ဆရာထူးကို ျပန္လႊတ္ေပးပါ (အပိုင္း ၂)

ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ ဆရာထူးတို႕ ရဲ႕ ၀တၳဳဆန္ဆန္ျပန္လည္ေတြ႔ဆံုမွဳ အျပီးမွာေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရန္ကုန္မွာရွိတဲ႔ ေျမာက္ပိုင္းျပန္ရဲေဘာ္ေတြနဲ႕ မႏ ၱေလး အေျခစိုက္ ေျမာက္ပိုင္းျပန္ေတြ အပါအ၀င္ ဆရာထူးနဲ႕ ဆက္စပ္ေနတဲ႔ ေထာင္ထြက္ေတြ ၾကားမွာ စာနဲ႕ လူပါ အဆက္အသြယ္ေတြ မ်ားလာပါေတာ႔ တယ္။တခါတရံ ကြ်န္ေတာ္ ရန္ကုန္က ရဲေဘာ္ေတြ အနီးစခန္းထိခ်ီတက္ျပီး သံုးေလးရက္ တည္းခို စားေသာက္ေနၾကတာရွိသလို။ မန္းေလးမွာ အေျခအေနမလွလို႕ ေရွာင္ရတိမ္းရမယ္႔ ရဲေဘာ္ေတြကို ဆရာထူးက စာေရးျပီးကြ်န္ေတာ္တို႕ လြတ္လုိက္တဲ႔ အခါ ကြ်န္ေတာ္တို႕က ၀ပ္က်င္းေလးေတြ ရန္ကုန္ မွာစီစဥ္ေပးရတာေတြ ရွိလာပါတယ္။တခါက လည္းဆရာထူးက မန္းေလးမဟာျမတ္မုနိဘုရားၾကီးကို တိုင္းမွဳးအပါအ၀င္ အာဏာပိုင္ေတြက ၀မ္းဗိုက္ေတာ္ မွာ အေပါက္ေတြ႔လို႔ဆိုျပီး ဂေဟေခ်ာင္းေတြနဲ႕ ေဆာ္ၾကတဲ႔ ဗီဒီယိုေခြ ကို ေျမာက္ပိုင္းျပန္ရဲေဘာ္ေဟာင္း တဦးျဖစ္တဲ႕ ကိုရာျပည္႔နဲ႕ ပို႕လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေျမာက္ပိုင္းျပန္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြထဲက ကိုေက်ာ္နိုင္ဦး၊ကိုရဲလင္း၊ တို႕အပါအ၀င္ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြ အပတ္စဥ္လုိလုိ ကိုဘိုဘို(မိုးေက်ာ္သူ)အိမ္မွာဆံုျပီး ေျမာက္ပို္င္း ကိစၥ နဲ႕ပတ္သက္ျပီး သမိုင္းမွန္ကို ျပဳစုျပီး သိမ္းထားၾကဘို႕ အပါအ၀င္ လက္ရွိနိုင္ငံေရး လွဳပ္ရွားမွဳေတြကိုပါ ေဆြးေႏြးျဖစ္လာပါေတာ႔တယ္။၁၉၉၇ ေနာက္ပို္ငး္ႏွစ္ကာလေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

၁၉၉၈ေမလ ကုန္မွာေတာ႕ ကံၾကမၼာကဖန္လာျပန္ေတာ႕ ဆရာထူးနဲ႕ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ဆံုၾကဘို႔ဖန္ လာျပန္ပါတယ္။ ေမလ ၃၀ ရက္ေန႔မွာ ဆရာထူးက ရန္ကုန္မွာ လာတိမ္းေရွာင္ေနတဲ႕ လူငယ္သမဂၢ ေခါင္းေဆာင္ ကိုေက်ာ္ညြန္႔ဆီကို စာတေစာင္ေရးျပီးစာတိုက္က ထည္႔လိုက္ပါတယ္။ ကံမ်ားက ေခခ်င္ေတာ႕ စာကို မနက္ပိုင္း ကိုရာျပည္႔က စာတိုက္မွာ ထည္႔ခဲ႕ျပီး ေန႕လည္၂ နာရီေလာက္မွာ ၀င္းလိုက္ရုပ္ရွင္ရံုမွာ ဗံုးအေသးတလံုးကြဲတဲ႕ကိစၥ ျဖစ္ပါေတာ႔တယ္။ အဲဒီမွာတင္ မန္းေလးေထာက္လွမ္းေရး က မန္းေလးျမိဳ႕က ထြက္တဲ႔၀င္တဲ႕စာေတြ ဖုန္းေတြအားလံုးကို ပိတ္ျပီးစစ္ပါေတာ႔တယ္။ အဲဒီမွာတင္ ဆရာထူးရဲ႕စာကိုရသြားပါတယ္။ေထာက္လွမ္းေရး ရဲ႕ထံုးစံအတို္င္း စာထဲမွာတဲ႕ လူနာမည္ေတြ အကုန္သိမ္း ဖမ္းပါေတာ႔တယ္။အဓိကက ေထာက္လွမ္းေရးက အဲဒိဗံုးကြဲတဲ႕ကိစၥ အတြက္ သူတို႔ အလုပ္လုပ္ေနတယ္ ဆိုတာအထက္ကို အစီရင္ခံနိုင္ဘို႕က အဓိကျဖစ္ေနတာမို႕ ဆရာထူးကို ဖမ္းတဲ႔ အခါ ေမျမိဳ႕အနီးစခန္း အိ္မ္ေရာ မန္းေလးက အိ္မ္မွာပါပိုက္စစ္တိုက္ျပီး မသကၤာတာမွန္သမွ် အကုန္သိမ္းပါတယ္။ အဲဒီအထဲ မွာ ထံုးဘိုဘက္မွာ ကိုယ္ပိုင္ ေက်ာက္မိုင္းတခု ၀ယ္ျပီး လမ္းခင္းေက်ာက္ထုတ္ေနတဲ႕ ညီျဖစ္သူ ဦးေရႊက်ဴး ရဲ႕ ေက်ာက္မိုင္းကေန ယမ္းၾကိဳးကုန္ေနလို႔ ထပ္၀ယ္ဖို႕ နမူနာပါလာတဲ႕ တထြာသာသာရွိတဲ႕ ယမ္းၾကိဳးနဲ႕ ဆရာထူး ခြန္ႏွစ္တန္းစာေမးပြဲေအာင္ျမင္စဥ္က ဆရာထူးကို ဖခင္ တပ္မင္းၾကီးေဟာင္းဦးဘျဖဴ ဆုခ်တဲ႕ အေနနဲ႕ လက္ေဆာင္ေပးခဲ႔တဲ႔ ေျပာင္းတျခား ခလုတ္တျခားနဲ႕ ဒင္မရွိေတာ႔တဲ႔ ေလေသနတ္ အစုတ္ကိုပါ သိမ္းဆည္းျပီး တရားရံုးမွာ လက္နက္ပုဒ္မ ေဖါက္ခြဲပုဒ္မေတြတပ္စြပ္စြဲခဲ႕ပါတယ္။

၂၀၀၅ ေမလ ၇ ရက္ေန႔ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ဒဂုန္စင္တာ၊ဂ်မ္းရွင္းအိတ္ စင္တာအပါအ၀င္ ေနရာ သံုးခုမွာ ဗုံး သံုးလံုးကြဲျပီး လူေတြအၾကီးအက်ယ္ ေသေၾကတုန္းက ကြ်န္ေတာ္ဟာ လမ္းေပၚမ်ာ ပါေဖါင္းမင္႔ အနုပညာ တင္ဆက္မွဳ ကိစၥနဲ႕ ေထာက္လွမ္းေရးရံုးမွာ အဖမ္းခံထားရခ်ိန္ျဖစ္လို႔ ေထာက္လွမ္းေရး အဖြဲ႕ အဲဒီျပသနာကို ကိုင္တြယ္ေနပံု စံုစမ္းေနပံုေတြကို အနီးကပ္သိခြင္႔ျမင္ခြင္႔ရခဲ႔ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔ အျမင္အရ အမွဳမွန္ကို က်ဴးလြန္တဲ႕ တရားခံအစစ္ကိုေဖၚထုတ္နိုင္ဘို႔ထက္ အထက္ကလူၾကီး လုပ္တဲ႕လူေတြဆီ အစီရင္ခံစာတခု ေျဖရွင္းခ်က္တခု ျမန္ျမန္တင္နိုင္ဘို႕ကိုသာအေရးထားျပီး လုပ္ေနၾကတာကို ကိုယ္ေတြ႔ ျမင္ခဲ႔ရဘူးပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႕အမွဳမွာလည္းဒီလိုပါပဲ။ဆိုးတာက ရန္ကုန္ေထာက္လွမ္းေရး ေျခာက္ ရယ္။မန္းေလး မွာ ေထာက္လွမ္းေရး (၁)နဲ႕ (၁၆)တို႕ခြဲျပီးစစ္ေၾကာေရးလုပ္ပါတယ္။ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ရန္ကုန္က ေျမာက္ပိုင္းျပန္အဖြဲ႕ေတြကိုပထမ အင္းစိန္ေထာင္မွာ ခဏထားျပီး ေနာက္ေတာ႔ မန္းေလး ေထာင္ကို ပို႕လိုက္ပါတယ္။အဲဒီမန္ေလးေထာင္ နားက အထူးတရားရံုးမွာ တရားစြဲပါတယ္။ဆရာထူး အပါအ၀င္ စုစုေပါင္း ၂၅ ေယာက္ပါ။ထံုးစံအတိုင္း ေရွ႕ေနလည္းငွါးခြင္႔မရ ဘယ္သူမွလည္းလာခြင္႔ မရတဲ႕ တရားရံုးဟာ စိတ္ပ်က္စရာပါ။တရားသူၾကီးက ငုတ္တုတ္ၾကီးထုိင္ငိုက္ေန အစိုးရေရွ႕ေနက ေထာက္လွမ္းေရး ခ်ေပးတာဖတ္ျပနဲ႕ ပ်င္းရိစရာၾကီးျဖစ္သလို။ကြ်န္ေတာ္တို႕ေတြဟာ ခုမွစေတြ႔ျပီး တသိတတန္းၾကီးနဲ႕ရံုးမွာလာဆံုေနတာမို႕တရုန္းရုနး္နဲ႕ရီစရာၾကီးပါ။ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိေနတာကေတာ႕ ဆရာထူးကိုစြဲခ်က္တင္တဲ႕ အခါ အစိုးရေရွ႕ေနက တစစီျဖစ္ေနတဲ႕ ေျပာင္းနဲ႕ ခလုတ္ဘက္အျခမ္းကို သင္အူၾကိဳးနဲ႕တုတ္ထားတဲ႕ ေလေသနတ္ အစုတ္ကိုျပျပီး ခလုတ္မပါ ဒင္မပါ ပစ္မရ ေလေသနတ္က တစ္လက္ သိမ္းဆည္းရပါတယ္လို႔ တရားသူၾကီးဆီေလ်ာက္လဲေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕ အကုန္လံုး ဘယ္လိုမွ အိျႏၵ မဆည္နိုင္ေတာ႔ပဲ တရယ္မိၾကလို႕ ငိုက္ေနတဲ႔တရားသူၾကီးက လန္႔ သြားျပီး ထေငါက္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေတာ္ေတာ္ရီစရာေကာင္းတဲ႔ ဒီပုဒ္မ ဒီစြဲခ်က္ေတြဟာ တေန႕ဆရာထူးကို အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ တဦးတည္းက်န္ခဲ႔ေအာင္ တားထားမယ္႔ပုဒ္မေတြလို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႕ မေတြးမိခဲ႕တာအမွန္ပါ။ဒီလိုနဲ႕ ဆရာထူးကို ကာယကံေျမာက္ဘာျပစ္မွဳက်ဴးလြန္မွဳမွ မရွိခဲ႔ပါဘဲနဲ႕ ပုဒ္မ၁၂၄။ေဖါက္ခြဲ ၅ အပါအ၀င္ပုဒ္မ မ်ိဴးစံုနဲ႕ ေထာင္ ၄၃ ႏွစ္ခ်ခဲ႕ပါတယ္။

ေရစက္ဆံုခ်င္ေတာ႔ ေထာင္က်က်ျပီးခ်င္း ေနရာခ်ၾကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္က တိုက္ ၂မွာ ဆရာထူးနဲ႕ ေျမာက္ပိုင္းမွာ အတူေနခဲ႕ဘူးတဲ႔ ကိုဖိုးေက်ာ္တို႔နဲ႔ တိုက္ခန္းတခန္းတည္းက်ပါတယ္။ကံကဆိုးခ်င္ေတာ႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေထာင္မက်မီွ ၂လခန္႕က မန္းေလးေထာင္မွာ နာမည္ၾကီးေဖါက္ထြင္း၀ိဇၨာတဦးက ဦးေဆာင္တဲ႕ေထာင္ေက်ာ္မွဳ ျဖစ္ထားတဲ႕အတြက္ တေန႕ကို၁၅မိနစ္သာသာပဲ ေရခ်ိဴးကိုယ္လက္လွဳပ္ရွား လုပ္ဘို႕ မနက္တၾကိမ္ ညေနတၾကိမ္ဖြင္႔ေပးျပီး က်န္တဲ႕အခ်ိန္ေတြကေတာ႔ ကိုးေပပတ္လည္ေလာက္ရွိတဲ႕ ဒီအခန္းေလးထဲမွာပဲ ေန႕ေရာ ညပါေနေနရတာမို႔ အားအားရွိ သူ႕အေၾကာင္းကိုယ္႕အေၾကာင္း အထပ္ထပ္ ပိုေျပာျဖစ္တာမို႕ ဆရာထူးရဲ႕ ဘ၀အေၾကာင္း မိသားစုအေၾကာင္း အျပင္ သူေလ႔လာဖတ္ရွဴခဲ႔တဲ႔ သမိုင္းစာအုပ္ ၀တၳဳတို ၀တၳဳရွည္ အေၾကာင္းအရာစံုေအာင္သိခြင္႔ရခဲ႕ပါတယ္။တိုက္ခန္းက က်ဥ္းရတဲ႕ အထဲမွာ တိုက္ခန္းသံတခါးမင္းတံုးသံေခ်ာင္းကို ရက္ရွည္သံျဖတ္လႊနဲ႔ ျဖတ္ျပီးေထာင္ေဖါက္ထားကာစမို႕ ေထာင္က ကြ်န္ေတာ္တို႕ကို တိုက္ခန္းတခန္းမွာ တညအိပ္ျပီးတာနဲ႕ ေနာက္တရက္ေန႔လည္ခင္း ႏွစ္နာရီ ေထာင္ျပန္ဖြင္႔ခ်ိန္မွာ ေနာက္တခန္းကို အိပ္ယာေတြေရာ မိလႅာအိုးခြက္ေတြေရာ စားေသာက္တဲ႕ခြက္ေတြပါ သယ္ျပီး ေနပူပူ ၾကဲၾကဲေတာက္ေအာက္မွာ ေနာက္အခန္းေျပာင္းရပါတယ္။ဆရာထူး က က်န္းမာေရး ကိုေတာ္ေတာ္ ဂရုစိုက္ပါတယ္။ ေရခိ်ဴးဘို႔ပဲျဖစျ္ဖစ္ အခန္းေျပာင္းဘို႔ ပဲျဖစ္ျဖစ္ တံခါးဖြင္႕ ေပးလိုက္တာနဲ႕ ေရွ႕က ေနာက္အကန္႔ေလးထဲမွာ ရသေလာက္ ေနရာေလးမွာတင္ လွည္႕ျပီး ေျပးပါတယ္။ ဒိုက္ အၾကိမ္ ၅၀ ေလာက္ အိပ္ထမတ္တင္ အၾကိမ္သံုးဆယ္ေလးဆယ္ေလာက္ ကို ေခြ်းသံတရႊဲရႊဲက် တဲ႕ အထိ မပ်င္းမရိ လုပ္ေလ႔ရွိသလို ကြ်န္ေတာ္တို႕ကိုလည္း ေထာင္မွာ ေရရွည္ေနရမွာျဖစ္လို႕ ေလ႔က်င္႕ခန္း မ်ားမ်ား မွန္ွမွန္လုပ္ဘို႕တိုက္တြန္းေလ႔ရွိပါတယ္။

ထံုးစံအတုိင္း နိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားတိုက္ခန္းေတြရဲ႕ ညေထာင္ပိတ္သြားျပီဆိုတာနဲ႕ ဂီတညခ်မ္းသဘင္ အစီအစဥ္ေလးေတြ လုပ္ျပီး ကိုယ္႔အခ်င္းခ်င္း သီခ်င္းေလးေတြ ကဗ်ာေလးေတြ ရြတ္ျပီး ေ၀ဒနာဖလွယ္ၾကတဲ႔ ယဥ္ေက်းမွုေလးဟာ အစဥ္အဆက္ ေထာင္တိုင္းမွာရွိခဲ႔တာပါ။ဒီလိုညေနေတြမွာ ဂီတ၀ါသနာၾကီးတဲ႕လူေတြ သီခ်င္းဆိုေကာင္းတဲ႕လူေတြက အေတာ္ပြဲေတာင္းခံရတတ္ပါတယ္။ ဆရာထူး က ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ၂ တုိက္ ညခ်မ္းမွာ ပြဲေတာင္းခံရဆံုးသူေတြထဲတဦးျဖစ္ပါတယ္။ဆရာထူး ရဲ႕ အက်င္႕က ဘယ္အခန္းကပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ရြယ္တူရဲေဘာ္ခ်င္းကျဖစ္ျဖစ္ ငယ္ရြယ္တဲ႕ လူငယ္ေတြထဲက ျဖစ္ျဖစ္ ဆရာေရ သီခ်ငး္တပုဒ္ေလာက္ေတာ႔ခ်ီးျမင္႔ပါဦးဗ်ာဆိုလာခဲ႕ရင္ မ်ားေသာအားျဖင္႔ အိပ္ယာလွဲေနရာက ထရပ္ျပီးသံတိုင္ကို လက္နဲ႕ဆုပ္ကိုင္ျပီး က်က်နနဆိုျပေလ႔ရွိပါတယ္။ တခါတရံမွာသီခ်င္းကိုဆိုျပီးရင္ သီခ်င္းရဲ႕ ေနာက္ခံအေၾကာင္းအရာေတြကိုပါ ေျပာျပေလ႔ရွိပါတယ္။ေခတ္ေဟာင္းေတး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရတဲ႕အျပင္ သီခ်င္းေတြရဲ႕ ရာဇ၀င္နဲ႕ပါတြဲျပီးသိထားတာမို႕ ဆရာထူးနဲ႕ ေနခဲ႕ရတဲ႔ကာလေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားမွာ ကြ်န္ေတာ္ မရတဲ႕ ေခတ္ေဟာင္းသီခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ဆရာထူးဆီကေနတက္ယူခဲ႔ ရဘူးပါတယ္။သီခ်င္းခ်ေပးရင္းနဲ႕ ထူးျခားတဲ႕ စာသားေနာက္ကြယ္က အနက္ေတြကိုပါ ဆရာထူးက ရွင္းျပေလ႔ရွိပါတယ္။

ညွင္းညွင္းညံ႕႔ညံ႔ ခင္းျပန္႔သဲေျမ xတျငိ္မ္႔ျငိ္မ္႔ေရဆင္း xတို႕ခ်စ္ျခင္းရဲ႕အျပိဳင္ေပ ဂနိုင္ေျခမွ စတဲ႕စိမ္႔စမ္းေရ တေန႔ဆို x x ကိုယ္ေရာက္လာမလားရယ္လို႕ x x အၾကိဳေထာက္ပါလား ျမစမ္းေရ သီခ်င္းကေတာ႕ ဆရာထူးအမ်ားဆံုးဆိုေလ႕ရွိတဲ႕သိခ်င္းပါ။ဒီသီခ်င္းနဲ႕ ျမိဳ႔မအဖြ႕ဲနာမည္ၾကီး ျပည္ေတာ္၀င္ သီခ်င္းကို ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခီဳက္ဆိုေလ႔ရွိပါတယ္။ဒါ႔အျပင္ ဆရာဟာ အဆိုေတာ္ ေရနံသာစိုးလွိဳင္၊ မင္းသားၾကီး ဦးျမတ္ေလး၊ ေလဘာတီျမရင္ရဲ႕ ခ်စ္သူမန္းညြန္႔ဦးေမာင္ေလး တို႕နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ကို ရင္းႏွီးခဲ႕သူျဖစ္တာမို႕ ဂီတနတ္သံကိုေစာညိန္း၊ျမိဳ႕မျငိမ္း၊နန္းေတာ္ေရွ႕နဲ႕ ကိုျမတ္ေလးတို႕ ေရးခဲ႔တဲ႕ သီခ်င္းေတြ အားလံုးနီးနီး ရတဲ႔အျပင္ သီခ်င္းေတြေနာက္ကြယ္က ဇာတ္လမ္းေလးေတြကိုပါေျပာျပနိုင္ပါတယ္။တခါတရံေတာ႔ သူ႕ဖါသာစိတ္ၾကိဳက္ဆိုတဲ႕ ညေတြဆိုရင္ ကိုေစာညိန္းဆို ကိုေစာညိန္းသီခ်င္းေတြထဲက သူ႕အၾကိဳက္ဆံုး ေတြကိုစီျပီးဆိုျပေလ႔ရွိသလို၊မခင္ႏွင္းဆီ၊မခင္ႏွင္းဆီရဲ႕ႏွင္းဆီ၊မခင္ႏွင္းဆီဇာတ္သိမ္းစသည္ျဖင္႔ ကိုျမၾကီး ဆိုခဲ႕တဲ႕ သီခ်င္းေတြခ်ည္းဆက္စပ္ကာဆိုျပတတ္ပါတယ္။အထူးသျဖင္႕ ဦးျမတ္ေလး ေရးျပီးနာမည္ၾကီးတဲ႕ ပင္လံုထိပ္ထားဦး သီခ်င္းမ်ိဴးကိုဆိုျပကာ ပင္လံုထိပ္ထားဦး ဇာတ္ကားကိုပါ ကင္မရာအယူအဆေတြ ကအစ ရုပ္ရွင္ၾကည္႔ရသလို ခံစားရေအာင္ျပန္ေျပာျပေလ႕ရွိပါတယ္။ နိုင္ငံေရး အရ ထူးျခားတဲ႕ ေန႕ရက္ မ်ိဴးေတြဆိုရင္ေတာ႔ ဦးျမတ္ေလးေရးခဲ႕တဲ႕ ပန္းတိုင္းပြင္႕ပါေစ တို႕ ခြပ္ေဒါင္းနဲ႕အတူတိုက္ တို႕လို သီခ်ငိးမ်ိဴးကို ကြ်န္ေတာ္႔ကိုပါ သံျပိဳင္အလိုက္ခုိင္းျပီး ျမိဳင္ျမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ဆိုပါတယ္။အထူးသျဖင္႔ ခြပ္ေဒါင္းနဲ႕ အတူတိုက္သီခ်ငး္က အဆိုေတာ္ေလးေယာက္ေလာက္ တလွည္႕ဆီဆိုတဲ႕သီခ်င္းမို႕ကြ်န္ေတာ္ကို ပါသီခ်င္း ခ်ေပးျပီး သူနဲ႕ တလွည္႔စီဆိုခိုင္းပါတယ။္ ေနာက္ဆံုးအသိမ္းပိုဒ္ အိုခြပ္ေဒါင္းနီ လြတ္ေၾကာင္းခ်ီ ဆိုတဲ႕ ေနရာမွာ ကြ်န္ေတာ္ကိုပါ သံျပိဳင္လိုက္ေစျပီး ဖေနာင္႕နဲ႕ သစ္သားကြပ္ပစ္ကို အခ်က္က်က် ေဆာင္႔ျပီး စည္တိုသံမ်ိဴးထြက္ေအာင္လုပ္ျပီး အားနဲ႕မာန္နဲ႕ သီဆိုေလ႔ရွိပါတယ္။ ခြပ္ေဒါင္းနဲ႕ အတူတိုက္ သီခ်င္းဆိုျပီး တိုင္းလည္း ဒီသီခ်င္းကို တေန႕မွာ နိုင္ငံေတာ္ အဆင္႔ရွိတဲ႕ ကဇာတ္ရံုၾကီးမွာ ေအာ္ပရာ အျဖစ္ သူ ဘယ္ပံု တင္ဆက္ခ်င္တဲ႔ အေၾကာင္း ကကြက္ေတြနဲ႕ သရုပ္ေဆာင္ေတြ၊ ၀တ္စံုေတြ၊ အထူးျပဳလုပ္ခ်က္ ဆက္တင္ေတြ၊ မီးအလင္းအေမွာင္ကအစ ဘယ္လိုလုပ္ခ်င္တယ္ဆိုတာကို အားရပါးရ ဆက္ျပီး ေဆြးေႏြးေလ႔ရွိပါတယ္။

ေထာင္စည္းကမး္ေတြက မတရားတင္းၾကပ္ျမဲကာလ ျဖစ္တာမို႕ အျခားအခန္းက ဘ၀တူ အက်ဥး္သားေတြနဲ႕က အသံနဲ႕သာ မိတ္ေဆြေတြျဖစ္ေနၾကျပီး တေယာက္နဲ႔တေယာက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ခြင္႔ကိုမရတဲ႕အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။တေန႔မွာ ဆရာထူးက ထူးျခားတဲ႔ ေဖ်ာ္ေျဖေရး အစီအစဥ္ေလးတခု လုပ္ဘို႔ စိတ္ကူးရလာပါတယ္။အဲဒါကေတာ႕ ညခ်မ္း အသံလႊင္႔ျပဇာတ္ေလးတခု တင္ဆက္ၾကဘို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ပထမဆံုး ဆရာထူးက သူေသာက္တဲ႕ ဒူးယားစီးကရက္ဗူးခြံေလးေတြကိုစုပါတယ္။ေငြျခည္ပတ္စကၠဴကို ေရစိမ္ျပီး စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ တလႊာခ်င္းခြါယူျပီး စာရြက္လြတ္ေလးေတြစုပါတယ္။ပုန္းရည္ၾကီးထုပ္က စကၠဴေလးေတြ၊ေျမပဲလိပ္ထုပ္ေလးေတြက စကၠဴပါးေလးေတြကိုစုျပီး ပထမခိုးသြင္းထားတဲ႔ ေဘာပင္ မွင္ေခ်ာင္းေလးနဲ႕ ဇာတ္ညြန္းေရးပါတယ္။ပထမဆံုးစတင္ဆက္ျဖစ္တဲ႕ ၀တၳဳကေတာ႔ ဆရာျမသန္းတင္႔ ရဲ႕ လိုက္ခဲ႔ေတာ႔ ျမနႏၵာ ျဖစ္ပါတယ္။ဆရာထူး က အဲဒီ၀တၳဳကို အက်ဥး္ခ်ံဴးျပီး အသံနဲ႕ေျပာဇာတ္ပံုစံ အခန္းခြဲ ေရးပါတယ္။ညခ်မ္းေရာက္တဲ႕အခါမွာ အဲဒီဇာတ္ညြန္းကို ကိုင္ျပီးကြ်န္ေတာ္က ဇာတ္ေၾကာင္းကို ဖတ္ရ သလို ဇာတ္ေကာင္ ကိုဥကၠာေနရာမွာ လည္းက်ရာ ဇာတ္၀င္စကားေတြအလိုက္ အသံနဲ႕ သရုပ္ေဆာင္ ေစပါတယ္။ အခန္းတခန္းကတခန္း အကူးမွာ ဆရာထူးက ၾကိဳစဥ္စားထားတဲ႔ သီခ်င္းေလးေတြကို ၀င္ဆိုေပးပါတယ္။ အထူးသျဖင္႔ ပင္လံုထိပ္ထားဦး သီခ်င္း ကို လိုက္ခဲ႕ေတာ႕ျမနႏၵာဇာတ္လမ္း နဲ႕ အလြန္လိုက္ဖက္ တာမို႕ အဲဒီသီခ်င္းကို အပိုင္းေလးေတြနဲ႕ သင္႔ရာေနရာမွာခြဲျပီး ဇာတ္၀င္ေနာက္ခံ ေတးေလးေတြအျဖစ္တင္ဆက္တာမို႕ အသံဇာတ္လမ္းေလးဟာ ရုပ္လံုးၾကြလာျပီး ဘ၀တူ ရဲေဘာ္ေတြ အားလံုးက ညဆိုရင္ အားလံုး တိုက္ခန္းတခါး၀မွာ ထိုင္ျပီး နားေထာင္ရတဲ႕ ဇာတ္လမ္းေလး ျဖစ္လာပါတယ္။

လိုက္ခဲ႔ျမနႏၵာ အျပီးမွာေတာ႔ ပရိတ္သတ္က ဆက္ပြဲေတာင္းၾကတာမို႔ ဆရာထူးက ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ရဲ႕ ျမစ္ဖ်ားဧရာေပၚမွာ ၀တၳဳ တို႕ ဆရာနႏၵ ရဲ႕ သံနဲ႕ေသြး ၀တၳဳေတြကို ပါ ဆက္လက္ျပီး စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႔ ေရးသားတင္ဆက္ေစပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔မွာ လည္းက်ရာ ဇာတ္ရုပ္ေတြကေန အနုပညာတာ၀န္ ထမ္းရပါေတာ႔တယ္။ကြ်န္ေတာ္တို႕ ၂ တိုက္က က်န္တဲ႕ တိုက္ေတြထက္စာရင္ ျပဇာတ္ေဖ်ာ္ေျဖေရး အစီအစဥ္ေကာင္းေကာင္း ရွိတဲ႕ တိုက္ေလးျဖစ္လာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ အုတ္နံရံၾကားမွာ ဒီလိုပဲ ကိုယ္႔ရဲ႕အေျခအေနတိုးတက္ဘို႔ ေန႔စဥ္ၾကံဆေနရတာဟာ နိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြရဲ႕ေ န႔စဥ္ဘ၀ ျဖစ္လာပါတယ္။

ဒီလိုပဲ ၾကံဆရင္း တခါတေလေတာ႔ ကေမာက္ကမေတြျဖစ္ၾကတာေတြလညး္ရွိပါတယ္။ေထာင္က ပံုမွန္ေကြ်းတဲ႔ ညစာ ဟင္းရြက္ျပဳတ္ရည္ဆိုတာက ဟင္းရြက္မပါသမို႕ ဟင္းသီးဟင္းရြက္စားရ ေတာ္ေတာ္ ကိုၾကံရဖန္ရပါတယ္။ အရိုးဆံုးကေတာ႔ အျမဲဆင္းေလးတြကို ေဆးလိပ္ေပးျပီး ကန္စြန္းရြက္ ေလးေတြ ခ်ိဴးျပီး ခိုး၀ွက္ယူလာဘို႔စည္းရံုးရပါတယ္။ ျပီးတဲ႕အခါ ထမင္းပူပူထဲကို ျမဳပ္ျပီး နည္းနည္းေလးၾကာေအာင္ ထားလိုက္ရင္ ကန္စြန္းရြက္ေတြ ညိဳးသြားျပီး ငပိေၾကာ္ေလးနဲ႕ တို႕စရာလုပ္စားၾကရပါတယ္။ အဲဒီလိုစား ေနရာကေန တိုက္ခန္းထဲမွာ ဟင္းခိုးခ်က္ဘို႔ၾကံဆၾကပါတယ္။ပထမဆံုး ရင္းႏီွးတဲ႕ ေထာင္၀ါဒါ တေယာက္ကို ေငြနည္းနည္းပိုေပးျပီး ဆရာထူးထမင္းစား မ၀င္လို႕ ကြ်ဲရိုင္းဗူးေလးတဗူးေလာက္ ေသာက္ဖို႕ ခိုးသြင္းလာခဲ႔ေပးဘို႔ စည္းရံုးရပါတယ္။ရလာတဲ႔အခါ စစ္ဆင္ေရးစပါတယ္။ ဗူးခြံရဲ႕ အေပၚပိုင္းကို အေပါက္ ေလးေဖါက္ျပီး ၾကိဳးနဲ႕ ဆြဲလို႔ရေအာင္လုပ္ပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ပံုစံ လံုခ်ည္စုတ္နဲ႕ ကြ်တ္ကြ်တ္အိတ္ နဲ႕ ပလပ္စတစ္ အစတခ်ိဴ႕ကို ေရာျပီး က်စ္က်စ္လိပ္ကာ ေလာင္စာေတာင္႔တခု လုပ္ၾကပါတယ္။ဒါကလည္း အရင္တေခါက္ေထာင္ထဲေရာက္ဘးူ ထားတဲ႕ဆရာထူးက ေျပာျပလို႔ပါ။ ဒီလိုနဲ႕ ကန္စြန္းရြက္ေတြနဲ႕ ငါးေျခာက္ႏွပ္ ကဆီနည္းနည္း ငပိေၾကာ္ နည္းနည္းတို႔ကို ကြ်ဲရိုင္းသျဖဴဗူးခြံေသးေသးေလးထဲကို ျပြတ္သိပ္ျပီး ထည္႔ပါတယ္။ျပီးတဲ႕အခါ သံတခါးနားက အခန္းေထာင္႔ ေလကြယ္ မ်က္ကြယ္မွာ ဗူးေလးကို ၾကိဳးနဲ႕ အသာေလးခ်ိတ္ထားျပီး ေအာက္ကေန ေလာင္စာေထာင္႔ကို မီးရိွဳ႕ျပီး ဗူးေအာက္ကို အသာေလးေရႊ႕ ျပီး စခ်က္ပါေတာ႔တယ္။ အခ်ိန္က ေန႔လည္ ဆယ္႔ႏွစ္နွစ္ နဲ႕ႏွစ္နာရီၾကား တန္းပိတ္ခ်ိန္မွာပါ။ ေလာင္စာေတာင္႔က မီးေတာက္ကေလးက တလူလူနဲ႕ ေတာက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရဲ႕ မဟာစမ္းသပ္မွဳၾကီး ေအာင္ျမင္စြာနဲ႕ ဟင္းဗူးေလးကို စိတ္လွဳပ္ရွားစြာနဲ႔ ေစာင္႔ၾကည္႔ေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာရုတ္တရက္ တိုက္ခန္းေရွ႕ သစ္သားတခါးအျပင္ဘက္က လမ္းေပၚမွာ ေထာင္၀ါဒါတေယာက္ ေပၚလာတာမို႔ ဆရာထူးနဲ႕ ဖိုးေက်ာ္ တို႔ကသူတို႔အိပ္ယာေတြေပၚ အသီးသီး အခ်ိန္မွီကြက္တိလွဲခ် လိုက္နိုင္ေပမယ္႔ ကြ်န္ေတာ္က အခန္း အလယ္မွာ ငုတ္တုတ္ၾကီးျဖစ္ေနပါတယ္။ေထာင္၀န္ထမ္းက အခန္းေရွ႕သစ္သားတံခါးအျပင္လမ္းေပၚမွာ ရပ္ျပီး အခန္းထဲမွာ ထိုင္ေနတဲ႕ ကြ်န္ေတာ္႔ကို စူစူးစိုက္စိုက္ၾကည္႔ေနပါတယ္။ သိၾကတဲ႔အတိုင္း ေထာာင္ရဲ႕ တိုက္ခန္းေတြမွာ သံတိုင္ေတြကာထားတဲ႕ တံခါးနဲ႕ တထပ္ျပီးရင္ သစ္သားတံခါးေနာက္တထပ္ရွိပါတယ္။ တံခါးႏွစ္ခုဟာ ဆယ္႔ေလးငါးေပကြာျပီး တံခါး၂ထပ္ၾကားမွာ အုတ္ရိုးကာထားတာမို႕ အမိုးပြင္႔ အက်ဥ္းခန္းသဖြယ္ျဖစ္ျပီး အဲဒီမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေရခ်ိဴး ေလ႔က်င္႕ခန္းလုပ္ရၾကပါတယ္။

ေထာင္၀န္ထမ္းဟာ နံပတ္တုတ္ေလးတဆဆနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္႔ကို စိုက္ၾကည္႔ျပီးစဥ္းစား ေနပါတယ္။ျပီးေတာ႔ သစ္သားတံခါးကို ျဖတ္ျပီး အတြင္းထဲ၀င္လာပါတယ္။ကြ်န္ေတာ္တို႔ရင္ထိတ္ေနပါျပီ။ တိုက္ခန္းထဲ မီးဖိုျပီးဟင္းခိုးခ်က္တာသာသိသြားလို႔ကေတာ႔ ၃ေယာက္လံုးမေခ်ာင္ပါဘူး။၀ါဒါက မလွမ္း မကမ္းကေန ကြ်န္ေတာ္႕ကိုၾကည္႔ျပီး ခင္ဗ်ားကိုတေနရာရာမွာ ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္ဘူးေနတယ္ဆိုျပီး ေျပာလာပါတယ္။သူကြ်န္ေတာ္ပါတဲ႕ ဗီဒီယိုကားတခ်ိဴ႕ကို ၾကည္႔ဖူးျပီးလို႕ဆိုတာသိေပမယ္႔ အဲဒါကိုမေျပာဘဲ အသာအလိုက္အထိုက္ ဟုတ္က႔ဲ လူတူလို႔ျဖစ္မွာပါလို႔ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဗီဒီိယိုကားထဲျမင္ဖူးတာထင္တယ္ လို႔ ေျဖလိုက္ရင္ ဟုတ္တာေပါ႕ဘာညာနဲ႕ ဇာတ္လမ္းေပရွည္ေနရင္ ဟင္းအိုးတန္းလန္းနဲ႕ခက္ရခ်ည္႔ဆိုျပီး အသာေလးျငိမ္ေနလိုက္ေတာ႔ ၀န္ထမ္းက ျပန္လွည္႔သြားပါတယ္။ျပီးတခါ မေက်မနပ္နဲ႕ လွည္႔လာျပီး ခင္ဗ်ားကို ရင္းရင္းႏီးွႏွီးကို သိေနတာဗ်ဆိုျပီး ျပန္လွည္႔လာကာ ကြ်န္ေတာ္နဲ႕ မလွမ္းမကမ္းမွာ ရပ္ ကြ်န္ေတာ္႕မ်က္နွာကို စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည္႔ရင္း အေျဖထုတ္ေနပါတယ္။ ဆရာထူးက အေပါက္၀သံတခါး ကို ေက်ာေပးျပီး လွဲအိပ္ေနတာမို႕ ဆရာထူးမ်က္ႏွာေပၚက စိုးရိမ္မွဴကို ေတြ႔ေနရပါတယ္။ကြ်န္ေတာ္က မ်က္လံုးကို အသာေစြျပီး အကဲခတ္ၾကည္႔ေတာ႔ ဟင္းအိုးက စတင္ျပီး ပြက္လာပါတယ္။ဒီအတိုင္း ဆက္သြားရင္ ဟင္းအိုးပြက္တဲ႕အသံေၾကင္႔ ဒင္းသိသြားျပီး တိုင္ရင္ ေသခ်ာေပါက္ရံုးတင္ အျပစ္ေပး ခံရေတာ႔မွာမို႕ မထူးေတာ႔ဘူးဆိုျပီး ကြ်န္ေတာ္လည္းအရူးဇာတ္ခင္းရပါေတာ႔တယ္။ အေျဖရွာစဥ္းစားေနတဲ႕ ေထာင္၀ါဒါရဲ႕ မ်က္နွာကို ေစ႔ေစ႔စိုက္ၾကည္႔ျပီး ကြ်န္ေတာ္ပါးစပ္ကေန ဗြက္ ဗြက္ ဗြက္ ဗြက္နဲ႕ အဆက္မျပတ္ တဗြက္ဗြက္ ထေအာ္လိုက္ပါတယ္။ ဒါမွ ဟင္းအိုးက အသံကို ဒင္းသတိမထားမိေတာ႔မွာကိုးဗ်။ ၀ါဒါဟာ အစပထမေတာ႔ ေၾကာင္သြားပါတယ္။ကြ်န္ေတာ္က ေနာက္တယ္ထင္ျပီး တစံုတရာ ျပန္ေျပာဖို႕ ျပင္ေပမယ္႕ ကြ်န္ေတာ္က သူ႔ကို မ်က္လံုးၾကီးျပဴးစိုက္ၾကည္႔လို႔ ဗြက္ဗြက္ဗြက္နဲ႕ ဆက္လုပ္ေနေတာ႔ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕ ေခါင္းကိုကုပ္ျပီး တျဖည္းျဖညး္ ေနာက္ဆုတ္ေနာက္ဆုတ္နဲ႕ ဆုတ္သြားျပီး သစ္သားတံခါးေပါက္ကေန ျပန္ထြက္သြားပါတယ္။ေသခ်ာတာကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ကို ေဂါက္သြားတဲ႔ေကာင္ လို႔ထင္သြားမွာေသခ်ာပါတယ္။သစ္သားတခါးက ကြယ္သြားတာနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဆူပြက္ေနတဲ႕ ဟင္းဗူးကို ျဖဳတ္ခ် ရင္ပဲ ဆရာထူးကလည္းလွဲေနရာက ရုတ္ကနဲ ထထိုုင္ကာ မီးေတာက္ေနဆဲ ေလာင္စာေတာင္႔ ေပၚကေန ေရခိိ်ဴးတဲ႕ ေကာ္ခြက္နဲ႕ အုပ္ခ်ျပီး မးီသတ္ လက္စေဖ်ာက္လိုက္ျပီး အခန္းအလယ္ေကာင္ ငုတ္တုတ္ထိုင္ျပီး အူတက္မတတ္ ဒရစပ္ ထျပီးရယ္ျဖစ္ၾကပါ တယ္။ညေနပိုင္းထမင္းစားခ်ိန္မွာေတာ႕ ေအာင္ျမင္မွဳရလဒ္ ကန္စြန္းရြက္ဟင္းနဲ႕ေအာင္ေသေအာင္သား တမင္းစားေနရင္းက ဆရာထူးက ဗြက္ဗြက္ကိုသတိရသြားျပီး ထမင္းေတြသီးကုန္တဲ႔ အထိ တခြီးခြီး ရီၾကရျပန္ပါတယ္။

ဆရာထူးက သမိုင္း၊စာေပ၊ဂီတ၊အနုပညာစြယ္စံုရသူမို႕ ေထာင္တြင္းမွာ လူငယ္ေတြရဲ႕ ခ်စ္ခင္ေလးစားမွဳကိုခံရပါတယ္။သူကိုယ္တိုင္လည္းေက်ာင္းဆရာဘ၀က လာသူျဖစ္ေပမယ္႕လူငယ္ေတြ အေပၚမွာ ဆရာၾကီးလုပ္တဲ႔ပံုစံမ်ိဴးမေပါင္းပဲ တန္းတူေလးေလးစားစား ဆက္ဆံတတ္တာမို႔ လူငယ္ေတြက ဘာပဲကိစၥပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ကို တိုင္ပင္ေလ႔ရွိပါတယ္။ေနာက္ဆရာထူးက ဟာသဥာဏ္လည္း ရႊင္ပါတယ္။ အျမီးအေမါက္ မတည္႔တာေတြ႔ရင္လည္းသေရာ္လိုက္ဘို႕ စကားလံုးက အင္မတန္ၾကြယ္ပါတယ္။ အစိုးရ ပိုင္းက လုပ္တဲ႕အေပၚေတာ္ေတာ္ မေထာ္မႏွမ္းေတြၾကားရျပီဆိုရင္ သူတို႔လုပ္ေနတာက ''မရီရတဲ႕အျပင္ ရီေတာင္ရီရေသးတယ္ ဆိုတာမ်ိဴးေပါ႕ကြာ'' ဆိုတဲ႕စကားမ်ိဴး မၾကာခဏ ၾကားရတတ္ပါတယ္။

ဆရာျမိဳ႕မျငိမ္းရဲ႕ ဟာသဓါတ္ရႊင္ရႊင္ေရးခဲ႔တဲ႔ အိမ္ေတာ္ရာဘုရားေစ်း၊ေမဓါ၀ီ၊ဘင္ဂ်ိဴ၊ ေတာင္ျပဳန္း၊ႏွစ္ပိသာခြဲ စတဲ႔သီခ်င္းေလးေတြကို မၾကာခဏဆိုတတ္ သလို အဲဒီသီခ်င္းေလးေတြထဲက ထူးျခားတဲ႔ ဆရာျငိမ္းရဲ႕ အေသာဓါတ္ပါတဲ႕ စကားလံုးေတြကို ထုတ္ျပီး ခ်ီးက်ဴးတတ္ပါတယ္။ ေျပာရရင္ ဆရာျမိဳ႕မျငိမ္းနဲ႕ နန္းေတာ္ေရွ႕လို ျမန္မာ႕ဂီတမွာ ေနနဲ႕လ ၂ဆူလိုထင္ရွားတဲ႔ သီခ်င္းေရးဆရာ ၂ဦးရဲ႕ မိတ္ေဆြ၊ အျငိမ္႕မင္းသမီး ေလဘာတီေဒၚျမရင္ရဲ႕ ခ်စ္သူ မန္းညြန္႔ဦးေမာင္ေလး က ဆရာထူးရဲ႕ ဇနီးဘက္က ေရႊမ်ိဴးေတာ္စပ္ပါတယ္။ဆရာထူးက ဦးေမာင္ေလးကို ဘိုးေလးၾကီးလို႕ ေခၚပါတယ္။ ဘ၀ေနထိုင္ပံု ထူးျခားသူခ်င္းျဖစ္လို႕ ဦးေမာင္ေလးက ဆရာထူးကို ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္ခင္ပံုရပါတယ္။ ဆရာထူးကိုယ္တိုင္ကလည္း ဦးေမာင္ေလးကို စိတ္၀င္စားတာမို႔ ဦးေမာင္ေလး ဘ၀ ေနာက္ဆံုးကာလေတြမွာ ဦေမာင္ေလးကို ကက္ဆက္တိတ္ေခြမ်ားစြာ အင္တာဗ်ဴးလုပ္ထားနိုင္ခဲ႔တယ္ လုိ႔ေျပာပါတယ္။ကြ်န္ေတာ္တို႔လုပ္တဲ႔ ေထာင္တြင္းလက္ေရး မဂၢဇင္းမွာ နိုင္ငံေရးေဆာင္းပါးေတြကို ေအာင္ေဇယ် ကေလာင္နဲ႕ေရးေပးခဲ႔သလို ဆရာထူးကေလာင္အမည္နဲ႕ မန္းညြန္႔ဦးေမာင္ေလး အေၾကာင္းကိို (ေလဘာတီရဲ႕ခ်စ္သူ) ဆိုျပီး အခန္းဆက္ေဆာင္းပါးေရးေပးခဲ႕ဘူးပါတယ္။ကြ်န္ေတာ္ အဘို႔ ေတာ႔ ဆရာထူးဆီက တဆင္႔ စစ္ၾကိဳေခတ္စစ္ျပီးေခတ္ ဂီတ အျငိမ္႕ေလာက အေၾကာင္း နဳတ္ေျပာသမိုင္း ကိုနာယူရတာ ကိုေတာ႕ ခုထိေက်းဇူးတင္ေနတုန္းျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေန႕ထိလည္း ဆရားထူးဆီက တက္ယူထားတဲ႕သီခ်င္းေလးေတြကို အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္တိုင္း သီဆိုျဖစ္ပါတယ္။သီဆိုတိုင္းလည္း ဆရာထူးဆိုေပါက္ေလးေတြျပန္သတိရေစပါတယ္။ ဥပမာ ဘုရားတန္ခိုး ေၾကာင္႕တိုးလို႕လွတဲ႔ x x ကုမၼာရီ ကာလသားေတြလာျပန္သည္ x x ပိုက္ဆံ မေပးရတိုင္း x x ပိုးပဲပိုးရွာၾက ေတာ႔သည္ ဆိုတဲ႔ ဆိုကြက္မ်ိဴးေလးေတြ မ်က္ေစာင္းေလး သုန္သုန္မွဳန္မွုန္x x ဘုနး္ဘုနုး္ကို ေလ်ာက္လိုက္ရင္x x အေျခာက္တိုက္ ပင္ x x ရိုက္ခံထိလိမ္႔မည္ ဆိုတဲ႕ ေသာကြက္ေလးေတြကို ဆရာထူးက အရမ္းသေဘာက်ပါတယ္။

ဆရာထူးနဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ႔ၾကတဲ႔ ကာလအေၾကာင္းထပ္ေရးပါဦးမယ္။ ဆရာထူးအေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္႔အေၾကာင္းထက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေနခဲ႔ၾကဘူးတဲ႔ ေထာင္အေၾကာင္းပါ။ကြ်န္ေတာ္တို႔ အခန္းကေန မတ္တတ္ရပ္ျပီး ေထာင္အုတ္ရိုးေပၚ ေမွ်ာ္ၾကည္႔လိုက္ရင္ မန္းေလးေတာင္ေတာ္ရဲ႕ အေပၚပိုင္းကို ျဖတ္ျမင္ရပါတယ္။ေတာင္ၾကီးေထာင္ထဲမွာ ႏွစ္ကာလမ်ားစြာျဖတ္သန္းခဲ႔တဲ႔ ဆရာထူးလည္း အေၾကာင္း တိုက္ဆိုင္ရင္ ဒီကာလေလးေတြကို လြမ္းဆြတ္ေနဦးမယ္ဆိုတာ ယုံၾကည္ပါတယ္။အမွန္ေတာ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အျပစ္မရွိပဲ အက်ဥ္းက်ေနတဲ႕ အက်ဥ္းသားတေယာက္ အေၾကာင္း မ်က္ရည္နဲ႕ ေရးသင္႔ တာပါ။ ေနာက္တခုက ဆရာထူးရဲ႕ နိုင္ငံေရးခံယူခ်က္၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ ေထာင္တြင္းရပ္တည္ခ်က္ေတြ အေၾကာင္းေရးသင္႔ ပါတယ္။ဒီအေၾကာင္းေတြ မေရးဘဲ သီခ်င္းေတြ၊ျပဇာတ္ေတြနဲ႕ ရီစရာေတြေလ်ာက္ေရး ေတာ႔ မင္းေဆာင္းပါးက ေပါ႔ပ်က္လြန္းတယ္လို႔ အျပစ္တင္ခ်င္လည္းခံဘို႔ အသင္႔ပါ။သို႕ေသာ္ ေျပာခ်င္တာက သူဟာ မာေက်ာေခါင္းမာတဲ႕ တရားေသ တလမ္းသြား ၀ါဒသမားတေယာက္လည္း မဟုတ္ပါပဲ ခုလို အမ်ားလြတ္လာပါရဲ႕နဲ႕ သူတဦးတည္းကြက္ခ်န္ထားတဲ႔ အျဖစ္မွာ သတိေပးခ်င္တာက သူဟာ ေက်ာင္းဆရာ ဘ၀ကို အင္မတန္ျမတ္နိုးလို႕ တမင္ ေရြးခ်ယ္ေနထိုင္တဲ႕ ပီပိေက်ာင္းဆရာ တဦးျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ ႏွလံုးသားအင္မတန္နူးညံ႔တဲ႕ တကယ္႔ဂီတသမားပါ။ ဆရာထူးမွာ အနုပညာ ရွိပါတယ္။ ဆရာထူးမွာ ဟာသရွိပါတယ္။ ဒီလို ပုဂၢိဳလ္တေယာက္ ကိုလြတ္ခ်ိန္တန္ပါလ်က္ ေထာင္ထဲ ဆက္ေနေနရျပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဒီမိုကေရစီနိုင္ငံေတာ္ၾကီးသြားေနပါတယ္လို႕ ေျပာေနၾကပံုကို ဆရာထူးကို မ်ားေမးခြန္းထုတ္ခြင္႔ရရင္ (မရီရတဲ႕ အျပင္ ရီေတာင္ရီရေသးတယ္ )ကြာလို႔ ခပ္ျပံဳးျပံဳး ျပန္ေျပာမယ္ဆိုတာ ယံုပါတယ္။ျပီးရင္ သံတိုင္ႏွစ္ဖက္ကိုင္ ျပီး ဆရာျငိမ္းရဲ႕ ဘင္ဂ်ိဴ သီခ်င္းကို ဒီလို ဆိုေနဦးမယ္ထင္ပါရဲ႕။

နားျငီး ေတာ္မူတယ္ေမာင္မင္းx x နားျငီးတယ္ေမာင္မင္း x x ငါသာ ရင္ဘုရင္ ျဖစ္ခဲ႕လို႔ရွိရင္ x x အျပစ္ၾကီးၾကီးေပးမယ္ x x ဘယ္လိုစီရင္မယ္ဆို x xဒီလိုလုပ္ခ်င္တယ္ x x အပ်ိဴေတာ္ေတြလာၾက x x လက္မလြတ္ေစနဲ႕ကြယ္ x ဘယ္႕ႏွယ္ ၀ိုင္းမယ္ x x ဒီႏွယ္ ၀ိုင္းမယ္ ဖိုးတီးခ်င္ေနာ္ ဖိုးတီးခ်င္ေနာ္ x ေသရွာေပေရာ႕ကြယ္ x ဟဲ႕ေကာင္မေျပးနဲ႕ x xဖမ္းျပီး ဂလိုးထိ x ဖမ္းျပီး ဂလိထိုး x x အလယ္လယ္x x အမယ္ေလး ယားပါတယ္ x ။

ၾကံဳလာသမွ် ဒုကၡ ကို ဟာသတ၀က္ အရႊမ္းဖက္၍ အျမဲ တုန္႕ျပန္ တတ္သူ ဆရာထူးသို႕။

ပန္းခ်ီထိန္လင္း

ဆက္လက္ေဖၚျပပါဦးမည္

ဆရာထူးကို ျပန္လြတ္ေပးပါ (အပိုင္း ၁)


ညႊန္း - ေကာင္းကင္ (ႏိုင္ငံျပဳ အႏုပညာ မဂၢဇင္း) www.kaungkin.com