~
တကယ္က သူတို႕ႏွစ္ဦးကို ဒီထက္ပိုခ်ီးေျမွာက္ေျပာကာ ဂုဏ္ျပဳခ်င္ပါ၏။ ေတာ္ၾကာ အခ်င္းခ်င္းေတြ ေျမွာက္ေပးေနတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ရလို႕ေၾကာ္ျငာဝင္ေပးေနလဲ မသိဘူး ဆိုျပီး အေျပာခံရမွာလည္း စိုးရျပန္သည္။
စာအုပ္အေၾကာင္း မေျပာခင္သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကို က်ေနာ့္အျမင္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာခ်င္သည္။
သူတို႕ႏွစ္ဦးတြင္ သတင္းစာသမားစိတ္၊ သတင္းခ်စ္စိတ္၊ သတင္းအတြက္ tပင္ပန္းခံႏိုင္စိတ္ႏွင့္ လူပံု ခႏၶာလံုးလံုးေလးေတြတူျပီး
က်န္ေသာ မတူကြဲတာေလးေတြလည္း ရွိသည္။
တေယာက္က အသားလတ္လတ္ တေယာက္က ညိဳျပာညက္၊ တေယာက္က ျပံဳးျပဳံး ျပံဳးျပံဳးႏွင့္ ႏႈတ္စိတ္စကားနည္းသေလာက္ တေယာက္ကေျပာမိျပီဆိုလွ်င္ မြန္ကေလ မြန္ကေလ (တကယ္ေတာ့သူကရခိုင္ပါ သူ႕နာမည္သူတလံုးတည္းကိုယ္စားျပဳသံုးျခင္းသာ)ႏွင့္ အမွ်င္မျပတ္ေတာ့။
ေျပာလိုက္လွ်င္လည္း အားရပါးရ၊ ျပီးတေယာက္က တဖက္လူကို အားနာေနတတ္ခ်ိန္ တေယာက္က ကိုယ့္ဘက္က အမွန္တရားအတြက္ ေနာက္မတြန္႕လက္မေလွ်ာ့တတ္သည့္စိတ္ဓာတ္ႏွင့္။
အရြယ္အားျဖင့္ က်ေနာ့္ထက္ငယ္ၾကေသာ္လည္း တခ်ိဳ႕ေနရာေတြတြင္သူတို႕က ကိုယ့္ထက္ပိုရင့္က်က္ေနတတ္ၾကသည္။
မီဒီယာအေရး လံႈ႕ေဆာ္ရျပီ ဆိုလွ်င္ ႏွစ္ေယာက္သား တက္ညီလက္ညီ စားဖို႕ေမ့နားဖို႕ေမ့။
ခု ဒီစာအုပ္ေလး သူတို႕စိတ္ကူးပံုေဖာ္ေနၾကခ်ိန္ ကိုေက်ာ္ေဇယ်ာထြန္း ေရးထားသလို ခင္ဗ်ားကဘာမို႕ဖတ္ရမွာလဲ ဆိုတဲ့အေမးမ်ိဳး သူတို႕ၾကံဳရမည္မွန္းၾကိဳသိထားႏွင့္ေပမည္။
ေနာက္ ဒီအခ်ိန္က နာမည္ၾကီးစာအုပ္ထုတ္ေဝေရးတိုက္ၾကီးမ်ားေတာင္ ေစ်းကြက္ရဖတ္သူရွိ အေဟာင္းမ်ားႏွင့္သာ တဝဲလည္လည္ေနခ်ိန္ လံုးခ်င္းေလာကမွာ နာမည္ၾကီးမဟုတ္တဲ့ သတင္းစာသမားႏွစ္ေယာက္ကေလာင္အမည္နဲ႕ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ထုတ္လိုက္ၾကသည္။
သူတို႕စာအုပ္ကေန အျမတ္ျပန္ရရမည္ဟု သူတို႕ေမွ်ာ္လင့္ထားမည္မဟုတ္မွန္း က်ေနာ္ေျပာရဲပါသည္။ သို႕ေသာ္ ...
သူတို႕စိတ္ကူးပံုေဖာ္ျခင္ေသာ စာအုပ္တအုပ္အျဖစ္ ထုတ္လိုက္ႏိုင္ျပီဆိုသည့္ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ အားရစိတ္ပီတိကပင္ သူတို႕လိုခ်င္ေသာအျမတ္ ျဖစ္ေပမည္။
သူတို႕ေတြ ခ်စ္သူေတြေတာင္ျဖစ္ေသးလား မသိေသးခ်ိန္ သူတို႕သတင္းစာသမားဘဝ စတင္ခဲ့ရာ စာေစာင္အသီးသီးတြင္ သူတို႕လက္ရာ သတင္းေဆာင္းပါးမ်ားကို က်ေနာ္ အျမဲေစာင့္ဖတ္ရႈျဖစ္ေနခဲ့သည္။
မွတ္မွတ္ရရဆိုလွ်င္ ဤစာအုပ္ပါ ေက်ာ္ေဇယ်ာထြန္း၏ "စလူဆိပ္ေခ်ာင္းက မ်က္ရည္စက္မ်ား"ႏွင့္
ျမတ္စုမြန္၏"လူနာေဆာင္ ခြန္ ရွစ္ ေဝါ့ဒ္" သတင္းေဆာင္းပါးမ်ား။
တရက္ျမတ္စုမြန္ႏွင့္ဆံုခ်ိန္ ဟဲ့ ငါ့ႏွမ ညည္းဘယ္တုန္းက ေဆးရံုတက္လိုက္ရတာလဲ၊ ငါမသိလိုက္ဘူး ဆိုေသာအခါ ထိုေဆာင္းပါးမွာ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္က
ေရးထားေသာေဆာင္းပါးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေဆးရံုတက္တာၾကာျပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ အဆိုပါေဆာင္းပါးကို ႏွစ္ၾကိမ္တိုင္ တင္ၾကည့္ေသာ္လည္း စိစစ္ေရးုျဖဳတ္ေၾကာင္း၊
ယခု စိစစ္ေရးေလွ်ာ့ေပါ့ေပးလာခ်ိန္ ျပန္တင္ၾကည့္ရာ စင္းလံုးေခ်ာ မလြတ္ေသာ္လည္း ဟိုျဖတ္ဒီေတာက္ႏွင့္ ေဖာ္ျပခြင့္ရခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပသည္။
(ဒါသည္ပင္ က်ေနာ္တို႔ သတင္းစာသမားေတြျဖတ္သန္းခဲ့ရဖူးေသာ ကိုယ္ေတြ႕ သမိုင္းမွတ္တမ္းမ်ားပင္)
ယခုစာအုပ္ပါ စာေရးသူ၏အမွာစာတြင္ ေက်ာ္ေဇယ်ာထြန္းကလည္း ထိုသမိုင္းမ်ားကိုမွတ္တမ္းတင္ျခင္းႏွင့္ က်ေနာ္တို႕တေတြျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ ေခတ္တခုစနစ္တခုကို ထင္ဟပ္ျပလိုရင္းလည္းျဖစ္သည္။
နာဂစ္၊ ဂီရိ၊ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲကာလႏွင့္ ထိုကာလအလြန္အေျခအေနမ်ား က်ေနာ္တို႕သတင္းစာသမားေတြ ကိုယ္ေတြ႕ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံ၏ မ်က္ေမွာက္ႏွင့္ အတိတ္ကာလ အေျခအေနမ်ားသည္ မည္သို႕ေသာ အေျပာင္းအလဲေတြၾကံဳပါျပီနည္း၊
သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ သတင္းသမားႏွင့္ဘဝမ်ားစြာထဲမွာ အေျဖရွာေဖာ္ထုတ္ၾကည့္ရေအာင္ပါ။
စိတ္ကူး၊ အိပ္မက္၊ ျဖစ္ျခင္တဲ့အရာကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ လက္ေတြ႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရဲေသာ
ညီငယ္ ေက်ာ္ေဇယ်ာထြန္းႏွင့္ ႏွမငယ္ျမတ္စုမြန္သို႕
ေလးစားဂုဏ္ယူလ်က္
ေစာလင္းေအာင္
(ရန္ကုန္အေျခစုိက္ စာနယ္ဇင္းသမား တေယာက္ျဖစ္တ့ဲ ေစာလင္းေအာင္ရဲ႕ Facebook ကေန ကူးယူ ေဖာ္ျပပါတယ္။)
.
စာအုပ္အေၾကာင္း မေျပာခင္သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကို က်ေနာ့္အျမင္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာခ်င္သည္။
သူတို႕ႏွစ္ဦးတြင္ သတင္းစာသမားစိတ္၊ သတင္းခ်စ္စိတ္၊ သတင္းအတြက္ tပင္ပန္းခံႏိုင္စိတ္ႏွင့္ လူပံု ခႏၶာလံုးလံုးေလးေတြတူျပီး
က်န္ေသာ မတူကြဲတာေလးေတြလည္း ရွိသည္။
တေယာက္က အသားလတ္လတ္ တေယာက္က ညိဳျပာညက္၊ တေယာက္က ျပံဳးျပဳံး ျပံဳးျပံဳးႏွင့္ ႏႈတ္စိတ္စကားနည္းသေလာက္ တေယာက္ကေျပာမိျပီဆိုလွ်င္ မြန္ကေလ မြန္ကေလ (တကယ္ေတာ့သူကရခိုင္ပါ သူ႕နာမည္သူတလံုးတည္းကိုယ္စားျပဳသံုးျခင္းသာ)ႏွင့္ အမွ်င္မျပတ္ေတာ့။
ေျပာလိုက္လွ်င္လည္း အားရပါးရ၊ ျပီးတေယာက္က တဖက္လူကို အားနာေနတတ္ခ်ိန္ တေယာက္က ကိုယ့္ဘက္က အမွန္တရားအတြက္ ေနာက္မတြန္႕လက္မေလွ်ာ့တတ္သည့္စိတ္ဓာတ္ႏွင့္။
အရြယ္အားျဖင့္ က်ေနာ့္ထက္ငယ္ၾကေသာ္လည္း တခ်ိဳ႕ေနရာေတြတြင္သူတို႕က ကိုယ့္ထက္ပိုရင့္က်က္ေနတတ္ၾကသည္။
မီဒီယာအေရး လံႈ႕ေဆာ္ရျပီ ဆိုလွ်င္ ႏွစ္ေယာက္သား တက္ညီလက္ညီ စားဖို႕ေမ့နားဖို႕ေမ့။
ခု ဒီစာအုပ္ေလး သူတို႕စိတ္ကူးပံုေဖာ္ေနၾကခ်ိန္ ကိုေက်ာ္ေဇယ်ာထြန္း ေရးထားသလို ခင္ဗ်ားကဘာမို႕ဖတ္ရမွာလဲ ဆိုတဲ့အေမးမ်ိဳး သူတို႕ၾကံဳရမည္မွန္းၾကိဳသိထားႏွင့္ေပမည္။
ေနာက္ ဒီအခ်ိန္က နာမည္ၾကီးစာအုပ္ထုတ္ေဝေရးတိုက္ၾကီးမ်ားေတာင္ ေစ်းကြက္ရဖတ္သူရွိ အေဟာင္းမ်ားႏွင့္သာ တဝဲလည္လည္ေနခ်ိန္ လံုးခ်င္းေလာကမွာ နာမည္ၾကီးမဟုတ္တဲ့ သတင္းစာသမားႏွစ္ေယာက္ကေလာင္အမည္နဲ႕ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ထုတ္လိုက္ၾကသည္။
သူတို႕စာအုပ္ကေန အျမတ္ျပန္ရရမည္ဟု သူတို႕ေမွ်ာ္လင့္ထားမည္မဟုတ္မွန္း က်ေနာ္ေျပာရဲပါသည္။ သို႕ေသာ္ ...
သူတို႕စိတ္ကူးပံုေဖာ္ျခင္ေသာ စာအုပ္တအုပ္အျဖစ္ ထုတ္လိုက္ႏိုင္ျပီဆိုသည့္ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ အားရစိတ္ပီတိကပင္ သူတို႕လိုခ်င္ေသာအျမတ္ ျဖစ္ေပမည္။
သူတို႕ေတြ ခ်စ္သူေတြေတာင္ျဖစ္ေသးလား မသိေသးခ်ိန္ သူတို႕သတင္းစာသမားဘဝ စတင္ခဲ့ရာ စာေစာင္အသီးသီးတြင္ သူတို႕လက္ရာ သတင္းေဆာင္းပါးမ်ားကို က်ေနာ္ အျမဲေစာင့္ဖတ္ရႈျဖစ္ေနခဲ့သည္။
မွတ္မွတ္ရရဆိုလွ်င္ ဤစာအုပ္ပါ ေက်ာ္ေဇယ်ာထြန္း၏ "စလူဆိပ္ေခ်ာင္းက မ်က္ရည္စက္မ်ား"ႏွင့္
ျမတ္စုမြန္၏"လူနာေဆာင္ ခြန္ ရွစ္ ေဝါ့ဒ္" သတင္းေဆာင္းပါးမ်ား။
တရက္ျမတ္စုမြန္ႏွင့္ဆံုခ်ိန္ ဟဲ့ ငါ့ႏွမ ညည္းဘယ္တုန္းက ေဆးရံုတက္လိုက္ရတာလဲ၊ ငါမသိလိုက္ဘူး ဆိုေသာအခါ ထိုေဆာင္းပါးမွာ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္က
ေရးထားေသာေဆာင္းပါးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေဆးရံုတက္တာၾကာျပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ အဆိုပါေဆာင္းပါးကို ႏွစ္ၾကိမ္တိုင္ တင္ၾကည့္ေသာ္လည္း စိစစ္ေရးုျဖဳတ္ေၾကာင္း၊
ယခု စိစစ္ေရးေလွ်ာ့ေပါ့ေပးလာခ်ိန္ ျပန္တင္ၾကည့္ရာ စင္းလံုးေခ်ာ မလြတ္ေသာ္လည္း ဟိုျဖတ္ဒီေတာက္ႏွင့္ ေဖာ္ျပခြင့္ရခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပသည္။
(ဒါသည္ပင္ က်ေနာ္တို႔ သတင္းစာသမားေတြျဖတ္သန္းခဲ့ရဖူးေသာ ကိုယ္ေတြ႕ သမိုင္းမွတ္တမ္းမ်ားပင္)
ယခုစာအုပ္ပါ စာေရးသူ၏အမွာစာတြင္ ေက်ာ္ေဇယ်ာထြန္းကလည္း ထိုသမိုင္းမ်ားကိုမွတ္တမ္းတင္ျခင္းႏွင့္ က်ေနာ္တို႕တေတြျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ ေခတ္တခုစနစ္တခုကို ထင္ဟပ္ျပလိုရင္းလည္းျဖစ္သည္။
နာဂစ္၊ ဂီရိ၊ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲကာလႏွင့္ ထိုကာလအလြန္အေျခအေနမ်ား က်ေနာ္တို႕သတင္းစာသမားေတြ ကိုယ္ေတြ႕ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ႏိုင္ငံ၏ မ်က္ေမွာက္ႏွင့္ အတိတ္ကာလ အေျခအေနမ်ားသည္ မည္သို႕ေသာ အေျပာင္းအလဲေတြၾကံဳပါျပီနည္း၊
သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ သတင္းသမားႏွင့္ဘဝမ်ားစြာထဲမွာ အေျဖရွာေဖာ္ထုတ္ၾကည့္ရေအာင္ပါ။
စိတ္ကူး၊ အိပ္မက္၊ ျဖစ္ျခင္တဲ့အရာကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ လက္ေတြ႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရဲေသာ
ညီငယ္ ေက်ာ္ေဇယ်ာထြန္းႏွင့္ ႏွမငယ္ျမတ္စုမြန္သို႕
ေလးစားဂုဏ္ယူလ်က္
ေစာလင္းေအာင္
(ရန္ကုန္အေျခစုိက္ စာနယ္ဇင္းသမား တေယာက္ျဖစ္တ့ဲ ေစာလင္းေအာင္ရဲ႕ Facebook ကေန ကူးယူ ေဖာ္ျပပါတယ္။)
.
0 comments :
Post a Comment