ
တကုိယ္တည္း ေတာက္ေလာင္ပါေစေတာ့။
~
Very meaningful poem.Pure leaders or pure hero have no devil and no regret.They are wise and foresee everything before they do.We all must check ourselves that we are good followers or not.