~
ကိုညိဳ (ေအာ္စလို) ~
လာမယ့္ တနလာၤေန႔ (နို္၀င္ဘာ၁၂) ရက္ဆို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အိႏိၵယနိုင္ငံကို သြားမယ္ဆိုတဲ့ သတင္း အားလံုးလည္းသိထား ၿပီးျဖစ္တယ္။
ဆယ္ေက်ာ္ သက္ရြယ္ကာလက အေမေဒၚခင္ၾကည္ အိႏိၵယ သံအမတ္နဲ႔ေနထိုင္စဥ္၊ အိႏၵိယနိုင္ငံမွာ ပညာသင္ၾကီးျပင္းလာတာမို ႕ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ငယ္ငယ္တံုးက ေနရာေဟာင္းေလး ေတြနဲ႔ ပံုရိပ္ေဟာင္းေတြျပန္ျမင္ေယာင္ေစမဲ႕ခရီးျဖစ္မယ္ထင္ရဲ႕။
ဒီေဆာင္းပါးေရး ေနခ်ိန္ဟာ ခရီးစဥ္ စဖို႔ ၃ ရက္ဘဲလိုပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ထံုးစံအတိုင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရဲ႕ အိႏိၵယခရီးစဥ္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး အိႏိၵယတာ၀န္ရိွသူေတြ ဘက္ကေရာ၊ NLD ပါတီနဲ႔ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အသိုင္းအ၀ိုင္းဘက္ကပါ ဘာသတင္းမွ မထုတ္ျပန္ေသးပါ။
ဒီခရီးဟာ အိႏိၵယအစိုးရက တရား၀င္ ဖိတ္ေခၚတာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဖူး၊ ၁၉၉၃ ခုနွစ္အတြက္ အိႏိၵယနိုင္ငံရဲ႕ အျမင္႔ဆံုးဂုဏ္ျပဳဆုျဖစ္တဲ႔ ဂ်၀ါဟာလာေနရူးဆုကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုခ်ီးျမွင္႔ခဲ႔တဲ႔၊ ဂ်၀ါဟာလာေနရူး မယ္မိုဒီရယ္လ္အဖဲြ႔က ဖိတ္ေခၚခဲ႔တာပါ။
အခုနွစ္ေမလကုန္ေလာက္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေဒါက္တာမန္မိုဟာဆင္းန္ရဲ႕ ဗမာျပည္ခရီးစဥ္မွာ ကြန္ဂရက္အိုင္ ပါတီ ဥကၠဌ ဆိုနီယာဂႏီၵက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဖိတ္စာတေစာင္ကမ္းခဲ႔ပါတယ္။
အခုလ၁၄ရက္ေန႔မွာ က်ေရာက္မယ့္ အိႏိၵယ လြတ္လပ္ေရးေခါင္းေဆာင္ၾကီးလည္းျဖစ္ ပထမဆံုး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ လည္းျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ ပန္ဒစ္ၾကီးဂ်၀ါဟာလာေနရူးရဲ႕ေမြးေန႔ အခမ္းအနားကို တက္ေရာက္မိန္႔ ခြန္းခ်ီးျမွင့္ဖို႔ မတၱာရပ္ခံခဲ႔တဲ႔ဖိတ္စာပါ။
ဒါနဲ႔ဘဲ ဥေရာပက ဆြစ္ဇာလန္၊ ေနာ္ေ၀း၊ အဂၤလန္၊ ျပင္သစ္နဲ ႔အေမရိကားတို႔ကို ခရီးေတြ လွည္႔လည္ခဲ႔ျပီး၊ ထိုင္းနိုင္ငံျပီးရင္ အိႏိၵယကို ဒုတိယေျမာက္လည္ပတ္မယ့္ အိမ္နီးခ်င္းနိုင္ငံ အျဖစ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကဆံုးျဖတ္ခဲ႔ပါတယ္။
ကမၻာ႔ျငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ နိုင္ငံတကာ ခ်စ္ၾကည္ရင္းနွီးမႈရဲ႕ သေကၤတအျဖစ္ ၁၉၆၅ ခုကစျပီး အိႏိၵယ လြတ္လပ္ေရး ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ၀ါဟာလာေနရူး အမွတ္တရဆုကို စတင္ခ်ီးျမွင့္ ခဲ့ရာမွာ ျမန္မာ နိုင္ငံ အတြက္သိပ္ကို ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းတာက ပဲြဦးထြက္ ၁၉၆၅ ခုနွစ္မွာ ဦးသန္႔ကို ခ်ီးျမွင္႔ခဲ႔တာပဲျဖစ္တယ္။
(၁၉၆၂ ခုႏွစ္ က်ဴးဘား ဒုံးပ်ံအေရးအခင္းဟာ ဆိုဗီယက္-က်ဴးဘား လက္၀ဲအုပ္စုနဲ႔ အေမရိကန္ ဦးေဆာင္ အေနာက္အုပ္စုတို႔ရဲ႕ ၁၃ ရက္အတြင္း ကမၻာစစ္မီးေတာက္မယ့္ အႏၱရာယ္ကို ကုလသမဂၢ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႈဴး ဦးသန္႔ ေအာင္ျမင္ေအာင္ေျဖရွင္းေပးနိုင္တယ္)။
ဒီေတာ့ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ျမန္မာျပည္အတြက္ ဒုတိယေျမာက္ ဂ်၀ါဟာလာေနရူးဆုကို ဆြတ္ခူးေပးနိုင္သူ အျဖစ္က်ေနာ္တို႔ တေတြ ဂုဏ္ယူ၀မ္းေျမာက္ရမွာပါ။
မွတ္မိေသးတယ္၊ ၁၉၉၃ ဂ်၀ါဟာလာေနရူးဆုကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရေတာ့ နယူးေဒလီ မွာ ျမန္မာေက်ာင္းသား လူငယ္ေတြေနထိုင္တာ (၅၀) ၀န္းက်င္ဘဲရိွအံုးမယ္ (အခုဆိုျမန္မာျပည္သား တေသာင္းေက်ာ္ေနျပီ)။ က်ေနာ္တို႔တေတြ ၀မ္းသာၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ သိပ္ဆင္းရဲေတာ့ဂုဏ္ျပဳပဲြေတြ၊ အခမ္းအနားေတြေတာ့ မလုပ္နိုင္ပါဖူး။
NGO ဆိုတာေတာ့ၾကားဖူးတယ္၊ မျမင္ဘူးဖူး။ ဒါေပမဲ႔ျမန္မာေက်ာင္းသား အဖဲြ႔ရံုး ကိုေတာ့ VIP အိႏိၵယ ၀န္ၾကီးေတြေနထိုင္တဲ့ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ ရပ္ကြက္မွာဖြင္႔ထားတာ။
က်ေနာ္တို႔ ေနတဲ့လမ္း (အမွတ္ ၃ ခရစ္ခ်နား မီႏြန္လမ္း)နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ငယ္ငယ္ ကေနသြားတဲ့ ( ၂၄ အကၠဘာလမ္း) အိမ္က တလမ္းဘဲျခားတယ္။ (အခုေဒၚခင္ၾကည္ေနထိုင္ခဲ့ တဲ့ အိမ္မွာ ကြန္ဂရက္ အိုင္ ပါတီ အေထြေထြအတြင္းေရးမႈး ရာဟုဂႏီၵ ရံုးခမ္းဖြင့္ ထားတယ္) က်ေနာ္တို႔ ရံုးကို မီးရထား ၀န္ၾကီး
ေဟာင္း (ေနာက္ပိုင္းကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီး-အခုအျငိမ္းစား) မစၥတာ ေဂ်ာ့ဖန္နန္ေဒ႔ခ်္..က သူ႔အိမ္၀န္း ထဲမွာ သူ႔ ရံုးခန္းေလးနဲ႔ကပ္ျပီး တခန္းေပးထားတာ။
အဲဒီ VIP ရပ္ကြက္ လမ္းမေတြကို တလမ္းနဲ႔တလမ္း အမ်ိဳးအစားတူူတဲ႔ အပင္ေတြခ်ည္း လမ္းတေလ်ာက္ တန္းစီစိုက္ထားတတ္တယ္။ ဥပမာက်ေနာ္တို႔ ေနတဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္က ေညာင္ပင္ေတြခ်ည္းပဲ အုပ္မိုးေနတာ။
၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း အင္ဒရာဂႏီ ၵေနအိမ္လမ္းက်ေတာ့ တမာပင္ေတြခ်ည္းပဲ၊ တခ်ိဳ႔ေနရာၾကေတာ့ သေျပ ပင္ေတြခ်ည္းပဲ၊ သေျပသီးမွည္႔ခ်ိန္ဆို အဲဒီ လမ္းဟာ သေျပမွည္႔ေတြေပက်ံျပီး ကတၱရာလမ္းဟာ ခရမ္းေရာင္ သန္းေနတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေနသြားတဲ့ အကၠဘာလမ္းကေတာ့ တလမ္းလံုး မန္က်ီးပင္ေတြနဲ႔။ မန္က်ီးပင္ေတြ က နည္းနည္းေနာေနာၾကီးေတြ မႈတ္ဖူး၊ လူၾကီး ၂ ေယာက္ ၃ ေယာက္ ဖက္ေလာက္ရိွတဲ့ ပင္စည္ၾကီးၾကီး အျမင္႔ၾကီးေတြ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေနခဲ့ဖူးတဲ့ အကၠဘာလမ္းကို က်ေနာ္တို႔ က ေဒၚစုလမ္းလို႔ပဲ ကိုယ္႔ဖာသာ နာမည္ေပးထားတယ္။
က်ေနာ္တို႔ရံုးနဲ႔ တလမ္းဘဲျခားတယ္။ မနက္ေစာေစာ ပန္းခ်ီ စစ္ျငိမ္းေအးနဲ႔အတူ အိႏိၵယဂိတ္ဘက္ အေရ႔ွဆီက ေနလံုးနီနီၾကီးု တက္တာေငးၾကည္႔ရင္း လမ္းေလ်ာက္ျပီဆို ေဒၚစုလမ္းကို ပတ္တက္ျပီး ရံုးျပန္ေနက်။ မန္က်ီးသီးနုခ်ိန္ဆို ငွက္ေတြက မန္က်ီးသီးနုေတြ ထိုးဆိတ္လို႔ လမ္းေပၚက်ေနတာ အမ်ားၾကီး။ အဆင္သင္႔ပါလာတဲ႔ ဂ်ြတ္ဂ်ြတ္ထဲေကာက္ထည္႕ျပီး၊ ကိုယ္လည္း ဟင္းတခြက္၊ ကိုယ့္ သူငယ္ခ်င္းအိမ္ေတြလည္းေ၀ငွ။ (ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ေဒၚစုလမ္းမွာ မန္းက်ီးသီးနုနုေကာက္သူေတြ
ျပန္ေရာင္းစားတဲ႔ အထိလာဘ္ ျမင္သြားၾကတယ္)
က်ေနာ္စဥ္းစားမိတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္း ငယ္ငယ္က သူ႔ အိမ္ေရွ႕အေမ ေဒၚခင္ၾကည္နဲ႔ လမ္းအတူေလွ်ာက္ရင္း မန္က်ီးေတြေကာက္၊ ျငဳပ္သီး၊ ငပိနဲ႔ေရာ ညက္ညက္ေလးေထာင္းျပီး မန္က်ီးသီး
ေထာင္းေလးမ်ား ခ်က္စားၾကမလားလို႔။
၁၉၉၄ နို၀င္ဘာလ၊ အခုလိုအခ်ိန္ပဲ၊ ေနရူးဆုကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္စားယူဖို႔ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီး တေယာက္ အဂၤလန္ကေန နယူးေဒလီကို ေရာက္လာတယ္။
သူက နယူးေဒလီ ေအာလ္အင္ဒီးယားေရဒီယိုမွာ စစ္ျပီးေခတ္လြတ္လပ္ေရး အၾကိဳကာလေတြက တာ၀န္ ထမ္းဖူးတယ္။ က်ေနာ္တို႔ မေမြးခင္ သိပ္နာမည္ၾကီးတဲ့ ေခတ္ေဟာင္း အဆိုေတာ္ၾကီး ဘိလပ္ျပန္ သန္း လို႔ ေခၚတဲ့ ဒိုရာသန္းေအးျဖစ္တယ္။
အဲဒီတုန္းက ဆုေပးပဲြ အခမ္းအနားကို ညေနပိုင္း သမၼတ အိမ္ေတာ္၀န္းမွာ ညစာ ေကြ်း လုပ္ခဲ့တာပါ။ နိုင္ငံေတာ္ အခမ္းအနားလိုေပါ့။ အားလံုးသိတဲ့ အတိုင္း ၁၉၉၃-၉၄-၉၅ တို႔ ဆိုတာ ျပည္တြင္းမွာ အတိုက္ အခံ မွန္သမ်ွ စစ္အစိုးရကအသားကုန္ အမဲဖ်က္ျပီး၊ နိုင္ငံတကာကိုလည္း ကေလာ္ဆဲေနတဲ႔အခ်ိန္။ အိမ္နီးခ်င္းနိုင္ငံတခုက အခုလိုသူတို႔ ရန္သူကို ခမ္းခမ္းနားနားဆု ေပးေတာ့ ဒါဟာျပည္တြင္းေရး ၀င္ေရာက္ စြက္ဖက္တာ.. ဘာညာနဲ႔ သတင္းစာေတြကေန ေစာင္းေျမာင္းေရးတာေပါ့။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီနွစ္က အိႏိၵယနိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ (INA) ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ ဆူဘတ္ ခ်န္ဒရာ ဘိုစ္ နဲ႔ သူ႔ ရဲ႕ တပ္ေတြ ျမန္မာျပည္ကို စစ္ေၾကာင္းခ်ီခဲ႔တဲ့ (၁၉၄၀) အနွစ္ ၅၀ ေရႊရတု ကာလမို႔ ဟိုတံုးက အိႏိၵယ INA ေတာ္လွန္ေရး စစ္မႈထမ္းေဟာင္းေတြ (ျမန္မာ စစ္အစိုးရနဲ႔ ညွိနႈိုင္းျပီး) မႏၱေလးကို ေရာက္ေနတယ္။
INA စစ္သားေဟာင္းေတြ ရည္ရြယ္ထားတာက ဒုတိယ ကမၻာစစ္တုန္းက ခ်ီတက္ရာ လမ္းေၾကာင္းေတြ အတိုင္း တမူး၊ မႏၱေလးနဲ႔ ကခ်င္ဘက္ကေန စတီး၀ဲလ္လမ္း အတိုင္း ခရီးရွည္ခ်ီတက္ဖို႔ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အဲလို ေနရူးဆုေပးတဲ့ သတင္းေၾကာင့္ ဗမာျပည္ေရာက္ေနတဲ့ အိႏိၵယစစ္သားအိုၾကီးေတြ အစီအစဥ္ပ်က္သြားတယ္။ ျမန္မာ အာဏာပိုင္ေတြက ျပန္နွင္လႊတ္တယ္။
အဲဒီတုန္းက အိႏိၵယက ေငြကုန္ေၾကးက်ခံ ေဖာက္လုပ္ေပးေနတဲ့ တမူး-ကေလး ခ်စ္ၾကည္ေရးလမ္းကိုေတာ့ နယူးေဒလီ အစိုးရက မရပ္လိုက္ပါဘူး။
က်ေနာ့္ စိတ္ထဲ ေမ့ေမ့ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ မျဖစ္သြားတာ တခုက ခ်မ္းစိမ္႔စိမ္႔ျဖစ္ေနတဲ့ ၁၉၉၄ နို၀င္ဘာ ၁၅ ရက္ မနက္ ၉ နာရီေလာက္။ က်ေနာ္တို႔ ရံုးခန္းကို ပန္းပြင္႔ေတြနဲ႔ ထမီအျပာ၊ ဆြယ္တာ အျပာ၊ ပု၀ါ
ေလး ၿခံဳျပီး ၀င္လာတဲ့ ရုပ္ရည္သန္႔သန္႔ မ်က္မွန္နဲ႔ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီး တေယာက္၀င္လာပါတယ္။ အိႏိၵယ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္က ကားနဲ႔လိုက္ပို႔ တာ။
ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ေတြ႔ခ်င္လို႔ ဆိုျပီးေရာက္လာတာပါ။ သူကအဆိုေတာ္ ဘိလပ္ျပန္သန္း လို႔ က်ေနာ္တို႔ ၾကားဖူးေနတဲ့ ၿပီးေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း နွစ္သက္တဲ့ အဆိုေတာ္ဒိုရာသန္းေအးပါ။
သူဆိုခဲ႔တဲ့ ေလွကေလးကို ေလွာ္မည္သီခ်င္း…(ပူးတြဲ ေဖာ္ျပထားပါတယ္) ျမတ္ပန္းေခြ သီခ်င္းေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ ေခတ္ မွာ ေဒၚမာမာေအးတို႔ ၊ေမဆြိတိ႔ု ေဟမာေန၀င္းတို႔ရဲ႕ ျပန္ဆိုေတး အျဖစ္နဲ႔ေတာင္ မရိုးနိုင္တဲ့ သီခ်င္းေတြေပါ့။ က်ေနာ္တို႔ တေတြေခတ္ေဟာင္း အဆိုေတာ္ၾကီးကိုေတြ႔ ေတာ့၀မ္းသာတယ္။
သူကလည္း က်ေနာ္တို႔ အေၾကာင္းေတြ စိတ္၀င္တစားေမးတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အေၾကာင္းကို “စုကေလ” “စုကေလ”နဲ႔ အားရပါးရေျပာျပတယ္။ သူက ေဒၚစုကိုသိပ္ သံေယာဇဥ္ႀကီးပံုရတယ္။ က်ေနာ္က ဓာတ္ပံုရိုက္မယ္ဆိုေတာ့ ရံုးခန္း စာအုပ္ဘီဒို မွန္နံရံမွာကပ္ထားတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပိုစတာပံုေတြ နား ကပ္သြားျပီး “စုနဲ႔အတူရိုက္မယ္”လို႔ ေျပာျပီး၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပံုေလးေတြ သူ႔ ကိုယ္နဲ႔ မကြယ္ မိ ေအာင္အေတာ္ ဂရုစိုက္ရပ္ျပီးဓာတ္ပံုအရိုက္ခံတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ မိခင္လိုျဖစ္ေနတဲ့ အဆိုေတာ္ၾကီး ဘိလပ္ျပန္သန္းဟာ ၁၉၉၇ ဇြန္လတံုးက သူ႔ အသက္တရာျပည့္ ဖို႔ (၇) လ အလိုအဂၤလန္မွာဘဲ ဆံုးသြားရွာတယ္။
တခ်ိန္က က်ေနာ္တို႔ တေတြအိႏိၵယမွာ အၾကမ္းမဖက္နိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈေတြ အင္တိုက္အားတိုက္ လုပ္ခဲ့ ၾကတယ္။ ။ေငြမရိွလည္း ကိုယ္႔ဖာသာ ပိုက္ဆံစု ပိုက္ဆံရွာျပီး လုပ္ခဲ႔တယ္။ ဂစ္တာေတြ၊ ခြတ္ေဒါင္း အလံေတြ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပိုစတာေတြကို ကိုင္ျပီး ျမန္မာသံရံုးေရွ႕နဲ႔ (ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သံရံုးေရွ႕ ဆႏၵ မျပရေတာ့ဖူး) သံရံုးအနီးမွာ ေတာ္လွန္ေရး သီခ်င္းေတြ၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢ သီခ်င္းေတြဆိုျပီး ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ခဲ့ၾကတယ္။
ပန္းခ်ီ စစ္ျငိမ္းေအးရဲ႕ ပန္းခ်ီကားေတြျပပဲြလုပ္၊ ဂီတေျဖာ္ေျဖပဲြေတြ၊ျမန္မာ႔ေရးရာေဆြးေႏြးပဲြေတြနဲ႔ တဲြျပီး ရံပံုေငြရွာတာ၊ ျမန္မာအစားအေသာက္ေတြေရာင္းခ်၊ ရံပံုေငြရွာျပီး ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။
အိႏိၵယနိုင္ငံေရးပါတီေတြ၊ အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ လူမႈအဖဲြ႔ေတြ၊ သတင္းဌာနေတြက က်ေနာ္တို႔ကို ၀န္းရံခဲ႔တယ္။ ကာကြယ္ေရး ၀န္ၾကီးေဟာင္းေဂ်ာ့ဖာနန္ေဒ႔ခ်္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕ စမတားပါတီ ဥကၠဌ အန္တီဂ်ရားဂ်ဲလ္တီး၊
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ေက်ာင္းေနဘက္ သူငယ္ခ်င္း မာလီဗီကာနဲ႔ သူ႔ခင္ပြန္း သတင္းစာဆရာ ကာလီကာ၊ က်ေနာ္တို႔ မိခင္လိုျဖစ္ေနတဲ့ အိႏိၵယ ဗဟိုတရားရံုးေရွေန႔ အမ်ိဳးသမီး နန္ဒီတာဟတ္စ္ကာနဲ႔ Other Media(NGO) အဖဲြ႔ေတြ၊ အမ်ိဳးသမီး ေရးရာ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူလည္းျဖစ္၊ မနူရွီ အမ်ိဳးသမီး မဂၢဇင္း ထုတ္လုပ္သူ အယ္ဒီတာမနူးကစၥခ်္၀ါးတို႔ ဟာ က်ေနာ္တို႕ကိုအၾကံေပး၊ နည္းလမ္းေတြေပးျပီး အၾကမ္း မဖက္ လႈပ္ရွားမႈလမ္းေၾကာင္းေတြကို ေဖာ္ေပးခဲ႔တယ္။
ဆႏၵျပပဲြေတြ၊ တကၠသိုလ္၊ ေကာလိပ္ေတြက ျမန္မာ့အေရးေဟာေျပာပဲြ၊ ဓာတ္ပံုျပပဲြ၊ သတင္းစာရွင္းပဲြေတြကို ဘယ္ NGO ေတြဆီကမွ ပိုက္ဆံမရလည္း က်ေနာ္တို႔ လူငယ္ေတြ ကိုယ္႔အလုပ္၊ ကိုယ္တာ၀န္ကို ကိုယ္ယူျပီး ညီညီညြတ္ညြတ္ လုပ္ခဲ႔ၾကတယ္။
၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတာက ငတ္ေနတံုးက ညီညြတ္ခဲ႔ၾကေပမဲ့ ၁၉၉၈-၉၉ မွာ NGO ေတြနဲ႔ အခ်ိတ္ အဆက္ေတြ မိသြားတဲ႔အခါ ညီညြတ္ေရးေတြျပိဳကဲြကုန္ၾကတယ္။ NGO ကခဲြလို႔မဟုတ္ေပမဲ႔ NGO ခ်ေပးတဲ႔ ပေရာဂ်က္ နိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈေတြေနာက္တေကာက္ေကာက္လိုက္ပါရင္း လက္ေတြ ႔နိုင္ငံေရး လမ္းစေတြေပ်ာက္ ကုန္တာပါ။
ဒီကေန႔အဲဒီအေရြ႔ၾကီးျပည္တြင္းထဲ၀င္သြားပါျပီ၊ျပည္တြင္းမွာNGOယဥ္ေက်းမႈၾကီးစေနပါျပီ။ အကဲြအျပဲ သတင္းေတြလည္းစၾကားေနရျပီ။ “ရဲေဘာ္တို႔ ဆင္ျခင္ၾကေလာ႔၊ သတိျပဳေလာ့၊ ငါတို႔ ေသဖူးတယ္” လို႔ ေအာ္ျပရံုကလဲြလို႔ ဘာမွမတတ္နိုင္ပါ။
နိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲက ဂငယ္ေကြ႔ႀကီးဆိုေတာ့၊ တခ်ိန္က ရန္သူေတြနဲ႔ မိတ္ေဆြေတြလို ဆက္ဆံ၊ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔က် ရန္သူလို ဆက္ဆံျဖစ္ေနတဲ့ နိုင္ငံေရးေလာကမွာ ကိုယ္ေတာင္မ်က္ေစ့ လည္ခ်င္ သလိုလို။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္တို႔ တေတြတခ်ိန္က.. ဖရီးဖရီး..ေအာင္ဆန္းစုၾကည္လို႔ ေဒလီေနပူပူ၊ အာေခါင္ကဲြ လည္ေခ်ာင္းနာ၊ ေခါင္းပူ၊အသံ၀င္ေအာင္ ေအာ္ ဟစ္ခဲ႔ၾကတယ္။
“ဒီေလာက္ေတာင္ ငါတို႔ သူလြတ္ဖို႔ အတြက္ ေအာ္ေနရတာ တေန႔ဗမာျပည္ေရာက္ရင္ ျမင္ဖူးေအာင္လို႔
ေဒၚစု နဲ႔ေတြ႕ျဖစ္ေအာင္ သြားေတြ႔အံုးမယ္”လို႕ဆႏၵျပပဲြတခုမွ အမွတ္တမဲ႔ေျပာခဲ႔ဘူးတဲ႔ ကေလးနယ္က လုရိႈင္း ခ်င္း အမ်ိဳးသမီး မစန္းပြီးတေယာက္လည္း အခုေတာ့ၾသစေတးလွ်ားမွာ။
ကံၾကမၼာအလွည္႕အေျပာင္းက…သူကိုယ္တိုင္ ရန္ကုန္သြားေတြ႕စရာမလိုဘဲ နယူးေဒလီ ကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္တိုင္လာတာေတာင္ ေတြ႔ဆံုခြင္႔ေလးမရနိုင္ေတာ့။ မစန္းပြီး ထက္ခံဆိုးမဲ႔သူေတြလည္း နယူးေဒလီမွာရိွနိုင္ပါေသးတယ္။
အခုအခ်ိန္ထိျမန္မာေတြနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေတြ႔မယ္၊ မေတြ႔ဘူး၊ ဘာမွမေသခ်ာေသးဖူး။ ေဒလီ က ျမန္မာဒုကၡသည္ေတြကေတာ့ ထိုင္းနိုင္ငံခရီးစဥ္လိုျဖစ္မွာ စိုးရိမ္ေနၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ မီးအိမ္ရွင္ကို မေတြ႕ရမွာစိုးရိမ္ေနတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း သူ႕နိုင္ငံသားေတြကို ေတြ႔ခ်င္မွာပဲ၊ စကားေျပာခ်င္မွာပဲ၊ အိႏိၵယက ျမန္မာ နိုင္ငံသားေတြ အေျခအေနနဲ႔ဘ၀ေတြကိုျမင္ခ်င္သိခ်င္မွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ေပးနိုင္မလဲ ၊အိႏိၵယရဲ႔လံုျခံဳေရးအေနအထား၊ ခရီးစဥ္အေျခအေနေတြေပၚလည္း မူတည္ပါတယ္။
သိရသေလာက္ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ နို၀င္ဘာ ၁၂ ရက္ ကေန ၁၈ ရက္ေန႔ထိ ေနထိုင္မွာျဖစ္တယ္။ ၁၃ ရက္ေန႔က အိႏိၵယနိုင္ငံရဲ႕ ေဒ၀ါလီ မီးထြန္းပဲြေတာ္ေန႔၊ ၁၄ ရက္က ေနရူး ေမြးေန႔ အခမ္းအနားျဖစ္တယ္။
သူငယ္ငယ္က တက္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ေလဒီရွရီရမ္ေကာလိပ္ကလည္း သူနဲ႔ေတြ႔ဆံုပဲြ အစီအစဥ္ရိွတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘန္ဂလိုျမိဳ႕ကိုလည္း သြားေရာက္လည္ပတ္မယ္လို႔ သိရတယ္။ အိႏိၵယ သတင္းစာတေစာင္ကေတာ့ ဗုဒၶဂါယာနဲ႔ တိဘက္ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဒလိုင္လားမားႀကီး သီတင္းသံုးတဲ႔ ဒရမ္(မ္)ဆာလာကိုလည္း လည္ပတ္မယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေဖာ္ျပခဲ႔ေပမယ့္ ဒါေတြကမေသခ်ာဘူး။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ေတာင္ တိဘက္ အေ၀းေရာက္ အစိုးရက အဆက္အသြယ္ မရေသးဘူးလို႔ သိရတယ္။ ျမန္မာ႔အေရးကို တစိုက္မတ္မတ္ အားေပးေနတဲ့ အိႏိၵယ ပါလီမန္အမတ္ေတြ တခ်ိဳ႔ကလည္း အိႏိၵယပါလီမန္ထဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို မိန္႕ခြန္းေျပာေစခ်င္တယ္။
ဒါေပမယ့္ အတိုက္အခံေတြကို ပါလီမန္မွာ အဲလိုေနရာေပးတဲ့ အစီအစဥ္မ်ိဳး တခါမွမရိွခဲ႔ဘူးေတာ့ မေသခ်ာဘူး။ ဘာသတင္းမွ တိတိက်က်ေျပာမရဖူး။ ဒီေတာ့ျမန္မာေတြနဲ႔ေတြ႔ဖို႕အစီအစဥ္ကမေရမရာနဲ႔။ ကိုယ္႔ဘက္ေတြကေတာ့ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ေနတာေတြၾကားရတယ္။
တခ်ိန္က ျမန္မာျပည္မွာေနသြားတဲ့ ျမန္မာ့ အေရးမွာတက္ၾကြတဲ့ ေအာ္လ္အင္ ဒီယား ေရဒီယို ျမန္မာပိုင္း ဌာန အၾကီးအကဲ ကြယ္လြန္သူ စာေရးဆရာဦးေမာသီရိ ဇနီး အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ေအာက္စ္ဖို႕စ္အထက္တန္း ေက်ာင္း၀န္းထဲမွာ ျမန္မာနိုင္ငံသားေတြနဲ႔ေတြ႔ဖို႕ၾကိဳတင္ စီစဥ္ထားၾကတယ္လို႕သိရတယ္။
ဒါေပမယ့္ ျဖစ္မျဖစ္ေတာ့ မေသခ်ာေသး။ တကယ္လို႔မ်ား ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ နယူးေဒလီ ခရီးစဥ္မွာ ျမန္မာ႕ဒီမိုကေရစီေရး အတြက္ တစိုက္မတ္မတ္ အငတ္ငတ္အျပတ္ျပတ္နဲ႔ ႔ျမန္မာ့ အေရးလႈပ္ရွားသူ တခ်ိဳ႕ အပါအ၀င္ ျမန္မာနိုင္ငံသားေတြ၊ ျမန္မာ့ အေရးကို ကနဦးအစကတည္းက အားေပး ကူညီခဲ႔တဲ့ အိႏိၵယ နိုင္ငံေရး၊လူမႈေရး၊ နယ္ပယ္ထဲက ျမန္မာ႔မိတ္ေဆြေကာင္းေတြနဲ႔ေတြ႕နိုင္မယ္ဆိုသိပ္ေကာင္းမွာပဲ။
ငါးပြက္ရာငါးစာခ်ေနတဲ႔ ဒီေခတ္ၾကီးထဲမွာပိုင္ရာပိုင္ရာ၊ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာေတြပဲ ၾကိတ္ တိုင္ပင္ေတြ႔ဆံုျပီး ဖ်ာခင္းေနရာ ယူတတ္လြန္းလို႔ပါ။ ဒါကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္း သိခ်င္သိမွာေပါ့။
-
ကိုညိဳ (ေအာ္စလို) ~
 |
| Asia Society မွာ ေဟာေျပာခဲ့စဥ္က ေတြ႔ရတ့ဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ |
လာမယ့္ တနလာၤေန႔ (နို္၀င္ဘာ၁၂) ရက္ဆို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အိႏိၵယနိုင္ငံကို သြားမယ္ဆိုတဲ့ သတင္း အားလံုးလည္းသိထား ၿပီးျဖစ္တယ္။
ဆယ္ေက်ာ္ သက္ရြယ္ကာလက အေမေဒၚခင္ၾကည္ အိႏိၵယ သံအမတ္နဲ႔ေနထိုင္စဥ္၊ အိႏၵိယနိုင္ငံမွာ ပညာသင္ၾကီးျပင္းလာတာမို ႕ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ငယ္ငယ္တံုးက ေနရာေဟာင္းေလး ေတြနဲ႔ ပံုရိပ္ေဟာင္းေတြျပန္ျမင္ေယာင္ေစမဲ႕ခရီးျဖစ္မယ္ထင္ရဲ႕။
ဒီေဆာင္းပါးေရး ေနခ်ိန္ဟာ ခရီးစဥ္ စဖို႔ ၃ ရက္ဘဲလိုပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ထံုးစံအတိုင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရဲ႕ အိႏိၵယခရီးစဥ္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး အိႏိၵယတာ၀န္ရိွသူေတြ ဘက္ကေရာ၊ NLD ပါတီနဲ႔ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အသိုင္းအ၀ိုင္းဘက္ကပါ ဘာသတင္းမွ မထုတ္ျပန္ေသးပါ။
ဒီခရီးဟာ အိႏိၵယအစိုးရက တရား၀င္ ဖိတ္ေခၚတာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဖူး၊ ၁၉၉၃ ခုနွစ္အတြက္ အိႏိၵယနိုင္ငံရဲ႕ အျမင္႔ဆံုးဂုဏ္ျပဳဆုျဖစ္တဲ႔ ဂ်၀ါဟာလာေနရူးဆုကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုခ်ီးျမွင္႔ခဲ႔တဲ႔၊ ဂ်၀ါဟာလာေနရူး မယ္မိုဒီရယ္လ္အဖဲြ႔က ဖိတ္ေခၚခဲ႔တာပါ။
အခုနွစ္ေမလကုန္ေလာက္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေဒါက္တာမန္မိုဟာဆင္းန္ရဲ႕ ဗမာျပည္ခရီးစဥ္မွာ ကြန္ဂရက္အိုင္ ပါတီ ဥကၠဌ ဆိုနီယာဂႏီၵက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဖိတ္စာတေစာင္ကမ္းခဲ႔ပါတယ္။
အခုလ၁၄ရက္ေန႔မွာ က်ေရာက္မယ့္ အိႏိၵယ လြတ္လပ္ေရးေခါင္းေဆာင္ၾကီးလည္းျဖစ္ ပထမဆံုး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ လည္းျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ ပန္ဒစ္ၾကီးဂ်၀ါဟာလာေနရူးရဲ႕ေမြးေန႔ အခမ္းအနားကို တက္ေရာက္မိန္႔ ခြန္းခ်ီးျမွင့္ဖို႔ မတၱာရပ္ခံခဲ႔တဲ႔ဖိတ္စာပါ။
ဒါနဲ႔ဘဲ ဥေရာပက ဆြစ္ဇာလန္၊ ေနာ္ေ၀း၊ အဂၤလန္၊ ျပင္သစ္နဲ ႔အေမရိကားတို႔ကို ခရီးေတြ လွည္႔လည္ခဲ႔ျပီး၊ ထိုင္းနိုင္ငံျပီးရင္ အိႏိၵယကို ဒုတိယေျမာက္လည္ပတ္မယ့္ အိမ္နီးခ်င္းနိုင္ငံ အျဖစ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကဆံုးျဖတ္ခဲ႔ပါတယ္။
ကမၻာ႔ျငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ နိုင္ငံတကာ ခ်စ္ၾကည္ရင္းနွီးမႈရဲ႕ သေကၤတအျဖစ္ ၁၉၆၅ ခုကစျပီး အိႏိၵယ လြတ္လပ္ေရး ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ၀ါဟာလာေနရူး အမွတ္တရဆုကို စတင္ခ်ီးျမွင့္ ခဲ့ရာမွာ ျမန္မာ နိုင္ငံ အတြက္သိပ္ကို ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းတာက ပဲြဦးထြက္ ၁၉၆၅ ခုနွစ္မွာ ဦးသန္႔ကို ခ်ီးျမွင္႔ခဲ႔တာပဲျဖစ္တယ္။
(၁၉၆၂ ခုႏွစ္ က်ဴးဘား ဒုံးပ်ံအေရးအခင္းဟာ ဆိုဗီယက္-က်ဴးဘား လက္၀ဲအုပ္စုနဲ႔ အေမရိကန္ ဦးေဆာင္ အေနာက္အုပ္စုတို႔ရဲ႕ ၁၃ ရက္အတြင္း ကမၻာစစ္မီးေတာက္မယ့္ အႏၱရာယ္ကို ကုလသမဂၢ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႈဴး ဦးသန္႔ ေအာင္ျမင္ေအာင္ေျဖရွင္းေပးနိုင္တယ္)။
ဒီေတာ့ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ျမန္မာျပည္အတြက္ ဒုတိယေျမာက္ ဂ်၀ါဟာလာေနရူးဆုကို ဆြတ္ခူးေပးနိုင္သူ အျဖစ္က်ေနာ္တို႔ တေတြ ဂုဏ္ယူ၀မ္းေျမာက္ရမွာပါ။
မွတ္မိေသးတယ္၊ ၁၉၉၃ ဂ်၀ါဟာလာေနရူးဆုကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရေတာ့ နယူးေဒလီ မွာ ျမန္မာေက်ာင္းသား လူငယ္ေတြေနထိုင္တာ (၅၀) ၀န္းက်င္ဘဲရိွအံုးမယ္ (အခုဆိုျမန္မာျပည္သား တေသာင္းေက်ာ္ေနျပီ)။ က်ေနာ္တို႔တေတြ ၀မ္းသာၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ သိပ္ဆင္းရဲေတာ့ဂုဏ္ျပဳပဲြေတြ၊ အခမ္းအနားေတြေတာ့ မလုပ္နိုင္ပါဖူး။
NGO ဆိုတာေတာ့ၾကားဖူးတယ္၊ မျမင္ဘူးဖူး။ ဒါေပမဲ႔ျမန္မာေက်ာင္းသား အဖဲြ႔ရံုး ကိုေတာ့ VIP အိႏိၵယ ၀န္ၾကီးေတြေနထိုင္တဲ့ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ ရပ္ကြက္မွာဖြင္႔ထားတာ။
က်ေနာ္တို႔ ေနတဲ့လမ္း (အမွတ္ ၃ ခရစ္ခ်နား မီႏြန္လမ္း)နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ငယ္ငယ္ ကေနသြားတဲ့ ( ၂၄ အကၠဘာလမ္း) အိမ္က တလမ္းဘဲျခားတယ္။ (အခုေဒၚခင္ၾကည္ေနထိုင္ခဲ့ တဲ့ အိမ္မွာ ကြန္ဂရက္ အိုင္ ပါတီ အေထြေထြအတြင္းေရးမႈး ရာဟုဂႏီၵ ရံုးခမ္းဖြင့္ ထားတယ္) က်ေနာ္တို႔ ရံုးကို မီးရထား ၀န္ၾကီး
ေဟာင္း (ေနာက္ပိုင္းကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီး-အခုအျငိမ္းစား) မစၥတာ ေဂ်ာ့ဖန္နန္ေဒ႔ခ်္..က သူ႔အိမ္၀န္း ထဲမွာ သူ႔ ရံုးခန္းေလးနဲ႔ကပ္ျပီး တခန္းေပးထားတာ။
အဲဒီ VIP ရပ္ကြက္ လမ္းမေတြကို တလမ္းနဲ႔တလမ္း အမ်ိဳးအစားတူူတဲ႔ အပင္ေတြခ်ည္း လမ္းတေလ်ာက္ တန္းစီစိုက္ထားတတ္တယ္။ ဥပမာက်ေနာ္တို႔ ေနတဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္က ေညာင္ပင္ေတြခ်ည္းပဲ အုပ္မိုးေနတာ။
၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း အင္ဒရာဂႏီ ၵေနအိမ္လမ္းက်ေတာ့ တမာပင္ေတြခ်ည္းပဲ၊ တခ်ိဳ႔ေနရာၾကေတာ့ သေျပ ပင္ေတြခ်ည္းပဲ၊ သေျပသီးမွည္႔ခ်ိန္ဆို အဲဒီ လမ္းဟာ သေျပမွည္႔ေတြေပက်ံျပီး ကတၱရာလမ္းဟာ ခရမ္းေရာင္ သန္းေနတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေနသြားတဲ့ အကၠဘာလမ္းကေတာ့ တလမ္းလံုး မန္က်ီးပင္ေတြနဲ႔။ မန္က်ီးပင္ေတြ က နည္းနည္းေနာေနာၾကီးေတြ မႈတ္ဖူး၊ လူၾကီး ၂ ေယာက္ ၃ ေယာက္ ဖက္ေလာက္ရိွတဲ့ ပင္စည္ၾကီးၾကီး အျမင္႔ၾကီးေတြ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေနခဲ့ဖူးတဲ့ အကၠဘာလမ္းကို က်ေနာ္တို႔ က ေဒၚစုလမ္းလို႔ပဲ ကိုယ္႔ဖာသာ နာမည္ေပးထားတယ္။
က်ေနာ္တို႔ရံုးနဲ႔ တလမ္းဘဲျခားတယ္။ မနက္ေစာေစာ ပန္းခ်ီ စစ္ျငိမ္းေအးနဲ႔အတူ အိႏိၵယဂိတ္ဘက္ အေရ႔ွဆီက ေနလံုးနီနီၾကီးု တက္တာေငးၾကည္႔ရင္း လမ္းေလ်ာက္ျပီဆို ေဒၚစုလမ္းကို ပတ္တက္ျပီး ရံုးျပန္ေနက်။ မန္က်ီးသီးနုခ်ိန္ဆို ငွက္ေတြက မန္က်ီးသီးနုေတြ ထိုးဆိတ္လို႔ လမ္းေပၚက်ေနတာ အမ်ားၾကီး။ အဆင္သင္႔ပါလာတဲ႔ ဂ်ြတ္ဂ်ြတ္ထဲေကာက္ထည္႕ျပီး၊ ကိုယ္လည္း ဟင္းတခြက္၊ ကိုယ့္ သူငယ္ခ်င္းအိမ္ေတြလည္းေ၀ငွ။ (ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ေဒၚစုလမ္းမွာ မန္းက်ီးသီးနုနုေကာက္သူေတြ
ျပန္ေရာင္းစားတဲ႔ အထိလာဘ္ ျမင္သြားၾကတယ္)
က်ေနာ္စဥ္းစားမိတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္း ငယ္ငယ္က သူ႔ အိမ္ေရွ႕အေမ ေဒၚခင္ၾကည္နဲ႔ လမ္းအတူေလွ်ာက္ရင္း မန္က်ီးေတြေကာက္၊ ျငဳပ္သီး၊ ငပိနဲ႔ေရာ ညက္ညက္ေလးေထာင္းျပီး မန္က်ီးသီး
ေထာင္းေလးမ်ား ခ်က္စားၾကမလားလို႔။
၁၉၉၄ နို၀င္ဘာလ၊ အခုလိုအခ်ိန္ပဲ၊ ေနရူးဆုကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္စားယူဖို႔ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီး တေယာက္ အဂၤလန္ကေန နယူးေဒလီကို ေရာက္လာတယ္။
သူက နယူးေဒလီ ေအာလ္အင္ဒီးယားေရဒီယိုမွာ စစ္ျပီးေခတ္လြတ္လပ္ေရး အၾကိဳကာလေတြက တာ၀န္ ထမ္းဖူးတယ္။ က်ေနာ္တို႔ မေမြးခင္ သိပ္နာမည္ၾကီးတဲ့ ေခတ္ေဟာင္း အဆိုေတာ္ၾကီး ဘိလပ္ျပန္ သန္း လို႔ ေခၚတဲ့ ဒိုရာသန္းေအးျဖစ္တယ္။
အဲဒီတုန္းက ဆုေပးပဲြ အခမ္းအနားကို ညေနပိုင္း သမၼတ အိမ္ေတာ္၀န္းမွာ ညစာ ေကြ်း လုပ္ခဲ့တာပါ။ နိုင္ငံေတာ္ အခမ္းအနားလိုေပါ့။ အားလံုးသိတဲ့ အတိုင္း ၁၉၉၃-၉၄-၉၅ တို႔ ဆိုတာ ျပည္တြင္းမွာ အတိုက္ အခံ မွန္သမ်ွ စစ္အစိုးရကအသားကုန္ အမဲဖ်က္ျပီး၊ နိုင္ငံတကာကိုလည္း ကေလာ္ဆဲေနတဲ႔အခ်ိန္။ အိမ္နီးခ်င္းနိုင္ငံတခုက အခုလိုသူတို႔ ရန္သူကို ခမ္းခမ္းနားနားဆု ေပးေတာ့ ဒါဟာျပည္တြင္းေရး ၀င္ေရာက္ စြက္ဖက္တာ.. ဘာညာနဲ႔ သတင္းစာေတြကေန ေစာင္းေျမာင္းေရးတာေပါ့။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီနွစ္က အိႏိၵယနိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ (INA) ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ ဆူဘတ္ ခ်န္ဒရာ ဘိုစ္ နဲ႔ သူ႔ ရဲ႕ တပ္ေတြ ျမန္မာျပည္ကို စစ္ေၾကာင္းခ်ီခဲ႔တဲ့ (၁၉၄၀) အနွစ္ ၅၀ ေရႊရတု ကာလမို႔ ဟိုတံုးက အိႏိၵယ INA ေတာ္လွန္ေရး စစ္မႈထမ္းေဟာင္းေတြ (ျမန္မာ စစ္အစိုးရနဲ႔ ညွိနႈိုင္းျပီး) မႏၱေလးကို ေရာက္ေနတယ္။
INA စစ္သားေဟာင္းေတြ ရည္ရြယ္ထားတာက ဒုတိယ ကမၻာစစ္တုန္းက ခ်ီတက္ရာ လမ္းေၾကာင္းေတြ အတိုင္း တမူး၊ မႏၱေလးနဲ႔ ကခ်င္ဘက္ကေန စတီး၀ဲလ္လမ္း အတိုင္း ခရီးရွည္ခ်ီတက္ဖို႔ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အဲလို ေနရူးဆုေပးတဲ့ သတင္းေၾကာင့္ ဗမာျပည္ေရာက္ေနတဲ့ အိႏိၵယစစ္သားအိုၾကီးေတြ အစီအစဥ္ပ်က္သြားတယ္။ ျမန္မာ အာဏာပိုင္ေတြက ျပန္နွင္လႊတ္တယ္။
အဲဒီတုန္းက အိႏိၵယက ေငြကုန္ေၾကးက်ခံ ေဖာက္လုပ္ေပးေနတဲ့ တမူး-ကေလး ခ်စ္ၾကည္ေရးလမ္းကိုေတာ့ နယူးေဒလီ အစိုးရက မရပ္လိုက္ပါဘူး။
က်ေနာ့္ စိတ္ထဲ ေမ့ေမ့ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ မျဖစ္သြားတာ တခုက ခ်မ္းစိမ္႔စိမ္႔ျဖစ္ေနတဲ့ ၁၉၉၄ နို၀င္ဘာ ၁၅ ရက္ မနက္ ၉ နာရီေလာက္။ က်ေနာ္တို႔ ရံုးခန္းကို ပန္းပြင္႔ေတြနဲ႔ ထမီအျပာ၊ ဆြယ္တာ အျပာ၊ ပု၀ါ
ေလး ၿခံဳျပီး ၀င္လာတဲ့ ရုပ္ရည္သန္႔သန္႔ မ်က္မွန္နဲ႔ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီး တေယာက္၀င္လာပါတယ္။ အိႏိၵယ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္က ကားနဲ႔လိုက္ပို႔ တာ။
ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ေတြ႔ခ်င္လို႔ ဆိုျပီးေရာက္လာတာပါ။ သူကအဆိုေတာ္ ဘိလပ္ျပန္သန္း လို႔ က်ေနာ္တို႔ ၾကားဖူးေနတဲ့ ၿပီးေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း နွစ္သက္တဲ့ အဆိုေတာ္ဒိုရာသန္းေအးပါ။
သူဆိုခဲ႔တဲ့ ေလွကေလးကို ေလွာ္မည္သီခ်င္း…(ပူးတြဲ ေဖာ္ျပထားပါတယ္) ျမတ္ပန္းေခြ သီခ်င္းေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ ေခတ္ မွာ ေဒၚမာမာေအးတို႔ ၊ေမဆြိတိ႔ု ေဟမာေန၀င္းတို႔ရဲ႕ ျပန္ဆိုေတး အျဖစ္နဲ႔ေတာင္ မရိုးနိုင္တဲ့ သီခ်င္းေတြေပါ့။ က်ေနာ္တို႔ တေတြေခတ္ေဟာင္း အဆိုေတာ္ၾကီးကိုေတြ႔ ေတာ့၀မ္းသာတယ္။
သူကလည္း က်ေနာ္တို႔ အေၾကာင္းေတြ စိတ္၀င္တစားေမးတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အေၾကာင္းကို “စုကေလ” “စုကေလ”နဲ႔ အားရပါးရေျပာျပတယ္။ သူက ေဒၚစုကိုသိပ္ သံေယာဇဥ္ႀကီးပံုရတယ္။ က်ေနာ္က ဓာတ္ပံုရိုက္မယ္ဆိုေတာ့ ရံုးခန္း စာအုပ္ဘီဒို မွန္နံရံမွာကပ္ထားတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပိုစတာပံုေတြ နား ကပ္သြားျပီး “စုနဲ႔အတူရိုက္မယ္”လို႔ ေျပာျပီး၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပံုေလးေတြ သူ႔ ကိုယ္နဲ႔ မကြယ္ မိ ေအာင္အေတာ္ ဂရုစိုက္ရပ္ျပီးဓာတ္ပံုအရိုက္ခံတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ မိခင္လိုျဖစ္ေနတဲ့ အဆိုေတာ္ၾကီး ဘိလပ္ျပန္သန္းဟာ ၁၉၉၇ ဇြန္လတံုးက သူ႔ အသက္တရာျပည့္ ဖို႔ (၇) လ အလိုအဂၤလန္မွာဘဲ ဆံုးသြားရွာတယ္။
တခ်ိန္က က်ေနာ္တို႔ တေတြအိႏိၵယမွာ အၾကမ္းမဖက္နိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈေတြ အင္တိုက္အားတိုက္ လုပ္ခဲ့ ၾကတယ္။ ။ေငြမရိွလည္း ကိုယ္႔ဖာသာ ပိုက္ဆံစု ပိုက္ဆံရွာျပီး လုပ္ခဲ႔တယ္။ ဂစ္တာေတြ၊ ခြတ္ေဒါင္း အလံေတြ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပိုစတာေတြကို ကိုင္ျပီး ျမန္မာသံရံုးေရွ႕နဲ႔ (ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သံရံုးေရွ႕ ဆႏၵ မျပရေတာ့ဖူး) သံရံုးအနီးမွာ ေတာ္လွန္ေရး သီခ်င္းေတြ၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢ သီခ်င္းေတြဆိုျပီး ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ခဲ့ၾကတယ္။
ပန္းခ်ီ စစ္ျငိမ္းေအးရဲ႕ ပန္းခ်ီကားေတြျပပဲြလုပ္၊ ဂီတေျဖာ္ေျဖပဲြေတြ၊ျမန္မာ႔ေရးရာေဆြးေႏြးပဲြေတြနဲ႔ တဲြျပီး ရံပံုေငြရွာတာ၊ ျမန္မာအစားအေသာက္ေတြေရာင္းခ်၊ ရံပံုေငြရွာျပီး ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။
အိႏိၵယနိုင္ငံေရးပါတီေတြ၊ အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ လူမႈအဖဲြ႔ေတြ၊ သတင္းဌာနေတြက က်ေနာ္တို႔ကို ၀န္းရံခဲ႔တယ္။ ကာကြယ္ေရး ၀န္ၾကီးေဟာင္းေဂ်ာ့ဖာနန္ေဒ႔ခ်္နဲ႔ သူ႔ရဲ႕ စမတားပါတီ ဥကၠဌ အန္တီဂ်ရားဂ်ဲလ္တီး၊
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ေက်ာင္းေနဘက္ သူငယ္ခ်င္း မာလီဗီကာနဲ႔ သူ႔ခင္ပြန္း သတင္းစာဆရာ ကာလီကာ၊ က်ေနာ္တို႔ မိခင္လိုျဖစ္ေနတဲ့ အိႏိၵယ ဗဟိုတရားရံုးေရွေန႔ အမ်ိဳးသမီး နန္ဒီတာဟတ္စ္ကာနဲ႔ Other Media(NGO) အဖဲြ႔ေတြ၊ အမ်ိဳးသမီး ေရးရာ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူလည္းျဖစ္၊ မနူရွီ အမ်ိဳးသမီး မဂၢဇင္း ထုတ္လုပ္သူ အယ္ဒီတာမနူးကစၥခ်္၀ါးတို႔ ဟာ က်ေနာ္တို႕ကိုအၾကံေပး၊ နည္းလမ္းေတြေပးျပီး အၾကမ္း မဖက္ လႈပ္ရွားမႈလမ္းေၾကာင္းေတြကို ေဖာ္ေပးခဲ႔တယ္။
ဆႏၵျပပဲြေတြ၊ တကၠသိုလ္၊ ေကာလိပ္ေတြက ျမန္မာ့အေရးေဟာေျပာပဲြ၊ ဓာတ္ပံုျပပဲြ၊ သတင္းစာရွင္းပဲြေတြကို ဘယ္ NGO ေတြဆီကမွ ပိုက္ဆံမရလည္း က်ေနာ္တို႔ လူငယ္ေတြ ကိုယ္႔အလုပ္၊ ကိုယ္တာ၀န္ကို ကိုယ္ယူျပီး ညီညီညြတ္ညြတ္ လုပ္ခဲ႔ၾကတယ္။
၀မ္းနည္းစရာေကာင္းတာက ငတ္ေနတံုးက ညီညြတ္ခဲ႔ၾကေပမဲ့ ၁၉၉၈-၉၉ မွာ NGO ေတြနဲ႔ အခ်ိတ္ အဆက္ေတြ မိသြားတဲ႔အခါ ညီညြတ္ေရးေတြျပိဳကဲြကုန္ၾကတယ္။ NGO ကခဲြလို႔မဟုတ္ေပမဲ႔ NGO ခ်ေပးတဲ႔ ပေရာဂ်က္ နိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈေတြေနာက္တေကာက္ေကာက္လိုက္ပါရင္း လက္ေတြ ႔နိုင္ငံေရး လမ္းစေတြေပ်ာက္ ကုန္တာပါ။
ဒီကေန႔အဲဒီအေရြ႔ၾကီးျပည္တြင္းထဲ၀င္သြားပါျပီ၊ျပည္တြင္းမွာNGOယဥ္ေက်းမႈၾကီးစေနပါျပီ။ အကဲြအျပဲ သတင္းေတြလည္းစၾကားေနရျပီ။ “ရဲေဘာ္တို႔ ဆင္ျခင္ၾကေလာ႔၊ သတိျပဳေလာ့၊ ငါတို႔ ေသဖူးတယ္” လို႔ ေအာ္ျပရံုကလဲြလို႔ ဘာမွမတတ္နိုင္ပါ။
နိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲက ဂငယ္ေကြ႔ႀကီးဆိုေတာ့၊ တခ်ိန္က ရန္သူေတြနဲ႔ မိတ္ေဆြေတြလို ဆက္ဆံ၊ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔က် ရန္သူလို ဆက္ဆံျဖစ္ေနတဲ့ နိုင္ငံေရးေလာကမွာ ကိုယ္ေတာင္မ်က္ေစ့ လည္ခ်င္ သလိုလို။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္တို႔ တေတြတခ်ိန္က.. ဖရီးဖရီး..ေအာင္ဆန္းစုၾကည္လို႔ ေဒလီေနပူပူ၊ အာေခါင္ကဲြ လည္ေခ်ာင္းနာ၊ ေခါင္းပူ၊အသံ၀င္ေအာင္ ေအာ္ ဟစ္ခဲ႔ၾကတယ္။
“ဒီေလာက္ေတာင္ ငါတို႔ သူလြတ္ဖို႔ အတြက္ ေအာ္ေနရတာ တေန႔ဗမာျပည္ေရာက္ရင္ ျမင္ဖူးေအာင္လို႔
ေဒၚစု နဲ႔ေတြ႕ျဖစ္ေအာင္ သြားေတြ႔အံုးမယ္”လို႕ဆႏၵျပပဲြတခုမွ အမွတ္တမဲ႔ေျပာခဲ႔ဘူးတဲ႔ ကေလးနယ္က လုရိႈင္း ခ်င္း အမ်ိဳးသမီး မစန္းပြီးတေယာက္လည္း အခုေတာ့ၾသစေတးလွ်ားမွာ။
ကံၾကမၼာအလွည္႕အေျပာင္းက…သူကိုယ္တိုင္ ရန္ကုန္သြားေတြ႕စရာမလိုဘဲ နယူးေဒလီ ကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္တိုင္လာတာေတာင္ ေတြ႔ဆံုခြင္႔ေလးမရနိုင္ေတာ့။ မစန္းပြီး ထက္ခံဆိုးမဲ႔သူေတြလည္း နယူးေဒလီမွာရိွနိုင္ပါေသးတယ္။
အခုအခ်ိန္ထိျမန္မာေတြနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေတြ႔မယ္၊ မေတြ႔ဘူး၊ ဘာမွမေသခ်ာေသးဖူး။ ေဒလီ က ျမန္မာဒုကၡသည္ေတြကေတာ့ ထိုင္းနိုင္ငံခရီးစဥ္လိုျဖစ္မွာ စိုးရိမ္ေနၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ မီးအိမ္ရွင္ကို မေတြ႕ရမွာစိုးရိမ္ေနတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း သူ႕နိုင္ငံသားေတြကို ေတြ႔ခ်င္မွာပဲ၊ စကားေျပာခ်င္မွာပဲ၊ အိႏိၵယက ျမန္မာ နိုင္ငံသားေတြ အေျခအေနနဲ႔ဘ၀ေတြကိုျမင္ခ်င္သိခ်င္မွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ေပးနိုင္မလဲ ၊အိႏိၵယရဲ႔လံုျခံဳေရးအေနအထား၊ ခရီးစဥ္အေျခအေနေတြေပၚလည္း မူတည္ပါတယ္။
သိရသေလာက္ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ နို၀င္ဘာ ၁၂ ရက္ ကေန ၁၈ ရက္ေန႔ထိ ေနထိုင္မွာျဖစ္တယ္။ ၁၃ ရက္ေန႔က အိႏိၵယနိုင္ငံရဲ႕ ေဒ၀ါလီ မီးထြန္းပဲြေတာ္ေန႔၊ ၁၄ ရက္က ေနရူး ေမြးေန႔ အခမ္းအနားျဖစ္တယ္။
သူငယ္ငယ္က တက္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ေလဒီရွရီရမ္ေကာလိပ္ကလည္း သူနဲ႔ေတြ႔ဆံုပဲြ အစီအစဥ္ရိွတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘန္ဂလိုျမိဳ႕ကိုလည္း သြားေရာက္လည္ပတ္မယ္လို႔ သိရတယ္။ အိႏိၵယ သတင္းစာတေစာင္ကေတာ့ ဗုဒၶဂါယာနဲ႔ တိဘက္ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဒလိုင္လားမားႀကီး သီတင္းသံုးတဲ႔ ဒရမ္(မ္)ဆာလာကိုလည္း လည္ပတ္မယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေဖာ္ျပခဲ႔ေပမယ့္ ဒါေတြကမေသခ်ာဘူး။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ေတာင္ တိဘက္ အေ၀းေရာက္ အစိုးရက အဆက္အသြယ္ မရေသးဘူးလို႔ သိရတယ္။ ျမန္မာ႔အေရးကို တစိုက္မတ္မတ္ အားေပးေနတဲ့ အိႏိၵယ ပါလီမန္အမတ္ေတြ တခ်ိဳ႔ကလည္း အိႏိၵယပါလီမန္ထဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို မိန္႕ခြန္းေျပာေစခ်င္တယ္။
ဒါေပမယ့္ အတိုက္အခံေတြကို ပါလီမန္မွာ အဲလိုေနရာေပးတဲ့ အစီအစဥ္မ်ိဳး တခါမွမရိွခဲ႔ဘူးေတာ့ မေသခ်ာဘူး။ ဘာသတင္းမွ တိတိက်က်ေျပာမရဖူး။ ဒီေတာ့ျမန္မာေတြနဲ႔ေတြ႔ဖို႕အစီအစဥ္ကမေရမရာနဲ႔။ ကိုယ္႔ဘက္ေတြကေတာ့ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ေနတာေတြၾကားရတယ္။
တခ်ိန္က ျမန္မာျပည္မွာေနသြားတဲ့ ျမန္မာ့ အေရးမွာတက္ၾကြတဲ့ ေအာ္လ္အင္ ဒီယား ေရဒီယို ျမန္မာပိုင္း ဌာန အၾကီးအကဲ ကြယ္လြန္သူ စာေရးဆရာဦးေမာသီရိ ဇနီး အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ေအာက္စ္ဖို႕စ္အထက္တန္း ေက်ာင္း၀န္းထဲမွာ ျမန္မာနိုင္ငံသားေတြနဲ႔ေတြ႔ဖို႕ၾကိဳတင္ စီစဥ္ထားၾကတယ္လို႕သိရတယ္။
ဒါေပမယ့္ ျဖစ္မျဖစ္ေတာ့ မေသခ်ာေသး။ တကယ္လို႔မ်ား ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ နယူးေဒလီ ခရီးစဥ္မွာ ျမန္မာ႕ဒီမိုကေရစီေရး အတြက္ တစိုက္မတ္မတ္ အငတ္ငတ္အျပတ္ျပတ္နဲ႔ ႔ျမန္မာ့ အေရးလႈပ္ရွားသူ တခ်ိဳ႕ အပါအ၀င္ ျမန္မာနိုင္ငံသားေတြ၊ ျမန္မာ့ အေရးကို ကနဦးအစကတည္းက အားေပး ကူညီခဲ႔တဲ့ အိႏိၵယ နိုင္ငံေရး၊လူမႈေရး၊ နယ္ပယ္ထဲက ျမန္မာ႔မိတ္ေဆြေကာင္းေတြနဲ႔ေတြ႕နိုင္မယ္ဆိုသိပ္ေကာင္းမွာပဲ။
ငါးပြက္ရာငါးစာခ်ေနတဲ႔ ဒီေခတ္ၾကီးထဲမွာပိုင္ရာပိုင္ရာ၊ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာေတြပဲ ၾကိတ္ တိုင္ပင္ေတြ႔ဆံုျပီး ဖ်ာခင္းေနရာ ယူတတ္လြန္းလို႔ပါ။ ဒါကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္း သိခ်င္သိမွာေပါ့။
-
0 comments :
Post a Comment