"ဦးသိန္းစိန္အစိုးရကိုလည္း ခုအခ်ိန္ထိ မေထာက္ခံေသးဘူး"

~

ယခုႏွစ္ ဇြန္လက ေတြ႔ရေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏွင့္ သတင္းစာဆရာ လူထုစိန္၀င္း (ဓာတ္ပုံ - NLD)

Eleven Media Group http://news-eleven.com/index.php?option=com_content&view=article&id=10986:2011-11-14-04-54-34&catid=78:2009-11-13-06-25-17&Itemid=135 တြင္ ေဖာ္ျပခ့ဲေသာ ေဆာင္းပါး ျဖစ္သည္။

ၾကာၾကာမေစာင့္ရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္
လူထုစိန္၀င္း
Monday, 14 November 2011 11:07

ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က ဂ်ာနယ္အေတာ္မ်ားမ်ားမႇာ စာမေရးျဖစ္ဘူး။ ေစာင့္ဖတ္တဲ့ပရိသတ္ကို ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ရာသီက ပူျပင္းလြန္းလို႔ မနည္းႀကီးေတာင့္ခံေနရတဲ့ အထဲေခါင္းပူစရာေတြလည္း ခါတိုင္းထက္ပိုမ်ားသြားလို႔ပါ။

ေဆြမ်ဳိးထက္ခင္လို႔

သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔က လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္နဲ႔ လႊတ္လိုက္တဲ့ထဲပါလာတဲ့ လူငယ္ေတြတစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး ႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။ ခႏၲီးက၊ ကေလးက၊သရက္က၊ သာယာ၀တီက၊ အင္းစိန္က ေနရာစံုကပါပဲ။ တစ္ခါမႇျမင္ဖူးေတြ႕ဖူးၾကတာမဟုတ္ေပမယ့္ ေဆြမ်ဳိးေတြထက္ေတာင္ ခင္ၾကလို႔ 'တကူးတက' လာၿပီး ႏႈတ္ဆက္ရႇာၾကတာျဖစ္လို႔ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာနဲ႔ႀကိဳဆိုရတယ္။ ေဆြမ်ဳိးထက္ေတာင္ခင္ၾကလို႔ဆိုတာ အပိုေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ခမ်ာမ်ား ေထာင္ကလြတ္ၿပီး ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ယာေတာင္မျပန္ၾကေသးဘဲ ေရာက္လာၾကတာျဖစ္တယ္။

ၾကံဳဖူးမႇသိ

ဒီသံေယာဇဥ္မ်ဳိးက 'ေျပာမယံုၾကံဳဖူးမႇသိ' ဆိုသလို ေတာ္႐ံုနဲ႔ နားမလည္ႏုိင္ဘူး။ ၾကံဳဖူးသူမ်ားသာ သိႏိုင္ၾကတာမ်ဳိးျဖစ္တယ္။ လူငယ္အားလံုးက ခုမႇေတြ႕ဖူးၾကတာျဖစ္ေပမယ့္ စိမ္းမေနဘူး။ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ မိတ္ဆက္ ၿပီးတာနဲ႔ သူတို႔ရင္ထဲပါလာတဲ့စကားေတြကို အားရပါးရ ရင္ဖြင့္ေျပာၾကေတာ့တာပဲ။ သူတို႔စိတ္ထဲမႇာ ရင္းႏႇီးၿပီးသားျဖစ္တာေၾကာင့္ ေျပာခ်င္တာအားလံုး မႁခြင္းမခ်န္ေျပာၾကတယ္။ မရႇင္းတာေတြကို ေမးခြန္းထုတ္ၾကတယ္။ သေဘာမတူတာရႇိရင္လည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာတယ္။ မ်ဳိးဆက္ကြာဟမႈကို သူတို႔သတိမထားမိဘူး။ သူတို႔နဲ႔ တစ္ခရီးတည္းသြားေနတဲ့ ဘ၀တူခရီးေဖာ္တစ္ဦးအျဖစ္ပဲ ျမင္ၾကတယ္။

ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြ

ဟုတ္တာေပါ့။ ပန္းတုိင္တစ္ခုတည္းကို ဦးတည္ၿပီး ႏႇစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အားခဲသြားေနၾကတဲ့ ခရီးသည္ခ်င္းပဲေလ။ ကိုယ္ကေစာၿပီးေမြးလို႔ အရင္သြားခဲ့တာပဲရႇိတယ္။ အားလံုးအတူတူပါပဲ။ ဘာမႇမကြဲျပားပါဘူး။ကိုယ္ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ ရတဲ့ ဆူးေျငာင့္ခလုတ္ကသင္းေတြကို သူတို႔လည္းေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရတယ္။ ကိုယ္က်ခဲ့တဲ့ ေခ်ာက္ကမ္းပါးႀကီးေတြထဲ သူတုိ႔လည္းက်ခဲ့ရတယ္။ ႏႇစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေရႇ႕ကေစာထြက္ခဲ့ေပမယ့္ ခုခ်ိန္အထိပန္းတုိင္ရႇိရာကို ကိုယ္က ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ခ်ီတက္ေနဆဲျဖစ္သလို သူတို႔လည္း ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ခ်ီတက္ေနဆဲပဲျဖစ္တယ္။ ဘ၀တူေတြ၊ ခရီးသြားေဖာ္ေတြပဲေပါ့။ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြလည္း ျဖစ္ၾကတယ္။ ရဲေဘာ္ ေတြၾကားမႇာ အသက္ကြာျခားခ်က္ဆိုတာမရႇိဘူး။ အထက္နဲ႔ေအာက္ဆိုတာမရႇိဘူး။ အားလံုးအတူတူပဲ။

ခလုတ္မထိ၊ ဆူးမၿငိပါေစနဲ႔

ေထာင္ထဲကထြက္လာတဲ့ လူငယ္ေတြအားလံုးမႇာ တူညီတဲ့အခ်က္တစ္ခုကေတာ့ ႏႇစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သူတို႔ခံစားခဲ့ရတဲ့ ဒုကၡေတြအေၾကာင္း ေရးႀကီးခြင္က်ယ္လုပ္ၿပီး စာဖြဲ႔ေျပာဆိုမေနၾကတာျဖစ္တယ္။ အရင္ဆံုး သူတို႔ေျပာ တာက က်န္ေနရစ္ခဲ့သူေတြအေၾကာင္း ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ တုိင္းေရးျပည္ေရးေပါက္နဲ႔ ေက်းေတြအေၾကာင္းျဖစ္တယ္။ သူတို႔တစ္ေတြထဲမႇာ အေဖဆံုးသြားတာ မသိလုိက္သူပါသလို အေမကို ဒီတစ္သက္အေမလို႔ ေခၚခြင့္မရေတာ့သူလည္း ပါတယ္။ မိဘႏႇစ္ပါးစလံုး ဆံုး႐ံႈးလိုက္ရသူလည္း ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူမႇ ဒီကိစၥေတြကို နာနာၾကည္းၾကည္း ေျပာမေနၾကဘူး။တုိင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ပဲ စိတ္မေအးႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေန ၾကတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးျဖစ္လာမႇာကို စိုးရိမ္ၾကတယ္။ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုႀကီးခလုတ္မထိ ဆူးမၿငိပါေစနဲ႔လို႔ ရင္တမမနဲ႔ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတယ္။

ေၾကာက္လာတယ္

အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ သူတို႔အပူေတြက ကိုယ့္အပူေတြျဖစ္လာၿပီး ေခါင္းပူေအာင္ စဥ္းစားရတယ္။ သူတို့အားလံုး ကိုယ့္အေပၚမႇာထားတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က သိပ္ႀကီးမားလြန္းေတာ့ ေၾကာက္လာတယ္။ စကားကို ေပါ့ေပါ့လြယ္လြယ္ ေျပာလို႔မျဖစ္ဘူး။ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားရတယ္။ခါတိုင္းလိုလူငယ္ေလးေတြ သူတို႔ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ပညာေရး၊ လူမႈေရးကိစၥေတြလာေရာက္ ရင္ဖြင့္တုိင္ပင္တာမ်ဳိးဆို ကိစၥမရႇိဘူးလို႔ဆိုႏိုင္ေသးတယ္။ မႇားသြားလည္း ကာယကံရႇင္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ပဲ နစ္နာမႇာ။ ဒါေတာင္တကယ္ေတာ့ မမႇားသင့္ဘူး။ကိုယ့္ကိုယံုၾကည္အားကိုးလို႔ လာတာမဟုတ္လား။ အခုကိစၥက်ေတာ့ လူငယ္ေတြရဲ႕ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာမဟုတ္ဘူး။ တိုင္းေရး ျပည္ရာျဖစ္တယ္။ မႇားသြားရင္ သံဃာစင္ပါေမႇာက္တဲ့ကိန္း ဆိုက္သြားႏိုင္တယ္။
ျပည္သူ႔ဆႏၵကို လိုက္ေလ်ာၿပီး
အျမန္ဆံုးေျဖရႇင္းလိုက္မယ္ဆိုရင္ စစ္မႇန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚကို စတင္ေလွ်ာက္လႇမ္းေနၿပီလို႔ ဆိုႏိုင္ေတာ့မႇာ ျဖစ္တယ္။ အျမန္ဆံုးဆိုခ်င္ပါတယ္။
ၾကာၾကာေစာင့္ မေနရဖို႔ဘဲ ေမ်ာ္လင့္ပါတယ္ . . .
ျပည္သူ႔ဆႏၵကို လိုက္ေလ်ာၿပီး အျမန္ဆံုးေျဖရႇင္းလိုက္မယ္ဆိုရင္ စစ္မႇန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚကို စတင္ေလွ်ာက္လႇမ္းေနၿပီလို႔ ဆိုႏိုင္ေတာ့မႇာ ျဖစ္တယ္။ အျမန္ဆံုးဆိုခ်င္ပါတယ္။ၾကာၾကာေစာင့္ မေနရဖို႔ဘဲ ေမ်ာ္လင့္ပါတယ္ . . .

လမ္းေၾကာင္းေခ်ာ္ထြက္ႏိုင္

အထူးသျဖင့္ မီဒီယာေတြ သိပ္အားေကာင္းတဲ့ေခတ္မႇာ နည္းနည္းေလးမႇ အမႇားခံလို႔မျဖစ္ဘူး။ ကိုယ္တုိင္က သတင္းမီဒီယာသမားျဖစ္ေတာ့ ပိုၿပီးသတိထားေနရတယ္။စတုတၴမ႑ိဳင္ကို လူ႐ိုေသ ရႇင္႐ိုေသျဖစ္ေအာင္ မနည္းႀကီးႀကိဳးစားတည္ေဆာက္ခဲ့ၾကလို႔ အခုမႇ အသိအမႇတ္ျပဳခံရကာစပဲ ရႇိေသးတာျဖစ္တယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မႇာ သတင္းသမားေတြကိုယ္တိုင္ကလည္း သိကၡာသမာဓိရႇိ႐ံုတင္မက တာ၀န္သိစိတ္ပါ ရႇိၾကရမႇာပါ။ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ စကားတစ္ခြန္းမႇားရင္ သမိုင္းလမ္းေၾကာင္းေခ်ာ္ထြက္သြားႏုိင္သလို သတင္းသမားေတြစာတစ္ေၾကာင္းအေရးမႇားရင္လည္း အားလံုးပြက္ေလာ႐ိုက္ၿပီး သမုိင္းလမ္းေၾကာင္း ေနာက္ျပန္လႇည့္ သြားႏိုင္ပါတယ္။

ကစား၀ိုင္းမဟုတ္

အဲဒါေၾကာင့္ စကားမေျပာခင္ အထပ္ထပ္ခ်ိန္ဆရတယ္။ မႇားသြားရင္ ကိုယ့္စကားကိုယ္တာ၀န္ယူတယ္လို႔ ေျပာ႐ံုနဲ႔မရဘူး။ မႇားသြားရင္ ခံရမႇာက ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း၊ သူတစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘူး။အားလံုး ခံၾကရမႇာ။ တစ္တိုင္းျပည္လံုးရဲ႕ကံၾကမၼာကို ေလာင္းကစား၀ိုင္းမႇာ တစ္ကြက္တည္းပံုေအာၿပီး ထိုးသလိုမ်ဳိးလုပ္လို႔ မျဖစ္ဘူး။ ႏုိင္ငံေရးဆိုတာက ကစား၀ိုင္းမဟုတ္ဘူး။ ညကမက္တဲ့အိပ္မက္ကို ယံုၾကည္ၿပီး စြန္႔စားတာမ်ဳိး မလုပ္ရဘူး။ အထပ္ထပ္အခါခါ စဥ္းစားတြက္ခ်က္ၿပီး လုပ္ရတဲ့ကိစၥမ်ဳိးျဖစ္တယ္။

အခ်ိန္သင့္၊ မသင့္

ေထာင္ထဲကထြက္လာတဲ့လူငယ္ေတြ ကိုယ့္အေပၚထားတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က သိပ္ႀကီးမားလြန္းလို႔ ေၾကာက္လာတယ္လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ လူငယ္ေတြသာမကဘူး လူႀကီးပိုင္းကလည္း ဖုန္းဆက္ၿပီး အားေပးၾက၊ ေထာက္ခံၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕က ရင္ဖြင့္ၾကတယ္။ ဒီယံုၾကည္ကိုးစားမႈမ်ဳိးေတြကို တန္ဖိုးမထားဘဲ ဘယ္လိုလုပ္ေနႏိုင္မႇာလဲ။ ဒီလိုတန္ဖိုးထားေတာ့ စကားကို ၿပီးလြယ္စီးလြယ္ မေျပာ၀့ံဘူး။ အထပ္ထပ္စဥ္းစားရတယ္။ ေျပာသင့္တဲ့စကားမႇန္ေပမယ့္ အခ်ိန္အားျဖင့္ သင့္ မသင့္ခ်င့္ခ်ိန္ရတယ္၊ ကိုယ္တစ္ဦးတည္းအေရးမဟုတ္တဲ့အတြက္ ဆံျခည္တစ္မွ်င္စာေလးေတာင္ အမႇားခံလို႔မျဖစ္ဘူး။

တက္သမွ်ဆန္႔က်င္ခဲ့

ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ဧရာ၀တီမ်က္ႏႇာကိုေထာက္ၿပီး အခုခ်က္ခ်င္းမဆံုးျဖတ္ဘဲ အခ်ိန္ေပးေစာင့္ၾကည့္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ႏႇစ္ငါးဆယ္အတြင္း ဘယ္တုန္းကမႇ မၾကားဖူးတဲ့ျပည္သူ႔ဆႏၵကို ေလးစားေသာ အားျဖင့္ ျမစ္ဆံုေရကာတာစီမံကိန္းကို ဆက္မလုပ္ဘဲ ရပ္ဆုိင္းလိုက္တယ္ဆိုတဲ့ သမၼတဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ေၾကညာခ်က္ကို ႀကိဳဆိုအသိအမႇတ္ျပဳၿပီး တူညီတဲ့တံု႔ျပန္မႈမ်ဳိး ေပးသင့္တယ္။ ႏႇစ္ေပါင္းငါးဆယ္လံုးလံုး ကိုယ့္ဘက္ကလည္းတက္သမွ် အစိုးရကိုဆန္႔က်င္ခဲ့တယ္။

ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္

အခုေနာက္ဆံုး အေျခခံဥပေဒနဲ႔ေရြးေကာက္ပြဲကိုလည္း အသိအမႇတ္မျပဳခဲ့ဘူး။ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရကိုလည္း ခုအခ်ိန္ထိ မေထာက္ခံေသးဘူး။ စစ္မႇန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို အမႇန္တကယ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္၊မေဖာ္ဆိုတာ မသိႏိုင္ေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဧရာ၀တီဆံုးျဖတ္ခ်က္ကေတာ့ ဒီမိုကေရစီအစိုးရမ်ဳိးရဲ႕ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ျဖစ္တယ္။ ေနာက္၀န္ႀကီးမ်ား႐ံုးကို ဟိုတယ္ဖြင့္ဖို႔မငႇားေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဟာလည္း ျပည္သူ႕ဆႏၵကို ေလးစား လိုက္နာတဲ့သေဘာျဖစ္တယ္။ ဒီမိုကေရစီ အရိပ္လကၡဏာေတြျဖစ္တယ္။ ဒီမိုကေရစီနဲ႔မအပ္စပ္တဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ခံရသူေတြကိစၥနဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ကိစၥကိုသာ ျပည္သူ႔ဆႏၵကိုလိုက္ေလ်ာၿပီး အျမန္ဆံုး ေျဖရႇင္းလိုက္မယ္ဆိုရင္ စစ္မႇန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚကို စတင္ေလွ်ာက္လႇမ္းေနၿပီလို႔ ဆိုႏိုင္ေတာ့မႇာျဖစ္တယ္။အျမန္ဆံုး ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ၾကာၾကာေစာင့္မေနရဖို႔ဘဲ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

~