ေထာက္လွမ္းေရးက နုိင္ငံေရးသမားကုိ အသံဖမ္းစက္ လက္ေဆာင္ေပး

ဒီကေန႔ ေဆြးေႏြးပဲြတခုမွာ ပင္နီတုိက္ပုံနဲ႔ ေတြ႔ရတ့ဲ ေဒါက္တာနုိင္ေအာင္ (ဓာတ္ပုံမ်ား - ေဂ်ပုိင္ / ဧရာ၀တီ)

ရဲေထာက္လွမ္းေရးအဖဲြ႔က နုိင္ငံေရးသမားေတြကုိ သတင္းသမားအျဖစ္ အသြင္ကူးေျပာင္းေစခ်င္သလား?

SB လုိ႔ လူသိမ်ားတ့ဲ ရဲေထာက္လွမ္းေရးအဖဲြ႔က ရန္ကုန္ေရာက္ နုိင္ငံေရးသမားတဦးျဖစ္တ့ဲ ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္ သုံးဖုိ႔ "အသံဖမ္းစစ္အမဲေရာင္ေလး" ေပးထားတယ္လုိ႔ Shwe Myitmakha Media Group ရဲ႕ ေဆာင္းပါးတပုဒ္မွာ ဒီေန႔ ေရးထားပါတယ္။

ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္က ရန္ကုန္ျမိဳ႕၊ စမ္းေခ်ာင္းျမိဳ႕နယ္မွာ ရိွေနတုန္း ဒီအသံဖမ္းစက္ကုိ ေတြ႔ခ့ဲတာပါ တ့ဲ။

"က်ေနာ္႕ကို အက္စ္ဘီက လာေပးသြားတာပါ၊ သံုးခ်င္တာရွိရင္ သံုးလို႕ရေအာင္ဆိုၿပီး ေပးသြားတာပါ" လုိ႔ ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္က Shwe Myitmakha ကုိ ေျပာပါတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာ အသံဖမ္းစက္ အမ်ားဆုံး သုံးတ့ဲသူေတြကေတာ့ သတင္းသမားေတြပါ။

ေထာက္လွမ္းေရးတခ်ဳိ႕လည္း အသံဖမ္းစက္ သုံးပါတယ္။

ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္ကုိ အသံဖမ္းစက္ လက္ေဆာင္ေပးရျခင္းရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္ရိွလဲ ဆုိတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မသိရေသးပါဘူး။

ပုံေတြမွာ ေတြ႔ရတ့ဲအတုိင္း ျပည္ပေရာက္အတုိက္အခံေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္တ့ဲ ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္၊ ေဒါက္တာေသာင္းထြန္းတုိ႔ ဒီကေန႔ ဒီမုိကေရစီ မိတ္ေဆြ ၁၀ ပါတီ ေတြ႔ဆုံၾကပါတယ္။
ျငိမ္းခ်မ္းေရး၊ အနာဂတ္မွာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရြက္ေရးတုိ႔နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။

အျပည့္အစုံသို႔

ရန္ကုန္ဂက္စ္အုိးဆိုင္ မီးေလာင္

~

ဓာတ္ပုံမ်ား - ေဂ်ပုိင္/ဧရာ၀တီ

ရန္ကုန္က ဂက္စ္အုိးဆိုင္ တခု ဒီကေန႔ ေန႔ခင္း ၂ နာရီ၀န္းက်င္မွာ မီးေလာင္သြားပါတယ္။

ဒဏ္ရာရမႈအနည္းငယ္ ျဖစ္ခဲ့ျပီး လူေသဆုံးမႈမရွိပါဘူး တ့ဲ။

လမ္းမေတာ္ၿမိဳ႕နယ္ ၁ လမ္း နဲ႔ ကမ္းနားလမ္းေထာင့္က မီးေလာင္တ့ဲ အဲဒီဆုိင္ရိွရာကုိ မီးသတ္ကားအမ်ားအျပားေရာက္သြားျပီး တနာရီေက်ာ္ၾကာ မီးျငွိမ္းသတ္ခဲ့ရပါတယ္။













~

အျပည့္အစုံသို႔

ABSDF ရဲ႕ အမွန္တရားနဲ႔တရားမွ်တမႈ ေဖာ္ထုတ္ေရး

~

၁၉၉၂ ခုႏွစ္က ABSDF ရဲ႕ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္းေဒသ အျဖစ္အပ်က္မ်ားအတြက္ အမွန္တရားနဲ႔တရားမွ်တမႈ ေဖာ္ထုတ္ေရးလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေဆာင္ေနတယ္၊ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကပါ လုိ႔ ABSDF က ဒီကေန႔ ရက္စဲြနဲ႔ ေၾကညာခ်က္တေစာင္ကုိ ေအာက္ပါအတုိင္း ထုတ္ျပန္ထားပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္ တပ္ဦး

မကဒတ(ေျမာက္ပိုင္း) အျဖစ္အပ်က္ႏွင့္ ပတ္သက္၍
မကဒတ(ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္) ဗဟိုေကာ္မတီ ၏ ထုတ္ျပန္ေၾကျငာခ်က္

၁။ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္ တပ္ဦး (ေက်ုာင္းသားတပ္မေတာ္) ျမန္မာျပည္ ေျမာက္ပိုင္း၌ ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားအတြင္း နစ္နာဆံုး႐ႈံး အသက္ေပးသြားခဲ့ၾကသည့္ ရဲေဘာ္မ်ား၊ သက္ဆိုင္ရာ ကာယကံရွင္မ်ား၊ မိဘေဆြမ်ဳိးမ်ားႏွင့္အတူ မိမိတို႔အဖြဲ႔အစည္းအေနျဖင့္ ထပ္တူ ဝမ္းနည္းရသလို ယင္းကဲ့သို႔ေျဖရွင္းေဆာင္ရြက္ခဲ့မႈမ်ားအတြက္ အေလးအနက္ ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။

၂၊ ယင္းအျဖစ္အပ်က္မ်ားသည္ မကဒတ(ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္)၏ သမိုင္းေရးဆိုင္ရာ ကိစၥျဖစ္သည္ႏွင့္ အညီ မိမိတို႔အဖြဲ႕အစည္းအတြင္း၊ ဘယ္တုန္းကမွ မေမ႔ႏိုင္ခဲ့သလို ဓမၼဓိ႒ာန္က်သည့္ သမိုင္းမွတ္တမ္းတခု ေဖာ္ထုတ္ ႏိုင္ေရးအတြက္ အစဥ္တစိုက္ အေလးထားေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိပါသည္၊

၃။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗဟိုေကာ္မတီအစည္းအေဝး (၁/၂၀၁၂) ဆံုးျဖတ္ခ်က္အမွတ္ (၂) အရ အမွန္တရားႏွင့္ တရားမွ်တမႈ ေဖာ္ထုတ္ေရးအလုပ္အဖြဲ႔အား ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ (၈) ရက္ေန႔တြင္ ေအာက္ပါရည္မွန္းခ်က္မ်ားကို ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ရန္ ဖြဲ႕စည္းတာဝန္ေပးအပ္ထားရွိၿပီးျဖစ္ပါသည္။

(က) သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေပၚတြင္ အေၾကာင္းႏွင့္အက်ဳိးဆိုင္ရာ ျဖစ္ရပ္မွန္မ်ားကို စံုစမ္းေဖာ္ထုတ္သြားႏိုင္ေရး၊
(ခ) ပါဝင္ပတ္သက္သူမ်ားအားလံုးအတြက္ တရားမွ်တမႈႏွင့္ အမွႏ္တရားေပၚထြန္းေရး၊
(ဂ) သက္ဆိုင္သူမ်ားအားလံုး နားလည္ေက်နပ္မႈႏွင့္ ျပန္လည္သင့္ျမတ္မႈ ရရွိေစေရး၊
(ဃ) မကဒတ၊ ေက်ာင္းသားထု ႏွင့္ ျပည္သူလူထုအတြင္း ခိုင္မာေသာ စည္းလံုးညီၫြတ္မႈကို ထိန္းသိမ္း တည္ေဆာက္သြားႏိုင္ေရး၊
(င) အနာဂတ္ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ တာဝန္ရွိမႈ၊ တာဝန္ယူမႈ ႏွင့္ တာဝန္ခံမႈ အေလ့အထေကာင္းမ်ား ေပၚထြန္း လာေစေရး - တို႔ျဖစ္သည္။

၄။ သို႔ျဖစ္ပါ၍ ယေန႔ကာလတြင္ ယင္းကိစၥႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ အမွန္တရားႏွင့္ တရားမွ်တမႈမ်ား ေပၚထြန္းႏိုင္ေရးအတြက္ သက္ဆုိင္သူမ်ားအားလံုး ပူးတြဲၫႇိႏႈိင္း ေျဖရွင္းသြားရန္ လိုအပ္ေၾကာင္းႏွင့္ မိမိတို႔၏ ႀကဳိးပမ္းအားထုတ္မႈမ်ား အတြက္လည္း ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကပါရန္ အေလးအနက္ တိုက္တြန္းလိုက္သည္။


ဗဟိုေကာ္မတီ
ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္ တပ္ဦး (ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္)

ရက္စြဲ။ ။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ (၇) ရက္။




~

အျပည့္အစုံသို႔

၀န္ႀကီးမ်ား ခန္႔အပ္ျခင္း၊ ေျပာင္းေရႊ႕ တာ၀န္ေပးအပ္ျခင္းမ်ား

သမၼတ႐ံုးမွာ ျပည္ေထာင္စု အဆင့္ ၀န္ႀကီး ၆ ဦး စာရင္းကို ယေန႔ စက္တင္ဘာလ ၇ ရက္ေန႔စြဲနဲ႔ သမၼတက ထုတ္ျပန္ ေၾကျငာခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္၀န္ႀကီးေတြက သမၼတ႐ံုးမွာ ဘာတာ၀န္ေတြ ထမ္းေဆာင္ၾကမယ္ဆုိ တာေတာ့ ေဖာ္ျပထားတာ မေတြ႔ရေသးပါဘူး။ သမၼတ႐ံုး ၀န္ႀကီး ၆ ဦးစာရင္းကေတာ့ ေအာက္ မွာ ေဖာ္ျပ ထားပါတယ္။

၁။ ဦးသိန္းညႊန္႔ - သမၼတ႐ံုး ၀န္ႀကီးဌာန (၁)
၂။ ဦးစုိးေမာင္ - ။ (၂)
၃။ ဦးစုိုးသိန္း - ။ (၃)
၄။ ဦးေအာင္မင္း - ။ (၄)
၅။ ဦးတင္ႏိုင္သိန္း - ။ (၅)
၆။ ဦးလွထြန္း - ။ (၆)

ဒီကေန႔ ထုတ္ျပန္တဲ့ အမိန္႔ေတြထဲက အမိန္႔ အမွတ္ ၃၂ အရ ယခင္ ကာကြယ္ေရး ၀န္ႀကီးျဖစ္တဲ့ ဒုတိယ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး လွမင္းကို မူလ စစ္ဘက္တာ၀န္ျပန္လည္ေပးအပ္လုိက္ၿပီး ကာကြယ္ေရး ၀န္ႀကီးသစ္အျဖစ္ ဒုတိယ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေ၀လြင္ကို သမၼတက လက္မွတ္ေရးထုိး ခန္႔အပ္ တာ၀န္ေပးလုိက္ပါတယ္။

အလားတူ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က အမိန္႔ အမွတ္ ၃၃ အရ ဒုတိယ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သိန္းေဌးကို နယ္စပ္ေရးရာ ၀န္ႀကီးအျဖစ္လည္းေကာင္း ဦးခင္ေမာင္စုိးကို လွ်ပ္စစ္စြမ္းအား ၀န္ႀကီးအျဖစ္လည္းေကာင္း အသီး သီး ေျပာင္းေရႊ႕ တာ၀န္ေပးအပ္လုိက္ပါတယ္။

တဖန္ အမိန္႔အမွတ္ ၃၄ အရ ျပည္ေထာင္စု ၀န္ႀကီးျဖစ္တဲ့ ဦးသိန္းထုိက္ကို ျပည္ေထာင္စု စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္ အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ တာ၀န္ေပးအပ္လုိက္ပါတယ္။

အျပည့္အစုံသို႔

ျပည္ေထာင္စု ၀န္ႀကီး ၁၀ ဦး ခန္႔အပ္ျခင္း

ယေန႔ စက္တင္ဘာလ ၇ ရက္ေန႔ရက္စြဲနဲ႔ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က လက္မွတ္ေရးထုိးၿပီး ျပည္ေထာင္စု ၀န္ႀကီး ၁၀ ဦးကို ခန္႔အပ္ ေၾကာင္းအမိန္႔ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။

အခု ၀န္ႀကီးမ်ားရဲ႕ အမည္စာရင္းကို လႊတ္ေတာ္သုိ႔ သမၼတက လြန္ခဲ့သည့္ ရက္သတၱပတ္က ပို႔၍ ယေန႔ အတည္ျပဳခ်က္ ရၿပီးသည္ႏွင့္ ၀န္ႀကီးတာ၀န္ ခန္႔အပ္ေၾကာင္း သမၼတ က ထုတ္ျပန္လုိက္ျခင္းလည္း ျဖစ္ပါ တယ္။

အဆုိပါ ၀န္ႀကီးမ်ားဟာ ယေန႔ မနက္က ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္မွာ က်မ္းသစၥာ က်ိန္ဆုိခဲ့ၾကၿပီးျဖစ္ပါတယ္။

၁။ ဦးေအးျမင့္ၾကဴ - ယဥ္ေက်းမႈ ၀န္ႀကီးဌာန
၂။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေဇယ်ာေအာင္- မီးရထား ၀န္ႀကီးဌာန
၃။ ေဒါက္တာ ျမင့္ေအာင္ - သတၱဳတြင္း ၀န္ႀကီးဌာန
၄။ ဦးေက်ာ္လြင္ - ေဆာက္လုပ္ေရး ၀န္ႀကီးဌာန
၅။ ဦး၀င္းရွိန္ - ဘ႑ာေရးႏွင့္ အခြန္၀န္ႀကီးဌာန
၆။ ေဒါက္တာ ကံေဇာ္ - အမ်ိဳးသားစီမံကိန္းႏွင့္ စီးပြားဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္မႈ ၀န္ႀကီးဌာန
၇။ ဦးေမာင္ျမင့္ - အလုပ္သမား ၀န္ႀကီးဌာန
၈။ ေဒါက္တာ ေဒၚျမတ္ျမတ္အုန္းခင္ - လူမႈ၀န္ထမ္း၊ ကယ္ဆယ္ေရးႏွင့္ ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရး ၀န္ႀကီးဌာန
၉။ ေဒါက္တာ ကိုကိုဦး - သိပၸံႏွင့္ နည္းပညာ ၀န္ႀကီးဌာန
၁၀။ ဦးေဌးေအာင္ - ေဟာ္တယ္ႏွင့္ ခရီးသြားလာေရး ၀န္ႀကီးဌာန






ဤေနရာမွာ အေသးစိပ္ ၾကည့္ရႈ႕ႏုိင္ပါတယ္။

အျပည့္အစုံသို႔

အလုပ္သမား ၁ ေထာင္ေက်ာ္ ရန္ကုန္မွာ အေရးဆုိ

ယေန႔ နံနက္ပိုင္းက ေတြ႕ရေသာ လႈိင္သာယာ စက္မႈဇုန္ ၄ ရွိ SMK အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ုံမွ ဆႏၵျပ အလုပ္သမားမ်ား (ဓာတ္ပုံ – ခင္ၾသ / ဧရာ၀တီ)

လႈိင္သာယာၿမိဳနယ္စက္မူ ့ဇံု ၄ က SMK အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံု က အလုပ္သမား ၁ ေထာင္ေက်ာ္ဟာ ယေန႔ နံနက္ ၉ နာရီက ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပေနခဲ့ၾကပါတယ္။

သူတုိ႔ အခု ရေနတဲ့ အေျခခံ လစာ က်ပ္ေငြ ၂ ေသာင္းက ေန ၃ ေသာင္း က်ပ္အထိ တုိးေပးဖုိ႔ မရမ္းကုန္းၿမိဳ႕ နယ္ မွာ ရွိတဲ့ အလုပ္သမားရံုးကို လမ္းေလွ်ာက္ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတာပါ။

လမ္းမွာေတာ့ မရမ္းကုန္း ၿမိဳ႕နယ္ရဲမႉးက လူစုလူေ၀းနဲ႔ အခုလုိ ခြင့္ ျပဳခ်က္မေတာင္းဘဲ လမ္းေလွ်ာက္ ဆႏၵျပမႈ ကို လူစုခြဲၿပီး ရပ္တန္႔ဖို႔ တားျမစ္ခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။


ေနာက္ဆံုး ရရွိတဲ့ သတင္းေတြအရေတာ့ မရမ္းကုန္းၿမိဳ႕နယ္က အလုပ္သမားရံုးမွာ အလုပ္သမား ေခါင္းေဆာင္
ေတြ နဲ႔ အစုိးရရဲ႕ အလုပ္သမား ေရးဆုိင္ရာ တာ၀န္ရွိ သူေတြေဆြးေႏြးေနၾက တယ္ လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

သတင္းအျပည့္အစံုကို ဧရာ၀တီျမန္မာပိုင္း အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေပၚက ခင္ၾသရဲ႕ သတင္းကို ဤေနရာမွ သြားၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။

အျပည့္အစုံသို႔

မိိုးသီးဇြန္တုိ႔နဲ႔ ၁၀ ပါတီ ေတြ႔ဆုံမႈ

~

ျပည္ပအတိုက္အခံမ်ားနွင့္ ဒီမုိကေရစီ ၁၀ ပါတီအပါအ၀င္ မ်ဳိးဆက္ေလးခု ေတြ႔ဆံု
မင္းလြင္/DVB သတင္းဌာန

( ဓာတ္ပုံမ်ား - ေဂ်ပုိင္/ဧရာ၀တီ )

ျမန္မာနိုင္ငံကို ေရာက္႐ွိေနတဲ့ ဦးမိုးသီးဇြန္ ဦးေဆာင္တဲ့ အမိေျမျငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္အဖဲြ႔နဲ႔ ရန္ကုန္အေျခစိုက္ နိုင္ငံေရးပါတီေတြ၊ ေက်ာင္းသား အဖဲြ႔အစည္းေတြနဲ႔ မေန႔က ေတြ႔ဆံုၾကပါတယ္။

ဦးမိိုးသီးဇြန္ ဦးေဆာင္တဲ့အဖဲြ႔နဲ႔ ဒီမိုကေရစီမဟာမိတ္ ၁၀ ပါတီက ကိုယ္စားလွယ္ေတြ၊ ျပည္တြင္းမွာ ျပန္လည္ဖဲြ႔စည္းေနတဲ့ လူ႔ေဘာင္သစ္ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ စုစည္းေရးအဖဲြ႔၀င္ေတြ ကိုေက်ာ္ကိုကို ဦးေဆာင္တဲ့ ဗမာနိုင္ငံလုံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား အဖဲြ႔ခ်ဳပ္က စည္းရံုးေရး ေကာ္မတီ၀င္ေတြနဲ႔ ဒီေန့ စက္တင္ဘာလ ၆ ရက္ေန့မွာ ရန္ကုန္ ယုဇနဟိုတယ္မွာ ေတြ႔ဆံုၾကပါတယ္။

တိုင္းျပည္ အေျပာင္းအလဲမွာ ပါ၀င္ေဆာင္႐ြက္ေနတဲ့ နိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြရဲ့ လက္႐ွိအေျပာင္းအလဲေတြေပၚမွာ ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြကို နားေထာင္ခဲ့တာပါလုိ႔ ျငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္ အဖဲြ႔၀င္ ဦးယဥ္ေအးက ေျပာပါတယ္။

ေတြ႔ဆံုပြဲမွာ ၁၉၆၂၊ ၇၄၊ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေတြနဲ႔ ၂၀၀၇ မ်ဳိးဆက္အထိ မ်ဳိးဆက္ ၄ ဆက္ ပါ၀င္တဲ့အတြက္ အားရေက်နပ္မႈ႐ွိတယ္လုိ႔ ကိုယဥ္ေအးက ေတြ႔ဆံုခဲ့မႈ အေပၚကို အခုလို သံုးသပ္ေျပာဆိုပါတယ္။

“ေနာင္ေတာ္မ်ဳိးဆက္ေတြ အကုန္ပါတယ္။ ၆၂ က မ်ဳိးဆက္ေတြ အကုန္ပါတယ္။ ၇၄၊ ၇၅ မ်ဳိးဆက္ေတြ၊ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေတြ၊ ၂၀၀၇ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြပါတယ္။ သူတုိ႔ေတြက ဘာေျပာလဲဆုိရင္ ၈ ေလးလံုးျဖစ္တုန္းက ၄၊ ၅၊ ၆ နွစ္ပဲ႐ွိခဲ့ေသးတယ္။ အဲတုန္းက ၀ိုးတိုး၀ါးတားပဲ ျမင္လုိက္ရတဲ့ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေတြ အခုေတြ႔လိုက္ရတယ္ ဆုိတာမ်ဳိးေျပာတယ္။ အင္မတန္အားရဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္။”

အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအင္အားစုပါတီ ဥကၠ႒ ဦးခင္ေမာင္ေဆြကေတာ့ ျမန္မာျပည္ကို ေလ့လာေရးခရီးေရာက္႐ွိေနတဲ့ ဦးမိုးသီးဇြန္နဲ႔အဖဲြ႔ကို ၾကိဳဆိုလိုက္ျပီး နိုင္ငံေရးခရီးစဥ္ေတြမွာ လက္တြဲေဆာင္႐ြက္နိုင္မယ္လုိ႔လည္း ေျပာပါတယ္။

“ေ႐ွ့နုိင္ငံေရးခရီးေတြမွာ စီးပြားေရး၊ ပညာေရးနဲ႔ လူမႈေရးေတြ၊ သင္တန္းေပးတာမ်ဳိးေတြ၊ capacity building ေတြ လုပ္မယ္ဆုိရင္လည္းပဲ ဒါေတြမွာ လက္တြဲသြားနုိင္မယ္ဆုိရင္လည္း သြားၾကတာေပါ့။”

ဦးမိုးသီးဇြန္တုိ႔အဖဲြ႔နဲ႔ နိုင္ငံေရးအင္အာားစုေတြ ေတြ႔ဆံုခဲ့တဲ့အေပၚကိုလည္း အဲဒီပြဲမွာ သြားေရာက္သတင္းယူခဲ့တဲ့ ရန္ကုန္အေျခစိုက္ သတင္းေထာက္တဦးကလည္း သူျမင္ေတြ႔ခဲ့ရတာေတြကို ေျပာဆိုပါတယ္။

“ကုိမိုးသီးဇြန္ကုိ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ၾကိဳဆုိတာေတြ႔ရတယ္။ ကုိမုိးသီးဇြန္နဲ႔ တြဲျပီး အလုပ္လုပ္ခ်င္တဲ့ ဆနၵ႐ွိတာကိုလည္း ေျပာသြားတာ ေတြ႔ရတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆို လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကို မယံုၾကည္ခဲ့ဘူး။ အခုလည္း မယံုၾကည္ဘူး။ ၈၈ တုန္းကလည္း မယံုၾကည္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကုိမိုးသီးဇြန္တုိ႔နဲ႔ အယူအဆ မတူရင္ေတာင္မွ လက္တြဲလုပ္နုိင္တဲ့ အေျခအေန ႐ွိတယ္ဆုိတာမ်ဳိး ေျပာသြားတယ္ ဆုိေတာ့ တဖက္မွာလည္း ဒါကုိ သေဘာမတူဘဲ ကိုမိုးသီးဇြန္ကုိ မၾကိဳက္တဲ့သူေတြ ႐ွိေနေပမယ့္လည္း တဖက္မွာလည္း လက္တြဲလုပ္ခ်င္တဲ့သူေတြ ႐ွိတယ္ ဆုိတာမ်ဳိး ေတြ႔ရတယ္။”

ညႊန္း - DVB သတင္းဌာန
http://burmese.dvb.no/archives/30459



~

အျပည့္အစုံသို႔

ကခ်င္မွာတုိက္ေနတာ KIA ေၾကာင့္ပါ ~ ကာကြယ္ေရးဒု၀န္ႀကီး

~

မေန႔က အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္မွာ ကခ်င္ေဒသ အေၾကာင္း ေျပာခ့ဲၾကပါတယ္။
ကခ်င္ေဒသတုိက္ပဲြမရပ္တာ KIA ေၾကာင့္ပါ လုိ႔ ကာကြယ္ေရးဒု၀န္ႀကီးက တင္ျပသြားပါတယ္။

(ဥပမာတခုေပးရာမွာ ကရင္လက္နက္ကုိင္အဖဲြ႔ KNU နဲ႔ ဆုိရင္ အဆင္ေျပတယ္၊ "နွစ္ဖက္ရိုးသားမႈ၊ ယံုၾကည္မႈ" ရိွၾကတယ္လုိ႔ ဒု၀န္ႀကီးက ဆုိပါတယ္။ အဲဒါကုိ ဘာသာျပန္ရရင္ KIA က မရုိးသားဘူး ဆုိတ့ဲ အဓိပၸာယ္ထြက္ေနပါတယ္။)

ေမးျမန္းသည့္အေၾကာင္းအရာ - ''အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး/ ျငိမ္းခ်မ္းေရး''
ေမးျမန္းသူ - ဦးခက္ထိန္နန္ ကခ်င္ျပည္နယ္မဲဆႏၵနယ္ အမွတ္(၁)
ေျဖၾကားသူ - ကာကြယ္ေရး ဒုဝန္ႀကီး ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေအာင္ေသာ္

တပ္မေတာ္နွင့္ေကအိုင္ေအ ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္မႈမ်ား စတင္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ၂ဝ၁၁ ခုနွစ္ ဇြန္လမွ စတင္၍ ျပည္နယ္အဆင့္ (၃)ၾကိမ္၊ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္(၃)ၾကိမ္၊ အလြတ္သေဘာ(၄)ၾကိမ္ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးခဲ့ပါေၾကာင္း၊

တပ္မေတာ္အေနျဖင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို အျပည့္အဝ လိုလားပါေၾကာင္း၊

နိုင္ငံေတာ္သမၼတကလည္း ၂ဝ၁၁ ခုနွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၁ဝ ရက္တြင္ ကခ်င္ျပည္နယ္အတြင္း ခုခံကာကြယ္ရံုမွအပ ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္ျခင္း၊ ေကအိုင္ေအ တပ္စခန္းမ်ားအား ခီ်တက္ထိုးစစ္ဆင္ တိုက္ခိုက္ျခင္း မျပဳလုပ္ရန္ ညႊန္ၾကားခဲ့ပါေၾကာင္း၊

နိုင္ငံေတာ္သမၼတ၏ ညႊန္ၾကားခ်က္အေပၚ တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္အေနျဖင့္ ကြပ္ကဲမႈေအာက္ တပ္မ်ားကို ခ်က္ခ်င္းခ်ျပခဲ့ျပီး သက္ဆိုင္ရာ တပ္ရင္း/တပ္ဖဲြ႔မ်ားမွလည္း တိက်စြာ လိုက္နာေဆာင္ရြက္လ်က္ ရိွပါေၾကာင္း။

တပ္မေတာ္အေနျဖင့္ ျပည္သူလူထုအသံုးျပဳေနသည့္ လမ္းေၾကာင္းနွင့္ နယ္ေျမလံုၿခဳံေရးတာဝန္ ထမ္းေဆာင္ေနသည့္ ဌာနခ်ဳပ္မ်ား၊ တပ္စခန္းမ်ား၊ စစ္ေၾကာင္းမ်ားသုိ႔ ရိကၡာပုိ႔ေဆာင္စဥ္၊ လူနာပုိ႔ေဆာင္စဥ္၊ တာဝန္လဲလွယ္စဥ္၊ လံုၿခဳံေရးနွင့္ နယ္ေျမရွင္းလင္းေရးေဆာင္ရြက္စဥ္ ေကအိုင္ေအအဖဲြ႔မွ ေနွာင့္ယွက္ပစ္ခတ္ျခင္း၊ မိုင္းဆဲြတိုက္ခိုက္ျခင္း စုစုေပါင္း(၉၂၆)ၾကိမ္ျပဳလုပ္ခဲ့သျဖင့္ ထိေတြ႔မႈမ်ားျဖစ္ပြားခဲ့ရျခင္းျဖစ္ပါေၾကာင္း။

ယခုကာလအတြင္း ေကအိုင္ေအအဖဲြ႔အေနျဖင့္ စစ္ေရးနွင့္မသက္ဆိုင္ေသာ ပစ္မွတ္မ်ားျဖစ္သည့္ အမ်ားျပည္သူသံုး လမ္းတံတားမ်ားအား မိုင္းခဲြျခင္း(၆၆)ၾကိမ္ျပဳလုပ္ခဲ့ပါေၾကာင္း၊

သမၼတၾကီး၏ ညႊန္ၾကားခ်က္ရရိွျပီး ေနာက္ပိုင္းတပ္မေတာ္အေနျဖင့္ ေကအိုင္ေအစခန္းမ်ားအား ထိုးစစ္ဆင္ျခင္းကို လံုးဝျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းမရိွပါေၾကာင္း၊

သုိ႔ေသာ္ အမ်ားျပည္သူအသံုးျပဳလ်က္ရိွသည့္ လမ္းေၾကာင္းနွင့္ နယ္ေျမလံုၿခဳံေရးေဆာင္ရြက္စဥ္ တစ္ဖက္မွတိုက္ခိုက္လာမႈအား ျပည္သူလူထု၏အက်ဳိးစီးပြားကို အစဥ္ေစာင့္ေရွာက္ရန္တာဝန္ရိွသည္နွင့္အညီ ယင္းတာဝန္ကိုသာ ထမ္းေဆာင္ေနျခင္းျဖစ္ပါေၾကာင္း၊

ေကအင္န္ယူျငိမ္းခ်မ္းေရးအဖဲြ႔နွင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေဆာင္ရြက္ရာတြင္ နွစ္ဖက္ရိုးသားမႈ၊ ယံုၾကည္မႈရိွၾကသည့္အတြက္ ျပႆနာတစ္စံုတစ္ရာ ျဖစ္ပြားျခင္းမရိွဘဲ နယ္ေျမတည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းမႈရိွေနျခင္းကို သာဓကအျဖစ္ ေတြ႔ျမင္နိုင္ပါေၾကာင္း။

က်န္တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႔(၁ဝ) ဖဲြ႔သည္လည္း အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးမွတစ္ဆင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး သေဘာတူ လက္မွတ္ေရးထိုးနိုင္ခဲ့သည္အထိ ေအာင္ျမင္မႈရရိွေနသည္ကိုေတြ႔ျမင္နိုင္ပါေၾကာင္း၊

ေကအိုင္ေအအဖဲြ႔အေနျဖင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးလုပ္ငန္းစဥ္ကို လံုးဝေဆြးေႏြးညိွနိႈင္းမႈမျပဳလုပ္ဘဲ နိုင္ငံေရးအရ ေဆြးေႏြးမႈျပဳလုပ္ျပီးမွသာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲမည္ဆိုသည့္အခ်က္ကို ကိုင္စဲြထားသျဖင့္ လတ္တေလာပစ္ခတ္မႈမ်ား ဆက္လက္ျဖစ္ေပၚေနရျခင္း ျဖစ္ပါေၾကာင္း၊

တပ္မေတာ္အေနျဖင့္ ေကအိုင္ေအ အဖဲြ႔နွင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး အပါအဝင္ ထာဝရျငိမ္းခ်မ္းေရးရရိွေစေရးအတြက္ စိတ္ရွည္သည္းခံစြာျဖင့္ ေဆာင္ရြက္လ်က္ရိွပါေၾကာင္း၊

ေကအိုင္ေအအေနျဖင့္ နိုင္ငံတကာနွင့္ အမ်ားကလက္ခံက်င့္သံုးလ်က္ရိွသည့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားအတိုင္း ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္မည္ဆိုပါက အျခားအဖဲြ႔မ်ားနည္းတူ ျငိမ္းခ်မ္းေရးသေဘာတူညီခ်က္မ်ား လက္မွတ္ေရးထိုးနိုင္မည္ျဖစ္ပါေၾကာင္းျဖင့္ ေျဖၾကားသည္။

ညႊန္း - ယေန႔ထုတ္ အစုိးရသတင္းစာမ်ား



~

အျပည့္အစုံသို႔

ABSDF ေျမာက္ပိုင္းအေရး

ABSDF ေျမာက္ပိုင္းအေရးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ ဇြန္လထုတ္ ဧရာ၀တီမဂၢဇင္းမွာ ေဆာင္းပါးတေစာင္ ပုံႏွိပ္ ေဖာ္ျပခ့ဲဖူးပါတယ္။

အခုတေလာ ျမန္မာ့မီဒီယာမွာ ဒီအေၾကာင္းအရာကုိ ေရးသားေနၾကပါျပီ။

ဒီအေၾကာင္းအရာ စိတ္၀င္စားသူမ်ားအတြက္ ဧရာ၀တီေဆာင္းပါးကုိ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။

ဆက္စပ္ဖတ္ရႈရန္
ဥကၠ႒ေဟာင္း ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ ရွင္းျပတ့ဲ ABSDF ေျမာက္ပိုင္းအေရး

ေျမာက္ပုိင္းေဒသအေၾကာင္း ABSDF ရဲ႕ ၂၀၁၂ မတ္လ ထုတ္ျပန္ခ်က္

SPECIAL REPORT
It’s a Jungle Out There
By Kyaw Zwa Moe, Naw Seng, and Ko Thet
JUNE, 2002 - VOLUME 10 NO.5

February 12th is a date of great significance for Burma. On that historical day in 1947, national hero Aung San and ethnic nationalities leaders signed the Panglong Agreement, which granted equality and national self-determination for all the people of Burma, and the date has been commemorated ever since. But on the 45th anniversary of what is now known as Union Day, in the jungles of Kachin State, a group of Burmese democracy activists were murdered under shadowy circumstances in 1992.

The "Kachin Massacre" was committed in northern Burma by members of the All Burma Students’ Democratic Front (ABSDF), an armed group fighting the military regime from its bases along the border with China, Thailand and India. The victims? Not soldiers from the hated junta or their sympathizers; but 15 members of their own organization.

Lawlessness in the jungle is not new to Burma’s struggle against military dictatorship. In the 1960s, communist party members who took up arms in the jungle to fight the central government committed several purges against their own members. But when an estimated fifteen ABSDF members were executed on charges of espionage in Pajau, Kachin State, it marked a new episode in Burma’s sometimes bitter internecine feuding.

More than ten years later, many dissidents who still belong to the ABSDF are reluctant to discuss the crimes in the jungle for fear of opening old wounds as the incident has come back to haunt former ABSDF chairman, Dr Naing Aung. Poised to study at Harvard University’s Kennedy School of Government later this year, Dr Naing Aung’s scholarship was deferred indefinitely after Harvard learned of his alleged role in the executions from protest letters sent by human rights activists and professed victims of the ABSDF’s crimes. In recent years, three former prominent ABSDF members have been granted scholarships at Harvard.

But questions over the judicial process and the guilt of the executed have resurfaced since the chairman was refused entry into the university. Dr Naing Aung, now the executive director of the Network for Development and Democracy (NDD), declined an interview with The Irrawaddy.

A former ABSDF colleague now living in a Western country commented that Dr Naing Aung may not have ordered the killings but could be guilty of protecting the executioners.

Aung Naing, who was then chairman of the northern ABSDF and is now a policy board member of the NDD, told The Irrawaddy that they executed 15 ABSDF members for working as spies for the military regime. He said about 80 members had been detained on similar espionage charges since mid-1991.

The excesses of Burma’s military intelligence services are well known, but many observers question why Rangoon would send such a large number of spies to one place. A more likely theory, they say, is that the executions were a result of a power struggle within the ABSDF. Reports from those who escaped from execution and fled to the Thai border said it was possible that some of the 80 suspects may have been spies, but the majority of those detained were genuine democracy activists.

Among those executed was Htun Aung Kyaw, chairman of the northern ABSDF until he was arrested for spying. During the 1988 democracy movement, he was a prominent student leader in Mandalay, Burma’s second largest city, and was a vice-chairman of the All Burma Federation of Students Unions (Upper Burma) before he left for Kachin State. Htun Aung Kyaw’s outraged relatives and other activists in Mandalay want to keep those who ordered and committed the executions out of the city. "They are not welcome here," said one prominent Mandalay dissident.

However, the unsubstantiated evidence surrounding the executions has left the current ABSDF top brass in a messy and complex public relations imbroglio. "I don’t want to give any comment on that incident at the present time," said Than Khae, present chairman of the ABSDF. When pressed further, he added, "The event will be very controversial even when it is solved in the future."

Aung Naing and other ABSDF members who were involved in the executions insist that they had substantial evidence and confessions to support their spy charges. Other members and leaders of the ABSDF, however, maintain those claims are false and have denounced the killings.

Min Htay, a military trainer with the northern ABSDF at that time and currently a representative of the same group, said he was almost certain a few of the detainees were government moles, but knows of at least one woman arrested for espionage, Nan Saw, who was not a spy.

Nan Saw and a large group of other suspected spies managed to escape execution. Many have since returned to Burma and others are now believed to be residing in western countries. Most could not be reached for comment.

One prisoner who was not so lucky, however, was Maung Maung Kywe. He was first actively involved in the Basic Education Student Union (BESU), which was established in 1988, before later receiving military training with the ABSDF in Kachin State. Initially, Maung Maung Kywe joined the democracy movement to fight against the military regime, said his friend and former BESU colleague, Nay Lin, but was later executed with 14 others for being spies. But some believe that the internal purges actually claimed many more lives. Moreover, some have come out recently admitting that suspects were tortured in detention.

A senior ABSDF member, who was an eyewitness to the event, said that besides the 15 who were executed about five to 10 people died due to torture during the interrogation, including U Sein.

U Maung Maung Tate, who was a former political prisoner with U Sein in the 1970s, and is now the chairman of the ABSDF’s three-man central judiciary committee, said, "U Sein had very strong political beliefs in prison, so it is difficult for me to believe that he was a spy." Aung Naing said that U Sein died in detention from poor health, not torture. He did admit, however, that beatings and electric shocks were applied during the interrogation, but could not confirm how many died in detention. Labya Laseng, a member of the central committee of the ABSDF in 1992, said that three detainees committed suicide during the interrogations. Others have said that some detainees who later escaped—including women—were tortured and now suffer severe mental illnesses as a result.

ABSDF leaders in Kachin State explained that they approached international organizations such as the International Committee of the Red Cross (ICRC) and the United Nations High Commissioner for Refugees (UNHCR) to accept the detainees, but these organizations could not take any responsibility, although Amnesty International issued a request to stop the executions.

Aung Naing, who has close ties with the former chairman, told The Irrawaddy that Dr Naing Aung had nothing to do with the executions: "The capital punishment was ordered by the central committee of the northern ABSDF though we informed the ABSDF central headquarters," explained Aung Naing. "We had our own authority and the capital punishment was decided by eight members of the central committee of northern ABSDF, including Kyaw Kyaw, Than Chaung, Myo Win, Sein Aye, Aung Gyi, Nay Tun, Labya Laseng and myself."

At the time of the executions in 1992, the ABSDF was already divided into two rival groups: one headed by Moe Thee Zun and the other by Dr Naing Aung.

Aung Naing Oo, who served as spokesman of the foreign affairs department of the Moe Thee Zun group said, "We officially stated that we had no connection whatsoever with that incident and also denounced the atrocities."

A few years later, more atrocities in the jungle would follow.

In one instance in 1997, Myo Win, a senior ABSDF member, ordered the execution of Soe Win on charges of "leaking information". But Myo Win failed to inform the central committee, thus stirring up more discontent within the organization. Aung Naing Oo, who studied at Harvard’s Kennedy School a few years ago, said that he had had enough and resigned from the ABSDF in 1999.

In a 1999 interview with The Irrawaddy, Dr Naing Aung said that "even though we have the death penalty, we try to avoid it as much as we can since we have been blamed by international organizations about our executions with the spies."

When asked if he was comfortable with the decisions to execute former members, he said: "As the head of the organization, sometimes I’m not only worried, I’m afraid. Because in some situations [where] you have to take responsibility, you don’t really see what happened, and you have to rely on [others’] reports."

Nevertheless, many dissidents still believe that the ABSDF’s ugly past will continue to haunt their former leaders. Some warn that Dr Naing Aung’s suspended admission to Harvard could be just the beginning of wider repercussions that will reach others in the dissident community who committed acts of injustice. Whether Harvard will continue its regular scholarship program with Burmese students is uncertain.

Aung Naing blamed the ABSDF’s judicial quandary on Burma’s pervasive militarism and weak education system: "Although we talked about democracy and human rights, we didn’t thoroughly realize what democracy and human rights meant. Our education system did not prepare us to understand those concepts."

For those who have fled Burma in opposition to the killing and persecution perpetrated by the military regime, some have been subjected to similar inhumanities on occasion within their own dissident groups during their 14-year struggle for democracy. Dr Naing Aung’s recent collegiate setback has brought dissident injustices back into the spotlight, but getting eyewitnesses and other involved parties to recount the events openly is a delicate matter.

For now, however, full disclosure of the ABSDF’s executions depends on whether Burma’s pro-democracy activists value "truth" over "camaraderie".

အျပည့္အစုံသို႔

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆီက ႏုိဗဲလ္ဆု ျပန္သိမ္းသင့္သလား?

~







ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ႏုိဗဲလ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆု ျပန္ရုပ္သိမ္းသင့္သလား လုိ႔ ပညာရွင္တေယာက္က အေမရိကန္အေျခစုိက္
အြန္လုိင္းသတင္းစာ huffingtonpost.com မွာ ဗုဒၶဟူးေန႔က ေဆာင္းပါးေရးျပီး ေမးခြန္းထုတ္ထားပါတယ္။

သူကေတာ့ အာဇင္အီဘရာဟင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိန္းဘရစ္တကၠသုိလ္က PhD ဘဲြ႔ရ ပုဂၢဳိလ္ပါ။

(ရခုိင္ေဒသမွာ) ျဖစ္ေနတ့ဲ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြ၊ လူမ်ဳိးတုံးသတ္ျဖတ္မႈေတြကုိ ရပ္သြားေအာင္ လုပ္ဖုိ႔ ဆုိတာ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ အေရးယူေဆာင္ရြက္မွ ျဖစ္မယ္၊

Human Rights Watch, ကုလသမဂၢ နဲ႔ အကူအညီေပးေရးအဖဲြ႔ႀကီးေတြ ေျပာဆုိေနတ့ဲၾကားက ရုိဟင္ဂ်ာေတြဟာ နယ္စပ္ေဒသမွာ (ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ နဲ႔ ျမန္မာ ႏွစ္ႏုိင္ငံလုံးမွာ) အႀကီးအက်ယ္ ဒုကၡေရာက္ေနၾကတယ္၊

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ အစုိးရကလည္း နုိင္ငံမ့ဲဒုကၡသည္ေတြဆီကုိ လူသားခ်င္းစာနာမႈဆုိင္ရာအကူအညီေတြကုိ မေရာက္ေအာင္ ပိတ္ပင္တားဆီးေနတယ္

ရုိဟင္ဂ်ာေတြရဲ႕အခက္အခဲနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆီက အသံတိတ္ေနတယ္ စသျဖင့္ သူက ေရးထားပါတယ္။ (သူ႔ေဆာင္းပါးအျပည့္အစုံကုိ ဒီစာစု ေအာက္ဆုံးမွာ ဖတ္နုိင္ပါတယ္)

ဒီေဆာင္းပါးမွာ အဓိက အေၾကာင္းအရာက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ရုိဟင္ဂ်ာအေရး ၀င္ေရာက္ေျပာဆုိဖုိ႔ တုိက္တြန္းတယ္ ဆုိတာပါပဲ။ ဒီအေရးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ျငိမ္းခ်မ္းေရးရေအာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မလုပ္နုိင္ရင္ ေပးထားတ့ဲ ႏုိဗဲလ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆု ျပန္ရုပ္သိမ္းသင့္တယ္လုိ႔ ဆုိလုိပါတယ္။

စာဖတ္သူအမ်ားအျပားက ဒီေဆာင္းပါးကုိ မွတ္ခ်က္ေတြ တၿပဳံတေခါင္းႀကီး ေပးေနၾကပါတယ္။ အဲဒီထဲက myintwinthein ဆုိသူရဲ႕ မွတ္ခ်က္က စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းပါတယ္ -

ဒီပဋိပကၡနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာဆုိခ့ဲပါတယ္ တ့ဲ။
"ျပႆနာရဲ႕ ရင္းျမစ္က ဥပေဒစုိးမုိးမႈမရိွတာပဲလုိ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေထာက္ျပခ့ဲျပီးပါျပီ" လုိ႔ ဆုိပါတယ္။
"ဒီေဆာင္းပါးရွင္ရဲ႕ ေဒါက္တာဘဲြ႔ PhD ကုိ ျပန္ရုပ္သိမ္းသင့္သလား" လုိ႔လည္း သူက မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါတယ္။

ဒါက မူရင္းေဆာင္းပါးပါ -

Should Aung San Suu Kyi be Stripped of her Nobel Peace Prize?
Posted: 09/04/2012 12:42 pm

The Nobel Peace prize is generally awarded in recognition of achievements; or as inspiration to help mobilize international pressure to support human rights activists in countries where reform is urgently needed. President Obama's Peace prize in 2009 was for his "extraordinary efforts to strengthen diplomacy and cooperation between peoples" and for fostering "a new climate" in international relations, especially in reaching out to the Muslim world.

Beyond the notable speech in Cairo, President Obama has done little more than to gradually withdraw troops from Iraq and soon, Afghanistan. The Nobel Peace prize has again lost a little of its luster, somewhat tarnished by the award to Kissinger and Le Duc Tho in 1973. Le Duc Tho had the integrity to refuse the prize as his North Vietnamese troops were still moving south and peace did not come until 1975.

So with the latest Nobel Laureate Aung San Suu Kyi, hopefully, the symbol of the Peace Prize becomes more meaningful. Leader of the Democracy movement in Myanmar, Aung San Suu Kyi has for many years represented peaceful resistance to oppression. In her acceptance speech she said the award was for "a free, secure and just society" and international acknowledgement that "the oppressed and the isolated in Burma were also a part of the world."

Aware that she had a huge task ahead in Myanmar with the still present iron hand of military oppression, she became the focus of the hopes of the people of Myanmar for democracy and freedom. After all, Nobel Peace Laureates bear with them a responsibility to be international moral brokers for a world in need of leaders, and it is with profound disappointment that Aung San Suu Kyi has not lived up to early expectations. Her silence on the plight of the Muslim Rohingya people in the Arakan province in Myanmar is inexplicable in light of her previous moral stands against oppression. At a time when human rights are being so blatantly and cruelly abused, her moral authority is surely of high enough standing that she could risk supporting an unpopular cause.

For it is politics that seems to be dictating her silence and the risk of alienating many of her political allies whose support she needs in the next election.

According to Maung Zami, a Burma expert and visiting fellow at the London School of Economics, "Aung San Suu Kyi has absolutely nothing to gain by opening her mouth on this. She is no longer a political dissident trying to stick to her principles. She's a politician and her eyes are fixed on the prize, which is the 2015 majority Buddhist vote."

If this is indeed true, then the tragedy of the 800,000 Rohingya people is even greater. The persecuted Rohingya people are outcasts in a Buddhist society and there is a widespread belief, in government and even among some pro-democracy groups, that they are "illegal immigrants from Bangladesh." A 1982 law excluded them from being recognized as an official minority and they have never been granted citizenship. Described by the UN as one of the world's most persecuted minorities, the recent upsurge in violence has led to a humanitarian crisis as thousands of refugees are fleeing the security forces and the local Buddhists and seeking refuge over the border in Bangladesh.

The government of Bangladesh however, is refusing these stateless refugees access to humanitarian aid. As reported by the UN Office for the Coordination of Humanitarian Affairs, there is widespread famine in the Kutupalong refugee camp in Bangladesh. In spite of reports from Human Rights Watch, United Nations and prominent aid organizations, the Rohingya people continue to suffer terribly on both sides of the border, in Arakan state in Burma and in the Cox's Bazaar area in Bangladesh.

International response has been slow and the perception in the Muslim world is that the West is turning a blind eye. However, the Organization of Islamic Cooperation (OIC) is responding with leadership from Turkey and the UN Special Rapporteur for Human Rights in Burma is calling for an independent international investigation into the crisis. Questions are being asked in the British Parliament and in the US Congress, but no amount of paper and words can bring immediate relief to the Rohingya people. Only action from within Burma can stop the continuing human rights abuses and the ethnic cleansing that is being carried out in the name of the Buddhist state.

Aung San Suu Kyi has the moral authority to call on the generals to stop the human tragedy taking place. The specious argument that these people are not Burmese citizens calls to mind the bumper sticker familiar in the US immigration debate, "No human being is illegal." Whether born in Burma or not, whether they speak a Bangladeshi dialect or not, whether they are Muslim or Christian or Buddhist, the Rohingya people deserve the world's compassion and protection from oppression and persecution.

As in the US where illegal immigration is an issue, the Burmese government must acknowledge that even illegal immigrants have basic human rights. If they are not welcomed and integrated they should be treated in a way that respects human dignity, due process and the rule of law. Burma has come a long way but if the Nobel Peace Prize is to continue to be relevant today, then Aung San Suu Kyi should speak out for all people in her country and work for a genuine peace process with all ethnic minorities, so that Burma/Myanmar can truly become free.

There remains something deeply flawed in the Buddhist nation, with its ancient traditions of peace and non-aggression, if anti-Muslim rhetoric is encouraged as a way of diverting attention from the generals' abuses of power. Perhaps the Nobel Committee should look again at its criteria for awarding the Peace Prize and reconsider its recent decisions. The prize should be awarded for the attainment of peace and freedom, for the real achievement of an end to sectarian violence, not just talking about it, hoping for it and wishing it were true. That will not feed or shelter a destitute and persecuted Rohingya family tonight. They need a champion now, to speak up now on their behalf against all persecution no matter who is the oppressor and who the oppressed.

Matthew Smith, a researcher at New York-based Human Rights Watch, said it was difficult for ordinary citizens to be objective because there was a widespread belief that all Rohingya are "illegal immigrants from Bangladesh", including at the highest levels of government.

"Young bloggers seeking the truth and attempting to approach the issue objectively should be applauded," he said.

"Sometimes the protection of human rights depends on courageous voices willing to stand up despite great social pressure, and this is one of those times."

Dr Azeem Ibrahim is the Executive Chairman of The Scotland Institute and a Fellow and Member of the Board of Directors at the Institute for Social Policy and Understanding. He obtained his PhD from Cambridge and served as an International Security Research Fellow at Harvard and World Fellow at Yale.

~

အျပည့္အစုံသို႔

ျပည္ေထာင္စု ၀န္ႀကီးသစ္မ်ား က်မ္းသစၥာ က်ိန္ဆုိ

က်မ္းသစၥာ က်ိန္ဆုိေနၾကသည္ ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးမ်ားပါ၀င္ေသာ က်မ္းက်ိန္သူ ၁၃ ဦး ၊ ဓာတ္ပံု - Popular Myanmar News

အမ်ိဳးသမီး တဦးနဲ႔ ကာကြယ္ေရး ၀န္ႀကီးသစ္ ဒုတိယ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေ၀လြင္ ပါ၀င္တဲ့ ျပည္ေထာင္စု ၀န္ႀကီး
၁၁ ဦး၊ ျပည္ေထာင္စု ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္မွ ဦး၀င္းကုိ၊ ျပည္ေထာင္စု စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္ ဦးသိန္းထိုက္ စုစုေပါင္း ၁၃ ဦးဟာ ဒီကေန႔ က်င္းပေနတဲ့ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္ နာယက ေရွ႕ေမွာက္မွာ က်မ္းသစၥာ
က်ိန္ဆုိေၾကာင္း ျမန္မာ့ ရုပ္ျမင္သံၾကား ၾကားျဖတ္သတင္းမွာ ေၾကညာသြားပါတယ္။

အျပည့္အစုံသို႔

NCGUB ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဒါက္တာ စိန္၀င္းႏွင့္ အင္တာဗ်ဴး

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အတြက္ ေပးအပ္တဲ့ SWEDEN PALME PRIZE ဆုကို ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဒါက္တာစိန္၀င္း လက္ခံရယူေနစဥ္ကျဖစ္ပါတယ္။ ဓာတ္ပံု- VOA ျမန္မာပိုင္းစာမ်က္ႏွာ

အေမရိကန္ ဒီမုိကရက္ပါတီရဲ႕ ျမန္မာအေပၚ ဆက္ဆံေရး ေအာင္ျမင္တာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မၾကာေသးခင္ က ျမန္မာႏိုင္ငံ သမၼတ႐ံုးက Blacklist စာရင္းက ပယ္ဖ်က္သူမ်ားတြင္ ပါ၀င္ခဲ့သည့္ အေ၀းေရာက္ ညႊန္႔ေပါင္း အစုိးရ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဒါက္တာ စိန္၀င္းကို VOA ျမန္မာပိုင္း ဌာနမႉး ဦးသန္းလြင္ထြန္းက ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းထားတာ ကုိ ျပန္လည္ ကူးယူေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။

အေမရိကန္မွာ လက္ရွိအာဏာရ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီနဲ႔ သမၼတ အိုဘာမားက ျမန္မာနုိင္ငံအေပၚမွာ လက္ေတြ႔က် ဆက္ဆံေရး မူ၀ါဒနဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာအစိုးရဘက္က ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အေျခအေန တိုးတက္ရင္ တိုးတက္သလို ပိတ္ဆို႔ဒဏ္ခတ္မူေတြကိုလည္း အကန္႔အသတ္နဲ႔ တစ္ခုခ်င္း ေလ်ာ့ခ်ေပး ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုသမၼတအိုဘားမားရဲ့ လက္ေတြ႔က်က် ဆက္ဆံေရးမူ၀ါဒနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာ
ႏိုင္ငံ အမ်ိဳးသား ညြန္႔ေပါင္းအစိုးရအဖြဲ႔ NCGUB ရဲ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဒါက္တာစိန္၀င္းကို ဗီြအိုေအ ျမန္မာ သတင္း ဌာန ဌာနမႉး ဦးသန္းလြင္ထြန္းက ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းထားပါတယ္။

ဦးသန္းလြင္ထြန္း။ ။အေမရိကန္မွာ လက္ရွိလုပ္ေနတဲ့ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီရဲ့ ပါတီညီလာခံမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ မူေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို သူတို႔ ခ်ီးမြမ္းခန္းေတြ ဖြင့္သြားပါတယ္။ ပါတီရဲ့ လက္ရွိသမၼတ အိုဘားမားရဲ့ လက္ေတြ႔က် ဆက္ဆံေရးမူ၀ါဒ ရဲ့ ခ်ဥ္းကပ္ပံု မွန္ကန္မူ ပံုစံမ်ိဳးေလးေတြ ကိုလည္း သူတို႔ေတြ ဂုဏ္ေျမွာက္ေျပာဆိုေနတာေတြရွိတယ္။ ပါတီအေနနဲ႔ ပါတီရဲ့ ေၾကညာခ်က္ေတြ မွာေပါ့ေနာ္။

ဒါေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ သမၼတအိုဘားမားရဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ လက္ေတြ႔က် ခ်ဥ္းကပ္ လုပ္ေဆာင္မူ မူ၀ါဒမွာ ျပည္ပေရာက္ ဒီႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ့ အခန္းက႑က ဘယ္ေလာက္အထိ ရွိခဲ့သလဲ ဆိုတာေလး ရွင္းျပေပးပါလား။

၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဒါက္တာစိန္၀င္း။ ။ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ သမၼတအိုဘားမားရဲ့ ခ်ဥ္းကပ္မူကို ႀကိဳဆိုပါတယ္။ ဒီျပည္ပေရာက္ ဆိုတာေတာ့ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔အစည္း အေနနဲ႔ပဲ က်ေနာ္ ေျပာဖို႔ေပါ့ေနာ္။ ဒါက ဘာလဲဆိုေတာ့ အရင္ကတည္းက က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ Sanctions ေတြ ေခၚထားတယ္။ ေ၀ဖန္မူေတြ လုပ္တယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ က်ေနာ္တို႔ အေမရိကန္အစိုးရကို တိုက္တြန္းပါတယ္။ ဒါ သက္ေသေတြလည္း ရွိပါတယ္။

တိုက္တြန္းတယ္ဆိုတာ သူတို႔နဲ႔ စကားေျပာပါ။ Engagement ကို လုပ္ပါ။ သူတို႔နဲ႔ စကားမေျပာပဲ မေနပါနဲ႔။ စကားေျပာ။ က်ေနာ္တို႔ တုိက္တြန္းတယ္။ ေနာက္ၿပီး အဲ့ဒီ့အခ်ိန္တုန္းက Republican အစိုးရ ေပါ့ေနာ္။ဆိုေတာ့ Democrat ေရာ Republican ေရာက အထူးသျဖင့္ Congress မွာ Bipartite ေထာက္ခံမူကို က်ေနာ္တို႔ ရခဲ့ပါတယ္။

ဦးသန္းလြင္ထြန္း။ ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ နွစ္၂၀ေက်ာ္ ကာလအတြင္းမွာ ဆရာတို႔အေနနဲ႔က ဒီ အထူးသျဖင့္ အေစာပိုင္း ကာလေတြမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ ပိတ္ဆို႔အေရးယူမူ၊ အထီးက်န္ ဒဏ္ခတ္ထားမူ၊ အ့ဲဒီ့အေနအထားကေန လက္ေတြ႔က် ဆက္ဆံတဲ့အေျခအေန အထိ တေျဖးေျဖး ေရြ႕ေလ်ာ လာေအာင္ လုပ္တယ္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ဒါက ဆရာတို႔ရဲ့ ခ်ဥ္းကပ္မူေတြ ဆရာတို႔ရဲ့ တုိက္တြန္းမူေတြက ေတာ္ေတာ္ေလး အေရးပါ အရာေရာက္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုခ်င္တာလား။

၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဒါက္တာစိန္၀င္း။ ။ ဟုတ္ကဲ့။ ဟုတ္ကဲ့။ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ ခ်ဥ္းကပ္မူက အေရးပါ အရာ ေရာက္တယ္။ တြန္းအားေပးတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီလိုေတာ့ က်ေနာ္ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

ဦးသန္းလြင္ထြန္း။ ။ အဲ့ေတာ့ က်ေနာ္ထပ္ဆင့္ၿပီး ေမးခ်င္တာကေတာ့ ဒီလိုျပည္တြင္းမွာ အခုျမင္ေနရတဲ့ ရုတ္တရက္ႀကီး အရွိန္အဟုန္နဲ႔ ထၿပီး ျဖစ္လာခဲ့တဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမူေတြေပါ့ေလ။ အဲ့တာေတြက အခု ဆရာေျပာသလို အျပင္ဘက္က ဒီ-တြန္းအားေပးမူေတြရဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္လား။

ဒါမွမဟုတ္လို႔ ရွိရင္ အစိုးရကိုယ္တုိင္ကိုက သူတို႔ပံုေဖာ္ခဲ့သလို လမ္းျပေျမပံု-ခုႏွစ္ခ်က္လိုေပါ့ေနာ္။

တဆင့္ခ်င္း လုပ္ေဆာင္သြားတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိရွိနဲ႔ တေျဖးေျဖးခ်င္း ေျပာင္းလာေနတဲ့ အေျခအေနေၾကာင့္ လား။ ဒါမွမဟုတ္လို႔ရွိရင္ မၾကာေသးခင္ အခ်ိန္ကာလအထိ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲမွာ ဒါမွမဟုတ္လို႔ရွိရင္ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံေနရတဲ့ ေျပာေရးဆိုခြင့္ မရွိခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္းနိုင္ငံေရး လူပ္ရွားမူေတြ၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ့ အခန္းက႑ေတြေၾကာင့္လား။ ဘယ္လိုမ်ိဳးေတြေၾကာင့္ပါလဲ။

၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဒါက္တာစိန္၀င္း။ ။ က်ေနာ္ကိုယ္ပိုင္အျမင္အရဆို သံုးခုစလုံုး ပါတယ္ဗ်။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ အားလံုးေျပာတဲ့အတုိင္းပဲ သူတို႔ ဒီ န၀တ၊ နအဖ ေျပာင္းတဲ့အခ်ိန္မွာ လမ္းျပေျမပံုေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ National Convention ဆိုတာကို ေျပာသြားတယ္ ေနာ္။

၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ၿပီးတဲ့အခါမွာ ေရြးေကာက္ပြဲရလာဒ္အတိုင္း အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ့္အစား National Convention အမ်ိဳးသားညီလာခံဆို လမ္းေျပာင္းလိုက္တယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ေနာက္တခါ လမ္းျပေျမပံု ဆိုတာ ေပၚလာတယ္။ အဲ့ေတာ့ ဒီ နအဖမွာလည္း ဒီလမ္းေၾကာင္းကိုေတာ့ သူတို႔စဥ္းစားတဲ့ စဥ္းစားခ်က္ ရွိနုိင္တာေပါ့ဗ်ာေနာ္။

တဖက္ကလည္း ဒီစဥ္းစားခ်က္ကို တြန္းအားေပးနုိင္တာက ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ အခုနေျပာသလို အက်ဥ္းေထာင္ ထဲ ေရာက္ေနတဲ့သူေတြ ဒီလမ္းမေပၚမွာ ဆႏၵျပတဲ့သူေတြ အထူးသျဖင့္ ဒီေရႊ၀ါေရာင္ကိစၥေတြ ေပၚလာတယ္။ နာဂစ္ကိစၥေတြ ေပၚလာတယ္။

ဒီကိစၥေတြ ေပၚလာတဲ့အခါမွာ က်ေနာ္တို႔အျမင္အရဆိုရင္ ဒီအတုိင္းႀကီး ဆက္သြားဖို႔ဆိုတာေတာ့ မျဖစ္ေတာ့ ဘူး။ သူတို႔ အဂၤလိပ္လိုေျပာရင္ေတာ့ Lost and Legitimacy ေပ့ါဗ်ာ။ ဘာပဲေျပာေျပာ အဲ့ေတာ့ အခ်က္က သံုးခ်က္စလံုး ပါပါတယ္။ က်ေနာ့္အျမင္က။

ဦးသန္းလြင္ထြန္း။ ။ ဟုတ္ကဲ့။ အဲ့ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲမွာ အခုျမင္ေနရတဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမူေတြက အမ်ား စိုးရိမ္ေန သလိုေပါ့ေနာ္။ ေျပာင္းျပန္ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္သြားမယ့္ အေနအထားမ်ိဳးေတြေရာ ရွိေနေသးလား။

၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဒါက္တာစိန္၀င္း။ ။ အဲ့တာကေတာ့ ရွိတယ္ဗ်။ ရွိၿပီး အဲ့တာကိုလည္း အထူးသျဖင့္ လူေတြက စိုးရိမ္တယ္။ ဒီအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း က်ေနာ္တို႔ President အိုဘားမားကို ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါ တယ္။ ဒါေတြလုပ္တာ။ ဒါေပမယ့္လို႔ ပြဲမၿပီးေသးဘူးလို႔။

ျမန္မာလို ေခၚရင္ေတာ့ ပြဲမၿပီးေသးဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ဒီမိုကေရစီအေျပာင္းအလဲကို က်ေနာ္တို႔ မေရာက္ေသးဘူး။ အဲ့တာေၾကာင့္မို႔လို႔ အေမရိကန္အစိုးရရဲ့ ျမန္မာေပၚမယ္ ထားတဲ့ ကန္႔သက္ခ်က္ေတြ အကုန္လံုးကိုေတာ့ မရုပ္သိမ္းပါနဲ႔ဦးလို႔ က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တယ္။

ဦးသန္းလြင္ထြန္း။ ။ အဲ့တာဆိုရင္ ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ သမၼတဦးသိန္းစိန္ကိုေရာ ဘယ္လိုေျပာခ်င္လဲ။

၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဒါက္တာစိန္၀င္း။ ။ သမၼတဦးသိန္းစိန္က သူ လုပ္တယ္လို႔ က်ေနာ္ျမင္တယ္။ ဒါေပမယ့္လို႔ က်ေနာ္တို႔ ေျပာေျပာေနတဲ့ Anti-reformist ေတြက ရွိေသးတယ္ဗ်။ ဥပမာ ကခ်င္ျပည္မွာ တိုက္ပြဲေတြျဖစ္ေန တယ္။ သမၼတဦးသိန္းစိန္က ဒါကို တနည္းနည္းနဲ႔ ရပ္ဖို႔ ေျပာတာ က်ေနာ္တို႔ ခဏခဏ ၾကားရပါတယ္။ တခါ မကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လို႔ ဗမာ့တပ္မေတာ္ဟာ အႀကီးအက်ယ္ကို ထိုးစစ္ေတြ ဆင္ေနတယ္။ ဒါက မဟုတ္ေတာ့ ဘူးေလ။ ဒီလိုဟာမ်ိဳးေတြ ေပၚလာတယ္။

ေနာက္တခါ ဒီမိုကေရစီဆုိရင္ အေျခခံဥပေဒက ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြတဲ့ အေျခခံဥပေဒ ျဖစ္ရ မွာေပါ့။ တပ္မေတာ္ကို Commander in Chief ေပါ့ေနာ္ တပ္မေတာ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို အင္မတန္ႀကီးမားတဲ့ အာဏာေပးထားမ်ိဳးလည္း မေပးထားသင့္ဘူး။

ဦးသန္းလြင္ထြန္း။ ။ အဲ့ဒီ့ေျပာင္းလဲမူကို ဦးတည္ေနတယ္လို႔ေရာ မျမင္ဘူးလား။

၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဒါက္တာစိန္၀င္း။ ။ ဦးတည္နုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့တာကို lift ေပါ့ဗ်ာ။ မဖ်က္ပဲနဲ႔ဆိုရင္ ခုနေျပာ သလို ျပန္သြားနုိင္တယ္။ ျပန္သြားနိုင္တဲ့ စိုးရိမ္ခ်က္က ရွိေနတယ္။ ျပန္ၿပီးေတာ့ in a reversible မဟုတ္ပဲ reversible ျပန္ၿပီး သြားႏိုင္တဲ့အတြက္ က်ေနာ္တို႔က President အုိဘားမားကိုေျပာတာပါ။

ဦးသန္းလြင္ထြန္း။ ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်။

VOA ဌာနမႉးဦးသန္းလြင္ထြန္းက ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဒါက္တာစိန္၀င္းကို ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခဲ့တာပါ။

ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ိဳးသားညြန္႔ေပါင္းအစိုးရအဖြဲ႔ NCGUBကို ဖ်က္သိမ္းမလား။
ျမန္မာႏိုင္ငံကို ပဲ ျပန္လည္သြားေရာက္ၿပီး ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ဆက္လက္ ေဆာင္ရြက္ၾကမလား ဆိုတာကိုေတာ့ NUGUB ဝန္ႀကီးေဒါက္တာ စိန္ဝင္းနဲ႔ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခန္းကို ေနာက္တပတ္ ထုတ္လႊင့္မယ့္ VOA TV မဂၢဇင္းအစီအစဥ္နဲ႔ ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီေရးရာ ေဆြးေႏြး ခန္းေတြမွာ နားဆင္ႏိုင္ၾကပါတယ္။

အျပည့္အစုံသို႔

၈၈ ကိုကိုႀကီးသို႔ ေပးစာ

ကိုကိုႀကီး

၈၈-မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္သို႔ ေပးစာ



ဦးလွ၀င္း (မင္းညိဳငယ္-သံတြဲ)

B.A(Hist), H.G.P., R.L.I, C.B.D.S

တြဲဖက္အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးေဟာင္း အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရး ကြန္ဂရက္ (၁၉၉၀)



သို႔

တူေတာ္ေမာင္ကိုကိုႀကီး

၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္

ဦးအေနနဲ႔ ဒီစာကို ေရးရေကာင္းႏိုး၊ မေရးရေကာင္းႏုိး ခ်ီတံုခ်တံု စဥ္းစားခဲ့ၿပီးမွ လူအုပ္စုတစ္စု၊ ရြာတစ္ရြာကို ရပ္တည္ရာမဲ့ေအာင္ ေသဒဏ္ေပးသလို အေျခအေနမ်ဳိး ဆိုက္သြား ႏိုင္တာမို႔ ၀င္ရွင္းမျပရင္ တာ၀န္ မေက် သလို ခံစားရလို႔ ဒီစာကို ေရးလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ငါ့တူအေနနဲ႔ အက်ဥ္းေထာင္က လြတ္လာခါစက မီဒီယာေတြနဲ႔ ေတြ႕တဲ့အခါ လက္လြတ္ စပယ္ မေျဖေသး ဘဲ ျပင္ပနဲ႔ကင္းကြာေနတာၾကာၿပီျဖစ္လို႔ ေလ့လာစရာေတြ ေလ့လာရဦးမယ္လို႔ ခ်င့္ခ်င့္ခ်ိန္ခ်ိန္ေျပာခဲ့ တာေၾကာင့္ ငါ့တူေတြ ရင့္က်က္လာၿပီဆိုၿပီး ေလးစားခ်ီးက်ဴးမိခဲ့ပါတယ္။

ႏိုင္ငံေရးသမားလုပ္မဲ့ လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သမိုင္း၊ ပထ၀ီ၊ ဒႆနိက၊ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံ တကာရဲ႕ မ်က္ေမွာက္ အေျခအေန စတာေတြကို မသိဘဲ မေလ့လာဘဲ ေရွ႕ဆက္လို႔မရႏိုင္ဘူး ဆိုတာ အမွန္ပဲ မဟုတ္လား။

ဒီေနာက္ပိုင္းမွာ ငါ့တူတို႔ ၈၈-လူငယ္ေတြ တစ္ျပည္လံုးအႏွံ႔သြားၿပီး လူ႕အခြင့္အေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီေရးအေျခခံနဲ႔ လြတ္လပ္လူ႕အဖြဲ႕အစည္းေပၚေပါက္ေရးဆိုၿပီး ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ အလုပ္လုပ္ ေနၾကတာကိုလည္း အားတက္ ဂုဏ္ယူမိ သလို ငါ့တူတို႔ ခလုတ္မထိ ဆူးမၿငိေစဖို႔၊ အသက္ရွည္ရာ အနာမဲ့ေၾကာင္း ဆုေတာင္းမပ်က္ခဲ့တာ အမွန္ပါ။ လူထုကို ပန္းတိုင္မေပ်ာက္ေအာင္ လမ္းျပ ထိန္းသိမ္းတည့္မတ္ေပးေနတာေတြကိုၾကည့္ၿပီး ဒီမိုကေရစီ ဘက္ေတာ္ သား ျပည္သူတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ေက်းဇူးကမၻာပါ။

၈၈-ဆိုတာ ဦးကိုယ္တိုင္ ယံုၾကည္အားကိုးတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအရိယာေလးေတြ၊ ျဖဴစင္တယ္၊ ျပတ္သားတယ္၊ ဘက္ မလိုက္ဘဲ အမွန္တရားအတြက္ တည့္တည့္ေျပာတတ္သူေတြလို႔ ႏွလံုးသားမွာ သစၥာဆိုထားခဲ့တာပါ။ ၈၈ ဆို တာကို စကတည္းက ယံုၾကည္လို႔လဲ ဦးရဲ႕ တစ္ဦးတည္း ေသာ သားကို ခြပ္ေဒါင္းသစၥာနဲ႔ တူေမာင္တို႔ လက္ထဲကို ၀ကြက္အပ္ႏွံခဲ့တယ္။

မိုးဒဏ္၊ ေလဒဏ္ ၾကံ့ၾကံ့ခံရင္း သားေပ်ာက္၊ သမီးေပ်ာက္နဲ႔ ၀႐ုန္းသုန္းကား မိသားစုဘ၀ ၿပိဳကြဲ ၿပီး ေက်ာက္ကပ္ ေရာဂါသည္ ဇနီးျဖစ္သူကို အနီးကပ္ျပဳစုေနရလို႔ အေ၀းေရာက္ သားသမီးေတြအတြက္ အလြမ္းေျပေအာင္ တူေတာ္ေမာင္တို႔ လူသိုက္ကိုၾကည့္ရင္း အားေမြးေနရသူပါ။

ဦးကိုယ္တိုင္က အညတရ ႏိုင္ငံေရး ခရီးသည္ဘ၀အစ ၁၉၆၂-ခုႏွစ္၊ သတၲမတန္း ေက်ာင္းသားဘ၀မွာ ပုသိမ္
ဥပစာေကာလိပ္က ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုေန၀င္းစံ၊ မမိမိစံ၊ ကိုလႈိင္ဘြားနဲ႔ အလြတ္ ပညာသင္ေက်ာင္း သိန္းေကာလိပ္က ေခါင္းေဆာင္ ကိုျဖဴတို႔ေနာက္က ကေလးပီပီ ထံုးပံုးနဲ႔ တံျမက္စည္းတံကိုကိုင္ၿပီး၊

““ေက်ာင္း တိုင္းဖြင့္ရမည္၊ ပန္းတိုင္းပြင့္ရမည္””
““ဒို႕ေက်ာင္းသားေသြးနဲ႔ ေရးတဲ့ဥပေဒ ဒို႔အလိုမရွိ”” ဆိုတဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြကို ကတၲရာလမ္း မွာေရးရင္း ပါ၀င္ခဲ့ဖူးသူပါ။

ဦးရဲ႕သားကေလးဟာလည္း ဒီလိုဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္မွာပဲ မင္းတို႔လက္ထဲကို ေရာက္လာခဲ့တာ မဟုတ္ လား။ ဒါေတြကို ေရးျပေနရတာက ဦးေရွ႕ဆက္ေျပာမဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြဟာ မလိမ္၊ မညာ၊ မကြယ္၊ မ၀ွက္ဘဲ ႐ိုးေျဖာင့္တဲ့ခြပ္ေဒါင္းသစၥာနဲ႔ ေျပာေနေၾကာင္း ငါ့တူသိေစခ်င္လို႔ပါ။

၁၉၆၉ ကၽြန္းဆြယ္အေရးအခင္းမွာ အဖမ္းခံရၿပီး ေက်ာင္းပါအထုတ္ခံရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၁၉၇၄ အလုပ္သမား အေရးအခင္းနဲ႔ ဦးသန္႔အေရးအခင္းကာလေတြမွာ ကေလး(၃)ေယာက္အေဖ ျဖစ္ေနေပမဲ့ မာန္မေလွ်ာ့စတမ္း ၀င္ကခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းထဲက သမဂၢေနရာေဟာင္းမွာ ဦးသန္႔ရဲ႕ဂူဗိမာန္ကို ေဆာက္ၾကတဲ့အထဲ ဦးလည္း ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ဒီေရလႈိင္းတံပိုးတက္တိုင္း အညတရဘ၀နဲ႔ ၀င္ကခဲ့ဖူးသူ တစ္ေယာက္ပါ။

၈၈-အေရးအခင္းရယ္လို႔ စစခ်င္း ဘုန္းေမာ္ကိစၥအလြန္ မတ္လမွာ ဦးအဖမ္းခံရတယ္။ ဇြန္လမွာ တစ္ေက်ာ့
ျပန္ျဖစ္ၿပီး ေတာင္းဆိုၾကလို႔ ဇူလိုင္လမွာ ဦးတို႔ျပန္လြတ္လာခဲ့တယ္။ ေထာင္ထဲက ပါလာတဲ့ဒဏ္ရာ ေတြ ကို ေဆးကုေနတဲ့ၾကားက ၈ ေလးလံုးဆိုၿပီး ရက္ခ်ိန္းေပး လိုက္ေတာ့ ““ျမန္မာမြတ္စလင္ သပိတ္ေကာ္ မတီ””ကို ၀မ္းအို၀မ္း ဦးေက်ာ္၀င္းေမာင္၊ ဦးထြန္းၾကည္(ကြယ္လြန္)၊ ကိုေဌးလႈိင္(ကြယ္လြန္)တို႔နဲ႔ အတူ ဦးေဆာင္ ဖြဲ႕စည္းၿပီး S.C.S မွာ ပူးေပါင္းပါ၀င္ရင္း ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီး သပိတ္စခန္း မွာ ေန႔ေရာ ညပါ ေတာက္
ေလွ်ာက္ပါ၀င္ခဲ့ သူပါ။ ဒါလည္း အညတရဘ၀နဲ႔ပါပဲ။

အကသ ေက်ာင္းသားေလးေတြျဖစ္တဲ့ မင္းဇင္၊ သက္၀င္းေအာင္၊ ရဲေတဇာ၊ဗထူးေအာင္၊ ေမာင္ဆန္း၊ ေဇယ်ႀကီး (အင္းစိန္)၊ စိုးမိုး၊ ေက်ာ္သူရ စတဲ့ကေလးေတြဟာ ဦးရဲ႕သား ေဇယ်ာ၀င္း ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဦးရဲ႕အိမ္ကို စားအိမ္၊ ေသာက္အိမ္၊ ဆံုရပ္အျဖစ္ သံုးခဲ့ၾကတယ္။ ၈-ေလးလံုးကို ၿဖိဳခြင္းၿပီးစစ္အာဏာသိမ္းလိုက္ တဲ့ အခါ ေက်ာင္းသားေတြ တပ္ေဖ်ာက္ခဲ့ၾကေပမဲ့ ဒီကေလးေတြကေတာ့ ဦးတို႔ မိသားစုနဲ႔ တစ္သားတည္းရွိေန ဆဲပါ။

ေနာက္ပိုင္းမွာ ဦးရဲ႕သား ေဇယ်ာ၀င္းလည္း ေထာင္ထဲကို ၀င္လိုက္ထြက္လိုက္နဲ႔ ေနာက္ဆံုး အႀကိမ္ မွာ ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ႏွစ္ၾကာသြားခဲ့တယ္။ ဒီအေတာအတြင္း ငါ့တူလည္း ေထာင္ထဲေရာက္ေနတုန္း အျပင္မွာ အေဖ ဆံုးသြားတာကအစ ဦးသိေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၈၈ ရဲ႕ရဲမာန္နဲ႔သတၲိဟာ ဓားေတာင္ကိုေက်ာ္ၿပီး မီး ပင္လယ္ကိုပင္ျဖတ္ရဲတယ္ဆိုတာကို ဦးအေသအခ်ာ ယံုၾကည္ေနတဲ့အတြက္ ငါ့တူတို႔ ဘာကိုပဲလုပ္ လုပ္ ေထာက္ခံၿပီးသားပါ။ ဦးရဲ႕ဒီသေဘာထားကို ငါ့တူတို႔အထဲက ကိုဂ်င္မီနဲ႔ မနီလာသိန္းတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ အသိဆံုးပါ။ ဒီေန႔ထိလည္း ၈၈ ကို စိတ္နဲ႔ေတာင္မျပစ္မွားေသးပါဘူး။

ဒါေပမဲ့ ငါ့တူရယ္- ငါ့တူရဲ႕ရခိုင္ခရီးစဥ္က အျပန္ ၾသဂုတ္လ (၅)ရက္ေန႔သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲ မွာ ေက်ာက္နီေမာ္ နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ငါ့တူရဲ႕႐ိုက္ခ်က္ကေတာ့ ျပင္းလြန္းလွတယ္။ ငါ့တူအေပၚ အမ်ဳိးသားေရး ဆိုတဲ့ မ်က္မွန္စိမ္းကိုတပ္ၿပီး၊ မ်က္ရည္ခံထိုးရင္း အိပ္ေမြ႕ခ်၊ နဖားႀကိဳး ထိုးသြားတဲ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ နာဇီလက္သစ္ ၀ါဒီေတြရဲ႕ အငိုေကာင္းေကာင္းနဲ႔ သ႐ုပ္ေဆာင္မႈေတြၾကားမွာ ငါ့တူရဲ႕ ျဖဴစင္တဲ့ႏွလံုးသားဟာ ညစ္ႏြမ္းခဲ့ရၿပီ။

ငါ့တူတို႔ ရခိုင္ကိုမသြားခင္ ရခိုင္သမိုင္းကို ေလ့လာသင့္တယ္။ ရခိုင္မွာ ရွိခဲ့တဲ့ ဓည၀တီ ေခတ္၊ ေ၀သာလီ
ေခတ္ ႏိုင္ငံေတာ္ေတြဟာ ပုဂံထက္ေတာင္ေရွးက်တယ္။ ဒီေခတ္က ရခိုင္ ျပည္သားေတြဟာ အင္ဒိုအာရိယန္ ဆိုတဲ့ အိႏ္ၵိယႏြယ္ဖြားေတြ၊ မြန္ဂိုလြိဳက္ ဒါမွမဟုတ္ တိဘက္ တိုဘာမင္လို႔ေခၚတဲ့ ဗမာနဲ႔အႏြယ္တူသူေတြ က ေအဒီ ၉ရာစု၊ ၁၀ ရာစုကမွ ရခိုင္ကို၀င္လာၿပီး ေလးၿမိဳ႕ေခတ္၊ ေျမာက္ဦးေခတ္ေတြမွာ မင္းဆက္ေတြ ထူေထာင္ခဲ့ၾကတာ။

ငါ့တူေရာက္ခဲ့တဲ့ ေက်ာက္နီေမာ္၊ ေက်ာက္ထရံရြာေတြက လူေတြဟာ ေ၀သာလီလား၊ ဘဂၤါလီလား ခြဲခြဲျခားျခား နားလည္ဖို႔ေတာ့လိုလိမ့္မယ္။ ငါ့တူနဲ႔ အတူပါတဲ့ သမိုင္းပညာရွင္ဆိုတဲ့လူက လာတုန္းက နည္းနည္းေလး အခု မ်ားလာေတာ့ ပင္လယ္၀င္ေပါက္ ထြက္ေပါက္ကို လံုျခံဳေအာင္ပိတ္ေပါ့၊ ငါးဖမ္းေလွထဲမွာ လူပိုေတြ ပါလားမပါ လား ဘယ္သူသိမွာလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြကို ၾကားရေတာ့ ဦး ရယ္ခ်င္မိတယ္။

ကဲ-ေျပာစရာရွိလာၿပီဆိုေတာ့ ဦးေျပာရေတာ့မယ္။ ေက်ာက္ထရံ၊ ေက်ာက္နီေမာ္စတဲ့ ရြာေတြဟာ ေအဒီ ၇ ရာစု
ေလာက္ကတည္းက ရွိေနတဲ့ရြာေတြဆိုတာ အေထာက္အထား အခိုင္အမာရွိတယ္။ မူလက ေ၀သာလီ ဟိႏၵဴေတြ၊ ဇာတ္မ်ဳိး႐ိုးအရ ငါးဖမ္းတဲ့လူမ်ဳိးေတြ ျဖစ္တယ္။

၇ ရာစု ၈ ရာစုေတြမွာ သေဘၤာပ်က္ အာရဗ္ေတြနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳတာေရာ၊ အိမ္ေထာင္မျပဳဘဲ ယံုၾကည္မႈ ကူးေျပာင္းတာ ေတြေၾကာင့္ေရာ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ေတြျဖစ္လာၾကတယ္။ တျဖည္း ျဖည္း လူဦးေရ တိုးပြားလာၾကတယ္။

ငါ့တူတို႔ေရာက္ခဲ့တဲ့ ေက်ာက္ထရံရြာမွာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၈၀၀ ေလာက္က ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ပလီေခ်(ပလီအေသး) နဲ႔ ႏွစ္ ၇၀၀ ေလာက္က ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ဗလီႀကီးဆိုတာ အထင္အရွားရွိတယ္။ ငါ့တူတို႔ မေရာက္ခဲ့ဘူး ထင္ တယ္။

ေက်ာက္နီေမာ္ဆိုတာ မူလ ေက်ာက္ထရံရြာသားေတြ လာၿပီး ပိုက္စခန္းခ်ရာကေနာက္ပိုင္းမွာ ရြာ အတည္ တက် ျဖစ္လာတာ။ အဲဒီမွာလည္း လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၄၀၀ ေလာက္က ေဆာက္ခဲ့တဲ့ မက်ီးေတာဗလီဆိုတာ ရွိတယ္။ သူတို႔ေျပာတဲ့စကားမွာ အာရဗီ၊ ဟင္ဒီ၊ အူရဒူ၊ ရခိုင္၊ ဘဂၤါလီ၊ အဂၤလိပ္ စတဲ့ဘာသာ စကား ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားေရာေနတာ ေတြ႕ရမယ္။ ဒါက ဘာသာေဗဒဆိုင္ရာ ကၽြမ္းက်င္သူ ပညာရွင္ေတြ သုေတသနလုပ္ၿပီးမွ အေျဖထုတ္ႏိုင္မဲ့ ကိစၥပါ။ ကိုယ္နားမလည္တဲ့ ဘာသာစကား တစ္ခုကို ေျပာတိုင္း ဘဂၤါလီစကားပါလို႔ လိုရာဆြဲေျပာလို႔မရဘူး။

လာတုန္းက နည္းနည္းေလး အခုအမ်ားႀကီးျဖစ္ေနတယ္လို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်တာ ဟာ ေတာ္ေတာ္ ၪာဏ္ပညာ မရွိတဲ့ ေကာက္ခ်က္မ်ိဳးလို႔ ေျပာခ်င္တယ္။ ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ေက်ာ္ သက္တမ္းရွိတဲ့ လူတစ္စုမေျပာနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကေတာင္ သားစဥ္ေျမးဆက္ထူေထာင္ရင္ ရြာတစ္ရြာျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ သာမန္ၪာဏ္ နဲ႔ေတြးၾကည့္ရင္ေတာင္ သိႏိုင္တဲ့ကိစၥပါ။

ေနာက္ၿပီး ငါးဖမ္းေလွထဲမွာ လူပိုေတြ ပါလားမပါလား ဘယ္သူသိႏိုင္မွာလဲဆိုတဲ့စကားက အေျခအေနမွန္ ကို မသိဘူးဆိုတာ ၀န္ခံရာေရာက္ေနပါတယ္။ ေက်ာက္နီေမာ္က ပင္လယ္ကို ငါးဖမ္းထြက္မဲ့ စက္ေလွတစ္စီးမွာ ပါတဲ့ လူအားလံုး (၁) ဓာတ္ပံုကိုကပ္ၿပီး ပံုစံျဖည့္ရတယ္ ၿပီးေတာ့ (၂) ရယက (၃) လ-၀-က (ပိတ္ဆို႔ေရး) (၄) စ-ရ-ဖ (၅) ရဲစခန္း (၆) ေရလုပ္ငန္းဦးစီး ဆိုတဲ့ ေထာက္ခံခ်က္ အဆင့္ဆင့္ကို စရိတ္အကုန္ခံရယူၿပီးမွ စက္ေလွ ကိုပါ စစ္ေဆးၿပီး ပင္လယ္ကို ထြက္ခြင့္ရတယ္။

ျပန္ေရာက္ရင္လည္း ကမ္းကိုမကပ္ခင္မွာ သက္ဆုိင္ရာပိတ္ဆို႔ေရးအဖြဲ႕ေတြ က ေလွေပၚအေရာက္ စစ္ေဆးၿပီးမွ ကမ္းကပ္ခြင့္ရတာပါ။ ဒါေတြလုပ္လို႔ ဘယ္လိုစရိတ္ေတြ ကုန္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ ငါ့တူ ခန္႔မွန္းၾကည့္ေပါ့။

ဒီလိုခ်ဳပ္ကုိင္မႈေတြၾကားမွာ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ေနတဲ့ တံငါသည္ေတြက ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ လူပိုေတြကို ေခၚလာမွာလဲ။ ၿပီးေတာ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကလူေတြကေရာ ဒီလိုတံငါရြာကို ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိလို႔ လာၾကမွာလဲ။ ငါတူ ေစ့ေစ့ေတြးၾကည့္ပါ။ မ-ဆ-လ ေခတ္နဲ႔ ဒီဘက္ပိုင္းမွာ ဖြတ္ေက်ာျပာစုေနတဲ့ ရခုိင္ျပည္နယ္ ကို ဘယ္ဘဂၤါလီမွမလာဘူး။ ခ်မ္းသာတဲ့ အာဆီယံႏိုင္ငံ၊ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းႏိုင္ငံေတြ ဆီကုိသာ သြားၾက မွာေပါ့။ ဒါကိုသိတဲ့ သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္ကေတာင္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ၀င္လာတဲ့သူ မရွိသေလာက္ပါ လို႔ ေျပာေနၿပီေလ။

ဦးရဲ႕စကားကို ျပန္ေကာက္ရရင္ ဒီေက်ာက္ထရံ၊ ေက်ာက္နီေမာ္သားေတြဟာ အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္ေတြျဖစ္ လာၾကေပမဲ့ သူတို႔ရဲ႕မူလဇစ္ျမစ္ျဖစ္တဲ့ ဟိႏၵဴယဥ္ေက်းမႈတခ်ိဳ႕ဟာ အခုထိ က်န္ေနပါေသးတယ္။ ဒီယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့စ႐ိုက္ေတြ ပေပ်ာက္ဖို႔နဲ႔ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္၊ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈေတြထြန္းကားဖို႔ အစၥလာမ္ သာသနာ့ေဘာင္အတြင္းက တိုင္းရင္းသား ပီသေအာင္ ေနထိုင္ဖို႔ တုိက္တြန္းႏႈိးေဆာ္သူေတြဟာ ဒီရြာ မွာ ေပၚေပါက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဦးအေနနဲ႔ ဒီစာကို ေရးရတဲ့အေၾကာင္းရင္းဟာ ဒီကိစၥေၾကာင့္ပဲ။

ငါ့တူေရာက္ခဲ့တဲ့ ေက်ာက္နီေမာ္ရြာက မဂၤလာေတာင္ေပၚမွာ အုတ္ဂူဗိမာန္တစ္ခုရွိတယ္။ ဒီအုတ္ဂူဟာ ဦးရဲဲ႕ ဥပဇၩာယ္ဆရာျဖစ္သူ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး၊ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးသမား သခင္ဇြာ ေခၚ ဆရာႀကီး ဦးနဇြာမြဒၵင္ရဲ႕ အုတ္ဂူပါပဲ။

သူ႔ကို အစၥလာမ္ဘာသာရဲ႕ သူေတာ္စင္ တစ္ဦးလုိ႔ ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။ သူဟာ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕နဲ႔ ဂ်ပန္ေခတ္ေတြမွာ ေရႊဘို၊ ကန္႔ဘဘူ၊ ဘံုးအိုးစတဲ့ေဒသေတြမွာ ပညာသင္ရင္းနဲ႔ အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရး၊ နယ္ခ်ဲ႕နဲ႔ဖက္ဆစ္ ဆန္႔က်င္ေရးေတြကို ဆရာခ်ယ္(ႏိုင္ငံ့ဂုဏ္ရည္ပထမဆင့္) (၁၉၉၀ ပါတီစံု ဒီမို ကေရစီ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေရးေကာ္မရွင္အဖြဲ႕၀င္)၊ အခု အသက္ ၉၈ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ သခင္မင္းညိဳ (ဗန္းေမာ္)၊ အာဇာနည္ ဆရာႀကီးဦးရာဇတ္ စတဲ့ပုဂ္ၢိဳလ္ႀကီးေတြနဲ႔အတူ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သူျဖစ္တယ္။

ဂ်ပန္ေခတ္ ဘံုးအိုးရြာသားေတြနဲ႔ B.I.A တပ္ၾကားမွာ သေဘာထားကြဲလြဲတဲ့ကိစၥကို ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္နဲ႔အတူ ညႇိႏိႈင္းေျဖရွင္းေပးခဲ့သူပါ။ (သခင္တင္ျမရဲ႕ ဘံုဘ၀မွာျဖင့္ကိုၾကည့္) ဒီဆရာႀကီးဟာ လြတ္လပ္ေရးရအၿပီးမွာ ရခိုင္ကိုျပန္လာၿပီး ေက်ာက္နီေမာ္ရြာမွာ ““ေဟမာယတြလ္ အစၥလာမ္”” ေခၚတဲ့ အစၥလာမ့္အက်ိဳးေဆာင္ အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ကိုဖြဲ႕စည္းၿပီး တုိင္းတစ္ပါးၾသဇာကင္းေရး၊ ဘာသာေရးအယူသီးမႈေတြ ပေပ်ာက္ေရး၊ ဆင္းရဲသား မ်ား ေကာင္းစားေရး၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ဘ၀ျမႇင့္တင္ေရး၊ အစၥလာမ္ဘာသာေရးနဲ႔အတူ ေခတ္ပညာကိုပါ သင္ယူေရး၊ ဘာသာေပါင္းစံု ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးစြာ ေနထိုင္ေရးစတာေတြကို အေျမာ္အျမင္ႀကီးစြာနဲ႔ လႈံ႔ေဆာ္ တိုက္တြန္း သင္ၾကား ေပးခဲ့တယ္။ ေက်ာက္နီေမာ္ရြာသား လူငယ္တခ်ိဳ႕ကို သူအေျခစိုက္ရာ သံတြဲ ကိုေခၚသြားၿပီး ဘာသာေရးေရာ ေခတ္ပညာေက်ာင္းမွာပါ ပညာသင္ၾကားေပးခဲ့ပါတယ္။


ေနာက္ပိုင္းမွာ ဒီလူငယ္ ေတြထဲက တကၠသိုလ္ဘြဲ႕ရ၊ ဆရာ၀န္၊ အင္ဂ်င္နီယာ၊ ေက်ာင္းဆရာ၊ ေရွ႕ေန စတဲ့ ႏိုင္ငံ့၀န္ထမ္း ေရာ ၀န္ထမ္းမဟုတ္သူေတြပါ အေျမာက္အျမား ေပၚေပါက္ခဲ့တယ္။ ဒီဆရာႀကီးရဲ႕ တပည့္ေတြ ဟာ ခုခ်ိန္ထိ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္သာမက တစ္ကမၻာလံုး ႏိုင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားကို ေရာက္ရွိ ၿပီး ပညာသင္ၾကားေနၾကတယ္။

ဦးကိုယ္တိုင္က ေတာင္ငူ၊ ပုသိမ္၊ သံတြဲ အဆက္ဆိုေပမဲ့ ဒီဆရာႀကီးနဲ႔ ဆံုစည္းခြင့္ရခဲ့လို႔ သူ႔အေၾကာင္း၊ သူ႔ရြာ ေက်ာက္နီေမာ္အေၾကာင္းကို ၁၉၆၇ ေလာက္ကစၿပီး ခုခ်ိန္အထိ ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရခုိင္နယ္က အစၥလာမ္ဘာသာေရး အယူသီးသမား ေရွး႐ိုးစြဲ၀ါဒီတခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဒီဆရာႀကီး ရဲ႕သြန္သင္ခ်က္ေတြ ကို မိစၦာအယူ အဆေတြဆုိၿပီး လက္မခံၾကဘူး။

ဒါေၾကာင့္လည္း ခုေနာက္ပိုင္းမွာ သမၼတႀကီးဦးသိန္းစိန္က ဒီအစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ေတြဟာ ေခတ္ပညာမတတ္၊ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ ဆက္ဆံေရးမရွိတဲ့အတြက္ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ သဟဇာတျဖစ္ေအာင္ မေနတတ္ဘူး လို႔ ေကာက္ ခ်က္ ခ်ၿပီး ပညာမ်က္စိဖြင့္ ေပးရမယ္လို႔ ေျပာတာကို ေက်ာက္နီေမာ္ရြာက ဒီဆရာႀကီး ရဲ႕တပည့္ေတြအေနနဲ႔ လိႈက္လိႈက္ လွဲလွဲ ႀကိဳဆိုၾကပါတယ္။ ဒါဟာ အႏွစ္ႏွစ္အလလက သူတို႔ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ ပညာေရး ပန္းတိုင္ ျဖစ္ေန လို႔ပါပဲ။

ငါ့တူတို႔ထူေထာင္ခ်င္တဲ့ ပြင့္လင္းလူ႔အဖြဲ႕အစည္းဆိုတာကိုလည္း ႀကိဳဆိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဦးအေနနဲ႔လည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲေျပာခ်င္ပါတယ္။ ေက်ာက္နီေမာ္ကလူေတြဟာ ဘဂၤါလီ ေတြမဟုတ္ ဘူး။ ေ၀သာလီ အဆက္ေတြလို႔ ေျပာခဲ့ၿပီးၿပီ။ ငါ့တူေျပာသလို သူတို႔ကို ဘာေၾကာင့္ ကမန္ထဲမွာ ထည့္ရတယ္ဆုိတာ အခုေျပာမယ္။

အမွန္က ဒီလူေတြဟာ ကမန္ေတြ ရဲ႕ဘိုးေအ ေတြလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ ကမန္ဆိုတာ AD (၁၆)နဲ႔ (၁၇) ရာစုက်မွ ရခိုင္ကုိေရာက္တာ သူတို႔က (၇)ရာစုကတည္းက ရွိေနခဲ့တာ။ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားမွတ္ပံုတင္ဥပေဒအရ ၁၉၅၇ ခုႏွစ္မွာ မွတ္ပံုတင္ကတ္ျပားေတြထုတ္ေပးစဥ္က ေက်ာက္နီေမာ္ ရြာသားေတြကို ရခုိင္လူမ်ိဳး၊ အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္ေတြအျဖစ္ မွတ္ပံုတင္၊ သန္းေခါင္စာရင္းေတြမွာ ေဖာ္ျပခဲ့ၾကတယ္။

ဒါေပမဲ့ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ဦးေန၀င္းရဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဥပေဒ ထြက္လာၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ရခုိင္မွန္ရင္ ဗုဒၶဘာသာ ပဲရွိတယ္၊ ရခုိင္လူမ်ိဳး၊ အစၥလာမ္ဘာသာဆုိတာမရွိဘူးဆိုၿပီး ကမၻာမွာမရွိတဲ့ျပ႒ာန္းခ်က္ကို ရခိုင္ေခါင္းေဆာင္
ေတြက ေျပာလာၾကတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အဲဒီဥပေဒမွာ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ၁၈၂၄ ခုႏွစ္မတိုင္မီ ရခုိင္ျပည္ကိုေရာက္ေနတဲ့ အာရဗ္အႏြယ္၊ ပါရွန္းအႏြယ္ေတြဟာ ကမန္တိုင္းရင္းသား ေတြသာျဖစ္တယ္လို႔ လ-၀-က ကသတ္မွတ္ၿပီး၊ ေနာက္ပိုင္း ထုတ္ေပးတဲ့ ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရး ကတ္ေတြမွာ ေက်ာက္နီေမာ္ရြာသားေတြဟာ ကမန္ေတြ အျဖစ္ ေဖာ္ျပျခင္း ခံရတယ္။

ဒါဟာ တကယ္ေတာ့ လ-၀-က ရဲ႕အမွားလို႔လည္း မဆုိႏိုင္ဘူး။ ““ရခုိင္အစၥလာမ္ဆိုတာ မရွိဘူး”” လို႔ ဇြတ္ျငင္းေနတဲ့လူေတြမွာသာ တာ၀န္ရွိတာပါ။

ေ၀သာလီသမိုင္းကို ျပန္ဆက္ရရင္ အိႏ္ၵိယတုိက္က အင္ဒိုအာရိယန္အင္ပါယာနဲ႔ ယဥ္ ေက်းမႈဟာ B.C (၆) ရာစုနဲ႔ (၃) ရာစုအတြင္းမွာ မေလးကၽြန္းဆြယ္၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ ထိုင္း၊ ကေမၻာဒီးယား၊ ဘ႐ူႏိုင္းစတဲ့ အေရွ႕ဖ်ားေဒသေတြ အထိ ပ်ံ႕ႏွံ႔ခဲ့ တယ္။ ကေမၻာဒီးယားက အန္ကာ၀ပ္၊ အင္ဒိုနီးရွားက ေဗာေရာဗုေဒၶါ စတဲ့ ဘာသာေရးအေဆာက္ အဦေတြနဲ႔ ကာလီမန္ တန္ကၽြန္း၊ ဆာရာ၀ပ္ကၽြန္းစတဲ့ ဟိႏၵဴဘာသာေရး ႏြယ္တဲ့ေနရာေတြက ဒါကို သက္ေသခံေနပါတယ္။ ဒီဟိႏၵဴယဥ္ေက်း မႈ အင္ပါယာဟာ ဒီလို ေ၀းေ၀းလံလံအထိ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ လႊမ္းမိုးခဲ့ပါလ်က္ လက္တကမ္းမွာရွိတဲ့ ရခိုင္ေဒသကို ခ်န္ လွပ္ထားခဲ့ပါ့မလား။ ငါ့တူ စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့။

ဦးစံေရႊဘု ေရးတဲ့ Legand of the family Aryans Settlement of Arakan YBRS (1921) Vol II Pg (2) မွာ ဓာလု ေ၀ဒနဲ႔ ေဗလုေ၀ဒဟာ ညီေနာင္တက်ိပ္နဲ႔အတူ အိႏ္ၵိယေျမာက္ပိုင္းကထြက္လာၿပီး ရခုိင္ေတာင္ တန္းေဒသ ေတာင္ပိုင္းကို ဆင္းလာကာ ဒြါရာ၀တီမည္ေသာ သံတြဲၿမိဳ႕ကိုတည္၏။

သို႔ျဖစ္၍ ရခိုင္ျပည္ ေရွးဦးအစလူမ်ဳိးတို႔သည္ ေဒသခံလူ႐ိုင္းတုိ႔ အား ႏွိမ္နင္းအေျခခ်ေသာ အင္ဒိုအာရိယန္မ်ား သာျဖစ္သည္။ (မြန္ဂိုလိြဳက္မ်ားမဟုတ္) လို႔ ေရးထားသလို။

EB. Havell &JU The History of Aryan Rule inIndiaစာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ (၃၄) မွာ အရိယန္မ်ားသည္ ယခုေခတ္ အဂၢရာႏွင့္ အုဒ္တြင္ရွိေသာ မဇၩိမေဒသတြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႔စြာေနထိုင္ခဲ့သည္သာမက ယင္းတို႔သည္ ဂဂၤါျမစ္၀ွမ္းေဒသ ဘဂၤလား နယ္အထိ ပ်ံ႕ႏွံ႔သည္လုိ႔ ေဖာ္ျပထားတာေတြ႔ရတယ္။

ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း မေျပာလိုေပမဲ့ ဆက္စပ္လို႔ရေအာင္ သမိုင္းမွတ္ခ်က္တခ်ဳိ႕ကို ေျပာျပ ခ်င္တယ္။ ဘိုးေတာ္ဘုရား ရခိုင္ ကို သိမ္းၿပီးေနာက္ ရမၼာ၀တီ (ရမ္းၿဗဲ) ကို အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ ဆရာေတာ္ႀကီးဦးႏု (သံေတာ္ဦးတင္လႊာက်မ္း နဲ႔ ဘဂၤလားသြားမွတ္တမ္းကို ေရးခဲ့သူ ေရႊေတာင္ သာဂသူဘြဲ႔ရပုဂ္ၢိဳလ္) ကို ျပန္တမ္းနဲ႔ခန္႔အပ္ခဲ့ၿပီး ရမ္းၿဗဲကၽြန္းမွာရွိတဲ့ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ ပသီမ်ား (ကမန္မဟုတ္) ဟာ အာဗ်စ္သဟုိသိႏ္ၷီသခင္ႀကီးနဲ႔ လက္ေထာက္တပည့္ေတြရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ ခ်က္ကို ဘာသာေရးအရ လက္ခံလိုက္နာရမယ္လို႔လည္း တရား၀င္ျပန္တမ္း ထုတ္ခဲ့တယ္။ ဒါကိုၾကည့္ရင္ ရမ္းၿဗဲကၽြန္းမွာ ရခုိင္မြတ္စလင္မ္ေတြ အဲဒီအခ်ိန္မွာရွိႏွင့္ၿပီး ဆိုတာ သိသာပါတယ္။

ရခိုင္ဘုရင္ မင္းရာဇာႀကီးက သူ႔ရဲ႕အင္အားေကာင္းလွတဲ့ေရတပ္နဲ႔ ေတာင္ငူ၊ ဟံသာ၀တီ (ပဲခူး)ကို တုိက္တဲ့ အခါက ကုလားစစ္သားေလးေသာင္းပါတယ္လို႔ သမိုင္းမွတ္တမ္းေတြမွာ ေတြ႔ရတယ္။ အဲဒီေရတပ္အတြက္ အမႈထမ္းဖို႔ ရမ္းၿဗဲ၊ ေက်ာက္နီေမာ္က အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ ေတြ ဆင့္ေခၚတာခံခဲ့ရတယ္။

ေနာက္တခ်က္ေျပာခ်င္တာက ပုဂံေခတ္ အေလာင္းစည္သူမင္းရဲ႕သားေတာ္ နရသူကိုိ ေ၀သာလီကုလားေတြက လုပ္ ၾကံလုိ႔က်ဆံုးခဲ့တဲ့အတြက္ သူ႔ကို ကုလားက်မင္းလို႔ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ ေ၀သာလီဟာ ရခုိင္ မဟုတ္ဘူး၊ ကုလားေတြဆုိတာ ထင္ရွားတယ္။ အဲဒီေခတ္ ရခိုင္မွာရွိတဲ့ ေ၀သာလီ ဗုဒၶဘာသာေတြ ဟာလည္း ကုလား ပဲ။ ဟိႏၵဴ ေ၀သာလီေတြလည္း ကုလား ပဲ။ အဲဒီေ၀သာလီေတြေျပာတဲ့ အင္ဒိုအာရိယန္ စကားကုိ သက္၊ ဒိုင္းနက္၊ မရမာႀကီး အား လံုး ေျပာၾကတယ္။

ဒီစကားကိုပဲ ေက်ာက္နီေမာ္၊ ေျမပံု၊ ေက်ာက္ေတာ္၊ ေျမာက္ဦး၊ ေျမာင္းေဗြ၊ မင္းျပား စတဲ့ေဒသေတြ က တံငါဇာတ္၀င္ေတြ၊ လယ္သမားဇာတ္၀င္ေတြ၊ ကုန္သည္ဇာတ္၀င္ေတြအားလံုး ဒီစကားပဲေျပာၾကတယ္။ အထက္ပိုင္း ကိုေရာက္ရင္ နည္းနည္းပဲကြဲသြားတယ္။ အခု ဘဂၤလားေဒ့ရွ္လို႔ေခၚတဲ့ တုိင္းျပည္ရဲ႕ စစ္တေကာင္းေတာင္တန္းေတြမွာ လည္း ဒီလူမ်ဳိးေတြ အားလံုးရွိတယ္။

ဒီစကားမ်ဳိးကိုပဲ ေျပာၾကတယ္။ ဒီေတာ့ စကားတခုတည္းကို ေျပာတာခ်င္း အတူတူ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ကုလားေတြ ကိုေတာ့ တိုင္းရင္းသားစာရင္းမွာ သြင္းၿပီး အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္ေတြက်မွ ဘဂၤါလီလို႔ သတ္ မွတ္မယ္ဆိုရင္ ဓမၼဓိ႒ာန္က် မက်၊ ဒီေန႔ ကမၻာက လက္ခံထားတဲ့ စံေပတံေတြနဲ႔ ကိုက္ညီမႈရွိမရွိ ေစ့ေစ့ေတြးၾကည့္ေစ ခ်င္တယ္။

အဲဒီလို သမုိင္းေၾကာင္းရဲ႕ ျဖစ္ရပ္အမွန္ေတြကို ေဖာ္ထုတ္ခဲ့တဲ့ ဆရာႀကီး ေဒါက္တာသန္းထြန္းတို႔၊ ဆရာမႀကီးေဒၚၾကန္ တို႔ကို ယုတ္ယုတ္မာမာ ဆဲေရးတိုင္းထြာ႐ႈတ္ခ်ၿပီး နဂါးေတြ၊ ဂဠဳန္ေတြ၊ ဘီလူးေတြ၊ တိရစာၧန္ေတြနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ ဒ႑ာရီပံုျပင္ေတြကိုေတာ့ သမိုင္းပါလို႔ ဇြတ္အတင္းေျပာၿပီး လူအုပ္စုတစုကို ၀ိုင္းၿပီးဖိႏွိပ္ေနတဲ့ လူေတြကို ဒီမိုကေရစီ သမားေတြ၊ လူ႔အခြင့္အေရးသမားေတြလို႔ ယံုၾကည္ရမွာလား။ ဗမာနဲ႔ ရခုိင္ဆိုတာ “ၾကက္” နဲ႔ “ကရက္” ေလာက္ပဲကြာ တာကို ရခိုင္က်ေတာ့ လူမ်ဳိးတမ်ဳိး၊ ျပည္နယ္တနယ္၊ ထီးတစင္း၊ ဓားတလက္ ေတာင္းေနၿပီး ဘဂၤါလီနဲ႔ ၅၀% ေလာက္ စကားလံုးမတူတဲ့ ေ၀သာလီႏြယ္ေတြကိုေတာ့ စကားတူတယ္၊ ႐ုပ္ဆင္တယ္လို႔ က်ားက်ားမီးယပ္ ဘဂၤါလီလုပ္ေနတာကို ကမၻာကေတာ့ လက္ခံမွာမဟုတ္ဘူး။

တ႐ုတ္စကားပံုမွာ စစ္ႏိုင္သူ ဘုရင္ျဖစ္ၿပီး စစ္႐ႈံးသူ ဓားျပျဖစ္တယ္လို႔ ဆို႐ုိးစကားရွိတယ္။ ႏိုင္ငံေရး၊ စစ္ေရး၊ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး အဘက္ဘက္က အထက္စီးရေနတဲ့အုပ္စုက အားနည္းတဲ့အုပ္စုရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္း ကို ေျပာင္းျပန္လွန္ဖ်က္ ဆီးၿပီး သမိုင္းအေထာက္အထားေတြကိုပါ ေဖ်ာက္ဖ်က္ခဲ့တယ္။

န၀တလက္ထက္မွာ အေနာက္ပိုင္းတိုင္းမွဴး ၀င္းျမင့္ (ေနာင္ အတြင္း ေရးမွဴး (၃) ျဖစ္ခဲ့သူ) ရဲ႕ အမိန္႔နဲ႔ ေျမာက္ဦး က သမိုင္း၀င္ စန္ဒီခန္ဗလီႀကီးကို ဖ်က္ဆီးခဲ့သလိုမ်ဳိးေပါ့။ သမိုင္းအေထာက္အထားေတြ အခိုင္အမာျပလာတာ ကို လက္မခံခ်င္ေတာ့ ၁၉၈၂ ခု ႏိုင္ငံသားဥပေဒမွာပါတဲ့ ၁၈၂၄ ခု မတိုင္မီ ရွိေနတဲ့ လူမ်ဳိးေတြဟာ တိုင္းရင္းသား ပါလို႔ အတိအလင္း ျပ႒ာန္းထားပါလ်က္နဲ႔ အခုေတာ့ ကိုယ္ခ်ည္ခဲ့တဲ့ႀကိဳးကို ကိုယ္ျပန္ၿပီး ျဖည္ခ်င္ေနၾကျပန္ ၿပီေလ။

ဦးေန၀င္းလုပ္ခဲ့တဲ့ အ႐ႈပ္ထုပ္ကို လက္ခံမယ္ဆိုရင္ ပီပီသသ အားလံုးလက္ခံေပါ့။ လက္မခံခ်င္ရင္ ဥပေဒတခု လံုးကို ဖ်က္လိုက္ေပါ့။ လက္ခံခ်င္တဲ့အပိုင္းကို ကြက္ၿပီးလက္ခံ၊ က်န္တဲ့အပိုင္းကိုေခါက္ထား၊ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္တရားပါ့မလဲ။

ဒီမွာငါ့တူ၊ လူမ်ဳိးေရးစိတ္ဓာတ္ထက္ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္က ပိုၿပီးအေရးႀကီးပါတယ္။ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္ ကေတာ့ ကိုယ့္ေမြးေျမကို ဒါ ဒို႔ျပည္၊ ဒါဒို႔ေျမလို႔ မဆိုႏိုင္သူဟာ အသက္ရွင္လ်က္ ၀ိညာဥ္မဲ့ေနသူပဲလို႔ မွာခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ ဒို႔ ဘာ လုပ္ရမွာလဲ။

အခုရွိေနတဲ့ ရခိုင္ဆိုတာ A.D (၉) ရာစုမွာမွ ၀င္လာတဲ့ တိဘက္တုိဘာမင္ (မြန္ဂိုလြိဳက္) ေတြက ဟိႏၵဴေ၀သာလီ သမိုင္း ကို ၀င္ကစြပ္လုပ္ၿပီး ဗမာ့သမိုင္းထက္ ေရွးက်သလိုလုိ၊ ဗမာထက္အရင္ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္သလိုလို သမိုင္း အတု နဲ႔ လွည့္စား တာကို ကမၻာ့အေရွ႕ဖ်ားသမိုင္း၊ အိႏ္ၵိယသမိုင္း၊ အေနာက္ႏိုင္ငံသမိုင္း၊ အာရဗ္ သမိုင္း မွတ္တမ္းေတြနဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္ရင္ အမွန္ တရားကို သိႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာ့သမိုင္းပညာရွင္ေတြထဲက အမွန္ တရား ေဖာ္ထုတ္ သူေတြကလည္း လက္ခံၾကပါတယ္။

ဒီ ပညာရွင္တြကိုက်ေတာ့ ကေလာ္ဆဲေနၾကတာဟာလည္း လူယဥ္ေက်းေတြရဲ႕စ႐ိုက္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ရခုိင္လူမ်ဳိး ထဲက သမိုင္းပညာရွင္ဆိုတဲ့ ေဒါက္တာ ေအးခ်မ္းကေတာ့ ေ၀သာလီေခတ္နဲ႔ ေလးမ်ဳိးေခတ္ အကူးအေျပာင္းကာလတြင္ ရခိုင္၌ အလြန္ႀကီးမားေသာ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရးအေျပာင္းအလဲႀကီး တရပ္ ေပၚေပါက္ ခဲ့သည္ရွိမည္လို႔ ခပ္ေပါ့ေပါ့ေရး ေပမယ့္ ဒါဟာ A.D ၉၅၇ မွာ မြန္ဂိုလီယံေတြ ေ၀သာလီကိုသိမ္း၊ ထီးနန္း အသစ္တည္ၿပီး အင္ဒုိ-မြန္ဂို (လက္ရွိရခုိင္) လူမ်ဳိး သစ္ေပၚေပါက္လာတာကို ဖံုးတ၀က္ ေဖာ္တ၀က္ ၀န္ခံ တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဦးအေနနဲ႔ တျခားလူမ်ဳိးေရးကိစၥေတြကို မေျပာခ်င္ေပမယ့္ သမိုင္းခ်င္းကဆက္ေနလို႔ ေျပာရတာပါ။ ဦး အဓိက ေရးခ်င္ တာက ေက်ာက္နီေမာ္ကိစၥ၊ အဲဒီေဒသခံ ေ၀သာလီေတြထဲက မ်ဳိး႐ိုးစဥ္ဆက္ဇယားတခ်ဳိ႕ကို အခုစာနဲ႔အတူ ပူးတြဲၿပီး ထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္။ မဆလေခတ္ ေႏွာင္းပိုင္းမွာ ရခိုင္ျပည္နယ္ရဲ႕ ထိပ္ပိုင္း အာဏာရွိသူ တခ်ဳိ႕ဟာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က ၀င္လာသူေတြ ပါ၀င္တယ္။

သူတို႔ကတဆင့္ မကင္းရာမကင္းေၾကာင္း လူေတြကိုလည္း တေသာေသာနဲ႔ ေခၚသြင္းခဲ့ တယ္။ အခု ဦးတင္ျပတဲ့ မ်ဳိး႐ိုးစဥ္ဆက္ဇယားမ်ဳိးကို အဲဒီလူေတြျပရဲပါ့မလား။ လက္ရွိအေျခအေနမွာ အသံေကာင္းဟစ္ ေနၾကတဲ့ ရခုိင္ေခါင္းေဆာင္ဆုိတဲ့လူေတြေရာ လြတ္ၾကရဲ႕လား။ ရခုိင္မွာလူ၀င္မႈကိုစစ္ရင္ ဘက္မလိုက္စတမ္း စစ္ၾကည့္ စမ္းပါ။ မဆလေခတ္မွာ ရခုိင္မွာ အာဏာရွိၿပီး အခြင့္ထူးရေနတာက အ၀ကၽြန္း၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က၀င္လာတဲ့ “ေမာက္” ရခိုင္ေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ “ခ႐ိုနီ” ေတြပါ။

အျခားတဖက္မွာ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ေတြက အေနၾကပ္၊ အေသၾကပ္နဲ႔ ျပားျပား ၀ပ္ေနၾကရတယ္။ ဒီလို အေျခအေနမ်ဳိးမွာ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးေတြ ရွိတဲ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကိုစြန္႔ၿပီး ဘယ္ကုလားမွ ရခုိင္ကို ၀င္ မလာဘူး။ သူတို႔ထက္ ပိုၿပီးခ်မ္းသာတဲ့ ေဆာ္ဒီ၊ မေလးရွား၊ ပါကစၥတန္နဲ႔ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြကိုပဲ သြားၾက မွာ ေပါ့။ တကယ္၀င္ေနတာက ရခုိင္ဗုဒၶဘာသာဆိုရင္ ႏိုင္ငံသားလက္မွတ္အပါအ၀င္ ေျမ၊ ရာထူး၊ ေငြေၾကး၊ မိန္းမ ဘာမဆို အလြယ္တကူရႏိုင္တဲ့ စစ္တေကာင္းရခုိင္ေတြပဲျဖစ္တယ္။

အခုဆုိရင္ သမၼတဦးသိန္းစိန္နဲ႔ လ၀က၀န္ႀကီးတို႔ အေျဖမွန္ကို သိသြားၿပီ။ အခု ေနာက္ပိုင္း လ၀က ၀န္ႀကီး ေျပာ တာေတြဟာ ကြက္တိမွန္ပါတယ္။

လက္ရွိ အစိုးရသစ္လက္ထက္မွာလည္း ရခုိင္မ်ဳိးခ်စ္ဆိုသူတခ်ဳိ႕က “ရခုိင္ျပည္သည္ ရခုိင္သားမ်ားအတြက္” ဆိုတဲ့ ျပည္ ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္ကင္းၿပီး လူမ်ဳိးေရးအစြန္းေရာက္တဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံနဲ႔ တႏိုင္ငံလံုးကို ေခ်ာက္ ကမ္းပါး ထဲကို ဆြဲေခၚ သြားေနတာကို ငါ့တူတို႔ မျမင္ၾကတာ ဦး အံ့ၾသလို႔မဆံုးဘူး။

ဒီစကားေတြကိုျခံဳၿပီးေျပာေနရတာက ဦး ေျပာခ်င္တဲ့ ေက်ာက္နီေမာ္ ရြာအေၾကာင္းနဲ႔ ဆက္စပ္ေနလို႔ပါ။

၁၉၅၇ ခုႏွစ္ မွတ္ပံုတင္ေတြထုတ္ေပးစဥ္က ရခုိင္အစၥလာမ္နဲ႔ မွတ္ပံုတင္ရခဲ့သူေတြဟာ ရခုိင္တျပည္လံုးမွာ သန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ရွိခဲ့တယ္။ ရခုိင္ဆုိရင္ ဗုဒၶဘာသာပဲရွိတယ္၊ အျခားဘာသာ မရွိဘူးလုိ႔ ဇြတ္အတင္းျငင္းတဲ့အတြက္ ရခုိင္မြတ္စလင္မ္ ေတြနဲ႔ ေက်ာက္နီေမာ္ရြာသားေတြရဲ႕ ဇစ္ျမစ္ကလည္း ၁၈၂၄ မတုိင္ခင္က ရွိေနတာဆုိေတာ့ သူတို႔အားလံုးကို လ-၀-က က ဘာသာတူတဲ့ ကမန္လူမ်ဳိးထဲမွာ ထည့္လိုက္တာျဖစ္တယ္။

(၇) ရာစု (၈)ရာစုက ေရာက္ေနတဲ့ ေ၀သာလီ ေက်ာက္နီ ေမာ္ရြာသားေတြကုိ (၁၆) ရာစုမွေရာက္တဲ့ ကမန္နဲ႔ အတူ သတ္မွတ္တာဟာ တကယ္ေတာ့ ေက်ာက္နီေမာ္ရြာသားေတြ ေတာင္ နာေသးတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။

ကမန္က အီရန္၊ အိႏ္ၵိယ၊ မဂို အႏြယ္ျဖစ္တယ္။ ေက်ာက္နီေမာ္သားက အာရဗ္အႏြယ္ ျဖစ္တယ္။ ဘာမ်ား ပိုၿပီး ထူးျခား လုိ႔လဲ။ ရခုိင္စကားကို ရခုိင္ကို ျပန္သင္ေပးရေလာက္ေအာင္ ေျပာႏိုင္တယ္။ ဒီေတာ့ လ၀ကလုပ္တာ မွားတယ္လို႔ မဆို ႏိုင္ပါဘူး။ ကမန္နဲ႔မေပးခ်င္ရင္ ေ၀သာလီမြတ္စလင္မ္ ဒါမွမဟုတ္ ဘိုးေတာ္ဘုရားျပန္တမ္းမွာ သတ္မွတ္သလို ပသီ အစၥ လာမ္လို႔ သတ္မွတ္လိုက္ေပါ့။ ေျပာခ်င္တာက အဲဒီ ေက်ာက္နီေမာ္သားေတြဟာ ရခုိင္နဲ႔ကမန္ထက္ ပိုၿပီးေစာတဲ့ ေရွးဦး ေ၀သာလီျပည္သား ရခိုင္ေတြဆိုတာပါပဲ။

တလင္တစ္မယားစနစ္ က်င့္သံုးတယ္၊ ထိုင္မသိမ္းအက်ႌ ဒါမွမဟုတ္ တိုက္ပံု အက်ႌ၀တ္တယ္။ ေယာက္်ားေတြက ပုဆိုးရွည္နဲ႔ မိန္းမေတြက ပတ္ထဘီ၀တ္ၾကတယ္။ အက်ႌရွည္ေတြ “ဆာရီ” ေတြ ဘယ္တုန္းကမွ မ၀တ္ဘူး။

ဆရာ သိန္းေဖျမင့္ရဲ႕ စစ္အတြင္းခရီးသည္စာအုပ္ “ၿမိဳ႕ေဟာင္းမွ ပလက္၀သို႔” အခန္းမွာပါတဲ့ “ဒို႔ ရခိုင္ ၀တ္စံု” ဆိုတာ သူတို႔ရဲ႕ ၀တ္စံုပဲ။ ဒါကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး က်ားက်ားမီးယပ္ ဘဂၤါလီဇာတ္သြင္းေနတာဟာ ကုလ သမဂၢရဲ႕ လူ႔အခြင့္အေရး ေၾကညာစာတမ္းပါ Artical (၁၅) နဲ႔ ညီရဲ႕လား။

လူမ်ဳိးတမ်ဳိးရဲ႕ ျဖစ္တည္မႈကို အဓမၼနည္းနဲ႔ ႏွိပ္ ကြပ္တာဟာ ကမၻာ့သမိုင္းမွာ နာဇီ ဟစ္တလာ၊ စပိန္အာဏာရွင္ ဖရန္ကို၊ အီတလီက မူဆိုလီနီနဲ႔ ေခတ္သစ္ကမၻာမွာ ယူဂိုဆလပ္က ရာဒိုဗန္ ကာရာဇစ္တုိ႔၊ မီလိုစီဗစ္တုိ႔လို လူေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္မ်ဳိးေတြပါ။

ေက်ာက္နီေမာ္က ေတာင္ပိုင္းသား တခ်ဳိ႕ ၀တ္စားဆင္ယင္ ေနထိုင္မႈမွာ ကုလားပံုေပါက္ေနတာက ဘာသာေရး ဆရာေတြရဲ႕ မမွန္မကန္ ပညာေပးမႈေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ ဒီလုိ အိႏ္ၵိယယဥ္ေက်းမႈကို အထင္ႀကီးသူေတြဟာ ရန္ကုန္နဲ႔ အျခားေနရာက ျမန္မာမြတ္စလင္မ္ေတြထဲမွာ လည္း ရွိပါတယ္။

ဒါေတြကိုေတာ့္ အခ်ိန္ယူပညာေပးၿပီး ပေပ်ာက္ေအာင္လုပ္ရမွာေပါ့။ အခုဆုိရင္ သမၼတေျပာတဲ့ စကား ေတြထဲမွာ လည္း ဒီကိစၥေတြပါလာၿပီျဖစ္လို႔ မြတ္စလင္မ္ေတြဘက္က ဆင္ျခင္ရမဲ့အပိုင္းပါ။

ေက်ာက္နီေမာ္ရြာမွာ လက္ရွိ ရပ္ကြက္ (၁၁) ခု၊ အိမ္ေထာင္စုေပါင္း (၁၀၆၂) စု၊ လူဦးေရ (၅၈၂၈) ဦး ရွိတယ္။ လြတ္ လပ္ေရးရၿပီး ႏွစ္ေပါင္း (၆၀) ေက်ာ္အတြင္းမွာ ျပင္ပကဆိုလို႔ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္တဦးသာ ၀င္ေရာက္ခဲ့ဖူးၿပီး အဲဒီလူဟာ တရား၀င္ႏိုင္ငံျခားသားအျဖစ္ ေနထိုင္ခဲ့တယ္။

သူရဲ႕မ်ဳိးဆက္ေတာင္ အခုအခါ ႏိုင္ငံသားေတြ ျဖစ္ေနၾကၿပီ။ ဒီလိုအေျခ အေနမွာ ေက်ာက္နီေမာ္ရြာကိုပဲ ခုိး၀င္တဲ့ လူရွိသလိုလို၊ ပိုက္ေလွေတြနဲ႔ လူေမွာင္ခိုသြင္းသလိုလို ေျပာေတာ့ ရယ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ ေက်ာက္နီေမာ္ တရြာလံုးကို စစ္ရင္ေတာင္ ဘဂၤလားႏြယ္တေယာက္မွမရွိဘူးဆုိတာ ဦး အသက္ကို ေလာင္းေၾကး ထပ္ၿပီး ေျပာ ရဲတယ္။ ဒါ ဒီေန႔သြားၿပီး ေနာက္ေန႔ ေျပာတဲ့စကားမဟုတ္ဘူး။ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္ကေန ဒီေန႔ထိ အေခါက္ေခါက္အခါခါ သြားဖူးလုိ႔ ေျပာေနတာပါ။

ငါ့လွ်ာေစာင္းထက္တယ္ဆိုၿပီး အကုန္လံုးကိုသိတဲ့ပံုနဲ႔ ေလဖမ္းဒါန္းစီး သမိုင္း ကို အဓမၼက်င့္သလို မေျပာေကာင္း ပါဘူး။ အေျပာခံရသူေတြဘ၀နဲ႔ရင္းၿပီး နစ္နာရတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ ငါ့တူတို႔က လူထုမ်က္ႏွာစာေရွ႕ ကိုေရာက္ ေနၿပီး မီဒီယာ ေပါင္းစံုကလည္း ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္ဆိုေတာ့ ငါ့တူတို႔လို လူေတြရဲ႕ ေျပာစကား တခြန္းဟာ ျပည္သူမ်ားစြာရဲ႕ ဘ၀ေတြ အေပၚ ထင္ဟပ္ေစတယ္ဆုိတာကို ႏွလံုးသြင္းၿပီး ဆင္ျခင္ေစခ်င္တယ္။

သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က ေနာက္ပိုင္းမွာ၀င္လာတဲ့ သူ မရွိသေလာက္ပါပဲလို႔ VOA နဲ႔ အင္တာဗ်ဴးမွာ ေျပာၿပီး တဲ့ ေနာက္ မွ ငါ့တူက “က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ေတြ႔ရွိခ်က္ကလည္း ဒီအ တုိင္းပဲ” လို႔ ေျပာခဲ့တယ္ ဆုိေတာ့ ေစာေစာ စီးစီးကေျပာရင္ တန္ဖိုးရွိမဲ့စကားကုိ သမၼတေျပာၿပီးမွ လိုက္ေျပာတဲ့ ငါ့တူရဲ႕ ေနာက္ၿမီးဆြဲစကားက ဦးသိတဲ့ ကိုကိုႀကီး မဟုတ္သလိုဘဲ။

လူ၀င္မႈအေၾကာင္း တကယ္ေျပာရင္ ၁၉၆၂ ေနာက္ပိုင္း တံခါးမရွိ ဓားမရွိ ၀င္လာႀကီးစိုးေနတဲ့ အ၀ကၽြန္းသား ဘဂၤါလီ ရခုိင္ေတြကို အဓိက စစ္ေစခ်င္တယ္။ ဟိုဘက္ကမ္း ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွာ ရခုိင္ေတြ သန္းနဲ႔ခ်ီၿပီးရွိသလို ဒိုင္းနက္၊ သက္၊ ၿမိဳ ေခၚ ခမြီး၊ မရမာႀကီး (ဘ႐ူး၀ါး) ဆိုတဲ့လူေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိတယ္။

သူတို႔ထဲက အမ်ဳိးသမီး၀န္ႀကီးတဦးအပါအ၀င္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္အစိုးရထဲမွာ ၀န္ႀကီး (၃) ဦး ရွိတယ္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ စစ္တပ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တဦးဟာ ရခိုင္ျဖစ္တယ္။ လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံဆုိင္ရာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္သံအမတ္ပင္လွ်င္ ဒိုင္းနက္လူမ်ဳိး ဗုဒၶဘာသာပါ။

ဒီဘက္ ရခုိင္ဘက္မွာ အာဏာနဲ႔ လုပ္ ပိုင္ခြင့္ရွိတဲ့ သူေတြကလည္း ရခုိင္ပဲဆုိေတာ့ သူတို႔သြင္းခ်င္တဲ့လူကို သြင္းၿပီး သူတို႔ေပးခ်င္တဲ့ ရာထူးေနရာေတြ ေပးေန တာပဲ။ လက္ရွိ ႏိုင္ငံ့၀န္ထမ္း ရာထူးႀကီးႀကီးေတြမွာလည္း အ၀ကၽြန္းသား ကုလားရခုိင္ေတြ ရွိေနပါတယ္။ သိခ်င္ရင္ေတာ့ ေဖာ္ထုတ္ေပးမဲ့သူေတြ ရွိတယ္။

ရခုိင္အားလံုးကို မေျပာလိုေပမဲ့ ကုလားဘုရင္ဆီ ခိုလႈံၿပီး အကူအညီေတာင္းခဲ့တဲ့ နရမိတ္လွ (မင္းေစာမြန္) လိုလူေတြ၊ ရမ္းၿဗဲသားက မင္းလုပ္တာကို မေက်နပ္လို႔ ဘုိးေတာ္ဘုရားဆီသြားၿပီး သိမ္းပိုက္အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ မင္းပန္ (မင္းေတာင္း) ခဲ့တဲ့ ငသံေခ်လိုလူေတြက ရခိုင္ျပည္ကို စစ္တလင္း ျဖစ္ေစခဲ့သလို အခုလည္း ငါ့တူတို႔ကို ဗိုက္ အငွားနဲ႔ ဓားထိုးခံခုိင္းေနတဲ့ မ်ဳိးခ်စ္မ်က္ကန္း ဟစ္တလာလက္သစ္ေတြက ျဖဴစင္တဲ့ ငါ့တူတို႔ကို အေရာင္ ဆုိးဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကျပန္ၿပီ။

ဗမာဘုရင္ ဘုိးေတာ္ဘုရားက ရခုိင္ကိုသိမ္းခဲ့လို႔ လြတ္လပ္ေရး ဆံုး႐ႈံးရပါတယ္လို႔ ခံယူထားေတြ၊ ေရွ႕တင္ မွာေတာ့ ႏႈတ္ ခမ္းကို ပ်ားရည္သုတ္ မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြးၿပီး ေနာက္ကြယ္မွာ “ေအာက္သား ဗမာေတြ” လို႔ ေျပာၿပီး ဆဲေနသူေတြ၊ အားမရွိ တုန္းမွာ ေခါင္းငံု႔ေနေပမဲ့ အားရွိလာရင္ ကေမၺာဇသာဒီနန္းေတာ္ကို မီး႐ိႈ႕ၿပီး သန္လ်င္ ကို ေပၚတူဂီ ငဇင္ကာလက္ ၀ကြက္ အပ္ခဲ့တဲ့ မ်က္ကန္းမ်ဳိးခ်စ္ ဖက္ဆစ္လက္သစ္ေတြကို သတိထားပါ ငါ့တူ …

ျပည္ေထာင္စုႀကီး အဓြန္႔ရွည္ၾကာ တည္ၿမဲေစဖို႔၊ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးကို ေလးစားၾကဖို႔၊ ေက်ာသား ရင္သား မခြဲ ျခားဘဲ လူမ်ဳိးေပါင္းစံု၊ ဘာသာေပါင္းစံု ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးၾကေစဖို႔ တုိက္တြန္းရင္း…

အနာဂတ္လွပမဲ့ အဖက္ဖက္က တုိးတက္ေသာ ဒီမိုကေရစီ အမိႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကို တည္ေထာင္ၾကပါစို႔

ရွစ္ေလးလံုး သစၥာျဖင့္ …

ဦးလွ၀င္း (မင္းညိဳငယ္-သံတြဲ)
B.A (Hist), H.G.P., R.L.I, C.B.D.S
တြဲဖက္အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးေဟာင္း အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရး ကြန္ဂရက္ (၁၉၉၀)
၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာ(၄)ရက္။

က်မ္းကိုး

၁။ သာသနာေရာင္၀ါထြန္းေစဖို႔ (၁၉၉၇) ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာန
၂။ ေဒါက္တာသန္းထြန္း – ေျမာက္ရခုိင္ (ကလ်ာမဂၢဇင္း – ၁၉၉၄၊ ၾသဂုတ္လ)
၃။ ဆရာဦးဘသန္း၊ ဦးအုန္းေမာင္ – ေက်ာင္းသံုးျမန္မာရာဇ၀င္
၄။ Narameik Hla, The Mrauk U King (၁၉၉၈ ခုႏွစ္ ရခိုင္တန္ေဆာင္ ႏွစ္ပတ္လည္မဂၢဇင္း)
၅။ J. Leider – The Ascondence of Mrauk U Dynasty (2003)
၆။ M. Callis – The Land of Great Image
၇။ ဗိုလ္မွဴးဘရွင္ – ျမန္မာႏိုင္ငံသမိုင္း (ျပည္သူ႔အလင္းပံုႏွိပ္တုိက္၊ ရန္ကုန္)
၈။ ေဒါက္တာေက်ာ္သက္ – ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံသမိုင္း (ရန္ကုန္ အင္း၀စာေပတုိက္)
၉။ ေဒါက္တာသန္းထြန္း – အသစ္ျမင္ဗမာ့သမိုင္း (မႏၲေလး သုခ၀တီပံုႏွိပ္တုိက္- ၁၉၇၅- အလင္းေရာင္ပံုႏွိပ္တုိက္)
၁၀။ ဘိုးေတာ္ဘုရား၏ ရာဇသတ္ႀကီး ေခၚ အမိန္႔ေတာ္ျပန္တမ္းႀကီး စတုတၳပိုင္း
၁၁။ ေက်ာက္နီေမာ္ေဒသခံတုိ႔၏ မ်ဳိး႐ိုးစဥ္ဆက္ဇယားမ်ား
(အက်ယ္ကိုသိလိုပါလွ်င္ ဦးေက်ာ္မင္း (ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း)ေရး “ရခုိင္ျပည္၏ တိမ္ျမဳပ္ေနေသာသမိုင္းအခန္းက႑ တေစ့တေစာင္း” စာအုပ္ႏွင့္ အင္တာနက္ေဆာင္းပါးမ်ား တြင္ ေလ့လာပါ။)

ဘာမထီ သာကီ ေဖ့စ္ဘုတ္မွ--

အျပည့္အစုံသို႔

သမၼတ ပူတင္ ေကာင္းကင္ေပၚ ပ်ံ၀ဲ

႐ုရွားသမၼတ ပူတင္နဲ႔ လမ္းေပ်ာက္ ႀကိဳးၾကာငွက္၊ ဓာတ္ပံု - National Business Times

႐ုရွား သမၼတ ပူတင္ဟာ ႀကိဳးၾကာငွက္ ၆ ေကာင္ကုိ ဦးေဆာင္ၿပီး စက္မဲ့ေလယာဥ္နဲ႔ ေကာင္ကင္မွာ ပ်ံသန္းျပခဲ့ တဲ့သတင္း ယမန္ေန႔က သတင္းမ်ားမွာ ေဖာ္ျပလာပါတယ္။



ဒီႀကိဳးၾကာ ၆ ေကာင္ဟာ ဆုိက္ေဘးရီးယားက ျဖစ္ၿပီး လမ္းေပ်ာက္ေနလို႔ သူက လမ္းျပ ေခၚေဆာင္တာလုိ႔ သတင္းေတြ က ဆုိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆုိက္ေဘးရီးယားကို သူက ေကာင္းကင္ကေန စက္မဲ့ေလယာဥ္နဲ႔ လုိက္ပို႔ေပးလုိက္တာပါတဲ့။


႐ုရွားဟာ အာကာသကို ပထမဆံုး ေအာင္ျမင္ခဲ့သလုိ ႐ုရွား သမၼတကလည္း စက္မဲ့ေလယာဥ္နဲ႔ ေကာင္းကင္ ပ်ံသန္းျပတာ ဒါ ပထမဆံုးျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။



သမၼတ ပူတင္ဟာ ႐ုရွားႏုိင္ငံမွာ ဒုတိယ အႀကိမ္ သမၼတ ျပန္ျဖစ္လာသူပါ။ သူဟာ သမၼတျဖစ္ၿပီး ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဘ၀ ကို တာ၀န္ထမ္းခဲ့ပါေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ျပင္ၿပီး အခုလုိ ဒုတိယ အႀကိမ္ သမၼတ ျပန္ျဖစ္လာ တာပါ။

အျပည့္အစုံသို႔

မွ်ေဝခံရသူမ်ား (၂)

~

ကာတြန္း - ဟတ္ေကာ့cartoonhatt.kawt

(အေျမာက္က်ည္ဆံတလံုးကို သိန္း ၄၀ ေလာက္ တန္တယ္ဆိုတဲ့ သတင္းဖတ္ျပီး ဆဲြတ့ဲကာတြန္းျဖစ္ပါတယ္ တ့ဲ)

~

အျပည့္အစုံသို႔