လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္၂ခုကေပါ့ " တေကာင္းျမဳိ႕ေဟာင္းမွ ၾကိဳဆိုပါ၏" လို႕ ေရးထားတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ကို ေသခ်ာ စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ၆ ႏွစ္ အရြယ္ ကေလးမေလးကို သူ႕အဘြားက ပုခံုးေလးကို လွမ္းဖက္လိုက္ရင္း... ဒါ တေကာင္းပဲ သမီး လို႕တခြန္း ေျပာရင္း ဆြဲေခၚသြားခဲ့တယ္....ဥၾသဆြဲျပီးထြက္စျပဳေနတဲ့ "ပိေတာက္ ''သေဘာၤၾကီးကို လည္ျပန္ေငးရင္း အဘြားေနာက္ကေန လိုက္ပါသြားခဲ့ပါတယ္။ ျဖဴျဖဴမြမြသဲျပင္ေပၚ ေျခလွမ္းလိုက္တိုင္း ေျခဖမိုး အထိနစ္ျမွပ္သြားေသာ ေၾကာင္႕ စီးထားေသာဖိနပ္မွာ ခဏတိုင္းကၽြတ္ေနသျဖင္႕ ဖိနပ္ ခၽြတ္လိုက္ခ်င္ေသာလဲ..သဲျပင္ထူထူက ပူလွတာေၾကာင္႕ အပူ နည္းနည္းသက္သာေအာင္ ေပစီးခဲ႕ေခ် လို႕ ေျပာေသာ အေမၾကီးစကားကို မလြန္ဆန္၀ံ႕ပါ မက္ ေစာက္လွေသာ ျမစ္ဆိပ္ အတတ္လမ္း မွာ အျမင္လွေသာလဲ အေတြ႕မွာ ခက္ခဲလွသျဖင္႕ ေတာ္ေတာ္ႏွင္႕ မေရာက္ႏိုင္ဟု ထင္မိသည္။
ျမစ္ဆိပ္အတက္မွ ေျမနီနီလမ္းေလးက သိပ္မက်ဥ္းေသာ္လည္း ေဘးဘီ၀ဲယာမွာ ေပါက္ေနေသာ သစ္ရိပ္ပ္၀ါးရိပ္ေၾကာင္႕ ပိုျပီး က်ဥ္းေနသေယာင္ ထင္မိသည္...
ထိုေျမနီလမ္းေလး အဆံုးတြင္....................
ေရနံေခ်း၀ေနေသာ ၂ ထပ္ အိမ္ၾကီးက ဟီးေနတာ....ပိေတာက္၊ သနပ္ခါး ၊သရက္ ပင္ေတြနဲ့႕ မယ္ဇလီ္ပင္ေတြကို အထူးအဆန္းလို ေငးေနမိတယ္....
အာကာထြန္းေဘာင္းဘီနဲ႕ ပြေရာင္းေရာင္း အက် ီ ၤ ကို ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ ကေလးမကို အဘြားက...
သမီး ညည္းအခု အေမၾကီးနဲ႕တူတူေနရမယ္ ဒီမွာသမီးအမေတြရွိတယ္ သူတို႕နဲ႕ကစား (၀မ္းကြဲေတြပါ အားလံုး အပ်ိဳေပါက္ အရြယ္ေတြမို႕ အေမၾကီးကသာ သူတို႕နဲ႕ကစားလို႕ေျပာတာ အခုထိသူတို႕နဲ႕တခါမွ မကစားဖူးပါဘူး) ရန္ကုန္မွာလို လက္လက္ထေအာင္ မေဆာ့ရဘူးေနာ္...ျပီးေတာ႕......
မဆံုးႏိုင္တဲ့အဘြားရဲ႕စကားေတြ၊ မွာတန္းေတြကို နားေထာင္ရင္း ရန္ကုန္ကေန ရထား တညအိပ္စီး၊သေဘာၤ ၂ရက္ စီးလာတဲ့ ေကာင္မေလးခမ်ာ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာေပါ့..။
အိပ္ရာကႏိုးတယ္ ဆိုရင္ပဲ အဘြားလုပ္တဲ့သူက
"သမီးႏိုးျပီလား ေနေတာင္ အေတာ္္ျမင့္ေနျပီ ႏွစ္ခ်က္တီးေလာက္ကို ရွိျပီမွတ္သဟာပဲ.. ကဲ လာ အေမၾကီး ေရခ်ိဳးေပးမယ္.."
ကေလးမေလးကို ေရခ်ိဳးေပး ထမင္းေက်ြးျပီး ..အဘြားကေျပာတယ္..သမီးကို ဒီမွာ ေက်ာင္းဆက္တက္ဖို႕ အေမၾကီး သြားလုပ္လိုက္ဥိီးမယ္။ သမီး ပ်င္းရင္ျခံထဲ ဆင္းကစားေနာ္.... ။"
ေျပာေျပာဆိုဆုိ အဖြားက ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို ထြက္သြားေရာ...။
ကေလးမေလးလဲ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ေန႕လည္ခင္းမွာ အိမ္ေရွ႕ ျခံစည္းရိုးစပ္နားက မယ္ဇလီ ပင္ေအာက္မွာတေယာက္ထဲ ထိုင္ျပီးကစားေနတာေပါ့..။
အဒိအခ်ိန္မွာပဲ......................................
"သဟာက...မတင္ ရဲ႕ေျမးေလး လား?
ညည္း ကို မတင္ေခၚခဲ့တာလား။
ရန္ကုန္က တျခားဘယ္သူပါလာေသးလဲ" ..ကေလးမေလးကိုလူၾကီးတစ္ေယာက္ လာႏႈတ္ဆက္တယ္...
အနီးအနားငွက္ေအာ္သံကလြဲလို႕ ဘာသံမွမရွိ လူသူတိတ္ဆိတ္ေနခ်ိန္ ဘဘၾကီးတေယာက္ကလာႏႈတ္ဆက္ေတာ႕ကေလးမေလးက ရုတ္တရက္ လန္႕သြားတယ္။
ထိုဘဘၾကိီးက ဆက္ျပီး
"သဟာနဲ႕ ညည္းအဘြားေရာ အစီမ "လို႕ ေမးလိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ
"ငါ့ကို ဘယ္လို.....ဘာမ....ဘာမ လို႕ ဆဲလိုက္တာပါလိမ့္.".ကေလးမေလးက စိတ္နည္းနည္းဆိုးသြားတယ္။ ဘဘၾကီးက ထပ္ျပီး ခါးၾကီး ကိုင္းကာ မ်က္လံုးျပဴးျပီး သူ႔ကိုၾကည့္ေနတဲ့ကေလးမေလးကို
"အစီမ ညည္းအေမ မတင္ေရာ..."
ဒါေတာ႕ေတာ္ေတာ္လြန္ေနျပီ ဒီဘဘၾကီးက ေတာ္ေတာ္ လြန္ေနျပီ။ ငါ့ကိုဆဲတယ္..
ကေလးမေလးက ခပ္တည္တည္ေလး ျပန္ေျပာလိုက္တယ္
" ဘဘၾကီး က်မကိုမဆဲပါနဲ႕ အေမၾကီး ကိစၥရွိလို႕ အျပင္သြားတယ္.."
"ကိစၥ...ဟုတ္လား"
"ဟုတ္တယ္"
နဂိုထဲက ခပ္စြာစြာ ကေလးမေလးက သူ႕ကို အသလြတ္ အစီမ ဆိုျပီး လာဆဲေနတဲ့ ဘဘၾကိီးကို အျမင္ မၾကည္ေတာ႕ပါ..
"ဘဘၾကီးက ညည္းကို မဆဲပါဘူး..ဘယ္မွာ ဆဲဆိုေျပာလို႕တံုး အစီမရဲ႕။ ထားပါ သဟာက..အင္း.. အေရးမၾကီးပါဘူး။ သဟာနဲ႕ ဘယ္သူ႔ ကိစၥတံုး "
"ဒါေတာ္ေတာ္လြန္လာျပီပဲ..ေတာ္ေတာ္စိတ္တိုလာျပီ..ဒီလူၾကီး ငါ့ကို ဆဲတယ္၊ ဆဲေနျပီး မဆဲဘူးတဲ့။ ေျဗာင္လည္းညာတယ္.."
ကေလးမေလးကစိတ္ကလည္း တအားတိုေနျပီ။ မ်က္ရည္ေတြက်ေတာ႕မယ္... လူၾကိီး ဆိုေတာ႕ျပန္ဆဲရင္ လူၾကီးကို ျပန္ေျပာရင္လဲ အေမၾကီးက ရိုက္မွာ၊ အဆဲခံရလို့႕၀မ္းနည္းတာေရာ..ေဒါသထြက္တာေရာ..ေနရာအစိမ္းမွာ မျမင္ဖူးတဲ့လူက လာျပီး ဆဲျပီး ေျပာေနေတာ႕ နည္းနည္း ေၾကာက္တာေပါ့ အဲဒါေတြ အားလံုးေပါင္းေတာ႕ ငိုခ်င္လာေတာ႕ မ်က္လံုးက ရဲရဲနီေနျပီ။ မ်က္ရည္မက် အသံမတုန္ေအာင္ ထိန္းျပီး ...ကေလးမကအသံကုန္ ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္....
"သမီးကိစၥေပါ့..."
စကားလည္း ဆံုးေရာ..အဒိဘဘၾကီး တုန္ရီေၾကာက္ရြံ႕ ဟန္ နဲ႕ပါးစပ္ၾကိး ဟျပီး အထစ္ထစ္ အေငါ့ေငါ့နဲ႕
"ညည္းကိစၥ ဟုတ္လား..ညည္း... ဘုရား..ျမတ္စြာဘုရား....(..............)"တုန္ရီစြာနဲ႕ ထြက္ေျပးသြားပါတယ္...
နားမလည္ႏိုင္ျခင္းမ်ားစြာႏွင္႕အတူ ၀မ္းနည္းျခင္း ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းေတြ တျပိဳင္နက္ထဲ ခံစားေနရတဲ႕အထဲ ကဆုန္ေပါက္ျပီး ထြက္ေျပးသြားတဲ့ ဘဘၾကီးကို ဘာျဖစ္သြားတာပါလိမ့္ ဆိုျပီး သူရဲ႕အသိ မၾကြယ္ေသးတဲ႕ ဥာဏ္ေလးနဲ႕ေတြးေငးရင္း မယ္ဇလီပင္ ေအာက္မွာ ကေလးမေလးဟာ ၾကဴၾကဴပါေအာင္ ငိုေန ေလရဲ႕...........
အဖြားက ျပန္လာေတာ႕ငိုေနတဲ႕ ကေလးမေလးကို ေမးတာေပါ႕..ဘာျဖစ္သတံုးေပါ႕.... ရႈိက္သံေတြ ဗလံုးဗေထြးႏွင္႕ လိပ္ပတ္လည္ေအာင္ မနည္းရွင္းေနတဲ႕ေျမးမေလးကို ဖက္ရင္း တသိမ္ကသိမ္႕ရယ္ေနတဲ႕အဖြားကို နားမလည္သလိုႏွင္႕ခ်က္ခ်င္း အငို ရပ္သြားတယ္...
သူ အဖြား ဘာကိုရယ္တာလဲ နားမလည္ပင္မယ္႕ အဖြား၏ ရယ္သံက သူ႕၀မ္းနည္းတဲ႕စိတ္...ေၾကာက္တဲ႕စိတ္ေတြကို ယူေဆာင္သြားလိုက္ပါျပီ။
ွ အဖြားက "သမီး အလိုမေျပာရဘူး။ ကိစၥဆိုတာ ရြာဓေလ့ ထံုးစံအရ နာေရးကိုေျပာတာကြဲ႔ လို႔ ျပံဳးေနတ႔ဲ မ်က္ဝန္းန႔ဲ ရွင္းျပပါတယ္၊ အစီမ ဆိုတာ ေကာင္မေလးလို႕ေျပာတာ ငါ့သမီးကို ဆဲတာ မဟုတ္ရိုးပါကြယ္" ဟု ရွင္းျပေတာ့ ကေလးမေလးက သေဘာေပါက္နားလည္သြားပံုႏွင္႕ အဖြားလုပ္သူကို အားပါးတရျပန္ရီျပလိုက္ပါသည္..။
မသိ နားမလည္ေသးတ႔ဲ ကေလးတစ္ေယာက္ ရဲ႕ မထင္မွတ္တ႔ဲ တကယ့္ အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခု ပါ ။ အဒိကေလးမေလးရဲ႕ အမွန္တရားတခုပါ.....
ဒီအျဖစ္ေလးကို ေဘာပင္ကိုင္ျပီး စာရြက္ထဲ ခ်ေရးေနတဲ႕ က်မက တေကာင္းေျမေပၚက က်မ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း က်မအခ်စ္ဆံုး ရင္ဖြင္႕ေဖာ္ က်မ အေပၚ အျမဲ အရိပ္ေပးေအးျမေစခဲ႕တဲ႕ မယ္ဇလီပင္ရဲ႕ ေအာက္ မွာ ငိုေနတဲ႕ ေကာင္မေလးကို ျပံဳးျပီး မေၾကာက္ပါနဲ႕ေနာ္ ..မငိုပါနဲ႕ ဒါက အလြဲ ဟာသေလးတခုပါ..မငိုနဲ႕ျပံဳးလိုက္ စမ္းပါ.. လို႕ အားေပးေနမိပါတယ္.. ဟိုတခ်ိန္က အျဖစ္ပ်က္ေဟာင္းေလးေတြ ဟာ မေန႕တေန႕ကလိုပါပဲ ။
ရြာဓေလ့အရ .... ကိစၥဆိုတာ ရြာမွာ လူေသတာကိုေခၚတာ ျဖစ္ပါတယ္...ေမာင္ျဖဴ႕ နာေရးဆိုရင္ ေမာင္ျဖဴကိစၥလို့႕ေျပာတာတယ္ေလ... အစီမ ဆိုတာကေတာ႕ မိန္းမငယ္(ကေလးမေလး)..ေပါ့။ ရြာမွာ ကေလးငယ္ ေကာင္မေလးငယ္ငယ္ေလး ဆိုရင္ အဲဒီလိုေခၚတယ္ ..ေကာင္ေလးေတြဆို ဖိုးသားလို့႕ ေခၚတယ္။
.......လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ စုႏွစ္ ၂ ခု နီးပါးက မယ္ဇလီပင္ေအာက္မွာ မ်က္ရည္ အျပည့္နဲ႕ေကာင္မေလးတေယာက္ရဲ႕ အလြဲ၊ အသက္ ၆၀ နီးပါး ဘဘၾကီး ဘိုသာရဲ႕ အလြဲကို အခုအထိ ရီစရာတခုအျဖစ္န႔ဲေရာ လြမ္းစရာတခုလိုေရာ ေျပာစမွတ္ရွိေနတံုးပါပဲေလ... အခုေတာ႕ ဘဘၾကီးဘိုသာ ဆံုးသြားခ႔ဲပါျပီ..ဒါပင္မဲ့ ရြာမွာေတာ႕...
"အေဖၾကီး ဘိုးသာရယ္ မမေလး ရြာေရာက္ခါစ တုန္းကေလ ဆိုျပီး စကားစပ္တိုင္းေျပာေနတံုးပါပဲ။၊"
အမွန္ေတာ႕ ၆ ႏွစ္ သမီး အရြယ္က အေၾကာင္းေတြအ ေသးစိတ္ေတာ႕အားလံုး မမွတ္မိဘူး..သိပ္မလွတဲ႕ငယ္ငယ္ဘ၀ကို မွတ္လဲ မွတ္မထားခ်င္ပါဘူး။ ဒါပင္မဲ့ ဒီအလြဲေလးကိုေတာ႕ မွတ္မိေနတယ္ေလ....ရြာက လူၾကီးေတြ အျမဲ ရီစရာတခုလို ေျပာေနလို႕မွတ္မိေနတာ နဲ႕ တူပါတယ္..........။
ခ်စ္ေသာ
ေရႊသခင္မေလး
Congretulation ... Shwe .. :)