ဗိုလ္ဖိုက္တာ၊ ဇူလိုင္ ၂၈၊ ၂၀၁၁
တိုင္းရင္းသားျပည္သူ တဲ့ …
ၾကံ့ဖြံ႔အစိုးရ ေျခလွမ္း စ ေတာ့ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ ျမြက္ဆိုခဲ့တဲ့အထဲမွာ “တိုင္းရင္းသားျပည္သူ” ဆိုတဲ့ မသံုးစဖူးစကားလံုးကို သံုးလာတယ္ခင္ဗ်။ “ျပည္သူ” ဆိုတဲ့ေ၀ါဟာရရဲ့ အေရွ႕မွာ “တိုင္းရင္းသား” ဆိုတဲ့၀ိေသသနနဲ႔ “၀ိၿဂိဳဟ္” ျပဳၿပီး “မႊမ္း” ထားတယ္။ သကာေလာင္း သၾကားျဖဴးထားတဲ့ “မႊမ္း” သံကို ၾကားရေတာ့ စိတ္ထဲစိုးထိတ္သြားခဲ့ပါရဲ့။ အေၾကာင္းက ျပည္ပရန္သူမဟုတ္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုတိုင္းရင္းသား ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ လူမ်ိဳးစုမ်ားကို ထိုးစစ္ဆင္မႈမ်ားနဲ႔ဆင္ဆင္တူတဲ့ ေဟာဒီ ရင္နင့္ဖြယ္ရာ ေရွးျဖစ္ေဟာင္းေတြေၾကာင့္ပါခင္ဗ်ာ။
ျပည္သူကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ႏႈတ္ဆက္အားေပးေနတာ။ ဘုရားစူး။ သူတို႔ သတင္းစာထဲက အတိုင္း ေျပာတာ။
လုပ္သားျပည္သူ တဲ့ …
ရင္နင့္ဖြယ္ရာ ေရွးျဖစ္ေဟာင္းေတြဆိုတာက ဗိုလ္ေန၀င္းရဲ့ မဆလေခတ္မွာ ျဖစ္ခဲ့တာေတြပါ။ ျဖစ္ခဲ့ပံုက “ဆီသည္မလက္သုတ္ပု၀ါ” လို တခါလာလည္း … ဒါ။ ေနာက္တခါလာလည္း … ဒါ။ ဒါခ်ည္းကိုပဲ ထပ္ခါတလဲလဲ သံုးခဲ့တဲ့ လက္သံုးစကားၾကီးတခု ရွိခဲ့ပါရဲ့။ “လုပ္သားျပည္သူ” ဆိုတဲ့စကားလံုးပါဗ်။ မိန္႔ခြန္းေျပာမလား။ ေဆာင္းပါးေရးမလား။ ရြာေဆာ္လုပ္မလား။
“လုပ္သားျပည္သူ” ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို ဖန္တရာေတေအာင္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ဗုန္းေဗာလေအာသံုးပါမွ မိန္႔ခြန္းဆိုရင္လည္း မိန္႔ခြန္းေၿမာက္တယ္ဗ်။ ေဆာင္းပါးဆိုရင္လည္း ေဆာင္းပါး “တန္း၀င္” တယ္ဗ်။ ရြာေဆာ္လုပ္ရင္လည္း “ဟိတ္နဲ႔ ဟန္နဲ႔ ခန္႔တယ္ဗ်။
“လုပ္သားျပည္သူ” ဆိုတဲ့စကားလံုးဟာ ဘယ္မွ်ထိ “ေခတ္ထ” ခဲ့သလဲဆိုရင ၊အစိုးရ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရး လက္နက္အျဖစ္ နံပါတ္၀မ္းအဆင့္ သတင္းစာၾကီးကို နာမည္ေပးခဲ့တာက ျမန္မာဘာသာျဖင့္ “လုပ္သားျပည္သူ႔ေန႔စဥ္” သတင္းစာတဲ့။ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ “The Working People’s Daily ” တဲ့..။ အဲဒါဟာ “လုပ္သားျပည္သူ” ဆိုတာကို ဦးထိပ္ရြက္ျပခ်က္တခုေပပါ့။
“လုပ္သားျပည္သူ” လို႔သာစကားထဲမွာ စာထဲမွာ “ဘန္းတင္” ထားတာဗ်..။ လက္ေတြ႕က်ေတာ့ ေျပာင္းျပန္ခ်ည္းပါဗ်ာ..။ ဒီအေၾကာင္းေတြကို သိၾကရရင္ စိတ္ထဲမခ်ိတင္ကဲျဖစ္ၾကရမွာပါ။ လုပ္ရက္ပံုမ်ားကျဖင့္ လူသားစားတဲ့ ေပါဒိသာရရွင္ဘုရင္ရဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ တထိပ္တလန္႔နဲ႔ ေနရသလိုပါပဲ။ ၾကည့္ၾကစမ္းပါဗ်ာတို႔ရာ..။
ပထမအၾကိမ္ မဆလညီလာခံအၿပီးမွာ ဖြဲ႔စည္းပံုအေၿခခံဥပေဒကို ေရးဆဲြခဲ့တယ္။ ဒီအေၿခခံဥပေဒကို ျပည္သူအမ်ားက … ဟဲ … ဟဲ … ဟုတ္ႏိုးႏိုး ေကာင္းႏိုးႏိုး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ၾကီးတခဲြသားနဲ႔ ဆႏၵမဲေပးၿပီး ေထာက္ခံအတည္ျပဳေပးခဲ့ၾကတယ္ … ဟဲ … ဟဲ … ။
အဲဒီဖဲြ႕စည္းပံုအေၿခခံဥပေဒအရ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ဆိုသူမ်ားကို ေရြးခ်ယ္တင္ေၿမွာက္ဖို႔ “ဆိုရွယ္လစ္ဒီမိုကေရစီ” ဆိုတာၾကီး နဖူးစီးတတ္ၿပီး ေရြးေကာက္ပဲြေတြလုပ္ခဲ့တယ္။
အဲဒီ … ေရြးေကာက္ပဲြေတြအရ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ဆိုတာ ေပၚလာတယ္ဗ်။
တိုင္းနဲ႔ျပည္နယ္ ျပည္သူ႔ေကာင္စီဆိုတာေတြ ေပၚလာတယ္။ ၿမိဳ႕နယ္ျပည္သူ႔ေကာင္စီ၊ ရပ္,ေက်းျပည္သူ႔ေကာင္စီ ဆိုတာေတြေပၚလာတယ္။ နက္ဖန္သဘက္ဆိုရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာ စည္ပင္၀ေျပာတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ လူ႔ေဘာင္သစ္ၾကီးပဲ ေပၚထြန္းလာေတာ့ မလိုလို ...။ ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္ ဆိုက္သူေတြကလည္း … ဟဲ … ဟဲ … တံေတြးတမ်ားမ်ားႏွင့္ လွ်ာျပြတ္လြတ္ ထြက္သူကထြက္ … ဟဲ … ဟဲ …။
ျဖစ္ရပံုမ်ား … ပထမအၾကိမ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္သက္တန္း အတြင္းမွာပဲ ဆန္ျပႆနာတက္ခဲ့ပါေလေရာ။ အလုပ္သမားေတြ၊ အလုပ္,လုပ္ေသာျပည္သူေတြ၊ ဗိုလ္ေန၀င္းနဲ႔ သူ႔ေနာက္ေတာ္ပါေတြ၊ ဖန္တရာေတေအာင္ေျပာေနတဲ့ “လုပ္သားျပည္သူေတြ” ေပါ့ဗ်ာ။ ဆန္စားစရာမရွိလို႔ ဆန္ေတာင္းပဲြေတြကို စက္ရံု၀င္းထဲမွာလုပ္ၾကတယ္။ အလုပ္ရံု၀င္းထဲမွာ လုပ္ၾကတယ္။ အလုပ္စခန္းထဲကေနၿပီးေတာင္းတာ၊ ဘာဆန္ကိုမွ်မရဘူး။
ဒီေတာ့ ငါ့၀မ္းပူဆာမေနသာျဖစ္လာၿပီ။ ဒါနဲ႔… လမ္းမေပၚထြက္ၿပီးေတာင္းၾကၿပီ။ အဲ..ေပးၿပီဗ်ိဳ႕..။ လိႈင္ၿမိဳ႕နယ္.. ဘာတာအရပ္.. ရန္ကုန္အင္းစိန္လမ္းမၾကီးေပၚမွာ ေပးတယ္။ ဆင္မလိုက္ သေဘၤာက်င္းမွာ ေပးတယ္။ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမနဲ႔ ဗႏၶဳလပန္းၿခံအၾကားက ဗႏၶဳလလမ္းမ ျပန္႔ၾကဲၾကီးေပၚမွာ ေပးတယ္။ အဲ.. “လုပ္သားျပည္သူ” တို႔ကို ေပးတာက ဆန္ေတာ့ဆန္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္.. က်ည္ဆံဗ် … က်ည္ဆံ။
ဒီပဲြမွာ က်ည္ဆံကိုမေပးခ်င္ ဆန္ကိုပဲေပးခ်င္တဲ့ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ကို ဦးထိပ္တင္ထားတဲ့ ကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီး စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတင္ဦး (ယခု NLD ဦးတင္ဦး) ကေတာ့ ျဖဳတ္ထုတ္ရွင္း ခံသြားရပါေလေရာ..။ လူရႊင္ေတာ္ၾကီးဦးေပါစံရဲ့ ျပက္လံုးအတိုင္း၊`မွန္´ တဲ့လူေတြ က်သြားပါၿပီဗ်ား။
ဦးၾကီးမ်ား တဲ့ ...
“ဦးၾကီးမ်ား” ဆိုတာက ေတာင္သူလယ္သမားၾကီးမ်ားကို ဗိုလ္ေန၀င္းက ဂုဏ္ျပဳေခၚေ၀ၚတဲ့ေ၀ါဟာရပါ..။ ပါးစပ္ေျပာကေတာ့ေခ်ာလို႔..။ လက္ေတြ႕က်ေတာ့ လယ္ေၿမတစ္ဧကလွ်င္ စပါးတင္းေရမည္ေရြ႕မည္မွ် ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရကို ေရာင္းရမယ္တဲ့..။ အဲဒီသတ္မွတ္ခ်က္အတိုင္း မေရာင္းႏိုင္ရင္ အခ်ဳပ္ထဲဖမ္းထဲ့သဗ်။ အတင္းအဓမၼ ပုတ္လွန္,က်ီလွန္ လုပ္သဗ်။ ေတြ႕ရင္ယူတယ္။ မေတြ႕ရင္၊ မေပးမေန ေပးရမယ္လို႔ အက်ပ္ကိုင္တယ္။
အက်ပ္ကိုင္ေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္ဗိုလ္ဖိုက္တာရဲ့ ငယ္ဘ၀က ေက်ာင္းေနဘက္ငယ္သူငယ္ခ်င္း လယ္သမားၾကီးတေယာက္ဆိုရင္ သတ္မွတ္ခ်က္ စပါးတင္းေရျပည့္ဖို႔အေရး ဟိုအိမ္,ဒီအိမ္ဆီ လွည့္လည္ၿပီး ေျပးကာ, လႊားကာ, စပါးေခ်းခဲ့ရတယ္။ ေၾကာက္လန္႔စိတ္ကလည္း ၾကီးလြန္း … ေနကလည္းခ်စ္ခ်စ္ေတာက္ပူလြန္း … အင္း… ဒီေတာ့ဗိုလ္ေန၀င္းက “ဦးၾကီး” လို႔ “ဘန္းတင္္” ခဲ့တဲ့လယ္သမားၾကီးခမ်ာ အေမာဆို႔ကာပစ္လဲၿပီး လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ၾကီးနဲ႔ ေသရပါေလေရာဗ်ာ။ ဒီလိုျဖစ္ရပ္ဆိုးမ်ိဳးေတြဟာ တိုင္းျပည္နဲ႔အ၀ွမ္း တင္းၾကမ္းပါဗ်။ ဒါေတြဟာ “ဆိုရွယ္လစ္ဒီမိုကေရစီ” ဆိုတဲ့ေခတ္က အျဖစ္သနစ္ဆိုးေတြပါ့ဗ်ာ။
စည္းကမ္းျပည့္၀ေသာ ဒီမိုကေရစီေခတ္ “တိုင္းရင္းသားျပည္သူမ်ား” တဲ့ ...
ကိုင္း… ခုလည္းလာျပန္ၿပီ။ သမၼတၾကီး ဦးသိန္းစိန္က “တိုင္းရင္းသားျပည္သူမ်ား” တဲ့ခင္ဗ်။ “တိုင္းရင္းသား” ဆိုတဲ့စကားလံုးကို ေရွ႕တန္းမွာထားၿပီး မႊမ္းလာၿပီ။ ပါးစပ္နဲ႔မႊမ္း၊ စာသားနဲ႔မႊမ္း။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔က်ေတာ့ သြားေလသူ သမၼတၾကီး ဦးေန၀င္းနဲ႔ ဘာမ်ားကြာလို႔တုန္း… ။
တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း ေသြးကဲြေအာင္ ေတာထဲမွာလည္း သပ္လွ်ိဳၿပီးခဲြတယ္။ ၿမိဳ႕ေပၚမွာလည္း သပ္လွ်ိဳၿပီးခြဲတယ္။ အဲဒီလိုခဲြၿပီး ကိုယ့္လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း သတ္ပဲြေတြျဖစ္ေအာင္ ပရိယာယ္မာယာနဲ႔ ေၿခထိုးတယ္။ အသားလြတ္ဘလိုင္း မေၿပာဘူးခင္ဗ်။ လက္ညိွဳးထိုးၿပီး လက္ေတြ႕ျပမယ္။
ကိုင္း..ေျပာေနၾကာတယ္ဗ်ာ..။ KNU ကိုၾကည့္..။ အဓိကအားျဖင့္ ၿမိဳင္ၾကီးငူဆရာေတာ္ကို သံဃာရယ္လို႔ မေထာက္ညွာဘဲ ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္မ်ိဳးစံုနဲ႔ အသံုးခ်လိုက္တာ KNU ၾကီး ပဲ့ပဲ့ သြားပါေလေရာ။ ဟက္တက္ ကဲြ ကဲြ သြားပါေလေရာ..။ ဖဒိုေအာင္ဆန္းအဖြဲ႕တဲ့.။ ေစာသမူဟဲအဖဲြ႕တဲ့..။ DKBAတဲ့..။ အဲ..ကရင္နံမည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္ကို ဗမာနာမည္ ဗိုလ္ေဌးေမာင္လို႔ ေျပာင္းပစ္ၿပီး ဗိုလ္ေဌးေမာင္အဖဲြ႕တဲ့..။ အား... အကဲြေတြ အပဲ့ေတြ မနည္းမေနာ ျဖစ္ကုန္ပါေလေရာဗ်ား။
ဒီအကဲြ အပဲ့ကိစၥဟာ နအဖလက္ထက္က အျဖစ္..။ ဗိုလ္သန္းေရႊနဲ႔ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းၿပီး လုပ္ခဲ့တာ..။ ဒါဟာ သူတို႔ရဲ့ကိစၥ..။ က်ဳပ္တို႔ ၾကံ႕ဖြံ႕အစိုးရရဲ့ လက္ခ်က္မဟုတ္ဘူးလို႔ ၿငင္းမလား..။ ကဲ..ထားပါေတာ့..။
ေရြးေကာက္ပဲြတုန္းက အေခ်ာင္သမား ကပ္ဖား ရပ္ဖား စားဖား ေဖါက္ျပန္ေရးသမား ကရင္ဇာတ္ပ်က္တခ်ိဳ႕ကို ၾကံ့ဖြံ႕အျဖစ္ေမြးၿပီး ဒီမိုကရက္တစ္ကရင္အဖဲြ႕ေတြနဲ႔ ကရင္ ကရင္ခ်င္း ခ် ခိုင္းတာ ဘယ္သူလဲ။
ကခ်င္ဇာတ္ပ်က္ အခြင့္အေရးသမား “စားဖား” ကို ေမြးၿပီး ကခ်င္ျပည္သူလူထုနဲ႔ ကခ်င္ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား အၾကားမွာ ေမႊေႏွာက္တာ ဘယ္သူလဲ။
စိုင္းေမာက္ခမ္းကို မက္လံုးေပးကာ ၾကံ့ဖံြ႕လက္ကိုင္ဒုတ္အျဖစ္ေမြးၿပီး ဒီမိုကရက္တစ္ရွမ္းေတြနဲ႔ ရွမ္း ရွမ္းခ်င္း ခ် ခိုင္းတာ ဘယ္သူလဲ။ စိုင္းေမာက္ခမ္းကို လူမ်ိဳးစုကိုယ္စားျပဳ ေခါင္းေဆာင္ေယာင္ေယာင္ ၾကိဳးဆဲြအသံုးခ် မ်က္လွည့္ျပေနတာ ဘယ္သူလဲ။
တိုင္းရင္းသားဆိုတဲ့ စကားလံုးကို ေရွ႕တန္းမွာထားၿပီး မႊမ္းေနေပမယ့္ တကယ္လက္ေတြ႕မွာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ားအားလံုးကို တိုက္ခိုက္ၿပီး အမႈန္႔ေၿခဖို႔ စစ္ျပင္ေနတယ္။ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ေနတယ္။ လက္နက္ၾကီးေတြနဲ႔ လွမ္းထုေနတယ္။ ဒါေတြဟာ ဘာသေဘာလဲ။
ႏွစ္ဘက္သေဘာတူ အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားတဲ့ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႕ေတြကို ေလာေလာလတ္လတ္ တိုက္ခိုက္ေနတာ ဘာသေဘာလဲ။ ႏို႔စို႔ကေလးသူငယ္မွစလို႔ အိုနာခ်ည့္နဲ႔ေနတဲ့ အဖိုးအိုအဖြားအိုမ်ားပါမက်န္ မိုးထဲေရထဲမွာ စစ္ေျပးဒုကၡသည္မ်ားအျဖစ္ ဆင္းရဲၿခင္းၾကီးစြာ ေလာကငရဲခံေနရတာ ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္လဲ။
ခ်စ္လွခ်ည္ ရဲ့ …
ကၽြႏ္ုပ္ဗိုလ္ဖိုက္တာက ကိုယ္တိုင္ၾကံဳခဲ့ဖူးတဲ့ ျဖစ္ရပ္တခုကို ယခုတင္ပဲ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
ဗိုလ္ဖိုက္တာတို႔ ရြာရဲ့နီးနား ကရင္ရြာက အျဖစ္ပါခင္ဗ်။ အဲဒီရြာက ကရင္မအပ်ိဳဟိုင္းၾကီးကို ဗိုလ္ဖိုက္တာတို႔ရြာက ဗမာလူပ်ိဳသိုးက စကားလံုးအေခ်ာအလွေတြ တၿပံဳတေခါင္းနဲ႔ ခ်စ္လွခ်ည္ရဲ့ ၾကိဳက္လွခ်ည္ရဲ့လို႔ တြတ္တီးတြတ္တာေျပာၿပီး ခ်စ္ေရးဆိုသဗ်။
ဒီမွာ ကရင္မ အပ်ိဳဟိုင္းၾကီးက ကရင္ၿပီၿပီ ဘြင္းဘြင္းၾကီး ဒဲ့ဒိုး ခြန္းတုန္႔ျပန္လိုက္တယ္။
“ဟဲ့..ဗမာေကာင္ရယ္။ ခ်စ္တယ္ခ်စ္တယ္လို႔ နင္ကငါ့ကိုေျပာတယ္။ နင္… ဘာကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာ ငါသိပါတယ္ဟယ္” တဲ့.. ။
တိုင္းရင္းသားျပည္သူ တဲ့ …
ၾကံ့ဖြံ႔အစိုးရ ေျခလွမ္း စ ေတာ့ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ ျမြက္ဆိုခဲ့တဲ့အထဲမွာ “တိုင္းရင္းသားျပည္သူ” ဆိုတဲ့ မသံုးစဖူးစကားလံုးကို သံုးလာတယ္ခင္ဗ်။ “ျပည္သူ” ဆိုတဲ့ေ၀ါဟာရရဲ့ အေရွ႕မွာ “တိုင္းရင္းသား” ဆိုတဲ့၀ိေသသနနဲ႔ “၀ိၿဂိဳဟ္” ျပဳၿပီး “မႊမ္း” ထားတယ္။ သကာေလာင္း သၾကားျဖဴးထားတဲ့ “မႊမ္း” သံကို ၾကားရေတာ့ စိတ္ထဲစိုးထိတ္သြားခဲ့ပါရဲ့။ အေၾကာင္းက ျပည္ပရန္သူမဟုတ္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုတိုင္းရင္းသား ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ လူမ်ိဳးစုမ်ားကို ထိုးစစ္ဆင္မႈမ်ားနဲ႔ဆင္ဆင္တူတဲ့ ေဟာဒီ ရင္နင့္ဖြယ္ရာ ေရွးျဖစ္ေဟာင္းေတြေၾကာင့္ပါခင္ဗ်ာ။
ျပည္သူကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ႏႈတ္ဆက္အားေပးေနတာ။ ဘုရားစူး။ သူတို႔ သတင္းစာထဲက အတိုင္း ေျပာတာ။လုပ္သားျပည္သူ တဲ့ …
ရင္နင့္ဖြယ္ရာ ေရွးျဖစ္ေဟာင္းေတြဆိုတာက ဗိုလ္ေန၀င္းရဲ့ မဆလေခတ္မွာ ျဖစ္ခဲ့တာေတြပါ။ ျဖစ္ခဲ့ပံုက “ဆီသည္မလက္သုတ္ပု၀ါ” လို တခါလာလည္း … ဒါ။ ေနာက္တခါလာလည္း … ဒါ။ ဒါခ်ည္းကိုပဲ ထပ္ခါတလဲလဲ သံုးခဲ့တဲ့ လက္သံုးစကားၾကီးတခု ရွိခဲ့ပါရဲ့။ “လုပ္သားျပည္သူ” ဆိုတဲ့စကားလံုးပါဗ်။ မိန္႔ခြန္းေျပာမလား။ ေဆာင္းပါးေရးမလား။ ရြာေဆာ္လုပ္မလား။
“လုပ္သားျပည္သူ” ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို ဖန္တရာေတေအာင္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ဗုန္းေဗာလေအာသံုးပါမွ မိန္႔ခြန္းဆိုရင္လည္း မိန္႔ခြန္းေၿမာက္တယ္ဗ်။ ေဆာင္းပါးဆိုရင္လည္း ေဆာင္းပါး “တန္း၀င္” တယ္ဗ်။ ရြာေဆာ္လုပ္ရင္လည္း “ဟိတ္နဲ႔ ဟန္နဲ႔ ခန္႔တယ္ဗ်။
“လုပ္သားျပည္သူ” ဆိုတဲ့စကားလံုးဟာ ဘယ္မွ်ထိ “ေခတ္ထ” ခဲ့သလဲဆိုရင ၊အစိုးရ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရး လက္နက္အျဖစ္ နံပါတ္၀မ္းအဆင့္ သတင္းစာၾကီးကို နာမည္ေပးခဲ့တာက ျမန္မာဘာသာျဖင့္ “လုပ္သားျပည္သူ႔ေန႔စဥ္” သတင္းစာတဲ့။ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ “The Working People’s Daily ” တဲ့..။ အဲဒါဟာ “လုပ္သားျပည္သူ” ဆိုတာကို ဦးထိပ္ရြက္ျပခ်က္တခုေပပါ့။
“လုပ္သားျပည္သူ” လို႔သာစကားထဲမွာ စာထဲမွာ “ဘန္းတင္” ထားတာဗ်..။ လက္ေတြ႕က်ေတာ့ ေျပာင္းျပန္ခ်ည္းပါဗ်ာ..။ ဒီအေၾကာင္းေတြကို သိၾကရရင္ စိတ္ထဲမခ်ိတင္ကဲျဖစ္ၾကရမွာပါ။ လုပ္ရက္ပံုမ်ားကျဖင့္ လူသားစားတဲ့ ေပါဒိသာရရွင္ဘုရင္ရဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ တထိပ္တလန္႔နဲ႔ ေနရသလိုပါပဲ။ ၾကည့္ၾကစမ္းပါဗ်ာတို႔ရာ..။
ပထမအၾကိမ္ မဆလညီလာခံအၿပီးမွာ ဖြဲ႔စည္းပံုအေၿခခံဥပေဒကို ေရးဆဲြခဲ့တယ္။ ဒီအေၿခခံဥပေဒကို ျပည္သူအမ်ားက … ဟဲ … ဟဲ … ဟုတ္ႏိုးႏိုး ေကာင္းႏိုးႏိုး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ၾကီးတခဲြသားနဲ႔ ဆႏၵမဲေပးၿပီး ေထာက္ခံအတည္ျပဳေပးခဲ့ၾကတယ္ … ဟဲ … ဟဲ … ။
အဲဒီဖဲြ႕စည္းပံုအေၿခခံဥပေဒအရ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ဆိုသူမ်ားကို ေရြးခ်ယ္တင္ေၿမွာက္ဖို႔ “ဆိုရွယ္လစ္ဒီမိုကေရစီ” ဆိုတာၾကီး နဖူးစီးတတ္ၿပီး ေရြးေကာက္ပဲြေတြလုပ္ခဲ့တယ္။
အဲဒီ … ေရြးေကာက္ပဲြေတြအရ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ဆိုတာ ေပၚလာတယ္ဗ်။
တိုင္းနဲ႔ျပည္နယ္ ျပည္သူ႔ေကာင္စီဆိုတာေတြ ေပၚလာတယ္။ ၿမိဳ႕နယ္ျပည္သူ႔ေကာင္စီ၊ ရပ္,ေက်းျပည္သူ႔ေကာင္စီ ဆိုတာေတြေပၚလာတယ္။ နက္ဖန္သဘက္ဆိုရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာ စည္ပင္၀ေျပာတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ လူ႔ေဘာင္သစ္ၾကီးပဲ ေပၚထြန္းလာေတာ့ မလိုလို ...။ ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္ ဆိုက္သူေတြကလည္း … ဟဲ … ဟဲ … တံေတြးတမ်ားမ်ားႏွင့္ လွ်ာျပြတ္လြတ္ ထြက္သူကထြက္ … ဟဲ … ဟဲ …။
ျဖစ္ရပံုမ်ား … ပထမအၾကိမ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္သက္တန္း အတြင္းမွာပဲ ဆန္ျပႆနာတက္ခဲ့ပါေလေရာ။ အလုပ္သမားေတြ၊ အလုပ္,လုပ္ေသာျပည္သူေတြ၊ ဗိုလ္ေန၀င္းနဲ႔ သူ႔ေနာက္ေတာ္ပါေတြ၊ ဖန္တရာေတေအာင္ေျပာေနတဲ့ “လုပ္သားျပည္သူေတြ” ေပါ့ဗ်ာ။ ဆန္စားစရာမရွိလို႔ ဆန္ေတာင္းပဲြေတြကို စက္ရံု၀င္းထဲမွာလုပ္ၾကတယ္။ အလုပ္ရံု၀င္းထဲမွာ လုပ္ၾကတယ္။ အလုပ္စခန္းထဲကေနၿပီးေတာင္းတာ၊ ဘာဆန္ကိုမွ်မရဘူး။
ဒီေတာ့ ငါ့၀မ္းပူဆာမေနသာျဖစ္လာၿပီ။ ဒါနဲ႔… လမ္းမေပၚထြက္ၿပီးေတာင္းၾကၿပီ။ အဲ..ေပးၿပီဗ်ိဳ႕..။ လိႈင္ၿမိဳ႕နယ္.. ဘာတာအရပ္.. ရန္ကုန္အင္းစိန္လမ္းမၾကီးေပၚမွာ ေပးတယ္။ ဆင္မလိုက္ သေဘၤာက်င္းမွာ ေပးတယ္။ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမနဲ႔ ဗႏၶဳလပန္းၿခံအၾကားက ဗႏၶဳလလမ္းမ ျပန္႔ၾကဲၾကီးေပၚမွာ ေပးတယ္။ အဲ.. “လုပ္သားျပည္သူ” တို႔ကို ေပးတာက ဆန္ေတာ့ဆန္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္.. က်ည္ဆံဗ် … က်ည္ဆံ။
ဒီပဲြမွာ က်ည္ဆံကိုမေပးခ်င္ ဆန္ကိုပဲေပးခ်င္တဲ့ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ကို ဦးထိပ္တင္ထားတဲ့ ကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီး စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတင္ဦး (ယခု NLD ဦးတင္ဦး) ကေတာ့ ျဖဳတ္ထုတ္ရွင္း ခံသြားရပါေလေရာ..။ လူရႊင္ေတာ္ၾကီးဦးေပါစံရဲ့ ျပက္လံုးအတိုင္း၊`မွန္´ တဲ့လူေတြ က်သြားပါၿပီဗ်ား။
ဦးၾကီးမ်ား တဲ့ ...
“ဦးၾကီးမ်ား” ဆိုတာက ေတာင္သူလယ္သမားၾကီးမ်ားကို ဗိုလ္ေန၀င္းက ဂုဏ္ျပဳေခၚေ၀ၚတဲ့ေ၀ါဟာရပါ..။ ပါးစပ္ေျပာကေတာ့ေခ်ာလို႔..။ လက္ေတြ႕က်ေတာ့ လယ္ေၿမတစ္ဧကလွ်င္ စပါးတင္းေရမည္ေရြ႕မည္မွ် ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရကို ေရာင္းရမယ္တဲ့..။ အဲဒီသတ္မွတ္ခ်က္အတိုင္း မေရာင္းႏိုင္ရင္ အခ်ဳပ္ထဲဖမ္းထဲ့သဗ်။ အတင္းအဓမၼ ပုတ္လွန္,က်ီလွန္ လုပ္သဗ်။ ေတြ႕ရင္ယူတယ္။ မေတြ႕ရင္၊ မေပးမေန ေပးရမယ္လို႔ အက်ပ္ကိုင္တယ္။
အက်ပ္ကိုင္ေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္ဗိုလ္ဖိုက္တာရဲ့ ငယ္ဘ၀က ေက်ာင္းေနဘက္ငယ္သူငယ္ခ်င္း လယ္သမားၾကီးတေယာက္ဆိုရင္ သတ္မွတ္ခ်က္ စပါးတင္းေရျပည့္ဖို႔အေရး ဟိုအိမ္,ဒီအိမ္ဆီ လွည့္လည္ၿပီး ေျပးကာ, လႊားကာ, စပါးေခ်းခဲ့ရတယ္။ ေၾကာက္လန္႔စိတ္ကလည္း ၾကီးလြန္း … ေနကလည္းခ်စ္ခ်စ္ေတာက္ပူလြန္း … အင္း… ဒီေတာ့ဗိုလ္ေန၀င္းက “ဦးၾကီး” လို႔ “ဘန္းတင္္” ခဲ့တဲ့လယ္သမားၾကီးခမ်ာ အေမာဆို႔ကာပစ္လဲၿပီး လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ၾကီးနဲ႔ ေသရပါေလေရာဗ်ာ။ ဒီလိုျဖစ္ရပ္ဆိုးမ်ိဳးေတြဟာ တိုင္းျပည္နဲ႔အ၀ွမ္း တင္းၾကမ္းပါဗ်။ ဒါေတြဟာ “ဆိုရွယ္လစ္ဒီမိုကေရစီ” ဆိုတဲ့ေခတ္က အျဖစ္သနစ္ဆိုးေတြပါ့ဗ်ာ။
စည္းကမ္းျပည့္၀ေသာ ဒီမိုကေရစီေခတ္ “တိုင္းရင္းသားျပည္သူမ်ား” တဲ့ ...
ကိုင္း… ခုလည္းလာျပန္ၿပီ။ သမၼတၾကီး ဦးသိန္းစိန္က “တိုင္းရင္းသားျပည္သူမ်ား” တဲ့ခင္ဗ်။ “တိုင္းရင္းသား” ဆိုတဲ့စကားလံုးကို ေရွ႕တန္းမွာထားၿပီး မႊမ္းလာၿပီ။ ပါးစပ္နဲ႔မႊမ္း၊ စာသားနဲ႔မႊမ္း။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔က်ေတာ့ သြားေလသူ သမၼတၾကီး ဦးေန၀င္းနဲ႔ ဘာမ်ားကြာလို႔တုန္း… ။
တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း ေသြးကဲြေအာင္ ေတာထဲမွာလည္း သပ္လွ်ိဳၿပီးခဲြတယ္။ ၿမိဳ႕ေပၚမွာလည္း သပ္လွ်ိဳၿပီးခြဲတယ္။ အဲဒီလိုခဲြၿပီး ကိုယ့္လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း သတ္ပဲြေတြျဖစ္ေအာင္ ပရိယာယ္မာယာနဲ႔ ေၿခထိုးတယ္။ အသားလြတ္ဘလိုင္း မေၿပာဘူးခင္ဗ်။ လက္ညိွဳးထိုးၿပီး လက္ေတြ႕ျပမယ္။
ကိုင္း..ေျပာေနၾကာတယ္ဗ်ာ..။ KNU ကိုၾကည့္..။ အဓိကအားျဖင့္ ၿမိဳင္ၾကီးငူဆရာေတာ္ကို သံဃာရယ္လို႔ မေထာက္ညွာဘဲ ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္မ်ိဳးစံုနဲ႔ အသံုးခ်လိုက္တာ KNU ၾကီး ပဲ့ပဲ့ သြားပါေလေရာ။ ဟက္တက္ ကဲြ ကဲြ သြားပါေလေရာ..။ ဖဒိုေအာင္ဆန္းအဖြဲ႕တဲ့.။ ေစာသမူဟဲအဖဲြ႕တဲ့..။ DKBAတဲ့..။ အဲ..ကရင္နံမည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္ကို ဗမာနာမည္ ဗိုလ္ေဌးေမာင္လို႔ ေျပာင္းပစ္ၿပီး ဗိုလ္ေဌးေမာင္အဖဲြ႕တဲ့..။ အား... အကဲြေတြ အပဲ့ေတြ မနည္းမေနာ ျဖစ္ကုန္ပါေလေရာဗ်ား။
ဒီအကဲြ အပဲ့ကိစၥဟာ နအဖလက္ထက္က အျဖစ္..။ ဗိုလ္သန္းေရႊနဲ႔ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းၿပီး လုပ္ခဲ့တာ..။ ဒါဟာ သူတို႔ရဲ့ကိစၥ..။ က်ဳပ္တို႔ ၾကံ႕ဖြံ႕အစိုးရရဲ့ လက္ခ်က္မဟုတ္ဘူးလို႔ ၿငင္းမလား..။ ကဲ..ထားပါေတာ့..။
ေရြးေကာက္ပဲြတုန္းက အေခ်ာင္သမား ကပ္ဖား ရပ္ဖား စားဖား ေဖါက္ျပန္ေရးသမား ကရင္ဇာတ္ပ်က္တခ်ိဳ႕ကို ၾကံ့ဖြံ႕အျဖစ္ေမြးၿပီး ဒီမိုကရက္တစ္ကရင္အဖဲြ႕ေတြနဲ႔ ကရင္ ကရင္ခ်င္း ခ် ခိုင္းတာ ဘယ္သူလဲ။
ကခ်င္ဇာတ္ပ်က္ အခြင့္အေရးသမား “စားဖား” ကို ေမြးၿပီး ကခ်င္ျပည္သူလူထုနဲ႔ ကခ်င္ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား အၾကားမွာ ေမႊေႏွာက္တာ ဘယ္သူလဲ။
စိုင္းေမာက္ခမ္းကို မက္လံုးေပးကာ ၾကံ့ဖံြ႕လက္ကိုင္ဒုတ္အျဖစ္ေမြးၿပီး ဒီမိုကရက္တစ္ရွမ္းေတြနဲ႔ ရွမ္း ရွမ္းခ်င္း ခ် ခိုင္းတာ ဘယ္သူလဲ။ စိုင္းေမာက္ခမ္းကို လူမ်ိဳးစုကိုယ္စားျပဳ ေခါင္းေဆာင္ေယာင္ေယာင္ ၾကိဳးဆဲြအသံုးခ် မ်က္လွည့္ျပေနတာ ဘယ္သူလဲ။
တိုင္းရင္းသားဆိုတဲ့ စကားလံုးကို ေရွ႕တန္းမွာထားၿပီး မႊမ္းေနေပမယ့္ တကယ္လက္ေတြ႕မွာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ားအားလံုးကို တိုက္ခိုက္ၿပီး အမႈန္႔ေၿခဖို႔ စစ္ျပင္ေနတယ္။ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ေနတယ္။ လက္နက္ၾကီးေတြနဲ႔ လွမ္းထုေနတယ္။ ဒါေတြဟာ ဘာသေဘာလဲ။
ႏွစ္ဘက္သေဘာတူ အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားတဲ့ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႕ေတြကို ေလာေလာလတ္လတ္ တိုက္ခိုက္ေနတာ ဘာသေဘာလဲ။ ႏို႔စို႔ကေလးသူငယ္မွစလို႔ အိုနာခ်ည့္နဲ႔ေနတဲ့ အဖိုးအိုအဖြားအိုမ်ားပါမက်န္ မိုးထဲေရထဲမွာ စစ္ေျပးဒုကၡသည္မ်ားအျဖစ္ ဆင္းရဲၿခင္းၾကီးစြာ ေလာကငရဲခံေနရတာ ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္လဲ။
ခ်စ္လွခ်ည္ ရဲ့ …
ကၽြႏ္ုပ္ဗိုလ္ဖိုက္တာက ကိုယ္တိုင္ၾကံဳခဲ့ဖူးတဲ့ ျဖစ္ရပ္တခုကို ယခုတင္ပဲ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
ဗိုလ္ဖိုက္တာတို႔ ရြာရဲ့နီးနား ကရင္ရြာက အျဖစ္ပါခင္ဗ်။ အဲဒီရြာက ကရင္မအပ်ိဳဟိုင္းၾကီးကို ဗိုလ္ဖိုက္တာတို႔ရြာက ဗမာလူပ်ိဳသိုးက စကားလံုးအေခ်ာအလွေတြ တၿပံဳတေခါင္းနဲ႔ ခ်စ္လွခ်ည္ရဲ့ ၾကိဳက္လွခ်ည္ရဲ့လို႔ တြတ္တီးတြတ္တာေျပာၿပီး ခ်စ္ေရးဆိုသဗ်။
ဒီမွာ ကရင္မ အပ်ိဳဟိုင္းၾကီးက ကရင္ၿပီၿပီ ဘြင္းဘြင္းၾကီး ဒဲ့ဒိုး ခြန္းတုန္႔ျပန္လိုက္တယ္။
“ဟဲ့..ဗမာေကာင္ရယ္။ ခ်စ္တယ္ခ်စ္တယ္လို႔ နင္ကငါ့ကိုေျပာတယ္။ နင္… ဘာကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာ ငါသိပါတယ္ဟယ္” တဲ့.. ။
Good tel Byar