__________________ သူ ရ ႆ ဝ ါ ________________
အမ်ားသူငါ ႐ံုးပိတ္ရက္ဟု ဆိုၾကသည့္ တစ္ေန႔ တစ္ရက္ တစ္မနက္၏ နံနက္စာ စားၿပီးသည္
႐ွိခ်ိန္တြင္ ေမာင္ဝါဝါသည္ အိမ္တြင္းေအာင္း၍ ေအးေအးေဆးေဆး စာေရးရမည့္ အစား ေျခေထာက္ ေဗြပါ
ေနရာတကာ ေလွ်ာက္သြား ေနတတ္သူ ျဖစ္သျဖင့္ ယခုလည္း ထံုးစံအတိုင္း ဟိုဟိုဒီဒီ ၾကည့္႐ႈ ေငးေမာ
စပ္စုရန္ အလို႔ငွာ အိမ္ႏွင့္ နီးေသာ ဂ်န္း႐ွင္းစင္တာ တစ္ခုသို႔ ဝင္းဒိုးေ႐ွာ့ပင္ေခၚ ဟာလာဟင္းလင္း
ေဈးဝယ္ထြက္ျခင္း အမႈကို ျပဳရန္ ထြက္လာခဲ့ ေခ်၏။ ၄င္းဂ်န္း႐ွင္း အဝင္ေပါက္သို႔ ေရာက္ေသာ္
ထိုေနရာ႐ွိ လံုၿခံဳေရး ဝန္ထမ္းက ေမာင္ဝါဝါ လြယ္ထားေသာ အိတ္ကို ေတာင္းယူၿပီး
သကာလ အိတ္ကို ဇစ္ေသာ္မွ် ဖြင့္မၾကည့္ဘဲ အျပင္ဖက္မွ အိတ္၏ ေနရာအႏွံ႔ကို လက္ျဖင့္
ပြတ္သပ္၍ စစ္ေဆးျခင္း ျပဳလုပ္ၿပီး ေမာင္ဝါဝါ အား အတြင္းသို႔ ဝင္ခြင့္ျပဳသည္ ျဖစ္ေလ၏။
အထဲသို႔ ေရာက္၍ ဟိုဟိုဒီဒီ လိုက္လံ ၾကည့္႐ႈေလရာ ထူးေထြတည့္ အံ့ရာေသာ္ အျခင္းအရာမ်ား
ႀကံဳေတြ႕ ရသည္ ျဖစ္ေခ်၏။ ေကာ္ဖီႀကိဳက္သူ ျဖစ္သည့္ အားေလ်ာ္စြာ ဘာေကာ္ဖီ တံဆိပ္အသစ္မ်ား
ေတြ႕ရမည္နည္းဟု ေကာ္ဖီထုပ္မ်ားထားသိုရာ အတန္းသို႔ သြားေရာက္ မိသည္တြင္
ပါးစပ္ အေဟာင္းသား ျဖစ္ရေလေတာ့၏။ ေမာင္ဝါဝါ ၿမဲၿမဲစြဲစြဲ ေသာက္ေလ့ ႐ွိေသာ ေကာ္ဖီမွာ
ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ လူစည္ကားရာ ေနရာမ်ားတြင္ဘီလ္ဘုတ္ႀကီးမ်ား ေထာင္၍
“ေသာက္မွာျဖင့္ ေသာက္၊ မေသာက္ရင္ ေတြ႕မယ္” ဟု မာန္ပါပါ ေၾကျငာေသာ “ဘက္တီးရီးယား”
တံဆိပ္ ေကာ္ဖီပင္ ျဖစ္၏။ ယခု ဘာေၾကာင့္ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္ရပါသနည္း။ ထိုေကာ္ဖီတံဆိပ္ကို
မေတြ႕၍ေလာ၊ သို႔တည္းမဟုတ္ အျခား ေကာ္ဖီတံဆိပ္ အသစ္ကို ေတြ႕၍ပင္ေလာ။
မဟုတ္ပါေခ်… ေမာင္ဝါဝါ ေတြ႕လိုက္သည္မွာကား ဘက္တီးရီးယား တံဆိပ္ ေကာ္ဖီထုပ္မ်ားႏွင့္အတူ
ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ဆိုင္းဘုတ္ပင္ ျဖစ္ပါေခ်၏။
( ၂ )
“ျပင္းထန္စူး႐ွ ဘက္တီးရီးယား အက္စ္ပရက္စို အနီ”
“ခါးသက္ဆိမ့္က် ဘက္တီးရီးယား ကာပူခ်ီႏို အျပာ”
“ခ်ိဳအီပ်ံ႕ေမႊး ဘက္တီးရီးယား ကာဖီ အျဖဴ”
“ရွတရင္တုန္ ဘက္တီးရီးယား ကာဖီ အစိမ္း”
“ေနာက္ထပ္ ေနာက္ထပ္ ဆယ့္ႏွစ္မ်ိဳး ဆယ့္ႏွစ္ကာလာ မကုန္မခ်င္း ဘက္တီးရီးယား
တံဆိပ္ ေကာ္ဖီမစ္မ်ား မဟားဒယား ထုတ္လုပ္ သြားပါမည္ .. မၾကာမီ .. လာမည္ .. ေမွ်ာ္”
အလို … သူရႆဝါ စိတ္ထဲ ထူးဆန္းေလ၏။ ႐ွိသမွ် အေရာင္မ်ိဳးစံု သံုး၍ ထပ္မံ ထုတ္လုပ္ဦးမည္
ဆိုပါကလား။ ဒါျဖင့္ရင္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘက္တီးရီးယား ေထာပတ္သီးေရာင္၊ ဘက္တီးရီးယား
အသည္းကြဲေရာင္၊ ဘက္တီးရီးယား အသားေရာင္ စသျဖင့္ပါ ထူးျခားဆန္းသစ္ ထုတ္ေဝ လာႏုိင္ေသးစရာ
အေျခအေန ႐ွိေလ၏။ ေကာ္ဖီ ဟူသည့္ ခါးသက္ေသာ ဂုဏ္ျဒပ္ေအာက္တြင္ အရသာ၊ အစပ္အဟပ္
အနည္းငယ္ ေျပာင္းလဲ၍ တစ္မ်ိဳး၊ တစ္ရသာ၊ တစ္ေရာင္ျဖင့္ ကမ္းကုန္ေအာင္ ထုတ္ေဝသည့္
စီးပြားေရး အျမင္ကို ေလးစားရသည္ ျဖစ္ေလ၏။
ဒါႏွင့္ ဆက္လက္၍ ဝင္းဒိုးေ႐ွာ့ပင္ သေဘာစပ္စုစစ္ေၾကာ အပ္သည္ ႐ွိေလေသာ္ …
“စန္းစန္း သစ္ကုလားအုပ္အရသာ ဆီခ်က္ ေခါက္ဆြဲေျခာက္”
“စန္းစန္း ေရဘဝဲအရသာ ခ်ဥ္စပ္ ေခါက္ဆြဲေျခာက္”
“စန္းစန္း သက္သတ္လြတ္ ခ်ဥ္စပ္ဆီခ်က္ ေခါက္ဆြဲေျခာက္”
“စန္းစန္း သကာ တင္လဲ စတုဒီသာ ဆီခ်က္ ေခါက္ဆြဲေျခာက္”
“စန္းစန္း ႐ိုး႐ိုးတန္းတန္း ေရလံုျပဳတ္ ေခါက္ဆြဲေျခာက္”
ဘုရား ဘုရား… တယ္လည္း ဆန္းသစ္တီထြင္လွပါကလား စန္းစန္းေခါက္ဆြဲရယ္။
ထပ္မံၾကည္႐ႈေလဦး မိတ္ေဆြ … လာေလေရာ့ ေနာက္တစ္မ်ိဳး။
“အာႏိုးလ္ ႐ိုး႐ိုး ျခင္ႏုိင္ေဆးေခြ”
“အာႏိုးလ္ ဒူးရင္းသီးရနံ႔ အေငြ႕ေပ်ာက္ ျခင္ႏုိင္ေဆးေခြ”
“အာႏိုးလ္ သဘာဝ ႐ွားေစာင္းလက္ပတ္ရနံ႔ ျခင္ေဆးရည္”
“အာႏိုးလ္ ျခင္ႏုိင္ဝါဆိုဖေယာင္းတိုင္”
ဟိုက္… ဒါက ျခင္ႏုိင္ေဆး ဗား႐ွင္း။
ထိုသို႔ျဖင့္ ကုန္တိုက္ တစ္ခုလံုး ပတ္၍ ၿပီးေသာ္ ေမာင္ဝါဝါ ဆယ့္ငါးခါ ဘုရားတ၏။ ေျခာက္ႀကိမ္
ေအာင္မေလး တရ၏။ ဟင္.. အို.. ဟိုက္ စသည္ျဖင့္ အာေမဋိတ္ ေပါင္းစံု ေအာ္ဟစ္ျမည္တမ္း မိေလ၏။
အားလံုး အားလံုး ဒီလိုေတြ ျဖစ္ကုန္ ၾကေလၿပီ။ ကုန္ပစၥည္း ထုတ္လုပ္မႈ ပါရာဒိုင္း ေျပာင္းလဲ ကုန္ေခ်ၿပီထင့္။
နာမည္ အမွတ္တံဆိပ္ တစ္ခု႐ွိလွ်င္ ဆင္တူ႐ိုးမွား ပစၥည္းအပြါးအမ်ား ထုတ္ယူ၍ ရနိုင္သည့္
ေခတ္ကို ေရာက္ေနေလၿပီ။ ဝင္းဒိုးေ႐ွာ့ပင္ အထြက္ေကာင္းေသာ သူရႆဝါမွာ ဝင္းဒိုးေ႐ွာ့ပင္ ပီသစြာပင္
ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင့္ အိမ္ျပန္လာ ရေလ၏။
( ၃ )
အိမ္သို႔ ေရာက္မဆိုက္ပင္ ေမာင္ဝါဝါ ထံသို႔ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ အတြက္ သေရာ္စာ ေဆာင္းပါး
ေရးေပးပါရန္ စာမူ ေတာင္းခံသူ တစ္ဦး ေရာက္႐ွိ၍ လာေလ၏။ ဤတြင္ ဝင္းဒိုးေ႐ွာ့ပင္မွ ပူပူေႏြးေႏြး
အာေမဋိတ္မ်ား ရင္ဝယ္ပိုက္၍ ျပန္လာခဲ့ေသာ ေမာင္ဝါဝါ အကြက္ဆိုက္၍ လာေခ်ၿပီတည့္။
ေမာင္ဝါဝါ ဟန္ပါပါ တစ္ခ်က္ ၿပံဳးလိုက္၏။ ၿပီးေနာက္ ၄င္းစာမူ အေတာင္း ေရာက္လာသူ ဧည့္သည္အား
ခပ္တည္တည္ စိုက္ၾကည့္၍
“စထိုင္ရာ (သေရာ္စာ) လိုခ်င္တယ္ ဆိုေတာ့ကာ … အိုင္တီ စထိုင္ရာ အျပာေရာင္ဗား႐ွင္း
ေရးေပးရမလား .. လူမႈပတ္ဝန္းက်င္ စထိုင္ရာ ခရမ္းေရာင္ဗား႐ွင္း ေရးေပးရမလား
ေခတ္အရိပ္ထင္ဟပ္ စထိုင္ရာ ပန္းႏုေရာင္ဗား႐ွင္း ေရးေပးရမလား
သို႔တည္းမဟုတ္ ႐ိုး႐ိုးတန္းတန္း မီနီစထိုင္ရာ ၾကက္ေသြးေရာင္ဗား႐ွင္းကိုမွ လိုခ်င္သလား”
ပီသၾကည္ျမ ႐ွင္းလင္းေသာ အသံျဖင့္ တစ္လံုးခ်င္း ေျပာခ်လိုက္ေတာ့ေလရာ ေမာင္ဝါဝါမွာ
မ်က္ႏွာအမူအယာ စတိုင္လ္ပါသေလာက္ ထိုပုဂၢိဳလ္မွာ အသက္႐ႉရန္ ေမ့ေလ်ာ့ကာ ေမာင္ဝါဝါအား
မ်က္လံုးေရာ၊ ပါးစပ္ေရာ အေဟာင္းသားျဖင့္ ၾကည့္႐ႈ၍သာ ေနေလေတာ့သတည္း။
----------------------------------------------------------------------
ဒီလထုတ္ ခရမ္းရိပ္ အနုပညာမဂၢဇင္းမွာ ေဖာ္ျပထားတ့ဲ သေရာ္စာ ျဖစ္ပါတယ္။ www.purpleshademagazine.cc.cc/2012/03/blog-post.html
ခရမ္းရိပ္ အနုပညာမဂၢဇင္းအား ၁.၁.၂၀၁၂ တြင္ စတင္တည္ေထာင္ခဲ့သည္ ။ ခရမ္းရိပ္မဂၢဇင္းသို႔စာမူမ်ား ေပးပို႔လိုပါက purpleshademagazine@gmail.com သို႔ ဆက္သြယ္ေပးပို႔နိုင္ပါတယ္ ။ ေဖ့ဘြတ္တြင္ဆက္သြယ္လိုသူမ်ား Purple Shade စာမ်က္နွာတြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ဆက္သြယ္နိုင္ပါတယ္ လုိ႔ ခရမ္းရိပ္က ဆုိပါတယ္။
၀င္းဒိုးေရွာ့ပင္းဆိုတာ ဟာလာဟင္းလင္း ေစ်း၀ယ္ထြက္ျခင္းမဟုတ္ပါ။ သေရာ္စာမို႕မွားေအာင္ ေအာင္ေရးသလားမသိပါ။ အနက္အမွန္က သေရာ္စာကို ပိုထိေရာက္မည္ဟုထင္ပါသည္။