“လိုအပ္တဲ့ ျပည္သူေတြကို ျဖည္းဆည္းေပးတဲ့ လူတေယာက္ျဖစ္ရင္ ေက်နပ္ပါၿပီ”

ဇင္မာေသာ္ (ခ)ဂ်ဴလီယာ
၂၅ ႏွစ္
B.A (English) ၊ မႏၱေလးၿမိဳ႕

က်မက လက္ရိွ မန္းရတနာပံုေလေၾကာင္းလိုင္းမွာ Customer Service အလုပ္လုပ္ေနပါတယ္။             ဒီေလေၾကာင္းလိုင္းမွာ မလုပ္လုပ္ခင္ အန္တီဝါဝါဝင္းေရႊရဲ႕ မူႀကိဳေက်ာင္းမွာ ဆရာမအျဖစ္ တႏွစ္ခြဲေလာက္ အလုပ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ပညာေရး ကေတာ့ B.A (English) နဲ႔ ေက်ာင္းၿပီးထားပါတယ္။

အခုလက္ရိွ တႏိုင္ငံလံုးမွာ ေရေဘးအႏၱရာယ္ႀကံဳေတြ႕ေနရတယ္။ က်မတုိ႔ဘက္က တတ္ႏို္င္တဲ့ဘက္ကေန အကူအညီေတြေပးေနပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ေရေဘးအတြက္ ရန္ပံုေငြ အရင္ရေအာင္ရွာတယ္။ အလွဴ မလုပ္ခင္ Survey အရင္လုပ္တယ္။ ဘယ္ရြာေတြမွာ ဘယ္ေလာက္ျမဳပ္ေနၿပီလဲ၊ တရြာမွာ အိမ္ေျခ         ဘယ္ေလာက္ရိွလဲ၊ဘာေတြ အဓိက လိုအပ္ေနတာလဲဆုိတာကို အရင္ဆံုးသိေအာင္ Survey ဆင္းတယ္။

အလွဴတုိင္းအလွဴတိုင္း လိုအပ္တာမွန္သမွ်ကို က်မတုိ႔ Survey ဆင္းၿပီး တတ္ႏိုင္သမွ် အကုန္ ကူညီ        လွဴဒါန္းေပးတယ္။ က်မက ရန္ကုန္ေစတနာရွင္ လူငယ္မ်ားအသင္းကပါ။ “ရန္ကုန္အေျခစိုက္ ပရဟိတ လူငယ္မ်ားကြန္ရက္”က က်မတုိ႔လို အဖြဲ႔ေသးေသးေလးေတြ စုစည္းထားပါ။ က်မက ၂၀၁၃ ခုႏွစ္မွာ ရန္ကုန္ေစတနာရွင္ လူငယ္မ်ားအသင္းမွာ စၿပီး ပါဝင္ခဲ့တာဆုိေတာ့ ကြန္ရက္နဲ႔အတူ လုပ္ေနတာေတာ့ တႏွစ္ေက်ာ္ပဲရိွေသးတယ္။
က်မက အစတုန္းက ရန္ကုန္မွာေနတုန္းက ကြန္ရက္ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈတုိင္းကို လုပ္ျဖစ္တယ္။ အခု မႏၱေလးျပန္ေရာက္တာက မၾကာေသးဘူး။ (၇) လ၊ (၈) လေလာက္ပဲ ရိွၿပီဆုိေတာ့ ကြန္ရက္က လိုတာမွန္သမွ်   မႏၱေလးက ျဖည့္ဆည္းေပးတယ္။ ေရေဘးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အဓိကက Facebook ကေန ကြန္ရက္က တင္တဲ့ ပို႔စ္ေတြ Share တယ္၊ ကြန္ရက္က Survey ေတြလုပ္တယ္၊ ဘယ္ရြာေတြမွာ ဘာေတြလိုေနလဲဆုိတာ အြန္လိုင္းကေန ေတာက္ေလွ်ာက္တင္ေပးတယ္။

Survey လုပ္တဲ့အစ္ကိုေတြေပးပို႔တဲ့ သတင္းေတြကို မူတည္ၿပီး ကြန္ရက္က လိုအပ္တာေလးေတြကို  Facebook မွာ Status အျဖစ္ တင္ေပးတယ္။ က်မက အြန္လိုင္းကေန ေတာက္ေလွ်ာက္ Share ေပးတယ္။ အလွဴေငြေတြက အြန္လိုင္းကေနလည္း ရတယ္။ မႏၱေလးၿမိဳ႕ထဲမွာဆုိလည္း က်မက လိုက္ေကာက္ေပးတယ္။

က်မ ေရေဘးကယ္ဆယ္ေရးအေနနဲ႔ ေကာလင္းေဒသဘက္ကို သြားတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္ကမွ ျပန္လာတယ္။ ေကာလင္းဘက္ မတုိင္ခင္အလွဴေငြ လိုက္ေကာက္ေပးတယ္။ ေကာလင္းက ျပန္လာၿပီးေတာ့ မႏၱေလးမွာ “အရိပ္စစ္”ဆုိတဲ့ ပရဟိတအဖြဲ႔နဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး ဂစ္တာတီး သီခ်င္းဆုိ၊ အလွဴေငြ ေကာက္ခံတာေတြ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။

ေကာလင္း အေတြ႔အႀကံဳကိုျပန္ေျပာပါဆုိရင္ ေကာလင္းက ပထမဦးဆံုး ေရႀကီးတဲ့ေနရာလိုမ်ိဳး ျဖစ္သြားလို႔လား မသိဘူး၊ ေတာ္ေတာ္ေလး အဆင္ေျပတယ္၊ အလွဴရွင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရာက္တယ္။ အလွဴရွင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရာက္တယ္ဆုိတာၿမိဳ႕ေပၚဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြမွာ လွဴထားတာ ေတာ္ေတာ္စံုတယ္။ ဟိုးဘက္ ေရလမ္းနဲ႔ ေတာ္ေတာ္သြားရတဲ့ ဘက္ေတြက်ေတာ့ သြားႏိုင္တဲ့ ပရဟိတအဖြဲ႔ေတြက သြားတယ္။ လက္ရိွ ေကာလင္း မွာေတာ့ ေရက်ေနပါၿပီ။ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ဖို႔ပဲ က်န္ပါေတာ့ တယ္။

က်မတုိ႔ အဲဒီမွာရြာကိုးရြာကို သြားခဲ့တယ္။ ေရမက်ေသးတဲ့ ရြာေတြကို တရက္ခ်င္း စက္ေလွစီးၿပီး သြားရ တယ္။ ေနရာတခ်ိဳ႕ဆို သြားတဲ့ တေၾကာလံုးမွာ ေရႊတူးထားေတာ့ ခ်ိဳင့္ေတြရိွတယ္။ ခ်ိဳင့္ေတြရိွေတာ့ အရမ္းေရစီးသန္တဲ့ ေနရာေတြရိွတယ္။ အႏၱရာယ္လည္း အရမ္းမ်ားတယ္။ ရြာသူရြာသားေတြေတာင္ စက္ေလွကို ေသခ်ာသတိထားၿပီး ေမာင္းရတယ္။ အဲဒီေနရာေတြမွာ လိုအပ္တဲ့ ဆန္၊ ဆီ၊ ဆား၊   စားဖြယ္ရာေတြရယ္       ၊ေဆးေတြရယ္ က်မတုိ႔တတ္ႏိုင္တာေတြ အကုန္လွဴဒါန္းခဲ့တယ္။

ေနာက္ထပ္ ဘယ္ေဒသေတြကို ဆက္လက္လွဴဒါန္းသြားဖို႔ အစီအစဥ္ရိွလဲဆုိေတာ့ က်မတုိ႔ “ရန္ကုန္ အေျခစိုက္ ပရဟိတလူငယ္မ်ားကြန္ယက္အဖြဲ႔” အေနနဲ႔ လွဴၿပီးသြားတာရယ္၊ လွဴေနဆဲေနရာက စုစုေပါင္း ၂၁ ေနရာရိွၿပီ။ ျမန္မာႏိုင္ငံအႏွံ႔အျပားလို႔ ေျပာလုိ႔ရၿပီ။ ေရႀကီးတဲ့ ေနရာေဒသေပါင္းစံုကို ဆက္ၿပီး Survey ဆင္းေနတယ္။ အခု ကေလး၊ တီးတိန္တို႔ဘက္ကိုလည္း ေရာက္ေနၿပီ။ သာယာဝတီေဒသဘက္ေတြကိုလည္း   လွဴေနဆဲပဲ။ ေနာက္ထပ္လည္း လွဴဖုိ႔ရိွပါတယ္။

အခုလို ပရဟိတအလုပ္ေတြလုပ္ေနရတဲ့အတြက္ ဘယ္လုိမ်ိဳးစိတ္ခံစားခ်က္ျဖစ္မိလဲဆုိရင္ ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ကိုယ္ဆုိ အႀကီးႀကီးလုပ္ေပးခ်င္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္လုပ္ေပးႏိုင္တဲ့ အတုိင္းအတာတခု၊ အေျခအေနတခုမွာေတာ့ သူတုိ႔ အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ေပးပါတယ္။ အခုလိုမ်ိဳး ေရေဘးေတြ ျမင္ရတာလည္း တကယ္စိတ္မေကာင္းဘူး။ ကိုယ္သာ အဲဒီေနရာမွာဆုိ ဘယ္လိုမ်ားေနမလဲလို႔ ေတြးမိတယ္။

ပရဟိတကို ဘယ္အရြယ္ကတည္းကစလုပ္ျဖစ္ခဲ့လဲဆုိေတာ့ ဆယ္တန္းၿပီးကတည္းက ဆရာေတာ္ အရွင္ေဆကိႏၷအဖြဲ႔မွာ စၿပီးလုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။မႏၱေလးမွာဆုိရင္ စိတၱလူငယ္အသင္းမွာ ၂၀၀၇-၂၀၀၈ ေလာက္ ကတည္းက မံုရြာက ဘိုးဘြား ရိပ္သာဘက္ေတြနဲ႔ကေလးငယ္ေတြ စာသင္ၾကားေပးတာေတြ၊ ဘက-ပညာေရး   ေက်ာင္းေတြမွာ  ပရဟိတအလုပ္ေတြ လုပ္ျဖစ္တယ္။

က်မ ငယ္ငယ္တုန္းက ဆရာဝန္ျဖစ္ခ်င္တာ၊ ဒါေပမယ့္ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ အခုလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ထဲမွာပဲ အဆင္ေျပေအာင္ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ က်မရဲ႕ ဘဝရည္မွန္းခ်က္က အခုလက္ရိွ လုပ္ေနတဲ့ ေလေၾကာင္းလိုင္းမွာ ေရရွည္နဲ႔ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္လည္း ရပ္တည္ႏိုင္တယ္။ ကိုယ္တတ္ႏိုင္ေလးေတြနဲ႔ပဲလိုအပ္တဲ့ ျပည္သူေတြကို ျဖည္းဆည္းေပးတဲ့ လူတေယာက္ျဖစ္ရင္ ေက်နပ္ပါၿပီ။

ပရဟိတ အလုပ္ေတြလုပ္ကိုင္ေနတဲ့ လူငယ္ေတြကို ဘယ္လိုျမင္မိလဲဆုိရင္ အကုန္လံုးကို အရမ္းေလးစားတယ္။ အခုဆုိရင္ေကာလင္းဘက္မွာ အသက္ (၁၆)ႏွစ္ ကေလးေလးေတြ ပရဟိတမွာ ပါလာတယ္။ ပရဟိတ လုပ္တဲ့ ညီအစ္ကို၊ေမာင္ႏွမေတြ အားလံုး အကုန္လံုးကို ေလးစားပါတယ္။ ဒီထက္မကလည္း     ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ သူေတြကို ကူညီႏိုင္ပါေစလို႔။

ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတုိင္အသီးသီးကို ေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ့ လူငယ္ေတြကိုေတာ့ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တယ္၊ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ တကယ္မျဖစ္ဘူးဆုိတာ မရိွဘူး။ “Nothing is Impossible” ဆုိတဲ့စကားလုိပဲ ကုိယ္      တကယ္ျဖစ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ တကယ္ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္၊ ကိုယ္တကယ္ ႀကိဳးစားဖုိ႔ပဲလိုပါတယ္လုိ႔ ေျပာခ်င္ပါ တယ္။


သီဟတုိး