ဓာတ္ပံု- ရန္ကုန္ရွိ အေမရိကန္သံ႐ံုး ေဖ့စ္ဘုတ္စာမ်က္ႏွာ
အေမရိကန္ ႏုိင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီးေဟာင္းရဲ႕ ျမန္မာႏုိင္ငံအေပၚ အကဲျဖတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ အလားအလာ
ေကာင္းေတြ အေပၚ သူ႔အျမင္ေတြနဲ႔ အႀကံျပဳခ်က္ေတြလည္း သူ႔မိန္႔ခြန္းမွာ ပါ၀င္ပါတယ္။
(ေပးေဝရန္ ျပင္ဆင္ထားသည့္အတိုင္း)
မယ္ဒလင္း ေအာဘ႐ိုက္၏ မိန္႔ခြန္း
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္
ဇြန္ ၄၊ ၂၀၁၃
မဂၤလာပါ။ မဂၤလာေန႔လယ္ခင္းပါ။
ကၽြန္မဒီကုိျပန္လာခြင့္ရတဲ့အတြက္ ေက်နပ္မိၿပီး အခုလို ကၽြန္မကို လူႀကီးမင္းတို႔ တိုင္းျပည္ကႀကိဳဆိုတဲ့အ တြက္ေၾကာင့္ ေက်းဇူးတင္စကားေျပာလိုပါတယ္။
ဒီအခမ္းအနားကို က်င္းပခြင့္ေပးတဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ေဒါက္တာ တင္ထြန္းနဲ႔ ဝန္ထမ္းေတြ ကိုလည္း သူတို႔ရဲ႕ လႈိက္လွဲမႈအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
သံအမတ္ႀကီး မစ္ခ်ဲလ္နဲ႔ အေမရိကန္သံ႐ံုးကသူ႔ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကိုလည္း သူတို႔ရဲ႕ အကူအညီ
ေတြ၊ အားေပးမႈေတြေၾကာင့္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာလိုပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သံအမတ္ႀကီး မစ္ခ်ဲလ္ရဲ႕ အဖြင့္ မိတ္ဆက္စကား အတြက္လည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
သံအမတ္ႀကီး မစ္ခ်ဲလ္က ကၽြန္မတို႔တိုင္းျပည္ရဲ႕အထူးခၽြန္ဆံုးသံတမန္တစ္ေယာက္ပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ဒီလို စိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းတဲ့အခ်ိန္မွာဒီေနရာမွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ သူ႔ကို သမၼတ ဘားရက္ အိုဘားမားက တာဝန္အပ္ႏွင္းတာျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္မရဲ႕ သံ႐ံုးက အကူအညီေပးတဲ့အတြက္ေက်းဇူးတင္ေပမဲ့ ဒီကေန႔ေျပာမယ့္ ကၽြန္မရဲ႕ အေတြးအျမင္
ေတြက ကၽြန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္သက္သက္သာျဖစ္တယ္လို႔ႀကိဳတင္ရွင္းျပပါရေစ။
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ဒါမွမဟုတ္ တျခားသူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ တရားဝင္ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ကၽြန္မလာခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။
ကၽြန္မ ဒီတိုုင္းျပည္ကုိ လြန္ခဲ့တဲ့သံုးရက္က ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေရာက္ကတည္းက ေနျပည္ေတာ္နဲ႔ ရန္ကုန္ မွာရွိတဲ့ သင္တို႔ရဲ႕ အစိုးရအဖြဲ႕ကကိုယ္စားလွယ္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြက ကိုယ္စားလွယ္ေတြ၊
ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္က ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔အရပ္ဘက္လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမ်ားစြာက ကိုယ္စားလွယ္
ေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆံုခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္မကို ပ်ဴပ်ဴငွာငွာ ႀကိဳဆိုတာနဲ႔ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ဆက္ဆံတာေတြအတြက္ မ်ားစြာတန္ဖုိးထား ပါတယ္။
ကၽြန္မ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို ျပန္ေရာက္တဲ့အခါမွာသင္တို႔ တိုင္းျပည္ဟာ လွပတဲ့တိုင္းျပည္ျဖစ္႐ံု သာမကစြမ္းအားအျပည့္နဲ႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြကိုလုပ္ကိုင္ေနၿပီး ႏိုင္ငံတကာအသိုက္အဝန္းမွာေနရာမွန္
ကို ျပန္ရဖို႔ ႀကိဳးပမ္းေနတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အျပည့္နဲ႔တိုင္းျပည္ျဖစ္တယ္လို႔ တျခားသူေတြကို ကၽြန္မ သတင္းစကား ပါးဦးမွာပါ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၈ ႏွစ္နီးပါးတုန္းက ကၽြန္မဒီကို ပထမဆံုးေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနဟာ အခုနဲ႔ လံုးဝမတူပါဘူး။
အဲဒီတုန္းက အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ကိုယ္စားလွယ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကၽြန္မလာခဲ့ၿပီး စစ္အစိုးရနဲ႔ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္တို႔နဲ႔ ေတြ႕ဆံုခဲ့ပါတယ္။
သူက ကမာၻတစ္လႊားမွာ ေလးစားခံရၿပီး သူ႔နာမည္ကိုသင္တို႔ေကာင္းေကာင္းသိၾကပါတယ္။
အဲဒီလို လာေရာက္ခြင့္ ရတဲ့အတြက္ ကၽြန္မ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ ျပည္သူေတြၾကားမွာ တင္းမာမႈရွိေနတာကို သတိထားမိခဲ့ပါတယ္။
လြတ္လပ္မႈ အစား အေၾကာက္တရားပဲ ရွိခဲ့တယ္။ပညာေရးအစား ၿခိမ္းေျခာက္မႈပဲ ရွိခဲ့တယ္။ တိုးတက္မႈ အစား တျခားတိုင္းျပည္ေတြ ေရွ႕ကိုခ်ီတက္ေနခ်ိန္မွာ တိုင္းျပည္က ေနာက္ျပန္ဆြဲေနခဲ့တယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ကၽြန္မေတြ႕ဆံုခဲ့စဥ္ကျပည္သူေတြရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို ေလးစားတဲ့ အစုိးရတစ္ရပ္ ကို သူလိုလားတယ္လို႔ ကၽြန္မကို ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
ေၾကကြဲစရာေကာင္းစြာပဲ သူနဲ႔ တျခားဒီမိုကရက္ေတြရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြဟာ အဲဒီႏွစ္ ဒါမွမဟုတ္ ေနာက္ ပိုင္းႏွစ္ေတြမွာ အေကာင္အထည္ေပၚမလာခဲ့ပါဘူး။
အက်ဳိးဆက္အားျဖင့္ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔သင္တို႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြၾကား ဆက္ဆံေရးမွာ ခက္ခဲလာပါတယ္။ အေထာက္အပံ့ေတြကို ရပ္ဆိုင္းထားရင္ေျပာင္းလဲမႈျပဳလုပ္ဖို႔အတြက္ အေထာက္ အကူျပဳလိမ့္ မယ္လို႔ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက မွတ္ယူခဲ့ပါတယ္။
လူအမ်ားက အရပ္ဘက္လြတ္လပ္ေရးနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးအတြက္ဆက္ၿပီး ေထာက္ခံအားေပးခဲ့တာကို ကၽြန္မတို႔တစ္ေတြ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေလးစားအားက်စြာနဲ႔ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ပါတယ္။
ဒီကလူေတြ ဘယ္သူမွ ဖိႏွိပ္မႈအေျခအေနကေနမလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းကို ဘဝရွင္သန္ေရးလမ္းေၾကာင္းအျဖစ္သင္တို႔လက္မခံဘဲ ျငင္းဆန္ခဲ့ပါတယ္။
သင္တို႔ရဲ႕ ရဲစြမ္းသတၱိေၾကာင့္ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္အတြင္းမွာသမၼတအသစ္တစ္ဦးက ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လမ္းစကို ဖြင့္ေပးခဲ့ၿပီး ဒီေျမကို အေမွာင္က်ေစခဲ့တဲ့မူဝါဒေတြကို ဖယ္ရွားေပးခဲ့ပါတယ္။
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ ေပၚေပါက္ဖို႔အခ်ိန္လင့္ခဲ့တာ အေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီဆိုေပမဲ့ ဒါေတြက လိုအပ္သလို အေရးလည္းႀကီးပါတယ္။
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းစဥ္ေတြမွာႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအမ်ားအျပားကို လႊတ္ေပးတာ၊ ဆင္ဆာျဖတ္
ေတာက္တာကို ေလွ်ာ့ခ်ေပးတာ၊ပိုမိုအသက္ဝင္တဲ့ စီးပြားေရးအေျခအေနကို ဖန္တီးေပးတာ၊ အဓိပၸါယ္
ျပည့္ဝ တဲ့ ပါလီမန္ေရြးေကာက္ပြဲေတြက်င္းပေပးတာနဲ႔ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္မွာ ေနာက္ထပ္ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပဖို႔ စီစဥ္တာေတြ ပါဝင္ ပါတယ္။
ဒီလုပ္ငန္းေတြေၾကာင့္ ဒီမွာအက်ဳိးသက္ေရာက္မႈရွိသလိုႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာလည္း သင္တို႔တိုင္းျပည္ကို ဘယ္လို ျမင္သလဲဆိုတဲ့ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈရွိပါတယ္။
ကုန္သြယ္ေရးနဲ႔ အကူအညီေပးေရးအေပၚထားရွိတဲ့ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြကို ေျဖေလွ်ာ့ေပးခဲ့ပါၿပီ။
သံအမတ္ေတြလည္း အျပန္အလွန္ထားရွိပါၿပီ။ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမယ့္သူေတြကလည္းတိုင္းျပည္ထဲလာဖို႔ တာဆူေနၾကပါၿပီ။
၂၀၁၄ မွာဆိုရင္ အေရွ႕ေတာင္အာရွႏိုင္ငံမ်ားအသင္းဥကၠ႒ရာထူးကို သင္တို႔အစိုးရက ထမ္းေဆာင္ဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနပါၿပီ။
ၿပီးေတာ့ သမၼတအိုဘားမားအပါအဝင္ အဆင့္ျမင့္ဧည့္သည္ေတြကလည္းသင္တို႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ သင္တို႔ဆီ အားေပးကူညီမႈနဲ႔ ခ်စ္ၾကည္ေရးသတင္းစကားကို ပါးေပးၿပီးျဖစ္ပါတယ္။
ကုန္ခဲ့တဲ့လကဆိုရင္ သမၼတဦးသိန္းစိန္ဟာႏွစ္ေပါင္း ၅၀ အတြင္းမွာ သင္တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ အႀကီးအကဲ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ပထမဆံုးတရားဝင္ခရီးစဥ္အျဖစ္ဝါရွင္တန္ကို လာေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ ရန္ကုန္နဲ႔ တိုင္းျပည္တစ္လႊားမွာေတာ့လက္ရွိအေျခအေနကေန ဘယ္လိုေရွ႕ဆက္ၾကမလဲ ဆိုတာကိုသက္ဝင္စြာ ျငင္းခံုေနၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြကဦးေဆာင္စီစဥ္ၾကပါတယ္။ ေထာက္ခံ
အားေပးသူ အဖြဲ႕ေတြလည္း ဖြဲ႕စည္းေဆာင္ရြက္ၾကပါတယ္။
အတိတ္တစ္ခ်ိန္တုန္းက သင္တို႔ရဲ႕ အဆင့္ျမင့္ပညာေရးအဖြဲ႕အစည္းေတြကလူငယ္ေတြ ဒီေလာကႀကီး ထဲမွာ ေကာင္းေကာင္းရပ္တည္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ျပင္ဆင္ေပးတာမွာ အေရးႀကီးတဲ့အခန္းက႑ကေန ဘယ္လိုပါဝင္ခဲ့ သလဲဆိုတာကို ဒီတကၠသိုလ္ရဲ႕အဆင္အျပင္က ကၽြန္မကို သတိေပးေနပါတယ္။
အစိုးရတာဝန္နဲ႔ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအင္စတီက်ဳရဲ႕ဥကၠ႒အျဖစ္ ကၽြန္မ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ တစ္ေလွ်ာက္ အာဏာရွင္စနစ္ကေန ဒီမိုကေရစီစနစ္ကူးေျပာင္းလာတဲ့ ႏိုင္ငံအမ်ားႀကီးကို ကၽြန္မေတြ႕ဖူးပါတယ္။
အသြင္ကူးေျပာင္းမႈတိုင္းက တစ္မူထူးျခားၾကေပမဲ့သူတို႔မွာ တူညီတဲ့ အပိုင္းေတြရွိၾကပါတယ္။
အဲဒီ ထဲက အေရးအႀကီးဆံုးနဲ႔ မၾကာခဏဆိုသလိုအခက္အခဲဆံုးအပိုင္းက စိတ္ရွည္သည္းခံဖို႔ လိုတယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။
အျပင္လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ေတာ့ အႀကံျပဳတာလြယ္ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ စိတ္မရွည္တဲ့ ေမးခြန္းေတြ ေမးျမန္း တာကို တားျမစ္ထားတာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ၾကာခဲ့ေတာ့ဒီကိစၥက သိပ္ေတာ့ မလြယ္ကူလွပါဘူး။
ဥပမာ အားျဖင့္ ဘာ့ေၾကာင့္ မိသားစုအမ်ားအျပားဟာ ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္း မတက္ရတာလဲနဲ႔ ေကာင္း မြန္တဲ့ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈေတြကို မရၾကရတာလဲ။
ဘာ့ေၾကာင့္ ေက်းရြာအမ်ားမွာ ပိုေကာင္းတဲ့လမ္းေတြ၊ပိုၿပီးသန္႔ရွင္းတဲ့ေသာက္သံုးေရေတြကို လိုအပ္ ေနေသးတာလဲ။
ဘာ့ေၾကာင့္ ဆင္းရဲခ်မ္းသာကြာဟမႈက ႀကီးမားစြာရွိေနရေသးတာလဲ။
သူတို႔ က်ဴးလြန္ခဲ့ တာေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲသူတို႔ယံုၾကည္မႈေၾကာင့္ဆိုတဲ့အခ်က္ေၾကာင့္ သင္တို႔ရဲ႕ ျပည္သူ အခ်ဳိ႕ဟာ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာဘာ့ေၾကာင့္ ရွိေနၾကေသးတာလဲ။
အခုေျပာခဲ့တာေတြအျပင္ အလုပ္အကိုင္သစ္ေတြေကာဘယ္မွာလဲ။ သင္တို႔အခ်ိန္အၾကာႀကီး ေစာင့္ ခဲ့ရ တယ္လို႔ ခံစားေကာင္းခံစားမိပါမယ္။ ဒါေပမဲ့ အတိအက်ေျပာရရင္ သင္တို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင့္ကို ျငင္းပယ္ ခံခဲ့ရတဲ့ အတြက္မူလအေျခအေနဆီျပန္ေရာက္ဖို႔ စိန္ေခၚခ်က္က ႀကီးမားၿပီး စိတ္ရွည္သည္းခံဖို႔ လိုအပ္ခ်က္က မေရွာင္လႊဲႏိုင္ပါဘူး။
စိတ္မေကာင္းစရာကေတာ့ လူသားေတြနဲ႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕အေျခခံအေဆာက္အအံုေတြမွာ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံဖို႔ ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္စုစာ အားနည္းခဲ့တာကို ေထမိဖို႔အခ်ိန္ယူရဦးမွာပါ။
ဒီမိုကရက္တစ္အင္စတီက်ဴးရွင္းေတြကိုတည္ေဆာက္ဖို႔၊ ေကာင္းေကာင္းအလုပ္လုပ္တဲ့ လႊတ္ေတာ္တစ္ရပ္ ဖန္တီးဖို႔၊ တရား႐ံုးေတြ တရားမွ်တဖို႔နဲ႔လူေတြကို အႏၲရာယ္မျပဳဘဲကာကြယ္ေပးမယ့္ လံုၿခံဳေရး တပ္ဖြဲ႕ျဖစ္ လာဖို႔ အခ်ိန္ယူရပါမယ္။
စီးပြားေရး၊ အခြန္ေကာက္ခံမႈစနစ္၊ ကုန္သြယ္ေရး၊ေျမယာျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး၊ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးနဲ႔အမ်ားျပည္သူဝန္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းစတဲ့ကိစၥေတြမွာ ထိေရာက္တဲ့ မူဝါဒေတြေရးဆြဲအတည္ျပဳဖို႔ အခ်ိန္ယူရပါမယ္။
ဒါေပမဲ့ အေရးအႀကီးဆံုးနဲ႔ အခ်ိန္အယူရဆံုးကေတာ့သံသယေတြေနရာမွာ ယံုၾကည္မႈ တည္ေဆာက္ရ တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
လႊတ္ေတာ္နဲ႔ သမၼတၾကား၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားၾကားနဲ႔ျပည္သူေတြနဲ႔ စစ္တပ္အပါအဝင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အဖြဲ႕အစည္းေတြၾကားမွာ ယံုၾကည္မႈမရွိဘဲ ေအာင္ျမင္တဲ့ဒီမိုကေရစီစနစ္တစ္ရပ္ ျဖစ္မလာႏိုင္ပါဘူး။
ယံုၾကည္မႈမရွိရင္ ဘာျဖစ္မလဲဆိုတာကိုကၽြန္မတို႔အားလံုးသိပါတယ္။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ကိုယ္တုိင္ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ၿပီးျဖစ္လို႔ပါပဲ။ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈခဲ့ တယ္၊ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင့္ကို ရာဇဝတ္မႈသဖြယ္ ဆက္ဆံ ခဲ့တယ္၊
လူနည္းစုအုပ္စုေတြကို ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့တယ္၊ ဆရာ၊ ဆရာမေတြကို အမွန္တရားအစား အလိမ္အညာေတြကို သင္ၾကားေစခဲ့တယ္၊ ၿပီးေတာ့ အာဏာရွိသူေတြကအာဏာကို အလြဲသံုးၿပီး တိုင္းျပည္ဘ႑ာနဲ႔ သူတို႔ ကိုယ္သူတို႔ ႂကြယ္ဝေအာင္ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။
စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကရက္တစ္စနစ္မွာေတာ့ေခါင္းေဆာင္ေတြက ႏိုင္ငံသားေတြအတြက္ တရားဥပေဒနဲ႔အညီ တာဝန္ရွိပါတယ္၊ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕ေတြကိုအရပ္သားက ထိန္းခ်ဳပ္ရပါမယ္၊ ဘယ္ပါတီက အင္ အားႀကီး ျဖစ္ေနပါေစ အတိုက္အခံရဲ႕ အခြင့္အေရးေတြကိုေစာင့္ေရွာက္ေပးရပါမယ္။
ဒီလို စနစ္တစ္ခုရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲမွာႏိုင္သူေတြ၊ ႐ႈံးသူေတြရွိေပမဲ့ ဒီမိုကေရစီ ေအာင္ျမင္ဖို႔၊ အေထာက္ အကူျဖစ္ေစဖို႔ အားလံုးမွာခံစားခြင့္နဲ႔ တာဝန္ေတြရွိပါတယ္။
ဒီလို စနစ္တစ္ခုမွာ ယံုၾကည္မႈက ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ဒါေပမဲ့လည္း ဒီယံုၾကည္မႈက လြယ္ကူမယ္လို႔ မဆို လိုပါဘူး။
ဘယ္အသိုက္အဝန္းမွာမဆို အထူးသျဖင့္ ဒီမိုကေရစီအတြက္အဓိကစိန္ေခၚမႈတစ္ခုက မတူညီတဲ့ တိုင္းရင္း သား၊ ကိုးကြယ္ရာဘာသာနဲ႔ ဘာသာစကားေတြဟာ စည္းလံုးညီညႊတ္မႈ အတြက္ အေျခခံ အုတ္ခ်ပ္
ေတြ ျဖစ္ၿပီး အတားအဆီးေတြ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို ေသခ်ာေစဖို႔လိုပါတယ္။
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုလိုပဲ သင္တို႔တိုင္းျပည္ကတိုင္းသားမ်ဳိးႏြယ္စုမ်ားစြာနဲ႔ ဘာသာေပါင္းစံုတို႔ရဲ႕ ဌာနီပါ။
အေမရိကလိုပဲ သည္းခံမႈကင္းမဲ့ျခင္း၊အၾကမ္းဖက္ျခင္း မျဖစ္ပြားေအာင္ ကာကြယ္ဖုိ႔ တစ္ခါတရံ ႀကိဳးပမ္း ရမွာပါ။
ႏိုင္ငံနယ္နိမိတ္အတြင္းမွာရွိတဲ့သူတိုင္းသိကၡာရွိရွိ၊ ေလးေလးစားစားနဲ႔ တရားဥပေဒနဲ႔အညီ ညီတူညီမွ် ဆက္ဆံခံရမယ္ဆိုတာကို ေသခ်ာေစျခင္းကတိုးတက္မႈရဲ႕ လမ္းေၾကာင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။
ကုန္ခဲ့တဲ့ ေျခာက္လက သမၼတ အိုဘားမားဒီတကၠသိုလ္ကိုလာခဲ့စဥ္က “ဘယ္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမဆို အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးမပါဘဲမေအာင္ျမင္ႏိုင္ဘူး” လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။
ပါဝင္သူအားလံုးဟာ တျခားသူေတြရဲ႕ အျမင္ကိုနားလည္ဖို႔ လိုသလို ညႇိႏိႈင္းဖို႔လည္းလိုပါတယ္။ သေဘာ ကေတာ့ ပါဝင္သူအားလံုးဟာ လြတ္လပ္စြာေျပာဆိုခြင့္ရွိၿပီး နားေထာင္ဖို႔လည္းတာဝန္ရွိပါတယ္။
အျငင္းပြားမႈေတြကို ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းက် ေျဖရွင္းဖို႔တြက္ ဉာဏ္ပညာလိုအပ္ပါတယ္။
ၿပီးေတာ့မလိုမုန္းထားျခင္း၊ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း ဒါမွမဟုတ္ ႏွိပ္ကြပ္ျခင္း အေထာက္အထားတစ္စံုတစ္ရာကို လူမႈေရးနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးက႑တိုင္းက ေခါင္းေဆာင္တိုင္းက အတူတကြဆန္႔က်င္ဖို႔လည္း လိုအပ္ပါတယ္။
မွန္ကန္စြာေတြးေခၚ၊ ေျပာဆို၊ ကိုးကြယ္ခြင့္ကို ကၽြန္မတို႔ တစ္ဦးခ်င္းအတြက္ကၽြန္မတို႔ကိုယ္တုိင္ လိုလား ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီဆႏၵက ဒီမိုကေရစီကုိ သက္ဝင္ေစတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။
တျခားသူေတြရဲ႕အခြင့္အေရးေတြကို ေလးစားတဲ့ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ သႏၷိ႒ာန္နဲ႔ ဒီအခြင့္အေရးေတြကို အျပည့္အဝ နဲ႔ မွ်မွ်တတ ေစာင့္ေရွာက္ထိန္းသိမ္းေပးမယ့္ အစိုးရတစ္ရပ္ေပၚမွာဒီမိုကေရစီက တည္မွီေနပါတယ္။
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာဆိုရင္ဒီစည္းမ်ဥ္းေတြကို ကၽြန္မတို႔ လက္ခံယံုၾကည္ေပမဲ့ အၿမဲတေစေတာ့ မသက္ေရာက္ခဲ့ပါဘူး။
တစ္ခ်ိန္တုန္းကဆိုရင္သူ႔ရဲ႕ အသားေရာင္ေၾကာင့္ သမၼတအိုဘားမားကို မဲေပးခြင့္မေပးခဲ့တဲ့ကာလမ်ဳိး ရွိခဲ့သလိုကၽြန္မရဲ႕လိင္ေၾကာင့္လည္း ကၽြန္မကို မဲေပးခြင့္မျပဳခဲ့တဲ့ ကာလေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။
ဘာသာေရး အရ လူနည္းစုျဖစ္သူေတြကိုႏွိပ္ကြပ္တဲ့ အခ်ိန္ကာလ၊ က်ယ္ျပန္႔တဲ့ အသားအေရာင္ခဲြျခားမႈ အခ်ိန္ကာလနဲ႔ ေက်းကၽြန္ခြဲဲျခားဆက္ဆံမႈေၾကာင့္ကာလရွည္ၾကာျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး ေသြးစြန္းခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္း
စစ္ကာလ တို႔ကို အေမရိကမွာႀကံဳေတြ႕ခဲ့ဖူးပါတယ္။
အခက္အခဲေတြၾကားမွာအေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု လြတ္ေျမာက္ၿပီး ရွင္သန္လာတာဟာ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ အမွားေတြကေနကၽြန္မတို႔ သင္ယူႏိုင္ခဲ့ၿပီး ဒီမိုကေရစီရဲ႕ ကတိကဝတ္ေတြျဖစ္တဲ့တူညီတဲ့အခြင့္အေရးနဲ႔ အခြင့္အလမ္းေတြနဲ႔အညီ ေနထိုင္ႏိုင္ေအာင္ကၽြန္မတို႔ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပါ။
သင္တို႔ရဲ႕အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံဟာလည္း အထင္ႀကီးစရာေကာင္းၿပီးႀကံ့ႀကံ့ခံတဲ့ ဒီမိုကေရစီကို ခ်ီတက္ရာမွာ မတူကြဲျပားတာေတြကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ေက်ာ္လႊားႏိုင္ခဲ့ တဲ့ ေနာက္ႏိုင္ငံ တစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အေနာက္ဘက္ကိုၾကည့္ရင္လည္း ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံဆိုရင္ လူမ်ဳိးေရးခြဲျခားမႈစနစ္ကေန ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္တဲ့ အစိုးရစနစ္ဆီ အံ့ၾသဖြယ္အသြင္ကူးေျပာင္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ဥေရာပအလယ္ပိုင္းမွာဆိုရင္လည္းကြန္ျမဴနစ္စနစ္ေၾကာင့္ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ ေနာက္က်ေနခဲ့တဲ့ တိုင္းျပည္
ေတြဟာျပန္လည္ရွင္သန္ၿပီး ႀကီးမားေအာင္ျမင္လာခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၈ႏွစ္က ကၽြန္မ ရန္ကုန္ကို ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သင္တို႔ရဲ႕စစ္တပ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက သူတို႔ရဲ႕ အာဏာရွင္စနစ္သာ ထိပ္ပိုင္းမွာ ခိုင္ခိုင္မာမာမရွိခဲ့ရင္ သင္တို႔ရဲ႕ အသိုက္အဝန္းဟာ ၿပိဳလဲသြား ခဲ့လိမ့္မယ္ လို႔ သူတို႔ကကၽြန္မကို အခိုင္အမာ ေျပာခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီလိုအေၾကာင္းျပခ်က္ေတြကို အႀကိမ္အမ်ားႀကီး ကၽြန္မၾကားခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ မတူကြဲျပားမႈေတြ ရွိေနတဲ့တိုင္းျပည္မွာလြတ္လပ္မႈဆိုတာဟာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ ဆင္းရဲတဲ့ ႏိုင္ငံ တစ္ခုက ျပည္သူေတြဟာ သူတို႔ဘာသာဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မွတ္ဖို႔ မယံုၾကည္ေလာက္ဘူး၊ တခ်ဳိ႕ျပည္သူေတြက ဒီမိုကေရစီစနစ္အတြက္ အဆင့္သင့္မျဖစ္ေသးဘူးဆိုၿပီးေျပာတဲ့လူေတြ အၿမဲပဲ ရွိပါတယ္။
ကၽြန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ယံုၾကည္ခ်က္ကေတာ့ဒီမိုကေရစီအတြက္ အဆင့္သင့္မျဖစ္ေသးတဲ့လူဆိုလို႔ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး ဆိုတာပါပဲ။
မၾကာေသးခင္လေတြတုန္းက သင္တို႔ႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့မူဆလင္လူထုအေပၚမွာ အၾကမ္းဖက္တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ေနအိမ္ေတြ မီးေလာင္တာ၊ ဗလီေတြ ဖ်က္ဆီးခံရတာ၊ဘာသာေရးစာသင္ေက်ာင္းေတြ တိုက္ခိုက္ခံရတာ၊ လူ႔အသက္ ဆံုး႐ႈံးရတာေတြအေၾကာင္း သတင္းေတြကိုကမာၻက ေတြ႕ျမင္ခဲ့ၾကရပါတယ္။
ဘာသာ ဒါမွမဟုတ္ လူမ်ဳိးစုအေပၚမွာ အေျခခံၿပီးအခုလို ဆန္႔က်င္အၾကမ္းဖက္တာမ်ဳိးကို လက္မခံ ႏိုင္ဘူး လို႔ သင္တို႔လည္း သေဘာတူၾကလိမ့္မယ္ဆိုတာကၽြန္မ အေသအခ်ာ သိပါတယ္။
အျပစ္က်ဴးလြန္တဲ့သူေတြကို တရားဥပေဒအတိုင္းဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ရပါမယ္။ကူရာကယ္ရာမဲ့ ျပည္သူ
ေတြကို လံုၿခံဳမႈရွိေအာင္ကာကြယ္ေပးရပါမယ္။
ၿပီးေတာ့ ပါတီတိုင္း၊ အဖြဲ႕တိုင္းရဲ႕ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနနဲ႔ ဘာသာေရး၊ လူမ်ဳိးေရးတို႔နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သည္းမခံတဲ့ စိတ္ေတြေပၚေအာင္လႈံ႕ဆြတာေတြကို ႀကိဳးစားၿပီး တားဆီးၾကရပါမယ္။
ဒါဟာ မရွိမျဖစ္တဲ့ အရွိတရားပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့လူမႈေရး ၿငိမ္းခ်မ္းတည္ၿငိမ္မႈမရွိရင္ ကမာၻႀကီးက သင္တို႔ႏိုင္ငံမွာလာၿပီး ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံလုပ္ကိုင္ၾကမွာ မဟုတ္လို႔ပါဘဲ။
ေနာက္ၿပီး ဒါဟာ စိတ္ဓာတ္ပိုင္းအရလည္းမရွိမျဖစ္တဲ့ကိစၥပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အျပစ္မဲ့တဲ့ျပည္သူ
ေတြ ကို အေၾကာက္တရားေအာက္မွာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ မေနေစသင့္လို႔ပါဘဲ။
ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ေတာ့ ဒီမိုကေရစီရွိတဲ့ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံမွာ ျပည္သူေတြ ကိုယ္တိုင္က ဒီလိုအႏၲရာယ္ေတြကို ဆန္႔က်င္ရမယ့္အျပင္ သူတို႔ဟာဘယ္လိုႏိုင္ငံမ်ဳိးမွာ ေနခ်င္တာလဲ၊ သူတို႔ႏိုင္ငံကို ဘယ္လိုမူေတြေပၚမွာ အေျခခံခ်င္တာလဲဆိုတာေတြကိုလည္း ဆံုးျဖတ္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
နယ္လ္ဆင္မင္ဒဲလားရဲ႕ စကားအတိုင္း ေျပာရရင္“ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဘံုလူသားဝါဒဟာ နယ္နိမိတ္အားလံုး ကို ျဖတ္ေက်ာ္သြားပါတယ္၊ ဒီဟာက ႏိုင္လိုမင္းထက္ျပဳမူတဲ့အာဏာရွင္ကို ဆန္႔က်င္ျခင္းဆိုတဲ့ ဘံုအေရး ကိစၥမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုးကို စည္းေႏွာင္မိေစပါတယ္၊တျခားတစ္ေယာက္ေယာက္ ဖိႏွိပ္ ညႇဥ္းပန္း ခံေနရတဲ့အခ်ိန္မွာခင္ဗ်ားတို႔ ဘာလုပ္ေနလဲဆိုတာမ်ဳိး ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဘယ္ေတာ့မွ အေမးမခံရပါေစနဲ႔”
ဒီအေၾကာင္းေတြကို အေလးထားေျပာရတာဟာသင္တို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံကို ကၽြန္မက အျပစ္တင္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵနဲ႔ ေျပာ တာ မဟုတ္ပါဘူး။ သင္တို႔ရဲ႕ဒီမိုကေရစီကို ရွင္သန္ႀကီးရင့္ေစခ်င္လို႔ပါ။
အခုအထိ အေတာ အတြင္း မွာ ဘယ္ေလာက္တိုးတက္မႈရွိေအာင္ေဆာင္ၾကဥ္းခဲ့ၾကၿပီလဲ ဆိုတာ၊ ႏိုင္ငံ
ေရွ႕ကို ခ်ီတက္ဖို႔အတြက္ ဘာေတြထပ္ၿပီး လုပ္ဖို႔လိုအပ္ေနေသးသလဲဆိုတာေတြကို အျပင္က လူေတြ ထက္ သင္တို႔က ပိုသိၾကမွာပါ။
ေစာေစာတုန္းက သည္းခံၾကဖို႔ ကၽြန္မ အေလးေပးၿပီးေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေက်းဇူးျပဳၿပီးေတာ့ တရား လြန္ေတာ့ သည္းမခံၾကပါနဲ႔။
ဒီမိုကေရစီ အျမစ္တြယ္ဖို႔အတြက္ အခ်ိန္လိုပါတယ္။ဒါေပမဲ့ ဒီမိုကေရစီ ေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ကို လိမၼာပါးနပ္စြာ အသံုးခ်ရပါမယ္။
ႏိုင္ငံတြင္း စည္းခ်က္ညီမႈကို ထိန္းထားဖို႔၊ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္ဖို႔၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာ အင္စတီ က်ဴးရွင္းေတြကို ျမႇင့္တင္ဖို႔၊လူ႔အဖြဲ႕အစည္းကို ခ်ဲ႕ထြင္ဖို႔၊ မွန္ကန္တဲ့ ဦးစားေပးအစီအစဥ္ေတြကို ခ်မွတ္ဖို႔၊
ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈ စိတ္ကူးေတြကေန တည္ၿငိမ္တဲ့၊ ေခတ္မီတဲ့၊ ႀကီးပြားခ်မ္းသာတဲ့၊ေအးခ်မ္းတဲ့ႏိုင္ငံ တကယ္ျဖစ္လာ ေအာင္ ကူညီဖို႔ သင္တို႔အေနနဲ႔ ေန႔စဥ္တစ္လွမ္းခ်င္းတက္လွမ္းသြားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာအဲဒါဟာ လူတိုင္းရဲ႕အလုပ္၊ လူတိုင္းရဲ႕တာဝန္ပါ။တျခားဘယ္သူကမွ လာလုပ္မေပးႏိုင္ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ အခုလိုဆိုလိုက္လို႔ သင္တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္လို႔ ဆိုခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး။
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကကူညီႏိုင္ပါတယ္။
အလားတူ အာရွ၊ ဥေရာပနဲ႔ ကမာၻတစ္လႊား တျခားေနရာ ေတြကမိတ္ေဆြမ်ားကလည္း ကူညီႏိုင္ပါတယ္။
ဆက္သြယ္ေရးလို၊အင္ဂ်င္နီယာလို၊ စိုက္ပ်ဳိးေရးလို၊ က်န္းမာေရးလို၊ ဥပေဒလို နယ္ပယ္ေတြမွာ ကၽြန္မတို႔ က ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးမႈေတြ၊ ႐ုပ္ဝတၳဳပစၥည္းေတြ ကူညီေပးႏိုင္ပါတယ္။
အလုပ္အကိုင္ေတြဖန္တီးေပးတဲ့၊ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ကို ထိန္းသိမ္းေပးတဲ့၊ လုပ္သားမ်ားရဲ႕ အခြင့္ အေရး ကိုေလးစားတဲ့၊ စည္ပင္ဝေျပာမႈျဖစ္ထြန္းေစၿပီး လူ႕အလႊာတိုင္းမွာ အက်ဳိးေက်းဇူးရွိေစတဲ့ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ မ်ဳိးကို ကၽြန္မတို႔က အားေပးႏိုင္ပါတယ္။
သင္တို႔ဆီကအင္စတီက်ဴးရွင္းေတြရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ကၽြန္မတို႔က အစိုးရခ်င္း၊လြႊတ္ေတာ္ခ်င္း၊ ပါတီခ်င္း ထိေတြ႕ေဆြးေႏြးႏိုင္ပါတယ္။
သင္တို႔ဆီကအနာဂတ္ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံေတြမွာ လာၿပီး ေလ့လာ သင္ယူဖို႔ ဖိတ္ေခၚႏိုင္သလိုပဲ ကၽြန္မတို႔ဆီက လူငယ္ပညာရွင္ေတြကိုလည္း သင္တို႔ဆီကေန သင္ယူ ဖို႔ ေစလႊတ္ ႏိုင္ပါတယ္။
သင္တို႔ရဲ႕ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈေတြမွာ ပိုၿပီး တက္ႂကြတဲ့ အခန္းက႑ကပါဝင္လာေအာင္ အမ်ဳိးသမီးေတြ ကို ကၽြန္မတို႔က အားေပးႏိုင္ပါတယ္။
အေရးအႀကီးဆံုး အေနနဲ႔ကၽြန္မတို႔ကိုယ္ပိုင္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ေတြကို တည္ေဆာက္တာမွာ ရခဲ့တဲ့ သင္ခန္းစာ ေတြကိုကၽြန္မတို႔က ေဝမွ်ႏိုင္ပါတယ္။ ဘာေတြကေတာ့ အလုပ္ျဖစ္တယ္၊ ဘယ္အမွားေတြ ကေတာ့ သင္တို႔ ေရွာင္ရွားသင့္တယ္ဆိုတာမ်ဳိးေပါ့။
သင္တို႔ႏိုင္ငံအနာဂတ္ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္တဲ့အခါ သင္တို႔မွာ ေမွ်ာ္လင့္စရာ အေၾကာင္းခ်င္းရာေတြအမ်ားႀကီးပါ။
သင္တို႔ရဲ႕ဒီမိုကေရစီဟာ ႏုနယ္ေသးတယ္ ဆိုေပမဲ့ အမ်ားႀကီးတိုးတက္လာခဲ့ပါၿပီ။
သင္တို႔ရဲ႕ေျမမွာ သဘာဝသယံဇာတေတြ ေပါႂကြယ္လွပါတယ္။ သင္တို႔ဟာကမာၻ႕စီးပြားေရး မွာ အဓိက အေရးပါလာတဲ့ ေဒသရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုပါ။
သင္တို႔မွာ ပညာသင္ၾကားျခင္းကို ျမင့္ျမင့္မားမား တန္ဖိုးထားတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈရွိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သင္တို႔ မွာ ေခါင္းေဆာင္မႈေကာင္း အေမြအႏွစ္ေတြလည္း ရွိပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ ၆၀ ေလာက္တုန္းက ျမန္မာအစိုးရက ႏိုင္ငံတကာ နားလည္မႈ၊ တန္းတူညီမွ်မႈနဲ႔ လူ႔အခြင့္ အေရးတို႔ ကိုေထာက္ခံတဲ့ ေၾကညာခ်က္တစ္ရပ္ကို ထုတ္ျပန္ဖို႔အတြက္ အာရွနဲ႔ အာဖရိကႏိုင္ငံမ်ား ကိုေပါင္းစည္း မိေစခဲ့တဲ့ သမိုင္းဝင္ ဘန္ေဒါင္းညီလာခံကို ဦးစီးဦးရြက္ျပဳခဲ့တဲ့ႏိုင္ငံငါးႏိုင္ငံထဲမွာ တစ္ႏိုင္ငံ အျဖစ္ ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီညီလာခံရဲ႕အတြင္းေရးမွဴးဟာဒီႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ဒီတကၠသိုလ္ကပဲ ဘြဲ႕ရခဲ့ပါတယ္။ ကုလသမဂၢရဲ႕အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ အေလာင္းအလ်ာျဖစ္ၿပီး လူသားဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးနဲ႔ ကမာၻ႕ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတို႔အတြက္ စိတ္အားထက္သန္စြာ ေျပာဆိုခဲ့တဲ့ ပုဂိၢဳလ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီကေန႔ဒီအခန္းထဲကို ေဝ့ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ကၽြန္မတို႔ထဲမွာ အနာဂတ္ ဦးသန္႔တစ္ေယာက္ရွိေနတယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္မ မအံ့ၾသပါဘူး။
တကယ္ေတာ့ လူငယ္အမ်ဳိးသား၊ အမ်ဳိးသမီးေတြဟာ ဒီႏိုင္ငံမွာသာမကတျခား ေနရာမ်ားမွာပါ လြတ္လပ္မႈ တန္ဖိုးေတြ ခိုင္မာေစေရးနဲ႔ အျပန္အလွန္ေလးစားမႈရွိေရးတို႔ကို သမိုင္းဝင္ေဆာင္ရြက္ ၾကမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ပါ။
ဒီေတာ့နိဂံုးခ်ဳပ္အေနနဲ႔ သင္တို႔ဟာ သင္တို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံကို သက္ဦးဆံပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကေန ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
ေခတ္သစ္ တစ္ခုဆီကို ေရာက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ သင္တို႔ကိုခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳပါတယ္ လို႔ ေျပာပါရေစ။
ခိုင္မာၿပီးတာရွည္ခံတဲ့ ဒီမိုကေရစီတစ္ရပ္ကို ဖန္တီးဖို႔အတြက္ သင္တို႔ အခုလုပ္ေဆာင္ေနတာေတြနဲ႔ အနာဂတ္မွာ လုပ္ေဆာင္မွာေတြအတြက္ကို ၾသဘာေပးလိုက္ပါတယ္။
ၿပီးေတာ့အခုေန႔လယ္ခင္းမွာ ေႏြးေထြးစြာ ႀကိဳဆိုၿပီး ၾကင္နာစြာနဲ႔အာ႐ံုစိုက္နားေထာင္ေပးခဲ့တဲ့ အတြက္ လည္း အားလံုးကို ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
0 comments :
Post a Comment