ဧရာ၀တီ သတင္းစာမ်က္ႏွာ http://burma.irrawaddy.org/archives/3729 မွာ ဖတ္ရႈႏုိင္ပါျပီ။
တရုတ္မင္သမီး ေဂါင္းလီ ေအာ္စကာပြဲမွာ
လုပ္သလို လိုက္လုပ္တာ၊
အသက္မွ အားမနာ
မိုု႔မိုု႔ျမင့္ေအာင္ စကပ္ ဘယ္လိုုခြဲတယ္၊ ဘယ္လိုု၀တ္တယ္ ေရးထားတာ ဖတ္ရတယ္၊ မို႔မို႔ျမင့္ေအာင္ ဘာပဲလုုပ္လုုပ္ စိတ္မ၀င္စားပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီ့ကေန ဆင့္ပြား အေတြးေတြ ေပၚလာတာနဲ႔ ေရးရတာပါ၊
ဗမာအမ်ိဳးသမီးေတြကိုု လံုုျခံဳစြာ ၀တ္စားဆင္ယင္သင့္တယ္ဆိုုတဲ့ ဗမာ့ယဥ္ေက်းမႈေအာက္မွာ ထည့္ထားတဲ့ကိစၥကိုု ေတြးမိတာပါ၊ ၂၁ ရာစုုေခတ္ၾကီးမွာ ေခတ္မွီစြာ ၀တ္စားတာဟာ ျပသနာ တရပ္ မဟုုတ္ဘူးလိုု႔ထင္ပါတယ္၊ ေနာက္တခ်က္ကလဲ သူတိုု႔ရဲ့ ခႏၶာကိုုယ္ သူတို႔ သေဘာပဲ ျဖစ္သင့္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီလိုု ေခတ္မွီစြာ ၀တ္ဆင္မႈကိုု ေႏွာင့္ယွက္လာခဲ့ရင္ ဒီအမ်ိဳးသမီးေတြကို ကာကြယ္ေပးႏိုုင္မယ့္ ခိုုင္မာတဲ့ ဥပေဒတရပ္ရွိေအာင္ လုုပ္ေပးရမယ္၊
အဲ့ဒီ့ဥပေဒရဲ့ အထက္မွာ ေငြေၾကးတံဆိုုးလက္ေဆာင္ ရွိလိုု႔ မရေအာင္ လုုပ္သင့္တယ္၊
အမ်ိဳးသမီးေလးေတြကိုု ယဥ္ေက်းမႈဆိုုတဲ့ ေပတံနဲ႔ တိုုင္းေနမယ့္အစား ထိုုဗမာအမ်ိဳးသမီးေလးေတြ မတရားတဲ့ အမိန္႔အာဏာေတြကိုု ေတာ္လွန္ရဲေအာင္ မဟုုတ္တာကိုု ၿငိမ္မခံေနတတ္ေအာင္ အမွန္တရားကိုု ေျပာရဲေအာင္ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုုယ္ ယံုုၾကည္မႈေတြ တိုုးတက္လာေအာင္ အတန္း ပညာေတြ ကိုုသင္ယူခြင့္ရေအာင္ လုုပ္ေပးရမယ္၊ လံွဳေဆာ္ရမယ္လိုု႔ထင္ပါတယ္၊
ရြံစရာႀကီးပါဗ်ာ။ ဒီအသက္အရြယ္ႀကီးေရာက္မွ။ သူရဲ႕ ေနာက္မွာ အႏုုပညာမ်ိဳးဆက္ေတြ ဘယ္ေလာက္ျခားသြားၿပီလဲ။ သူ႔ထက္ အလန္းေလးေတြအမ်ားႀကီးပဲ။ ေဟာ့ တယ္ဆိုုတာ အရြယ္နဲ႔လိုုက္ေအာင္ေတာ့ ေဟာ့ေပါ့။ ေမသန္းႏုုတိုု႔ၾကည့္ပါလား။ သူ႔အသက္အရြယ္ နဲ႔သူ၊သူ႔ပြဲ နဲ႔သူ ၀တ္တတ္၊ စားတတ္တယ္။ ၾကည့္ရတာ က်က္သေရ႐ွိတယ္။
ေဒၚမိုု႔တိုု႔က ဒီအသက္အရြယ္ေရာက္မွ စပုုတ္တံေလာက္႐ွိၿပီး၊ အရည္တြန္႔ေနတဲ့ သူ႔ သလံုုးသားေတြကိုု ေဖာ္ျပလိုု႔ ပရိသတ္ ဖီလင္မလာဘူး။ မီးဖုုတ္ၿပီး သရဲကိုု ေခါပစ္ တာေတာင္ သရဲ စားမယ့္ ႐ုုပ္မဟုုတ္ဘူး။ စိတ္ညစ္ပါတယ္။
ကဲ...ကဲ၊ ဧရာ၀တီေရ ၀ိုုင္းစုုခိုုင္သိန္း ေမႊေၾကာ္ နဲ႔ မိုုးေဟကိုု ဖိုုးသိုုးဖတ္သက္ ေၾကာ္ေလး တပြဲေလာက္စီ လုုပ္ပါဦး။ မ်က္စိ အစာေၾကြးခ်င္လိုု႔ပါ။ ဟဲ....ဟဲ။