မရယ္ရတဲ့ ဟာသေတြအေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပရတာကိုက ေတာ္ေတာ္ရယ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဟာသ ဆိုတာ ရယ္ေမာဖို႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ ဟာသေတြက မရယ္ရပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ဟာသ ဆိုရင္ ေျပာသာေျပာလိုက္တယ္၊ ၾကားသာ ၾကားလိုက္တယ္ မရယ္ၾကပါဘူး။ ေခတ္ကာလနဲ႔ ဆက္စပ္တာေတြ၊ ေနရာေဒသနဲ႔ ဆက္စပ္တာေတြကို နားမလည္၊ မသိရွိထားဘူး ဆိုရင္ ဟာသ မေျမာက္ပါဘူး။
အရင္ေခတ္ေတြတုန္းက အရမ္းရယ္ရပါတယ္ ဆိုတဲ့ ဟာသဟာ အခုေခတ္မွာ မရယ္ရေတာ့တာေတြ ရွိတယ္။
ဥပမာ လူရႊင္ေတာ္ ၂ ေယာက္ ျပက္လံုးထုတ္ပါတယ္။
`တံတားႀကီးေပၚက ကုလားႀကီး ေခ်ာ္က်.. ငါးႀကီးေၾကာ္နဲ႔ ၂ ပြဲ´ ဆိုတဲ့ ျပက္လံုးမ်ိဳး
`ဒီေကာင္က အရက္ ေသာက္တတ္တာ မဟုတ္ဘူး၊ အူအ႐ိုင္းေလး။ လူ႐ိုးေလး။ တပက္ေလာက္ ေသာက္လိုက္ရင္ မူးတာပဲ။ အဲဒီ တပက္ဆိုတာက ခႏြဲနဲ႔ ပက္တာကို ေျပာတာ´ ဆိုတဲ့ ျပက္လံုးမ်ိဳးေတြ ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ အဖိုးအဖြားေတြ ေခတ္က ဘယ္လိုမွ ပတ္တုတ္လို႔ မရေအာင္ ပရိတ္သတ္ေတြ ရယ္ေမာတဲ့ ျပက္လံုးေတြပါ။
ပတ္တုတ္ တယ္ဆိုတာက ဒီလိုပါ။ ပတ္မႀကီးကို တအားထု႐ိုက္တီးၿပီး ပြဲၾကည့္ပရိတ္သတ္ကို ထိန္းသိမ္းတာကို ေျပာတာပါ။ တနည္းအားျဖင့္ အရမ္း ရယ္ေမာေနတာေတြ ရပ္တန္႔သြားေစဖို႔နဲ႔ ေရွ႕ဆက္လက္ ကျပႏိုင္ဖို႔ သတိေပး ထိန္းေပးတာကို ေျပာတာပါ။
အခုေခတ္မွာေတာ့ အဲဒီ ျပက္လံုးေတြကို မရယ္ၾကေတာ့ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ အခ်ိန္ကာလနဲ႔ ေနရာေဒသ ကြဲျပားသြားသလို ပရိတ္သတ္ေတြရဲ႕ အသိအျမင္ေတြလည္း ေျပာင္းလဲလာတာေၾကာင့္လည္း ပါပါတယ္။
ဒုတိယ ျပက္လံုးထဲမွာပါတဲ့ ခႏြဲ ဆိုတာကို အခုေခတ္ လူအမ်ား မသိၾကေတာ့ပါဘူး။ ခႏြဲဆိုတာ အိုင္ထဲက ဒါမွမဟုတ္ ေခ်ာင္းထဲ ေျမာင္းထဲကေန ေက်းလက္က စပါးခင္းေတြထဲကို ေရပက္တင္တဲ့အခါမွာ အသံုးျပဳတာပါ။ တခါ ပက္ တင္လိုက္ရင္ သံပံုး တ၀က္ေက်ာ္ ပမာဏ (၈ ပုလင္းခန္႔) ရပါတယ္။ အဲဒီမွာ တပက္ေလာက္ ေသာက္တယ္ဆိုတာ ၈ ပုလင္းေလာက္ ေသာက္တာကို ရည္ညႊန္းတာပါ။
အခုလို ရွင္းျပေနရတာကိုက ေတာ္ေတာ္ရယ္စရာ ေကာင္းေနၿပီေနာ္။
တခါတေလ ႏိုင္ငံရပ္ျခား ဟာသေတြက ကိုယ့္ကို မရယ္ေမာေစတာလည္း ေတြ႔ဖူးပါတယ္။ အဲဒီလို မရယ္ရတာက သူတို႔ရဲ႕ ႐ိုးရာဓေလ့ထံုးတမ္းနဲ႔ စ႐ိုက္လကၡဏာကို နားမလည္တာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္ ဟာသတပုဒ္ ဘာသာျပန္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က အရမ္းရယ္ရလြန္းလို႔ ဘာသာျပန္ေပးပါလို႔ ေျပာတာနဲ႔ ဘာသာျပန္ေပးရတာပါ။ ခက္တာက က်ေနာ္ အေသအခ်ာဖတ္၊ အေသအခ်ာ ဘာသာျပန္ၿပီးေပမယ့္ က်ေနာ္ ဘယ္လိုမွ မရယ္ရဘဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။
ခင္ဗ်ားတို႔လည္း ဖတ္ၾကည့္ေပးပါဦး။ တခါက အလြန္လွပတဲ့ ပန္းၿခံႀကီးရွိတဲ့ ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕မွာ ပံုတူေရးဆြဲရာမွာ အရမ္းေတာ္တဲ့ ပန္းခ်ီဆရာတဦး ရွိသတဲ့။ တေန႔မွာ အဲဒီ ပန္းခ်ီဆရာဆီကို လူတဦး ေရာက္လာၿပီး အလြန္ႀကီးမားတဲ့ ပံုတူပန္းခ်ီကားႀကီး ေရးဆြဲေပးဖို႔ ထိုက္တန္တဲ့ အဖိုးအခေငြေၾကးေပး အပ္ႏွံတယ္တဲ့။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ေနာက္ထပ္တဦး ေရာက္လာၿပီး သူ႔အတြက္ အလြန္ႀကီးမားတဲ့ ပံုတူ ပန္းခ်ီကားေရးဆြဲေပးဖို႔ ထိုက္တန္တဲ့ အဖုိးအခေပးၿပီး အပ္ႏွံပါသတဲ့။
အဲဒီလိုနဲ႔ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ အဲဒီၿမိဳ႕ရဲ႕ ပန္းၿခံနားက ခန္႔ျငားတဲ့ ကုမၸဏီ အေဆာက္အဦႀကီး ၂ ခုမွာ ႀကီးမားလွတဲ့ ပံုတူ ပန္းခ်ီကားႀကီး ၂ ကား ခ်ိတ္ဆြဲထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ပန္းၿခံထဲကို လာေရာက္ အပန္းေျဖသူေတြ၊ အားကစား လႈပ္ရွားသူေတြဟာ အဲဒီ ပံုတူပန္းခ်ီကားႀကီး ၂ ခုကို ၾကည့္ၿပီး..`ေဟ့.. ေဟ့.. ဘုရားသခင္ကိုေတာ့ မေတြ႔ရဘူးေနာ္´ လို႔ ႏႈတ္ဆက္ေျပာဆို ရယ္ေမာသြားတယ္တဲ့။
ကဲ.. ဘာမ်ား ရယ္စရာပါသလဲဗ်ာ..။ က်ေနာ္ေတာ့ ရယ္လို႔ မရခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ (ခရစ္ေတာ္ကို ႏွိမ္ခ်ခ်င္တာေၾကာင့္ ခိုးသား ၂ ေယာက္ႏွင့္ အတူထားကာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားေလသည္) ဆိုတဲ့ သိရတဲ့ အခါမွာေတာ့.. က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ ရယ္မိပါတယ္။
ဘုရားသခင္ကိုေတာ့ မျမင္ဘူး၊ ခိုးသား ၂ ေကာင္ပဲ ျမင္တယ္လို႔ ေျပာတဲ့သေဘာပါ။ ကဲ မရယ္ရတဲ့ ဟာသတခ်ိဳ႕ အေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပတာကိုက ရယ္စရာမ်ား ျဖစ္ေနမလားပဲဗ်ာ။ ။
နုိင္စြမ္း
0 comments :
Post a Comment