ဒီမိုကေရစီကို ခ်စ္ျမတ္ႏုိးျခင္း၊ လူ႕အခြင့္အေရးကို လုိလားေတာင့္တျခင္း၊ တရားဥပေဒစုိးမုိးေရးကို လုိလားေတာင့္တျခင္း စေသာအေျခခံအေၾကာင္းတရားမ်ားေၾကာင့္ တစ္ပြင့္တည္းေသာၾကယ္-တစ္ခုတည္း ေသာ အိမ္မက္ျဖစ္သည့္ “ေအာင္ဆန္းေသြးဇာနည္”ကို အင္တိုက္အားတိုက္ ေထာက္ခံႀကိဳဆိုၾကျခင္း ျဖစ္ေပ သည္။
သို႔ေသာ္ လူငယ္(ရဟန္းပ်ဳိ)မ်ားျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ စိတ္ခံစားမႈကို ဦးစားေပးကာ ပါးမွာစေတကာ ကပ္ျခင္း၊ နဖူးစည္းျခင္း၊ အလံကိုင္လႊင့္ျခင္း၊ ဗီႏိုင္းမ်ားေထာင္ျခင္း၊ ဓာတ္ပုံမ်ားေျမႇာက္တင္ျခင္းမ်ားျပဳလုပ္၍ လြန္လြန္ကဲကဲ အားေပးလာၾကသည္ကိုလည္း ေတြ႕ရေပသည္။
မီဒီယာမ်ားကလည္း လြန္ကဲေသာအားေပးမႈမ်ားကိုသာ ဦးစားေပးေဖာ္ျပၾကသျဖင့္ က်န္ရဟန္းသံဃာ မ်ား ဂုဏ္သိကၡာထိခုိက္ရေလာက္ေအာင္ ဣေၿႏၵပ်က္-အရွက္မဲ့စြာ အားေပးမႈမ်ားကို တစ္ကမၻာလုံးက သတိ ထားမိၾကေပသည္။
‘လူဆုိသည္မွာ ႏုိင္ငံေရးသတၱ၀ါျဖစ္သည္’ဟု ဆုိၾကပါသည္။ ဘုရားေလာင္းလည္း ႏုိင္ငံေရးုလုပ္ ပါသည္။ ဓမၼႏွင့္အဓမၼ၊ အႏုိင္က်င့္သူႏွင့္ အႏုိင္က်င့္ ခံရသူ၊ ဖိႏွိပ္သူႏွင့္အဖိႏွိပ္ခံရသူ ဘက္ႏွစ္ဖက္တို႔တြင္ ဓမၼ ဘက္၊ အႏိုင္က်င့္ခံရသူမ်ားဘက္၊ အဖိႏွိပ္ခံရသူ မ်ားဘက္မွ ရပ္တည္ကာ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳ၍ ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း၊ ေတာ္လွန္ရင္ဆုိင္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ ဇာတ္နိပါတ္ေတာ္မ်ား မ်ားစြာရွိပါသည္။
ဘုရားလည္း ႏိုင္ငံေရးလုပ္ပါသည္။ ၀ိဋဋဴဘ၀တၳဳကို ၾကည့္ပါ။ ႏွစ္ျပည္ေထာင္မင္းတို႔ ျမစ္ေရေၾကာင့္ စစ္ခင္းမည့္ အေရးကို ၾကည့္ပါ။ ရာေဇာ၀ါဒဇာတ္ကို ၾကည့္ပါ။ မင္းက်င့္တရားဆယ္ပါး ေဟာၾကားေတာ္မူ ခဲ့သည္ကို ၾကည့္ပါ။ စရိယသုံးပါးတြင္ ဉာတတၳစရိယသည္ အမ်ဳိးသားႏုိင္ငံေရးျဖစ္ၿပီး၊ ေလာကတၳစရိယသည္ အမ်ဳိးသား ႏုိင္ငံေရးထက္ က်ယ္ျပန္႔သည့္ ျပည္သူ႕ႏိုင္ငံေရးျဖစ္ပါသည္။
ႏုိင္ငံေရးလုပ္႐ုံနဲ႔ အာပတ္မသင့္ပါ။ ၿဂိဳဟ္တုစေလာင္းေထာင္ျခင္း၊ လိုင္စင္မဲ့ကားစီးျခင္း၊ အတုိးအပြား ယူ၍ ေငြေခ်းျခင္း၊ အေနသနျဖင့္ လာဘ္ရေအာင္လုပ္ျခင္းတုိ႔လုိ ဘုရားတားျမစ္ထားသည့္ လုပ္ငန္းမဟုတ္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမ၊ ဆရာေတာ္ဦး၀ိစာရတို႔လို ရဟန္းသိကၡာ ရဟန္းက်င့္၀တ္ႏွင့္အညီ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ကိုင္က ဘုရားအလိုေတာ္က်မည္ျဖစ္ပါသည္။
ရဟန္းပ်ဳိသံဃာမ်ားအေနျဖင့္ ဓမၼဘက္မွ ရပ္တည္သည္ကိုလည္းေကာင္း၊ အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူ႔ဘက္မွ ရပ္တည္သည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ဒီမိုကေရစီသေဘာထားအရ ကိုယ့္ဆႏၵႏွင့္ညီေသာ ပါတီေခါင္းေဆာင္ အဖဲြ႕အစည္းေခါင္းေဆာင္ မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္္မဆုိ လြတ္လပ္စြာ ေထာက္ခံႀကိဳဆိုအားေပးသည္ကိုလည္းေကာင္း လြတ္လပ္စြာ ေဆာင္ရြက္ခြင့္ ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ လြတ္လပ္စြာႏွင့္ စည္းကမ္းပ်က္စြာ၊ တက္ၾကြစြာႏွင့္ သ႐ုပ္ပ်က္စြာ ခဲြျခားတတ္ရပါမည္။
၀ီရသူလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေထာက္ခံအားေပးပါသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေထာက္ခံ အားေပးေသာ စာသင္သံဃာမ်ား ေငြေၾကး အခက္အခဲေၾကာင့္ တက္ေရာက္ခြင့္ မရမည္ကို မလိုလား၍ ဒိုင္နာကား(၁၄)စီး ငွါး၍ ႀကိဳပို႔စီစဥ္ေပးခဲ့ပါသည္။ ေငြေလးသိန္းခန္႔ ကုန္က်ပါသည္။ စည္းကမ္း မပ်က္ေအာင္၊ ဆူပူမႈမျဖစ္ေအာင္ မစိုးရိမ္နာယကမ်ား၊ နာယကေလာင္းလ်ာမ်ားက ၾကပ္မတ္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ မစိုးရိမ္သံဃာ နာမည္ မပ်က္ခဲ့ပါ၊ အရွက္မရခဲ့ပါ။
ရဟန္းေတာ္မ်ား ႏုိင္ငံေရးမလုပ္ေကာင္းဟု အခုိင္အမာ ယူဆထားေသာ မ်က္လုံးတစ္ဖက္ကန္း ေနသည့္ ေဒ၀ဒတ္ဂုိဏ္းသားမ်ားလည္း ေျမာက္မ်ားစြာ ရွိေနသျဖင့္ ၎တုိ႔ ေထာက္ကြက္ မရေလေအာင္ ကိုယ္က်င့္သိကၡာျပည့္၀ေသာ ႏုိင္ငံေရးကို ကုိယ္က်င့္သိကၡာ ျပည့္၀စြာ ေဆာင္ရြက္သင့္ပါသည္။
ေရႊ၀ါေရာင္သံဃာေတာ္မ်ား ေရွ႕သြားရွိပါသည္။
အဓမၼကို ဓမၼျဖင့္၊ ေဒါသကို ေမတၱာျဖင့္၊ လက္နက္ကို ကေလာင္ျဖင့္ သတၱိရွိရွိ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ တည္တည္ ၿငိမ္ၿငိမ္ သိကၡာရွိရွိ ေတာ္လွန္ေရးဆင္ႏႊဲကာ အသက္ကို စေတးသြားခဲ့ေသာ ဘ၀ကို စေတးသြားခဲ့ေသာ၊ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာအတြက္ ေသြးစက္ခ်၍ ေပးဆပ္သြားခဲ့ေသာ အရွင္ေကာင္း အရွင္ျမတ္တို႔ကို ငဲ့ညႇာသင့္ပါသည္။
ရဟန္းေတာ္မ်ားအားလုံး ျပည္သူ႔အတြက္၊ အမွန္တရားအတြက္ အရွက္ႏွင့္သိကၡာကို မစြန္႔လႊတ္မူ၍ အသက္စြန္႔ကာ ေပးဆပ္ႏိုင္ပါေစ။
ယုံၾကည္ခ်က္ႏွင့္ အသက္ရွင္ပါ။
ခံယူခ်က္ႏွင့္ ရပ္တည္ပါ။
အသက္ေသြးႏွင့္ ေပးဆပ္ပါ။
သ႐ုပ္ပ်က္ႏိုင္ငံေရးကို အားမေပးပါ။
၀ီရသူ(မစိုးရိမ္)
ဘဒၵႏၱ၀ိစိတၱာဘိ၀ံသ
ဓမၼသဟာယေက်ာင္းနာယက
မစိုးရိမ္တုိက္သစ္
မဟာေအာင္ေျမၿမိဳ႕နယ္
မႏၱေလး
e-mail.wirathu2012@gmail.com
ဖုန္း ၀၉-၂၀၀၄၀၁၃
၁၉.၃.၂၀၁၂
ဦး၀ီရသူေရ-
အ႐ွင္ဘုရား ေရးထားတာေတြထဲက “ဘုရားလည္း ႏိုင္ငံေရးလုပ္ပါသည္။ ၀ိဋဋဴဘ၀တၳဳကို ၾကည့္ပါ။ ႏွစ္ျပည္ေထာင္မင္းတို႔ ျမစ္ေရေၾကာင့္ စစ္ခင္းမည့္ အေရးကို ၾကည့္ပါ။ ရာေဇာ၀ါဒဇာတ္ကို ၾကည့္ပါ။ မင္းက်င့္တရားဆယ္ပါး ေဟာၾကားေတာ္မူ ခဲ့သည္ကို ၾကည့္ပါ။ စရိယသုံးပါးတြင္ ဉာတတၳစရိယသည္ အမ်ဳိးသားႏုိင္ငံေရးျဖစ္ၿပီး၊ ေလာကတၳစရိယသည္ အမ်ဳိးသား ႏုိင္ငံေရးထက္ က်ယ္ျပန္႔သည့္ ျပည္သူ႕ႏိုင္ငံေရးျဖစ္ပါသည္။” ဆိုတ့ဲ စာပိုဒ္ကိုေတာ့ နည္းနည္းေလာက္ ျဖည့္စြက္ ေဆြးေႏြးခြင့္ျပဳပါ။
၀ိဋဋဴဘတို႔ ေရလုပြဲတို႔မွာ ျမတ္ဗုဒၶက ပါ၀င္ျဖန္ေျဖေပးေတာ္မူခ့ဲတာကို အရွင္ဘုရားက “ဘုရားလည္း ႏိုင္ငံေရးလုပ္ပါသည္။” လုိ႔ ဆုိတယ္။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ အဓိပၸာယ္က်ယ္၀န္းတ့ဲအတြက္ အ႐ွင္ဘုရား ဆိုသလို ျဖစ္ခ်င္လဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ ဘုရား။
ဒါေပမ့ဲ တပည့္ေတာ္ကေတာ့ အ႐ွင္ဘုရားဆုိသလို “ဘုရားလဲ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ပါသည္” လုိ႔ ေျပာဆုိရမွာ မ၀ံ့မရဲေတာ့ ျဖစ္မိတယ္ဘုရား။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီထက္ ႏိုင္ငံေရး ပိုဆန္တယ္လို႔ ဆုိရမယ့္ ကိစၥမ်ိဳးမွာ ျမတ္ဗုဒၶက ၀င္ပါဖုိ႔ ေနေနသာသာ၊ ဘာတစ္ခြန္းမွ မိန္႔ေတာ္မမူခ့ဲတာေၾကာင့္ပဲဘုရား။
အဲဒီကိစၥကေတာ့- အဇာတသတ္က ေဒ၀ဒတ္နဲ႔ေပါင္းၿပီး ခမည္းေတာ္ျဖစ္တ့ဲ ဓမၼိကဓမၼရာဇာ ဗိမၺိသာရမင္းတရားကို ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်၊ အစာျဖတ္ေရျဖတ္၊ ေျခဖ၀ါး ထားနဲ႔ ခြဲၿပီး မေသေသေအာင္ သတ္တ့ဲကိစၥႀကီးပဲဘုရား။ ဒါဟာ တကယ့္ကို သမိုင္းတြင္မယ့္ အဓမၼမႈႀကီးပဲဘုရား။ ဗိမၺိသာရမင္းတရားဆိုတာကလဲ ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီး တကယ့္ကို ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ တပည့္သား အရိယာစစ္စစ္ႀကီးတစ္ေယာက္ပါ။ ဒီလုိမ်ိဳး အရိယာသူေတာ္စင္ႀကီးကိုမွ အဇာတသတ္က သူ႕အာဏာတည္ၿမဲေရးအတြက္ ရက္ရက္စက္စက္ ကြပ္မ်က္ခ့ဲတာပါဘုရား။
အ႐ွင္ဘုရားတို႔ တပည့္ေတာ္တို႔အျမင္အရ ေျပာရရင္ ဒီလုိကိစၥမ်ိဳးႀကီးမွာ ျမတ္ဗုဒၶနဲ႔ ေနာက္ပါသံဃာေတာ္ေတြ အဇာတသတ္ရဲ႕ နန္းေတာ္ထဲၾကြၿပီး “အဇာတသတ္၊ ခမည္းေတာ္ႀကီးကို သတ္မယ့္ အစီအစဥ္ ခ်က္ခ်င္းရပ္” ဆုိၿပီး ေတာင္းဆုိတာမ်ိဳးေတြ လုပ္သင့္တာေပါ့ဘုရား။ ဒီလိုမ်ိဳးသာ လုပ္ခ့ဲရင္ တပည့္ေတာ္အေနနဲ႔ အ႐ွင္ဘုရားလုိပဲ “ဘုရားလည္း ႏိုင္ငံေရးလုပ္ပါသည္” လုိ႔ ရဲရဲ၀့ံ၀ံႀကီးကို ေျပာမိမွာ ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား။
အခုေတာ့ အဲဒီလိုမ်ိဳး ႏိုင္ငံေရးသိပ္ဆန္လြန္းတ့ဲ ကိစၥမ်ိဳးမွာ ျမတ္ဗုဒၶက ပါ၀င္ေတာ္မူေၾကာင္း ပိဋကတ္မွတ္တမ္းမွာ မေတြ႕ရတ့ဲအတြက္ “ဘုရားလည္း ႏိုင္ငံေရးလုပ္ပါသည္” လုိ႔ ရာႏႈန္းျပည့္ ေျပာဖို႔ခက္ပါတယ္ဘုရား။
အခုလုိ ေဆြးေႏြးတာဟာ အ႐ွင္ဘုရားကို အတိုက္အခံလုပ္ခ်င္လို႔ မဟုတ္ပါဘူးဘုရား။ အ႐ွင္ဘုရားအေနနဲ႔ ေနာက္ေနာင္ စာေရးတ့ဲ အခါ ဒီကိစၥအေပၚ ဘယ္လုိ သုံးသပ္မလဲ ဆုိတ့ဲ အ႐ွင္ဘုရားရဲ႕ သုံးသပ္ခ်က္ကို ဖတ္ခ်င္လုိ႔ပါဘုရား။