ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ခံတေယာက္ ေပးပို႔တဲ့စာကို မျပင္မဆင္ မတည္းမျဖတ္ဘဲ ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။
၂၀၁၁၊ ဇန္န၀ါရီ၊ ၁ ရက္ေန႔က ေန႔လယ္ဘက္ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး လွည္းကူးၿမိဳ႕နယ္က အင္းတိုင္တပ္နယ္ရွိ၊ ရဲမြန္တပ္ၿမိဳ႕ကို ခဏေရာက္သြားခဲ့တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေဟာင္း တေယာက္ဆီကိုေပါ့။ အဲဒ ီသူငယ္ခ်င္းရဲ႕ တပ္နားက လမ္းဆံုမွာ အေအး၀င္ေသာက္ရင္းနဲ႔ စကားေျပာေနစဥ္မွာပဲ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းရဲ႕အသိ အမွတ္ (၁) တိုက္ပြဲ၀င္ စည္းရံုးေရး သင္တန္းေက်ာင္းက တပ္ၾကပ္ႀကီး ဆိုသူေရာက္လာလို႔ စကား၀ိုင္းေလး စည္ကား သြားတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီတပ္ၾကပ္ႀကီးဆိုသူက ဒီလို ရင္ဖြင့္လာပါတယ္ သူ႔ ရင္ဖြင့္သံကေတာ့ ......
“ငါလည္း တပ္ထဲက ထြက္ေျပးေနခ်င္ၿပီ။ တေန႔လာလည္း ဖက္ထိပ္၊ ေနာက္တေန႔ လာလည္း ဖက္ထိပ္နဲ႔ လူေတြလည္းေသေတာ့မယ္။ မနွစ္ကတည္းက ခင္းလိုက္ရတဲ့ လမ္း ၿပီးကိုမၿပီးေတာ့ပါဘူး။ မဥၨိမ ဂုဏ္ရည္ ေက်ာင္းမွာ ခင္းေနတဲ့လမ္းကြာ....။ အခုထိမၿပီး မၿပီးနိုင္ေတာ့ဘူး။ ေန႔တိုင္း မနက္ ငါးနာရီကေန ညေနေျခာက္နာရီအထိ လုပ္ေနရတယ္ကြာ။ စေန၊ တနဂၤေႏြေတာင္ မနားရဘူး။ ဘုန္းႀကီးကေတာ့ လမ္းခင္းတဲ့အတြက္ လုပ္အားခေပးပါတယ္။ ငါတို႔တပ္က ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးနဲ႔ တပ္ကအရာရွိေတြပဲ ခြဲစားလိုက္ၾကၿပီးေတာ့ ငါတို႔ တျခားအဆင့္ေတြၾကေတာ့ ပိုက္ဆံတျပားတခ်ပ္မွ မေပးဘဲနဲ႔ အလကားခိုင္းတယ္။
ကၽြဲေတြ၊ ႏြားေတြလိုပဲ ေအာ္လိုက္၊ ေဟာက္လိုက္၊ ဆဲလိုက္၊ ဖိနပ္နဲ႔ ကန္လိုက္နဲ႔ကြာ။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ စိတ္မႀကိဳက္ရင္ ကြာတားက ခ်ေသးတယ္။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးနဲ႔ တပ္ေရးဗိုလ္ႀကီးက ပိုဆိုးေသးတယ္။ သူတို႔အိမ္ေတြ ရန္ကုန္မွာ တေယာက္ကို ၃၊ ၄ လံုးရွိတယ္။ ဂြင္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးရိုက္ၿပီးေတာ့ ၀ယ္ထားတာေတြေလ။ သင္တန္းသားေတြ လာရင္လည္း ဂြင္ရိုက္တာပဲေလ။
သူတို႔မိန္းမေတြနဲ႔ ကေလးေတြ ေ၀ယ်ာ၀စၥအတြက္ ဆိုၿပီးေတာ့ ရဲေမေတြကိုလည္း ေန႔စဥ္ေခၚၿပီး ခိုင္းေသးတယ္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ကအစ ေလွ်ာ္ခိုင္းတာေနာ္။ အရမ္းကိုမိုက္ရိုင္းတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ဒီဇင္ဘာလ တုန္းကလည္း ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးရဲ႕ မိန္းမက သူရဲ႕ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ေလွ်ာ္ေပးတဲ့ရဲေမကို ဆုေပးတာတဲ့ကြာ ...။ တပ္ဂိတ္၀မွာ အဲဒီ ရဲေမကို ေဘာင္းဘီေလွ်ာ္တာ ဆပ္ျပာရည္မေျပာင္လို႔ ဆိုၿပီးေတာ့ ပက္ပက္စက္စက္ ဆဲဆိုၿပီး ေလးဘက္ေထာက္ၿပီးေတာ့ သြားခိုင္းတယ္ေလ။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးလည္း ဘာတခြန္းမွ ၀င္မေျပာဘူး၊ မတားဘူး။ ေဘးကေနၾကည့္ပဲ ၾကည့္ေနတယ္။ သူ႔ကိုလည္း ဘယ္သူမွမတိုင္ရဲဘူးေလ။ သတၱိရွိတဲ့ေကာင္တိုင္၊ ကကထူးမွာ ငါ့ဆရာ အရင္းရွိတယ္။ သူရေရႊမန္းနဲ႔ သီဟသူရ တင္ေအာင္ျမင့္ဦး တို႔နဲ႔က ဆရာရင္း တပည့္ရင္းေတြကြ ... တိုင္တဲ့ေကာင္ေတာ့ တမိသားစုလံုး ေသမယ္သာမွတ္...။ ငါက ဘာမွမျဖစ္ဘူးကြ .... ဆိုတာက သူရဲ႕ လက္သံုး စကားပဲေလ။ အဲ ရွိေသးတယ္ အခု ရန္ကုန္တိုင္း တိုင္းမႉးက သူရဲ႕ ဂ်ဴနီယာေကာင္တဲ့။ ဂရုစိုက္စရာ မရွိဘူးဆိုပဲ။ အဲဒီေတာ့ ဘယ္သူက တိုင္ရဲမွာလဲ။
မႏွစ္ကလည္း တပ္ထဲက ရဲေမတစ္ေယာက္ရဲ႕ အစ္မ နယ္ကေန လာလည္ရင္းနဲ႔ ေရာက္တဲ့ ေန႔မွာတင္ ရုတ္တရက္ ေသသြားေတာ့ ... ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက အဲဒီရဲေမရဲ႕ေယာက်္ား ရဲေဘာ္ကိုေခၚၿပီးေတာ့ ပါးရိုက္၊ ဆဲဆိုၿပီးေတာ့ တပ္ထဲမွာ အျပင္လူလာေသတာ က်က္သေရမရွိဘူးဆိုၿပီး အသုဘကို ခ်က္ခ်င္းခ် ... တပ္တြင္း လမ္းကို အသံုးမျပဳရဘူး၊ တပ္ထဲမွာ နာေရးမလုပ္ရဘူး ဆိုၿပီးေတာ့ အမိန္႔ထုတ္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ အေလာင္းကို လူမသိသူမသိ ေဆြမ်ိဳးေတြေတာင္ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ အိမ္သာႀကိဳ အိမ္သာၾကားက ေနၿပီးေတာ့ တပ္ျပင္ကို ထုတ္သၿဂႋဳဟ္ လိုက္ရတယ္။ ရက္လည္ဆြမ္းသြပ္ေတာင္မွ တပ္တြင္းမွာ လုပ္ခြင့္မေပးဘူး။ အဲဒီေန႔က ဂိတ္မွာတာ၀န္က်တဲ့ ရဲေဘာ္ကိုလည္း အျပင္လူ ေပး၀င္တဲ့အတြက္ ဆိုၿပီးေတာ့ ရက္ ၂၀ အခ်ဳပ ္ခ်လိုက ္ေသးတယ္ေလ။
အရမ္းကို မိုက္ရိုင္းတဲ့ အရာရွိေတြကြာ။ ငါတို႔ တပ္ထဲမွာလည္း ထြက္ေျပးခ်င္တဲ့ သူေတြမ်ားေနၿပီ။ မိန္းမနဲ႔ ကေလးေတြကို ငဲ့ေနလို႔ ေပါ့ကြာ။ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးနဲ႔သာ ေျပာခြင့္ရရင္ေတာ့ ငါ သိထားတာေတြ အကုန္ ေဖၚေကာင္ လုပ္ပစ္မွာပဲ။ ငါတို႔ သင္တန္းေက်ာင္းက ငရဲခန္း အေၾကာင္းကို လူေတြ သိေအာင္ တဆင့္ ေျပာနိုင္တဲ့ လူရွိရင ္ေျပာျပေပးၾကပါဗ်ာ။
ကဲ မိတ္ေဆြတို႔ေရ .... တပ္ၾကပ္ႀကီးရဲ႕ ရင္ဖြင့္သံေလးကေတာ့ အဲဒါပါပဲဗ်ာ။ မိတ္ေဆြတို႔နဲ႔ ပတ္သက္ရာ ပတ္သက္ေၾကာင္း ဆိုက္ေတြကေန တဆင့္ တနိုင္ငံလံုးသိေအာင္ လက္ဆင့္ကမ္း ေဖၚျပေပးလိုက္ၾကပါဗ်ာ။ သတင္းဌာနက လူေတြလည္း သတင္းအေနနဲ႔ ေဖၚျပေပးလိုက္ၾကပါဗ်ာ။ အခု က်ေနာ္တင္ျပခဲ့တာကေတာ့ နည္းနည္းမွ အပိုမပါတဲ့၊ မညာထားတဲ့၊ ျဖစ္စဥ္အမွန္ေတြပါ။ တိတိက်က် သိခ်င္ရင္ေတာ့ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး၊ လွည္းကူးၿမိဳ႕နယ္က အင္းတိုင္ တပ္နယ္ရွိ မဥၨိမ ဂုဏ္ရည္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကိုသာ သြားၾကည့္ၾကပါဗ်ာ။ အမွတ္ (၁) တိုက္ပြဲ၀င္ စည္းရံုးေရးသင္တန္းေက်ာင္းရဲ႕ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္မွာပဲ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို သြားတဲ့လမ္း ရွိပါတယ္။ ၀င္သြားၿပီးေတာ့ ေလ့လာလို႔ ရတာေပါ့။ ရန္ကုန္ - ပဲခူးကား စီးၿပီးေတာ့ ရဲမြန္တပ္ၿမိဳ႕ မွတ္တိုင္မွာ ဆင္း၊ ဆိုင္ကယ္ ကယ္ရီစီး ၅၀၀ က်ပ္ ေပးၿပီးေတာ့ သြားရင္ေရာက္ပါတယ္ဗ်ာ။
BBC/ VOA / RFA / DVB/ တို႔နဲ႔ အဆက္အသြယ္ရွိရင္လည္း ေျပာျပ၊ ေၾကညာေပးလိုက္ၾကပါလို႔။
အၾကားမေတာ္သူတဦး
ေတာ္ေတာ္မိုက္ရိုင္းၾကတာပါပဲ...ဒါသူတို႔ရဲ႕ ၾကီးနိဳင္ငယ္ညင္း ဝါဒေတြပါပဲ...