ဗိုလ္ဖိုက္တာ
က်ေနာ္ဗိုလ္ဖိုက္တာ ကေလးဘ၀မွာ ႀကံဳခဲ့ရတဲ့ စစ္ရဲ့အနိ႒ာရံုေတြကို အခ်ိန္ခါကာလလိုအပ္ခ်က္အရ တင္ျပပါၿပီခင္ဗ်။
စစ္တိုက္ရင္း ထိန္းမရတဲ့ေဒါသစိတ္နဲ႔ ေအာ္ဟစ္ႀကိမ္း၀ါးႀကလို႔ က်ယ္ေလာင္စူးရွလွတဲ့ ေႀကာက္ခမန္းလိလိ အသံနက္ႀကီးေတြကို က်ေနာ္ဗိုလ္ဖိုက္တာ ႀကားခဲ့ရပါတယ္။
ဒီဘက္စစ္တပ္က ဟိုဘက္စစ္တပ္ကိုအသံကုန္လွမ္းေအာ္ပါတယ္။
“မင္းတို႔မယားေတြ မုဆိုးမၿဖစ္ကုန္မယ္”
ဟိုဘက္စစ္တပ္ကလည္း ခ်က္ခ်င္းတုန္႔ျပန္ပါတယ္။
“မင္းတို႔ကေလးေတြ ဖတဆိုးၿဖစ္ကုန္မယ္ … ဟိတ္”
က်က္သေရလည္းယုတ္ ေျခာက္ခ်ားစရာလည္းေကာင္းပါဘိ….။ ဒီအသံမ်ိဳးကို ဘယ္သူကၾကားခ်င္မွာလဲ..။
ဒါဟာ စစ္ရဲ့အနိ႒ာရံုက လွစ္ဟလိုက္တဲ့ အရုပ္ဆိုးအၾကည့္တန္တဲ့ ျပကြက္ကေလးတကြက္မွ်သာ….။
ဇာတ္လမ္းအလယ္မွ ဆဲြထုတ္လိုက္တဲ့ ဒီျပကြက္ကို ဒီေနရာမွာ ေခတၱခဏထား..။ ဇာတ္လမ္းအစကို ျပန္သြားၾကစို႔လား..။
အစပထမ ႀကံဳရတဲ့ည
ညေနေစာင္းလာၿပီမို႔ ထမင္းေစာေစာစားၿပီး အထုပ္ကို အဆင္သင့္ျပင္ထားရတယ္။ “သံုးရက္လ ခံုးမ်က္စ” ဆိုတဲ့လဆန္း (၃) ရက္သာသာေလးကို ေရာက္လာၿပီေလ..။ ဖိုးေရႊလမင္း ထြက္လာလို႔ အလင္းေရာင္ အေတာ္အသင့္မွ်လည္း ရလာေရာ ေသမင္းေခၚသံကလာၿပီခင္ဗ်။
“ေဖါက္ … ထိုင္း … ရႊီး”
ဟိုး..ေခတ္က အသံုးမ်ားတဲ့ ရုိင္ဖယ္ေသနတ္သံပါခင္ဗ်ာ..။ ဘာမွ်ေငးမေနႏိုင္…။ ေတြးမေနႏိုင္…။ အထုပ္ဆဲြၿပီး လြတ္ရာကၽြတ္ရာသို႔ ပုန္းခိုဖို႔ရာေျပးၾကရၿပီ…။ ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲထဲမွာ ေၿမြ..ကိုက္က္ိုက္၊ ကင္း..ကိုက္ကိုက္၊ ခလုတ္..တိုက္တိုက္၊ ဆူး … စူးစူး …။
ၿဖစ္ခ်င္ရာၿဖစ္ လြတ္ရာကၽြတ္ရာ ေျပးၾကရၿပီ..။ အသက္ကိုဖက္နဲ႔ထုပ္ၿပီး ေျပးရတယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေလလား။ ေႀသာ္ … “ေဖါက္ ... ထိုင္း ... ရႊီး” အသံကို ၾကားလိုက္ရံုမွ်နဲ႔ စစ္ေျပးဘ၀ေရာက္သြားရၿပီကိုး.။
စစ္ေျပးဘ၀နဲ႔ ဒုန္းစိုင္းလာလိုက္တာ အတန္အသင့္မွ်ၾကာေတာ့ လြတ္ေၿမာက္နယ္ေၿမကိုေရာက္ၿပီ။
အထုပ္အပိုိးကိုအသာခ်ၿပီး ကိုယ့္ရြာဘက္ကို သမင္လည္ျပန္ငဲ့ေစာင္းၾကည့္လိုက္တယ္..။ တသက္တာ ေနထိုင္လာခဲ့ၾကတဲ့ အိမ္ေတြ … အိမ္ေတြ..။ မီးေလာင္ကုန္ၿပီေလ..။ မီးေတာက္မီးလွ်ံမီးညြန္႔ႀကီးေတြက “တရွဲ..ရွဲ..၊ တဟဲ..ဟဲ..” နဲ႔…။ စားေတာ့..၀ါးေတာ့..မေယာင္..။
မီးဒုတ္ႀကီးေတြက “ရွဴး” ခနဲမိုးေပၚေထာင္တက္သြား..။ အရွိန္ကုန္ေတာ့မွျပန္က်လာ..။ က်လာတဲ့ေနရာမွာ ေလာင္စာရွိေနရင္ မီးကူးၿပီးေလာင္ျပန္ေရာ...။ မီးက..ခုန္ ေက်ာ္ ေလာင္တတ္တယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳး..ကိုး..။
သက္ငယ္မိုး၊ ၀ါးထရံကာ တဲအိမ္ေတြမီးေလာင္လို႔ ၀ါးလံုးေတြေပါက္ကဲြၿပီ..။ ထြက္လာတဲ့အသံဗလံေတြက “တေဖာင္းေဖာင္း” နဲ႔ခင္ဗ်..။ သူလည္းေလ ေသနတ္သံေပလားအထင္နဲ႔ “လန္႔” သူက “လန္႔” လို႔..။
ဒီလို “လန္႔” သြားတာကို ရယ္သူကရယ္တယ္ခင္ဗ်။ ေႀသာ္..အေရးထဲမွာ ဗိုလ္ဖိုက္တာတို႔လူမ်ိဳးက “ငိုအားထက္ ရယ္အားသန္” တတ္ၾကသကိုး..။ ဒီ ဆိုရိုးစကားေလးကို ဒီမွာပဲအမွတ္တရ “တို႔” ထားခဲ့ၿပီး မူလစကားကိုျပန္ေကာက္ရလွ်င္ …
ထိုးတက္လာတဲ့မီးညြန္႔ကို လွမ္းအၿမင္မွာ “ဟာ … ငါ့အိမ္ပါသြားၿပီ” လို႔ ေတြးဆၿပီး ရင္ဘတ္ကို ထုသူက ထု..။ ငိုကာယိုကာ လဲက်သူက လဲက်..။ ေဆြ႕ေဆြ႕ခုန္သူက ခုန္...။ ဒါက အစပထမညရဲ့ အနိ႒ာရံုေတြပါခင္ဗ်ာ။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
လက္နက္ကိုင္တဲ့အဖြဲအစည္းတိုင္းဟာဘယ္လိုအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕ပဲကိုင္ကိုင္ လက္နက္မဲ႕ေတြအေပၚ ဗိုလ္က်တတ္က်တယ္။ေနာက္လက္နက္အားကိုးလြန္းေတာ့စဥ္းစားဥာဏ္လဲနည္းၿပီးစာနာစိတ္ကင္းလာတယ္။ဘို႕တစ္ဘို႕ပဲၾကည့္ၿပီးလူမိုက္ေတီျေစ္သြားေရာ။