ဒီပုံကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း မဂၤလာေဆာင္ ဓာတ္ပုံ ဆုိျပီး Facebook မွာ လက္ဆင့္ကမ္းေနၾကပါတယ္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၀တ္ခ့ဲတ့ဲ သတုိ႔သား၀တ္စုံက အျဖဴေရာင္ မဟုတ္ပါဘူး။
မွတ္တမ္းေတြအရ သိရတာက မဂၤလာပဲြဟာ ခမ္းခမ္းနားနား မဟုတ္ခ့ဲပါဘူး။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ မဂၤလာပဲြ အေၾကာင္း မင္းခ်မ္းမြန္ ေရးခ့ဲဖူးပါတယ္။ ေရႊအျမဳေတ ၀က္ဆုိက္မွာ ျပန္ဖတ္နုိင္ပါတယ္။
ေဒါက္တာ ျမင့္ေဆြရဲ႕ ဂ်ပန္ေခတ္ ေဆး႐ံုႀကီးေပၚ၀ယ္၊ ဒဂုန္တာရာရဲ႕ ေအာင္ဆန္း (သို႔မဟုတ္) အ႐ိုင္း စာအုပ္ ၂ အုပ္ကို သူ ဖတ္႐ႈ ခံစားေရးဖြဲ႕ထားတ့ဲထဲက ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။
သူေဆး႐ံုက ဆင္းသြားၿပီး တစ္ေန႔ေသာ ညေနခင္းတြင္ သူက ဆရာမအား ညစာ ထမင္းစားရန္ ဖိတ္ပါသည္။ ထိုဒင္နာတြင္ ဆရာမကို သူ၏ ဘ၀ ခရီးေဖာ္အျဖစ္ လက္တြဲရန္ ခြင့္ပန္ရာ ဆရာမလည္း မျငင္းသာေတာ့ဘဲ ေခါင္းညိတ္ခဲ့ ရေလသည္။ သို႔ျဖင့္ ၁၉၄၂ ခု၊ စက္တင္ဘာ ၆ ရက္ေန႔၊ ေန႔လယ္ ၂ နာရီတြင္ ဂ်ပန္ေခတ္ ေဆး႐ံုႀကီးေပၚမွာပင္ မဂၤလာပြဲ ဆင္ယင္က်င္းပ ျဖစ္သြားေလသည္။ သတို႔သားက စစ္၀တ္စံုကို ၀တ္လ်က္ ဂ်ပန္ စစ္ဦးထုပ္ကို ေဆာင္းၿပီး သတို႔သမီးႏွင့္ ယွဥ္တြဲကာ အပ်ဳိရံ၊ လူပ်ဳိရံမ်ားျဖင့္ ျခံရံကာ ေရာက္ရွိလာသည္။
အဲဒီမွာ...။
“သစၥာမ႑ဳိင္___ျမဲခိုင္ခဲ့ေပ__ ေမတၱာမိုးေတြ သြန္းၿဖိဳးရြာေစြ___ အသည္းမွာ စြဲမက္ အသက္ကို ပံုတယ္ေလ” ဟူ၍ ကစ္တီဘသန္း (ေဒၚခင္ေမသန္း)၏ စႏၵရား လက္သံႏွင့္ အတူ ဆရာႀကီး ေဒါက္တာ ဦးဘသန္းႏွင့္ သမီးတို႔က သူ႔အသည္းစြဲ သက္ေ၀ သီခ်င္းျဖင့္ မဂၤလာလက္ဖြဲ႕သီခ်င္း ေဖ်ာ္ေျဖေပးခဲ့ၾကသည္။ ထိုပြဲတြင္ အမွတ္မထင္ ျဖစ္ရပ္တစ္ခု ေပၚေပါက္ခဲ့ပါေသးသည္။
မဂၤလာ အခမ္းအနားသို႔ ေရာက္လာေသာ သတို႔သားႏွင့္ သတို႔သမီးတို႔အား ခန္းမထဲမ၀င္မီ ေဆး႐ံုႀကီးမွ ကိုေက်ာ့ေမာင္ႏွင့္ အျခားတစ္ဦးက အေပါက္၀မွ ဆီး၍ ေရႊႀကိဳးျဖင့္တားသည္။ တိုင္းျပည္ လြတ္လပ္ေရးမွ လြဲ၍ အျခားဘာကိုမွ စိတ္မ၀င္စား၊ ေလာက၀တ္ ဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ားကိုလည္း နားမလည္ ဂ႐ုစိုက္ေလ့ မရွိေသာ သတို႔သားသည္ သူ႔ေရွ႕တြင္ တားလာသည့္ ေရႊႀကိဳးကို သူ႔ညာလက္ျဖင့္ ဖ်တ္ခနဲ ေဆာင့္ဆြဲကာ ေဘးသို႔ လႊင့္ပစ္လိုက္ၿပီး သတို႔ သမီးလက္ကို ဆြဲလ်က္ တည္ၾကည္ေသာ မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ ဣေႁႏၵရရ ေျခလွမ္းမွန္မွန္ျဖင့္ မဂၤလာစင္ျမင့္ဆီသို႔ ဆက္လက္ ေလွ်ာက္သြားေလသည္။
အျဖစ္အပ်က္က လွ်ပ္ျပက္သလို ျမန္ဆန္လြန္းရာ သူ႔အျပဳအမူကို အားလံုးက မွင္တက္မိကာ အံ့အားသင့္သြားၾကေသာ္လည္း သူကေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္သလိုပါပဲ။ သူကား အဲသလို လူစားမ်ဳိး ျဖစ္သည္။
မုိက္သကြာ ဒါမွ တုိ႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကြ