အာ႐ံုမ်ား ပ်ံသန္းရာ ႏိုင္ငံကေလးသို႔ (၂)

Thursday, August 9, 2012


ညီလင္းသစ္ ~


လမ္းမွာတုန္းက က်ေနာ္စဥ္းစားထား တာက ရန္ကုန္ေလဆိပ္ကို ေလယာဥ္ ဆိုက္တဲ့အခါ ေလယာဥ္ျပဴတင္း ကေန ဓါတ္ပံုေလး တစ္ပံု၊ ႏွစ္ပံုေလာက္ ႐ိုက္မယ္လို႔...၊ ဒါေပမယ့္ စင္ကာပူေလဆိပ္က စ,ထြက္ကတည္းက သားကေလးက အိပ္ေပ်ာ္သြားလိုက္တာ ရန္ကုန္ေလဆိပ္ ေရာက္တာလည္း မႏိုးေသးဘူး၊ က်ေနာ့္ ေပါင္ေပၚမွာ အဆန္႔သားကို မလႈပ္မယွက္နဲ႔..၊ ဒါနဲ႔ပဲ ဓါတ္ပံုကိစၥကို လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရ ေတာ့တယ္၊ ေလယာဥ္ေပၚမွာ ႐ွိသမွ် လူေတြ အကုန္ဆင္းသြား ၿပီးမွ က်ေနာ္တို႔ ဆင္းတယ္၊ သားကို လမ္းေလွ်ာက္ခိုင္းဖို႔ ဘယ္လိုမွ ႏႈိးလို႔မရတာနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ တစ္ေယာက္တလွည့္စီ ခ်ီလာရတယ္၊ ေလဆိပ္ထဲက လဝက ေကာင္တာမွာ တိုးရစ္စ္ေတြ အမ်ားႀကီး တန္းစီေနတာ ေတြ႔တယ္၊ ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွာ တိုးရစ္စ္ေတြ ဒီေလာက္မ်ားတာ တခါမွ မေတြ႔ဖူးဘူး၊ က်ေနာ္တို႔ မတိုင္ခင္ တျခား ေလယာဥ္တစ္စင္းလည္း ဆိုက္ထားေတာ့ ခရီးသည္ေတြ ဆိုတာ ေလဆိပ္မွာ ပ်ားပန္းခပ္ပဲ၊

ေလဆိပ္အသစ္က ဖြင့္ကာစတုန္းက အရင္အေဟာင္းနဲ႔ ယွဥ္ေတာ့ ႀကီးသလိုလို ထင္ရတယ္၊ အခုေတာ့ ေလယာဥ္ေလး ၂ စင္းက ခရီးသည္ေတြနဲ႔တင္ ျပည့္လုလုပဲ..၊ စာ႐ြက္စာတမ္း ကိစၥေတြအားလံုး အဆင္ေျပ ပါတယ္၊ လူဝင္မႈ ႀကီးၾကပ္ေရး အရာ႐ွိေတြလည္း ေျပာဆို၊ ဆက္ဆံတာ တကယ့္ကို ခ်ိဳခ်ိဳသာသာနဲ႔..၊ ဒီတခါေတာ့ ျမန္မာခရီးသည္ေတြလည္း တိုးရစ္စ္ေတြလိုပဲ ေကာင္တာေ႐ွ႕မွာ တားထားတဲ့ လိုင္းေနာက္မွာ စည္းကမ္း ႐ွိ႐ွိ ရပ္ေစာင့္ၿပီး တစ္ေယာက္ၿပီးမွ တစ္ေယာက္ ေကာင္တာကို သြားၾကတာ သတိျပဳမိတယ္၊ အရင္တုန္းကလို ၿပံဳၿပီး တိုးေနတာမ်ိဳး မ႐ွိေတာ့ဘူး၊ ဒီလို အေျခအေနေတြ ျမင္ရတာ တကယ္ပဲ စိတ္ခ်မ္းသာစရာ ေကာင္းပါတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ကို အေဖနဲ႔အေမ လာႀကိဳၾကတယ္၊ သူတို႔ရဲ႕ ေျမးကေလး ကေတာ့ အဖိုးနဲ႔အဖြားကို ထ,မၾကည့္ႏိုင္ဘူး၊ က်ေနာ့္ ပုခံုးေပၚမွာ တ႐ွဴး႐ွဴးနဲ႔ အိပ္ေမာက်တုန္း..၊ ရန္ကုန္ရဲ႕ ေလေႏြးေႏြးေတြဟာ ေလဆိပ္တံခါးက ထြက္ထြက္ျခင္းမွာပဲ တကိုယ္လံုးကို ပက္ျဖန္း၊ ပုတ္ႏွိဳးလိုက္တယ္၊ ဒါဟာ က်ေနာ္သိတဲ့ ရန္ကုန္မွ ရန္ကုန္အစစ္ ပါပဲ..၊ အခုေတာ့ က်ေနာ့္ တကိုယ္လံုးလည္း ပူေႏြးလို႔ ဆိုက္ဆုိက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ကို ေရာက္ေနခဲ့ ၿပီေပါ့...၊


က်ေနာ္တို႔ အင္းယားလိတ္ ဟိုတယ္မွာ တည္းျဖစ္ပါတယ္၊ မႏွစ္က ဇူလိုင္လ ကတည္းက ႀကိဳၿပီး အခန္းဘြတ္ကင္ လုပ္ထားခဲ့လို႔သာ အဆင္ေျပတာလို႔ ေျပာရမွာပါပဲ၊ က်ေနာ္တို႔ ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဟုိတယ္က ႐ွိသမွ် အခန္းေတြ အကုန္ျပည့္ေနၿပီလို႔ သိရတယ္၊

ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ ၆ နာရီ ေလာက္မွာ က်ေနာ္ ႏိုးလာခဲ့တယ္၊ တကယ္ဆို jet lag နဲ႔ဘာနဲ႔ ေနျမင့္မွ ႏိုးသင့္ေပမယ့္ အဲဒီမနက္ကေတာ့ လန္းလန္းဆန္းဆန္းကို ႏိုးလာတယ္၊ ဒါနဲ႔ ဝရန္တာကို ထြက္ၿပီး ငွက္ကေလးေတြ သီခ်င္းဆိုသံကို နားေထာင္ေန မိတယ္..၊


ဝရန္တာကေန ျမင္ရသမွ် သစ္ပင္ေတြ၊ ဝါးပင္ေတြကို လိုက္ေငးရင္း သဘာဝ တရားထဲမွာ လံုးဝကို ႏွစ္ျမဳပ္၊ ေပ်ာ္ဝင္ ပစ္လိုက္တယ္၊ မနက္ ၆ နာရီရဲ႕ အပူခ်ိန္ဟာ မပူ၊ မေအးနဲ႔ တကယ့္ကို ေနလို႔ေကာင္း႐ံု ပါပဲ၊ တဖက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ dining room...၊


မနက္ေစာေစာ ဖြင့္ကာစမို႔ ထင္တယ္၊ လူ႐ွင္းေန ေသးတယ္၊ ဒီလို သာယာတဲ့ မနက္ခင္း တစ္ခုကို အခုလို ဝရန္တာေလး ေပၚကေနပဲ ျမင္ကြင္း အကန္႔အသတ္နဲ႔ ကုန္ဆံုးပစ္လိုက္ ရမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ ႏွေျမာစရာ ေကာင္းလိုက္မလဲ၊ အဲဒီလို အေတြးဝင္လာလို႔ အခန္းထဲ ျပန္ဝင္၊ ညဝတ္ အကၤ်ီလဲ၊ ခပ္ျမန္ျမန္ သြားတိုက္ၿပီး ကင္မရာဆြဲလို႔ ေအာက္ဖက္ ဆင္းလာလိုက္တယ္၊ က်ေနာ္ ဟိုတယ္အျပင္ဖက္ အေရာက္မွာပဲ ေနထြက္လာတာနဲ႔ ႀကံဳလိုက္တယ္...၊


သိပ္ေတာ့ မလွပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ရန္ကုန္က က်ေနာ့္ကို ေပးခဲ့တဲ့ ပထမဦးဆံုး sunrise ပဲ မဟုတ္လား၊ အုန္းလက္ၾကားကေန ရႏိုင္သေလာက္ေလး က်ေနာ္ခံစား ခဲ့တယ္..၊ ခဏၾကာမွ ဟုိတယ္တစ္ပတ္ လမ္းေလွ်ာက္ ပါတယ္၊


အင္းယားေရျပင္ကေတာ့ အအိပ္မက္တဲ့ မိန္းမပ်ိဳ တစ္ေယာက္လို လွလွပပနဲ႔ အိပ္ေမာက်ေနတုန္း ပါပဲ၊ သူႏိုးသြားမွာ စိုးတာနဲ႔ က်ေနာ္လည္း သူ႔ေဘးကေန ေျခသံဖြဖြနဲ႔ပဲ အသာေလွ်ာက္ခဲ့တယ္၊ ကန္ေတြရဲ႕ ေရျပင္ၿငိမ္ အလွဟာ သေဘာက်စရာ ေကာင္းပါတယ္၊


ဒီလိုမ်ိဳး အုန္းပင္ေတြ၊ ထန္းပင္ေတြကို အစီအရီ မျမင္ရတာ ၾကာပါၿပီ၊ က်ေနာ္ ထုိင္ေငးေန မိတယ္၊ မနက္ခင္းဟာ ျမဴပုဝါပါးေလး ၿခံဳသိုင္းလို႔ စင္စင္ၾကယ္ၾကယ္နဲ႔ လွလိုက္တာ...၊

အေတာ္ေလးၾကာမွ အခန္းထဲကို ျပန္တက္လာ ခဲ့တယ္၊ ဟုိသားအမိက အဲဒီေတာ့မွ လူးလူးလြန္႔လြန္႔နဲ႔ ခပ္ေျဖးေျဖး ႏိုးလာၾကတယ္၊ သူတို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ မနက္စာ သြားစားၾက ပါတယ္၊


ဒါ ရန္ကုန္မွာ က်ေနာ့္ရဲ႕ ပထမဦးဆံုး မနက္စာရဲ႕ ပထမဦးဆံုး ခြက္ပါပဲ၊ ေသခ်ာတာ ေပါ့ဗ်ာ၊ မုန္႔ဟင္းခါးက လြဲလို႔ ဘာမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ဦးမွာလဲ..၊ အင္းယားလိတ္မွာ မုန္႔ဟင္းခါးနဲ႔ အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲကို မနက္စာ အတြက္ တေန႔တမ်ိဳး ခ်က္ပါတယ္၊ အဲဒီေန႔က မသိလို႔ အဲဒီလို ပန္းကန္လံုးေလးနဲ႔ စားခဲ့ရတာ..၊ ေနာက္ေန႔မွာေတာ့ မရေတာ့ဘူး၊ မုန္႔ဟင္းခါး စားတိုင္း ဟင္းခ်ိဳေသာက္တဲ့ ပန္းကန္လံုး ခပ္ႀကီးႀကီးကို ေတာင္းၿပီး ထည့္စား ေတာ့တယ္၊ ဘာရမလဲ..၊ လူကိုမ်ား တိုးရစ္စ္ ေအာက္ေမ့လို႔...၊ း)


မုန္႔ဟင္းခါး၊ အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲ အျပင္ အခုလို ဆန္ျပဳတ္လည္း ရပါတယ္၊ သိပ္ေတာ့ မႀကိဳက္ဘူး၊ က်ေနာ္က အာ႐ွ အစားအစာ ျမင္သမွ် စားၾကည့္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔မို႔ ျမည္းၾကည့္တာ၊ ေနာက္ရက္ေတြမွာ မစားေတာ့ဘူး၊ က်န္တာကေတာ့ ဟုိတယ္ေတြထံုးစံ international breakfast ပါပဲ..၊ တကူးတက စာမဖြဲ႔ေလာက္ ပါဘူး၊

မိဘေတြအိမ္ သြားရင္းနဲ႔ သားက လမ္းမွာ ဆိုက္ကားေတြ ေတြ႔သြားတယ္၊ သူ တခါမွ မျမင္ဖူးဘူး၊ ဘယ္လို ေခၚမွန္းလဲ မသိဘူး၊ သူသိတာက စက္ဘီးေနာက္မွာ တပ္ၿပီး ဆြဲရတဲ့ သူစီးေနက် လွည္းကေလး..၊ ဆိုက္ကားကို သူ စိတ္ဝင္စားတာနဲ႔ က်ေနာ္လည္း ေပးစီးလိုက္တယ္..၊


သူတို႔ ေျမးအဖိုးႏွစ္ေယာက္ ဆိုက္ကားတစ္စီး ငွားၿပီး ႐ြာ႐ို္းကိုးေပါက္ ေလွ်ာက္စီးၾကတယ္..၊ Sightseeing by trishaw ေပါ့ေလ...၊ း)


ဒါကေတာ့ အေမ့လက္ရာ ေန႔လယ္စာပါ၊ ႐ိုး႐ိုးေလးပါပဲ၊ ေမတၱာဟာ အလ်ားအနံ မ႐ွိဘူး၊ ဘာညာ ေျပာၾကေပမယ့္ အရသာေတာ့ ႐ွိမယ္ထင္တယ္၊ အေမ့ေမတၱာ ထည့္ခ်က္တဲ့အခါ လူစားတဲ့ ဟင္းေပမယ့္ နတ္သုဒၶါ ျဖစ္,ျဖစ္သြား တတ္တယ္၊ သားသမီးေတြ အဖို႔ အသက္ေတြ ႀကီးလာေလေလ၊ အေမေတြရဲ႕ လက္ရာဟာ ပိုၿပီး အရသာ ႐ွိေလ ေလပဲ ျဖစ္မယ္ ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ...၊

ညေနပိုင္းမွာေတာ့ ေ႐ႊဂံုတိုင္ မီးပြိဳင့္အလြန္က 'ေ႐ႊေကာင္း' မွာ ေဟာ့ေပါ့တ္ သြားစားၾကတယ္၊ အရင္တုန္းက က်ေနာ္သိတဲ့ ေဟာ့ေပါ့တ္က Summit Parkview ဟုိတယ္က ကိုကာဆူကီ ေဟာ့ေပါ့တ္ပါ၊ အခုေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳး ေဟာ့ေပါ့တ္ဆိုင္ေတြ အေတာ္မ်ားလာတာ သတိထား မိတယ္၊


တစ္အိုးထဲမွာပဲ အစပ္နဲ႔ အခ်ိဳကို တဝက္စီ ထည့္လို႔ရေအာင္ လုပ္ထားတယ္၊ ဟင္းရည္က ၾကက္သားဟင္းရည္ပါ၊ အရည္ထဲ ထည့္ဖို႔ ဟင္းေတြကေတာ့ အေတာ္ေလး စံုပါတယ္၊ အသားစံု၊ အ႐ြက္စံု အျပင္ ပင္လယ္စာေတြပါ ရတယ္၊ ပန္းကန္ျပားေလး ေတြထဲမွာထည့္ၿပီး ေရခဲေသတၱာထဲမွာ ထည့္ထားတယ္၊ ေစ်းက တစ္ပန္းကန္ ၄၀၀ ေလာက္ကေန ၁၂၀၀ ေလာက္အထိ ႐ွိပါတယ္၊ တစ္ပန္းကန္ ၄၀၀ ဆိုတာ မမ်ားဘူး ထင္ရေပမယ့္ ဘာမွ သိပ္မပါ ပါဘူး၊ ဒီေတာ့ ပန္းကန္ေတြ ခပ္မ်ားမ်ားမွာဖုိ႔ လိုပါတယ္၊ ဆိုေတာ့ ဝိုင္း႐ွင္းတဲ့ အခါ က်သင့္ေငြလည္း ျမင့္ၿပီေပါ့၊

က်ေနာ္တို႔ ၂ ခါ သြားစားျဖစ္ ပါတယ္၊ ပထမ တခါက ၅ ေယာက္ဝိုင္း..၊ ငါးေသာင္း က်ပါတယ္၊ ဒုတိယ တခါက ၇ ေယာက္ဝိုင္း..၊ ေျခာက္ေသာင္း က်တယ္၊ လက္႐ွိေပါက္ေစ်းနဲ႔ဆို ေဒၚလာ ၆၀ နဲ႔ ၇၅ ေဒၚလာေလာက္ ႐ွိပါတယ္၊ ဒါကို တြက္ၾကည့္ၿပီး မအိမ္သူက မ်က္လံုးျပဴး သြားတယ္၊ ျမန္မာျပည္မွာ လူေတြက ၂ နာရီေလာက္ အတြင္း ေငြဒီေလာက္ သံုးေနၾက ၿပီလားလို႔ ေမးတယ္၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ ႏွစ္.. သူေနခဲ့တဲ့ အခ်ိန္တုန္းကနဲ႔ ယွဥ္ရင္ေတာ့ လန္႔မယ္ဆိုလည္း လန္႔ေလာက္စရာ ေပါ့ေလ၊ ဒါေပမယ့္ သူကသာ လန္႔ေနတာ...၊ အဲဒီ ဆိုင္အႀကီးႀကီး ထဲမွာ စားပြဲတိုင္းလိုလို လူကအျပည့္...၊


ဘာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဆိုင္းဘုတ္ကို သေဘာက်လို႔ ႐ိုက္လာတာ..၊ 'ေ႐ႊေကာင္း' ကို အဂၤလိပ္လို ျပန္ထားတာ မမိုက္ဘူးလား...၊ း)

ေနာက္တစ္ေန႔ မွာေတာ့ My Garden မွာ သြားစား ျဖစ္ပါတယ္၊ အမွန္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔လည္း ကုိယ့္ဟာကိုယ္ဆို ဆိုင္ေတြ ေရာက္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ အခုက သူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ လာဖိတ္ၾကတာနဲ႔ ဟိုဆိုင္၊ ဒီဆိုင္ နည္းနည္း ေရာက္ျဖစ္တဲ့ သေဘာပါ..၊ My Garden ကေတာ့ Mon Petit Avatar ရဲ႕ဘေလာ့ဂ္မွာ ဖတ္ရ ကတည္းက သြားၾကည့္ခ်င္ ေနတာဆိုေတာ့ အေတာ္ပဲ ျဖစ္သြားတယ္၊ Summit Parkview ရဲ႕ အေ႐ွ႕မွာ ရွိပါတယ္၊ ဆိုင္က အေတာ္ေလး က်ယ္တယ္၊ စားပြဲေတြ၊ ထိုင္ခံုေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ လုပ္ထားတယ္၊ ပူျပင္းတဲ့ ေန႔လယ္ခင္း ေတြမွာ ေအးေအးလူလူ ထိုင္လို႔ ေကာင္းပါတယ္၊ ညဖက္ေတြဆို ေနာက္ဖက္မွာ unplugged ေဖ်ာ္ေျဖမႈလည္း ႐ွိတယ္၊ ျမန္မာစာ၊ အေနာက္တိုင္းစာ ရတယ္၊ အဲ.. ေစ်းကေတာ့ နည္းနည္း မ်ားပါတယ္၊


ဂဏန္းေပ်ာ့ ဟင္းပါ၊ ရန္ကုန္က နာမည္ႀကီး ဆိုင္ေတြမွာ အဲဒီ ဂဏန္းေပ်ာ့ရတာ သတိထား မိတယ္၊ အရင္ကေတာ့ ဂဏန္းေပ်ာ့ဆိုတာ တသက္နဲ႔တကိုယ္ မၾကားဖူး ခဲ့ေပါင္ဗ်ာ..၊ စားလို႔ေတာ့ ေကာင္းတယ္..၊


ျပည္ႀကီးငါးသုပ္ ကေတာ့ အေတာ္ေလး စားေကာင္းတယ္၊ ဘယ္ကလာတဲ့ ျပည္ႀကီးငါးလဲေတာ့ မသိဘူး..၊ း)


ဂဏန္းေပ်ာ့ဟင္း၊ ဆူကာ႐ြက္ေၾကာ္၊ ကန္စြန္း႐ြက္ေၾကာ္နဲ႔ ျပည္ႀကီးငါးသုပ္ ပါပဲ..၊ အဲ.. ဖန္ခြက္ထဲက အဝါေရာင္ အရည္ကေတာ့ 'က်ား' တံဆိပ္ ေရေႏြးၾကမ္းပါ..၊ းP

ကဲ..ပံုေတြနဲ႔ စာေတြကို ခပ္စိပ္စိပ္ေလး ၾကည့္ခ်င္၊ ဖတ္ခ်င္တယ္္ ဆိုလို႔ တင္လိုက္ပါၿပီဗ်ာ..၊ တစ္ပံုနဲ႔ တစ္ပံု သဟဇာတ ျဖစ္၊ မျဖစ္လည္း မစစ္ႏိုင္ ေတာ့ဘူး၊ ခရီးစဥ္မွာ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ရက္စဥ္အတိုင္း ေရးဖို႔ စဥ္းစားထားေပမယ့္ တခါတေလလည္း ဓါတ္ပံုေတြ အဆက္အစပ္ကို ဦးစားေပးၿပီး တင္ျဖစ္တာ မ်ိဳးလည္း ႐ွိ ပါမယ္..၊ ျဖစ္တယ္ မဟုတ္လား..၊ း)

(ဆက္ပါဦးမယ္..)

ညီလင္းသစ္
၂၁ မတ္၊ ၂၀၁၂

1 comments :

  1. Anonymous said... :

    ကိုယ့္တိုင္းကိုယ့္ျပည္ ကိုယ့္အေမအိမ္ကိုယ္ျပန္တာ ဘာလို႔ ဟိုတယ္မွာ တည္းရတာလဲဟင္ ဧည့္စာရင္း ျပႆနာ ရွိလို႔မ်ားလား

Post a Comment

 
Copyright © 2014 Irrawaddy Publishing Group. All Rights Reserved