စက္ဘီးမ်ားျဖင့္ ကင္းလွည့္ေနသာ ရဲတပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ားကိုေတြ႔ရစဥ္ (ဓာတ္ပံု – myanmarpoliceforce.org)
“တခါတေလ ဖုန္းကိုေကာက္ကိုင္လိုက္ရင္ ကေလးေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ကေလးေတြက လိုက္ေႏွာက္ ယွက္
ေနၾကတာ။ ျပန္ခ်လိုက္၊ လွမ္းေနာက္လိုက္နဲ႔ အဲလိုအခက္အခဲ ရွိတာေပါ့။ အပုပ္ခ်ိန္ ညေန ၉ နာရီ ၁၀ ရီေလာက္ဆိုရင္ ေသာက္စားတဲ့ လူေတြက ဖုန္းလွမ္းဆက္တာမ်ိဳးလည္း ရွိတယ္။ ဖုန္းကိုင္လိုက္တဲ့ ရဲေတြ ကို မင္းညီမေပးမလား၊ မင္းအမေပးမလား၊ မင္းအေဒၚေပးမလား၊ အဲလိုေတြ ေႏွာင့္ယွက္တာ။ က်ေနာ္တို႔က ဖုန္းျပန္ခ်လိုက္လို႔ရွိရင္ ခဏေန ျပန္ေခၚလိုက္နဲ႔ အဲလိုမ်ဳိးေတြေႏွာက္ယွက္တာ” လို႔ ရဲမႉး ဦးသိန္းလြင္က ရွင္းျပပါတယ္။
ျမန္မာရဲမႉးက အဲဒီလုိ ၁၉၉ ရဲ႕ ဒုကၡေတြကို ရွင္းျပေပမယ့္ ႏိုင္ငံတကာမွာေတာ့ အဲဒီလုိ ေႏွာက္ယွက္တာ မ်ိဳးဆုိရင္ ေခၚဆုိတဲ့ ဖုန္း ပုိင္ရွင္ကို ဒဏ္ေငြ႐ုိက္တာ၊ ဖမ္းဆီး တာမ်ိဳးထိ လုပ္တာေတြလည္း ရွိပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ အခက္အခဲေတြ ဘယ္လုိ ရွိတယ္ဆုိတာ သိႏုိင္ဖုိ႔ ဧရာ၀တီ ျမန္မာပုိင္းစာမ်က္ႏွာ မွာ သတင္းေထာက္ ေက်ာ္ခ ေရးသားတင္ျပထားတဲ့ ၁၉၉ ဖုန္း မကိုင္တာ ဘာေၾကာင့္လဲ (http://burma.irrawaddy.org/archives/44450) ဆုိတဲ့ သတင္းမွာ အျပည့္အစံု ဖတ္ႏိုင္ပါၿပီ။
0 comments :
Post a Comment