~
ျပည္ပခရီးတခုကျပန္လာတ့ဲဦးသိန္းစိန္ကုိ ႀကိဳဆုိေနသူတဦး (ဓာတ္ပုံ - ဧရာ၀တီ)
အြန္လုိင္းမွာ ေတြ႔ရတ့ဲ ေဒၚခင္မမမ်ဳိးရဲ႕ အေတြ႔အႀကဳံနဲ႔ အေတြးအျမင္ဆုိင္ရာ ေရးသားခ်က္ကုိ ကူးယူ ေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။
တခုခုေတာ့ လြဲေနျပီ။
ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အကူးအေျပာင္းခ်ိန္ (မွတ္ခ်က္။ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းခ်ိန္ လို႕ ကၽြန္မ မေရးပါ) မွာ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျမန္မာျပည္ကို ျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္လာသူမ်ားလဲရွိသလို၊ အသံတိတ္ ၀င္လာသူမ်ားလဲ ရွိပါတယ္။
ဒီအထဲမွာ အခ်ိဳ႕က သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံအလိုက္ ႏိုင္ငံသားခံယူထားတဲ့အတြက္ ျမန္မာသံရံုးေတြမွာ ဗီဇာေလွ်ာက္ျပီး၊ ဗီဇာနဲ႕ လာၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံသားမခံထားသူမ်ားက်ေတာ့ သံရံုးေတြမွာ ျပည္တြင္းျပန္လာဖို႕ ေလွ်ာက္ၾကရပါတယ္။ အျခားသူမ်ားေတာ့မသိ။ ကၽြန္မေတာ့ တႏွစ္ေလာက္ၾကာျပီးမွ ျပည္တြင္းျပန္ေရာက္ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႕ ပံုစံအသီးသီးနဲ႕ ျပည္တြင္းကိုေရာက္လာျပီးခ်ိန္မွာ အခ်ိဳ႕ကလဲ အလည္သက္သက္၊ အခ်ိဳ႕ကလဲ မီဒီယာ၊ အခ်ိဳ႕ကလဲ ပါတီႏိုင္ငံေရး၊ အခ်ိဳ႕ကလဲ သုေတသန၊ အခ်ိဳ႕ကလဲ သင္တန္းမ်ားေပးျခင္း၊ အခ်ိဳ႕ကလဲ လူမွဳေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး အစရွိသျဖင့္ ကိုယ္သန္ရာ က႑အသီးသီးကို ေရာက္သြားၾကပါတယ္။
ဒီၾကားထဲမွာ လွဳပ္ရွားမွဳေတြေပၚ မူတည္ျပီး စရဖမ်ားလိုက္လံေမးျမန္းျခင္း၊ အက္စ္ဘီမ်ားက ေမးျမန္းျခင္း၊ အခန္႕မသင့္ရင္ ထိသလို၊ ရိသလိုနဲ႕ မသိမသာျခိမ္းေခ်ာက္ျခင္း စတာေတြကို ၾကံဳၾကရေပမယ့္ ေရွ႕အလုပ္ေတြကိုပဲ အာရံုစိုက္လိုတာေၾကာင့္ ၾကိတ္မွိတ္သည္းခံျပီး၊ ဆက္လုပ္ေနၾကရသူေတြ အမ်ားအျပားပါ။
ကၽြန္မအေနနဲ႕ သံရံုးကထုတ္ေပးလိုက္တဲ့ Travel certificate နဲ႕ ျမန္မာျပည္ကို တရား၀င္ ျပန္လာတာျဖစ္ေပမယ့္၊ ယူေကကေန shipping နဲ႕ သယ္ေဆာင္လာတဲ့ စာအုပ္ေတြကိုက်ေတာ့ ဆိပ္ကမ္းမွာ ထုတ္ယူခြင့္ မရခဲ့ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္ျပန္၀င္တဲ့ ပတ္စ္ပို႕ မျပႏိုင္လို႕တဲ့။ ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွာကတည္းက တခါ၀င္သံုးဖို႕ထုတ္ထားေပးတာဆိုျပီး၊ travel certificate ကို သိမ္းလိုက္ျပီးမွေတာ့ ဘာကိုကၽြန္မ သြားျပႏိုင္မွာတဲ့လဲ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မမ်က္စိမွိတ္ျပီး သည္းခံလိုက္ပါတယ္။ လူၾကီးတေယာက္ေယာက္ရဲ႕ စာပါလာရင္ လက္ခံမယ္ဆိုတဲ့ စကားဦးသန္းဖိတ္ေခၚမွဳကို လ်စ္လ်ဴရွဳလိုက္ပါတယ္။ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမွဳ၊ လူၾကီးနဲ႕ကပ္ျပီး အခြင့္အေရးယူမွဳေတြ အျမစ္တြယ္ေနတဲ့ စနစ္ဆိုးကို ဆန္႕က်င္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္မက လူၾကီးနဲ႕ ကပ္ျပီးမွ ကၽြန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္စာအုပ္ေတြကို ထုတ္ယူခြင့္ရမယ္တဲ့လား။ ဒါကို ကၽြန္မ လက္မခံႏိုင္ပါ။
ေနာက္တေခါက္က်ေတာ့ အဂၤလန္ ေအာက္စဖို႕ဒ္ တကၠသိုလ္မွာ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ကၽြန္မသြားျပီး၊ စာတမ္းဖတ္ေနက် ကြန္ဖရင့္တခုက ဖိတ္ၾကားစာ ေရာက္လာျပန္ပါတယ္။ ေခတၱသြားဖို႕ ရည္ရြယ္ျပီး၊ ပတ္စ္ပို႕ေလွ်ာက္ဖို႕ ၾကိဳးစားျပန္ေတာ့၊ ပံုမွန္လမ္းေၾကာင္းဆို မရႏိုင္ဘူးတဲ့။ ကၽြန္မေက့စ္က သာမန္မဟုတ္ျပန္ဘူးတဲ့။ လူၾကီးတေယာက္ေယာက္ကို ေျပာၾကည့္ပါလားတဲ့။ ကၽြန္မရဲ႕မူနဲ႕ မကိုက္ညီလို႕ ဒီတခါလဲ လက္လႊတ္လိုက္ရျပန္တယ္။
တကယ္ေတာ့ ဒါေတြကို ထုတ္ေဖာ္မေရးခ်င္ပါ။ နစ္နာမွဳဆိုတာထက္ ကိုယ့္ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မွဳလို႕ပဲ သတ္မွတ္လိုက္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ျပည္ပမွ ျပန္၀င္လာျပီး၊ ဗီဇာနဲ႕ ေနသူမ်ားကို သက္တမ္းဆက္မတိုးေပးပဲ ျပည္ပျပန္ခိုင္းတာေတြ၊ ျပည္တြင္းမွ အခ်ိဳ႕ကို ျပည္ပထြက္ခြင့္ ပိတ္လာတာေတြ ေပၚထြက္လာေတာ့ ႏိုင္ငံေရးအကူးအေျပာင္း လုပ္ေနပါတယ္ဆိုတဲ့ အစိုးရရဲ႕ သေဘာထားေတြကို နားမလည္ျဖစ္လာမိတာေတာ့ အမွန္ပဲမို႕ ျပည္တြင္းျပန္လာၾကသူမ်ားရဲ႕ အေျခအေနေတြကို သိရွိေအာင္ ေရးသားလိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ တခုခုေတာ့ လြဲေနတယ္ရွင္။
ခင္မမမ်ိဳး (၂၄။၅။၂၀၁၄)
.
"လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမွဳ၊ လူၾကီးနဲ႕ကပ္ျပီး အခြင့္အေရးယူမွဳေတြ အျမစ္တြယ္ေနတဲ့ စနစ္ဆိုးကို ဆန္႕က်င္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္မက လူၾကီးနဲ႕ ကပ္ျပီးမွ ကၽြန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္စာအုပ္ေတြကို ထုတ္ယူခြင့္ရမယ္တဲ့လား။ ဒါကို ကၽြန္မ လက္မခံႏိုင္ပါ"
ျပည္ပခရီးတခုကျပန္လာတ့ဲဦးသိန္းစိန္ကုိ ႀကိဳဆုိေနသူတဦး (ဓာတ္ပုံ - ဧရာ၀တီ)
အြန္လုိင္းမွာ ေတြ႔ရတ့ဲ ေဒၚခင္မမမ်ဳိးရဲ႕ အေတြ႔အႀကဳံနဲ႔ အေတြးအျမင္ဆုိင္ရာ ေရးသားခ်က္ကုိ ကူးယူ ေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။
တခုခုေတာ့ လြဲေနျပီ။
ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အကူးအေျပာင္းခ်ိန္ (မွတ္ခ်က္။ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ကူးေျပာင္းခ်ိန္ လို႕ ကၽြန္မ မေရးပါ) မွာ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျမန္မာျပည္ကို ျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္လာသူမ်ားလဲရွိသလို၊ အသံတိတ္ ၀င္လာသူမ်ားလဲ ရွိပါတယ္။
ဒီအထဲမွာ အခ်ိဳ႕က သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံအလိုက္ ႏိုင္ငံသားခံယူထားတဲ့အတြက္ ျမန္မာသံရံုးေတြမွာ ဗီဇာေလွ်ာက္ျပီး၊ ဗီဇာနဲ႕ လာၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံသားမခံထားသူမ်ားက်ေတာ့ သံရံုးေတြမွာ ျပည္တြင္းျပန္လာဖို႕ ေလွ်ာက္ၾကရပါတယ္။ အျခားသူမ်ားေတာ့မသိ။ ကၽြန္မေတာ့ တႏွစ္ေလာက္ၾကာျပီးမွ ျပည္တြင္းျပန္ေရာက္ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႕ ပံုစံအသီးသီးနဲ႕ ျပည္တြင္းကိုေရာက္လာျပီးခ်ိန္မွာ အခ်ိဳ႕ကလဲ အလည္သက္သက္၊ အခ်ိဳ႕ကလဲ မီဒီယာ၊ အခ်ိဳ႕ကလဲ ပါတီႏိုင္ငံေရး၊ အခ်ိဳ႕ကလဲ သုေတသန၊ အခ်ိဳ႕ကလဲ သင္တန္းမ်ားေပးျခင္း၊ အခ်ိဳ႕ကလဲ လူမွဳေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး အစရွိသျဖင့္ ကိုယ္သန္ရာ က႑အသီးသီးကို ေရာက္သြားၾကပါတယ္။
ဒီၾကားထဲမွာ လွဳပ္ရွားမွဳေတြေပၚ မူတည္ျပီး စရဖမ်ားလိုက္လံေမးျမန္းျခင္း၊ အက္စ္ဘီမ်ားက ေမးျမန္းျခင္း၊ အခန္႕မသင့္ရင္ ထိသလို၊ ရိသလိုနဲ႕ မသိမသာျခိမ္းေခ်ာက္ျခင္း စတာေတြကို ၾကံဳၾကရေပမယ့္ ေရွ႕အလုပ္ေတြကိုပဲ အာရံုစိုက္လိုတာေၾကာင့္ ၾကိတ္မွိတ္သည္းခံျပီး၊ ဆက္လုပ္ေနၾကရသူေတြ အမ်ားအျပားပါ။
ကၽြန္မအေနနဲ႕ သံရံုးကထုတ္ေပးလိုက္တဲ့ Travel certificate နဲ႕ ျမန္မာျပည္ကို တရား၀င္ ျပန္လာတာျဖစ္ေပမယ့္၊ ယူေကကေန shipping နဲ႕ သယ္ေဆာင္လာတဲ့ စာအုပ္ေတြကိုက်ေတာ့ ဆိပ္ကမ္းမွာ ထုတ္ယူခြင့္ မရခဲ့ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္ျပန္၀င္တဲ့ ပတ္စ္ပို႕ မျပႏိုင္လို႕တဲ့။ ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွာကတည္းက တခါ၀င္သံုးဖို႕ထုတ္ထားေပးတာဆိုျပီး၊ travel certificate ကို သိမ္းလိုက္ျပီးမွေတာ့ ဘာကိုကၽြန္မ သြားျပႏိုင္မွာတဲ့လဲ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မမ်က္စိမွိတ္ျပီး သည္းခံလိုက္ပါတယ္။ လူၾကီးတေယာက္ေယာက္ရဲ႕ စာပါလာရင္ လက္ခံမယ္ဆိုတဲ့ စကားဦးသန္းဖိတ္ေခၚမွဳကို လ်စ္လ်ဴရွဳလိုက္ပါတယ္။ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမွဳ၊ လူၾကီးနဲ႕ကပ္ျပီး အခြင့္အေရးယူမွဳေတြ အျမစ္တြယ္ေနတဲ့ စနစ္ဆိုးကို ဆန္႕က်င္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္မက လူၾကီးနဲ႕ ကပ္ျပီးမွ ကၽြန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္စာအုပ္ေတြကို ထုတ္ယူခြင့္ရမယ္တဲ့လား။ ဒါကို ကၽြန္မ လက္မခံႏိုင္ပါ။
ေနာက္တေခါက္က်ေတာ့ အဂၤလန္ ေအာက္စဖို႕ဒ္ တကၠသိုလ္မွာ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ကၽြန္မသြားျပီး၊ စာတမ္းဖတ္ေနက် ကြန္ဖရင့္တခုက ဖိတ္ၾကားစာ ေရာက္လာျပန္ပါတယ္။ ေခတၱသြားဖို႕ ရည္ရြယ္ျပီး၊ ပတ္စ္ပို႕ေလွ်ာက္ဖို႕ ၾကိဳးစားျပန္ေတာ့၊ ပံုမွန္လမ္းေၾကာင္းဆို မရႏိုင္ဘူးတဲ့။ ကၽြန္မေက့စ္က သာမန္မဟုတ္ျပန္ဘူးတဲ့။ လူၾကီးတေယာက္ေယာက္ကို ေျပာၾကည့္ပါလားတဲ့။ ကၽြန္မရဲ႕မူနဲ႕ မကိုက္ညီလို႕ ဒီတခါလဲ လက္လႊတ္လိုက္ရျပန္တယ္။
တကယ္ေတာ့ ဒါေတြကို ထုတ္ေဖာ္မေရးခ်င္ပါ။ နစ္နာမွဳဆိုတာထက္ ကိုယ့္ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မွဳလို႕ပဲ သတ္မွတ္လိုက္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ျပည္ပမွ ျပန္၀င္လာျပီး၊ ဗီဇာနဲ႕ ေနသူမ်ားကို သက္တမ္းဆက္မတိုးေပးပဲ ျပည္ပျပန္ခိုင္းတာေတြ၊ ျပည္တြင္းမွ အခ်ိဳ႕ကို ျပည္ပထြက္ခြင့္ ပိတ္လာတာေတြ ေပၚထြက္လာေတာ့ ႏိုင္ငံေရးအကူးအေျပာင္း လုပ္ေနပါတယ္ဆိုတဲ့ အစိုးရရဲ႕ သေဘာထားေတြကို နားမလည္ျဖစ္လာမိတာေတာ့ အမွန္ပဲမို႕ ျပည္တြင္းျပန္လာၾကသူမ်ားရဲ႕ အေျခအေနေတြကို သိရွိေအာင္ ေရးသားလိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ တခုခုေတာ့ လြဲေနတယ္ရွင္။
ခင္မမမ်ိဳး (၂၄။၅။၂၀၁၄)
.
လူၾကားေကာင္းတရာနာ