အားလံုးပဲ မဂၤလာႏွစ္သစ္ပါလို႔ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ပါတယ္၊ ႏွစ္သစ္က စ,ေနတာ ရက္အနည္းငယ္ေတာင္ ႐ွိေနၿပီ ဆိုေပမယ့္ တရားဝင္ မႏႈတ္ဆက္ရေသးလို႔ အခုလို ႏႈတ္တရာ၊ စာတစ္လံုး လုပ္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္တာပါ၊ း) ဒီပို႔စ္ မွာလည္း ညီအစ္ကို၊ ေမာင္ႏွမေတြကို က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ပထမ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးမွာပဲ ဆက္ၿပီး အလည္ေခၚသြားပါဦးမယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ပုဂံနဲ႔ပတ္သက္ရင္ေတာ့ ေနာက္ဆံုးပို႔စ္ပဲ ျဖစ္မွာပါ၊
ဆရာေနဝင္းျမင့္ ပါရီေရာက္တုန္းက ၿမိဳ႕လယ္မွာ ျဖတ္စီးတဲ့ စိမ္းျမစ္ကို ၾကည့္ရင္း ဧရာဝတီကို သတိရခဲ့တယ္၊ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြ အစြမ္းကုန္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေ႐ွာက္ထားတဲ့ စိမ္းျမစ္ဟာ လွတယ္၊ အိုင္းလိုင္နာ၊ ႏႈတ္ခမ္းနီ၊ မိတ္ကပ္ အေဖြးသားနဲ႔ ခ်စ္စရာ အပ်ိဳမကေလးနဲ႔ တူတယ္၊ ဧရာဝတီကေတာ့ သားသမီးေတြ တၿပံဳတမႀကီးကို ေခြ်းတလံုးလံုးနဲ႔ လုပ္ေကြ်းရတဲ့ ေမတၱာဂ႐ုဏာ အျပည့္နဲ႔ အေၾကာ္သည္ မိခင္နဲ႔ တူတယ္-တဲ့၊ အထဲက အလွကို ဆရာက လွလွေလး ဖြဲ႔သြားခဲ့တယ္၊ ဧရာဝတီ ျမစ္ေရထဲ က်ေနာ္ လက္ႏွစ္လိုက္တယ္၊ ေရက ေအးေနတယ္၊ ျမစ္ေရဟာ ႐ႊံ႕ေရာင္ ေနာက္က်ိက်ိနဲ႔ မလွပါဘူး၊ ကမ္းစပ္မွာလည္း ေရညႇိေတြ၊ ႐ႊံ႕ဗြက္ေတြနဲ႔...၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ဧရာဝတီကိုပဲ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစိတ္ အျပည့္နဲ႔ က်ေနာ္ ညြတ္ႏူးေနခဲ့တယ္၊
ဒီေနရာမွာ ဆက္ေနခ်င္ေသးတယ္ ဆိုရင္ေတာင္ ေနာက္တစ္ပို႔စ္မွာ က်ေနာ္နဲ႔အတူ ရန္ကုန္ ျပန္လိုက္ခဲ့ပါဗ်ာ၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးမွာလည္း ေျပာစရာေတြ ႐ွိေနမွာ အေသအခ်ာပါ...။ ။
(ဆက္ပါဦးမယ္..)
ညီလင္းသစ္
၂၂ ဧၿပီ၊ ၂၀၁၂
White-throated Babbler ငွက္ က ေစြ႔ လို႔ေခၚတဲ႔ငွက္နဲ႔တူ ပါတယ္.... ပဲသီးေလးေတြျမင္ေနရတဲ႔ ပံုထဲက ပဲပင္ေတြက ပဲလြန္းပင္ေတြနဲ႔တူပါတယ္...အဲဒါက အဲဒီအရပ္မွာ အစိုက္မ်ားတဲ႔ပဲတစ္မ်ိဳးပါ...