မ်ိဳးၫႊန္႔ ၊ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၊
ရွစ္ဆယ္စု ႏွစ္မ်ား၏ တစ္ေန႔။ ေနရာက အဂၤလန္ ႏိုင္ငံ ဟက္ဒင္တန္ ရြာကေလး။
ထုိရြာ ကေလးမွာ ရတနာ နတ္မယ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ဆံု မိၾကမယ္၊ သိကၽြမ္းခင္မင္ ရင္းႏွီး ၾကမယ္လို႔ လံုး၀ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့။ ဟက္ဒင္တန္ ရြာကေလးတြင္ ဆရာႀကီး ဦးဘခင္ တရားဌာနႀကီး (International Meditation Centre in the Tradition of Sayagyi U Ba Khin) ဖြင့္လွစ္ထားသည္။ ထုိဌာန၌ ၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္မွ စ၍ ဌာန မန္ေနဂ်ာ အျဖစ္ မိမိတာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ လ်က္ရိွသည္။ တရား ဌာန၏ လစဥ္ တရားပတ္ ၁၀ ရက္ စခန္းသို႔ သူေရာက္လာသည္။
သူ႔ကို ခုလိုတရား အားထုတ္သူ အျဖစ္ျမင္ရ လိမ့္မည္ဟု လံုး၀ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့။ ဤသို႔ မေမွ်ာ္လင့္ ခဲ့ျခင္းမွာလည္း အီတလီ ႏိုင္ငံတြင္ အေျခခ် ေနထုိင္ေသာ သူသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေန၀င္းႏွင့္ လက္ထပ္ရန္ အီတလီမွ ေရာက္ရိွ လာသည့္ေန႔၊ ရန္ကုန္ မဂၤလာဒံု ေလဆိပ္ ေကာ္ေဇာခင္း နီေပၚ ေလွ်ာက္လွမ္းေနသည့္ ေၾကာ့ေၾကာ့ေမာ့ေမာ့ ပံုရိပ္လႊာကို မိမိ၏ အာ႐ံုထဲ ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္ကာ ေနမိျခင္း ေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ ၀စီပိတ္ တရား ဆယ္ရက္စခန္း ေနာက္ဆံုးေန႔တြင္ စကားေျပာခြင့္ ရၾကၿပီမို႔ သူႏွင့္ စကားေဖာင္ဖြဲ႕ ေျပာျဖစ္ ၾကေသာအခါ သူ၏ ပြင့္လင္းမႈ စ႐ိုက္ေလးေတြ စေတြ႕ ခဲ့ရသည္။ မိမိအိမ္သို႔ ထမင္းစား ဖိတ္စဥ္က ဒံေပါက္ထမင္း ခ်က္ထားတယ္ ဆုိေတာ့ “စမတ္ပဲ၊ ဒံေပါက္ မစားရတာ ၾကာၿပီ၊ “စားမယ္” ဟု သူရင္းရင္း ႏွီးႏွီး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း။ ေတာအေၾကာင္း ေတာင္အေၾကာင္း ဟုိေရာက္သည္ေရာက္ စကားလက္ဆံု က်ျဖစ္ၾကသည္။ အိမ္ေဆာက္သည့္ အခါ အႏၲရာယ္ ေပးတတ္သည္ ဆုိေသာ ေျမေအာက္ေရေၾကာ ရွာနည္း သူ႔ထံမွ ရလုိက္သည္။
“Water Line ေရေၾကာက ဆန္႔က်င္ ေရေၾကာျဖစ္ရင္ အိမ္ခိုက္တတ္တယ္။ ဆန္႔က်င္၊ မဆန္႔က်င္ ဘယ္လုိ သိမလဲ။ ျပေပးမယ္။ ဆြဲႀကိဳးတစ္ကံုး ယူလာခဲ့”
ဇနီးက ဆြဲႀကိဳး ခၽြတ္ေပးသည္။ ရတနာ နတ္မယ္သည္ ဆြဲႀကိဳးေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ တြဲေလာင္းကိုင္ကာ ပါးစပ္က တိုးတိုးေလး ေရရြတ္ေနသည္။ ျခံအျပင္ ေျမကြက္လပ္မွာ ရြတ္ဆုိျခင္း ျဖစ္သည္။
“Positive, Positive, Positive ”
ဆြဲႀကိဳးေလးသည္ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ တျဖည္းျဖည္း လႈပ္ရွားလာသည္။
“Negative, Negative, Negative’’
ေနရာေရႊ႕၍ ရြတ္သည္။
ဒီတစ္ခါမွ ဆြဲႀကိဳးေလးက ဘယ္ညာ ေရြ႕လ်ားသြားသည္။ အံ့ၾသစရာ။
“မွတ္ထား ေရွ႕တိုး ေနာက္ငင္ေရြ႕ရင္ အလိုက္သင့္မို႔ ေရေၾကာလြတ္တယ္။ ဘယ္ညာ ေရြ႕ရင္ ဆန္႔က်င္ဘက္မို႔ ေရေၾကာ မလြတ္ဘူး။ ဒီေအာက္မွာ ေရေၾကာ ရိွေနၿပီလို႔ ျပတာ။ ေရေၾကာေပၚ အိမ္ေဆာက္ရင္ ခိုက္တတ္တယ္”
သူ႔လက္ထဲက ဆြဲႀကိဳးေလး ယူကာ ကုိယ္တုိင္ စမ္းၾကည့္သည္။ ဆြဲႀကိဳးေလးသည္ ေရေၾကာလြတ္ရာ ေျမတြင္ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္။ ေရေၾကာခိုက္ရာ ေျမ၌ ဘယ္ညာယိမ္းလ်က္။ ထုိသုိ႔ ေျမကို တစ္ကြက္ခ်င္း အလုိက္ေရႊ႕ရွာ။ အႏၲရာယ္ ေရေၾကာလြတ္လမ္း မွတ္သားၿပီး အိမ္ေဆာက္၊ စိတ္ခ်၊ ေဘးကင္းရန္ကင္း ေစတဲ့။
၁၉၈၇ ခုႏွစ္၌ ဆြစ္ဇာလန္ ႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္း တခ်ီႏို(Tachino) တရားစခန္း ရိွရာသို႔ မန္ေနဂ်ာ တာ၀န္ႏွင့္ ေခတၱ ေရာက္သြားခ်ိန္တြင္ ရတနာ နတ္မယ္ႏွင့္ ျပန္ဆံုျဖစ္ၾက ျပန္သည္။ တရားပတ္ ၿပီးေတာ့ ဟိုအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္းေတြ ကေနသူ၏ ႏိုင္ငံေတာ္ ေရႊအိမ္စံ နိဂံုးကို ရင္းရင္းႏီွးႏွီး ရင္ဖြင့္ခဲ့သည္။
“ႏိုင္ငံ လူထုက ကၽြန္မကို မင္းေသြး မင္းႏြယ္ဆုိတဲ့ အသိနဲ႔ အားကိုးေမွ်ာ္လင့္ ထားပံုရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မနဲ႔ သူနဲ႔က ေရစက္ ကုန္ခဲ့ၿပီ။ စႏၵာ၀င္း အီတလီကို လုိက္လာတယ္။ ျပန္လာဖို႔ ေခၚတာ။ ကၽြန္မ ေခါင္းခါ လုိက္ပါတယ္။ ထြက္လာတဲ့ ေကာလာ ဟလက ကၽြန္မ သူ႔ဆီက သဲ့ယူ သြားတယ္ဆုိတဲ့ သတင္းဆိုးႀကီး။ ကၽြန္မ ဘာမွ မယူခဲ့ ပါဘူး”
သူ၏ မ်က္၀န္းတြင္ မ်က္ရည္ စမ်ားႏွင့္။
သူ႔တြင္ ကၽြန္ေတာ္ သတိ ထားမိသည့္ အခ်က္ တစ္ခုက ေသာကကို ရင္ထဲမွာ ၾကာၾကာမထား။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ျပံဳးျပံဳး ရယ္ရယ္ႏွင့္ ပ်က္ျပယ္ေစသည္။ အင္တာနက္ ေပၚတြင္ သူ၏ခ်က္ျပဳတ္ သင္တန္း စဥ္မ်ားကို ယူက်ဳမွာ တင္ထားတာ ယေန႔ ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ သူအေတာ္ အုိမင္းသြားၿပီ။ သို႔ေသာ္ ေလာကဓံကို မာန္ႏွင့္ အာခံႏိုင္သူ အသြင္ သဏၭာန္ကို ျမင္ေနရသည္။
တခ်ီႏိုက ျပန္ခါနီးမွာ သူကၽြန္ေတာ့္ကို စြပ္က်ယ္ လက္ရွည္အျဖဴ တစ္ထည္ အမွတ္တရ လက္ေဆာင္ေပးသည္။ အျဖဴသက္သက္ မဟုတ္။ ေရွ႕ ျခမ္းမွာ သူ႔လက္ရာ ပန္းခ်ီေကာက္ေၾကာင္း ေလးႏွင့္။ သည္ေတာ့မွ သူသည္ ေမာ္ဒန္ပန္းခ်ီ ဆရာမ တစ္ဦးလည္း ျဖစ္မွန္း သိလိုက္ရသည္။
၁၉၈၇ ခု ဒီဇင္ဘာတြင္ ကၽြန္ေတာ္ ၾသစေၾတး လ်သို႔ အလုပ္ျဖင့္ ေျပာင္းေရႊ႕ ေနထုိင္ခဲ့ၿပီး ၁၉၉၃ ခု ဧၿပီလမွာ အီတလီ၊ ဂ်ာမနီ၊ ေဟာ္လန္ စသည့္ ဥေရာပ ႏုိင္ငံမ်ားသုိ႔ အလြမ္းေျပ ျပန္လည္ပတ္သည္။ အီတလီ ႏိုင္ငံ ဖေလာရင့္(စ)(Florence) မီးရထား ဘူတာမွာ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို လာႀကိဳသည္။ ၿပီးေတာ့ ၿမိဳ႕လယ္ထဲက ခ်က္ျပဳတ္သင္တန္း ေက်ာင္းဖြင့္ထားရာ သူ၏ တုိက္ခန္းသို႔ ေခၚသြားသည္။ ပစၥည္းမ်ား ခ်ၿပီးေနာက္ ဟိုနားသည္နား သြားၾကရေအာင္ ဆုိကာ Florence ၿမိဳ႕တစ္၀ိုက္ ထြက္လည္ၾကသည္။ ညဘက္ သူ႔သင္တန္း ၿပီးေတာ့ သူေနထုိင္ရာ ေတာင္ေစာင္းေပၚက အိမ္ကေလးဆီ လိုက္သြားသည္။
သူသည္ အီတာလ်ံ ဆရာ၀န္ တစ္ဦးႏွင့္ အိမ္ေထာင္ က်ခဲ့ၿပီး သားသံုးေယာက္ မိခင္ဘ၀။ သားတစ္ေယာက္ ဆံုးပါးခဲ့ၿပီ။ ခင္ပြန္းႏွင့္လည္း ကြဲသည္မွာ ၾကာလွရိွၿပီ။ တစ္ခ်ိန္က ေဟာလိ၀ုဒ္က The Purple Plain (ခရမ္းေရာင္ လြင္ျပင္) ဆုိသည့္ ျမန္မာျပည္တြင္း ဒုတိယ ကမာၻစစ္ ေနာက္ခံ ႐ုပ္ရွင္ ကားႀကီးတြင္ ေခါင္းေဆာင္ မင္းသမီး ေလွ်ာက္ၿပီးမွ ဇာတ္ကား၏ ႐ုိက္ကြင္းကို သီရိလကၤာမွာ ႐ုိက္မည္ဆုိ၍ ေရခံေျမခံ မမွန္တာေၾကာင့္ မင္းသမီး ၀င္မလုပ္ ခဲ့သူ။ (သူ႔ေနရာတြင္ ၀င္းမင္းသန္းက ၀င္႐ိုက္ခဲ့ရာ အထူးပင္ နာမည္ေက်ာ္ၾကား သြားသည္။ ၀င္းမင္းသန္းႏွင့္ ဆံုစည္း ခဲ့ရပံု အေၾကာင္း ေဆာင္းပါးသတ္သတ္ ေရးပါဦးမည္။)
Florence ေတာင္ကုန္းေလး ေပၚက ရတနာ နတ္မယ္၏ အထီးက်န္ အိမ္ကေလးမွာ တစ္ည သြားအိပ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္း အိပ္မေပ်ာ္ ႏိုင္ခဲ့ပါ။ မဂၢဇင္းႀကီး တစ္ေစာင္တြင္ ေႂကြေရာင္ စာမ်က္ႏွာမ်ား ေပၚက ႂကြႂကြရြရြ လွလွပပ သူ၏ ႐ုပ္ပံုလႊာမ်ား၊ ခင္ပြန္းသည္ အီတာလ်ံ ဆရာ၀န္ႏွင့္ သားသံုးေယာက္ႏွင့္ သူ႔မိသား စုပံု၊ စုစုေ၀းေ၀း ခံ့ညားထည္၀ါ ႐ုပ္ပံုလႊာ တုိ႔သည္ ကၽြန္ေတာ့္ အာ႐ံုထဲ၀ယ္ တ၀ဲ၀ဲ တလည္လည္။ အထားမွား၍ ထုိမဂၢဇင္း မိမိထံတြင္ မရိွေတာ့ပါ။ မဂၢဇင္း ႀကီး၏ နာမည္ကို ေကာင္းစြာ မမွတ္မိ ေတာ့ပါ။ ေဆာင္းပါး၏ ေခါင္းစဥ္ကေတာ့ မေမ့ေလာက္ စရာပါပဲ။
Princess of the Nime Jewels ဟု ေပးထားပါသည္။
(ေရႊအျမဳေတ မဂၢဇင္း၊ဇန္န၀ါရီလ ၂၀၁၂)
http://shweamyutay.com/index.php?option=com_content&view=article&id=3751%3A2012-01-02-07-35-35&catid=90%3A2008-06-08-19-55-01&Itemid=682
စိတ္ဝင္စားပါတယ္။ ဒါထက္ပိုျပီး သိခ်င္ပါတယ္။ ရွေဖြတင္ျပေပးၾကပါ။