အထက္က တံတားႀကီးနဲ႔ မတူကြဲျပား ျခားနားတဲ့ ေနျပည္ေတာ္နဲ႔ အနီးဆံုးေနရာက မဖြံ႔ၿဖိဳးမႈကို ျပသေနတဲ့ သတင္းတပုဒ္ပါ။
မ်က္ေစ့ေအာက္မွာ မ်က္ေစ့ေမွာက္ေနပံုရလို႔ ႏုိင္ငံ ပိုင္ သတင္းစာရဲ႕ သတင္းစာ ဆရာက သတင္းလုပ္ တင္ျပထားတယ္ထင္ပါတယ္။ သတင္းမွာ ေဖာ္ျပထားခ်က္အရ တံတား တစင္း ဖြြင့္ပြဲပါ။
ေက်းရြာသူ ရြာသားေတြရဲ႕ စုစည္းေငြေၾကးနဲ႔ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ဆုိတာလည္း ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
ေနျပည္ေတာ္ ဇဗၺဴသီရီ ၿမိဳ႕နယ္ ၀ဲႀကီးရြာနားက ဆင္ေသေခ်ာင္းကို ကူးဆက္ထားတဲ့ အမည္နာမကလည္း ၀ဲႀကီး- ေမတၱာေပါင္းကူးတံတားပါတဲ့။ ေဒသခံ ျပည္သူေတြရဲ႕ မင္းေနျပည္ေတာ္ အကူအညီ မပါပဲ ေမတၱာ ခ်င္း ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး တည္ေဆာက္ထားၾကတဲ့ တံတားပါ။
ႏုိင္ငံေတာ္ ဆုိတာႀကီးက ေနျပည္ေတာ္ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးကို ေငြေၾကး အေမရိကန္ ေဒၚလာ ဘီလ်ံနဲ႔ခ်ီၿပီး အကုန္အက်ခံတည္ ေဆာက္ခဲ့ၿပီး အခုလို ေဒသမွာ အေရးပါတဲ့ တံတားတစင္းအတြက္ ေမ့ေလ်ာ့ေနတယ္ ထင္ပါတယ္။
ဒီလုိမ်ိဳးအျဖစ္အပ်က္ေတြက တကယ္ေတာ့ ေနျပည္ေတာ္နဲ႔ နီးရာမွာေရာ၊ ေ၀းရာမွာပါ ႏိုင္ငံ အႏွံ႔ မွာ ျဖစ္ေနတာကို သတိရွိရွိ ျပဳျပင္တည္ေဆာက္ဖုိ႔ လုိအပ္ေနတာပါ။
ျမန္မာျပည္အႏွံ႔ အေျခခံ အေဆာက္ အအံု လုိအပ္ခ်က္ေတြ အျမန္ဆံုးျပည့္မွီေအာင္တည္ေဆာက္ႏိုင္ပါေစ လုိ႔ေတာ့ ဆုေတာင္း ေပးရံုမွလႊဲၿပီး……။
က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာျပည္အလည္ပုိင္း
ေက်းလက္ေဒသေတြကေတာ့ မင္းတုန္းမင္းၾကီးေခတ္နဲ႔ သိပ္ျပီး မထူးျခားလွေသးပါ။ မုိးရြာလ်ွင္ ဗြက္ထူ။ ေနပူလွ်င္ ဖုံးထ ဆုိသလုိပါဘဲ။
အစုိးရမင္းမ်ားကလဲ လုပ္အားေပးေခၚခ်ိန္က လြဲျပီး မလာၾကပါ။ေရြးေကာက္ပြဲနီးခ်ိန္ကေတာ့ ၾကံ့ဖြတ္ေတြက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို ေနေရာင္ျခည္
စြမ္းအင္သုံးမီးအိမ္ေလးတစ္လုံး လာလွဴသြားတယ္။
ဒါေပမဲ႔ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ေတြေတာ့ လာသဗ်။ ေရွးေခတ္အတုိင္း
ေျခရာလက္ရာမပ်က္ေလ႔လာဘုိ႔ ေက်းရြာေတြက တစ္ျခားနုိင္ငံေတြမွာ ရွားပါးေနျပီဆုိသကိုး။
တံတားကလဲ ရြာသားေတြ စုေပါင္းထုိးထားတဲ႔ ၀ါးတံတားေလး ယုိင္နဲ႔နဲ႔ဘဲ ရွိပါတယ္။ မဆလရဲ႕ ဆုိရွယ္လစ္ပန္းတုိင္ေရာက္ေအာင္ ရြာကၾကက္ေတြလဲ ပါတီလူၾကီးေတြကုိ ခ်က္ေကြ်းခဲ႔ပ။ န၀တ၊ နအဖ စည္းကမ္းရွိေသာ ဒီမုိကေရစီနုိင္ငံေတာ္သစ္ၾကီးအတြက္လဲ လူၾကီးေတြ လာတုိင္း ဘီယာ ဖာလုိက္နဲ႔ ဟုိတယ္က အျမည္းေတြနဲ႔ ရြာေငြနဲ႔ ျပဳစုပ။
ရြာေလးကေတာ့ ေရွးေဟာင္းအတုိင္း ရွိဆဲ။