ေပးစာ - အငတ္မင္းမ်ား ႀကီးစိုးေတာ့မယ့္ တိုင္းျပည္

(ျမန္မာျပည္တြင္းက ေပးစာတေစာင္ပါ)

ျမန္မာျပည္ အေျခအေနကေတာ့ အရင္လိုပါပဲ။ ေက်ာင္းဆက္မတက္ႏိုင္တဲ့ ကေလးေတြ မ်ားလာတာရယ္၊ အႏွိပ္ခန္းနဲ႔ ႏိုက္ကလပ္ေတြမွာ ဆယ့္ေလး ငါး ေျခာက္ႏွစ္အရြယ္ မိန္းကေလးေတြ ပိုမ်ားလာတာရယ္ ကလြဲလို႔ သိပ္ၿပီးေတာ့ ထူးထူးျခားျခား မရွိလွဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းက်ရင္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေျပာတဲ့ႏိုင္ငံ ျဖစ္သြားမွာပါပဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
ေဒၚစုအတြက္ အခ်ိန္ သိပ္မရွိေတာ့ဘူး။ အထဲကို ျပန္မေရာက္ေအာင္ ေနရေတာ့မယ္။ သူ အထဲကို ျပန္ေရာက္သြားရင္ သူ႔လို လူထုအင္အားကို အျပည့္အ၀ရတဲ့ ေနာက္တေယာက္ ထပ္ထြက္လာဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လြတ္ေျမာက္လာၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔ ေရႊဂံုတိုင္ဌာနခ်ဳပ္မွာ လုပ္တဲ့ ေဟာေျပာပြဲကို ေရာက္သြားေသးတယ္။ သူဟာ အရင္လိုပဲ လူထုရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကို ရေနဆဲပါပဲ။ လူထုရဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြအေပၚ မေက်နပ္မႈေတြဟာ သူ႔အတြက္ အင္အားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားတယ္ ဆိုသလိုမ်ိဳးပါပဲ။ ခက္တာက သိတဲ့အတိုင္းပဲ၊ ျမန္မာေတြရဲ႕ ေဒါသဆိုတာက မိုးဦးက်မွာ ထြက္လာတဲ့ ဖားခံုညင္းႀကီးလိုပဲ။ ဖိလိုက္မွ ေဖာင္းတက္လာတာေလ။ သူ႔အတိုင္းဆိုရင္ သိပ္မသိသာလွဘူး။

အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (NLD) ကလည္း အရင္ကေလာက္ အင္အား မေကာင္းေတာ့ဘူး။ ေထာင္ထဲ ေရာက္တဲ့သူေတြလည္း ျပန္မထြက္ရေသးဘူး။ သီးျခား ပါတီေထာင္တဲ့သူကလည္း ေထာင္ၾကဆိုေတာ့ NLD မွာ ဖ႐ိုဖရဲ ျဖစ္ေနတယ္။

ေဒၚစုအေနနဲ႔ ဒါကို အရင္ဆံုး ျပန္ကိုင္တြယ္လိမ့္လို႔ ထင္တယ္။ ပါတီ၀င္အင္အား ျပည္လည္စုစည္းျခင္းလို႔ ဆိုရမလားပဲ။ တရားတယ္ မတရားဘူးဆိုတာ အသာထား။ NLD က တရား၀င္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ လူျပန္စုရင္ ျပႆနာတက္ဦးမွာပဲ။ ေျမေအာက္ဥေပပုဒ္မနဲ႔ ၿငိႏိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚစုဟာ လူမႈဖြံ႕ၿဖိဳးေရးနဲ႔ တိုင္းရင္းသားစည္းလံုး ညီညြတ္ေရးဘက္ကို လွည့္ၿပီး အားျပန္ယူေနတယ္လို႔ ယူဆတယ္။

သူ လြတ္လာၿပီး သိပ္မၾကာဘူး။ HIV/AIDS ေဝဒနာရွင္ေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ထားတဲ့ေနရာကို သြားတယ္။ ေနာက္တရက္ ႏွစ္ရက္ၾကာေတာ့ ရပ္ကြက္ရုံးက ေဂဟာက ပုဂၢဳိလ္ေတြကို ဧည့္သည္ တရားမ၀င္ လက္ခံထားတယ္ဆိုၿပီး ဆင့္ထားတယ္။ သိပ္ေတာ့ အႀကီးအက်ယ္ မျဖစ္ေလာက္ဘူး၊ အာဏာစက္ နည္းနည္းပါးပါး ျပယံုေလာက္ပါပဲလို႔ ထင္တယ္။ ဒါ အာဏာပိုင္ေတြဘက္က ပထမဆံုး စၿပီး လုပ္တဲ့ စြက္ဖက္မႈပါပဲ။

ေဒၚစု အေနနဲ႔ တိုင္းရင္းသား အင္အားစုေတြနဲ႔ နားလည္မႈ ရယူၿပီး အင္အား ေတာင့္တင္းေအာင္ ျဖည့္ၿပီးမွ ဆက္လုပ္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ တလႏွစ္လနဲ႔ေတာ့ ျဖစ္မွ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။

ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီးျမန္မာျပည္
ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုေတြ ကြဲျပားသြားတယ္လို႔ ျမင္တယ္။

ပါတီေတြကလည္း အခုမွ ကေယာင္ကတမ္းနဲ႔ မတရားဘူးေလး ဘာေလး ေျပာေနၾကတယ္။ ေျပာတယ္ဆိုေပမယ့္ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ လုပ္ရဲတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ ထပ္တိုင္ရင္ ေငြဆယ္သိန္း ထပ္ကုန္တာပဲ အဖတ္တင္မယ္ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္သြားၾကၿပီ ထင္ပါတယ္။ ဆယ္သိန္းအကုန္ခံၿပီး တိုင္ရင္လည္း ရႈံးဦးမွာပဲ။ ေနာက္ထပ္ ဒဏ္ေငြ သံုးသိန္း အတပ္ခံရဦးမယ္။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ ပိုက္ဆံမကုန္တဲ့ ေရဒီယုိေတြကေနပဲ ေအာ္ေနတယ္။

ႀကံဳရတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ အေၾကာင္း
စနည္းနာၾကည့္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေတြမွာ “လုပ္လည္း ခံရမွာေပါ့” ဆိုၿပီး အငံု႔စိတ္၊ ေၾကာက္စိတ္ ၀င္သြားတာကို ေတြ႔တယ္။ ၿပီးေတာ့ ႀကံ့ဖြံ႔က ေတာဘက္ေတြမွာ မွတ္ပံုတင္လုပ္ေပးလို႔ ျခေသၤ့ကို မဲထည့္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့သူနဲ႔ ေတြ႔ခဲ့ေသးတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ အဲဒီမွတ္ပံုတင္ ရတာနဲ႔တင္ ေက်နပ္ေနၾကပါၿပီ။ ခါတိုင္းလို ခရီးသြားေထာက္ခံစာ ယူဖို႔ မလိုေတာ့ဘူးလို႔လည္း ေျပာၾကတယ္။

ငိုအားထက္ ရယ္အားသန္ဆိုသလိုပါပဲ။ ရြာတရြာမွာက်ေတာ့ ေက်းရြာမဲေကာ္မရွင္က ရြာသားေတြကို မင္းတို႔ ဒီ ျခေသၤ့ေဘးမွာ အမွန္ျခစ္ရမယ္။ အမွန္ျခစ္ကေလး ေလးခု ျခစ္ရမယ္လို႔ ေျပာတာကို ရြာသားေတြက သေဘာမေပါက္ဘဲ မဲရုံထဲမွာ ေဘာလ္ပင္ မွင္စမ္းဖို႔ ခ်ထားေပးတဲ့ ဗလာစာရြက္ေပၚမွာ အမွန္ျခစ္တဲ့သူက ျခစ္၊ တခ်ိဳ႕က ျခေသၤ့ေဘးက ေလးေထာင့္အကြက္ထဲမွာ အမွန္ျခစ္ ေလးခု တစ္ခါတည္း ျခစ္ပစ္ခဲ့တဲ့သူက ျခစ္နဲ႔ အေတာ္ကေလးကို ကိုးယိုးကားယား ျဖစ္သြားတယ္ ဆိုပဲ။ အဲဒါနဲ႔ တရြာလံုးက ထည့္လိုက္ၾကတဲ့ မဲေတြ အကုန္လံုးလိုလို ပယ္မဲ ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ အဲဒီရြာမွာ ႀကံ့ဖြံ႔က တစညကို ႏိုင္သြားတယ္ ဆိုသတတ္။

ႀကံ့ဖြံ႔ေမာင္ေတြကလည္း အခု အမတ္လုပ္ဖို႔ တိုက္ပံု ခ်ဳပ္ေနၾကၿပီ။ ေမာင့္က်က္သေရ ေခါင္းေပါင္းႀကီးေတြ တကားကားနဲ႔ အမတ္မင္းႀကီးေတြေပါ့ေလ။ လႊတ္တက္ၿပီး ထင္ရာျမင္ရာ ေျပာၾကဖို႔ ျပင္ေနၾကၿပီ။ အေဖျပန္ေျပာလို႔ ၾကားဖူးတာပဲ ရွိတယ္။ ေကဒါေတြ မဆလက ေပးတဲ ႏိုင္ငံေရး၊ စီမံခန္႔ခြဲေရး သင္တန္း တက္ရသလို ႀကံ့ဖြံ႔ေတြလည္း လက္ပူတိုက္ သင္တန္းေတြ တက္ရတယ္ဆိုပဲ။

ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား
ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားဆိုေပမယ့္ အာဏာပိုင္ေတြဘက္က စြဲခ်က္တင္ထားတဲ့ ပုဒ္မေတြက ႏိုင္ငံေရးျပစ္မႈ တခုမွ မပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာဥပေဒဆိုတာ သိတဲ့အတိုင္းပဲ။ CD ကိုင္ရင္လည္း အဖမ္းခံရတာပဲ။ အင္တာနက္ သံုးရင္လည္း အဖမ္းခံရတာပဲေလ။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္းလည္း အဖမ္းခံရႏိုင္တာပဲ။ အသက္ရႈတာေတာင္ အျပစ္လြတ္ရဲ႕လား မသိပါဘူး။ အခုလည္း ႏိုင္ငံတကာကေရာ ျပည္တြင္းျပည္ပ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားသူေတြက ၀ိုင္းေျပာေနၾကတာပဲေလ။ သိပ္ေတာ့ ထူးလာမွာ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။

တတိယအင္အားစု
တတိယ အင္အားစုဆိုတဲ့ သူေတြလည္း အခုေတာ့ ဂ်ိဳးေျပာ မိုးေျပာ လုပ္ေနၾကပါၿပီ။ သူတို႔ တပည့္တပန္းေတြကေတာ့ ေျပာတုန္းဆိုတုန္းပဲ။ အခုလည္း ႏိုင္ငံေရးကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာခြင့္ရၿပီလို႔ ဆိုတဲ့သူက ဆိုတုန္းပဲ။ ေနာက္ ငါးႏွစ္အၾကာမွာ ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ အေျခအေနေတြအတြက္ စိတ္ရွည္သည္းခံရမယ္ဆိုတဲ့ ဦးခႏၲီ တခ်ိဳ႕လည္း က်န္ေသးတာေပါ့ေလ။ အေျခအေနကေတာ့ ဘာမွ ထူးမလာဘူးဆိုတာကို လူတိုင္း သိၾကတာပဲေလ။ ပညာရွင္ေတြ ပညာရွိေတြပဲ မသိၾကတာပါ။

တိုင္းရင္းသားအေရး
ျမန္မာေတြ ခေမာက္လုလိုက္၊ ေဒါင္းဖမ္းလိုက္၊ ျခေသၤ့ကို ဆဲလိုက္ လုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ တိုင္းရင္းသားပါတီေတြက အမ်ိဳးသားေရး စိတ္ဓာတ္ကို အေျခခံၿပီး အင္အားျပလိုက္ၿပီ။ အခုလည္း ေဒၚစုကို ဒုတိယပင္လံုညီလာခံမွာ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ေရြးလိုက္တယ္ ၾကားတယ္။ သူတို႔ကို အခုအခ်ိန္ထိ မဖမ္းေသးဘူး။ လႊတ္ေပးထားတုန္းပဲ။

ေထြရာေလးပါး
ျမန္မာျပည္ စီးပြားေရးေတာ့ မသိဘူး။ ေနာက္ႏွစ္မွာ စပါးေစ်း၊ ဆားေစ်းတက္ဖို႔ အေၾကာင္းရွိတယ္။ မုတ္သုန္မုန္တိုင္းေတြ ႏွိပ္စက္တာေၾကာင့္ပါ။ အခုေတာင္ ဧရာ၀တီတိုင္းက ေနရာတခ်ိဳ႕မွာ ဆန္ကြဲ က်ိဳေသာက္ေနရတဲ့သူေတြ ရွိတယ္။ တေန႔က နယ္မွာေတြ႔ခဲ့တယ္။ ကေလးတေယာက္၊ သူ႔အိမ္က မနက္စာထမင္းကို ေက်ာင္းမတက္ခင္ ခ်က္ဖို႔ အဆင္မေျပဘူး။ မိဘေတြက လက္လုပ္လက္စားေတြကိုး။ ကေလးက တေန႕လံုး ဗိုက္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ ေက်ာင္းတက္။ ညေန ေက်ာင္းဆင္းေတာ့မွ ထမင္းစားရရွာတယ္။ အတန္းေဖာ္ေတြက ထမင္းေလး ဘာေလး မွ်တေကၽြးရင္ေတာ့ တလုပ္တဆုပ္ စားရတာေပါ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အခု အတန္းတင္ စာေမးပြဲ ေျဖဖို႔ သံုး ေလးလ လိုေတာ့မွ ေက်ာင္းထြက္သြားရတယ္။

ဒီ အငတ္မင္း ဆိုတဲ့ ကဗ်ာ ဖတ္လို႔ ေကာင္းတယ္။ ႏြယ္စိုးဆုိတဲ့ နာမည္နဲ႔ ၉၁ ဌာန အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေခတ္တုန္းက ျမန္မာ့အလင္း ႏွစ္သစ္မဂၤလာ သတင္းစာမွာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အဂၤလိပ္စာ ပါေမာကၡ ဦးမ်ိဳးမင္းက ေရးခဲ့တာ ဆိုပဲ။ အခုလည္း ၂၁ ရာစု ျမန္မာ့အမတ္ေတြ ဒီလိုပဲ လုပ္ၾကဦးမွာပါပဲေလ။

အငတ္မင္း

အငတ္သင္းပါဘိ၊
အမတ္မင္း ကိုယ္စားလွယ္တို႔၊
အခ်ိဳဆြယ္ လိုဘြယ္စကားေတြႏွင့္၊
စားၾကေပါ့ တိုင္းျပည္ေငြ၊
ဇြတ္မရွက္ႏိုင္ဘု၊
လႊတ္တက္ကာ စားမာန္ဖီၾက၊
ဟန္ကၿပီ လစာေၾကးရယ္လို႔၊
ၾကည္ေအးစြာ အသာယူေပါ့၊
ခ်ဳျပာျဖဴ က်ဳပ္တို႔မြဲေပမဲ့၊
ဆင္းရဲသူ ပေဒသာက၊
ေခၽြတာကာ သူတို႔စားမယ္တဲ့၊
အားရပါေပ၊
မတ္မဟုတ္ရင္က၊
ဗ်တ္စုတ္မွာ ထမင္းေရႏွင့္၊
အာသာေျပ ေလြးမဲ့မ်ိဳးေတြက၊
ဂုဏ္ၿဖိဳးကာ ကိုယ္စားလွယ္မို႔၊
ေဟာ္တယ္မွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ျမဴႏိုင္ဘို႔၊
စိတ္ကူးျဖင့္ ယဥ္ရွာေလ၊
တို႔ေငြကြဲ႔ မတ္မင္း။ ။
တားမရၿပီဘု၊
စား၀လွ်င္ ၿမိတ္အီလို႔၊
ဇိမ္အဆီယစ္ကာ အိပ္ပါလိမ့္၊
မြတ္သိပ္သူ ျပည္မွာ ဆူေတာ့၊
ကုလားျဖဴမင္းထံ ႀကိဳ႕ႏိုင္ဘို႔၊
ဆို႔ ဟဲ့ အပင္း။ ။

ႏြယ္စိုး