“ ဒါ….ေရးစရာလား”

 တေန႔သ၌ အကၽြႏု္ပ္သည္ အိမ္ေရွ႕ ဧည့္ခန္းေဆာင္တြင္ အေၾကာ္တစ္ပန္းကန္ႏွင့္  ေကာက္ညွင္းေပါင္းတုိ႔ကုိ နံနက္ခင္း အဟာရအျဖစ္ ျဖည့္တင္းေနစဥ္ ရပ္ေဆာ္ရြာေဆာ္ ဒူေ၀ေ၀သမား ေမာင္ေမာင္ဖြတ္ေရာက္လာေလ၏။

“အဟမ္း….အဟမ္း”
သေကာင့္သား ေမာင္ေမာင္ဖြတ္ကား သူလာေနသည္ကုိ ကၽြႏု္ပ္ျမင္ေတြ႕ေနသည္ကုိ သိလ်က္ႏွင့္ ေခ်ာင္းဟန္႔သံေပးေနေသး၏။

 သုိ႔ျဖစ္ရာ ကၽြႏု္ပ္လည္း ဆြဲလက္စ ေကာက္ညွင္းေပါင္းကုိ ဆက္ဆြဲရင္း ေခါင္းမေမာ့ေတာ့ဘဲ

“လာေလ….ေမာင္ဖြတ္…ဘယ္က လွည့္လာသလဲ” ဟူ၍သာ တုန္႔ျပန္လုိက္သည္။

“အစ္ကုိ႔ဆီ သက္သက္လာခဲ့တာပဲဗ်။ ေဆြးေႏြးစရာေလးေတြ ရွိလုိ႔”

 “အင္း….ဆုိစမ္းပါဦး…..ေဆြးေႏြးခ်င္တယ္ဆုိေတာ့လည္း ….ေဆြးေႏြးရတာပ… အဲ…. ေဆြးေႏြးခ်င္တယ္ေျပာလာလုိ႔ ေဆြးေႏြးေပးေနခ်ိန္မွာ အျမင္မတူတာေတြ ေျပာမိဆုိမိရင္ေတာ့လည္း ေခါင္းေတာ့ ရုိက္ခြဲမသြားနဲ႔ေမာင္….မင့္တုိ႔ဂုိဏ္း၀င္ေတြေတာ့ ငါေတာ္ေတာ္လွန္႔တယ္”

 “ဒီလုိအစ္ကုိရာ….အခုတေလာ ဘုန္းႀကီးေတြ ဦးေဆာင္လုပ္ေနတဲ့ မ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒ ဆုိတာႀကီးက ×××ပလပ္×××ပလပ္×××ေတာ္ေတာ္ ေဟ့ာခ္ေနတယ္ေနာ္××××ပလပ္-××××ပလပ္”

စကားစသည္ႏွင့္ အကၽြႏု္ပ္ ဧည့္မခံေသာ ေကာက္ညွင္းေပါင္းကုိ အႏွီေမာင္ေမာင္ဖြတ္သည္  ပလုတ္ပေလာင္း ထုိးသြင္းစားေသာက္ရင္း စကားတျဖတ္၊ ပလပ္×××ပလပ္ တျဖတ္ျဖင့္ ဗလုံးဗေထြး စတင္ေဆြးေႏြးေလေတာ့၏။

“အဲေတာ့…ဘာျဖစ္တုန္း”

အကၽြႏု္ပ္ မ,တည္ခင္းေသာ အေၾကာ္ႏွင့္ေကာက္ညွင္းေပါင္းကုိ ေျခသြက္လက္သြက္ ၀ါးမ်ဳိေနသည္ကုိ  ၾကည့္မရသျဖင့္ အကၽြႏု္ပ္လည္း ဘုေတာလုိက္သည္။

“အဲဒီအမ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒအေပၚ×××ပလပ္×××အစ္ကုိဘယ္လုိသေဘာရလဲ”

 “ဘယ္လုိမွ သေဘာမရဘူး”

အကၽြႏု္ပ္ မေက်နပ္သျဖင့္ စကားကုိ တုံးတိတိေျပာေနေသာ္လည္း ရပ္ေဆာ္ရြာေဆာ္ ဒူေ၀ေ၀သမား ေမာင္ေမာင္ဖြတ္ကား အရိပ္သုံးပါး နားမလည္။

“ဟ….ဘာျဖစ္လုိ႔လဲအစ္ကုိရ….တကယ္ဆုိ အစ္ကုိတုိ႔ သတင္းသမားေတြက ဒီကိစၥကုိ ေျပာရဆုိရမယ္မုိ႔လား”

 “ဘာလုိမွ သေဘာမရသလုိ…. ဘာကုိမွလည္း ေျပာဆုိေနမွာ မဟုတ္ဘူးကြာ။  ဥပေဒေရးဆြဲလုိ႔ရတာ ၊ အတည္ျပဳလုိ႔ရတာက လႊတ္ေတာ္အမတ္မင္းေတြကြ….
လႊတ္ေတာ္အမတ္မင္းေတြ လုပ္ရမယ့္အလုပ္ကုိ မဲေပးပုိင္ခြင့္ေတာင္ မရွိတဲ့ သံဃာေတြက ၀င္လုပ္ေနတယ္ဆုိကတည္းက မင့္မ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒ ဆုိတာႀကီးက လမ္းေခ်ာ္ေနၿပီ”

 “အဟဲ….ဒါလည္း ….ဟုတ္တာပဲ”

အကၽြႏု္ပ္တုိ႔ သတင္းသမားမ်ား၏ ေျပာဆုိခ်က္ကုိ ေထာက္ခံေလ့မရွိေသာ ေမာင္ေမာင္ဖြတ္ထံမွ “ဒါလည္း….ဟုတ္တာပဲ”ဟူသည့္ ေထာက္ခံသံကုိ ၾကားလုိက္ရ၍ အကၽြႏု္ပ္၏ နားမ်ား ဂ်ီးကပ္ေနေရာ့သလားဟု ေတြးမိသည္။

“ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါတယ္….ဘုန္းႀကီးေတြအေနနဲ႔ သူတုိ႔က ဘာသာတရားကုိ အရင္ေစာင့္ေရွာက္ျပသင့္တယ္ဗ်…..ေႏွာ”

ေထာက္ခံမႈေလးရထား၍ ေက်နပ္မိမလုိလုိရွိစဥ္ သံဃာေတြဖက္ စကားက လွည့္ထြက္သြားသည့္အျပင္ “ေႏွာ”ဆုိသည့္စကားလုံးျဖင့္ ေထာက္ခံခ်က္ျပန္ေတာင္းေနျပန္သည္။

 ေမာင္ေမာင္ဖြတ္ ဘာေတြ မဟုတ္မဟတ္ေျပာဦးမည္မသိ၍ အကၽြႏု္ပ္လည္း သူ႔အလုိသုိ႔ မလုိက္ပါဘဲ ခပ္မဆိတ္သာေနလုိက္ေလ၏။
အကၽြႏု္ပ္က ခပ္မဆိတ္ေသာ္လည္း အႏွီသေကာင့္သားကား မတိတ္။

“က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ အိမ္နီးခ်င္း ထုိင္းႏုိင္ငံဆုိလည္း ဗုဒၶဘာသာႏုိင္ငံ မဟုတ္လားဗ်ာ။ ဘုန္းႀကီးေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိတာပဲ။
 ဒါေပမယ့္ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာေတာ့ ဘုန္းႀကီး၀တ္နဲ႔ လူျမင္ကြင္းမွာ ပုိက္ဆံလွည့္အလွဴခံတာမ်ဳိးတုိ႔…. ေဘာလုံးကြင္းထဲမွာ ေဘာလုံးပြဲၾကည့္ေနတာမ်ဳိးတုိ႔…..ညပုိင္း က်င္းပတဲ့ ပြဲလမ္းသဘင္ေတြမွာ ေတြ႕ရတာမ်ဳိးတုိ႔ မရွိဘူးေနာ္”

 “ဟိတ္ေကာင္…….မင့္ဟာ မ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒကေန ဘုန္းႀကီးေတြဖက္လွည့္သြားျပန္ပလား……ဘာႀကီးလဲဟ”

 “လွည့္ရမယ္ဗ်….လွည့္ရမယ္…..အမ်ဳိးဘာသာ၊ သာသနာကုိ အရမ္းကုိ ထြန္းကားခ်င္ေနတဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြကုိယ္တုိင္က ဒါေတြကုိ ေစာင့္ထိန္းဖုိ႔ မလုိဘူးလားဗ်ာ”

 “အာကြာ….ဒီေကာင့္ႏွယ္ ခက္ပါဘိ….စားေသာက္ဆုိင္ေတြထဲထိ၀င္ၿပီး အလွဴခံေနတဲ့ ဘုန္းႀကီးတုိင္းက ဘုန္းႀကီးအစစ္မဟုတ္ပါဘူးကြ”

၂၀၀၇ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလအတြငး္က သံဃာမ်ားသည္ ေမာင္ေမာင္ဖြတ္တုိ႔၏  ဘဘႀကီးမ်ားကုိ ပတၳနိကၠဳစၨနကံေဆာင္ခဲ့ၾကသျဖင့္ သံဃာမ်ားကုိ အခဲမေၾကျဖစ္ေနေသာ ေမာင္ေမာင္ဖြတ္ စိတ္ေျပလုိေျပျငား အကၽြႏု္ပ္ ဖာဖာေထးေထး ေျပာေသာ္လည္း အႏွီသေကာင့္သားကား မရပ္။

“ေတာ္စမ္းပါဗ်ာ……ေဘာလုံးကြင္းထဲအထိ ၀င္ၿပီး ေဘာလုံးပြဲၾကည့္ေနတာေရာ ဘယ္သူေတြလဲ၊ တခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွာဆုိဗ်ာ….သကၤန္းကုိေတာင္ ေခါင္းေတာင္းေျမွာင္ေအာင္ က်ဳိက္ၿပီး ေဘာလုံးကန္ေနၾကေသးတာဗ်၊ ဇာတ္ပြဲ၊ အၿငိမ့္ပြဲေတြမွာ ထိပ္ဆုံးက ရႈစားေတာ္မူေနၾကတာကေရာ ဘယ္သူေတြလဲ”

ေမာင္ေမာင္ဖြတ္ သူ႔စကားကုိ အေတာမသတ္ တရစပ္ ဆက္လႊတ္၏။

“ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ…. ခုဆုိ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ရဲ႕ ႏုိင္ငံေတာ္ ဆုိတာႀကီးက  ဒီမုိကေရစီဆုိတဲ့ စနစ္ႀကီးနဲ႔ လမ္းသစ္ေဖာက္ေနၿပီမုိ႔ ႏုိင္ငံျခားသားေတြ အမ်ားႀကီး ၀င္လာေတာ့မွာဗ်။ အဲဒီႏုိင္ငံျခားသားေတြသာ ဘုန္းႀကီးေတြဒီလုိလုပ္ေနတာကုိ ေတြ႕သြားရင္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာယဥ္ေက်းမႈကုိအေျခခံၿပီး ျပစားရမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ခရီးသြားလုပ္ငန္းႀကီးလည္း ဂိၿပီေပါ့ဗ်ာ။
ဘုန္းႀကီးေတြ ေဘာပြဲၾကည့္၊ ပြဲသြား၊ သကၤန္း၀တ္တခ်ဳိ႕ စားေသာက္ဆုိင္ေတြထဲထိ ေငြေတာင္းလုပ္ေနတာေတြကုိ ဘုန္းႀကီးေတြကုိယ္တုိင္က မႀကီးၾကပ္သင့္ဘူးလား။
အမ်ဳိးဘာသာ၊ သာသနာကုိ အမွန္တကယ္ေစာင့္ထိန္းခ်င္တယ္၊ ကမၻာ့အလယ္ တင့္တယ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ အဲဒီအလုပ္ေတြကုိ သူတုိ႔ အရင္တာ၀န္ယူေျဖရွင္းေပးရမွာဗ်။ ဒါမွ က်ဳပ္တုိ႔ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးအတြက္လည္း ဗုဒၶဘာသာယဥ္ေက်းမႈအေျခခံ ခရီးသြားလုပ္ငန္းကေန ၀င္ေငြေတြ ရမွာေပါ့ ၊ ဘာသာသာသနာကုိလည္း အေစာ္ကားမခံရမွာေပါ့ ဟုတ္ဘူးလား”

 “ဟုတ္တယ္…..အဲ…..ဟုတ္ဘူး…×××ဖလူး…ဖလူး××အာ…သိဘူးကြာ…မင့္ ဘာေတြ လာေျပာေနတာတုန္း×××ဖလူး×××ဖလူး”

ခ်က္က်လက္က် ထုိးႏွက္လုိက္ေသာ ေမာင္ေမာင္ဖြတ္စကားေၾကာင့္ အကၽြႏု္ပင္ ေယာင္ယမ္းကာ ဟုတ္တယ္လုိက္မိသြားသျဖင့္ ေသာက္လက္စ ေရေႏြးအသီးခံရင္း ဟုတ္တယ္ဆုိေသာစကားကုိ အလွ်င္အျမန္ျပန္ရုတ္သိမ္းလုိက္ရ၏။

 မရုတ္သိမ္း၍လည္း မျဖစ္၊ ထုိဂန္းမသားကား စကားကုိ ႏွစ္ခြ ေျပာတတ္သျဖင့္ သတိထား ျပန္ေျပာႏုိင္မွ ေတာ္ကာၾကသည္။ မေတာ္ သူေျပာေသာစကားကုိ အကၽြႏု္ပ္ေျပာလုိက္ပါသည္ဆုိၿပီး သံဃာေတာ္မ်ားထံ ျပန္ေျပာေနပါက မခက္ပါလား။

“ဟုတ္တယ္ေတြ….မဟုတ္ဘူးေတြ လုပ္မေနနဲ႔ဗ်…အစ္ကုိတုိ႔ သတင္းသမားေတြက ဒါေတြကို ေ၀ဖန္ေထာက္ျပ ေဖာ္ထုတ္ေရးသားသင့္တာေပါ့ဗ်”

နိဂုံးကမၸတ္အဆုံးသတ္တြင္ ေမာင္ေမာင္ဖြတ္စကားက အကၽြႏု္ပ္တို႔ သတင္းသမားမ်ားထံ လွည့္လာကာ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ ထိပ္တိုက္ တည္ေပးေနၿပီဆုိသည္ကုိ သိလုိက္ေသာ အကၽြႏု္ပ္လည္း ၎ကုိ ဘရိတ္ဆြဲအုပ္လုိက္ရ၏။

“ဟိတ္ေကာင္…..ေတာ္တန္ တိတ္…..မင့္ရည္ရြယ္ခ်က္ ငါသိတယ္။ အစုိးရအဖြဲ႕၀င္တစ္ေယာက္က ေျပာကတည္းက ငါသိတယ္။
သံဃာေတြ ဦးေဆာင္လုပ္ေနတဲ့ အမ်ဳိးေစာင့္ဥပေဒဆုိတာ လူထုအၾကား စကားစစ္ထုိးပြဲအဆင့္ပဲ ရွိပါတယ္လုိ႔ သူေျပာကတည္းက ငါသိတယ္။
သံဃာနဲ႔လူထုကုိ ရန္ျပန္တုိက္ေပးေနတာကြ…ဂန္းမသားရ….အဲဒီေတာ့….ဒီအေၾကာင္းေတြကုိ ငါက ေရးစရာလား…ေရးစရာလား”

အကၽြႏု္ပ္စကား ဆုံးသည္ႏွင့္ အႏွီ သေကာင့္သား ေမာင္ေမာင္ဖြတ္လည္း ကုပ္ေခ်ာင္းကုပ္ေခ်ာင္းျဖင့္ လွည့္ျပန္သြားေလသတည္း။

       မင္းႏုိင္သူ ~

• ဧရာ၀တီ Facebook / ဧရာဝတီ Twitter

.