ၿပီးခ့ဲသည့္ရက္ပုိင္းအတြင္း ေတြ႔ရသည့္ မိတီၳလာၿမိဳ႕ပုံရိပ္မ်ားကုိ ဧရာ၀တီ သတင္းေထာက္ မန္းသားေလးက ေရးဖဲြ႔ထားသည္။
“အူ…..အူ…..၀ူ….”
ေသြးပ်က္ေျခာက္ျခားစရာေကာင္းေသာ ေခြးအူသံႏွင့္အတူ ၿမိဳ႕၏ တဖက္စြန္းတြင္ ထိတ္လန္႔စရာ အျဖစ္ပ်က္တုိ႔သည္ ၾကက္သီးထဖြယ္ရာ ႀကဳံေတြ႕ေနၾကရသည္။
ညေနေရာက္ၿပီ ဆုိလွ်င္ သံရွည္ဆြဲေအာ္ေနေသာ ေခြးအူသံမ်ားက မိတီၳလာၿမိဳ႕သူ၊ ၿမိဳ႕သားမ်ားကို ပိုမုိ ေသြးပ်က္ေစသည္။
တခ်က္ တခ်က္ ေငါက္ခနဲ ထပ်ံတတ္ၾကေသာ က်ီးအုပ္ကလည္း တစုံတခုကုိ ထိတ္လန္႔ေနဟန္ ရွိေလ၏။
တိတ္ဆိတ္ေသာ ညပုိင္းတြင္ မိတၳီလာၿမိဳ႕၌ မီးေတာက္တုိ႔က ဟိုတစ ဒီတစ ဟုန္းဟုန္းေတာက္ ေလာင္ကၽြမ္းလ်က္ ရွိေနသည္။
ၿငိွမ္းသတ္သူ ကင္းမဲ့ေသာ မီးေလာင္ အိမ္မ်ားမွ ကယ္ပါ ယူပါႏွင့္ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ၿပီး ထြက္ေျပးၾကသူမ်ား ဒုႏွင့္ေဒး။
ကိုယ့္အထုပ္ကုိ ႏိုင္သေလာက္ ပိုက္သယ္ေျပးၾကေသာ္လည္း အသက္က ပုိမိုအေရးႀကီးေနသည့္အတြက္ မ်ားမ်ားစားစား မသယ္ႏိုင္ၾက။
တခ်ိဳ႕ကလည္း အထုပ္အပုိး မဆဲြဘဲ အသက္အနၱရာယ္ကုိ ကာကြယ္ရန္ လက္ထဲတြင္ တုတ္၊ ဓားႏွင့္ ပုဆိန္မ်ားကို ကိုင္ေဆာင္ထားၾကသည္။
သားသည္မိခင္မ်ားကေတာ့ ေခါင္းတြင္ အထုပ္ရြက္ၿပီး လက္တဖက္တခ်က္စီတြင္ သားငယ္မ်ားကို ဆြဲေခၚေဆာင္ကာ ေျပးၾကေလ၏။
အေျပးမတတ္လွ်င္ ၄င္းတုိ႔၏ အသက္က ဖက္တရြက္မွ်ေလာက္ တန္ဖုိးရွိမည္ မဟုတ္။
ကားရွိသူမ်ားက ပစၥည္းမ်ားကို ကားေပၚတင္၊ မိသားစုလုိက္ ေျပးၾကသည္။ တခ်ိဳ႕လည္း ဆိုင္ကယ္ႏွင့္။
သုိ႔ေသာ္လည္း လုိရာခရီးေရာက္ဖုိ႔အတြက္ အသြားေတာ္သည့္ လမ္းျဖစ္ဖုိ႔ လိုသည္။ အသြားမေတာ္လွ်င္ေတာ့ ၄င္းတုိ႔၏ အသက္သည္ ေျမက်ရမည့္ကိန္းပင္။
မိတၳီလာၿမိဳ႕သည္ ခုေတာ့ ေသြးပ်က္ေျခာက္ျခားစရာ သုသာန္ တစျပင္ႀကီး ျဖစ္ေနေလၿပီ။ ျမင္ျမင္သမွ်တုိ႔သည္ အနိ႒ာရုံႏွင့္ ကင္းလြတ္သည္ဟူ၍ မရွိ။
ကားလမ္းလယ္ေခါင္တြင္ မီးရဲရဲေတာက္ေလာင္ေနေသာ ဆိုင္ကယ္၊ ကားတုိ႔က ဟုိတစ။ သည္တစ။
လူသြားလမ္းတြင္ လူေသအေလာင္းမ်ားကို ေဒါသအေလ်ာက္ မီးရႈိ႕ထားသည္မွာလည္း ျမင္လုိ႔ပင္မေကာင္း။
တရဲရဲ အရွိန္အဟုန္ႏွင့္ ေတာက္ေလာင္ေနေသာ မီးတုိ႔မွာ ေနရာအႏွံ႔။
မီးသတ္ကားမ်ားမွာလည္း အေရွ႕ မီးေလာင္ျပင္ကို ၿငိွမ္းသတ္ေနစဥ္ တျခား ေနရာ အမ်ားအျပားတြင္ မီးေလာင္လ်က္ ရွိသည္။
မီးတုိ႔သည္ မိတၳီလာတၿမိဳ႕လုံးကို ၀ါးၿမိဳေနေလၿပီ။ ၿမိဳ႕ကုိ ျပာပုံအတိႏွင့္ အရုပ္ဆုိး အက်ည္းတန္ေအာင္ ဖန္တီးၾကေလသည္။
ၿမိဳ႕အတြင္း သြားေလရာ ေနရာမ်ားက မီးေလာင္ေညွာ္နံ႕တုိ႔ႏွင့္ လူကို ေအာ့အန္ ေခါင္းမူးေစသည္။
မ်က္လုံး မ်က္ဖန္တုိ႔မွာ မီးခိုးတုိ႔ေၾကာင့္ က်ိန္းစပ္ေနသည္။
တခါတရံ မီးကၽြမ္းေလာင္ေနေသာရုပ္အေလာင္းမ်ားက ျပာပုံထဲမွ ကုန္းထေနဟန္ ေတြ႕ျမင္ရသည္။
အသားေရ တျပင္လုံး ကၽြမ္းေလာင္ထားသည့္အတြက္ မည္သူမည္၀ါျဖစ္သည္ကုိ ခန္႔မွန္းႏုိင္ေတာ့မည္မဟုတ္။
လူသားအခ်င္းခ်င္း စာနာတရား ကင္းမဲ့မႈ ေအာက္တြင္ ေဒသခံ အမ်ားအျပား ဓားစာခံ ျဖစ္ခဲ့ရေလၿပီ။
လမ္းသြားလမ္းလာတုိ႔က က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္အၾကည့္ႏွင့္ တဦးကုိ တဦး သံသယ၀င္ေနၾကသည္။
လက္ထဲတြင္ လူကုိ ေသေစႏိုင္ေသာ ဓားရွည္မ်ား၊ သံတုတ္မ်ား၊ ေသြးစြန္းေနေသာ ရဲဒင္းမ်ားကုိ ကိုင္ေဆာင္ထားၾကေသးသည္။
ၿမိဳ႕ထိန္းသိမ္းသည့္ ရဲတပ္ဖဲြ႔၀င္တုိ႔မွာလည္း လူစုလူေ၀းကုိ မထိန္းသိမ္းႏိုင္။
ခရိုင္ရဲရုံးေရွ႕မွာပင္ တုတ္၊ ဓား လက္နက္မ်ား ကိုင္ေဆာင္ၿပီး ဆုိင္ကယ္ ကားႏွင့္ လူသြားလူလာမ်ားကို အေၾကာင္းမဲ့ ရုိက္ႏွက္မႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေနသည္။
မိတၳီလာၿမိဳ႕တြင္းရွိ ျမင္ျမင္သမွ် ဆုိင္တန္းမ်ားမွာ အပ်က္စီးမ်ားႏွင့္။
ပုိက္ဆံရွိေသာ္လည္း ၀ယ္စားစရာ ဆုိင္မ်ားမရွိ။
ေသာက္စရာေရပင္ ျပာမႈန္မ်ားႏွင့္။
ေစတနာျပည့္သူတုိ႔ လာေရာက္လွဴဒါန္းေသာ ေရသန္႔ဗူးမ်ားက ျပႆနာျဖစ္ၿပီး ၂ရက္ၾကာမွ ေရာက္လာသည္။
စားစရာဆုိသည္မွာက ေျပာဖြယ္ရာမရွိေတာ့။
အိုးအိမ္မ်ား မီးေလာင္သြားေသာ လူမ်ားမွာ အစားအစာ ေသာက္ေရထက္ ကိုယ့္အသက္ကုိ ကာကြယ္ရန္ ႀကိဳးပမ္းေနၾကရသည္။
ကေလးငယ္မ်ားက ဆာလြန္းလုိ႔ တငုိငိုႏွင့္။
အသက္ႀကီးသူမ်ားမွလည္း ဗိုက္ႏွိပ္ကာ ေခြလဲေလ်ာင္းေနၾကသည္။
လူလတ္ပိုင္းမ်ားမွာေတာ့ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီး ဆာေနသည့္ ဒဏ္ကုိ အံတုခံၾကသည္။
ႏုိ႔တုိက္သည့္ သားသည္မိခင္မ်ားကေတာ့ အစာ အဟာရ မရွိသည့္အတြက္ ႏုိ႔ပင္ ေကာင္းေကာင္းမထြက္ေတာ့။
ဆာေလာင္မြတ္သိပ္သည့္ကေလးငယ္မွာ မထြက္သည့္ ႏုိ႔ကိုပင္ အငမ္းမရ စုိ႔ေနရွာသည္။
စုိ႔ေလ မထြက္ေလ..မထြက္ေလ စုိ႔ေလႏွင့္။ အားမရသည့္ထင္။ ကေလးငယ္မွာ ၿဗဲခနဲ ေအာ္ငုိေလသည္။
ကေလးငယ္ ငိုေလ မိခင္မွာ ရင္ဆုိ႔၀မ္းနည္းစြာျဖင့္ မ်က္ရည္က်ရသည္။
က်သည့္မ်က္ရည္ၾကားထဲမွ မ်က္၀န္းတုိ႔သည္ စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔စြာႏွင့္။
မိတၳီလာေဒသခံတုိ႔မွာ ၎တုိ႔ ေမွ်ာ္မွန္းမထားသည့္ ဤအျဖစ္အပ်က္ဆိုးႀကီးကုိ ထိတ္လန္႔ တုန္လႈပ္စြာ ျဖတ္သန္းေနၾကရေလေတာ့သည္။
.
.jpg){kind=link}
0 comments :
Post a Comment