~
ရြက္စိမ္း ~
 |
| (ဓာတ္ပံုမ်ား - ရြက္စိမ္း/ဧရာ၀တီ) |
သံသရာလမ္းက ၾကိဳးတန္းေလွ်ာက္တဲ့ ရွားပါးလူ ဆိုတဲ့ ဝတၴဳတိုေတြ စုစည္းထားတဲ့ စာအုပ္က ေမာင္လြင္မြန္ (ကသာ) ရဲ႕ စာအုပ္ပါ။
မီးရထားတစ္စင္း ဝတၴဳတိုစု စာအုပ္ကေတာ့ ျမန္မာ့မီးရထားဌာနက ရံုပိုင္ၾကီးမ်ား၊ စက္ဗိုလ္ၾကီးမ်ား၊ လမ္းဗိုလ္ၾကီးမ်ား ျဖစ္ၾကတ့ဲ
စိုးလိႈင္တင့္၊စတဲ့ စာေရးဆရာမ်ားရဲ႕ လက္ရာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဇင္မင္းထက္၊
ေနမိုးညိဳ၊ ျမင့္ေခါင္ၾကည္ (ဒီဇယ္)၊
ရဲသွ်မ္း
စာအုပ္နွစ္အုပ္လံုးက ရသစာေပ အမ်ဳိးအစားေတြ ျဖစ္ၾကျပီး ဘဝမ်ားစြာ၊ ေခတ္အေျခအေန မ်ားစြာကို ထင္ဟပ္ျပနိုင္တဲ့ စာေပမ်ားလည္း ျဖစ္ၾကပါတယ္။
လင္းလြန္းခင္ စာေပက ထုတ္ေဝခဲ့ျပီး တအုပ္ကို ၂,၂ဝဝ က်ပ္နဲ႔ ေရာင္းခ်ေနပါျပီ။
နွစ္အုပ္လံုးကုိ ရသ စာေပႏွစ္သက္သူမ်ား အၾကိဳက္ေတြ႔မယ္၊ ေခတ္တေခတ္ရဲ႕ အေၾကာင္း နဲ႔ စာေရးသူေတြရဲ႕ ျဖတ္သန္းမႈကို ေတြ႔ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္ လုိ႔ စာအုပ္မိတ္ဆက္ပဲြမွာ စာေရးဆရာ ေမာင္ၾကည္မင္းက အမွာစကား ေျပာၾကားသြားပါတယ္။
 |
၁၉၆၂ ခုနွစ္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာ စာေပစိစစ္ေရးဌာန ေပၚထြက္လာပါတယ္။ ရသစာေပဟာ စိစစ္ေရးဌာနဒဏ္ကုိ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခံခ့ဲရတာပါ။
စာေပစိစစ္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ စာေရးဆရာ ေမာင္လြင္မြန္ (ကသာ)က ''အရင္က စာေပစိစစ္ေရး ရိွေနေတာ့ ေရးခ်င္တဲ့စာေတြကို တိုက္ရိုက္ေရးရင္ ျဖဳတ္ခံရလုိ႔ ဒါကို ပါေအာင္ ေရွာင္ရင္း ရွားရင္းနဲ့ သေရာ္စာလို ပံုစံမ်ဳိးေတြ ေရးျဖစ္လာတယ္။ သေရာ္စာလိုမ်ဳိး ေရးတာ အရသာအရမ္းရိွတယ္" လုိ႔ ေျပာပါတယ္။
"အခု စာေပစိစစ္ေရး မရိွေတာ့ ဘယ္လိုေရးရမလဲေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။ မေရးတတ္ဘူး ျဖစ္သြားတယ္။ စာေပစိစစ္ေရး မရိွေတာ့တာ ဝမ္းေတာင္နည္းသလိုပဲ'' လုိ႔ သူက ခပ္ေနာက္ေနာက္ ေျပာပါတယ္။
စာေရးဆရာမ ေရႊကူေမနွင္းကေတာ့ ရသစာေပ ဘာေၾကာင့္ေနာက္ေရာက္သြားတာလဲ ဆိုတာကို ေဆြးေနြးပဲြေတြ လုပ္ျဖစ္ေပမယ့္ အေျဖေတာ့ မရခဲ့ပါဘူးလုိ႔ ေျပာပါတယ္။
ရသစာေပဆိုတာ ဘဝနဲ့ ထင္ဟပ္ျပီး ေရးတဲ့အတြက္ ေနာက္ေကာက္မက်နိုင္ပါဘူး။ ဒီေန႔ေခတ္မွာ ရသစာေပေတြ ျပန္ေခါင္းေထာင္လာၾကပါျပီ။ စာအုပ္ဆိုင္ေတြကို ေမးၾကည့္ရင္ ရသစာေပေတြ အရမ္းေရာင္းရတယ္လုိ႔ ၾကားေနရပါတယ္ တ့ဲ၊ ေရႊကူေမနွင္းက ေျပာပါတယ္။
ျမန္မာစာ ဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြက မေခၾကပါဘူး။အခုဆိုရင္ ဝတၴုေရးမယ့္သူ မရိွေတာ့လုိ႔ အဌားဆိုင္ေတြကလည္း ဝတၴုေတြဘက္ ျပန္လိုက္ေနပါျပီ။ အားမငယ္ၾကပါနဲ့ လုိ႔ ေရႊကူေမနွင္းက ဆက္ေျပာပါတယ္။
 |
ယခင္က တကၠသိုလ္ ဘုန္းနိုင္၊ ေမာင္သာရ စတဲ့ စာေရးဆရာၾကီးမ်ား ေရးသားတဲ့ ရသစာေပ စာအုပ္မ်ားက ေစာင္ေရ ေသာင္းခီ်အထိ ရိုက္ထုတ္နိုင္ခဲ့ျပီး ယေန႔ေခတ္မွာေတာ့ ရသစာေပစာအုပ္ကို ေထာင္ဂဏန္း ဝန္းက်င္သာ ရိုက္ထုတ္နိုင္ပါတယ္။ စာေရးဆရာမ ဂ်ဴးေရးတ့ဲ စာအုပ္ေလာက္သာ ၇,၀၀၀ ေက်ာ္၊ ၈,၀၀၀ နီးပါးေလာက္ ရိုက္ထုတ္ရတယ္ လုိ႔ ေျပာပါတယ္။
ဝါရင့္စာေရးဆရာမတဦးကလည္း -
ရသစာေပ ဖန္တီးသူေတြကလည္း စာအုပ္ တအုပ္ဖန္တီးရာမွာ ေခတ္အေျခအေနနဲ့ ကာရိုက္တာ စရိုက္ကို မွန္မွန္ဖန္တီးဖုိ႔အတြက္ အခိ်န္ၾကာျမင့္စြာ ယူရပါတယ္။ အဲဒီလို အခိ်န္ယူဖန္တီးရတဲ့အတြက္ စာေရးသူေတြဟာ ရပ္တည္ရ ခက္ခဲလာတယ္၊ ထုတ္ေဝသူကလည္း နည္းပါးတဲ့အတြက္ ရသစာေပရဲ႕ က်ဆံုးခန္းကို ေရာက္လာေတာ့တာပဲ လုိ႔ ေျပာပါတယ္။
အခုေတာ့ စာေပစိစစ္ေရးဌာနရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္ မလုိအပ္ဘဲ ထုတ္ေ၀နုိင္ျခင္းဟာ ့ ရသစာေပ ျပန္ျပီး နာလံထူလာဖုိ႔ အလားအလာေကာင္းျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိနုိင္ပါတယ္။
-
0 comments :
Post a Comment