စတိုုင္ရွိမွ စတားျဖစ္တယ္

.



 

ရန္ကုန္ယဥ္ေက်းမႈတကၠသိုလ္ စတက္ေတာ့ လိႈင္ကအေဆာင္နားက လူေတြက ကတတ္ၿပီလားလို႔ ေမးၾကတယ္။

`မဟုတ္ဘူး က်ေနာ္ ပန္းခ်ီတက္တာပါ´လို႔ ဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ
လူေတြ႔တာနဲ႔ `မင္းသား တပုဒ္ေလာက္ ကျပပါဦး´လို႔ ႏႈတ္ဆက္ၾကတာ။

ဟိုတေလာက ကိုရီးယားေျမေအာက္ရထားစီးေတာ့ အဲဒါသြားသတိရတယ္။
ထိုင္ခံုေလးရလို႔ ဖုန္းနဲ႔ game ေဆာ့ေနတုန္း ေဘးနားက ဟားရားေဘာဂ်ိတေယာက္က `ဖုန္းနဲ႔ TVဖမ္းၾကည့္လို႔ရတယ္ ေျပာတယ္ ဟုတ္လား´တဲ့။

ဟုတ္..ရေတာ့ရတယ္၊ က်ေနာ္ကေတာ့ သိပ္မသိပါဘူး ဆိုေတာ့ `အဲဒါ ဘာလဲ´တဲ့။
TV မဟုတ္ပါဘူး game ေဆာ့ေနတာပါဆိုေတာ့ ဖုန္းအေၾကာင္း အမ်ားႀကီးထပ္ေမးေနတယ္။

(အစက တခြန္းေလာက္ ေျဖလိုက္ရင္ ေလသံၾကားတာနဲ႔ ဪ..ေဖာ္ရိန္နာပဲ ဆိုၿပီး ထပ္မေမးေလာက္ေတာ့ဘူး ထင္တာ)။ ဒါနဲ႔ စကားျမန္ျမန္ျဖတ္မွ ဆိုၿပီး

 `က်ေနာ္ ဟန္းကုဆာရမ္း မဟုတ္ပါဘူးခဗ်ာ။ ကိုရီးယားလို သိပ္မတတ္ပါဘူး´လို႔ေျပာေတာ့

အံ့ဩတႀကီးနဲ႔

 ေဟ..ဟုတ္လား၊ မင္းက ဒီမွာ ဘာလုပ္ေနတာလဲတဲ့။

`က်ေနာ္ ေက်ာင္းတက္ေနတာပါ အႏုပညာတကၠသိုလ္ပါ´ဆိုေတာ့

ဪ.. အဲ့ေက်ာင္းကို သိတယ္၊ မင္းက ႐ုပ္႐ွင္႐ိုက္ဖို႔လားတဲ့။

`မဟုတ္ပါဘူး၊ က်ေနာ္ animation ေမဂ်ာပါ´ေျပာလည္း မရဘူး။

 ေက်ာင္းၿပီးရင္ ျပန္မွာလား၊ ဒီမွာ ႐ုပ္႐ွင္႐ိုက္မွာလားတဲ့။

ဒါနဲ႔ ႐ွင္းမရႏိုင္မွန္းသိလို႔ ၿပီးၿပီးေရာဆိုၿပီး

`ဟုတ္ကဲ့ က်ေနာ္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကိုယ္ျပန္ၿပီး ႐ိုက္မွာပါခဗ်ာ´လို႔ ေျဖလိုက္မိတာ…

က်ေနာ့္ကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး အကဲခပ္ၿပီး

`ေအးေပါ့.. မင္းပံုစံနဲ႔ ကိုရီးယားမင္းသားေတြကို ဘယ္တိုးလို႔ ရမွာလဲ´တဲ့။ `ၿပီးေတာ့ ကိုရီးယားလိုမွ မပီတာ´တဲ့။

 ေစာ္ကားခ်က္ အဘရယ္..။
သိတယ္မလား၊ ဟားရားေဘာဂ်ိဆိုေတာ့ အာေပါင္အာရင္းနဲ႔ အစအဆံုး အက်ယ္ႀကီး ေအာ္ေျပာေနတာဆိုေတာ့ ..
ရထားတတြဲလံုးက လူေတြကလည္း K-star ေတြကို ၿပိဳင္ဖိုက္မယ့္ ေပစုတ္စုတ္ငနဲကို စိတ္ဝင္တစား ဝိုင္း႐ိႈးၾကတာေပါ့ေနာ္။

ကိုယ္လည္း ႐ွက္႐ွက္နဲ႔ `အဘ.. က်ေနာ္ ေ႐ွ႕ဘူတာဆင္းရေတာ့မယ္ဆိုၿပီး´ ေတြ႔တဲ့ဘူတာ ေကာက္ဆင္းလိုက္ရတယ္။

ဒါေတာင္ အဆင္းမွာ လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္ေသးတယ္၊

`မိတ္ကပ္ျပင္လိုက္ရင္ေတာ့ ႐ုပ္ထြက္လာမွာပါ´ဆိုပဲ။

ကာတြန္းဘီရုုမာ 

မိုးမခ http://moemaka.com ကေန ကူးယူ ေဖာ္ျပပါတယ္။

.