က်ားေပါက္၊ ၾသဂုတ္ ၂၈၊ ၂၀၁၁
ျပည္သူ႔ဆီက မဲခိုးလို႔ပဲ ေျပာေျပာ၊ ညအိပ္မဲေတြနဲ႔ အႏိုင္ပိုင္းတယ္ပဲေျပာေျပာ၊ ျပည္ခိုင္ျဖိဳး အမည္ခံ အစိုးရသစ္ကေတာ့ နအဖ-နဝတ လက္ထက္ အာဏာတည္ၿမဲေရးအတြက္ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ေနတုန္း ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီးတခ်ိဳ႕နဲ႔ သမၼတအၾကား နားလည္မႈ လြဲတာေတြ ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။
ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕စီးပြားေရးေတြကို ျပဳျပင္မွ လိုေငြျပမႈကို တစိတ္တေဒသ ထိန္းႏိုင္မယ္လို႔ သမၼတက ယူဆပါတယ္။ အရင္အစိုးရလက္ထက္မွာ လံုၿခံဳေရးနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရး၊ ပကာသနၿမိဳ႕ေတာ္ ေရႊ႕ေျပာင္းေရး၊ ၿမိဳ႕ေတာ္တည္ေဆာက္ေရးကိုသာ ဆယ္စုႏွစ္ႏွစ္ခုအတြင္း ျပည္သူေတြရဲ႕ စားဝတ္ေနေရးကို ေက်ာခိုင္းၿပီး ကိုယ့္ခံစားခ်က္နဲ႔ ကိုယ္လုပ္ခဲ့တာ ေနာက္ဆံုး ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး အခြံသာသာ က်န္ခဲ့တဲ့ တိုင္းျပည္ကို မလည္မဝယ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္လက္ထဲ ထည့္ခဲ့တာပါပဲ။
ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္တျဖစ္လဲ သမၼတသစ္ ဦးသိန္းစိန္က နာဂစ္မုန္တုိင္းမွာ နဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ တာဝန္ယူမႈဆိုတာကို ႀကံဳခဲ့ဖူးၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ အထက္ကို အမွန္အတိုင္း မတင္ျပရဆိုတဲ့ ၁၉၆၂ စာေပၚမွာ မေရးထားတဲ့ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ အရာရွိ လက္စြဲကို မေက်ာ္ရဲသူပါ။
ဒါေပမယ့္ ျပည္သူေတြဒုကၡေရာက္ရတာ ငါလည္းတာဝန္မကင္းဘူးဆိုတာ ခံစားေနရတယ္လို႔ သမၼတရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားက ေျပာဆိုေၾကာင္း သိရတယ္။
သမၼတ ဘယ္လုိပဲ စဥ္းစားစဥ္းစား ဝံပုေလြေတြၾကားက သိုးငယ္တေကာင္လို လႈပ္တာနဲ႔ ဇာတ္ျပဳတ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ သူနားလည္ပါတယ္။
သမၼတ အေနနဲ႔ ဒီျပႆနာေတြကို ဝံပုေလြတသုိက္နဲ႔ တြဲၿပီး ရွင္းရင္ ျပည္သူ ၅ သန္းကေန ၁၀ သန္းအထိ တဘက္ႏိုင္ငံေတြမွာ ျပည့္တန္ဆာကေန ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္သားေတြအျဖစ္ ေနခ်င္းေရာက္မဲ့ ၿမိဳ႕ေန ဘြဲ႔ရ အလုပ္လက္မဲ့၊ လယ္စိုက္စရာမရွိေတာ့တဲ့ ေက်းလက္ျပည္သူေတြရဲ႕ အေျခအေနကို မရဲတရဲဘဲ စကိုင္တယ္လို႔ ျမင္မိပါတယ္။
သမၼတက တပ္ခ်ဳပ္ကို ျပန္တင္ျပဖို႔ကလည္းမျဖစ္၊ တပ္ခ်ဳပ္ကလည္း အေတြ႔မခံ၊ ျပည္ခိုင္ၿဖ္ိဳး၊ နအဖ တူတူပုန္းတန္းကစားခ်ိန္ ရက္တရာေက်ာ္ၿပီေလ။
ဒီၾကားထဲ အမိန္႔မနာခံတဲ့ မီဒီယာဝန္ႀကီးက တေမွာင့္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လြတ္တုန္းက မ်က္ႏွာေသာေပးမိတဲ့ ဂ်ာနယ္ေတြကို ပိတ္႐ံုမက ပါးပါ႐ုိက္ခ်င္တယ္လို႔ ျခိမ္းေျခာက္တဲ့ၾကားက သမၼတကလည္း အရဲစြန္႔ရတာပါပဲ။
သမၼတကလည္း သူမေသခင္ တတ္ႏိုင္သမွ် လုပ္ေပးဖို႔ေတာ့ ဆႏၵရွိပံု ရပါတယ္။ တဖက္မွာက လံုၿခံဳေရးကို အေၾကာင္းျပ၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြလႊတ္ရန္ ျပည္သူေတြအတြက္ အေႏွာက္အယွက္၊ ႏိုင္ငံေတာ္တည္ၿငိမ္မႈကို ဖ်က္ဆီးမယ့္သူ မလႊတ္ပါေစနဲ႔လို႔ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ ၾကည့္သလိုလိုနဲ႔ ကုိယ့္ေနရာအတြက္ စိတ္ပူသူ ရွစ္လံုး (တင္ေအာင္ျမင့္ဦး) နဲ႔ေနာက္လိုက္ ၃ ဦး။ ရွစ္လံုးကလည္း တ႐ုတ္ေရအားလွ်ပ္စစ္၊ ေအးရွားေဝါလ္ အကူအညီနဲ႔ တိုင္းျပည္ကို ၿငိမ္ပိေနေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခ်င္သူ ၂ ဖြဲ႔အၾကား အားၿပိဳင္မႈကေလးမ်ားလားလို႔ ယူဆလို႔ ရပါတယ္။
ဦးဖိုးစိန္၊ ေရႊမန္းတင္ေမာင္တို႔ၿပီးရင္ အငိုနဲ႔ေျဖေဖ်ာ္သူကေတာ့ မီဒီယာဝန္ႀကီး ေက်ာ္ဆန္းပါပဲ။ ဧရာဝတီကိုခ်စ္တတ္တဲ့၊ ဧရာဝတီက ရမယ့္ ေငြေတြဆံုးသြားမလားဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္နဲ႔ ငိုမိေရာ။ သူ႔ဆရာ ရွစ္လံုး ပြထားတာေတြ လူသိကုန္မွာ၊ ေပါင္ေဖာ္ႀကီးက “ဝ လည္း စူလိုခ်င္တဲ့ ယြန္ထုတ္ႀကီး ေပးၿပီးၿပီ၊ ဝ လိုခ်င္တာ စူမလုပ္ေပးႏိုင္ရင္ စူေသသြားမယ္” မေျပာေပမယ့္ မ်က္လံုးခ်င္း စကားေျပာရင္းက အဓိပၸာယ္ေဖာ္ႏိုင္တဲ့ ဒုသမၼတ ရွစ္လံုးက မီဒီယာကို အႀကံေပးထားၿပီးသားပါတဲ့။
ကာကြယ္ေရးနဲ႔ လုပ္ၿခံဳေရးေကာင္စီ (ကာလံု) မွာ NLD နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဘယ္လို ဥပေဒေၾကာင္းအရ အေရးယူ၊ တားဆီး၊ ထိန္းခ်ဳပ္ၾကမလဲဆိုတာကို ၄ ဦးဂိုဏ္း အစည္းအေဝး မွတ္တမ္းေတြထဲ၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြထဲ ေရာက္ဖို႔ အားရက္မယူ လုပ္အားေပးၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
အိမ္မျပန္ဘဲ ေနျပည္ေတာ္ တ႐ုတ္ဆိုင္က ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ေလာက္နဲ႔ လံုေလာက္ပါၿပီဆိုၿပီး တိုင္းျပည္အတြက္ ထမင္းေမ့၊ ဟင္းေမ့ အိမ္ေမ့ ေဆာင္ရြက္သူက ကိုေက်ာ္ဆန္း၊ ကိုခင္ေအာင္ျမင့္တို႔ စံုတြဲလို႔ ဆိုပါတယ္။
ကိုေက်ာ္ဆန္း ဒုတိယအႀကိမ္ ငိုရပါေသးတယ္။ ေဒၚစု ေနျပည္ေတာ္ေရာက္၊ ဟိုတယ္မွာေရာက္ၿပီး ၁၅ မိနစ္အၾကာ သမၼတဦးသိန္းစိန္က ႏႈတ္ခြန္းဆက္တာကို ဓာတ္ပံုမထည့္ရဆိုၿပီး သူ႔ရဲ႕ ေသြးေသာက္ သတင္းစာ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ေတြကို အမိန္႔ေပးၿပီးသား။
သမၼတကလည္း ကိုေက်ာ္ဆန္းတေယာက္ အမိန္႔ကို လြန္ဆန္တာ မ်ားလာေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အသိမေပးဘဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ တခါးပိတ္ အစည္းအေဝး ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးလိုက္ပါေလေရာ။ ေနျပည္ေတာ္သမၼတရံုးက ေပးတဲ့သတင္းတိုေလးကို မထည့္ရင္ ကိုေက်ာ္ဆန္း အသက္နဲ႔ကိုယ္ အိုးစားကြဲမွာေၾကာက္လို႔သာ ထည့္ရတာ။ ည ၈ နာရီသတင္းမွာေတြ႔လို႔ ကိုေက်ာ္ဆန္းတေယာက္ အဆိုေက်ာ္ မင္းေအာင္သီခ်င္း နားမေထာင္ရဘဲ ၾကိတ္ငိုေနရပါသတဲ့။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေကာ္ဖီခန္းထဲ ဝင္မလာခင္ ဝင္မိေနတဲ့ ကိုေက်ာ္ဆန္း ခံစားခ်က္ျပင္းလြန္းလို႔ ေဒၚစုနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ဘဲ ေကာ္ဖီခန္းမက အထြက္ ခံုတလံုးကို မျမင္ဘဲ ဝင္တိုက္မိတယ္။ မီဒီယာဝန္ႀကီး သူခိုးလူမိ ထြက္အေျပး ခလုတ္တိုက္မိတဲ့ ဟာသမင္းသားတေယာက္လုိ ျဖစ္ေနတာကို တျခားဝန္ႀကီးေတြက ၿပံဳးၾကပါသတဲ့။
ျပဳျပင္ေရးဝန္ႀကီးတခ်ိဳ႕က ေဒၚစုနဲ႔ စကားေျပာ၊ အလည္အပတ္သမားေတြက တျခားစားပြဲေတြ ေရႊ႕၊ ဧရာဝတီကို ေျခေဆးမယ့္ ဝန္ႀကီးေတြက ေကာ္ဖီခန္းက ျပန္ထြက္နဲ႔ သမိုင္းဝင္ေန႔တေန႔ကို ေနျပည္ေတာ္ ကြန္ဗင္းရွင္းစင္တာမွာ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကတဲ့ လူတန္းစား အလႊာအသီးသီးက ကိုယ္စားလွယ္မ်ား အခု ေက်ေနာ္ေရးတာ နည္းမ်ားနည္းေနသလားလို႔ ေမးခ်င္ပါတယ္။
ကိုေက်ာ္ဆန္းရင္ထဲ နာက်င္မႈက မေသးပါ။ တပ္ခ်ဳပ္ၾကီးဆီက စာပို႔သမားအျဖစ္ ေနျပည္ေတာ္ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ဆီ အေၾကာင္းၾကားေတာ့တာပါပဲ။ ကိုေက်ာ္ဆန္းက ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရး လုပ္ေနၾကအတိုင္း နားေထာင္ေနတာ၊ ဘယ္သူဘယ္ဝါဆိုတာ ဂရုမစိုက္ႏိုင္ပါ။
ျပည္သူရဲ႕ ခံစားခ်က္ထက္ မိမိခံစားခ်က္ ေရွ႕တန္းထား၊ ဧရာဝတီကို ေျခေဆး ေပါက္ေဖာ္နဲ႔ ေပါင္းလာတာ ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္အၾကာ တိုင္းျပည္လည္း ကြ်န္စုတ္တဲ့ သရက္ေစ့ေလာက္ေတာင္ မက်န္၊ ငါ ဘာျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲဆိုတာ ကိုေက်ာ္ဆန္းေရ … မွန္ေရွ႕မွာ တည့္တည့္ရပ္ ေမးၾကည့္ပါဦးလို႔ …။
ေစ့ေစ့ေတြးၾကည့္ရင္ေတာ့ ကိုေက်ာ္ဆန္းခမ်ာ သနားစရာပါပဲ ရွဥ့္လဲေလွ်ာက္သာ ပ်ားလဲစြဲသာသေဘာအေနနဲ႔ အေမစုနဲ႔NLDပါတီဝင္မ်ားအမႈးျပဳလို႔ ကိုေက်ာ္ဆနး္ကို ဇာတိခ်က္ေႂကြေမြးရပ္ေျမ "ပုလဲရြာ" မွာေက်ာင္းထိုင္ဖို႔ ရဟန္းေဘာင္ထဲ သြတ္သြင္းေပးလိုက္ၾကရင္ေတာ့ျဖင့္ ... :) -- ေမာင္ေကာင္းအႀကံရတာေလးတင္ျပတာပါ။