ထိပ္တန္းက်ေသာ အစိုးရ

(အလဲဗင္းမီဒီယာ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမွာ ေဖာ္ျပထားတ့ဲ ေဆာင္းပါး)

လူထုစိန္၀င္း

အခုတေလာ စာေရးပ်က္တာေတြ မ်ားေနတယ္။ ႏို၀င္ဘာလလယ္ ေရာက္ေနတာေတာင္ ရန္ကုန္မႇာ ေဆာင္းမ၀င္ေသးဘဲ ပူျမဲပူေနေသးတာေၾကာင့္ ေနလို႔ထိုင္လို႔ သိပ္မေကာင္းဘူး။ ၿပီးေတာ့ ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း ေခါင္းပူစရာေတြကလည္း မ်ားတယ္။ လြတ္ၿပီဆိုနဲ႔ ၀င္မယ္ဆို တိုင္းေရးျပည္ေရး လႈပ္လႈပ္ရႇား ရႇားျဖစ္လာတဲ့အခါမ်ဳိးေတြဆိုရင္ ဧည့္မ်ားသလို ဖုန္းေခၚသံေတြလည္း မ်ားတယ္။ မ်က္စိႀကီး နားႀကီး ရပ္ကြက္ထဲက လူတစ္ေယာက္လို႔ အမ်ားက ထင္မႇတ္မႇားေနၾကေလေတာ့ တစ္ခုခု အသံၾကားတုိင္း လႇမ္းေမးတတ္ၾကတယ္။ ဒီရက္ပိုင္းမႇာေတာ့ 'လြတ္ၿပီဆို' နဲ႔ '၀င္မယ္ဆို' ေမးခြန္း ႏႇစ္ခုကို ေမာေလာက္ေအာင္ကို ေျဖေနရတယ္။ မသိပါဘူး၊ မၾကားပါဘူး၊ မသိပါဘူး။ မၾကားပါဘူးေပါ့။ ဟုတ္တယ္ေလ ႏိုင္ငံ့အေရး ေပါက္နဲ႔ေက်းဆိုတာ အင္မတန္ခန္႔မႇန္းရ ခက္တာကလား။ မုိးေလ၀သခန္႔မႇန္းသလို ရာသီဥတုသာသာယာယာရႇိ မယ္ ခန္႔မႇန္းထားေပမယ့္ တ၀ုန္း၀ုန္း တဒိုင္းဒိုင္းထစ္ခ်ဳန္းၿပီး မိုးေတြသည္း ႀကီးမဲႀကီး ရြာခ်င္ရြာခ်တတ္တာ။ ဒီမိုကေရစီၾကာေတာမိုး မ်က္စိႀကီးနားႀကီး ရပ္ကြက္သားဆိုေပမယ့္ မ်က္စိကမႈန္သီၿပီး နားကလည္း ထိုင္းေနၿပီဆိုေတာ့ တည့္တည့္ေျပာမႇ ရိပ္မိတယ္ဆို႐ံုေလာက္ ရႇိေတာ့တာ။ အဲဒီေတာ့ မသိပါဘူး။ မၾကားပါဘူးဆိုတာထက္ ဘာမႇပုိမေျပာႏိုင္ ေတာ့ဘူး။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာကလည္း ၾကာေတာမႇာရြာတဲ့ ေပါကၡရ ၀သမိုးလို စိုခ်င္တဲ့ေနရာမႇာစိုၿပီး ေျခာက္ခ်င္တဲ့ေနရာမႇာ ေျခာက္တဲ့ သေဘာရႇိတယ္ထင္ပါရဲ႕။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားမႇာ ထုတ္ျပန္ေၾကညာ ေတာ့မႇ သိရတာခ်ည္းပါပဲ။ ကိုယ္တိုင္က သတင္းသမားျဖစ္ေတာ့ အခ်က္အလက္ မရႇိရင္ မေျပာတတ္ဘူး။ ေရာ္ရမ္းမႇန္းဆလည္း မလုပ္တတ္ဘူး။ ခုအခ်ိန္မႇာ သတင္းစာထုတ္မလားလို႔ေမးရင္ ေခါင္းခါမိမႇာပဲ။ ဘယ္လိုမႇ လုပ္တတ္မႇာ မဟုတ္တာ ေသခ်ာတယ္။ ငါးၾကင္းဆီနဲ႔ ငါးၾကင္းေၾကာ္ စာေတြအမ်ားႀကီးေရးေနေတာ့ ဓာတ္မသိသူေတြကေတာ့ မ်က္စိႀကီး နားႀကီးလို႔ ထင္ၾကရႇာတာေပါ့။ အဲဒီ အထင္နဲ႔ပဲ တစ္ခုခုလႈပ္လႈပ္ရြရြ ၾကားရျမင္ရတာနဲ႔ ဖုန္းလႇမ္းဆက္ၾကတယ္။ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းက ျခံထဲကို ဘယ္အခ်ိန္က ကားဘယ္ႏႇစင္း ၀င္သြားတယ္ဆိုတာမ်ဳိး၊ အင္းစိန္ေထာင္ ဗူး၀မႇာ သတင္းေထာက္ေတြ အမ်ားႀကီး လာေစာင့္ေနတယ္ဆိုတာမ်ဳိး သတင္းေတြ လႇမ္းေျပာၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ငါးၾကင္းဆီနဲ႔ငါးၾကင္းေၾကာ္သလို လူထုဆီကရတဲ့သတင္းေတြကို လူထုဆီျပန္ပို႔ေပးရတယ္။ နည္းနည္းေလး၀ါယမစိုက္ထုတ္ၿပီး ေသခ်ာ ေအာင္ ထပ္ဆင့္ေမးျမန္းရတာမ်ဳိးေတာ့ ရႇိတာေပါ့ေလ။ ဒါေလာက္ကေလးမႇ မလုပ္ရင္လည္း သတင္းသမားလို႔ အေခၚမခံထိုက္ေတာ့ပါဘူး။ ေစာင့္ၾကည့္မယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥ သမၼတဦးသိန္းစိန္အစိုးရကို မေထာက္ခံေသးဘူး။ ေထာင္ထဲက လူေတြလႊတ္၊ မလႊတ္ဆိုတဲ့စံနဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ ရပ္စဲေရး လုပ္ မလုပ္ဆိုတဲ့ စံႏႇစ္ခုနဲ႔ ခ်ိန္ထိုးၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ဦးမယ္လို႔ ဂ်ာနယ္ေတြအေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမႇာ ေရးခဲ့တာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေမးျမန္းၾကသူ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။ တခ်ဳိ႕က ဖုန္းဆက္တယ္။ တခ်ဳိ႕က စာေရးတယ္။ တခ်ဳိ႕က လူကိုယ္တိုင္ လာၿပီးေမးတယ္။ အင္တာနက္ကတစ္ဆင့္ ေမးတာေတြလည္းရႇိတယ္။ တခ်ဳိ႕က ေစာင့္ၾကည့္တာကို သေဘာတူတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဘာေစာင့္ၾကည့္စရာလိုသလဲ ဒီပုတ္ထဲက ဒီပဲ ေတြပဲမဟုတ္ဘူးလားလို႔ ေစာဒက တက္ၾကတယ္။ တက္ပါေစ။ဒီလို ကုိယ္မႀကိဳက္တာကို မႀကိဳက္ဘူး ေျပာခြင့္ရႇိမႇ ဒီမိုကေရစီလို႔ ေခၚႏိုင္မႇာေပါ့။ အထက္ကေျပာသမွ် လက္ညႇိဳးေထာင္ ေခါင္းညိတ္လုပ္တဲ့ အက်င့္ေတြ ဆက္ၿပီးသယ္ေဆာင္လာဖို႔ မေကာင္းပါဘူး။ ျဖည့္စြက္ခ်က္ ေစာင့္ၾကည့္တာကို သေဘာတူသူနဲ႔ မတူသူပဲ ရႇိတာမဟုတ္ဘူး။ ျဖည့္စြက္ေဆြးေႏြးသူလည္း ရႇိပါတယ္။ သူ႔ေဆြးေႏြးခ်က္ကလည္း မႇန္ေနတာေၾကာင့္ ထည့္မစဥ္းစားလို႔မျဖစ္ဘူး ယူဆတယ္။ သူက စံႏႇစ္ခုနဲ႔ ခ်ိန္ထိုးၾကည့္႐ံု နဲ႔တင္ မလံုေလာက္ဘူးလို႔ ေထာက္ျပတယ္။ တိုင္းသူ ျပည္သားအမ်ားစုႀကီးရဲ႕ေက်ာေပၚမႇာပိေနတဲ့ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးေတြကို ေလ်ာ့ခ်မပစ္သေရြ႕ ကာလပတ္လံုး ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းမႇန္ေပၚကို ေရာက္ၿပီလို႔ မဆိုႏိုင္ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ေဆြးေႏြးသူ မိတ္ေဆြက မႏၲေလးက လုပ္ငန္းရႇင္တစ္ေယာက္ပါ။ တုိင္းသူျပည္သားမ်ားအေနနဲ႔ ေျမခြန္၊ အိမ္ခြန္၊ ေရခြန္၊ မီးခြန္၊ ကုန္သြယ္လုပ္ငန္းခြန္၊ ၀င္ေငြခြန္စတဲ့ တရား၀င္ အခြန္အတုတ္မ်ားကို မႇန္မႇန္ကန္ကန္ ေပးသြင္းထမ္းေဆာင္ဖို႔ တာ၀န္ရႇိတယ္။ ေရႇာင္ရႇားပ်က္ကြယ္ရင္ အေရးယူသင့္တယ္လို႔ သူက လက္ခံပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေစာင့္ၾကည့္တာကို သေဘာတူတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဘာေစာင့္ၾကည့္စရာလိုသလဲ ဒီပုတ္ထဲက ဒီပဲေတြပဲ မဟုတ္ဘူးလားလို႔ ေစာဒကတက္ၾကတယ္။ တက္ပါေစ။ ဒီလိုကုိယ္မႀကိဳက္တာကို မႀကိဳက္ဘူး ေျပာခြင့္ရႇိမႇ ဒီမိုကေရစီလို႔ ေခၚႏိုင္မႇာေပါ့။ အထက္ကေျပာသမွ် လက္ညႇိဳးေထာင္ေခါင္းညိတ္ လုပ္တဲ့အက်င့္ေတြ ဆက္ၿပီးသယ္ေဆာင္လာဖို႔ မေကာင္းပါဘူး . . . ခါးစည္းခံခဲ့ရ တရား၀င္ဥပေဒနဲ႔ ျပ႒ာန္းသတ္မႇတ္ထားတဲ့ အခြန္အတုတ္မ်ားအျပင္ မလိုလားအပ္တဲ့ ဥပေဒနဲ႔လည္း မကိုက္ညီတဲ့ ေခါင္းစဥ္အမ်ဳိးမ်ဳိးတပ္ထားတဲ့ ေကာက္ခံမႈေတြက တရား၀င္ အခြန္အခေတြထက္ အမ်ဳိးပိုစံုၿပီး ေကာက္ခံ မႈပမာဏကလည္း မတန္တဆ ႀကီးမားမ်ားျပားလြန္းတဲ့ဒဏ္ ကို ေတာေရာၿမိဳ႕ပါမက်န္ ႏႇစ္ငါးဆယ္လံုးလံုး ခါးစည္းခံခဲ့ရတာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ရဲ႕စီးပြားေရး နာလန္မထူႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနတာလို႔ သူကဆိုပါတယ္။ ၿမိဳ႕ေပၚက လုပ္ငန္းရႇင္ေတြဆိုရင္ ဥပေဒအရ ေကာက္ခံတဲ့အခြန္ေတြအျပင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာ လမ္းခင္းဖို႔ဆိုၿပီး အနည္းဆံုး ငါးသိန္းက ဆယ္သိန္း၊ ဆယ့္ငါးသိန္းထိ ေကာက္လိုက္၊ ေတာ္ေတာ္ၾကာ ထရန္စေဖာ္မာထိုင္ဖို႔ဆိုၿပီး ငါးသိန္း၊ ဆယ္သိန္းေကာက္လိုက္၊ ေရပိုက္သြယ္ဖို႔၊ ဖုန္းလိုင္းသြယ္ဖို႔ဆို ေကာက္လုိက္နဲ႔ တစ္ႏႇစ္ပတ္လံုးေကာက္လို႔ မၿပီးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ျပာတာေတာင္ ဆရာေခၚရ ဒီေကာက္ခံမႈေတြလုပ္ၿပီး လုပ္ငန္းေတြၿပီးေအာင္ လုပ္ မလုပ္ဆိုတာ မသိရသလို စာရင္းအင္းရႇင္းတမ္းလည္း ဘယ္ေတာ့မႇမျမင္ရဘူး။ ေတာက ေတာင္သူလယ္သမားေတြဆို ပိုဆိုးတယ္။ ႐ံုးက စာလာပိုတဲ့ျပာတာကိုေတာင္ ေၾကာက္ၿပီး ဆရာေခၚေနၾကရတာဆိုေတာ့ ဘာလာေကာက္ ေကာက္ ေမးရဲ ျမန္းရဲၾကတာမဟုတ္ဘူး။ ထည့္လိုက္ၾကရတာပဲ။ အမေတာ္ေၾကးထုတ္ေခ်းတဲ့အခါမ်ား ဟိုဟာဒီဟာေတြ ျဖတ္ယူထားလည္း မေျပာရဲဘူး။ ၿငိမ္ေနၾကရတယ္။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ ေစ်းလာေရာင္းတဲ့သူေတြ ျဖစ္တယ္။ အမေတာ္ေၾကး ထုတ္ေပးတဲ့ေနရာနားမႇာ ကားေတြ ထုိးဆိုက္ၿပီး ဌာနဆိုင္ရာလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႔ ေရာင္ေတာ္ျပန္ေရာလႊတ္ၿပီး ေျမဆီေတြနဲ႔ ပိုးသတ္ေဆးေတြ မ၀ယ္မေနရ ဇြတ္ေရာင္းၾကတယ္။ သူတို႔ ေရာင္းတဲ့တံဆိပ္ေတြက မေကာင္းလို႔ မ၀ယ္ခ်င္ေပမယ့္လည္း လယ္သမားေတြက ျပန္ေျပာရဲတာ မဟုတ္ဘူး။ အမေတာ္ေၾကးစနစ္ျပင္ဖို႔လို အမေတာ္ေၾကးေပးတဲ့စနစ္ကို လည္းျပဳျပင္ဖို႔ စဥ္းစားသင့္တာၾကာၿပီ။ အမေတာ္ေၾကးေပး႐ံုနဲ႔ လယ္သမားေတြရဲ႕ အခက္အခဲ ေျပလည္သြားတာမဟုတ္ဘူး။ ေပးတုန္းက ဟိုႏႈတ္ ဒီႏႈတ္နဲ႔ အျပည့္မရေပမယ့္ ျပန္ဆပ္ခ်ိန္ ေရာက္ေတာ့ အျပည့္ဆပ္ၾကရတာ။ လယ္သမားေတြရဲ႕ဘ၀ အမႇန္ တကယ္တုိးတက္ဖို႔ဆိုရင္ မ်ဳိးေကာင္းမ်ဳိးသန္႔ သီးႏႇံေတြ ျဖန္႔ျဖဴးေပးၿပီး နည္းပညာအကူအညီေတြ လံုလံုေလာက္ေလာက္ ပံ့ပိုးေပးၾကရမႇာျဖစ္တယ္။ အဓိကကေတာ့ လယ္သမားေတြရဲ႕ ေက်ာေပၚက ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးေတြျဖစ္တဲ့ တရားမ၀င္ေငြေကာက္ခံမႈမ်ဳိးစံုကို အျမန္ဆံုး ရပ္စဲပစ္ဖို႔ျဖစ္တယ္။ ဒါေတြမလုပ္ဘဲနဲ႔ စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈလုပ္မယ္ေျပာဆိုေနျခင္းဟာ အိတ္ေပါက္နဲ႔ဖားေကာက္သလိုသာ ရႇိလိမ့္မယ္လို႔လည္း မိတ္ေဆြက ေထာက္ျပပါတယ္။ ထိပ္တန္းက်ေသာ အစိုးရ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မိတ္ေဆြက လူထုဦးလႇရဲ႕ 'ေထာင္နဲ႔လူသား' စာအုပ္ အဖြင့္စာမ်က္ႏႇာမႇာပါတဲ့ စာပိုဒ္ကေလးကို ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ ဖတ္ၾကည့္စမ္းပါလို႔ ညႊန္းလိုက္တဲ့အတြက္ ရႇာၿပီးဖတ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဒီလိုေတြ႕ရပါတယ္။ "အစိုးရ" ''ဆင္းရဲသားမ်ားေပ်ာ္ရႊင္၍ ပညာမတတ္သူ၊ ဒုကၡေရာက္သူမ်ား မရႇိဘဲ အက်ဥ္းသားမဲ့ေသာ ေထာင္၊ သူေတာင္းစားကင္းေသာ လမ္း၊ လူအိုမ်ားခ်မ္းသာ၍ အခြန္အတုတ္နည္းပါေပသည္ဟု ေျပာႏုိင္ေသာ အစိုးရမ်ဳိးမႇ ေလာကတြင္ ထိပ္တန္းက်ေသာ အစိုးရဟု ႂကြားႏိုင္သည္" ေသာမတ္စ္ပိန္း