~
ကုိယ္ေရးမယ့္ ေခါင္းစဥ္ေလးေတာ့ အေတြးရပါရဲ႕။ မရည္ရြယ္စေကာင္းေတြလည္း ရည္ရြယ္ရင္း ပါတန္သေလာက္ ပါပါရဲ႕။ စာေပေဒါသသင့္မႈဆုိတာလည္း စာသင္ခန္းထဲမွာက်န္ရစ္ခဲ့သေလာက္ ရွိျပီမုိ႕ ဆရာေမာင္ခင္မင္(ဓႏုျဖဴ)က ငါ့တပည့္ ည့့ံခ်က္ကေတာ့ကြာ လုိ႕ဆုိရင္လည္း ကန္ေတာ့ကာ ေတာင္းပန္လုိက္ခ်င္ပါရဲ႕။ ရင္ထဲက က်ိတ္ျပီးေစာင့္လာတာမုိ႕ တကယ့္ကုိ ေဖာ္ေကာင္ေလးမ်ား အလုိရွိတာကုိလည္း ဆရာၾကီးမ်ား ခြင့္လႊတ္စာနာတန္ေကာင္းပါရဲ႕။
ေဖာ္ေကာင္ဆုိတာ သစၥာေဖာက္လားလုိ႕ ေတြးၾကည့္လုိက္ေသးေတာ့ ေဖာ္ေကာင္အလုိရွိသူရဲ႕ အေျဖက ေခါင္းတစ္ခါခါေပါ့။ လူ႕သဘာ၀ေလ .. ေဖာ္ေကာင္ကုိ သစၥာေဖာက္လုိ႕ဆုိရင္ နဂုိက ငုတ္ေကာင္ေတြ ဘယ္လာ ေဖာ္ရဲပါ့မလဲ။ ေက်ာင္းမွာေတာ့ ေဖာ္ေကာင္လုပ္တဲ့သူဆုိ သူငယ္ခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ရက္သတၱပတ္ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ကုိ စကားမေျပာ၊ မုန္႕မေကၽြး ျပစ္ဒဏ္ေပးလုိက္ျပီး အသာေလးၿငိမ္သြားေတာ့မွ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ပုခုံးဖက္ကာ တစ္ျပဳံးျပဳံးနဲ႕။ ေအာ္ သုိ႕ေသာ္ျငားလည္း မိန္းကေလးခ်င္းဆုိရင္ေတာ့ အေတာ္ၾကာ ေဖာ္ေကာင္ေလး ခမ်ာ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ျပစ္ဒဏ္ကုိ ခံရရွာတာလား။ ေငါ့ကာ ေထ့ကာႏွင့္ စကားတင္းကုိ မခံခ်င္ေအာင္ကုိ မၾကားတၾကားေျပာလည္း ခံရ။ ခက္ ခက္ပါဘိ။
ကၽြန္မတုိ႕ျမန္မာစကားမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ေဖာ္ မသူေတာ္ ဆုိတဲ့စကားကရွိႏွင့္ေတာ့ စာတတ္ေပတတ္ပုဂဳၢိလ္မ်ား ကလည္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ေဖာ္ မသူေတာ္လုိ႕မ်ား ေတြးျပီး ေဖာ္ေကာင္ မလုပ္ၾကတာမ်ားလားေပါ့။ ကုိယ့္ဂုဏ္ကုိယ္က်ဴးရင့္ ေနရင္၊ ဗမာျပည္အားကၽြန္ေတာ္ကယ္တင္ခဲ့သည္ လုိ႕ ဆုိရင္ေတာ့ မသူေတာ္လုိ႕ မေျပာလုိပါဘူး။ ဘာကုိ ကယ္တင္ လုိက္တာပါလဲ။ ဘယ္လုိအေျခအေနမ်ိဳးေၾကာင့္ ကယ္တင္လုိက္တာပါလဲ။ ေရးသူကေတာ့ ညံ့ပါ့လုိ႕ ဆုိခ်င္ဆုိ ကယ္တင္လုုိက္တာ ဒီလုိ အျဖစ္မ်ိဳးလားလို႕ ၊ အုတ္ေရာေရာ ေက်ာက္ေရာေရာ ခုေတာ့ သဲေရာေရာ ျဖစ္သမွ်လည္း ငူတူတူ ေငါင္ေတာင္ေတာင္ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္မတုိ႕လုိလူတန္းစားခမ်ာ … ငါတုိ႕လက္ထက္ ဒီလုိမျဖစ္ေစရဘူးလုိ႕ ဆုိျပီး သင္ခန္းစာယူရေအာင္လည္း ရလဒ္ကုိသာသိျပီး အေၾကာင္းတရားကုိ မသိရေတာ့ ဒီလုိရလဒ္မ်ိဳး ေ၀းေ၀းကေရွာင္ ….. သုိ႕ေသာ္ျငားလည္း ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီလုိရလဒ္မ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာမွန္းမသိေတာ့ အာမခံလုိ႕က ခက္ပါဘိ။ သိတာက ေနာ္အုန္းလွ ေထာင္ႏွစ္ႏွစ္က်သြားတယ္။ ေရာ္ .... ပုဒ္မ ၁၈ မဟုတ္ျပန္ဘူး တဲ့။ ပုဒ္မက ဘာဆုိလား။ ဒါေပမယ့္ ပုဒ္မနံပါတ္ သိစရာမလုိ။ ေထာင္မက်ခ်င္ရင္ ေနာ္အုန္းလွ ဘာလုပ္လုိ႕ေထာင္က်လဲ သိရင္ ေရွာင္ႏုိင္ျပီေပါ့။ ဒီေတာ့ ေထာင္မက်ခ်င္ရင္၊ ေနာ္အုန္းလွေနာက္မလုိက္ခ်င္ရင္ သူ႕လမ္းစဥ္ကုိ ေရွာင္။ ဟုတ္ပါ့။ တုိင္းျပည္က ႏွစ္ငါးဆယ္ေလာက္ ေနာက္က်ျပီဆုိေတာ့ ေယာက်္ား၊ မိန္းမယူတာကလြဲလုိ႕ အကုန္ေနာက္ က်တာေလ။ ဘယ္ဟာမွ ေနာက္မက်တာမရွိဘူး။ တုိင္းျပည္က အႏွစ္ငါးဆယ္ေလာက္ ေနာက္က်က်န္ရစ္ခဲ့တာ ငါတုိ႕ လည္း ဘြဲ႕ကုိ ငါးႏွစ္ေလာက္ေနာက္က်ျပီးမွ ယူေတာင္ တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြေလာက္ မဆုိး ေသးဘူး။ အဲသလုိ စဥ္းစားမယ့္လူမရွိဘူးမ်ား မထင္ေလနဲ႕။ တုိင္းျပည္ေနာက္က်က်န္ရစ္တဲ့အထဲမွာ တုိင္းသူျပည္သားလူအမ်ားတုိ႕ အေတြးအေခၚလည္း ေနာက္က်နဲ႔ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဒါေလးေတာ့ တုိးတုိးေလးေျပာပါရေစ။ နဂုိကမွ တုိင္းသူျပည္သားဥာဏ္မမီလုိ႕ စာနယ္ဇင္းခမ်ာ မလြတ္မလပ္နဲ႕ ဒုကၡၾကံဳရတာ သူ႕စကားကုိယ့္စကားေၾကာင့္ အတည္ျပဳခ်က္ယူသလုိ ျဖစ္မွာ စုိးမိေသးပါရဲ႕။
ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက အတိတ္ကံေၾကာင့္ ခၽြတ္လုိ႕မရတဲ့ လူေတြသာရွိခဲ့တာ ဥာဏ္မမီလုိ႕ မေဟာမေျပာခဲ့တာမ်ား ရွိရင္မွ်ၾကပါဦး ဆုိခ်င္ရဲ႕။ ဒါမွမဟုတ္ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္လက္ထက္ေတာ္က အားလုံးေသာ လူအေပါင္း ဥာဏ္ကုိမီၾကပုံေပၚပါရဲဲ႕။ တုိ႕ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးက ဇာတ္နိပါတ္ေတြနဲ႕ ေဟာေတာ္မူခဲ့တာမ်ား ဇာတ္ေတာ္ မနည္းေပါင္။ ၅၅၀ ေတာင္ ရွိသတဲ့။ တုိ႕ဘုရားရွင္ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ကုိ ရခုိက္ ငါ့တရားေတာ္မ်ားနဲ႕ ဥာဏ္မမီၾကဘူးကြဲ႕လုိ႕ဆုိရင္လည္း မမီပါဘုရား၊ ႏွမ္းတစ္ေစ့မွ်ပင္ မမီေသးပါဘုရား လုိ႕ အမွန္ကုိသာ ေလွ်ာက္တင္ခဲ့မွာအမွန္။ သုိ႕ေပမယ့္ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ေက်းဇူးက ၾကီးလွပါ့။ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ဘုရားခမ်ာ လူသားေတြကုိ သံသရာကလြတ္ေစခ်င္လြန္းလုိ႕ ပုံျပင္ေတြ ေျပာလုိက္ရတာမ်ား ဂုဏ္ေက်းဇူးၾကီးျမတ္လွပါတယ္။
ခုေတာ့ ဥာဏ္ေလးအစာေကၽြးဖုိ႕၊ ႏွလုံးသားေလး အာဟာရျဖည့္ဖုိ႕ ဘာလုပ္ၾကမတုန္း။ ျပည္သူျပည္သားလူအမ်ားတုိ႕ နိဗၶာန္မ်က္ေမွာက္ျပဳဖုိ႕အားထုတ္ခ်င္ရင္ျဖင့္ ၀ိီရိယေလးသာစုိက္၊ ဇြဲေလးသာရွိ၊ လုံ႕လေလးသာျပဳ ထမင္းအလကားေကၽြးျပီး သင္ၾကားေပးမယ့္ သံဃာေတာ္ေတြ ဥာဏ္မမီလုိ႕ ေမာင္းမထုတ္ပါဘူး။ ဥာဏ္မရွိလုိ႕ ဆည္းကပ္တာ သံဃာေတာ္ျမတ္မ်ားက သိျပီးသားမုိ႕။ ကုိယ့္ဘက္ကသာ ဆႏၵရွိ ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ ၾကိဳဆုိၾကမွာ မလြဲ။
ခုေတာ့ နိဗၶာန္ အသာထား။ တုိင္းျပည္တုိးတက္ေရး ၾကံေဆာင္ၾကခ်ိန္ဆုိေတာ့ အၾကံယြင္းပါး၊ အမွားၾကီးမ်ား မွားခဲ့ၾကျပီလားမဆုိႏုိင္။ ေရွ႕လူက ဘာလုပ္ခဲ့မွန္းမသိ။ အလယ္လူက စကားပဲ ၀ဲသြားတာလား။ အသြားမေတာ္ တစ္လွမ္း၊ အစားမေတာ္ တစ္ျခင္းမ်ား ျဖစ္သြားတာလား။ ယၾတာေပးသူကမ်ား အခါမွားသြားတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ တပည့္မေကာင္းလုိ႕ ဆရာအရူးျဖစ္က်န္ခဲ့တာလား။ ေရာ္ …..အေျဖေတြအားလုံးက အေမွာင္ထဲမွာ။
အမိန္႕ေၾကာင့္လုပ္ခဲ့ရတာပါ လုိ႕ ဆုိတဲ့လူေတြေပၚလာပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ ပုိျပီး တိက်တဲ့အေၾကာင္းေလးက လုိပါေသးတယ္။ ဘယ္သူကအမိန္႕ေပးတာလဲ။ အမိန္႔ေပးခြင့္ရွိတဲ့လူကုိေရာ အမိန္႕နာခံတဲ့လူက သိခြင့္ရွိပါသလား။ ဒီအမိန္႔အေပၚမွာ သာသာထုိးထုိးေဆာင္ရြက္တဲ့လူကေရာ ရွိေသးလား။ ေၾကာက္ေၾကာက္ရြ႕ံရြ႔႕ံ ေဆာင္ရြက္တာ ေကာ ျမင္ခဲ့ဘူးသလား။ အမိန္႕က ေဒါသသင့္အမိန္႕လား။ ေၾကာင္းက်ိဳးဆင္ျခင္ ပညာရွင္ေပးတဲ့အမိန္႕လား။
ကၽြန္မတုိ႕မွာေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ၾကီးက ဒ႑ာရီအလား ေပၚထြက္လာတဲ့ မင္းေနျပည္ေတာ္ၾကီး။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွာရွိေနတဲ့ ၀န္ၾကီးရုံးမ်ား အခုိင္အမာရွိလ်က္ ေနျပည္ေတာ္ကုိ တုိင္းျပည္ဘ႑ာေတြ အကုန္ခံ ျပီးတည္လုိက္တာ ဘယ္သူ႕အေတြးအေခၚနဲ႔ ဘယ္လုိအေၾကာင္းအက်ိဳးဆက္စပ္မႈပါလိမ့္။ ဒါေတြကုိ ဘယ္သူက ေျပာျပမွာလဲ။ ၾကပ္ေျပးနန္းတြင္းအရႈပ္ေတာ္ပုံကုိဟာ အားကုိးေလာက္တဲ့ စာေပတစ္ရပ္လုိ႕ ကၽြန္မ မထင္ပါဘူး။
တာေတစေနသား ဦးႏု ကေတာ့ သူ႕အေၾကာင္းေလး ေျပာျပခဲ့ပါရဲ႕။ သူ႕ေခတ္က ႏုိင္ငံေရး၊ သူ႕ဘ၀ ႏိုင္ငံေရး။ ေဖာ္ေကာင္လုပ္သမွ် သိလုိက္ရရဲ႕။ အစကေတာ့ တုိင္းျပည္ကုိ လက္ညွဳိးထုိးေရာင္းစားခဲ့သူရယ္လုိ႕ ေဖာင္ၾကီး သင္တန္းမွာ ပုိ႕ခ်ေတာ့ အူလည္လည္။ အေမတုိ႕ေျပာတဲ့ ဦးႏုေခတ္က တစ္မ်ိဳးပါလားလုိ႕ ေတြးရင္းေမာ ခဲ့ေပမယ့္ တာေတစေနသားလည္း ဖတ္ျပီးေရာ ေအာ္ ဒီလုိဒီပုံ နစ္ရရွာတာလား။ ေရကူးမတတ္ လုိ႕မဟုတ္၊ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုက လက္နက္ကုိယ္စီနဲ႕ ေရထဲ ဆြဲႏွစ္ခံလုိက္ရတာပါလား။ ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ေပါ့ေလ။
စေနသားေနာက္ အုပ္ခ်ဳပ္သူက မိန္႕ခြန္းတခ်က္ ေသနတ္တစ္လက္နဲ႕ ထားရစ္ခဲ့တာ ဘာေၾကာင့္မ်ား ပါလိမ့္။ စစ္သားက မွန္ေအာင္ပစ္သတဲ့လား။ ဟုတ္ပါ့ စစ္သားက မွန္ေအာင္ပစ္တယ္။ မုိးေပၚေထာင္ မျပစ္ဘူး လုိ႕ တုိင္းသူျပည္သားကုိ ျခိမ္းေျခာက္ .. အဲေလ ဆုံးမခဲ့တာ နားမ၀င္ေတာ့ ေသရုံေပါ့။ ဒီလုိ သင္ခန္းစာေလးကလည္း ယူတတ္ဦးမွ။ ေအာ္ ယူတတ္ျပန္ေတာ့လည္း လူေတြအားလုံးတစ္ေျပးညီတာမွမဟုတ္ဘဲ သင္ခန္းစာေပးတာ နားမ၀င္ဘဲရွိျပန္ေတာ့ ကမာၻ႔အလယ္ ဥာဏ္တင့္တယ္ေလး ျဖစ္ေအာင္ စီမံတတ္သူက စီမံရွာပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကိုဇာဂနာရဲ႕ ပထမတုိ႕ ဒုတိယတုိ႕၊ မသီတာရဲ႕ စမ္းေခ်ာင္း၊ အင္းစိန္တုိ႕၊ ဦး၀င္းတင္ရဲ႕ လူ႕ငရဲ တုိ႕ေပၚလာစရာ အေၾကာင္းက ဖန္ေပမယ့္ စီမံရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက ျပည္ေထာင္စုမျပိဳကြဲေရးလား၊ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာတည္တ့့ံ ခုိင္ျမဲေရးလား။ ျပည္ပအားကုိး ပုဆိန္ရုိးလုိ႕ ဆုိသာဆုိခဲ့ျပီး ခုေတာ့ ႏုိင္ငံျခားရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမႈေတြ ေတာင့္တ လုိလား ၾကျပန္ေတာ့ ျပည္ပအားကုိး မ်ိဳးခ်စ္တုိ႕အမ်ိဳး လုိ႕ ဆုိရျပန္တာ ဘယ္လုိအေၾကာင္းေတြပါလိမ့္။ အက်ိီီလဲရင္ အေတြးအေခၚ ေျပာင္းတယ္လုိ႕သာ မွတ္ကုန္ေပေရာ့။ ညံ့ခ်က္ကေတာ့ ကမ္းကုန္ပါ စာဖတ္သူ။ ကၽြန္မကေတာ့ ညံ့ခ်က္က ကမ္းကုန္။
ဦးႏုကုိယ္တုိင္က ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ဆုိ ကၽြန္ေတာ္ယုံတယ္လုိ႕ မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ကေတာ့ ၈၈ အေရးေတာ္ပုံ စာအုပ္ေလးနဲ႕ ေဖာ္ေကာင္လုပ္သမွ် ႏွလုံးႏွစ္ျပီး ၀မ္းသာရပါရဲ႕။ ဒါေတာင္ အတြဲ ၁ ပဲ လက္ထဲေရာက္ရတာ။ သူ႔အေၾကာင္းေလးေရးေတာ့ သူ႕ပတ္၀န္းက်င္ကုိသိရ။ သူ႔ခံယူခ်က္လးျမင္ေတာ့ သူ႕ေစ တနာကုိ မွန္းရ။ သူ႕အလုပ္ကေလးသိေတာ့ သင္ခန္းစာကယူလုိ႕ရ။ လမ္းစဥ္ပါတီဆရာၾကီး အေၾကာင္းေလးလည္း သိရ။ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ ျပဳပုံေလး တစ္ေစ့တစ္ေစာင္းက ism သမားအတြက္ လက္ေတြ႕သင္ခန္းစာ ယူစရာမလုိေတာ့။ စာေတြ႕က လုံေလာက္ျပီ။ ႏုိင္ငံၾကီးသားတစ္ဦးရဲ႕ ေဖာ္ေကာင္မွတ္တမ္းတစ္ပုဒ္ဟာ ကမာၻတည္ ေစေသာ္၀္။
` ဒါေတာင္ ၾကားဖူးနား၀ရွိတဲ့ လမ္းစဥ္ပါတီဥကၠ႒ၾကီး ေအာက္ေတာ္ပါ လက္ေအာက္ငယ္သားေတြရဲ႕ လက္တစ္လုံးၾကား လိ္မ္ပုံေလးမ်ားေတာ့ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင့္စာအုပ္ထဲမေတြ႕ရပါဘူး။ အခါတစ္ပါးတုန္းက လမ္းစဥ္ပါတီ ဥကၠၾကီးတုိင္းခန္း သမ၀ါယမဆုိင္ေတြလွည့္လည္ခုိက္ သမ၀ါယမလူၾကီးခမ်ာ ေစ်းေပၚက ပစၥည္းေတြငွား။ သမ၀ါယမ ဆုိင္ေလးမွာ ခင္းက်င္း။ အျပင္မွာ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေပးရတဲ့ဖိနပ္ကုိ ရွစ္က်ပ္ေလာက္ တံဆိပ္ေလးေတြကပ္တာမ်ား ဥကၠ႒ၾကီးကေတာ့ လမ္းစဥ္ပါတီၾကီးေအာင္ျမင္ျပီ လုိ႕ စိတ္ထဲ လက္သီးလက္ေမာင္း တန္းေနရွာ မွာေလ။ ကၽြန္မတုိ႕လူမ်ိဳးက ထုိင္ကန္ေတာ့ဖုိ႕သာ ၀န္ေလးတာ လိမ္ဖို႕ဆုိရင္ လက္တန္း။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မတုိ႕ကငယ္ငယ္ရယ္ ၀န္ၾကီးဦးဘုိနီခမ်ာ စႏၵယားတစ္လုံးသြင္းလာလုိ႕ ေထာင္နန္းစံခဲ့ရတာ မွတ္မိေပမယ့္ အက်ိဳးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ေတာ့ေဖာ္ေကာင္လုပ္ဖုိ႕က အခ်က္အလက္မရွိျပန္။ အေမွာင္ေခတ္ကလူကုိး။
ကၽြန္မက ေဖာ္ေကာင္အလုိရွိသည္လုိ႕ေျပာေတာ့ အပုပ္ခ်ႏုိင္ငံေရးလုပ္ခ်င္လုိ႕။ ပြဲဆူေအာင္ တမင္သက္သက္ ဖန္တီးတာလုိ႕ အထင္ေရာက္ႏုိင္ပါရဲ႕။ ကဲ ကၽြန္မတုိ႕ စာဖတ္သူတုိ႕ အေမရိကန္ႏုိင္ငံသမၼတမ်ား တာ၀န္ုျပီးဆုံးတာနဲ႕ သူတုိ႕အေၾကာင္း ေရးၾကတာ ခုေခတ္ပုိင္းေတြ႕မိပါရဲ႕။ လုပ္ခဲ့တဲ့အလုပ္ကေလးေတြ ျပဌာန္းခဲ့တဲ့ ဥပေဒေတြ စသျဖင့္ေပါ့ေလ။ ကၽြန္မတုိ႕ေရာ ႏုိင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ခဲ့သူမ်ား ဘာေတြက မွားလုိ႕ ဘာေတြက မွန္ခဲ့တာလဲ။ င ငါးလုံးတုိ႕ဘာတုိ႕ေတြ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် က်င့္သုံးခဲ့တာလား။ သခင္သန္းထြန္း၏ ေနာက္ဆုံးေန႕မ်ားကုိ ဖတ္ရတဲ့အခါ ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္ေတြလည္း ျဖစ္ရ။ အစြန္းေရာက္၀ါဒီေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြကုိလည္း မွ်ေ၀ခံစားရ။ ကြန္ျမဴနစ္ဘ၀ကုိေရာ ေတာခုိသူဘ၀ကုိေရာ သိနားလည္ရတာ အမွန္ပါပဲ။
ကုိယ့္အေၾကာင္းေရးရင္ ကုိယ့္အထက္လူအေၾကာင္းက ခ်န္ထားလုိ႔မရသလုိ ကုိယ့္လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ ေတြကလည္း ေနာက္ကက်န္မေနခဲ့ေတာ့ ေခတ္ပုံရိပ္က ျမင္သာထင္သာရွိပါရဲ႕။
ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ၾကီးတစ္ဦးရဲ႕နာေရးကိုဖတ္မိေတာ့ ေအာ္ ကၽြန္ေတာ္ လိမ္ခဲ့ရသမွ် ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေလးနဲ႔ စာတစ္အုပ္မ်ားခ်န္မထားခဲ့ဘူးရယ္ လုိ႕ ေတြးမိတာ အေသအခ်ာပါပဲ။ ကုိယ့္တုိင္းျပည္က လူၾကီးသူမေတြအတြက္ ႏုိင္ငံတကာမွာ ေဖးေဖးမမေလး ေျပာခဲ့ရမွာပါပဲ။ ေဖးမရာကေန အမွန္ကုိ ကြယ္ထားခဲ့ဘူးမွာပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ဘာအတြက္လဲ။ ျပည္သူေတြရဲ႕ ထင္တစ္လုံးေတြေပ်ာက္ကုန္ျပီး အမွန္တရားေတြ အခက္အခဲေတြ၊ ေနာက္ ေသခ်ာလွတဲ့ လူေတြမေရွာင္ႏုိင္တဲ့ လူ႕သဘာ၀ေတြ အမ်ားၾကီး က်န္ရစ္ခဲ့မွာပါ။
ငါးဆယ္စာမွ်ေသာ ႏွစ္ေတြဟာ လူ႕သက္တမ္းအရဆုိ သုံးပုံ ႏွစ္ပုံ ကုန္ခဲ့ပါျပီ။ သုံးပုံႏွစ္ပုံစာ မွားခဲ့တဲ့ အမွားေတြဟာ စြဲကုိင္တဲ့လမ္းစဥ္၊ အာဏာရဲ႕ မက္ေမာစရာ။ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ရဲ႕ ဆင္ျခင္တုံတရား၊ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ စာရိတၱအားနည္းမႈ စသျဖင့္ မ်ားစြာေသာ အခ်က္အလက္ေတြေၾကာင့္ျဖစ္ခဲ့တာ အမွန္တရားပါပဲ။ ဒီအမွန္တရားဟာ သမုိင္း။ ကၽြန္မတုိ႕ မအ ေစဖုိ႕ သမုိင္းကုိ သိရမယ္တဲ့ ဆရာၾကီးေဒါက္တာသန္းထြန္းေျပာခဲ့တာေလး ရင္ထဲ က်န္ေနပါတယ္။
ေဖာ္ေကာင္သမားမ်ားရဲ႕ အႏၱရယ္မ်ား ေတြးမိပါရဲ႕။ သုိ႕ေပျငားလည္း တရားစီရင္ေရးမွာ အစုိးရသက္ေသ ျဖစ္သြားတဲ့တရားခံေတြရွိ ရွိၾကပါရဲ႕။ ဒီေတာ့…
မ်ိဳးဆက္သစ္………. ဖတ္ၾကေပေတာ့ ႏုိင္ငံတကာ ေဖာ္ေကာင္မ်ားရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိ။ ယူေပေတာ့ သင္ခန္းစာ။ ျပဌာန္းၾကေတာ့ ဥပေဒ။
ဘာရာဒြါဂ်ာ (ျမန္မာျပည္)
ဘာရာဒြါဂ်ာ (ျမန္မာျပည္) ရဲ႕ ေဆာင္းပါးေတြကုိ http://blog.irrawaddy.org/search/label/Bharadwaj မွာ တစုေ၀း ဖတ္ႏုိင္ပါတယ္။
.
ကုိယ္ေရးမယ့္ ေခါင္းစဥ္ေလးေတာ့ အေတြးရပါရဲ႕။ မရည္ရြယ္စေကာင္းေတြလည္း ရည္ရြယ္ရင္း ပါတန္သေလာက္ ပါပါရဲ႕။ စာေပေဒါသသင့္မႈဆုိတာလည္း စာသင္ခန္းထဲမွာက်န္ရစ္ခဲ့သေလာက္ ရွိျပီမုိ႕ ဆရာေမာင္ခင္မင္(ဓႏုျဖဴ)က ငါ့တပည့္ ည့့ံခ်က္ကေတာ့ကြာ လုိ႕ဆုိရင္လည္း ကန္ေတာ့ကာ ေတာင္းပန္လုိက္ခ်င္ပါရဲ႕။ ရင္ထဲက က်ိတ္ျပီးေစာင့္လာတာမုိ႕ တကယ့္ကုိ ေဖာ္ေကာင္ေလးမ်ား အလုိရွိတာကုိလည္း ဆရာၾကီးမ်ား ခြင့္လႊတ္စာနာတန္ေကာင္းပါရဲ႕။
ေဖာ္ေကာင္ဆုိတာ သစၥာေဖာက္လားလုိ႕ ေတြးၾကည့္လုိက္ေသးေတာ့ ေဖာ္ေကာင္အလုိရွိသူရဲ႕ အေျဖက ေခါင္းတစ္ခါခါေပါ့။ လူ႕သဘာ၀ေလ .. ေဖာ္ေကာင္ကုိ သစၥာေဖာက္လုိ႕ဆုိရင္ နဂုိက ငုတ္ေကာင္ေတြ ဘယ္လာ ေဖာ္ရဲပါ့မလဲ။ ေက်ာင္းမွာေတာ့ ေဖာ္ေကာင္လုပ္တဲ့သူဆုိ သူငယ္ခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ရက္သတၱပတ္ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ကုိ စကားမေျပာ၊ မုန္႕မေကၽြး ျပစ္ဒဏ္ေပးလုိက္ျပီး အသာေလးၿငိမ္သြားေတာ့မွ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ပုခုံးဖက္ကာ တစ္ျပဳံးျပဳံးနဲ႕။ ေအာ္ သုိ႕ေသာ္ျငားလည္း မိန္းကေလးခ်င္းဆုိရင္ေတာ့ အေတာ္ၾကာ ေဖာ္ေကာင္ေလး ခမ်ာ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ျပစ္ဒဏ္ကုိ ခံရရွာတာလား။ ေငါ့ကာ ေထ့ကာႏွင့္ စကားတင္းကုိ မခံခ်င္ေအာင္ကုိ မၾကားတၾကားေျပာလည္း ခံရ။ ခက္ ခက္ပါဘိ။
ကၽြန္မတုိ႕ျမန္မာစကားမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ေဖာ္ မသူေတာ္ ဆုိတဲ့စကားကရွိႏွင့္ေတာ့ စာတတ္ေပတတ္ပုဂဳၢိလ္မ်ား ကလည္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ေဖာ္ မသူေတာ္လုိ႕မ်ား ေတြးျပီး ေဖာ္ေကာင္ မလုပ္ၾကတာမ်ားလားေပါ့။ ကုိယ့္ဂုဏ္ကုိယ္က်ဴးရင့္ ေနရင္၊ ဗမာျပည္အားကၽြန္ေတာ္ကယ္တင္ခဲ့သည္ လုိ႕ ဆုိရင္ေတာ့ မသူေတာ္လုိ႕ မေျပာလုိပါဘူး။ ဘာကုိ ကယ္တင္ လုိက္တာပါလဲ။ ဘယ္လုိအေျခအေနမ်ိဳးေၾကာင့္ ကယ္တင္လုိက္တာပါလဲ။ ေရးသူကေတာ့ ညံ့ပါ့လုိ႕ ဆုိခ်င္ဆုိ ကယ္တင္လုုိက္တာ ဒီလုိ အျဖစ္မ်ိဳးလားလို႕ ၊ အုတ္ေရာေရာ ေက်ာက္ေရာေရာ ခုေတာ့ သဲေရာေရာ ျဖစ္သမွ်လည္း ငူတူတူ ေငါင္ေတာင္ေတာင္ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္မတုိ႕လုိလူတန္းစားခမ်ာ … ငါတုိ႕လက္ထက္ ဒီလုိမျဖစ္ေစရဘူးလုိ႕ ဆုိျပီး သင္ခန္းစာယူရေအာင္လည္း ရလဒ္ကုိသာသိျပီး အေၾကာင္းတရားကုိ မသိရေတာ့ ဒီလုိရလဒ္မ်ိဳး ေ၀းေ၀းကေရွာင္ ….. သုိ႕ေသာ္ျငားလည္း ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီလုိရလဒ္မ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာမွန္းမသိေတာ့ အာမခံလုိ႕က ခက္ပါဘိ။ သိတာက ေနာ္အုန္းလွ ေထာင္ႏွစ္ႏွစ္က်သြားတယ္။ ေရာ္ .... ပုဒ္မ ၁၈ မဟုတ္ျပန္ဘူး တဲ့။ ပုဒ္မက ဘာဆုိလား။ ဒါေပမယ့္ ပုဒ္မနံပါတ္ သိစရာမလုိ။ ေထာင္မက်ခ်င္ရင္ ေနာ္အုန္းလွ ဘာလုပ္လုိ႕ေထာင္က်လဲ သိရင္ ေရွာင္ႏုိင္ျပီေပါ့။ ဒီေတာ့ ေထာင္မက်ခ်င္ရင္၊ ေနာ္အုန္းလွေနာက္မလုိက္ခ်င္ရင္ သူ႕လမ္းစဥ္ကုိ ေရွာင္။ ဟုတ္ပါ့။ တုိင္းျပည္က ႏွစ္ငါးဆယ္ေလာက္ ေနာက္က်ျပီဆုိေတာ့ ေယာက်္ား၊ မိန္းမယူတာကလြဲလုိ႕ အကုန္ေနာက္ က်တာေလ။ ဘယ္ဟာမွ ေနာက္မက်တာမရွိဘူး။ တုိင္းျပည္က အႏွစ္ငါးဆယ္ေလာက္ ေနာက္က်က်န္ရစ္ခဲ့တာ ငါတုိ႕ လည္း ဘြဲ႕ကုိ ငါးႏွစ္ေလာက္ေနာက္က်ျပီးမွ ယူေတာင္ တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြေလာက္ မဆုိး ေသးဘူး။ အဲသလုိ စဥ္းစားမယ့္လူမရွိဘူးမ်ား မထင္ေလနဲ႕။ တုိင္းျပည္ေနာက္က်က်န္ရစ္တဲ့အထဲမွာ တုိင္းသူျပည္သားလူအမ်ားတုိ႕ အေတြးအေခၚလည္း ေနာက္က်နဲ႔ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဒါေလးေတာ့ တုိးတုိးေလးေျပာပါရေစ။ နဂုိကမွ တုိင္းသူျပည္သားဥာဏ္မမီလုိ႕ စာနယ္ဇင္းခမ်ာ မလြတ္မလပ္နဲ႕ ဒုကၡၾကံဳရတာ သူ႕စကားကုိယ့္စကားေၾကာင့္ အတည္ျပဳခ်က္ယူသလုိ ျဖစ္မွာ စုိးမိေသးပါရဲ႕။
ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက အတိတ္ကံေၾကာင့္ ခၽြတ္လုိ႕မရတဲ့ လူေတြသာရွိခဲ့တာ ဥာဏ္မမီလုိ႕ မေဟာမေျပာခဲ့တာမ်ား ရွိရင္မွ်ၾကပါဦး ဆုိခ်င္ရဲ႕။ ဒါမွမဟုတ္ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္လက္ထက္ေတာ္က အားလုံးေသာ လူအေပါင္း ဥာဏ္ကုိမီၾကပုံေပၚပါရဲဲ႕။ တုိ႕ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးက ဇာတ္နိပါတ္ေတြနဲ႕ ေဟာေတာ္မူခဲ့တာမ်ား ဇာတ္ေတာ္ မနည္းေပါင္။ ၅၅၀ ေတာင္ ရွိသတဲ့။ တုိ႕ဘုရားရွင္ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ကုိ ရခုိက္ ငါ့တရားေတာ္မ်ားနဲ႕ ဥာဏ္မမီၾကဘူးကြဲ႕လုိ႕ဆုိရင္လည္း မမီပါဘုရား၊ ႏွမ္းတစ္ေစ့မွ်ပင္ မမီေသးပါဘုရား လုိ႕ အမွန္ကုိသာ ေလွ်ာက္တင္ခဲ့မွာအမွန္။ သုိ႕ေပမယ့္ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ေက်းဇူးက ၾကီးလွပါ့။ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ဘုရားခမ်ာ လူသားေတြကုိ သံသရာကလြတ္ေစခ်င္လြန္းလုိ႕ ပုံျပင္ေတြ ေျပာလုိက္ရတာမ်ား ဂုဏ္ေက်းဇူးၾကီးျမတ္လွပါတယ္။
ခုေတာ့ ဥာဏ္ေလးအစာေကၽြးဖုိ႕၊ ႏွလုံးသားေလး အာဟာရျဖည့္ဖုိ႕ ဘာလုပ္ၾကမတုန္း။ ျပည္သူျပည္သားလူအမ်ားတုိ႕ နိဗၶာန္မ်က္ေမွာက္ျပဳဖုိ႕အားထုတ္ခ်င္ရင္ျဖင့္ ၀ိီရိယေလးသာစုိက္၊ ဇြဲေလးသာရွိ၊ လုံ႕လေလးသာျပဳ ထမင္းအလကားေကၽြးျပီး သင္ၾကားေပးမယ့္ သံဃာေတာ္ေတြ ဥာဏ္မမီလုိ႕ ေမာင္းမထုတ္ပါဘူး။ ဥာဏ္မရွိလုိ႕ ဆည္းကပ္တာ သံဃာေတာ္ျမတ္မ်ားက သိျပီးသားမုိ႕။ ကုိယ့္ဘက္ကသာ ဆႏၵရွိ ၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ ၾကိဳဆုိၾကမွာ မလြဲ။
ခုေတာ့ နိဗၶာန္ အသာထား။ တုိင္းျပည္တုိးတက္ေရး ၾကံေဆာင္ၾကခ်ိန္ဆုိေတာ့ အၾကံယြင္းပါး၊ အမွားၾကီးမ်ား မွားခဲ့ၾကျပီလားမဆုိႏုိင္။ ေရွ႕လူက ဘာလုပ္ခဲ့မွန္းမသိ။ အလယ္လူက စကားပဲ ၀ဲသြားတာလား။ အသြားမေတာ္ တစ္လွမ္း၊ အစားမေတာ္ တစ္ျခင္းမ်ား ျဖစ္သြားတာလား။ ယၾတာေပးသူကမ်ား အခါမွားသြားတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ တပည့္မေကာင္းလုိ႕ ဆရာအရူးျဖစ္က်န္ခဲ့တာလား။ ေရာ္ …..အေျဖေတြအားလုံးက အေမွာင္ထဲမွာ။
အမိန္႕ေၾကာင့္လုပ္ခဲ့ရတာပါ လုိ႕ ဆုိတဲ့လူေတြေပၚလာပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ ပုိျပီး တိက်တဲ့အေၾကာင္းေလးက လုိပါေသးတယ္။ ဘယ္သူကအမိန္႕ေပးတာလဲ။ အမိန္႔ေပးခြင့္ရွိတဲ့လူကုိေရာ အမိန္႕နာခံတဲ့လူက သိခြင့္ရွိပါသလား။ ဒီအမိန္႔အေပၚမွာ သာသာထုိးထုိးေဆာင္ရြက္တဲ့လူကေရာ ရွိေသးလား။ ေၾကာက္ေၾကာက္ရြ႕ံရြ႔႕ံ ေဆာင္ရြက္တာ ေကာ ျမင္ခဲ့ဘူးသလား။ အမိန္႕က ေဒါသသင့္အမိန္႕လား။ ေၾကာင္းက်ိဳးဆင္ျခင္ ပညာရွင္ေပးတဲ့အမိန္႕လား။
ကၽြန္မတုိ႕မွာေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ၾကီးက ဒ႑ာရီအလား ေပၚထြက္လာတဲ့ မင္းေနျပည္ေတာ္ၾကီး။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွာရွိေနတဲ့ ၀န္ၾကီးရုံးမ်ား အခုိင္အမာရွိလ်က္ ေနျပည္ေတာ္ကုိ တုိင္းျပည္ဘ႑ာေတြ အကုန္ခံ ျပီးတည္လုိက္တာ ဘယ္သူ႕အေတြးအေခၚနဲ႔ ဘယ္လုိအေၾကာင္းအက်ိဳးဆက္စပ္မႈပါလိမ့္။ ဒါေတြကုိ ဘယ္သူက ေျပာျပမွာလဲ။ ၾကပ္ေျပးနန္းတြင္းအရႈပ္ေတာ္ပုံကုိဟာ အားကုိးေလာက္တဲ့ စာေပတစ္ရပ္လုိ႕ ကၽြန္မ မထင္ပါဘူး။
တာေတစေနသား ဦးႏု ကေတာ့ သူ႕အေၾကာင္းေလး ေျပာျပခဲ့ပါရဲ႕။ သူ႕ေခတ္က ႏုိင္ငံေရး၊ သူ႕ဘ၀ ႏိုင္ငံေရး။ ေဖာ္ေကာင္လုပ္သမွ် သိလုိက္ရရဲ႕။ အစကေတာ့ တုိင္းျပည္ကုိ လက္ညွဳိးထုိးေရာင္းစားခဲ့သူရယ္လုိ႕ ေဖာင္ၾကီး သင္တန္းမွာ ပုိ႕ခ်ေတာ့ အူလည္လည္။ အေမတုိ႕ေျပာတဲ့ ဦးႏုေခတ္က တစ္မ်ိဳးပါလားလုိ႕ ေတြးရင္းေမာ ခဲ့ေပမယ့္ တာေတစေနသားလည္း ဖတ္ျပီးေရာ ေအာ္ ဒီလုိဒီပုံ နစ္ရရွာတာလား။ ေရကူးမတတ္ လုိ႕မဟုတ္၊ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုက လက္နက္ကုိယ္စီနဲ႕ ေရထဲ ဆြဲႏွစ္ခံလုိက္ရတာပါလား။ ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ေပါ့ေလ။
စေနသားေနာက္ အုပ္ခ်ဳပ္သူက မိန္႕ခြန္းတခ်က္ ေသနတ္တစ္လက္နဲ႕ ထားရစ္ခဲ့တာ ဘာေၾကာင့္မ်ား ပါလိမ့္။ စစ္သားက မွန္ေအာင္ပစ္သတဲ့လား။ ဟုတ္ပါ့ စစ္သားက မွန္ေအာင္ပစ္တယ္။ မုိးေပၚေထာင္ မျပစ္ဘူး လုိ႕ တုိင္းသူျပည္သားကုိ ျခိမ္းေျခာက္ .. အဲေလ ဆုံးမခဲ့တာ နားမ၀င္ေတာ့ ေသရုံေပါ့။ ဒီလုိ သင္ခန္းစာေလးကလည္း ယူတတ္ဦးမွ။ ေအာ္ ယူတတ္ျပန္ေတာ့လည္း လူေတြအားလုံးတစ္ေျပးညီတာမွမဟုတ္ဘဲ သင္ခန္းစာေပးတာ နားမ၀င္ဘဲရွိျပန္ေတာ့ ကမာၻ႔အလယ္ ဥာဏ္တင့္တယ္ေလး ျဖစ္ေအာင္ စီမံတတ္သူက စီမံရွာပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကိုဇာဂနာရဲ႕ ပထမတုိ႕ ဒုတိယတုိ႕၊ မသီတာရဲ႕ စမ္းေခ်ာင္း၊ အင္းစိန္တုိ႕၊ ဦး၀င္းတင္ရဲ႕ လူ႕ငရဲ တုိ႕ေပၚလာစရာ အေၾကာင္းက ဖန္ေပမယ့္ စီမံရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက ျပည္ေထာင္စုမျပိဳကြဲေရးလား၊ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာတည္တ့့ံ ခုိင္ျမဲေရးလား။ ျပည္ပအားကုိး ပုဆိန္ရုိးလုိ႕ ဆုိသာဆုိခဲ့ျပီး ခုေတာ့ ႏုိင္ငံျခားရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမႈေတြ ေတာင့္တ လုိလား ၾကျပန္ေတာ့ ျပည္ပအားကုိး မ်ိဳးခ်စ္တုိ႕အမ်ိဳး လုိ႕ ဆုိရျပန္တာ ဘယ္လုိအေၾကာင္းေတြပါလိမ့္။ အက်ိီီလဲရင္ အေတြးအေခၚ ေျပာင္းတယ္လုိ႕သာ မွတ္ကုန္ေပေရာ့။ ညံ့ခ်က္ကေတာ့ ကမ္းကုန္ပါ စာဖတ္သူ။ ကၽြန္မကေတာ့ ညံ့ခ်က္က ကမ္းကုန္။
ဦးႏုကုိယ္တုိင္က ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ဆုိ ကၽြန္ေတာ္ယုံတယ္လုိ႕ မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ကေတာ့ ၈၈ အေရးေတာ္ပုံ စာအုပ္ေလးနဲ႕ ေဖာ္ေကာင္လုပ္သမွ် ႏွလုံးႏွစ္ျပီး ၀မ္းသာရပါရဲ႕။ ဒါေတာင္ အတြဲ ၁ ပဲ လက္ထဲေရာက္ရတာ။ သူ႔အေၾကာင္းေလးေရးေတာ့ သူ႕ပတ္၀န္းက်င္ကုိသိရ။ သူ႔ခံယူခ်က္လးျမင္ေတာ့ သူ႕ေစ တနာကုိ မွန္းရ။ သူ႕အလုပ္ကေလးသိေတာ့ သင္ခန္းစာကယူလုိ႕ရ။ လမ္းစဥ္ပါတီဆရာၾကီး အေၾကာင္းေလးလည္း သိရ။ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ ျပဳပုံေလး တစ္ေစ့တစ္ေစာင္းက ism သမားအတြက္ လက္ေတြ႕သင္ခန္းစာ ယူစရာမလုိေတာ့။ စာေတြ႕က လုံေလာက္ျပီ။ ႏုိင္ငံၾကီးသားတစ္ဦးရဲ႕ ေဖာ္ေကာင္မွတ္တမ္းတစ္ပုဒ္ဟာ ကမာၻတည္ ေစေသာ္၀္။
` ဒါေတာင္ ၾကားဖူးနား၀ရွိတဲ့ လမ္းစဥ္ပါတီဥကၠ႒ၾကီး ေအာက္ေတာ္ပါ လက္ေအာက္ငယ္သားေတြရဲ႕ လက္တစ္လုံးၾကား လိ္မ္ပုံေလးမ်ားေတာ့ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင့္စာအုပ္ထဲမေတြ႕ရပါဘူး။ အခါတစ္ပါးတုန္းက လမ္းစဥ္ပါတီ ဥကၠၾကီးတုိင္းခန္း သမ၀ါယမဆုိင္ေတြလွည့္လည္ခုိက္ သမ၀ါယမလူၾကီးခမ်ာ ေစ်းေပၚက ပစၥည္းေတြငွား။ သမ၀ါယမ ဆုိင္ေလးမွာ ခင္းက်င္း။ အျပင္မွာ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေပးရတဲ့ဖိနပ္ကုိ ရွစ္က်ပ္ေလာက္ တံဆိပ္ေလးေတြကပ္တာမ်ား ဥကၠ႒ၾကီးကေတာ့ လမ္းစဥ္ပါတီၾကီးေအာင္ျမင္ျပီ လုိ႕ စိတ္ထဲ လက္သီးလက္ေမာင္း တန္းေနရွာ မွာေလ။ ကၽြန္မတုိ႕လူမ်ိဳးက ထုိင္ကန္ေတာ့ဖုိ႕သာ ၀န္ေလးတာ လိမ္ဖို႕ဆုိရင္ လက္တန္း။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မတုိ႕ကငယ္ငယ္ရယ္ ၀န္ၾကီးဦးဘုိနီခမ်ာ စႏၵယားတစ္လုံးသြင္းလာလုိ႕ ေထာင္နန္းစံခဲ့ရတာ မွတ္မိေပမယ့္ အက်ိဳးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ေတာ့ေဖာ္ေကာင္လုပ္ဖုိ႕က အခ်က္အလက္မရွိျပန္။ အေမွာင္ေခတ္ကလူကုိး။
ကၽြန္မက ေဖာ္ေကာင္အလုိရွိသည္လုိ႕ေျပာေတာ့ အပုပ္ခ်ႏုိင္ငံေရးလုပ္ခ်င္လုိ႕။ ပြဲဆူေအာင္ တမင္သက္သက္ ဖန္တီးတာလုိ႕ အထင္ေရာက္ႏုိင္ပါရဲ႕။ ကဲ ကၽြန္မတုိ႕ စာဖတ္သူတုိ႕ အေမရိကန္ႏုိင္ငံသမၼတမ်ား တာ၀န္ုျပီးဆုံးတာနဲ႕ သူတုိ႕အေၾကာင္း ေရးၾကတာ ခုေခတ္ပုိင္းေတြ႕မိပါရဲ႕။ လုပ္ခဲ့တဲ့အလုပ္ကေလးေတြ ျပဌာန္းခဲ့တဲ့ ဥပေဒေတြ စသျဖင့္ေပါ့ေလ။ ကၽြန္မတုိ႕ေရာ ႏုိင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ခဲ့သူမ်ား ဘာေတြက မွားလုိ႕ ဘာေတြက မွန္ခဲ့တာလဲ။ င ငါးလုံးတုိ႕ဘာတုိ႕ေတြ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် က်င့္သုံးခဲ့တာလား။ သခင္သန္းထြန္း၏ ေနာက္ဆုံးေန႕မ်ားကုိ ဖတ္ရတဲ့အခါ ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္ေတြလည္း ျဖစ္ရ။ အစြန္းေရာက္၀ါဒီေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြကုိလည္း မွ်ေ၀ခံစားရ။ ကြန္ျမဴနစ္ဘ၀ကုိေရာ ေတာခုိသူဘ၀ကုိေရာ သိနားလည္ရတာ အမွန္ပါပဲ။
ကုိယ့္အေၾကာင္းေရးရင္ ကုိယ့္အထက္လူအေၾကာင္းက ခ်န္ထားလုိ႔မရသလုိ ကုိယ့္လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ ေတြကလည္း ေနာက္ကက်န္မေနခဲ့ေတာ့ ေခတ္ပုံရိပ္က ျမင္သာထင္သာရွိပါရဲ႕။
ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ၾကီးတစ္ဦးရဲ႕နာေရးကိုဖတ္မိေတာ့ ေအာ္ ကၽြန္ေတာ္ လိမ္ခဲ့ရသမွ် ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေလးနဲ႔ စာတစ္အုပ္မ်ားခ်န္မထားခဲ့ဘူးရယ္ လုိ႕ ေတြးမိတာ အေသအခ်ာပါပဲ။ ကုိယ့္တုိင္းျပည္က လူၾကီးသူမေတြအတြက္ ႏုိင္ငံတကာမွာ ေဖးေဖးမမေလး ေျပာခဲ့ရမွာပါပဲ။ ေဖးမရာကေန အမွန္ကုိ ကြယ္ထားခဲ့ဘူးမွာပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ဘာအတြက္လဲ။ ျပည္သူေတြရဲ႕ ထင္တစ္လုံးေတြေပ်ာက္ကုန္ျပီး အမွန္တရားေတြ အခက္အခဲေတြ၊ ေနာက္ ေသခ်ာလွတဲ့ လူေတြမေရွာင္ႏုိင္တဲ့ လူ႕သဘာ၀ေတြ အမ်ားၾကီး က်န္ရစ္ခဲ့မွာပါ။
ငါးဆယ္စာမွ်ေသာ ႏွစ္ေတြဟာ လူ႕သက္တမ္းအရဆုိ သုံးပုံ ႏွစ္ပုံ ကုန္ခဲ့ပါျပီ။ သုံးပုံႏွစ္ပုံစာ မွားခဲ့တဲ့ အမွားေတြဟာ စြဲကုိင္တဲ့လမ္းစဥ္၊ အာဏာရဲ႕ မက္ေမာစရာ။ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ရဲ႕ ဆင္ျခင္တုံတရား၊ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ စာရိတၱအားနည္းမႈ စသျဖင့္ မ်ားစြာေသာ အခ်က္အလက္ေတြေၾကာင့္ျဖစ္ခဲ့တာ အမွန္တရားပါပဲ။ ဒီအမွန္တရားဟာ သမုိင္း။ ကၽြန္မတုိ႕ မအ ေစဖုိ႕ သမုိင္းကုိ သိရမယ္တဲ့ ဆရာၾကီးေဒါက္တာသန္းထြန္းေျပာခဲ့တာေလး ရင္ထဲ က်န္ေနပါတယ္။
ေဖာ္ေကာင္သမားမ်ားရဲ႕ အႏၱရယ္မ်ား ေတြးမိပါရဲ႕။ သုိ႕ေပျငားလည္း တရားစီရင္ေရးမွာ အစုိးရသက္ေသ ျဖစ္သြားတဲ့တရားခံေတြရွိ ရွိၾကပါရဲ႕။ ဒီေတာ့…
မ်ိဳးဆက္သစ္………. ဖတ္ၾကေပေတာ့ ႏုိင္ငံတကာ ေဖာ္ေကာင္မ်ားရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိ။ ယူေပေတာ့ သင္ခန္းစာ။ ျပဌာန္းၾကေတာ့ ဥပေဒ။
ဘာရာဒြါဂ်ာ (ျမန္မာျပည္)
ဘာရာဒြါဂ်ာ (ျမန္မာျပည္) ရဲ႕ ေဆာင္းပါးေတြကုိ http://blog.irrawaddy.org/search/label/Bharadwaj မွာ တစုေ၀း ဖတ္ႏုိင္ပါတယ္။
.
ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္အႏၲရာယ္အႀကီးဆံုးကမုသားပါပဲ
အလိမ္အညာစကားကိုမွနားဝင္ခ်ိဳတတ္တဲ့
့အအထက္လူႀကီးေတြေၾကာင့္
့ျမန္မာ့မုသား ကမၻာလႊမ္းေစရမည္ ျဖစ္သြားတာေပါ့