"က်ိန္းေသတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ကုိရင့္ အမ်ဳိးထဲမွာ သူခိုးတစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိေနႏိုင္တယ္ကုိရင္၊ အင္းေလ အျပစ္လုိ႔လည္း မဆုိသာျပန္ပါဘူး၊ စစ္ဝါဒစနစ္ဆုိးႀကီးက ဗမာတျပည္လံုးကုိ သူခုိးစာရင္းဝင္ေအာင္ လုပ္ပစ္ခဲ့ေပသကုိး"
- (သရုပ္ေဖာ္ပုံ - စည္သူလင္း)
ဒီသေရာစာကို ဧရာဝတီျမန္မာပုိင္းစာမ်က္ႏွာ http://burma.irrawaddy.org/satire/2014/09/03/64083.html ကေန ကူးယူ ေဖာ္ျပပါတယ္။
သူခိုးလုိ႔ စကားစလုိက္ေတာ့ ကုိရင့္မ်က္ႏွာၾကည့္ရတာ သိပ္စိတ္မဝင္စားတဲ့ပံုပဲ၊ မပ်င္းေစရဘူး ဆုိတာ က်ဳပ္တာဝန္ယူပါတယ္ကုိရင္။
ကဲ... ၾကာပါတယ္ေလ။သူခိုးအေၾကာင္း ဟာသပံုျပင္ေလးတပုဒ္နဲ႔ စလုိက္ၾကစုိ႔ရဲ့။
တစ္ခါတုန္းက ရြာတရြာမွာ အပ်ဳိႀကီးတစ္ေယာက္ရွိသတဲ့ဗ်၊ သူ႔ခမ်ာ မိန္းမသားပီပီ၊ အခ်ိန္တန္ အရြယ္ေရာက္ လူလားေျမာက္ခ်ိန္မွာ သီးခ်ိန္တန္သီး ပြင့္ခ်ိန္တန္ပြင့့္ခ်င္ ရွာေပမယ့္ ရုပ္ဆင္းအဂါၤ မလွရွာေတာ့၊ အိမ္ေထာင္ဖက္ မေတြ႔ႏိုင္ဘဲ တစ္ကိုယ္တည္း အပ်ဳိႀကီးျဖစ္ရရွာတာတဲ့ဗ်ာ။
မိဘေဆြမ်ဳိးညာတကာေတြလည္း မရွိရွာေတာ့တဲ့အခ်ိန္၊ အသက္ကလည္း ေလးဆယ္ေက်ာ္ျဖစ္လာေတာ့ တစ္အိမ္လံုးမွာ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ဘဝနဲ႔ေနရင္း၊ အိမ္ေထာင္က်ႏိုင္မယ့္ အခြင့္အလမ္းကုိ ဇြတ္ႀကံဆေနရသတဲ့ကုိရင္။
ဒီလုိနဲ႔တစ္ေန႔ အဲဒီအပ်ဳိႀကီးအိမ္ကုိ ညႀကီးအခ်ိန္မေတာ္ သူခိုးတစ္ေယာက္ဝင္ခိုးေတာ့၊ ကံဆုိးတဲ့ သူခိုး ခင္မ်ာ၊ အပ်ဳိႀကီးရဲ့လက္ရဖမ္းဆီးျခင္းကုိခံရပါေလေရာ။
သူခိုးလူမိၿပီ ဆုိမွေတာ့ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔၊ျပန္လႊတ္ေပးဖုိ႔ ေတာင္းပန္ရတာေပါ့၊ ဒီမွာတင္ အပ်ဳိႀကီးဟာ “နင္ လူပ်ဳိလား” လုိ႔ သူခိုးကုိ ေမးသတဲ့ဗ်။
“လူပ်ဳိပါ”လို႔လည္း သူခိုးကေျဖလုိက္ေရာ၊အပ်ဳိႀကီးဟာ “ဒီတစ္ခါေတာ့ ဟန္က်ျပီဟဲ့” ဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔..၊ “ဒါဆုိနင္ ငါ့ကုိ လက္ထပ္ယူမလား၊ ယူမယ္ဆုိရင္ ငါလႊတ္ေပးမယ္။ မယူဘူး ဆုိလုိ႔ကေတာ့ သူႀကီးအိမ္ အပုိ႔ပဲ” တဲ့။
အကဲခတ္ရသေလာက္ ဒီသူခိုးဟာ၊ ရြာထဲက သူခိုးမဟုတ္ဘဲ၊ ရြာေက်ာ္ျပီးလာခိုးတဲ့ သူခိုးထင္ပါရဲ့။
အဲဒီ အပ်ဳိႀကီးကုိ မျမင္ဖူးရွာတ့ဲအျပင္၊ သူ႔ လူပ်ဳိဘဝကုိ စေတးရေတာ့မယ့္အခ်ိန္မုိ႔..၊ “အမႀကီးရယ္၊ မီးျခစ္ ကေလးတခ်က္ေလာက္ျခစ္ပါလားဗ်ာ”လုိ႔ ေတာင္းဆုိလုိက္ေတာ့ အပ်ဳိႀကီးလည္း သူခိုးရဲ့လက္ကုိ ဂ်ဳိ္င္းၾကားမွာ ခပ္တင္းတင္း ညွပ္ထားရင္း က်န္တဲ့သူ႔လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ခါးၾကားက မီးျခစ္ကုိ ခ်ပ္ကနဲျခစ္လုိက္ေရာေပါ့ ကုိရင္ရယ္။
အေရးထဲ မီးျခစ္က မသံုးတာၾကာလုိ႔ထင္ပါရဲ့၊ ဖ်တ္ခနဲ တခ်က္သာ လင္းျပီး ဟုတ္ဆုိျပန္ျငိမ္းသြားပါေလေရာ၊ အပ်ဳိႀကီးကေတာ့ မီးျခစ္ကို ခ်ပ္၊ခ်ပ္၊ခ်ပ္နဲ႔ ႀကိဳးစားပမ္းစား ထပ္ျခစ္ရွာပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ သူခိုးအတြက္ကေတာ့၊ ဖ်တ္ကနဲ တစ္ခ်က္လင္းလုိက္တဲ့ အလင္းေရာင္နဲ႔တင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ႏိုင္သြားတယ္ ထင္ပါရဲ့၊ “အမႀကီးရယ္။သူႀကီးအိိမ္သာ ပုိ႔ပါေတာ့”.. ဆုိပဲ။
သူခုိးအေၾကာင္းေတြေျပာမယ္ဆုိရင္ ရယ္စရာခ်ည္းေတာ့ မဟုတ္ေပဘူး ကုိရင္၊ တရားသံေဝဂရထုိက္တဲ့ သူခိုး သုတၱန္ေတာင္ရွိေသးသဗ်ာ၊ ဘာတဲ့...
ရာမာခရွစ္ရွနာဆုိလား၊ အိႏၵိယသူေတာ္စင္ တစ္ပါး ေဟာခဲ့ဖူးတာေပါ့။
တခါတုန္းက သူခိုးတစ္ေယာက္ဟာ နန္းေတာ္ထဲကအဖုိးတန္ ပစၥည္းေတြ အလစ္သုတ္မဟဲ့ ဆုိျပီး၊ နန္းေတာ္ ထဲကုိ သက္စြန္႔ဆံဖ်ား ခုိးဝင္သြားလုိက္တာ မထင္မွတ္ဘဲ ဘုရင့္အိပ္ေဆာင္ေတာ္ကုိေရာက္သြားသတဲ့။
ဒီသူခုိးၾကည့္ရတာ နာရီ ဝယ္မပတ္ႏိုင္လုိ႔မ်ားလား မဆုိႏုိင္ဘူး၊ သူေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘုရင္ႀကီးက မအိပ္ေသးဘဲ မိဖုရားႀကီးနဲ႔ႏွစ္ကုိယ္ၾကား ကိစၥတစ္ခုကုိတုိင္ပင္ေနေတာ့ သူခုိးလည္း တိတ္တိတ္ ေလး ခုိးနားေထာင္ေနလုိက္ေရာေပါ့။
လက္စသတ္ေတာ့ ဘုရင္ႀကီးဟာ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ မုိးေသာက္ရင္၊ သူ႔ရဲ့ရွဳမျငီးတဲ့ သမီးေတာ္အတြက္ ဂဂါၤျမစ္ကမ္းမွာရွိတဲ့ သူေတာ္စင္ေတြထဲက တပါးပါးကုိ လက္ဆက္ေပးျပီး ထီးနန္းစည္းစိမ္ကိုပါ လႊဲေပးဖုိ႔ စီစဥ္ေနသကုိး။
ဒီမွာတင္ သူခိုးလည္း အကြက္ေကာင္းေတာ့ဆုိက္ျပီဟဆုိျပီး နန္းေတာ္ထဲက ဘာပစၥည္းမွ ခုိးမေနေတာ့ပဲ၊ ဂဂါၤျမစ္ကမ္းမွာ နဖူးျပာသုတ္ျပီး သူေတာ္စင္ေယာင္ေဆာင္လုိက္ေရာေပါ့ ကုိရင္ရယ္။
နံနက္မုိးေသာက္ေတာ့ ဘုရင္ႀကီးဟာ သူ႔အစီအစဥ္အတုိင္း ဂဂါၤျမစ္ကမ္းကုိ ေရာက္လာ၊ သူေတာ္စင္ေတြကုိ တပါးခ်င္း၊ သူ႔သမီးကုိ ယူဖုိ႔ ေတာင္းပန္၊ သူေတာ္စင္အစစ္ေတြကျငင္း၊ ေနာက္ဆံုး အေယာင္ေဆာင္သူေတာ္စင္ သူခုိး အလွည့္က်ေတာ့ အႀကံသမားငတိက တံုဏိဘာ ေဝဆိတ္ဆိတ္ေနလုိက္ေတာ့၊ ဘုရင္ႀကီးလည္း ဝမ္းသာလံုး ဆုိ႔ျပီး၊ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ႀကီးက်ယ္တဲ့အခန္းအနားနဲ႔ မင္းကရာဇ္စည္းစိမ္ကုိ ခံစားဖုိ႔ လာေရာက္ပင့္ ေဆာင္မဲ့အေၾကာင္း ေလွ်ာက္တင္ျပီး နန္းေတာ္ျပန္သြားၾကေတာ့၊ သူခိုးခမ်ာ တစ္ညလံုး စဥ္စားခန္းဝင္ အေတြးနယ္ခ်ဲဲ႕ လုိက္မိတာ တစ္ေမွးမွ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး တဲ့။
ေအာ္ ... တစ္ညတာ သူေတာ္ေကာင္း ေယာင္ေဆာင္တာေတာင္ ထီးနန္းစည္းစိမ္ကုိရတဲ့ အျဖစ္ပါကလား၊ တသက္လံုးမ်ား သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရင္ သံသရာမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ား အက်ဳိးထူးလုိက္ပါမလဲ၊ စသည္ျဖင့္ ေပါ့ ကုိရင္။
ေနာက္တစ္ေန႔လည္း ေရာက္ေရာ ဘုရင္ႀကီးဟာသူ႔သမီးေတာ္ရဲ့ သူ႔ၾကင္ယာေတာ္ေလာင္းလ်ာ သူခိုးကုိ နန္းေတာ္ႀကီးဆီပင့္ေခၚဖုိ႔၊ ဆင္ေတြျမင္းေတြၿခံရံျပီး ေဝါယာဥ္နဲ႔ ေရာက္လာေတာ့တာေပါ့။
ဒီေတာ့ သူခိုးဟာ .. “ မင္းႀကီး... ငါသည္ မေန႔ကအထိ အတုျဖစ္ခဲ့ေခ်သည္” ယခုမူ အစစ္ျဖစ္ခဲ့ျပီမုိ႔၊ ထီးနန္း စည္းစိမ္ကုိ မမက္ေတာ့ျပီဆုိျပီး သံေဝဂတရားေဟာ ျပန္လႊတ္လုိက္ေရာ ဆုိပါေတာ့ ကုိရင္။
သံေဝဂရစရာသူခိုးဇာတ္လမ္းျပီးေတာ့ သူခိုးတစ္ေယာက္ရဲ့ ဖြင့္ဟဝန္ခံခ်က္ေလးလည္း ေျပာျပခ်င္ေသးတယ္ေမာင္။
အဲဒီသူခိုးကေတာ့ က်ဳပ္ ကုိယ္တုိင္ပါပဲ၊ သိပ္လည္း အံ့ၾသမသြားပါေလနဲ႔ ကုိရင္၊ က်ဳပ္ ကုိယ္တုိင္လည္း သူခုိးျဖစ္ဖူးခဲ့တာအမွန္ပဲ။
ေျပာရမွာ ရွက္စရာဆုိေပမဲ့ ဒီကိစၥကို ဖြင့္ေျပာလုိက္ရင္ စိတ္သက္သာရာတစ္ခုခု ရမယ္ ထင္ပါရဲ့။
ဒီလုိ ကုိရင္ရဲ့... က်ဳပ္ ဆယ္ႏွစ္သားေလာက္တုန္း ကေပါ့၊ ေလးတန္းေက်ာင္းသားဘဝ၊ စာကုိေဂ်ာင္းေဂ်ာင္း ေျပးဖတ္တတ္ေနၿပီမုိ႔၊ ေက်ာင္းစာျပင္ပက ဝတၳဳ၊ ကာတြန္း၊ မဂၢဇင္း ေတြေတာင္ ဖတ္တတ္ေနၿပီဆုိပါေတာ့။
ကေလးဘဝရတဲ့ဖုန္႔ဘုိးနဲ႔ စာအုပ္ဝယ္ဖတ္ဖုိ႔ ဘယ္မွာလာ လံုေလာက္ပါ့မတုန္း၊ စာအုပ္အငွားဆုိင္က ငွား ဖတ္ရတာေပါ့။
စာအုပ္ေတြကုိ ဝါးစားသလုိဖတ္ေတာ့ ငွားခနဲ႔လည္း မလံုေလာက္ျပန္ဘူး ဆုိပါေတာ့၊ ဒီၾကားထဲ ကာတြန္း ဗကေလးရဲ့ ရႊင္ျပံဳး စာေစာင္ထဲက ကာတြန္းေတြ စုထုတ္တဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ကုိ က်ဳပ္ လႊတ္သေဘာက် ေနတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။
အဲဒီစာအုပ္က ႏွစ္က်ပ္ခြဲ တန္တယ္ကုိရင္၊ စာအုပ္လုိခ်င္ စိတ္ငယ္ထိပ္ေရာက္ေနတဲ့ က်ဳပ္လည္းႏွစ္က်ပ္ခြဲ တန္ စာအုပ္တစ္အုပ္ ခုိးတာေလာက္ေတာ့ မထူးပါဘူးေလ ဆုိၿပီး၊ ငွားေနက် စာအုပ္ဆုိင္မွာ စာအုပ္ေရြးေနရင္း အဲဒီစာအုပ္ကုိ က်ဳပ္ ခိုးခဲ့ပါေလေရာ။
ဆုိင္ရွင္ကေတာ့ က်ဳပ္ဟာသူခုိးမဟုတ္ေလာက္ပါဘူး ဆုိၿပီး စိတ္ခ် ေနဟန္တူပါရဲ့၊ က်ဳပ္ခိုးလာတာသူမသိ လုိက္ရွာဘူး။
ဒါေပမဲ့ဗ်ာ တစ္ကုိယ္လံုး နတ္ပူးသလုိလုိတုန္ေနတဲ့က်ဳပ္ဟာ အဲဒီစာအုပ္ကုိ ခါးၾကား မွာညွပ္ျပီး အိမ္ကုိျပန္ခဲ့တဲ့ေန႔က စျပီး ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ ၾကာတဲ့အထိ “ငါဟာ သူခိုး၊ ငါဟာ သူခိုး”ဆုိတဲ့ ဥပဒါန္ႀကီးက စြဲေနပါေလ ေရာဗ်ာ။
အိမ္ကပုိက္ဆံတုိ႔၊ အခ်ိန္မေတာ္သူမ်ား ၿခံထဲက အုန္းသီး တက္ခိုးတာတုိ႔လည္း က်ဳပ္ လုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
ခံစားခ်က္ခ်င္းက မတူေရးခ် မတူဘူး ကုိရင္၊ အေပ်ာ္ သေဘာ ဘာေလာဘမွ မပါဘဲ၊ ခိုးခဲ့တဲ့ကိစၥက ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား မသိသာေပမဲ့၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ၊ မက္ေမာစိတ္နဲ႔ ခိုးခဲ့တဲ့ကိစၥက်ေတာ့ စိတ္ထဲမွာ သံမႈိ႔နဲ႔စြဲ သလုိ စြဲေနေလရဲ့။
ဘုရားရွိခုိးတဲ့အခါ အဒိႏၷဒါနာ ေဝရာမဏိ ေနရာမွာ၊ ႏွစ္က်ပ္ခြဲတန္ကာတြန္း စာအုပ္ကေခါင္းထဲ ေရာက္ ေရာက္လာတတ္သကိုး။
စာအုပ္တစ္အုပ္ ရတာနဲ႔၊ ႏွစ္ေပါင္းရွည္ၾကာ ခံစားေပးဆပ္ရတာ မတန္လြန္းလို႔၊ က်ဳပ္ျဖင့္လက္ရွိ အခ်ိန္မွာ တေယာက္ေယာက္နဲ႔၊ အျပန္အ လွန္ ေငြခန္းပစၥည္းခန္း ဆက္ဆံရတဲ့အခါ က်ဳပ္လက္ထဲ အပုိပါလာရင္၊ခ်က္ျခင္း ျပန္ေပးပစ္လုိက္တာပါပဲ။
တစ္ခါေသဖူး၊ျပင္ဖုိ႔နားလည္ သြားခဲ့တယ္ ဆုိပါစုိ႔ေမာင္။
သူခိုးဇာတ္လမ္းေတြကေတာ့ေျပာလုိ႔မကုန္ႏုိင္ပါဘူး၊ ဘုရားေလာင္းေတာင္တစ္ခုေသာ ဘဝမွာ ခုိးမွဴးႀကီးျဖစ္ခဲ့ဖူး ဆုိလား။
တေထာင့္တညပံုျပင္ထဲမွာလည္း သူခိုးကုိ ဇာတ္လိုက္ထားတဲ့ပံုျပင္ေတြလည္း အမ်ားသားကလား၊ ကုိရင္မွာလည္း အိမ္ေထာင္ရွိမယ္ ထင္ပါတယ္။
တခ်ဳိ႕ က်မ္းဂန္ေတြမွာ မိမိဇနီးမယားဟာ ခုိးသူနဲဲ႔တူေသာမယား ျဖစ္ေနတတ္သတဲ့၊ ဒါလည္း သတိထားအံုး ကုိရင္။
အမယ္သူခိုးဆုိတာ ပုဂၢလိက ပုိင္ဆုိင္မွဳကို တကုိယ္ေတာ္ ဆန္႔က်င္တုိက္ဖ်က္ေနတဲ့သူ ဘာညာ ဆုိျပီး၊ သူခိုးျဖစ္ေအာင္ ေျမွာက္ထုိးပင့္ေကာ္ လုပ္ေပးေနတဲ့ တလြဲဆံပင္ ေကာင္းေနသူေတြလည္း ရွိေသးဗ်ာ။
အမယ္ သူခိုးေတြမွာလည္း သူခုိးစည္းကမ္း ရွိေသးသတဲ့၊ အေရွ႕ခုနစ္အိမ္၊ အေနာက္ခုနစ္အိမ္ မခုိးရတာတုိ႔၊ပ စၥည္းခိုးတဲ့အခါ လူကိုရန္မမူရ တာတုိ႔ ဘာတုိ႔ေပါ့ ကိုရင္။
သူခိုးႀကီးေတာ့ ဓားျပတဲ့ကုိရင္ရဲ့၊ ဓားျပကေတာ့ ပစၥည္းလည္း ယူေသး၊တခါတေလလူကုိလည္း ရန္မူတတ္ေသးဆုိေတာ့ ဓားျပကသူခိုးထက္ ပုိဆုိးတယ္ ဆုိရမယ္။
က်ဳပ္ၾကားဖူးတာက တခ်ဳိ႕လူေတြဟာ ေမြးကတည္းက ေစာရနကၡတ္နဲ႔ယွဥ္ျပီး၊ ေမြးလာၾကတယ္ဆုိပဲ။
က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ ဖိနပ္ေတြကုိ အလစ္မွာ ယူယူ ျပီးဖြက္ထားတတ္ေလရဲ့၊ က်ဳပ္ျဖင့္ ဒီလူဟာ ေစာရနကၡတ္နဲ႔ေမြးလာတာမ်ားလား ေတြးမိတဲ့အထိပဲ။
ရန္သူမ်ဳိးငါးပါးစာရင္းမွာေတာင္ သူခုိးက ပါေနေသးဗ်ာ၊ ၾကည့္ေလ... ေရ၊ မီး၊ မင္း၊ ခိုးသူ၊ မခ်စ္မႏွစ္သက္ေသာသူ တဲ့၊ က်ဳပ္ကပဲ အေတြးေခါင္ ေလေရာ့ သလား မဆုိႏုိင္ဘူး။
ရန္သူမ်ဳိးငါးပါးစာရင္းမွာ မင္းနဲ႔ခုိးသူကုိ ကပ္လ်က္တြဲထည့္တာ အံ့ၾသစရာေတာ့ အေကာင္းသားကလား။
ကုိရင္ စဥ္းစားၾကည့္ေလ၊ ကေလကေခ် သူခိုးကလည္း အႀကံအဖန္ေကာင္းရင္ “မင္း”ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္၊ ရာဇာ ဆုိတဲ့ “မင္း” ကလည္း၊ မင္းက်င့္တရားနဲ႔ မညီရင္ အခ်ိန္မေရြး သူခုိးျဖစ္သြားႏိုင္တာကုိ ဆုိလုိခ်င္တယ္ထင္ပါရဲ့။
အံမယ္ေလး၊ က်ဳပ္တုိ႔ ဗမာျပည္မွာေတာ့ သူခိုးကေန အစုိးရမင္းေတြျဖစ္ကုန္တာ မဆန္းလွဘူး ကုိရင္ေရ။
နားေဝးခ်က္ ကုိရင္ရယ္၊ မဲခိုးျပီး အမတ္ေတြ၊ ဝန္ႀကီးေတြျဖစ္သြားတဲ့သူေတြဟာ အဲဒီစာရင္းဝင္ေတြပဲေပါ့။
သူခိုးကေန ဝန္မင္းေတြ အမတ္ေတြျဖစ္လာမွေတာ့ ဒီလူေတြ သူခိုးစာရင္း ဆက္ဝင္ကုန္ၾကတာ ေသခ်ာ ေတြးၾကည့္ရင္ သဘာဝေတာ့ အက်သားေမာင္။
ဒီေတာ့ ေရွးပညာရွိမ်ားဟာ ရန္သူမ်ဳိးငါးပါး စာရင္းမွာ မင္းနဲ႔သူခိုးကုိ တဆက္တည္း ထည့္ထားတာဟာ ဒီေခတ္ ဗမာျပည္အစုိးရမင္းေတြရဲ့ေရွ႕ျဖစ္ကုိႀကိဳေဟာ ထားတာမ်ား ျဖစ္ေနေလေရာ့ သလားလုိ႔။
ခက္ပါဘိ ကုိရင္ရယ္၊ သက္ေသသကၠာယ ခိုင္ခုိင္မာမာ မရွိဘဲ၊ က်ဳပ္ဘယ္ေျပာရဲပါ့မတုန္းေမာင္။
ဗမာျပည္ရဲ့ မင္းစုိးရာဇာစာရင္းဝင္ သမၼတ၊ ဝန္ႀကီး၊ဝန္ေလး၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေလး၊ ညြန္ခ်ဳပ္ႀကီး၊ ညြန္ခ်ဳပ္ကေလးေတြရဲ့ လက္ရွိပုိင္ဆုိင္မႈ ဓနဥစၥာေတြကုိ ကာလေပါက္ ေစ်းနဲ႔တြက္ၾကည့္ေလ။
ဒါေတြဟာ ဝန္ထမ္းလုပ္သက္ တေလွ်ာက္ ရခဲ့တဲ့လစာေငြေၾကးနဲ႔ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီေမာင္ေတြဟာ သူခိုးအဆင့္ေတာ့ မကေလာက္ဘူး၊ ခက္ေနတာက ဘယ္သူခိုးမွ ခုိးတယ္လုိ႔၊ ဝန္မခံတတ္ၾကဘူး ေမာင္ရဲ့။
အင္း “တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္”အကုန္လံုးေတာ့ သူခုိး မဟုတ္ပါဘူးကုိရင္ရယ္၊ ဥပမာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ကုိၾကည့္၊ သူ႔ခမ်ာ လူမသမာေတြလက္ခ်က္နဲ႔၊ က်ဆံုးသြားရွာေတာ့ သူ႔ နာမည္အမည္ေပါက္ အိမ္တစ္လံုး ေျမတကြက္ေတာင္ မက်န္ခဲ့ရွာပါဘူး။
ရန္ကုန္၊ နတ္ေမာက္(တာဝါလိန္း)လမ္းက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျပတိုက္လုပ္ထားတဲ့အိမ္ႀကီးဟာ သူပုိင္ မဟုတ္ရွာဘူး ကုိရင္။
စစ္အတြင္းက လူမ်ဳိးျခားသူေဌး တစ္ေယာက္၊ စစ္ေဘးေၾကာင့္ ပစ္ထားခဲ့တဲ့ အိမ္ေပၚတက္ေနတာကုိရင္။
ဒီအိမ္ႀကီးကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဟာ သူ႔နာမည္၊ သူ႔ဇနီးနာမည္နဲ႔ အမည္ေပါက္ေအာင္ ေျမစာရင္းဦးစီးဌာနမွာ နာမည္ ေျပာင္း ေလွ်ာက္သြားခဲ့တယ္လုိ႔လည္း မၾကားမိဘူး။
ေဟာ... သူခိုးအေၾကာင္းေျပာေနရင္းကေန ေခ်ာ္ေတာေငါ့သြားျပန္ျပီ၊ စကား လက္စသတ္ၾကပါစုိ႔ရဲ့။
သူခုိးဆုိမွေတာ့ ဘယ္သူခိုးမွ မေကာင္းပါဘူးေမာင္ရယ္၊ ဒါေပသည့္ က်ဳပ္ေစာေစာကေျပာခဲ့တဲ့ သူခိုးဇာတ္လမ္းေတြထဲကလုိ သူႀကီးအိမ္ အပို႔ခံဝ့ံတဲ့ သူခိုး၊ တရားသံေဝဂရတဲ့ သူခိုး၊ ေနာင္တရ ေနတဲ့သူခုိးေတြ ဆုိရင္ေတာ့ သူခုိးသိကၡာ နည္းနည္းရိွေသးတယ္ ဆုိရမယ္။
ဒီလုိမဟုတ္ဘဲ လူစိတ္ကင္းတဲ့သူခိုး၊ ကုိယ္ခ်င္း စာစိတ္မရိွတဲ့သူခုိး၊တုိင္းျပည္ဘ႑ာကုိ ကုိယ္ပုိင္ဥစၥာ၊ ကုိယ့္ ဘိုး ဘြားအေမြမွတ္ေနတဲ့၊ အမ်ဳိးေကာင္းသားသူခိုးေတြကေတာ့ သိကၡာ တစ္ျပားသားမွ မရွိတဲ့ သူခိုးစာရင္း သြင္းသင့္တယ္ ေမာင္ရဲ့။
စိတ္ေတာ့မရွိနဲ႔ေနာ္၊ ကုိရင္က ဗမာျပည္မွာေနတယ္ဆုိေတာ့၊ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ဘာအလုပ္မ်ား လုပ္သတုန္း၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကိုယ္ ေသခ်ာ ျပန္ဆန္းစစ္ရင္ ကုိရင္ေတာင္ သူခိုးစာရင္းဝင္ခ်င္ဝင္ေနမွာ။
က်ိန္းေသတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ကုိရင့္ အမ်ဳိးထဲမွာ သူခိုးတစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိေနႏိုင္တယ္ကုိရင္၊ အင္းေလ အျပစ္လုိ႔လည္း မဆုိသာျပန္ပါဘူး၊ စစ္ဝါဒစနစ္ဆုိးႀကီးက ဗမာတျပည္လံုးကုိ သူခုိးစာရင္းဝင္ေအာင္ လုပ္ပစ္ခဲ့ေပသကုိး။
ရင္ေလးဖုိ႔ေကာင္းတာက.. သူခိုးမင္းဆက္ဟာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ျပတ္မွာမဟုတ္ေသးဘူး ဆုိတာပါပဲ။
အဆုိးဆံုးကေတာ့ အဲဒီေခါင္းေပါင္းစ တလူလူနဲ႔ သူခိုးႀကီးငယ္ စာရင္းဝင္ေတြဟာ ဒီမုိကေရစီေခတ္သစ္ႀကီးဆီကုိ ခ်ီတက္ေနပါျပီ လုိ႔ အသံကုန္ ေအာ္ေနၾကတာ၊ ဘယ္ေဆြမ်ဳိး ေပါက္ေဖာ္ အားကုိးနဲ႔မ်ားပါလိမ့္။
အဟုတ္မွတ္ျပီး ယံုတဲ့သူေတြကလည္း ယုံၾကတာပဲေမာင္၊ က်ဳပ္ျဖင့္ ဘယ္လုိမွ နားမလည္ႏုိင္ပါဘူး ကုိရင္ရယ္၊ ေျပာရတာ အာေတာင္ေျခာက္လာၿပီ၊ နားၾကအံုးစုိ႔ရဲ့ကုိရင္။ ။
- မင္းဒင္
စာေရးသူသည္ “မင္းဒင္ရဲ႕ သက္ခုိင္” ဆုိသည့္ ကုိယ္ေတြ႔ အျဖစ္အပ်က္မ်ား အေျခခံေသာ စာအုပ္ကုိ ေရးသားခဲ့သူ ျဖစ္ၿပီး လက္ရွိတြင္လည္း ျပည္တြင္း မီဒီယာမ်ားတြင္ ေရးသားေနသည္၊ ယခုအခါ ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္ ေနထုိင္လ်က္ရွိသည္။
.
0 comments :
Post a Comment