ဂ်ပန္နဲ႔ကိုရီးယားေရညွိကို ပခံုးခ်င္းယွဥ္လာတဲ့ လာအုိ္ေရေမွာ္ျပား... (အပုိင္း ၃)

~


ေဒါက္တာခင္လက်္ာ ~


ခမ္တုိ႔တစ္ေတြ ကုန္းေပၚေရာက္လာတဲ့အခါမွာ ျမစ္ထဲမွာ ေဆးေၾကာလာတဲ့ ကုိင္ပင္ေရေမွာ္မ်ားကုိ ႏုပ္ႏုပ္စဥ္းၾကရပါတယ္။ အစႀကီးႀကီး မက်န္ရေလေအာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းၿပီး ဆန္ခါမ်ားေပၚမွာ စစ္ခ်ၿပီး အစႀကီးႀကီးေတြ က်န္၊ မက်န္ ၾကည့္ရျပန္တယ္။

(ဓာတ္ပုံ - www.thistravellife.com)

အားလုံးစစ္ေဆးၿပီး ေသခ်ာရင္ေတာ့ ကုန္းေပၚျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ဒီေရေမွာ္ပင္မ်ားကုိ ဒုတိယအႀကိမ္ ေရျပန္ေဆးရပါတယ္။ ေဆးေၾကာ ၿပီးသြားတဲ့အခါ သံဆန္ခါမ်ားေပၚမွာ ျဖန္႕တင္ၿပီးေရစစ္ထားလုိက္ၾကတယ္။

ဒုတိယအႀကိမ္ ေဆးေၾကာၿပီး၊ ေရစစ္ၿပီးတ့ဲ အခ်ိန္မွာေတာ့ လွန္းဖုိ႔ ျပင္ဆင္ရျပန္ပါတယ္။ ကြၽန္မတုိ႔ဆီမွာ ငါးနီတူငါးတုိ႔၊ ပုစြန္ေျခာက္တုိ႔ လွန္းသလုိ ကုိင္ပင္ေရေမွာ္မ်ားကုိ ဖ်ာမ်ားေပၚျဖန္႕ၿပီး လွန္းၾကရတယ္။ တခ်ဳိ႕က နည္းနည္းေစာင္းၿပီး ေထာင္လွန္းတာလဲရွိတယ္။

ခမ္ေျပာျပေတာ့ ကြၽန္မတို႕ဆီမွာ ငါးနီတူေတြကို ပင္လယ္ကမ္းစပ္ သဲေသာင္ျပင္ေတြေပၚမွာ လွန္းရေၾကာင္း ၾကားဖူးခဲ့တာကုိ သတိရသြားပါတယ္။ ဒီငါးနီတူေတြ ေျခာက္တဲ့အခါ သိမ္းၿပီး ေစ်းကုိ ပို႕သလုိပဲ ေရေမွာ္ ေတြေျခာက္ရင္ သိမ္းၿပီး ေရာင္းၾကတာပဲလုိ႔ ကြၽန္မ ထင္မိလုိက္ပါတယ္။

ဒီလုိ လုံးဝ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိင္ပင္ကုိ ျဖန္႔လွန္းခ်ိန္ဟာ တကယ့္ ပညာခန္း အပါဆံုးနဲ႕ အေရးႀကီးဆုံးလုိ႔ သိရတယ္။ ဒီလုိ ျဖန္႔လွန္းခ်ိန္မွာ ေဖ်ာ္စပ္ထားတဲ့ အရည္တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ဆြတ္ေပးရတယ္။

ဒီအရည္ေဖာ္စပ္ပုံက တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး မတူၾကဘူးလုိ႔ ခမ္က ရွင္းျပပါတယ္။ အရည္ေဖာ္စပ္ပုံကုိ မ်ဳိး႐ုိးစဥ္ဆက္ လက္ဆင့္ကမ္း သင္ေပးသြားၾကတယ္။ ခမ္တုိ႔သုံးတဲ့ အရည္က ရွာလကာရည္နဲ႔ အေမႊးအႀကဳိင္ ေရာထားတဲ့ အရည္လုိ႔ ေျပာျပပါတယ္။

တခ်ဳိ႕ကေတာ့ မန္က်ည္းရည္နဲ႔ ေတာတြင္းမွာသာရႏုိင္တဲ့ ဆီးသီးတစ္မ်ဳိးကုိ ေရာက်ဳိၿပီးသုံးၾကတယ္။ ဘယ္အရည္ကုိပဲ ေဖာ္စပ္ေဖာ္စပ္ အဓိကကေတာ့ အခ်ဥ္ပါရမွာ ျဖစ္ပုံေပၚပါတယ္။ ဒီအရည္က ေရညႇိျပားကုိ ေမႊးႀကဳိင္ေစၿပီး ႏုပ္ႏုပ္စဥ္းထားတဲ့ ကုိင္ပင္ေတြကို ျပားကပ္သြားၿပီး အျပင္လုိက္ ျဖစ္သြားေစပါတယ္။

(ဓာတ္ပုံ - Hanoi Mark)

ခမ္အေျပာအရ ႀကီးႀကီးပုံ ေဖ်ာ္စပ္တဲ့အရည္က ထူးျခားၿပီး ေကာင္းတာေၾကာင့္ သူတုိ႔မိသားစုလုပ္ေရာင္းတ့ဲ ကုိင္ပင္ေခၚတဲ့ ေရေမွာ္ေျခာက္ ျပားက နာမည္ႀကီးၿပီး အေရာင္းသြက္ပါတယ္။ လန္ဖရဘန္ၿမဳိ႕အထိ ေတာင္ ေရာင္းရေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။

ႀကီးႀကီးပုံက ဒီေဖ်ာ္ရည္ကုိ ကုိယ္တုိင္ေဖာ္စပ္ေနရတာေၾကာင့္ မအားလပ္ရေၾကာင္းကို ခမ္က ကြၽန္မကုိ ရွင္းျပပါတယ္။ ဒီေဖ်ာ္ရည္နည္းကုိ ႀကီးႀကီးပုံက သူ႔အဘုိးဆီက လက္ဆင့္ကမ္း သင္ယူခဲ့တာပါ။ ႀကီး ႀကီးပုံ အဘုိးကလဲ သူ႔အဘုိးမွတစ္ဆင့္ သင္ယူခဲ့တာေၾကာင့္ ဒီေဖ်ာ္ရည္နည္းဟာ သူတုိ႔မိသားစု လက္ထဲမွာ ရွိတာ ႏွစ္ေတြ ဘယ္နည္းပါ့မလဲ။

ကုိင္ပင္ကုိ ဖ်ာမ်ားေပၚမွာ ျဖန္႔က်ဲလုိက္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ေဖ်ာ္ရည္ကုိ ဆြတ္ေပးရပါတယ္။ ေဖ်ာ္ရည္ ဆြတ္ရာမွာ တစ္ခ်ပ္ခ်င္းကုိ ႏွံ႕ေအာင္ ဆြတ္ေပးၾကရပါတယ္။ ဒါၿပီးသြားရင္ေတာ့ ခမ္တုိ႔က အကြင္းအကြင္း လွီးထားတဲ့ ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ ၾကက္သြန္နီတုိ႔ကို ေရညႇိခ်ပ္ေတြေပၚလုိက္ ျဖန္႔ထည့္ၾကရျပန္တယ္။

ဒီလုိ ခရမ္းခ်ဥ္သီးနဲ႔ ၾကက္သြန္နီမ်ား ထည့္ၿပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ ႀကီးႀကီးပုံေဖာ္စပ္ထားတဲ့ ေဖ်ာ္ရည္ကုိ ဒုတိယအႀကိမ္ တစ္ခ်ပ္ခ်င္းႏွံ႕ေအာင္ ဆြတ္ေပးရျပန္ပါတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ ႏွမ္းေစ့ေတြျဖဴးလုိက္ၾကတယ္။ ဒါၿပီး သြားရင္ေတာ့ ေရေမွာ္မ်ားကို ေျခာက္တဲ့အထိ လွန္းၾကရတယ္။

တခ်ဳိ႕ ေရေမွာ္ေျခာက္ ျပဳလုပ္သူ ေတြကေတာ့ တျခား ဟင္းသီးဟင္း ရြက္မ်ားလဲထည့္ၾကတယ္လုိ႔ ေျပာျပ ပါတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ ၾကက္သြန္၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ၊ ပတဲေကာ စသည္တုိ႔ကုိ သုံးၾကတယ္။ အၿပီးသတ္မွာေတာ့ အားလုံးက ႏွမ္းျဖဴးၾကရပါတယ္။

ေအာက္ခံ ေရေမွာ္ျပားေပၚမွာ ဟင္းသီးဟင္းရြက္တင္တယ္ေျပာေတာ့ ကြၽန္မမ်က္စိထဲမွာ ေရာင္းေနၾကတဲ့ ပိဇာ Pizza မ်ားကုိ ျမင္လုိက္တယ္။ ပိဇာက ဂ်ဳံအျပားေပၚမွာ င႐ုတ္သီးပြ၊ ၾကက္သြန္၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးတုိ႔တင္ၿပီး ဖုတ္စားတာေလ။ ဒီမွာကေတာ့ ေရေမွာ္ျပားကုိ ေနနဲ႕အေျခာက္ခံရတာေပါ့။

(ဓာတ္ပုံ - http://laocook.com)

စားပုံ စားနည္း၊ လုပ္ပုံလုပ္နည္းသာ ကြဲသြားတာပါ။ အလြယ္တကူ ေျပာရရင္ ကုန္းေပၚမွာ ဟင္းသီး ဟင္းရြက္ အစုံရွိသလုိ ေရထဲမွာလဲ ေရနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေရေမွာ္၊ ေရညႇိ၊ ေက်ာက္ပြင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိတာ မဆန္းပါဘူး။ ဒါကုိ ေဒသခံ လာအုိလူမ်ဳိးမ်ားက သူတုိ႔ဆီမွာရွိတဲ့ ေရေမွာ္ကုိ အရသာရွိေအာင္လုပ္စားၾကတာပါပဲ။

ကုိင္ပင္မ်ား ေနျပၿပီး ေျခာက္သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ အခ်ပ္ေတြကို လိပ္ၿပီး ေလလုံလုံထားရပါတယ္။ ကြၽန္မတုိ႔ စူပါမားကက္ေတြမွာ ဝယ္စားလုိ႔ရတဲ့ ပင္လယ္ေရညႇိမ်ားကိုလဲ ေလလုံလုံထားရတာပါ။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ေတာ့ ေပ်ာ့သြားၿပီး ပ်ဥ္းတြဲတြဲေနတာေၾကာင့္ စားမေကာင္းပါဘူး။

ဒီကုိင္ပင္ျပားမ်ားက တစ္ေတာင္ေလာက္ရွိၿပီး အလိပ္လုိက္ကုိ ေစ်းမွာ တင္ေရာင္းၾကပါတယ္။ ဒီကုိင္ပင္ အျပားကုိၾကည့္ရင္း ကြၽန္မသိတ့ဲ မုိင္းကုိင္စကၠဴကုိ သြားသတိရမိပါတယ္။ အထူအပါး ခပ္ဆင္ဆင္ တူပါတယ္။ သူ႔ကုိၾကည့္ရတာ ေတာင့္ၿပီး ခုိင္မာတာပါ။ ပင္လယ္ေရညႇိကေတာ့ ဒီလုိ လုံးဝ မဟုတ္ပါဘူး။ ၾကြပ္ဆတ္ဆတ္ ေနတာပါ။ လက္နဲ႕ေခ်လုိက္ရင္ ေၾကၿပီး အမႈန္႔ျဖစ္သြားတာကုိ ေတြ႕ရတယ္။

အမ်ားဆုံးကေတာ့ အခ်ပ္ႀကီးကို အေနေတာ္ တစ္ကုိက္စာ အရြယ္ေလးမ်ား ညႇပ္ၿပီး ေၾကာ္စားၾကပါတယ္။ ရြာထဲမွာ ဒါကို အပ်င္းေျပ ဝါးစရာအျဖစ္ စားၾကတာပါ။ ဒါကို သူတုိ႔ရဲ႕ အရက္ျဖစ္ျဖစ္ ၿမဳိ႕ေပၚမွာေတာ့ လာအုိဘီယာနဲ႔တြဲၿပီး အျမည္း လုပ္စားတာ သိပ္လုိက္ဖက္တယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ သူ႕ခ်ည္းသက္သက္ကို တခ်ဳိ႕က အာလူးေၾကာ္စားသလုိ ဆီပူပူမွာ ေၾကာ္ၿပီး စားၾကသူေတြလဲ ရွိတယ္။

လန္ဖရဘန္ၿမဳိ႕နယ္မွာနာမည္ႀကီးတဲ့ သူတုိ႔ရဲ႕ ေက်းအုိးေဘာင္း Jeow Bong နဲ႔လဲ တြဲစားတာ သိပ္လုိက္ဖက္ေၾကာင္း ခမ္က ေျပာပါတယ္။ ဒီေက်းအုိးေဘာင္းဆုိတာက င႐ုတ္သီးေထာင္းပါ။ င႐ုတ္သီးအျပင္ ပတဲေကာပါ ထည့္ေထာင္းထားေတာ့ ပူလဲပူ စပ္လဲစပ္ပါတယ္။ ကြၽန္မတုိ႔ သရက္သီးစိမ္းကုိ ငံျပာရည္ ေဖ်ာ္နဲ႔ တုိ႔စားတာကုိ ႀကဳိက္ၾကသလုိမ်ား ျဖစ္ေနေရာ့လား။

တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ကုိင္ပင္ကုိ ေၾကာ္မစားဘဲ အခ်ပ္လုိက္ကုိ မီးေသြး မီးဖုိေပၚတင္ၿပီး ကင္လုိက္ၾကတယ္။ အနံ႔သင္းလာရင္ အခ်ပ္ႀကီးကို ဖဲ့စားေတာ့တာပါပဲ။ ဒါကေတာ့ ကြၽန္မ တုိ႔ဆီမွာ စားၾကတဲ့ မုန္႔ေလေပြ စားပုံနဲ႔ တူသြားေတာ့ျပန္တာေပါ့။

ဒီကုိင္ပင္ကုိ ေရနည္းနည္းဆြတ္ ၿပီး အသားျဖစ္ျဖစ္၊ ငါးျဖစ္ျဖစ္ ထည့္လိပ္ကာ ေပါင္းစားၾကတာလဲ ရွိပါတယ္ တဲ့။ ဒါကိုေျပာေတာ့ အိမ္မွာ ငါးကုိ ရဲယုိရြက္ထဲ ထည့္လိပ္ၿပီး ေပါင္းစားတာကုိ သတိရမိပါတယ္။ အခု ရန္ကုန္မွာ ေခတ္စားလာတဲ့ ဂ်ပန္ထမင္းလိပ္လုိမ်ဳိး ဒီကုိင္ပင္ အခ်ပ္ကုိလဲ သုံးလုိ႔ရႏုိင္မယ္လုိ႔ ကြၽန္မ ထင္မိပါတယ္။

ရြာခံ စားသုံးသူေတြက ကုိင္ပင္ဟာ ပင္လယ္ေရညႇိနဲ႔ မတူဘူး။ ကုိ္င္ပင္က နည္းနည္းပုိခ်ဳိၿပီး အခါးဓာတ္လဲရွိသတဲ့။ အနံ႔အရသာကလဲ ပုိထူးျခားေၾကာင္း ေျပာၾကတယ္။

ခမ္ကေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ ကုိင္ပင္ဟာ စားလဲစားေကာင္းတဲ့ အျပင္ အာဟာရဓာတ္လဲ ျပည့္ဝတယ္ တဲ့။ ဒါေၾကာင့္က်န္းမာေရးအတြက္ ေကာင္းေၾကာင္းေျပာၿပီး ကြၽန္မကုိ ျမည္းၾကည့္ဖုိ႔ ကုိင္ပင္ အထုပ္တစ္ ထုုပ္ကုိ လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေပးလုိက္ပါတယ္။

အာဟာရဓာတ္ ျပည့္ဝတယ္ဆုိတာ ကြၽန္မက ယုံပါတယ္။ ေရထဲက ရတဲ့ အရြက္တစ္မ်ဳိးမုိ႔ သံဓာတ္၊ ထုံးဓာတ္နဲ႔ ပုိတက္စီယမ္ဓာတ္မ်ား ပါဝင္ႏုိင္ပါတယ္။ သဘာဝက ရရွိတဲ့ အစားေကာင္းတစ္ခုပါ။

ဒီလုိသဘာဝ ထြက္ကုန္ပစၥည္း တစ္ခုဟာ က်န္းမာေရးအတြက္ အက်ဳိးျပဳတာေၾကာင့္ သေရစာ ဝါးစားစရာ တစ္ခုအျဖစ္ စားစား၊ အျမည္းပဲ လုပ္လုပ္၊ ဟင္းလ်ာတစ္ခုအျဖစ္ပဲ ခ်က္ခ်က္စားသုံးဖုိ႔ သင့္ေတာ္မယ္လုိ႔ ေျပာရမွာပါ။

ဒါေၾကာင့္လဲ ကုိင္ပင္ကုိ လာအုိႏုိင္ငံ ျပည္တြင္းမွာသာမက ႏုိင္ငံျခားကုိပါ တင္ပုိ႔ေရာင္းခ်ေနပါၿပီ။ ကြၽန္မ မဟာသိပၸံ သြားတက္ခဲ့တဲ့ အေမရိကန္ႏုိင္ငံက ကယ္လီဖုိးနီးယား ျပည္နယ္မွာေတာင္ ဝယ္လုိ႔ရတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ ဒီေလာက္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္္႔ ေစ်းကြက္ရသြားပါၿပီ။

အခုဆုိ ကုိင္ပင္က နာမည္ႀကီးလာၿပီး အင္တာနက္မွတစ္ဆင့္ ေရာင္းႏုိင္တာကေတာ့ မဆုိးပါဘူးလုိ႔ပဲ ဆုိရမွာေပါ့ေနာ္။ေစ်းကြက္ဂ်ာနယ္ - zaygwet.com

~