~
ေမာင္ေအးဝင္း/Faceboook
Facebook ေပၚမွာ မိတ္ေဆြတေယာက္တင္ထားတဲ့ ၾကည့္ျမင္တိုင္ အေၾကာင္းစာထဲက အျမည္းေပါင္းစံု ဖြယ္ဖြယ္ရာရာကို ဖတ္လိုက္တာ "က်ေနာ္ထုတ္ေဝသူ" အေၾကာင္းေရးေနတာ ခဏ ရပ္ထားၿပီး ေရွးျဖစ္ေဟာင္း ေအာက္ေမ့ဖြယ္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔အႏွ႔ံက ဘီအီးဆိုင္ေတြအေၾကာင္း ေရးလိုက္ရပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းအရာက အမ်ားသူငွာ စိတ္ဝင္စားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူေတာ္ခ်င္း ေပါင္းဖက္ေတြ႔သူေတြ အမွတ္ရ ေစဖို႔ပါ။
ရန္ကုန္မွာတုန္းက ကိုယ္မွာ ေငြေၾကးမ်ားမ်ားစားစား ရွိတာ မဟုတ္ေတာ့ ေစ်းႀကီးတဲ့ ဟာေတြ တယ္မတတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ (ခုလဲ ရန္ကုန္မွာအတိုင္းပါပဲ)။ ခ်စ္မိတ္ေဆြ ကိုဘီအီးပဲ မွီဝဲရပါတယ္။
ကိုယ္က ေရႊဘံုသာလမ္းမွာ စာအုပ္အငွားဆိုင္ ဖြင့္ထားတယ္။ ေနရာဌာနက ၿမိဳ႔လည္ေခါင္ မွာျဖစ္ေလေတာ့ ေသာက္ပူရိသအႏြယ္ဝင္ သူေတာ္စင္ေတြက ကိုယ့္ဆိုင္ကို ခလုတ္တိုက္ၾကတယ္။ ဘီအီးရွိရာ ထိုထိုေနရာေတြကို ယင္း သူေတာ္စင္အေပါင္းတို႔နဲ႔ ယာဥ္မ်ိဳးစံုစီးၿပီး သြားရတယ္။ သေဘၤာ၊ ေလွတတန္နဲ႔ ဒလဖက္ကမ္း ကူးတဲ့အခါကူး၊ ကြမ္းျခံကုန္းဘက္ သြားတဲ့အခါသြား၊ ကုန္းေၾကာင္းေျခလ်င္ ခရီးနွင္ ေလဟာျပင္ေစ်းက ေမာင္ျမင့္တို႔ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ဆိုင္ဆီလည္း ခ်ီတက္တဲ့အခါတက္၊ ဆိုက္ကားနဲ႔ ၁၆ လမ္းဆိုင္ယြန္းတဲ့အခါယြန္း။ ဘတ္စ္ကားနဲ႔ ပုဇြန္ေတာင္ဆိုင္၊ ေျမာက္ဥကၠလာ မ႑ိဳင္ဆိုင္၊ ဂိတ္ေဟာင္းေကြ႔၊ ေတာင္ဥကၠလာ စစ္မႈထမ္းေဟာင္း၊ အလံုေထာ္လီေကြ႔၊ အလံု အာအီးတီ၊ ေျမနီကုန္း ဗိုလ္မိုးလမ္း၊ အင္းစိန္ ဟီးႏိုးဂိတ္၊ ရြာမဘူတာ.... အို ဆိုင္ေတြသာ ေရတြက္လို႔ကေတာ့ ကုန္မွာ မဟုတ္။
အျမည္းေတြအေၾကာင္း ေျပာခ်င္တာ ဆိုင္ေတြ အရင္ပ်ိဳးေနရေသးတယ္။
စားေသာက္ဆိုင္ႀကီးေတြမွာလို ပြဲႀကီးပြဲငယ္ကို ေစ်းႀကီးေပး ဝယ္စားစရာ မလိုဘူး။ ခြက္ကေလး သတၱဳပန္းကန္ ေသးေသး ေလးေတြနဲ႔ တပန္းကန္ ငါးမူး တက်ပ္တန္- အလြန္ဆံုး ေပးရမွ ႏွစ္က်ပ္။ ငါးမူး၊ တက်ပ္၊ ႏွစ္က်ပ္နဲ႔ ဘာေတြမ်ား ရလို႔လဲ.......။ အို.... ရတာမွ အစံု၊ အစံု။ စားခ်င္စရာ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာေတြခ်ည္း။
တညင္းဝက္ ခပ္ႀကီးႀကီးကို ဆီေလးနဲနဲနဲ႔ ႏူးေအာင္ျပဳတ္ထားတယ္။ တလံုးမွ တက်ပ္။ ကတ္ေၾကးနဲ႔ အတံုးေသးေသး ျဖတ္ၿပီး ပန္းကန္ေသးေသးမွာ ထည့္ေပးတယ္။ တုတ္ကေလးနဲ႔ ထိုးစားရတယ္။ လက္ဖက္ႏွပ္ထားတာကို နတ္တင္သလို ပန္းကန္ေသးေသးမွာထည့္၊ ေဘးက ပုဇြန္ေျခာက္ေသးေသး သံုး ေလး ေကာင္ ထည့္ေပးတယ္။ သရက္ခ်ဥ္ကို ဆီနဲ႔သုတ္ၿပီး ႏွမ္းအေပၚက ျဖဴးေပးတယ္။ ႏွမ္းဖတ္ခ်ဥ္သုတ္။ ငါးကေလး ေသးေသး အေကာင္ခ်ဥ္ကို ၾကက္သြန္နီ ပါးပါးလွီးထားတာနဲ႔ ငရုတ္သီး အေလွာ္မႈ႔ံျဖဴး၊ တခါတေလ ငရုတ္သီးစိမ္း ပါးပါးလွီးေပးတယ္။ ဓါးလွီးပုဇြန္ခ်ဥ္သုတ္။ ဆတ္သားေျခာက္လို႔ ေျပာတဲ့ မီးဖုတ္ၿပီး အမွ်င္ေသးေသးဖဲ့ ထားတာကို ဆီဆမ္း၊ အခ်ိဳမ႔ႈံျဖဴးေပးတယ္။
ၾကက္ရိုးျပဳတ္ပူပူကို ေခြးေတာက္ရြက္လို႔ ေျပာတဲ့ အရြက္ပါးပါးလွီးတာနဲ႔ အုပ္ေပးတယ္။ မီးျခစ္ဗူး အရြယ္ေလာက္ တံုးထားတဲ့ အမဲေၾကာ္ ပါးပါး ျပားျပား။ ကဏန္း လက္ေခ်ာင္း လက္မွကို မန္က်ည္းရည္နဲ႔ ခ်က္ၿပီး မဆလာအုပ္ထားတယ္။ ဝက္ေခါင္း ဝက္ေသြးသုတ္။ ၾကက္ဥျပဳတ္သုတ္။ ပုဇြန္ေျခာက္သုတ္။ ျမင္းခြါရြက္သုတ္။ ခရမ္းခ်ဥ္သီးသုတ္။ အသားမပါတဲ့ ၾကာဇံေၾကာ္ကို ငရုတ္ဆီ ရႊဲရႊဲနဲ႔ သုတ္။
ေမာင္သိန္းဆိုင္တို႔ အိမ္နား ေျမာက္ဥကၠလာ မ႑ိဳင္လမ္းက ဆိုင္မွာ သူနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ ပိုက္ဆံ အစိတ္တန္ တေယာက္ တရြက္စီ ထည့္သြားရင္ ဆိုင္ထဲက ေမွာင္ခိုထုတ္ေရာင္းတဲ့ ေခါင္းမခ်ိဳးရေသးတဲ့ တပုလင္းကို ႏွစ္ဆယ္၊ ပန္းကန္ေသးေသး ငါးခ်ပ္နဲ႔ အျမည္းငါးက်ပ္ဖိုး ဆိုရင္၊ တေယာက္ကို တပုလင္းစီ ေထာင္၊ အျမည္းပန္းကန္ ဆယ္ခ်ပ္။ စကားေလး တေျပာေျပာနဲ႔ ကိုင္ပါေလ့။
ဒလဖက္ကမ္းကူးသြားရင္ ဗိုလ္ႀကီးတေယာက္ ဖြင့္တဲ့ ဘီအီးဆိုင္။ အျမည္းကလည္းေကာင္း၊ အရက္ကလည္း စစ္။ ေခြးေတာက္ရြက္ ဟင္းခ်ိဳ၊ လက္ဖက္သုတ္ စပယ္ရွယ္။
ေျမာက္ဥကၠလာ ဂိတ္ေဟာင္းေကြ႔မွာ ဘဝတကၠသိုလ္က အတူတူထြက္လာတဲ့ ရဲေဘာ္တေယာက္ရဲ႔ မိန္းမက ကားလမ္းေဘးမွာ အျမည္းဆိုင္ေလး ဖြင့္တယ္။ ရဲေဘာ္က အစိုးရ ေလးဘီးတကၠစီ ေမာင္းတယ္။ သူတို႔ ဆိုင္မွာဆိုရင္ တခါတေလ ေျမာက္ဥကၠလာ ဟိုဘက္ကမ္းက ရတဲ့ လယ္ႀကြက္ေၾကာ္ရတယ္။
ေလဟာျပင္ေစ်း ေမာင္ျမင့္ဆိုင္က ဟင္းခ်က္ဆရာ အစိုင္းဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးက အျမည္း ေကာင္းေကာင္း လုပ္ေပးတတ္တယ္။ ဝက္အူႏုဟင္းခ်ိဳကို အခ်ဥ္ညွစ္ၿပီး အရည္ေသာက္လုပ္ေပးတယ္။ အစိုင္းလက္ရာ ဝက္အူမႀကီးေၾကာ္က စပယ္ရွယ္ပဲ။
ဒါမ်ိဳးစည္းစိမ္ ကိုယ့္တသက္မွာ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မရႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။
ေမာင္ေအးဝင္း Faceboook တြင္ ေဖာ္ျပျပီးျဖစ္သည္။
~
~
ဖတ္ရင္းဖတ္ရင္းသေရေတြယိုလာျပီဗ်။
ေသာက္ေဖာ္ေသာက္ဖက္ေရာင္းရင္းေတြသတိရလာျပီး
ငိုခ်င္စိတ္ေတာင္ေပါက္လာျပီ။ေက်းဇူးတင္တယ္ဗ်ာ။